Relaties
alle pijlers
Ex is opnieuw vader geworden, wie heeft ervaring?
maandag 9 februari 2009 om 12:28
Mijn ex man (wij zijn 6 jaar geleden gescheiden) heeft sinds onze scheiding een vriendin. Zij zijn dus al geruime tijd bij elkaar. Wij hebben samen 3 kinderen. Sinds een paar dagen hebben mijn ex man en zijn vriendin een tweeling gekregen. Mijn kinderen zijn natuurlijk razend enthousiast over de nieuwe babies, maar ik vind het hartstikke moeilijk. Ben zelf inmiddels ook weer gelukkig, maar me hierin toch alleen. Mijn kinderen hebben nu een halfbroertje en halfzusje erbij, zij zijn blij en praten de hele dag over niets anders. Ik vind het moeilijk om hun blije verhalen aan te horen en er met hun over te praten. Ik weet niet precies waarom ik me nou zo verdrietig voel, ben zelf toch ook weer gelukkig? Heeft iemand hier ervaring mee?
maandag 9 februari 2009 om 12:32
Ik heb er geen ervaring mee. Ben je bang dat jullie kinderen straks minder belangrijk worden voor je ex dan de tweeling, en dat je daarom wat verdrietig bent? In ieder geval zou ik proberen het niet te laten merken aan je kinderen. Die zijn nu zo blij en moeten ook hun verhalen kwijt kunnen bij jou.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 9 februari 2009 om 12:34
oei...
ik heb geen ervaring, alleen ik begrijp je gevoel wel.
Zelf heb ik ook een partner met 3 kids en hebben wij ook een kleintje gekregen. In het begin vond zijn ex dit ook moeilijk maar uiteindelijk heeft ze dit wel kunnen accepteren en is ze dol op mijn kleine..
Zij vertelde mij dat het gevoel zo was dat zij dus de moeder was van 3 kids MAAR er dus OOK een 'halfzusje" bij is gekomen.. dus ze zijn niet meer 3 alleen.... het woord halfzusje gebruiken wij niet .. we hebben het gewoon over hun zusje.. even lastig in het begin, maar iedereen die ons kent weet hoe het zit.
Ik denk dat bij jou het gevoel zit van.. ze zijn niet meer 3 opzich, maar er zijn er 2 bij die NIET bij jouw horen maar aan de vaders kant.. snap je wat ik bedoel?
heel lastig, maar het is echt een gewenning...
ik heb geen ervaring, alleen ik begrijp je gevoel wel.
Zelf heb ik ook een partner met 3 kids en hebben wij ook een kleintje gekregen. In het begin vond zijn ex dit ook moeilijk maar uiteindelijk heeft ze dit wel kunnen accepteren en is ze dol op mijn kleine..
Zij vertelde mij dat het gevoel zo was dat zij dus de moeder was van 3 kids MAAR er dus OOK een 'halfzusje" bij is gekomen.. dus ze zijn niet meer 3 alleen.... het woord halfzusje gebruiken wij niet .. we hebben het gewoon over hun zusje.. even lastig in het begin, maar iedereen die ons kent weet hoe het zit.
Ik denk dat bij jou het gevoel zit van.. ze zijn niet meer 3 opzich, maar er zijn er 2 bij die NIET bij jouw horen maar aan de vaders kant.. snap je wat ik bedoel?
heel lastig, maar het is echt een gewenning...
maandag 9 februari 2009 om 12:36
Kan me er wel iets bij voorstellen hoor. De relatie met je ex blijft altijd een teer punt als je samen kinderen hebt. Ik denk dat je je gevoel niet eens moet proberen uit te spitten, maar gewoon accepteren dat dit een gevoelige snaar raakt. Het went wel weer. Zolang je er verder niks mee doet, je ex zijn geluk niet misgunt en je met je kinderen gewoon blij kunt zijn om hun nieuwe broertje en zusje, is er niks aan de hand.
Als je er echt onder gebukt gaat, lijkt het me wel zinnig dat je eens op zoek gaat naar waar dit vandaan komt.
