Relaties
alle pijlers
Even wennen
dinsdag 3 november 2009 om 17:01
Ben sinds 9 jaar enorm gelukkig met mijn man, hij is mijn maatje, mijn liefde, mijn alles.
Onze start is niet echt heel soepel geweest; hij was net weg bij zijn vrouw en de scheiding die daarop volgde is werkelijk meer dan verschrikkellijk geweest.
Met als grand finale dat mijn lief zijn 3 kinderen die bij zijn ex woonde destijds niet meer kon zien, alles is door haar in het werk gesteld om dat voor elkaar te krijgen. Met succes helaas.
Ik heb een zoon uit een eerdere relatie en die woont sinds dat wij samenwonen ook bij ons. Om het weekend gaat hij naar mijn ex en dat gaat prima. Zoonlief is gelukkig en mijn ex kunnen het nog steeds goed met elkaar vinden.
Een paar jaar geleden is de zoon van mijn lief weggelopen bij zijn moeder, is gaan zwerven, kwam uiteindeijk toen we daar achter kwamen( moeder heeft nooit iemand ingelicht dat hij weg was) bij ons komen wonen. Een jongen met enorm veel problemen, heeft ons leven erg moeilijk gemaakt, mij en mijn zoon diverse malen bedreigd, massa's heel foute vrienden, liegen, stelen en uiteindelijk is hij in de gevangenis beland.
Tot heel groot verdriet van mijn lief, die werkelijk alles geprobeerd heeft om hem te "redden".
Zijn zoon is inmiddels wel weer vrij maar verslaafd en zwerft ergens, Niemand weet waar.
Geen fijn verhaal.
Ondanks alle hindernissen is het ons heel goed gelukt een fijn leven op te bouwen.
Echter tot een paar weken geleden: daar stond dochterlief voor de deur. "Hoi, ik ben weggelopen bij mijn moeder, heb een tijdje bij een vriend gelogeerd ( vriend=28, dochter=16) maar dat kan nu niet meer, kan ik hier komen wonen?"
Wat doe je dan? Natuurlijk zeg je geen nee, kom op, een meisje van 16 jaar!
Dus opeens een nieuw lid van ons gezin. En dat is dus mijn probleem.....
Ik heb er enorm veel moeite mee. Mijn lief heeft een eigen bedrijf en maakt toch makkelijk 60 uur in de week. Da's veel niet thuis, dus ook veel wat op mij schouders terecht komt omdat ik er wel ben.
En ik wil het heel graag doen, want hij is mijn man, ik wist dat hij 3 kinderen had, dus dit....tsja, da's ook een mogelijkheid.
Alleen opeens iemand in je huis die je niet kent, die vooral heel erg 16 is en meisje. Alle mannen zijn een object van haar verlangen....
Thuis bij haar moeder is ze kennelijk niet gewend om mee te helpen in het huishouden, één vraag om te helpen met de afwas en een diepe, diepe zucht is het antwoord en de opmerking "ik lijk wel een slaaf"
Ik heb haar een aantal maal aangesproken op het feit dat ze ongevraagd spullen van me gebruikt en dat ik dat niet prettig vind.
Daarna vang je in de gang een gesprek op dat ze heeft met haar vriendin dat ik zo'n enorme egoistische bitch ben.
Uiteraard heb ik hier ook met mijn lief over gepraat.
Lief is heel erg blij dat ze er is, dat hij weer contact heeft met haar. Maar hij is vooral erg bang dat ze weer weggaat. En daarom is ze op dit moment één van de belangrijkste dingen in zijn leven.
Wat ik ook wel weer begrijp.
Hij zegt me niet zo geforceerd te reageren en het gewoon te laten, het komt vanzelf wel goed.
Maar da's dus echt wel heel moeilijk, ik loop continu op mijn tenen.
