Relaties
alle pijlers
En dan hangt ineens je relatie aan een zijden draadje...
maandag 21 september 2009 om 17:38
Hallo allemaal,
Ik moet weer even mijn hart luchten. Ik voel me als een strand dat net een tsunami heeft overleefd, en wel door het volgende.
Mijn relatie ging best goed, we gingen samenwonen en alles en ondanks kleine strubbelingen liep het verder wel gewoon. Tot afgelopen weekend. Zaterdag nog een onwijs leuke dag samen gehad, savonds nog even de stad in geweest, zondagmorgen heerlijk ontbeten op bed enzo. En ineens kwam vriendje bij me liggen en zei dat hij iets vervelends ging vertellen. Hij wilde toch niet samenwonen. Bam. Dat was wel even een klap in mijn gezicht, maar ik moest toegeven dat het misschien ook maar beter zou zijn om voorlopig nog te latten. Dus ik vroeg hoe het dan nu verder moest. En toen kwam klap nummer 2: Hij wist niet zeker of hij uberhaupt nog verder wilde...Nou toen kon je me opvegen.
Compleet out of the blue, ik heb dit werkelijk niet zien aankomen. We hadden een geweldig weekend gehad, we hadden 2 dagen eerder zelfs de nieuwe indeling van het huis besproken...
Nougoed, gesprek gehad, hij wilde nadenken en ik wist niet echt wat ik moest zeggen dus ik ben uiteindelijk weggegaan. 2 Vriendinnen later ben ik toch maar weer naar huis gegaan want ik had inmiddels een aantal vragen die ik toch graag beantwoord had. Niks van hem vernomen, zelf ook niks laten horen.
'S avonds heb ik hem een bericht gestuurd met hoe hij zich voelde en of ik hem nog zou zien. Hij was er vanuit gegaan dat hij niet bij mij zou slapen maar is uiteindelijk wel gekomen en dat was goed. Ik vond het heel fijn om hem te zien, we hebben wederom een goed gesprek gehad. Ik heb aangegeven dat ik het niet eerlijk vond dat hij mij ineens met mijn rug tegen de muur zette, en dat ik vond dat ik tenminste 1 kans verdien om te laten zien dat het zeker anders kan.
Vanmorgen gaf hij aan dat ik die kans krijg ( want ja, het ligt echt niet allemaal aan hem en dat besef ik nu weer dondersgoed) dus daar ben ik heel blij mee.
Alleen, hoe pak ik dit nu slim aan? Ik wil graag een paar stappen terug doen en hij dus ook, maar hoe begin je met zoiets? Ik had in mijn hoofd om hier de boel even op orde te brengen, zowel in huis als in mijn hoofd, en daarna hem eens te eten te vragen, of in de stad af te spreken ofzo...is dat wat? We zijn vanaf het begin heel hard van stapel gelopen en hebben de date-fase eigenlijk overgeslagen, is het slim om daar de draad rustig op te pakken?
Alle tips zijn meer dan welkom, bedankt alvast
Ik moet weer even mijn hart luchten. Ik voel me als een strand dat net een tsunami heeft overleefd, en wel door het volgende.
Mijn relatie ging best goed, we gingen samenwonen en alles en ondanks kleine strubbelingen liep het verder wel gewoon. Tot afgelopen weekend. Zaterdag nog een onwijs leuke dag samen gehad, savonds nog even de stad in geweest, zondagmorgen heerlijk ontbeten op bed enzo. En ineens kwam vriendje bij me liggen en zei dat hij iets vervelends ging vertellen. Hij wilde toch niet samenwonen. Bam. Dat was wel even een klap in mijn gezicht, maar ik moest toegeven dat het misschien ook maar beter zou zijn om voorlopig nog te latten. Dus ik vroeg hoe het dan nu verder moest. En toen kwam klap nummer 2: Hij wist niet zeker of hij uberhaupt nog verder wilde...Nou toen kon je me opvegen.
Compleet out of the blue, ik heb dit werkelijk niet zien aankomen. We hadden een geweldig weekend gehad, we hadden 2 dagen eerder zelfs de nieuwe indeling van het huis besproken...
Nougoed, gesprek gehad, hij wilde nadenken en ik wist niet echt wat ik moest zeggen dus ik ben uiteindelijk weggegaan. 2 Vriendinnen later ben ik toch maar weer naar huis gegaan want ik had inmiddels een aantal vragen die ik toch graag beantwoord had. Niks van hem vernomen, zelf ook niks laten horen.
'S avonds heb ik hem een bericht gestuurd met hoe hij zich voelde en of ik hem nog zou zien. Hij was er vanuit gegaan dat hij niet bij mij zou slapen maar is uiteindelijk wel gekomen en dat was goed. Ik vond het heel fijn om hem te zien, we hebben wederom een goed gesprek gehad. Ik heb aangegeven dat ik het niet eerlijk vond dat hij mij ineens met mijn rug tegen de muur zette, en dat ik vond dat ik tenminste 1 kans verdien om te laten zien dat het zeker anders kan.
Vanmorgen gaf hij aan dat ik die kans krijg ( want ja, het ligt echt niet allemaal aan hem en dat besef ik nu weer dondersgoed) dus daar ben ik heel blij mee.
Alleen, hoe pak ik dit nu slim aan? Ik wil graag een paar stappen terug doen en hij dus ook, maar hoe begin je met zoiets? Ik had in mijn hoofd om hier de boel even op orde te brengen, zowel in huis als in mijn hoofd, en daarna hem eens te eten te vragen, of in de stad af te spreken ofzo...is dat wat? We zijn vanaf het begin heel hard van stapel gelopen en hebben de date-fase eigenlijk overgeslagen, is het slim om daar de draad rustig op te pakken?