Als je er echt onder gebukt gaat, lijkt het me wel zinnig dat je eens op zoek gaat naar waar dit vandaan komt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 9 februari 2009 om 12:37
maandag 9 februari 2009 om 12:54
Ik snap je wel, Pien, ik heb hetzelfde meegemaakt en moest er best even aan wennen. Uiteindelijk heb ik geprobeerd om het van een andere kant te bekijken. Hoe moeilijk je het er zelf ook mee hebt, voor de kinderen is dit een toevoeging in hun leven. Zij hebben er nu een klein halfbroertje en halfzusje bij en voor hen is dit fantastisch. Ook voor de tweeling zal het t.z.t. fijn zijn om grote broers en zussen te hebben als de band goed is.
Voorheen was het krijgen van kinderen, het ouderschap, iets exclusiefs tussen jou en je ex. De gevoelens die erbij komen kijken als je moeder wordt en wat je dan deelt met je partner, zijn in veel gevallen onvergetelijk omdat emotie een grote rol speelt. Maar vergeet niet dat wat jullie deelden, jou door niets of niemand kan worden afgenomen, dus ook niet het feit dat hij het ouderschap nu met haar meemaakt. Dat doet je vermoedelijk pijn en/of is iets waar je aan moet wennen. Het is iets nieuws in relatie tot je ex, een nieuwe ontwikkeling waardoor je terugkijkt naar het verleden.
Geef jezelf de tijd om er even aan te wennen. Dat je in je huidige leven gelukkig bent, is heel fijn natuurlijk maar dat neemt niet weg dat je nu toch even moet slikken. Je kunt er ook je ogen niet voor sluiten omdat je kinderen zo blij zijn en dit laten blijken.
Beetje moeilijk misschien maar ga samen met de kinderen wat babykadootjes kopen die zij mogen geven. Probeer hen niet het gevoel te geven dat jij het er moeilijk mee hebt. Dus een beetje toneelspelen in hun belang, hoe lastig het nu ook voor je is.
Sterkte en het went zeker weten!
Voorheen was het krijgen van kinderen, het ouderschap, iets exclusiefs tussen jou en je ex. De gevoelens die erbij komen kijken als je moeder wordt en wat je dan deelt met je partner, zijn in veel gevallen onvergetelijk omdat emotie een grote rol speelt. Maar vergeet niet dat wat jullie deelden, jou door niets of niemand kan worden afgenomen, dus ook niet het feit dat hij het ouderschap nu met haar meemaakt. Dat doet je vermoedelijk pijn en/of is iets waar je aan moet wennen. Het is iets nieuws in relatie tot je ex, een nieuwe ontwikkeling waardoor je terugkijkt naar het verleden.
Geef jezelf de tijd om er even aan te wennen. Dat je in je huidige leven gelukkig bent, is heel fijn natuurlijk maar dat neemt niet weg dat je nu toch even moet slikken. Je kunt er ook je ogen niet voor sluiten omdat je kinderen zo blij zijn en dit laten blijken.
Beetje moeilijk misschien maar ga samen met de kinderen wat babykadootjes kopen die zij mogen geven. Probeer hen niet het gevoel te geven dat jij het er moeilijk mee hebt. Dus een beetje toneelspelen in hun belang, hoe lastig het nu ook voor je is.
Sterkte en het went zeker weten!
maandag 9 februari 2009 om 13:23
Hartelijk dank voor jullie reacties. Fijn om te lezen dat jullie mij snappen! Ik ben zaterdag al de stad in geweest met een van mijn kinderen om kadootjes te kopen. Die hebben ze al gegeven en dat vond ik al heel geweldig van mezelf! Ik gun hem de kinderen ook wel, denk alleen zelf terug aan de tijd dat we uit elkaar gingen, hij bijna niet naar de kinderen om keek omdat hij het te druk had met zn nieuwe leven en vriendin. Ik weet wel dat ik niet meer terug moet kijken en dit gevoel maar beter kan accepteren en het verleden moet loslaten, maar het klinkt zo gemakkelijk om dat te doen. Toen ik hoorde dat ze kinderen zouden krijgen ben ik ook een dikke week 'van de wap' geweest, waarschijnlijk slijt dit gevoel over een tijdje ook wel weer. Overweeg soms om tegen mijn kinderen te zeggen dat ik snap dat zij blij zijn, maar dat ik het soms best moeilijk vind om enthousiast met hen mee te praten. Ik weet alleen niet of ik dat wel kan zeggen. Ik weet niet of je van je kinderen mag verwachten dat zij rekening houden met het gevoel van hun moeder. Pff.. ingewikkeld allemaal. Ben helemaal niet jaloers op mijn ex en zijn vriendin, moet er zelf niet meer aan denken om nog kinderen te krijgen dus het heeft niet te maken met een gevoel dat ik zelf nog zo graag kinderen zou willen of zo.
