Relaties
alle pijlers
Ex man hertrouwd met een.....
maandag 8 juni 2009 om 07:53
Laat ik maar netjes blijven maar ik moet echt mijn ei even kwijt. Ten eerste wil ik voorop stellen dat ik mijn ex man een goede vrouw had gegund daar mijn kinderen daar ook zijn en het gaat mij in eerste instantie om de kinderen en hun welzijn in een gescheiden situatie.
Wij zijn al jaren uit elkaar en mijn ex man is hertrouwd, op zich prima maar sinds haar komst is hij zo veranderd en ze probeert op allerlei manieren mij (en af en toe de kinderen) dwars te zitten. Waarom weten we echt niet. Mijn kinderen zijn kinderen die met veel mensen kunnen opschieten en dus niet moeilijk qua aanpassingen met mensen. Maar met haar is het een ander verhaal. Ze zijn liever bij mij en als ze haar zien hoor ik vaak vantevoren dat ze totaal geen zin hebben om haar te zien. Ze heeft zelf ook een kind trouwens.
Ik probeer toch zoveel mogelijk tegen de kinderen te zeggen dat het toch de vrouw van hun vader is en dat ze moeten proberen met haar om te gaan. Ik ben zelf het type dat erg sociaal is en spontaan en bewogen maar zelfs ik heb het echt gehad met haar. En geloof me, wat ik al zei, ik gun mijn ex een goeie vrouw want dat komt ten goede aan mijn kinderen maar helaas...
En nu hebben ze weer met afspraken/beloftes dingen geschonden en ik word hier zo moe van. Het erge is dat, ook als ik weet dat ik eigenlijk gelijk heb en zij niet, dat ze altijd in hun eigen straatje praten en het doen lijken alsof het weer aan mij ligt. Totaal geen verantwoording nemen voor hun eigen acties en nooit een keer toegeven dat zij fout zaten of wat dan ook.
Wat ik graag zou willen is herkenning bij mensen hier... Ik word hier zo moe van en heb het idee dat ik constant aan het kortste eind trek. Ik ben niet perfect en maak ook fouten maar ik geef ze uiteindelijk wel toe maar dat is daar nooit het geval en er zijn al dingen voorgevallen waar mijn kinderen erg boos over waren en verdrietig.
Wie herkent ook dingen zoals dat de partner van je ex ook onuitstaanbaar is... En hoe vinden jullie een weg daarin, vooral omdat er kinderen bij betrokken zijn?
Ik word hier zo verdrietig van en ik sta er in mijn eentje voor...
Alvast bedankt...
Maria
Wij zijn al jaren uit elkaar en mijn ex man is hertrouwd, op zich prima maar sinds haar komst is hij zo veranderd en ze probeert op allerlei manieren mij (en af en toe de kinderen) dwars te zitten. Waarom weten we echt niet. Mijn kinderen zijn kinderen die met veel mensen kunnen opschieten en dus niet moeilijk qua aanpassingen met mensen. Maar met haar is het een ander verhaal. Ze zijn liever bij mij en als ze haar zien hoor ik vaak vantevoren dat ze totaal geen zin hebben om haar te zien. Ze heeft zelf ook een kind trouwens.
Ik probeer toch zoveel mogelijk tegen de kinderen te zeggen dat het toch de vrouw van hun vader is en dat ze moeten proberen met haar om te gaan. Ik ben zelf het type dat erg sociaal is en spontaan en bewogen maar zelfs ik heb het echt gehad met haar. En geloof me, wat ik al zei, ik gun mijn ex een goeie vrouw want dat komt ten goede aan mijn kinderen maar helaas...
En nu hebben ze weer met afspraken/beloftes dingen geschonden en ik word hier zo moe van. Het erge is dat, ook als ik weet dat ik eigenlijk gelijk heb en zij niet, dat ze altijd in hun eigen straatje praten en het doen lijken alsof het weer aan mij ligt. Totaal geen verantwoording nemen voor hun eigen acties en nooit een keer toegeven dat zij fout zaten of wat dan ook.