Alle tips zijn meer dan welkom, bedankt alvast
zaterdag 26 september 2009 om 15:46
Wat een man van jouw precies nodig heeft weet je nooit. Op sommige van die dingen heb je wel invloed op de andere weer niet. Zoals bijvoorbeeld zijn associaties in het leven en waar jij hem aan herinnert. Lijk je teveel of juist te weinig op zijn moeder. Hier kan je helemaal geen invloed op hebben en of je nou een tweede of derde kans krijgt als hij het nu niet in jouw ziet zou hij het ook niet in de toekomst kunnen zien.
Behalve emotionele associaties in het leven hebben wij ook lichamelijke en emotionele aantrekking kracht. Dat hij lichamelijke aantrekking kracht voor jouw voelt hoeft jij niet aan te twijfelen want anders waren jullie niet in een relatie.
Maar er is ook een tweede en dat is emotionele aantrekking kracht. En emotionele aantrekking kracht kan je met elkaar opbouwen maar ook heel makkelijk afbreken.
Een man wil bij een vrouw zijn alleen als ZIJ hem een speciaal gevoel geeft over HEM. Als hij zich bijzonder over zichzelf bij jouw voelt dan voelt hij zich emotioneel naar je toe toegetrokken.
En dat laatste is iets waar je echt wat aan kan doen.
Ik weet natuurlijk niet wat er allemaal in jullie relatie speelt. Maar een van de dingen wat mij opvalt is dat jij graag in controle wil hebben over WAAR jullie relatie heen gaan. Klopt dat? ( Ik had in mijn hoofd om hier de boel even op orde te brengen, zowel in huis als in mijn hoofd, en daarna hem eens te eten te vragen, of in de stad af te spreken ofzo...is dat wat?)
Als wij vrouwen de roei spanners van de relatie boot in ons handen nemen en onze man/vriend vertellen waar wij allemaal heen GAAN dan krijg je disbalans in energie tussen hem en jouw.
Een man voelt zich aangetrokken tot een vrouw als zij hem een bijzonder gevoel heeft over HEM en niet haar. En zolang jij veel beslissingen neemt over WAAR jullie relatie heen gaat geef je hem weinig tot geen ruimte om zich als man naarst jouw te ontwikkelen.
Probeer is dit. Stel je voor dat hij voor je staat en jij met jouw handen zijn shirt vast hebt. Jij hebt zijn shirt vast en je probeert hem in controle te hebben. Jouw vuisten beslissen waar jij en hem heen gaan. Jij trekt aan zijn shirt en probeert hem in de richting te duwen waar jij heen wil. Hoe voelt dit voor jouw?
Laat jouw handen los en laat hem zelf naar je toe komen.
Wat betreft fel reageren bij de ruzies. Er zijn manieren om heel volwassen en met veel vrouwelijk energie uit te leggen wat je behoeftes en verlangens zijn. Leer je dat goed te doen dan gaat hij jouw smeken om meer voor jouw te kunnen doen.
Behalve emotionele associaties in het leven hebben wij ook lichamelijke en emotionele aantrekking kracht. Dat hij lichamelijke aantrekking kracht voor jouw voelt hoeft jij niet aan te twijfelen want anders waren jullie niet in een relatie.
Maar er is ook een tweede en dat is emotionele aantrekking kracht. En emotionele aantrekking kracht kan je met elkaar opbouwen maar ook heel makkelijk afbreken.
Een man wil bij een vrouw zijn alleen als ZIJ hem een speciaal gevoel geeft over HEM. Als hij zich bijzonder over zichzelf bij jouw voelt dan voelt hij zich emotioneel naar je toe toegetrokken.
En dat laatste is iets waar je echt wat aan kan doen.
Ik weet natuurlijk niet wat er allemaal in jullie relatie speelt. Maar een van de dingen wat mij opvalt is dat jij graag in controle wil hebben over WAAR jullie relatie heen gaan. Klopt dat? ( Ik had in mijn hoofd om hier de boel even op orde te brengen, zowel in huis als in mijn hoofd, en daarna hem eens te eten te vragen, of in de stad af te spreken ofzo...is dat wat?)
Als wij vrouwen de roei spanners van de relatie boot in ons handen nemen en onze man/vriend vertellen waar wij allemaal heen GAAN dan krijg je disbalans in energie tussen hem en jouw.
Een man voelt zich aangetrokken tot een vrouw als zij hem een bijzonder gevoel heeft over HEM en niet haar. En zolang jij veel beslissingen neemt over WAAR jullie relatie heen gaat geef je hem weinig tot geen ruimte om zich als man naarst jouw te ontwikkelen.
Probeer is dit. Stel je voor dat hij voor je staat en jij met jouw handen zijn shirt vast hebt. Jij hebt zijn shirt vast en je probeert hem in controle te hebben. Jouw vuisten beslissen waar jij en hem heen gaan. Jij trekt aan zijn shirt en probeert hem in de richting te duwen waar jij heen wil. Hoe voelt dit voor jouw?
Laat jouw handen los en laat hem zelf naar je toe komen.
Wat betreft fel reageren bij de ruzies. Er zijn manieren om heel volwassen en met veel vrouwelijk energie uit te leggen wat je behoeftes en verlangens zijn. Leer je dat goed te doen dan gaat hij jouw smeken om meer voor jouw te kunnen doen.