De pijn zit em denk ik in het feit dat ik me een buitenstaander voel bij het feit dat mijn kinderen weer een broertje en zusje hebben, waar ik feitelijk niets mee te maken heb.
De pijn zit em denk ik in het feit dat ik me een buitenstaander voel bij het feit dat mijn kinderen weer een broertje en zusje hebben, waar ik feitelijk niets mee te maken heb.
maandag 9 februari 2009 om 13:33
@ Pien, je schreef `Overweeg soms om tegen mijn kinderen te zeggen dat ik snap dat zij blij zijn, maar dat ik het soms best moeilijk vind om enthousiast met hen mee te praten. Ik weet alleen niet of ik dat wel kan zeggen. Ik weet niet of je van je kinderen mag verwachten dat zij rekening houden met het gevoel van hun moeder.`
Nee, ik vind niet dat je zoiets van je kinderen mag vragen/verwachten. Waarom zou je een deel van hun vreugde wegnemen en hen belasten met jouw probleem in dit geval?
In bepaalde opzichten moeten kinderen zeker leren om rekening met anderen, dus ook met hun ouders te houden. In dit geval niet, je zou bovendien de spontaniteit en openheid wegnemen die er nu wel is.
Nee, ik vind niet dat je zoiets van je kinderen mag vragen/verwachten. Waarom zou je een deel van hun vreugde wegnemen en hen belasten met jouw probleem in dit geval?
In bepaalde opzichten moeten kinderen zeker leren om rekening met anderen, dus ook met hun ouders te houden. In dit geval niet, je zou bovendien de spontaniteit en openheid wegnemen die er nu wel is.
maandag 9 februari 2009 om 14:35
Nee, je mag niet van je kinderen verwachten dat zij rekening houden met deze gevoelens van jou. Dit zijn volwassen gevoelens, kinderen begrijpen niet waar dit om gaat. En dat hoeven ze ook nog niet. Niet over praten met hen maar even op je kiezen bijten en enthousiast blijven naar hen toe.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 9 februari 2009 om 15:52
Ok, niets zeggen dus is het advies! Soms denk ik dat ze ook wel aan mij merken dat ik niet zo heel enthousiast ben, maar dat is nog iets anders dan het uit te spreken denk ik. Ik probeer wel steeds positief en enthousiast te doen, maar af en toe kan ik het echt niet meer horen.
Mijn ex heeft in mijn ogen in de afgelopen jaren weinig voor onze kinderen gedaan en ik vind dan ook dat ik ze heb opgevoed (en nog steeds doe). Ik denk dat me dat ook steekt, dat hij nu weer opnieuw aan kinderen begint, terwijl hij niet zoveel doet voor onze kinderen. Hij betrekt ze wel bij deze geboorte dus dat is voor hun heel leuk natuurlijk.
Ben het ook wel met Poezewoes eens dat je dit gevoel misschien ook niet helemaal moet proberen uit te diepen en erop vertrouwen dat het wel slijt. Ik probeer ook maar steeds te denken dat ik moet accepteren dat ik me er rot onder voel. Ergens valt het zo van me tegen, heb heel veel pijn en verdriet door de scheiding gehad, mijn leven staat alweer een tijd op de rit en dat ik me dan door zoiets toch weer zo verdrietig voel.
@Anais, hoe ging dit bij jou verder? Sleet het gevoel en hoe gaat het nu als je kinderen daar zijn en met enthousiaste verhalen terugkomen? Denk dat wat je zegt wel waar is dat hij dit nu met haar meemaakt, maar dat dat niets met onze geschiedenis te maken heeft. Soms voelt het wel zo en vind ik het moeilijk te denken dat wat je schrijft, waar is. Heb me door die scheiding enorm aan de kant gezet gevoeld en ik denk dat mijn verdriet daar ook een beetje mee te maken heeft.