Wat ik graag zou willen is herkenning bij mensen hier... Ik word hier zo moe van en heb het idee dat ik constant aan het kortste eind trek. Ik ben niet perfect en maak ook fouten maar ik geef ze uiteindelijk wel toe maar dat is daar nooit het geval en er zijn al dingen voorgevallen waar mijn kinderen erg boos over waren en verdrietig.
Wie herkent ook dingen zoals dat de partner van je ex ook onuitstaanbaar is... En hoe vinden jullie een weg daarin, vooral omdat er kinderen bij betrokken zijn?
Ik word hier zo verdrietig van en ik sta er in mijn eentje voor...
Alvast bedankt...
Maria
maandag 8 juni 2009 om 18:16
quote:fleurtje schreef op 08 juni 2009 @ 18:12:
[...]
Had je dit ook geschreven als iedereen het met je eens was geweest, ondanks dezelfde hoeveelheid info?Positieve kritiek ofzo mag maar echt oordelen over een situatie die, door mijn eigen fout, niet duidelijk is neergezet is niet iets wat je zomaar kan doen... Niet iedereen hoeft het met me eens te zijn maar ik neem aan dat elke ouder het beste wil voor zijn/haar kind en dat wil ik ook. Niks meer en niks minder en er speelt ook geen jaloezie. Dit zijn feiten die gebeuren en ja het doet pijn als je kinderen boos en verdrietig zijn met wat daar gebeurt, lijkt me normaal. En ja ik trek me dat aan omdat ik hun moeder ben en praten met hem heeft in zoverre zin, als ik hem zie valt het mee maar hij praat er dan thuis weer over en dan draait hij weer 180 graden om.
[...]
Had je dit ook geschreven als iedereen het met je eens was geweest, ondanks dezelfde hoeveelheid info?Positieve kritiek ofzo mag maar echt oordelen over een situatie die, door mijn eigen fout, niet duidelijk is neergezet is niet iets wat je zomaar kan doen... Niet iedereen hoeft het met me eens te zijn maar ik neem aan dat elke ouder het beste wil voor zijn/haar kind en dat wil ik ook. Niks meer en niks minder en er speelt ook geen jaloezie. Dit zijn feiten die gebeuren en ja het doet pijn als je kinderen boos en verdrietig zijn met wat daar gebeurt, lijkt me normaal. En ja ik trek me dat aan omdat ik hun moeder ben en praten met hem heeft in zoverre zin, als ik hem zie valt het mee maar hij praat er dan thuis weer over en dan draait hij weer 180 graden om.
maandag 8 juni 2009 om 18:17
maandag 8 juni 2009 om 18:26
Elke ouder wil het beste voor zijn of haar kind Maria, je zou inderdaad denken dat het zo gaat. Wat schetst echter mijn verbazing, in de meeste scheidingen stoken ouders de kids tegen elkaar op en ook tegen de nieuwe vriend of vriendin van papa of mama. Dus zo vanzelfsprekend vind ik het niet dat elke ouder het beste wil voor zijn of haar kind. Was het maar zo.... Neemt niet weg dat als wat jij schrijft over die nieuwe vrouw waar is het inderdaad een beetje een vreemd mens is. Ik raad je aan haar te negeren en dingen rechtstreeks met je exman te regelen.
maandag 8 juni 2009 om 18:30
quote:Schilderspalet schreef op 08 juni 2009 @ 18:17:
[...]
Laat me raden: jij bent 'zo'n nieuwe vrouw van een ex'.............sjee, gevoel van een naaktslak tartufone!!!
Op zulke mensen reageer ik niet eens, zonde van mijn tijd. Wat ik al aangaf, mensen mogen best dingen aangeven, ook al is het positieve kritiek maar dit is iets waar ik me niet toe verlaag. Ik vraag gewoon advies en ik ben niet perfect maar het geluk van mijn kinderen, in een gescheiden situatie, staat voorop en daar vecht ik voor.
En wat je zegt, sommigen kunnen ook niet een beetje indenken in anderen. Een lieve, goede vrouw voor mijn ex man en de kinderen vind ik alleen maar heel fijn...veel liever maar ik heb gewoon helaas te maken met een menspersoon die om wat voor reden dan ook mijn kinderen en indirect ook mij dmv dingen dwars gaat zitten... En waarom? Dat is het nou juist, dat weet ik niet.
