Relaties
alle pijlers
Escalatie ruzie met man
dinsdag 3 januari 2017 14:59
Het gaat al een tijdje minder goed tussen mijn man en mij. We hebben het heel druk met jonge kinderen en een grote verbouwing. Hierdoor zijn we elkaar wat uit het oog verloren en zijn er heel wat opgebouwde frustraties. Gisteren is het helemaal geëscaleerd.
Met de feestdagen was hij twee weken thuis, wat we beiden fijn vonden. We hebben kunnen praten, hebben een werkschema opgesteld voor de verbouwingen en hebben het fijn gehad met mijn familie.
Gisteren was zijn laatste dag verlof. We wilden dit 'vieren', ik ging voor hem koken en ik had de kinderen bij de buren laten logeren (wat ik héél moeilijk vind). Hij had eerst een nieuwsjaarreceptie op het werk. Hij zou snel zijn hoofd laten zien en naar huis komen. Na twee uur (wat ik al lang vond) belde hij om te zeggen dat hij nog wat langer ging blijven en nog iets ging drinken. Ik heb gezegd dat ik liever zou hebben dat hij naar huis komt omdat ik had gekookt. Hij zei dat het ook nog goed zou zijn in een uurtje en dat "het geen vraag was, maar een mededeling". We hebben ruzie gemaakt aan de telefoon. Hij zei dat het maar éénmaal per jaar nieuwjaar is, dat ik mij aanstel en dat hij helemaal geen zin meer had om thuis te komen. Hij is uiteindelijk maar om drie uur vannacht naar huis gekomen, is zonder iets te zeggen gaan slapen (ik lag op de sofa). Vanmorgen is hij zonder iets te zeggen gaan werken.
Ik ben heel kwaad en teleurgesteld dat hij alweer zijn eigen tijd en ontspanning boven ons stelt. Over enkele uren komt hij thuis en ik weet niet wat ik moet zeggen of doen. Ik weet niet wat ik wil met dit topic, ik moet gewoon ergens mijn hoofd ordenen.
Met de feestdagen was hij twee weken thuis, wat we beiden fijn vonden. We hebben kunnen praten, hebben een werkschema opgesteld voor de verbouwingen en hebben het fijn gehad met mijn familie.
Gisteren was zijn laatste dag verlof. We wilden dit 'vieren', ik ging voor hem koken en ik had de kinderen bij de buren laten logeren (wat ik héél moeilijk vind). Hij had eerst een nieuwsjaarreceptie op het werk. Hij zou snel zijn hoofd laten zien en naar huis komen. Na twee uur (wat ik al lang vond) belde hij om te zeggen dat hij nog wat langer ging blijven en nog iets ging drinken. Ik heb gezegd dat ik liever zou hebben dat hij naar huis komt omdat ik had gekookt. Hij zei dat het ook nog goed zou zijn in een uurtje en dat "het geen vraag was, maar een mededeling". We hebben ruzie gemaakt aan de telefoon. Hij zei dat het maar éénmaal per jaar nieuwjaar is, dat ik mij aanstel en dat hij helemaal geen zin meer had om thuis te komen. Hij is uiteindelijk maar om drie uur vannacht naar huis gekomen, is zonder iets te zeggen gaan slapen (ik lag op de sofa). Vanmorgen is hij zonder iets te zeggen gaan werken.
Ik ben heel kwaad en teleurgesteld dat hij alweer zijn eigen tijd en ontspanning boven ons stelt. Over enkele uren komt hij thuis en ik weet niet wat ik moet zeggen of doen. Ik weet niet wat ik wil met dit topic, ik moet gewoon ergens mijn hoofd ordenen.
dinsdag 3 januari 2017 17:21
quote:Poeff schreef op 03 januari 2017 @ 17:02:
[...]
Ja, hij wist dat. Het was zijn idee om nog een laatste fijne avond samen te hebben en het was zijn voorstel om de kinderen op logeren te doen. Ik had hier wel moeite voor gedaan. In het verlof eten we normaal een warm middagmaal, nu hadden we bewust afgesproken om dit 's avonds te doen. Als hij gaat werken, verwacht hij een warme maaltijd als hij thuiskomt.