De kinderen zijn nu weer naar het ziekenhuis, zal me er op instellen dat ik straks weer heel enthousiast naar ze ben, bedankt allemaal!
Mijn ex heeft in mijn ogen in de afgelopen jaren weinig voor onze kinderen gedaan en ik vind dan ook dat ik ze heb opgevoed (en nog steeds doe). Ik denk dat me dat ook steekt, dat hij nu weer opnieuw aan kinderen begint, terwijl hij niet zoveel doet voor onze kinderen. Hij betrekt ze wel bij deze geboorte dus dat is voor hun heel leuk natuurlijk.
Ben het ook wel met Poezewoes eens dat je dit gevoel misschien ook niet helemaal moet proberen uit te diepen en erop vertrouwen dat het wel slijt. Ik probeer ook maar steeds te denken dat ik moet accepteren dat ik me er rot onder voel. Ergens valt het zo van me tegen, heb heel veel pijn en verdriet door de scheiding gehad, mijn leven staat alweer een tijd op de rit en dat ik me dan door zoiets toch weer zo verdrietig voel.
@Anais, hoe ging dit bij jou verder? Sleet het gevoel en hoe gaat het nu als je kinderen daar zijn en met enthousiaste verhalen terugkomen? Denk dat wat je zegt wel waar is dat hij dit nu met haar meemaakt, maar dat dat niets met onze geschiedenis te maken heeft. Soms voelt het wel zo en vind ik het moeilijk te denken dat wat je schrijft, waar is. Heb me door die scheiding enorm aan de kant gezet gevoeld en ik denk dat mijn verdriet daar ook een beetje mee te maken heeft.
De kinderen zijn nu weer naar het ziekenhuis, zal me er op instellen dat ik straks weer heel enthousiast naar ze ben, bedankt allemaal!
maandag 9 februari 2009 om 15:56
Hoi,
Ik begrijp heel goed dat het moeilijk voor je is. Maar leg jouw gekwetste gevoel niet bij je kids neer. Ik vind het ontzettend leuk van je dat je kadootjes bent gaan kopen voor ze! Heel knap! Echt over een tijdje als jouw kinderen eraan gewend zijn gaat dat gevoel ook weer over. Het zal nog best even pijn blijven doen, maar het wordt echt beter!
En dat jullie kids niet meer zo belangrijk voor hem worden (zoiets las ik ergens) daar ben ik het niet mee eens! Het kan natuurlijk, maar hoeft absoluut niet!
Heel veel sterkte!
Ik begrijp heel goed dat het moeilijk voor je is. Maar leg jouw gekwetste gevoel niet bij je kids neer. Ik vind het ontzettend leuk van je dat je kadootjes bent gaan kopen voor ze! Heel knap! Echt over een tijdje als jouw kinderen eraan gewend zijn gaat dat gevoel ook weer over. Het zal nog best even pijn blijven doen, maar het wordt echt beter!
En dat jullie kids niet meer zo belangrijk voor hem worden (zoiets las ik ergens) daar ben ik het niet mee eens! Het kan natuurlijk, maar hoeft absoluut niet!
Heel veel sterkte!
...
maandag 9 februari 2009 om 16:03
@Queenie, dank voor je woorden, het doet goed om te lezen dat mensen je begrijpen. Ik ben ook niet bang dat onze kinderen voor hem niet meer belangrijk zullen zijn. Daarvoor ken ik hem goed genoeg. Het is gek want ik heb er moeite mee, maar toen ik met mijn dochter de stad in was had ik er zelfs plezier in om ook echt iets leuks te kopen. Dan merk je dus ook dat als je, je eigen gevoel even opzij zet, je het best kunt!
maandag 9 februari 2009 om 16:36
Natuurlijk heb je het gevoel van onrecht omdat jij degene bent die de kinderen op aan het voeden bent en omdat hij er niet/nauwelijks/ te weinig naar jouw idee naar omkijkt. Dat voelt zuur en niet fair. Echter vanuit de visie van de kinderen kan het een leuke toevoeging in hun leven zijn als de kinderen wel een goede band kunnen opbouwen. Dat is dan maar wat ik mezelf altijd voor hou! Als ik kijk vanuit mijn eigen visie en mijn mening over de vader van mijn dochter..........tja, dan voelt dat toch ineens heel anders. 
dinsdag 10 februari 2009 om 11:37
Ervaring........