Eén keer in de 14 dagen gaat mijn zoon een lang weekend naar zijn vader. Zij heeft geen contact meer met haar moeder en gaat dus ook niet weg. Hadden we voorheen weekenden samen met z'n tweeën, zijn die er nu niet meer, sterker nog er zijn zelfs dagen voor in de plaats gekomen dat ik alleen met haar ben en voor haar moet zorgen.
Kortom, lang verhaal en probeer ik me maar vast te houden aan dat het ooit wel zal wennen. Maar als er iemand is met een goede tip of idee, ik hou me aanbevolen.
Wil graag weer een stukje van mijn leven terug en wat minder de stiefmoeder uit de hel zijn
Onze start is niet echt heel soepel geweest; hij was net weg bij zijn vrouw en de scheiding die daarop volgde is werkelijk meer dan verschrikkellijk geweest.
Met als grand finale dat mijn lief zijn 3 kinderen die bij zijn ex woonde destijds niet meer kon zien, alles is door haar in het werk gesteld om dat voor elkaar te krijgen. Met succes helaas.
Ik heb een zoon uit een eerdere relatie en die woont sinds dat wij samenwonen ook bij ons. Om het weekend gaat hij naar mijn ex en dat gaat prima. Zoonlief is gelukkig en mijn ex kunnen het nog steeds goed met elkaar vinden.
Een paar jaar geleden is de zoon van mijn lief weggelopen bij zijn moeder, is gaan zwerven, kwam uiteindeijk toen we daar achter kwamen( moeder heeft nooit iemand ingelicht dat hij weg was) bij ons komen wonen. Een jongen met enorm veel problemen, heeft ons leven erg moeilijk gemaakt, mij en mijn zoon diverse malen bedreigd, massa's heel foute vrienden, liegen, stelen en uiteindelijk is hij in de gevangenis beland.
Tot heel groot verdriet van mijn lief, die werkelijk alles geprobeerd heeft om hem te "redden".
Zijn zoon is inmiddels wel weer vrij maar verslaafd en zwerft ergens, Niemand weet waar.
Geen fijn verhaal.
Ondanks alle hindernissen is het ons heel goed gelukt een fijn leven op te bouwen.
Echter tot een paar weken geleden: daar stond dochterlief voor de deur. "Hoi, ik ben weggelopen bij mijn moeder, heb een tijdje bij een vriend gelogeerd ( vriend=28, dochter=16) maar dat kan nu niet meer, kan ik hier komen wonen?"
Wat doe je dan? Natuurlijk zeg je geen nee, kom op, een meisje van 16 jaar!
Dus opeens een nieuw lid van ons gezin. En dat is dus mijn probleem.....
Ik heb er enorm veel moeite mee. Mijn lief heeft een eigen bedrijf en maakt toch makkelijk 60 uur in de week. Da's veel niet thuis, dus ook veel wat op mij schouders terecht komt omdat ik er wel ben.
En ik wil het heel graag doen, want hij is mijn man, ik wist dat hij 3 kinderen had, dus dit....tsja, da's ook een mogelijkheid.
Alleen opeens iemand in je huis die je niet kent, die vooral heel erg 16 is en meisje. Alle mannen zijn een object van haar verlangen....
Thuis bij haar moeder is ze kennelijk niet gewend om mee te helpen in het huishouden, één vraag om te helpen met de afwas en een diepe, diepe zucht is het antwoord en de opmerking "ik lijk wel een slaaf"
Ik heb haar een aantal maal aangesproken op het feit dat ze ongevraagd spullen van me gebruikt en dat ik dat niet prettig vind.
Daarna vang je in de gang een gesprek op dat ze heeft met haar vriendin dat ik zo'n enorme egoistische bitch ben.
Uiteraard heb ik hier ook met mijn lief over gepraat.
Lief is heel erg blij dat ze er is, dat hij weer contact heeft met haar. Maar hij is vooral erg bang dat ze weer weggaat. En daarom is ze op dit moment één van de belangrijkste dingen in zijn leven.