Praten met mijn ex man aan de telefoon lukt niet want zij praat constant mee op de achtergrond, mailen gaat wel maar dan krijg je zelden of geen antwoord terug. Praten als we elkaar zien ivm de kinderen lukt ook vaak niet want hoe normaal en tactisch ik het ook probeer te brengen, het gaat het ene oor in en het andere oor uit. Is best vermoeiend om proberen te communiceren met iemand die dat totaal niet kan en zichzelf constant in de verdediging gooit.
[...]
Laat me raden: jij bent 'zo'n nieuwe vrouw van een ex'.............sjee, gevoel van een naaktslak tartufone!!!
Op zulke mensen reageer ik niet eens, zonde van mijn tijd. Wat ik al aangaf, mensen mogen best dingen aangeven, ook al is het positieve kritiek maar dit is iets waar ik me niet toe verlaag. Ik vraag gewoon advies en ik ben niet perfect maar het geluk van mijn kinderen, in een gescheiden situatie, staat voorop en daar vecht ik voor.
En wat je zegt, sommigen kunnen ook niet een beetje indenken in anderen. Een lieve, goede vrouw voor mijn ex man en de kinderen vind ik alleen maar heel fijn...veel liever maar ik heb gewoon helaas te maken met een menspersoon die om wat voor reden dan ook mijn kinderen en indirect ook mij dmv dingen dwars gaat zitten... En waarom? Dat is het nou juist, dat weet ik niet.
Praten met mijn ex man aan de telefoon lukt niet want zij praat constant mee op de achtergrond, mailen gaat wel maar dan krijg je zelden of geen antwoord terug. Praten als we elkaar zien ivm de kinderen lukt ook vaak niet want hoe normaal en tactisch ik het ook probeer te brengen, het gaat het ene oor in en het andere oor uit. Is best vermoeiend om proberen te communiceren met iemand die dat totaal niet kan en zichzelf constant in de verdediging gooit.
maandag 8 juni 2009 om 18:54
Maria, ik ben ook iemand die niet goed door één deur kan met de partner van de vader van mijn kind. En dat is niet leuk. Ze is gelukkig, voor zover ik kan zien en ik vertrouw de vader daar ook in, lief voor mijn kind, maar ze heeft mij vaak heel naar behandeld.
Toch is het zaak daar een bepaalde modus in te vinden. Je kan tot op zekere hoogte dingen beïnvloeden, maar dan houdt het wel op en daar moet je het mee doen. Om daar zelf niet bitter en verdrietig van te worden zal je echt bij jezelf moeten zoeken hoe je het een plek kan geven, hoe moeilijk dat ook is.
Zoals ik al eerder zei: alleen contact hebben met je ex. Hoe hij dat thuis communiceert is zijn pakkie an. Je mag hem er wel op aanspreken dat je het niet acceptabel vindt dat de kinderen op een bepaalde manier worden behandeld en dat het zijn taak als vader is om ze daar tegen in bescherming te nemen. Blijf hem daar op aanspreken.
Als je merkt dat je kinderen er echt onder lijden, zoek dan hulp bij een pedagoog en haal je ex over om daar ook een aantal gesprekken mee te hebben.
Toch is het zaak daar een bepaalde modus in te vinden. Je kan tot op zekere hoogte dingen beïnvloeden, maar dan houdt het wel op en daar moet je het mee doen. Om daar zelf niet bitter en verdrietig van te worden zal je echt bij jezelf moeten zoeken hoe je het een plek kan geven, hoe moeilijk dat ook is.
Zoals ik al eerder zei: alleen contact hebben met je ex. Hoe hij dat thuis communiceert is zijn pakkie an. Je mag hem er wel op aanspreken dat je het niet acceptabel vindt dat de kinderen op een bepaalde manier worden behandeld en dat het zijn taak als vader is om ze daar tegen in bescherming te nemen. Blijf hem daar op aanspreken.