Ex en ik zijn nu 3,5 jaar uitelkaar en hebben samen 1 zoon.
Afegelopen augustus hebben zij een kindje gekregen.
Ik wist dat het eraan zat te komen maar toen ik daadwerkelijk hoorde dat zoon een half broertje/zusje zou m krijgen moest ik toch wel ff huilen........
Wat mij altijd geholpen heeft om positief te reageren is dat ik van mijn zoon uitga........
Bij mij blijft hij waarschijnlijk de enige en voor hem is het dus gweldig dat hij er nog wel een broertje bij heeft.
Ik praat veel over hem en heb direkt na het bericht van de geboorte samen met zoon een leuk kadoo gekocht.
En ik merkte dat ik ook oprechgt blij ben voor ze.
Ex en ik hebben toen zelfs even geknuffeld omdat er weer een gezond kind was geboren.
Zoon is gek op broertje en ik stimuleer dat .
Ikzelf heb weionig of niks met het kindje, vooral omdat ik het zelden zie.
ook ik heb het wel eens moeilijk met dingen die bij mijn ex gebeuren.
Ik ben ook wel eens bang dat het gevolgen zal hebben voor mijn zoontje in zijn nadeel. En dan bedoel ik natuurlijk niet dat hij nu bv tijd moet delen want lijkt me logisch
Helaas lijk het er steeds meer op dat nieuwe zoon op de eerste plaats komt en dat maaktr me dan wel verdrietig en vooral bang......
Ik heb alleen besloten me daar niet teveel druk om te maken.
Heeft geen zin en je doet er alleen je zelf pijn mee.
Ex en ik zijn nu 3,5 jaar uitelkaar en hebben samen 1 zoon.
Afegelopen augustus hebben zij een kindje gekregen.
Ik wist dat het eraan zat te komen maar toen ik daadwerkelijk hoorde dat zoon een half broertje/zusje zou m krijgen moest ik toch wel ff huilen........
Wat mij altijd geholpen heeft om positief te reageren is dat ik van mijn zoon uitga........
Bij mij blijft hij waarschijnlijk de enige en voor hem is het dus gweldig dat hij er nog wel een broertje bij heeft.
Ik praat veel over hem en heb direkt na het bericht van de geboorte samen met zoon een leuk kadoo gekocht.
En ik merkte dat ik ook oprechgt blij ben voor ze.
Ex en ik hebben toen zelfs even geknuffeld omdat er weer een gezond kind was geboren.
Zoon is gek op broertje en ik stimuleer dat .
Ikzelf heb weionig of niks met het kindje, vooral omdat ik het zelden zie.
ook ik heb het wel eens moeilijk met dingen die bij mijn ex gebeuren.
Ik ben ook wel eens bang dat het gevolgen zal hebben voor mijn zoontje in zijn nadeel. En dan bedoel ik natuurlijk niet dat hij nu bv tijd moet delen want lijkt me logisch
Helaas lijk het er steeds meer op dat nieuwe zoon op de eerste plaats komt en dat maaktr me dan wel verdrietig en vooral bang......
Ik heb alleen besloten me daar niet teveel druk om te maken.
Heeft geen zin en je doet er alleen je zelf pijn mee.
dinsdag 10 februari 2009 om 11:48
@benmama: Ik denk ook dat ik moet proberen zoveel mogelijk naar mijn kinderen te kijken en te beseffen hoe het voor hen is. Ik heb zelf weer een vriend met wie ik dit soort gevoelens goed kan bespreken dus die negativiteit moet ik voor mezelf zien te houden! Het lijkt me moeilijk om te zien dat hun 'nieuwe' kind steeds meer een plek inneemt. Ik ben ook benieuwd hoe dit bij ons zal gaan. Mijn kinderen gaan eens in de twee weken naar hem toe. Met een tweeling erbij zal het toch erg druk zijn bij hun, bovendien is het leeftijdsverschil redelijk groot (8 jaar voor de jongste).