Ik zal deze actie ook niet zo waarderen. In jullie geval is het wel een symptoom van jullie relatie en dien je dit in het groter geheel te plaatsen. In je andere topic schreef je dat je man niet graag thuis is, dat blijk hier ook wel weer uit.
Verongelijkt blijven en je gelijk willen hebben kun je in blijven hangen. Maar daar wordt het niet beter van. Probeer je eigen gedrag te veranderen en neem bijvoorbeeld eens tijd voor jezelf.
[...]
Ja, hij wist dat. Het was zijn idee om nog een laatste fijne avond samen te hebben en het was zijn voorstel om de kinderen op logeren te doen. Ik had hier wel moeite voor gedaan. In het verlof eten we normaal een warm middagmaal, nu hadden we bewust afgesproken om dit 's avonds te doen. Als hij gaat werken, verwacht hij een warme maaltijd als hij thuiskomt.
Ik zal deze actie ook niet zo waarderen. In jullie geval is het wel een symptoom van jullie relatie en dien je dit in het groter geheel te plaatsen. In je andere topic schreef je dat je man niet graag thuis is, dat blijk hier ook wel weer uit.
Verongelijkt blijven en je gelijk willen hebben kun je in blijven hangen. Maar daar wordt het niet beter van. Probeer je eigen gedrag te veranderen en neem bijvoorbeeld eens tijd voor jezelf.
dinsdag 3 januari 2017 17:28
quote:SweetFirefly schreef op 03 januari 2017 @ 16:58:
[...]
Je manier van communiceren hier op het forum vind ik ook vrij bijzonder. Vaak zo bozig, zo kortaf, telegramstijl. Herken je dat? Praat je zo tegen iedereen?Ja, ik denk het. Ik probeer mijn best te doen om niet te boos te zijn (maar zo voel ik mij wel).
[...]
Je manier van communiceren hier op het forum vind ik ook vrij bijzonder. Vaak zo bozig, zo kortaf, telegramstijl. Herken je dat? Praat je zo tegen iedereen?Ja, ik denk het. Ik probeer mijn best te doen om niet te boos te zijn (maar zo voel ik mij wel).
dinsdag 3 januari 2017 17:37
quote:valerievaldera schreef op 03 januari 2017 @ 17:08:
Jij wil niks. In het vorige topic is al van alles voorgesteld, maar jij hebt geen enkele behoefte buiten de deur, zeg je zelf. Hoe kan je man jou iets gunnen als je je eigen behoeftes niet eens kent? Vervolgens ben je boos als je man wel leuke dingen wil doen buiten jullie gezin, maar dit is echt heel normaal hoor. Je zet jezelf zo klem. Het lijkt wel een gevangenis waar je man inzit, voor hem lijkt het me zo beklemmend. Vreselijk om zo te moeten leven.
Is er dan echt helemaal niks wat jij voor jezelf zou willen? Misschien kun je hier eens rustig over nadenken?Het is toch niet omdat ik niets buiten de deur wil doen, dat ik helemaal niets wil. Ik heb hier al geschreven wat ik wil.
Jij wil niks. In het vorige topic is al van alles voorgesteld, maar jij hebt geen enkele behoefte buiten de deur, zeg je zelf. Hoe kan je man jou iets gunnen als je je eigen behoeftes niet eens kent? Vervolgens ben je boos als je man wel leuke dingen wil doen buiten jullie gezin, maar dit is echt heel normaal hoor. Je zet jezelf zo klem. Het lijkt wel een gevangenis waar je man inzit, voor hem lijkt het me zo beklemmend. Vreselijk om zo te moeten leven.
Is er dan echt helemaal niks wat jij voor jezelf zou willen? Misschien kun je hier eens rustig over nadenken?Het is toch niet omdat ik niets buiten de deur wil doen, dat ik helemaal niets wil. Ik heb hier al geschreven wat ik wil.
dinsdag 3 januari 2017 17:40
quote:Poeff schreef op 03 januari 2017 @ 17:37:
[...]
Het is toch niet omdat ik niets buiten de deur wil doen, dat ik helemaal niets wil. Ik heb hier al geschreven wat ik wil.Wat vind jij leuk om voor jezelf te doen? Sporten, lezen, puzzelen, haken, whatever. Iets waarin je even niet mama van of vrouw van hoeft te zijn? Ik denk dat het goed is om je eigen identiteit weer terug te vinden, ook juist voor jullie relatie.