Wat ik ook wel weer begrijp.
Hij zegt me niet zo geforceerd te reageren en het gewoon te laten, het komt vanzelf wel goed.
Maar da's dus echt wel heel moeilijk, ik loop continu op mijn tenen.
Eén keer in de 14 dagen gaat mijn zoon een lang weekend naar zijn vader. Zij heeft geen contact meer met haar moeder en gaat dus ook niet weg. Hadden we voorheen weekenden samen met z'n tweeën, zijn die er nu niet meer, sterker nog er zijn zelfs dagen voor in de plaats gekomen dat ik alleen met haar ben en voor haar moet zorgen.
Kortom, lang verhaal en probeer ik me maar vast te houden aan dat het ooit wel zal wennen. Maar als er iemand is met een goede tip of idee, ik hou me aanbevolen.
Wil graag weer een stukje van mijn leven terug en wat minder de stiefmoeder uit de hel zijn
dinsdag 3 november 2009 om 17:18
Lijkt me inderdaad een lastige situatie. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je man zich niet emotioneel laat chanteren (we moeten super lief zijn want anders gaat ze wellicht wel weer weg). Het is denk ik het beste om eerlijke en duidelijke regels te stellen en natuurlijk positieve aandacht te geven. Maar als hij zich emotioneel laat chanteren dan geeft hij daarmee juist niet het juiste signaal af.
Op zich is het een voordeel dat ze 16 is. Je kan met haar praten en je kan haar dingen uitleggen. Wat is er mis met een gesprek met zijn drietjes en aan te geven dat ze van harte welkom is en dat het voor jullie alle drie wennen is?
Op zich is het een voordeel dat ze 16 is. Je kan met haar praten en je kan haar dingen uitleggen. Wat is er mis met een gesprek met zijn drietjes en aan te geven dat ze van harte welkom is en dat het voor jullie alle drie wennen is?
dinsdag 3 november 2009 om 17:22
Jouw vriend plaatst jou wel in een hele moeilijke positie. Begrijpelijk dat hij blij is zijn dochter terug te hebben, maar het is zijn dochter, laat hem er dan ook tijd voor maken. Uiteindelijk is het meisje naar hém toegekomen, niet naar jou. Voor haar ook niet fijn om dan volledig te worden overgelaten aan de vriendin van vader, hoe lief en goed je ook bent voor haar.
Daarnaast: je vriend zal, als hij de hoofdzorg aan jou overlaat, 100% achter jou moeten gaan staan anders gaat het niet. Dus niet: het valt wel mee, het gaat wel over, doe niet zo geforceerd. Nee, een stevig gesprekje met dochter: je woont nu hier dus je houdt je aan de regels die wij hier hebben. En het niet pikken dat zij disrespectvol met jou omgaat.
Deze situatie biedt wel heel veel ruimte voor 'gezellig' gedrag. Het recept voor een losgeslagen over iedereen heen lopende puber.
Daarnaast: je vriend zal, als hij de hoofdzorg aan jou overlaat, 100% achter jou moeten gaan staan anders gaat het niet. Dus niet: het valt wel mee, het gaat wel over, doe niet zo geforceerd. Nee, een stevig gesprekje met dochter: je woont nu hier dus je houdt je aan de regels die wij hier hebben. En het niet pikken dat zij disrespectvol met jou omgaat.
Deze situatie biedt wel heel veel ruimte voor 'gezellig' gedrag. Het recept voor een losgeslagen over iedereen heen lopende puber.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 3 november 2009 om 17:23
aaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhh
jeej, ik hoop heel erg dat mensen tips voor je hebben
ik zou hier alleen maar plaatsvervangend wanhopig van worden
ok toch even nadenken;
ze is heel veel thuis, is een sport/hobby gaan beoefenen iets voor haar zodat je nog één dag in het weekend vrij hebt?
en berg je waardevolle spullen op in een afsluitbare kast
en ik zou met haar overleggen over haar taken in huis, als zij niet mee wil helpen dan hoef jij ook niet voor haar te koken of te wassen... toch?