Als je merkt dat je kinderen er echt onder lijden, zoek dan hulp bij een pedagoog en haal je ex over om daar ook een aantal gesprekken mee te hebben.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 8 juni 2009 om 19:12
Poezewoes, ik probeer ook tegen de kinderen te zeggen dat het wel de vrouw is van hun papa en dat ze maar moeten proberen om er het beste van te maken. Ik moet eerlijk zeggen dat hun vader het wel vaak voor ze opneemt als zij hun bv. uitscheldt of rare dingen zegt tegen de kinderen dus daar ben ik wel blij om. Maar ook herken ik in jouw verhaal dat zij mij ook, via mijn ex, niet netjes behandelt en dan zeg ik het nog netjes.
Maar je hebt gelijk, ik moet er een weg in zien te vinden en het proberen naast me te leggen en misschien blij zijn dat de kinderen vaker bij mij zijn. De kinderen geven zo vaak aan dat ze zo blij zijn dat ze veel vaker bij mij zijn en dat ze wel van papa houden maar haar niet graag zien....
Maar je hebt gelijk, ik moet er een weg in zien te vinden en het proberen naast me te leggen en misschien blij zijn dat de kinderen vaker bij mij zijn. De kinderen geven zo vaak aan dat ze zo blij zijn dat ze veel vaker bij mij zijn en dat ze wel van papa houden maar haar niet graag zien....
woensdag 10 juni 2009 om 18:45
quote:maria1971 schreef op 08 juni 2009 @ 07:53:
Wie herkent ook dingen zoals dat de partner van je ex ook onuitstaanbaar is... En hoe vinden jullie een weg daarin, vooral omdat er kinderen bij betrokken zijn?
Maria
Ja, ik herken dat. De partner van mijn ex is ook onuitstaanbaar. Maar dat is zijn probleem, niet het mijne. Ik heb namelijk niets met haar te maken.
En met mijn ex ook niet eigenlijk, al spreek ik hem heel soms over de kinderen, maar dat lijkt me normaal.
Wie herkent ook dingen zoals dat de partner van je ex ook onuitstaanbaar is... En hoe vinden jullie een weg daarin, vooral omdat er kinderen bij betrokken zijn?
Maria
Ja, ik herken dat. De partner van mijn ex is ook onuitstaanbaar. Maar dat is zijn probleem, niet het mijne. Ik heb namelijk niets met haar te maken.
En met mijn ex ook niet eigenlijk, al spreek ik hem heel soms over de kinderen, maar dat lijkt me normaal.
woensdag 10 juni 2009 om 19:12
Maria,
Ik ken beide kanten, ik ben moeder (ook stiefmoeder) en mijn ex heeft een nieuwe vriendin. In het begin was ik er heel positief over totdat.... zij t.o.v. mijn oudste dochter uitlatingen deed zoals "iedereen die ik gesproken heb heeft geen goed woord over voor je moeder" en zij wil samenwonen met mijn ex in ons huis, prima enkel hebben ze het zo aangepakt dat ze de kids voor het blok hebben gezet. 1 zoon van mij woont bij mijn ex en die kan helemaal niet met haar door 1 deur. Die dingen hebben tijd nodig en je kunt niet 2 weken van tevoren melden dat ze er ook komt wonen. Maar goed ieder zijn meug. Die vriendin doet dus heel anders tegen mijn kids (3 in totaal) wanneer mijn ex er niet bij is. Dit hoor ik niet alleen van de zoon die bij ex woont, nee mijn oudste dochter zegt het, maar mijn jongste van 10 komt nu ook los en zegt soms dingen die niet positief zijn. Hij wil geen ruzie, dus houdt ie zich gedeist. Het ergste vond ik dat die vriendin tegen mijn dochter zei "tja, je broer kan hier niet blijven wonen" !!! Nou toen brak ik helemaal, ze is echt doelbewust bezig de boel te manipuleren.