[...]
Het is toch niet omdat ik niets buiten de deur wil doen, dat ik helemaal niets wil. Ik heb hier al geschreven wat ik wil.Wat vind jij leuk om voor jezelf te doen? Sporten, lezen, puzzelen, haken, whatever. Iets waarin je even niet mama van of vrouw van hoeft te zijn? Ik denk dat het goed is om je eigen identiteit weer terug te vinden, ook juist voor jullie relatie.
dinsdag 3 januari 2017 17:41
quote:Poeff schreef op 03 januari 2017 @ 17:28:
[...]
Ja, ik denk het. Ik probeer mijn best te doen om niet te boos te zijn (maar zo voel ik mij wel).Ach lieve TO wat klink je ongelukkig. Ik gun het je zo dat je man en jij elkaar weer kunnen vinden. Wat deden jullie toen jullie nog aan het daten waren? Waar gingen jullie naartoe? Hadden jullie favoriete restaurantjes, concerten, het strand, gezellige kroeg? Zou je het leuk vinden om dat weer eens te doen van het weekend? Spring over je eigen schaduw, laat de boel even voor 24 uur de boel en heb weer lol samen. Doe het voor jou, je man en voor je tweeling.
[...]
Ja, ik denk het. Ik probeer mijn best te doen om niet te boos te zijn (maar zo voel ik mij wel).Ach lieve TO wat klink je ongelukkig. Ik gun het je zo dat je man en jij elkaar weer kunnen vinden. Wat deden jullie toen jullie nog aan het daten waren? Waar gingen jullie naartoe? Hadden jullie favoriete restaurantjes, concerten, het strand, gezellige kroeg? Zou je het leuk vinden om dat weer eens te doen van het weekend? Spring over je eigen schaduw, laat de boel even voor 24 uur de boel en heb weer lol samen. Doe het voor jou, je man en voor je tweeling.
dinsdag 3 januari 2017 17:42
quote:Poeff schreef op 03 januari 2017 @ 17:28:
[...]
Ja, ik denk het. Ik probeer mijn best te doen om niet te boos te zijn (maar zo voel ik mij wel).
Ok. Je denkt het. En je probeert je best te doen.
Hier op het forum reflecteren we en spiegelen we en relativeren we, op wat en hoe je schrijft.
Doe daar iets mee. Want jouw manier leidt dus niet tot een oplossing.
Met honing van je nu meer bijen dan met azijn. Zoals ik al eerder zei; een relatie is geven en nemen. En door te geven krijg je soms heel veel. Jij blij. Hij blij. Kleine stapjes kunnen het verschil nu maken. Wat gebeurd is, is gebeurd. Leer van hoe de situatie is verlopen. Doe het een volgende keer anders. Je mag hem rustig aanspreken op zijn gedrag, besef echter dat je dan zelf ook duidelijk moet zijn in je verwachtingen en dat zowel jouw als zijn keuzes consequenties hebben en dat een ieder daar verantwoording voor moet nemen.
Enne, nog iets... vergeet de leuke kanten die hij heeft niet. En laat jij de jouwe zien. Ooit kozen jullie voor elkaar, weet je nog?
[...]
Ja, ik denk het. Ik probeer mijn best te doen om niet te boos te zijn (maar zo voel ik mij wel).
Ok. Je denkt het. En je probeert je best te doen.
Hier op het forum reflecteren we en spiegelen we en relativeren we, op wat en hoe je schrijft.
Doe daar iets mee. Want jouw manier leidt dus niet tot een oplossing.
Met honing van je nu meer bijen dan met azijn. Zoals ik al eerder zei; een relatie is geven en nemen. En door te geven krijg je soms heel veel. Jij blij. Hij blij. Kleine stapjes kunnen het verschil nu maken. Wat gebeurd is, is gebeurd. Leer van hoe de situatie is verlopen. Doe het een volgende keer anders. Je mag hem rustig aanspreken op zijn gedrag, besef echter dat je dan zelf ook duidelijk moet zijn in je verwachtingen en dat zowel jouw als zijn keuzes consequenties hebben en dat een ieder daar verantwoording voor moet nemen.
Enne, nog iets... vergeet de leuke kanten die hij heeft niet. En laat jij de jouwe zien. Ooit kozen jullie voor elkaar, weet je nog?
