En dan?

Goedemiddag Lieve Viva Dames,



Een tijd geleden kon ik heerlijk alles van mij afschrijven hier op het forum en nu doe ik dat dus weer.

Ik weet niet hoe ik mijn vorige topics omhoog kan halen daarom een zeer korte geschiedenis;

Vorig jaar oktober is mijn relatie uitgegaan omdat mijn vriend niet meer wist of hij met mij verder kon. Dat kwam o.a. door twijfels van zijn kant en voor het grootste deel omdat mijn ouders onze relatie niet accepteren. Zij praten heel naar over hem tegen mij en dat heeft voor grote problemen tussen ons gezorgd omdat ik dat niet van mij af kon zetten.

We zijn toen uit elkaar gegaan met de intentie om weer bij elkaar te komen op een later moment wanneer we beiden meer rust hebben. Eén van de grote stappen die ik daarin moest nemen was het huis uit gaan en dat is ook heel snel gebeurd, gelukkig!

In het begin hebben we bijna geen contact gehad en naar verloop van tijd werd dat contact steeds meer. Hij kwam vaak langs en belde mij ook vaak. Dit alles kwam bij hem vandaan iets wat mij heel goed deed.



Nu zijn we sinds een paar maanden weer bij elkaar en ons geluk kon niet op!



Mijn ouders staan nog steeds niet achter mijn relatie, maar ik probeer dat op mijn manier een plekje te geven.



Nu heeft mijn vriend mij vorige week aangegeven dat hij soms twijfelt of we er wel goed aan doen. Hij twijfelt niet of hij wel van mij houdt zegt hij en of hij samen met mij oud wil worden, maar wel aan de manier hoe sommige dingen gaan.

Ik kan heel fel reageren en wil graag mijn gelijk halen. Hij daarintegen is heel rustig, maar weet mij op zo een moment goed uit te dagen en wil dan doodleuk het gesprek afkappen. Dat haalt bij mij het bloed onder de nagels en word woest waardoor hij weer kwaad wordt en zo heb je weer een ruzie om eigenlijk niks.

Een ander punt voor hem is dat ik heel veel op hem afstem. We wonen niet samen en ook niet dicht bij elkaar waardoor we een weekendrelatie hebben. Ik zeg vaak avondjes stappen af om met hem het weekend door te brengen. Hij vindt dat stom (en terecht) want vriendinnen zijn belangrijk. Ik zie hen wel hoor, maar plan het dan doordeweeks. Hij geeft aan dat hij (door andere factoren werk, huis ) soms wel echt rust nodig heeft en dat hij dan bijvoorbeeld de zondag alleen zou willen doorbrengen. Ook voelt hij zich schuldig wanneer hij met zijn vrienden een keer in het weekend wil afspreken omdat ik dat niet met mijn vrienden doe.

We hebben nu met elkaar afgesproken dat we minder op elkaar zullen letten en minder fel reageren waardoor er minder snel ruzies zullen komen en dat ik in de weekenden ook weer wat ga plannen. Dat hoeft niet ieder weekend te zijn, want uiteindelijk wil hij ook graag tijd met mij doorbrengen.

Weet eigenlijk niet zo goed wat voor reacties ik verwacht en het is uiteindelijk een heel verhaal geworden, maar dit alles maakt mij zo onzeker.

Hij geeft aan dat hij het heel erg vindt dat ik zo onzeker ben, want hij wil gewoon van mij houden om wie ik ben en de vrouw die hij heeft ontmoet (sterk) en heeft nu het gevoel dat hij mij iedere keer omhoog moet halen, omdat dat anders zielig is voor mij.

Aan de ene kant geeft hij ook aan dat hij mij niet kwijt wil en dat we hier samen voor moeten gaan, maar dat hij mij ook niet wil kwetsen. heb al aangegeven dat hij niet bij mij moet blijven omdat dat anders zielig zou zijn hij geeft aan dat dat niet het geval is anders zou hij er ook niet zoveel energie en gesprekken in gooien.



Denk dat ik alles gewoon even van mij af wilde schrijven, want als ik het zo teruglees is het dat we onze relatie onder de loep hebben genomen en daar SAMEN aan gaan werken!? jammer dat ik zo onzeker ben en daarom alles misschien veel moeilijker maak dan het werkelijk is?

Andere meningen, ik hoor het graag!

Bedankt voor de snelle reacties!

@Angie; mijn ouders mogen hem niet. In het begin wel, maar nadat hij een keer in het bijzijn van hun vrienden het voor mij heeft opgenomen heeft hij totaal afgedaan. Ze vinden het; en dat zijn hun woorden, een arrogante lul die totaal niet bij mij past.

@ Miesteph dat is wellicht een goede oplossing! Zal ook even een kijkje nemen op de sites die je hebt opgegeven.

Het moeilijke vind ik dat hij hierdoor twijfelt of zoals hij ook zegt dat hij zich daar dan druk om maakt. Terwijl dat helemaal niet zo raar is.

Ik denk dan meteen hij maakt het (weer) uit terwijl hij er samen uit wil komen, maar hij zegt dan ook dat soms houden van niet voldoende is! het is dus een beetje wisselvallig en dat maakt het voor mij zo onzeker. Aan de andere kant is hij het hele weekend super lief geweest en heel knuffelig!

aaaaarrrrrrrrggggggggggghhhhhhh, mannen en relaties!

@angie nogmaals bedankt voor je reactie!

Ik moet het ook op zijn beloop laten gaan, want anders zet ik er veel te veel druk op en dan zal het nooit lukken samen! Het plan om samen te wonen is er ook nog steeds, maar een vakantie voor september boeken vindt hij moeilijk omdat hij niet weet hoe het nu tussen ons gaat met de nieuwe afspraken. Dat vind ik zo moeilijk dat wispelturige.

Hij geeft wel aan dat hij mij echt niet kwijt wil dus daar houd ik mij dan maar aan vast.

wat mijn ouders betreft dat komt niet meer goed en mijn vriend wil ondertussen ook geen contact meer met hen dus daar moet ik mij bij neerleggen en dat kost de ene keer meer moeite dan de andere keer.

De plannen om samen te wonen waren er ook voordat het een jaar geleden uit ging, daarom vind ik het zo moeilijk! Als je niet eens een vakantie wil boeken voor september dan ga je ook niet nu samen wonen. Wel fijn dat hij het wel nog steeds benoemd, maar eigenlijk gaat dat op dit moment tegen mijn gevoel in.

Met mijn ouders uitpraten is geen optie! Mijn vriend wil dat ook absoluut niet meer. We hebben dat een keer geprobeerd en na 2 maanden was alles weer terug bij af.