Zij belt dus om de haverklap mijn ex op om dingen over mijn zoon te melden. Ex spreekt zoon erop aan en zoon merkt dat het verhaal niet klopt. Vaak loopt het op ruzie uit. Later wanneer zoon er dan op terug komt en met zijn vader over de situatie wil praten zegt ex doodleuk "ja euh.. ik ben er niet bij geweest" ! Nee klopt, maar hij maakt wel heisa met zijn kind voor zijn vriendin, het verhaal van vriendin neemt ie als waarheid aan en omgekeerd lult ie zich eruit door te zeggen dat ie er niet bij is geweest. Wat moet die jongen daar nou mee....
Ja Maria die dingen doen ongelooflijk veel pijn. Ik kan inmiddels boeken volschrijven.
Ik ben dus zelf ook stiefmoeder en ik heb helemaal geen nare gevoelens of iets t.o de stiefkids. Ze horen er gewoon bij. Het klopt dat mijn partner de dingen met zijn ex moet regelen, maar zijn ex mailt of belt mij vaak. Ik maak nergens problemen van, is ook gewoon niet nodig. Wanneer wij echt niet kunnen of iets maakt zij er ook geen punt van. Het loopt gewoon goed. Sterker nog wij komen bij elkaar op verjaardagsvisite van de kids. Wij bij hun en zij komen ook op visite wanneer 1 van mijn kids jarig is. Super toch? De reden dat mijn partner en zijn ex niet meer bij elkaar zijn, heeft niks met mij of de kids te maken, klaar ! De kids zijn dol op mij en ik op hun en hun moeder is het belangrijkste en tegen de kleinste zeg ik altijd dat hij een supermama heeft. Dat glimt ie van oor tot oor! Dan zegt ie "en ik vind jou heel lief" ! Zo hoort het toch, heerlijk!
Omdat ik dus beide kanten ken maakt het mij ook verdietig dat er aan de ene kant een supercommunicatie is en ik met mijn ex gewoon niet kan communiceren. Hij negeert alle gemaakte afspraken, heeft overal lak aan. Tja.....
Ik ken beide kanten, ik ben moeder (ook stiefmoeder) en mijn ex heeft een nieuwe vriendin. In het begin was ik er heel positief over totdat.... zij t.o.v. mijn oudste dochter uitlatingen deed zoals "iedereen die ik gesproken heb heeft geen goed woord over voor je moeder" en zij wil samenwonen met mijn ex in ons huis, prima enkel hebben ze het zo aangepakt dat ze de kids voor het blok hebben gezet. 1 zoon van mij woont bij mijn ex en die kan helemaal niet met haar door 1 deur. Die dingen hebben tijd nodig en je kunt niet 2 weken van tevoren melden dat ze er ook komt wonen. Maar goed ieder zijn meug. Die vriendin doet dus heel anders tegen mijn kids (3 in totaal) wanneer mijn ex er niet bij is. Dit hoor ik niet alleen van de zoon die bij ex woont, nee mijn oudste dochter zegt het, maar mijn jongste van 10 komt nu ook los en zegt soms dingen die niet positief zijn. Hij wil geen ruzie, dus houdt ie zich gedeist. Het ergste vond ik dat die vriendin tegen mijn dochter zei "tja, je broer kan hier niet blijven wonen" !!! Nou toen brak ik helemaal, ze is echt doelbewust bezig de boel te manipuleren.
Zij belt dus om de haverklap mijn ex op om dingen over mijn zoon te melden. Ex spreekt zoon erop aan en zoon merkt dat het verhaal niet klopt. Vaak loopt het op ruzie uit. Later wanneer zoon er dan op terug komt en met zijn vader over de situatie wil praten zegt ex doodleuk "ja euh.. ik ben er niet bij geweest" ! Nee klopt, maar hij maakt wel heisa met zijn kind voor zijn vriendin, het verhaal van vriendin neemt ie als waarheid aan en omgekeerd lult ie zich eruit door te zeggen dat ie er niet bij is geweest. Wat moet die jongen daar nou mee....
Ja Maria die dingen doen ongelooflijk veel pijn. Ik kan inmiddels boeken volschrijven.