Even geen inspiratie.
dinsdag 3 januari 2017 17:42
quote:Muurhanger schreef op 03 januari 2017 @ 17:13:
[...]
Ik krijg een beetje het idee dat TO naast haar gezin en familie verder niks heeft. Man heeft vollega's, vrienden etc. Ik denk dat TO geen (echte) vrienden heeft, anders kun je mij niet wijsmaken dat je nooit de deur uit wil (met een vriendin).
Geen vrienden hebben steekt behoorlijk, dus als je partner dan wel iedere week iets leuks gaat doen snap ik wel dat dat best even slikken kan zijn. Maar het is niet realistisch om dan te verwachten dan man zijn leven volledig aan gezin wijdt en verder niets anders doet.
Heb ik gelijk Poeff? Is er een gebrek aan vrienden waar jij iets leuks mee kunt gaan doen? Stort je je daarom zo vol overgave in je gezin?
Ik heb geen behoefte aan dingen doen buiten de deur, heb ik nooit gehad.
Ik heb enkel gedeelde vrienden met mijn man, geen eigen (beste) vrienden, wat ook maar normaal is als je geen behoefte hebt om dingen te doen buiten de deur.
[...]
Ik krijg een beetje het idee dat TO naast haar gezin en familie verder niks heeft. Man heeft vollega's, vrienden etc. Ik denk dat TO geen (echte) vrienden heeft, anders kun je mij niet wijsmaken dat je nooit de deur uit wil (met een vriendin).
Geen vrienden hebben steekt behoorlijk, dus als je partner dan wel iedere week iets leuks gaat doen snap ik wel dat dat best even slikken kan zijn. Maar het is niet realistisch om dan te verwachten dan man zijn leven volledig aan gezin wijdt en verder niets anders doet.
Heb ik gelijk Poeff? Is er een gebrek aan vrienden waar jij iets leuks mee kunt gaan doen? Stort je je daarom zo vol overgave in je gezin?
Ik heb geen behoefte aan dingen doen buiten de deur, heb ik nooit gehad.
Ik heb enkel gedeelde vrienden met mijn man, geen eigen (beste) vrienden, wat ook maar normaal is als je geen behoefte hebt om dingen te doen buiten de deur.
dinsdag 3 januari 2017 17:54
Zeg wat je denkt en wat je voelt. Ik ken je andere topics niet maar hier zou ik ook zwaar pissig om worden.
Probeer een 'normale' gesprek met hem aan te gaan en zeg hoe jij je voelt en wat dit met jou heeft gedaan. En probeer vervolgens samen een plan te maken hoe het voor jullie beide wat draaglijker wordt de komende tijd. Conclusie is, kleine kinderen is al zwaar laat staan met een verbouwing alleen jullie moeten hier doorheen. Er is nu geen andere keus dus probeer samen een middenweg te vinden. Succes!
Probeer een 'normale' gesprek met hem aan te gaan en zeg hoe jij je voelt en wat dit met jou heeft gedaan. En probeer vervolgens samen een plan te maken hoe het voor jullie beide wat draaglijker wordt de komende tijd. Conclusie is, kleine kinderen is al zwaar laat staan met een verbouwing alleen jullie moeten hier doorheen. Er is nu geen andere keus dus probeer samen een middenweg te vinden. Succes!
dinsdag 3 januari 2017 17:56
quote:Poeff schreef op 03 januari 2017 @ 17:48:
[...]
Dat weet ik niet.Wat deed je als kind graag? Ben je een gezelligheidsmens, lekker met familie om tafel? Kook je graag? Hoef je hier niet op te antwoorden hoor als je dat niet wilt, maar het geeft misschien stof tot nadenken om voor jezelf ook een uitlaatklep te vinden.
[...]
Dat weet ik niet.Wat deed je als kind graag? Ben je een gezelligheidsmens, lekker met familie om tafel? Kook je graag? Hoef je hier niet op te antwoorden hoor als je dat niet wilt, maar het geeft misschien stof tot nadenken om voor jezelf ook een uitlaatklep te vinden.
dinsdag 3 januari 2017 18:02
dinsdag 3 januari 2017 18:08
quote:Elfje112 schreef op 03 januari 2017 @ 17:53:
[...]