Ik denk ook dat je moet proberen je er niet teveel mee bezig te houden, het is hun leven en jij kunt er alleen voor je eigen kind zijn. Zij liggen buiten jouw invloedsfeer. Bedankt voor je reactie en succes!
Ik denk ook dat je moet proberen je er niet teveel mee bezig te houden, het is hun leven en jij kunt er alleen voor je eigen kind zijn. Zij liggen buiten jouw invloedsfeer. Bedankt voor je reactie en succes!
dinsdag 10 februari 2009 om 15:50
donderdag 12 februari 2009 om 20:26
Hoi Pien,
Ik snap je gevoel... heb ook een ex die een kindje heeft gekregen met z'n nieuwe vriendin. Kindje is inmiddels zo'n twee jaar. Ik en ex hebben samen twee lieve kindjes en co-ouderschap gaat prima. Gelukkig was ik ten tijde van het bericht dat ze zwanger was, zelf in een nieuwe relatie. Scheelde wel. Deze man was even verbaasd als ik (ze waren nogal snel hiermee) en het brak mijn hart niet. Wel voelde het alsof mijn rol in het geheel, 'de moeder' was afgenomen. Zij was 'de vriendin' en ik 'de moeder'. Nu waren er twee moeders. Dat vond ik zeker minder. De bevalling vond ik het moeilijkst. Vond het zeker leuk voor mijn kindjes en ik heb ook nog een kraamkadootje gekocht met ze, maar onder het motto dat ik zwaar verkouden was, heb ik haar niet gefeliciteerd (gezoend). Dat ging me echt te ver. De felicitaties naar mijn ex waren ook niet al te uitbundig, hoewel ik het hem best wel gunde. Ik kon het enthousiasme gewoon niet opbrengen.
Inmiddels alweer wat verder, geen nieuwe kindjes meer.
Voordeel is, dat mijn kindjes er een broertje bij hebben waarvoor ik in ieder geval mijn bed niet voor uit hoef!
Maar ook al is al het (relatie)leed al verwerkt, zoiets blijft gewoon typisch..
Sterkte er mee!
Ik snap je gevoel... heb ook een ex die een kindje heeft gekregen met z'n nieuwe vriendin. Kindje is inmiddels zo'n twee jaar. Ik en ex hebben samen twee lieve kindjes en co-ouderschap gaat prima. Gelukkig was ik ten tijde van het bericht dat ze zwanger was, zelf in een nieuwe relatie. Scheelde wel. Deze man was even verbaasd als ik (ze waren nogal snel hiermee) en het brak mijn hart niet. Wel voelde het alsof mijn rol in het geheel, 'de moeder' was afgenomen. Zij was 'de vriendin' en ik 'de moeder'. Nu waren er twee moeders. Dat vond ik zeker minder. De bevalling vond ik het moeilijkst. Vond het zeker leuk voor mijn kindjes en ik heb ook nog een kraamkadootje gekocht met ze, maar onder het motto dat ik zwaar verkouden was, heb ik haar niet gefeliciteerd (gezoend). Dat ging me echt te ver. De felicitaties naar mijn ex waren ook niet al te uitbundig, hoewel ik het hem best wel gunde. Ik kon het enthousiasme gewoon niet opbrengen.
Inmiddels alweer wat verder, geen nieuwe kindjes meer.
Voordeel is, dat mijn kindjes er een broertje bij hebben waarvoor ik in ieder geval mijn bed niet voor uit hoef!
Maar ook al is al het (relatie)leed al verwerkt, zoiets blijft gewoon typisch..
Sterkte er mee!
maandag 16 februari 2009 om 16:06
De pijn zit em denk ik in het feit dat ik me een buitenstaander voel bij het feit dat mijn kinderen weer een broertje en zusje hebben, waar ik feitelijk niets mee te maken heb.[/quote]
Een voordeel voor jou.. de nieuwe partner van je ex zal zich meer in kunnen leven hoe het is als moeder zijnde.(en ook hoe jij je moet voelen bij bepaalde situaties).
Een voordeel voor jou.. de nieuwe partner van je ex zal zich meer in kunnen leven hoe het is als moeder zijnde.(en ook hoe jij je moet voelen bij bepaalde situaties).
donderdag 19 februari 2009 om 20:51