maar goed, ik ben dan ook geen moeder van een puber dus allesbehalve deskundig
jeej, ik hoop heel erg dat mensen tips voor je hebben
ik zou hier alleen maar plaatsvervangend wanhopig van worden
ok toch even nadenken;
ze is heel veel thuis, is een sport/hobby gaan beoefenen iets voor haar zodat je nog één dag in het weekend vrij hebt?
en berg je waardevolle spullen op in een afsluitbare kast
en ik zou met haar overleggen over haar taken in huis, als zij niet mee wil helpen dan hoef jij ook niet voor haar te koken of te wassen... toch?
maar goed, ik ben dan ook geen moeder van een puber dus allesbehalve deskundig
dinsdag 3 november 2009 om 17:26
Heftige, lastige situatie! Even wennen lijkt me nog een understatement...
Weet je man hoe je het ervaart en wat voor beroep de situatie op jou doet? Praten is vaak de sleutel. Als hij niet beseft wat de gevolgen voor jou zijn, kan hij ook niets doen om je te ontlasten, of om andere keuzes te maken.
Misschien kan je ook een paar heel concrete wensen of regels formuleren die de situatie voor jou makkelijker maken. Bijvoorbeeld de zaterdagmiddag voor jou alleen, minstens een avond in de week met z'n tweetjes eruit, jij koken zij afwassen, eigen kamer schoonhouden.was doen - ik noem maar ene paar dwarsstraten.
Heel veel succes en sterkte!
Weet je man hoe je het ervaart en wat voor beroep de situatie op jou doet? Praten is vaak de sleutel. Als hij niet beseft wat de gevolgen voor jou zijn, kan hij ook niets doen om je te ontlasten, of om andere keuzes te maken.
Misschien kan je ook een paar heel concrete wensen of regels formuleren die de situatie voor jou makkelijker maken. Bijvoorbeeld de zaterdagmiddag voor jou alleen, minstens een avond in de week met z'n tweetjes eruit, jij koken zij afwassen, eigen kamer schoonhouden.was doen - ik noem maar ene paar dwarsstraten.
Heel veel succes en sterkte!
dinsdag 3 november 2009 om 17:26
pfff, ingewikkeld! Het is natuurlijk een tiener, een puber, en pubers kunnen soms moeilijk 'redelijk' zijn. Stemmingen wisselen razend snel en het ene moment ben je een '#@%' en het volgende moment ben je 'wel ok'.
Verder, eens met wzk: maak goede afspraken en bespreek met je man hoe jij haar het beste kunt benaderen.
Mijn ervaring met 16-jarige meiden is dat ze continue de hort op zijn, met slierten vriend(inn)en door het centrum zwerven. Dat komt vast wel, als ze bij jullie wat inburgert (ik kan me voorstellen dat het prettig is dat ze éven het huis uit is).
Maar, je man zal de regie moeten nemen, omdat het zijn dochter is.
Heel veel succes!
Verder, eens met wzk: maak goede afspraken en bespreek met je man hoe jij haar het beste kunt benaderen.
Mijn ervaring met 16-jarige meiden is dat ze continue de hort op zijn, met slierten vriend(inn)en door het centrum zwerven. Dat komt vast wel, als ze bij jullie wat inburgert (ik kan me voorstellen dat het prettig is dat ze éven het huis uit is).
Maar, je man zal de regie moeten nemen, omdat het zijn dochter is.