Ga daar eens over nadenken. Het enige wat in jouw leven telt zijn volgens mij jouw kinderen. Jouw man staat duidelijk op de tweede plaats en wat jezelf wil weet je ook niet.Ik weet het wel, maar het is hier niet goed genoeg. Ik krijg energie van mijn kinderen en hen gelukkig zien.
[...]
Ga daar eens over nadenken. Het enige wat in jouw leven telt zijn volgens mij jouw kinderen. Jouw man staat duidelijk op de tweede plaats en wat jezelf wil weet je ook niet.Ik weet het wel, maar het is hier niet goed genoeg. Ik krijg energie van mijn kinderen en hen gelukkig zien.
dinsdag 3 januari 2017 18:11
quote:Poeff schreef op 03 januari 2017 @ 17:48:
[...]
Dat weet ik niet.
Maar dat is toch raar?
Iedereen weet voor zichzelf toch wel waar hij of zij energie van krijgt?
En simpel, je kan niet altijd de energie bij je man vandaag zuigen.
Ook hij moet opladen.
En hij doet dat...nu op de nieuwjaarsborrel
Het lijkt me overigens niet dat hij pas om 22.00 komt binnenvallen toch?
Gun hem zijn oplaad moment
En ga voor jezelf eens heel goed nadenken, waar word IK gelukkig van
(En dan niet je kinderen of je man)
Lekker shoppen, sauna, een goed boek, schoonheidsspecialiste, weet ik veel.
Vriend en ik gingen ook laatste dag van onze vakantie lekker naar de bios
Even leuk afsluiten....valt hij ik de bios in slaap
Kan ik 2 dingen doen, heel verongelijkt gaan zitten te zijn en er ruzie om maken omdat mijn romantische avond naar de maan is, of denken....hij zal jet nodig hebben (en hem.stiekem een beetje uitlachen)
[...]
Dat weet ik niet.
Maar dat is toch raar?
Iedereen weet voor zichzelf toch wel waar hij of zij energie van krijgt?
En simpel, je kan niet altijd de energie bij je man vandaag zuigen.
Ook hij moet opladen.
En hij doet dat...nu op de nieuwjaarsborrel
Het lijkt me overigens niet dat hij pas om 22.00 komt binnenvallen toch?
Gun hem zijn oplaad moment
En ga voor jezelf eens heel goed nadenken, waar word IK gelukkig van
(En dan niet je kinderen of je man)
Lekker shoppen, sauna, een goed boek, schoonheidsspecialiste, weet ik veel.
Vriend en ik gingen ook laatste dag van onze vakantie lekker naar de bios
Even leuk afsluiten....valt hij ik de bios in slaap
Kan ik 2 dingen doen, heel verongelijkt gaan zitten te zijn en er ruzie om maken omdat mijn romantische avond naar de maan is, of denken....hij zal jet nodig hebben (en hem.stiekem een beetje uitlachen)
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 3 januari 2017 18:13
dinsdag 3 januari 2017 18:19
quote:Poeff schreef op 03 januari 2017 @ 17:42:
[...]
Ik heb geen behoefte aan dingen doen buiten de deur, heb ik nooit gehad.
Ik heb enkel gedeelde vrienden met mijn man, geen eigen (beste) vrienden, wat ook maar normaal is als je geen behoefte hebt om dingen te doen buiten de deur.
Nouja je hoeft natuurlijk niet de deur uit te gaan met vrienden he. Ik ga wel eens naar de stad oid met vriendinnen, maar verder komen we vooral bij elkaar thuis in de avonduren.
Ik denk dat Timetraveler helemaal gelijk heeft, je man is niet verantworodelijk voor jouw tijdsinvulling en jouw persoonlijke geluk. Als je geen behoefte hebt aan eigen vrienden is dat prima, maar het feit dat je hier met niemand anders over kan praten dan met ht Viva Forum vertelt mij toch wel iets anders. Namelijk dat je wel degelijk een betrouwbaar persoon in je leven kan gebruiken die alleen van jou is zegmaar, of dat nu een familielid van jouw kant of een vriendin is. Gezamenlijke vrienden vanuit je man zijn prima, maar bedenk wel dat die 9vd10 keer wegvallen als de relatie stopt. En dan realiseer je jezelf ook meteen dat dat eigenlijk helemaal geen vrienden waren.