Heel veel succes!
dinsdag 3 november 2009 om 17:58
dinsdag 3 november 2009 om 18:01
Zorgen dat ze ook bij jou weg loopt, als ze bij haar moeder niet mee hoefde te helpen en bij jou wel zal ze misschien zelf al snel haar biezen weer pakken. Lijkt me echt horror om van die ontspoorde kinderen te moeten opvangen terwijl de vader er geen tijd voor heeft/maakt en jou er mee opzadelt. Laat pa dan lekker 'n flatje voor zichzelf huren waar ie z'n koters kan opvangen o.i.d. ipv ze bij jou op je bord te dumpen.
dinsdag 3 november 2009 om 18:38
Zorg dat jullie op 1 lijn zitten. Maak samen afspraken over de regels die julli haar gaan mededelen. Ze maakt handig gebruik van de angst van haar vader over het feit dat ze misschien wel weer weggaat als ze het bij jullie ook niet naar haar zin heeft. Echt op 1 lijn gaan zitten, dat is het belangrijkste. En bovendien kun je het tegenover jouw zoon niet maken als er voor haar andere regels gelden dan voor hem, dan ben je alvast bezig met het creeeren van het volgende probleem.
Elninjoo.. jouw reactie slaat zoals gewoonlijk weer nergens op. Ik vraag me toch weleens af welke perfectie voor jou goed genoeg zou zijn om iemand niet per direct de laan uit te sturen.
Succes
Elninjoo.. jouw reactie slaat zoals gewoonlijk weer nergens op. Ik vraag me toch weleens af welke perfectie voor jou goed genoeg zou zijn om iemand niet per direct de laan uit te sturen.
Succes
dinsdag 3 november 2009 om 19:03
Zoon heeft wel taken? Wijs haar daarop en dat ieder die in jullie huis woont zijn steentje bijdraagt dus ZIJ ook.
Als zoon niks hoeft te doen vind ik het ook heel logisch dat ook zij denkt dat ze niets hoeft te doen... Gelijke monniken, gelijke kappen.
Dochter maakt misbruik van de situatie omdat ze weet dat haar vader bang is haar te verliezen dus manipuleert ze hem. Doordat hij toegeeft aan haar nukken en grillen drijft ze een wig tussen jouw man en jij. Hier zul jij je man op moeten aanspreken en dat je daar bang voor bent.
Mijn zusje heeft in precies dezelfde situatie als jij gezeten en uiteindelijk is haar man met dochter in een ander huis gaan wonen, ondanks dat ze getrouwd zijn. Mijn zus trok het niet meer en heeft haar man toen voor het blok gezet.
Nu woont haar man weer bij haar en dochter ergens anders want man kwam in de tussentijd achter hoe zijn dochter daadwerkelijk in elkaar stak en ook hij kon haar niet meer aan.
Een moeilijke situatie dus. Is er niet ergens een site wat gaat over stiefmoeders? Daar zullen best wel meer vrouwen dit herkennen.
Succes
Als zoon niks hoeft te doen vind ik het ook heel logisch dat ook zij denkt dat ze niets hoeft te doen... Gelijke monniken, gelijke kappen.
Dochter maakt misbruik van de situatie omdat ze weet dat haar vader bang is haar te verliezen dus manipuleert ze hem. Doordat hij toegeeft aan haar nukken en grillen drijft ze een wig tussen jouw man en jij. Hier zul jij je man op moeten aanspreken en dat je daar bang voor bent.
Mijn zusje heeft in precies dezelfde situatie als jij gezeten en uiteindelijk is haar man met dochter in een ander huis gaan wonen, ondanks dat ze getrouwd zijn. Mijn zus trok het niet meer en heeft haar man toen voor het blok gezet.
Nu woont haar man weer bij haar en dochter ergens anders want man kwam in de tussentijd achter hoe zijn dochter daadwerkelijk in elkaar stak en ook hij kon haar niet meer aan.
Een moeilijke situatie dus. Is er niet ergens een site wat gaat over stiefmoeders? Daar zullen best wel meer vrouwen dit herkennen.
Succes
dinsdag 3 november 2009 om 19:06
Tieners (pubers) hebben behoefte aan structuur, duidelijkheid en regels die redelijk zijn.
Stel ze samen op, ook met de puber erbij en houd je aan de regels en de sancties (die je ook afspreekt).