Ik vind het best erg om je zo ongelukkig te lezen, je posts geven de indruk van een vrouw die, weliswaar door eigen keuze, behoorlijk geïsoleerd is en eigenlijk niet meer weet waar ze het moet zoeken. Je weet niet wat je wil, wat je leuk vindt. Ja je krijgt energie van je kinderen wat prachtig is, maar er is zoveel meer in het leven.
Als jij dit leven wil kiezen, (afgezien van werk) in een coconnetje met man en kinderen, dan is jou dat goed recht, maar dat betekent wel dat wij jou dus verder niet kunnen helpen of adviseren. Want aan de ene kant wil je het anders, aan de andere kant wil je niks veranderen. En besef ook dat dit niet het leven is dat jouw man wil leiden, dat is ondertussen wel duidelijk geworden. Hij snakt schijnbaar naar vrijheid, tijd voor zichzelf. Ik denk dat relatietherapie wel een goede is voor jullie. En dan niet eens met als doel het huwelijk redden, maar meer om te kijken of jullie verwachtingen op 1 lijn kunnen komen en eens écht te communiceren.
[...]
Ik heb geen behoefte aan dingen doen buiten de deur, heb ik nooit gehad.
Ik heb enkel gedeelde vrienden met mijn man, geen eigen (beste) vrienden, wat ook maar normaal is als je geen behoefte hebt om dingen te doen buiten de deur.
Nouja je hoeft natuurlijk niet de deur uit te gaan met vrienden he. Ik ga wel eens naar de stad oid met vriendinnen, maar verder komen we vooral bij elkaar thuis in de avonduren.
Ik denk dat Timetraveler helemaal gelijk heeft, je man is niet verantworodelijk voor jouw tijdsinvulling en jouw persoonlijke geluk. Als je geen behoefte hebt aan eigen vrienden is dat prima, maar het feit dat je hier met niemand anders over kan praten dan met ht Viva Forum vertelt mij toch wel iets anders. Namelijk dat je wel degelijk een betrouwbaar persoon in je leven kan gebruiken die alleen van jou is zegmaar, of dat nu een familielid van jouw kant of een vriendin is. Gezamenlijke vrienden vanuit je man zijn prima, maar bedenk wel dat die 9vd10 keer wegvallen als de relatie stopt. En dan realiseer je jezelf ook meteen dat dat eigenlijk helemaal geen vrienden waren.
Ik vind het best erg om je zo ongelukkig te lezen, je posts geven de indruk van een vrouw die, weliswaar door eigen keuze, behoorlijk geïsoleerd is en eigenlijk niet meer weet waar ze het moet zoeken. Je weet niet wat je wil, wat je leuk vindt. Ja je krijgt energie van je kinderen wat prachtig is, maar er is zoveel meer in het leven.
Als jij dit leven wil kiezen, (afgezien van werk) in een coconnetje met man en kinderen, dan is jou dat goed recht, maar dat betekent wel dat wij jou dus verder niet kunnen helpen of adviseren. Want aan de ene kant wil je het anders, aan de andere kant wil je niks veranderen. En besef ook dat dit niet het leven is dat jouw man wil leiden, dat is ondertussen wel duidelijk geworden. Hij snakt schijnbaar naar vrijheid, tijd voor zichzelf. Ik denk dat relatietherapie wel een goede is voor jullie. En dan niet eens met als doel het huwelijk redden, maar meer om te kijken of jullie verwachtingen op 1 lijn kunnen komen en eens écht te communiceren.
''The sea, once it casts its spell, holds on in its net of wonder forever.''
dinsdag 3 januari 2017 18:24
Een goede relatie is een relatie waarbij je allebei de ruimte krijgt en neemt om jezelf te ontwikkelen als persoon, en waarbij je elkaar stimuleert tot iets positiefs. Dat is nu zeker niet het geval.
Ik heb het idee dat jij jezelf hebt gereduceerd tot 'mammie'. Weet je nog wie je zelf was voordat je kinderen kreeg? Op wie is je man gevallen? Waarom is hij met je getrouwd? En wat is daar nu van over? Is er nog iets te zien van de vrouw op wie hij verliefd werd? Of is er nu alleen een overvemoeide mamma die zichzelf en haar man geen ruimte gunt voor iets anders dan de kinderen?