Daarnaast is het tijdschrift J/M pubers erg aan te raden en ook de puberspecials die ze uitbrengen.
Ik vind het van je vriend logish dat hij zijn kind binnen haalt en voor z'n kinderen kiest.
Succes en sterkte.
Stel ze samen op, ook met de puber erbij en houd je aan de regels en de sancties (die je ook afspreekt).
Daarnaast is het tijdschrift J/M pubers erg aan te raden en ook de puberspecials die ze uitbrengen.
Ik vind het van je vriend logish dat hij zijn kind binnen haalt en voor z'n kinderen kiest.
Succes en sterkte.
dinsdag 3 november 2009 om 19:10
Samen met je man een plan opstellen waarbij iedereen in huis vaste taken heeft. Ik vind dat je best tegen je man kunt zeggen dat je moet wennen aan de nieuwe situatie en dat je graag samen met hem een manier wilt vinden om alles zo goed en prettig mogelijk in huis te regelen.
Een meisje van 16 kan prima meehelpen in huis, kom op zeg. Hang een schema op de koelkast met daarop alle dagen van de week en de taken die een persoon moet doen. En daar valt niet over te onderhandelen.
Duidelijke regels opstellen lijkt me uitermate belangrijk. Zijn dochter probeert ongetwijfeld jullie tegen elkaar uit te spelen. Dat moet je zien te voorkomen door samen met je man hierover te praten en de nieuwe regels in huis samen te presenteren.
Vertel haar dat ze uiteraard welkom is, maar dat ze zich hoort aan te passen aan jullie huishouden.
Een meisje van 16 kan prima meehelpen in huis, kom op zeg. Hang een schema op de koelkast met daarop alle dagen van de week en de taken die een persoon moet doen. En daar valt niet over te onderhandelen.
Duidelijke regels opstellen lijkt me uitermate belangrijk. Zijn dochter probeert ongetwijfeld jullie tegen elkaar uit te spelen. Dat moet je zien te voorkomen door samen met je man hierover te praten en de nieuwe regels in huis samen te presenteren.
Vertel haar dat ze uiteraard welkom is, maar dat ze zich hoort aan te passen aan jullie huishouden.
woensdag 4 november 2009 om 12:52
Dank voor jullie nuttige en wijze tips.
Een aantal tips zijn al in praktijk gebracht, maar helaas nog zonder resultaat.
Er zijn met z'n vieren huisregels opgesteld waar wij ons allemaal aan dienen te houden, maar die worden momenteel door madam aan haar laars gelapt.
Uiteraard heeft zij dezelfde taken als zoonlief, maar ze doet ze gewoon niet.
Als je haar erop aanspreekt, kruipt ze bijna in elkaar alsof ik de grote boze wolf ben die haar gaat opeten en schiet daarna naar haar kamer om vervolgens nog steeds niet te doen wat is afgesproken.
Er is een vrijdagmiddagborrel(overleg) ingesteld waar iedereen zijn wel en wee kan bespreken, maar daar heeft ze zich al tweemaal onderuit weten te praten.
Helaas gaat het zo slecht met het bedrijf van manlief dat het voor hem nu echt pompen of verzuipen is, ik moet het in deze wel voor hem opnemen. Hij kan niet alles en haar komst hier in ons gezin kon niet op een slechter moment gepland worden dan nu.
Maar goed, we praten zeker, maar het is voor hem erg lastig met alles wat er zakelijk gebeurt, te begrijpen dat mijn "minor problems" toch ook wel een vorm beginnen aan te nemen dat een escalatie haast onvermijdelijk is.
Hij vindt dat ik zeker de harde lijn moet hanteren en hij staat ook achter me, maar daar heb je weinig aan als hij er niet is op het moment dat je moet optreden.
Maar goed, heb het nu wel zover dat er vrijdagmiddag we weer met z'n vieren aan tafel zitten, geen excuses mogelijk, en hopelijk komt daar iets uit. Ik heb mijn lief met klem geadviseerd eens de boze papa te zijn. Nu maar hopen dat dat hem lukt en hij niet verblindt door aanbidding toch bakzeil haalt...
Ach, zucht.....weer een enorme klaag van mij. Daar baal ik dus ook behoorlijk van, dat het me echt moeite kost ergens in dit verhaal een leuk lichtpunt te zien.
Maar meiden, nogmaals dank voor jullie lieve en wijze reacties! Het doet me goed om jullie reacties te lezen en doet me ook realiseren dat het inderdaad een lastige situatie is. En dat andere mensen dat ook zo zien, dat is erg fijn die erkenning!
En terugdenkend aan mijn eigen puberteit...aaarrrgghhhh.....hemelhoog respect voor mijn moeder want ik was ook een draak van puber. Dat relativeert ook wel het geheel, een beetje.
Een aantal tips zijn al in praktijk gebracht, maar helaas nog zonder resultaat.
Er zijn met z'n vieren huisregels opgesteld waar wij ons allemaal aan dienen te houden, maar die worden momenteel door madam aan haar laars gelapt.
Uiteraard heeft zij dezelfde taken als zoonlief, maar ze doet ze gewoon niet.
Als je haar erop aanspreekt, kruipt ze bijna in elkaar alsof ik de grote boze wolf ben die haar gaat opeten en schiet daarna naar haar kamer om vervolgens nog steeds niet te doen wat is afgesproken.
Er is een vrijdagmiddagborrel(overleg) ingesteld waar iedereen zijn wel en wee kan bespreken, maar daar heeft ze zich al tweemaal onderuit weten te praten.
Helaas gaat het zo slecht met het bedrijf van manlief dat het voor hem nu echt pompen of verzuipen is, ik moet het in deze wel voor hem opnemen. Hij kan niet alles en haar komst hier in ons gezin kon niet op een slechter moment gepland worden dan nu.
Maar goed, we praten zeker, maar het is voor hem erg lastig met alles wat er zakelijk gebeurt, te begrijpen dat mijn "minor problems" toch ook wel een vorm beginnen aan te nemen dat een escalatie haast onvermijdelijk is.
Hij vindt dat ik zeker de harde lijn moet hanteren en hij staat ook achter me, maar daar heb je weinig aan als hij er niet is op het moment dat je moet optreden.
Maar goed, heb het nu wel zover dat er vrijdagmiddag we weer met z'n vieren aan tafel zitten, geen excuses mogelijk, en hopelijk komt daar iets uit. Ik heb mijn lief met klem geadviseerd eens de boze papa te zijn. Nu maar hopen dat dat hem lukt en hij niet verblindt door aanbidding toch bakzeil haalt...
Ach, zucht.....weer een enorme klaag van mij. Daar baal ik dus ook behoorlijk van, dat het me echt moeite kost ergens in dit verhaal een leuk lichtpunt te zien.
Maar meiden, nogmaals dank voor jullie lieve en wijze reacties! Het doet me goed om jullie reacties te lezen en doet me ook realiseren dat het inderdaad een lastige situatie is. En dat andere mensen dat ook zo zien, dat is erg fijn die erkenning!
En terugdenkend aan mijn eigen puberteit...aaarrrgghhhh.....hemelhoog respect voor mijn moeder want ik was ook een draak van puber. Dat relativeert ook wel het geheel, een beetje.
woensdag 4 november 2009 om 13:12
Ik denk dat het belangrijk is dat hij niet alleen achter je staat, maar zelf ook actief zijn vaderschap oppakt. Ik begrijp dat dat overdag moeilijk is. Maar is het een optie om in te stellen dat als zij de kont tegen de krib gooit, jij tegen haar zegt: daar heb je het vanavond dan met je vader nog maar een keer over. En dat hij dat met haar opneemt op een later moment? En dan met z'n tweeen, vader-dochter.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