Ik heb het idee dat jij jezelf hebt gereduceerd tot 'mammie'. Weet je nog wie je zelf was voordat je kinderen kreeg? Op wie is je man gevallen? Waarom is hij met je getrouwd? En wat is daar nu van over? Is er nog iets te zien van de vrouw op wie hij verliefd werd? Of is er nu alleen een overvemoeide mamma die zichzelf en haar man geen ruimte gunt voor iets anders dan de kinderen?
dinsdag 3 januari 2017 18:43
quote:Poeff schreef op 03 januari 2017 @ 18:08:
Ik weet het wel, maar het is hier niet goed genoeg. Ik krijg energie van mijn kinderen en hen gelukkig zien.
Ik vind het schrijnend om te lezen dat jouw wereldje zo klein en bekrompen is Poeff en ook dat je niet weet waar je energie van krijgt behalve je kinderen. Hoe leefde jij voordat de kinderen kwamen?
Wat ook belangrijk is om te weten is dat jouw man jou niet is. Hij heeft duidelijk wèl behoefte aan activiteiten buiten de deur. Hij heeft het kennelijk wel nodig om andere dingen te doen en andere mensen te ontmoeten om daar energie op te doen.
Dat is niet verkeerd of slecht en zegt ook niets over zijn houding tov jou. Weliswaar heeft hij het deze keer onhandig en niet netjes aangepakt, maar ik krijg het idee dat hij geen andere weg zag dan deze om even op adem te komen buiten het huis/gezinsleven.
Want eerlijk gezegd krijgt ik ook het een beetje benauwd van het beeld dat jij schetst van jullie situatie en jouw leven.
Ik weet het wel, maar het is hier niet goed genoeg. Ik krijg energie van mijn kinderen en hen gelukkig zien.
Ik vind het schrijnend om te lezen dat jouw wereldje zo klein en bekrompen is Poeff en ook dat je niet weet waar je energie van krijgt behalve je kinderen. Hoe leefde jij voordat de kinderen kwamen?
Wat ook belangrijk is om te weten is dat jouw man jou niet is. Hij heeft duidelijk wèl behoefte aan activiteiten buiten de deur. Hij heeft het kennelijk wel nodig om andere dingen te doen en andere mensen te ontmoeten om daar energie op te doen.
Dat is niet verkeerd of slecht en zegt ook niets over zijn houding tov jou. Weliswaar heeft hij het deze keer onhandig en niet netjes aangepakt, maar ik krijg het idee dat hij geen andere weg zag dan deze om even op adem te komen buiten het huis/gezinsleven.
Want eerlijk gezegd krijgt ik ook het een beetje benauwd van het beeld dat jij schetst van jullie situatie en jouw leven.
dinsdag 3 januari 2017 18:49
Poef, ik heb dit topic en jouw vorig topic gelezen. Je zal wel heel hard roepen NEE als ik je vraag of je ooit op het idee bent gekomen dat je een post natale depressie denkt te hebben.
Zelf heb ik een achtergrond als verpleegkundige en ik riep ook heel hard nee totdat iemand, een professionele hulpverlener, mij uitlegde wat het allemaal kon inhouden en nee, dat is niet altijd het niet accepteren van je kind(eren).
Na 2 jaar, ja je leest het goed, werd ik gediagnosticeerd met een PND. Een fors uit de hand gelopen postnatale depressie omdat helaas ook veel professionals ervan uitgaan dat je je pasgeboren kind(eren) afstoot.. Nee dat hoeft dus niet!
Doe jezelf, je man en je tweeling een lol en zoek hulp.
Zelf heb ik een achtergrond als verpleegkundige en ik riep ook heel hard nee totdat iemand, een professionele hulpverlener, mij uitlegde wat het allemaal kon inhouden en nee, dat is niet altijd het niet accepteren van je kind(eren).
Na 2 jaar, ja je leest het goed, werd ik gediagnosticeerd met een PND. Een fors uit de hand gelopen postnatale depressie omdat helaas ook veel professionals ervan uitgaan dat je je pasgeboren kind(eren) afstoot.. Nee dat hoeft dus niet!
Doe jezelf, je man en je tweeling een lol en zoek hulp.