Ik ben dus zelf ook stiefmoeder en ik heb helemaal geen nare gevoelens of iets t.o de stiefkids. Ze horen er gewoon bij. Het klopt dat mijn partner de dingen met zijn ex moet regelen, maar zijn ex mailt of belt mij vaak. Ik maak nergens problemen van, is ook gewoon niet nodig. Wanneer wij echt niet kunnen of iets maakt zij er ook geen punt van. Het loopt gewoon goed. Sterker nog wij komen bij elkaar op verjaardagsvisite van de kids. Wij bij hun en zij komen ook op visite wanneer 1 van mijn kids jarig is. Super toch? De reden dat mijn partner en zijn ex niet meer bij elkaar zijn, heeft niks met mij of de kids te maken, klaar ! De kids zijn dol op mij en ik op hun en hun moeder is het belangrijkste en tegen de kleinste zeg ik altijd dat hij een supermama heeft. Dat glimt ie van oor tot oor! Dan zegt ie "en ik vind jou heel lief" ! Zo hoort het toch, heerlijk!
Omdat ik dus beide kanten ken maakt het mij ook verdietig dat er aan de ene kant een supercommunicatie is en ik met mijn ex gewoon niet kan communiceren. Hij negeert alle gemaakte afspraken, heeft overal lak aan. Tja.....
woensdag 10 juni 2009 om 21:39
ik heb speciaal een account hier voor aangemaakt...
ik ben zo een kind waarvan beide ouders hertrouwd zijn en kan beide hun reactie begrijpen
in mijn situatie is mijn moeder hertrouwd met een man die niet om kan gaan met andermans kinderen. ik heb met zo goed mogelijk proberen aanpassen aan zijn wetten en eisen maar als er dan nog nog geen vriendelijk woord af kan en altijd wel iets wil doen dat ik weg ben dan weet ik het niet??? als je met een vrouw gaat die kinderen heeft moet je de kinderen er ook bijnemen denk ik niet dat de nieuwe vader moet worden maar de nieuwe partner van mijn moeder. Nu woon ik niet meer thuis ben op kot( dat je in een andere stad op de universiteit zit) weet niet hoe het in nederland heet?? ben van de belse kant... en heb ik zo min mogelijk contact met hem dus heb ik er geen last van...natuurlijk als je kleine kinderen hebt gaat dat niet.
en ik gun mn ouders beide iemand nieuw. Bij mijn vader net hetzelfde of toch ongeveer...
wil gewoon maar zeggen beide moeten zich aanpassen en denk dat iedere ex zo of toch vaak gaat reageren dat de nieuwe partner slecht is. Of de ex is slecht of de nieuwe partner is echt niet goed voor de kinderen. In mijn geval heb ik er gewoon zo weinig mogelijk van proberen aantrekken en zo min mogelijk met de nieuwe partner in contact komen.
ik ben zo een kind waarvan beide ouders hertrouwd zijn en kan beide hun reactie begrijpen
in mijn situatie is mijn moeder hertrouwd met een man die niet om kan gaan met andermans kinderen. ik heb met zo goed mogelijk proberen aanpassen aan zijn wetten en eisen maar als er dan nog nog geen vriendelijk woord af kan en altijd wel iets wil doen dat ik weg ben dan weet ik het niet??? als je met een vrouw gaat die kinderen heeft moet je de kinderen er ook bijnemen denk ik niet dat de nieuwe vader moet worden maar de nieuwe partner van mijn moeder. Nu woon ik niet meer thuis ben op kot( dat je in een andere stad op de universiteit zit) weet niet hoe het in nederland heet?? ben van de belse kant... en heb ik zo min mogelijk contact met hem dus heb ik er geen last van...natuurlijk als je kleine kinderen hebt gaat dat niet.
en ik gun mn ouders beide iemand nieuw. Bij mijn vader net hetzelfde of toch ongeveer...
wil gewoon maar zeggen beide moeten zich aanpassen en denk dat iedere ex zo of toch vaak gaat reageren dat de nieuwe partner slecht is. Of de ex is slecht of de nieuwe partner is echt niet goed voor de kinderen. In mijn geval heb ik er gewoon zo weinig mogelijk van proberen aantrekken en zo min mogelijk met de nieuwe partner in contact komen.
woensdag 10 juni 2009 om 21:45
quote:talktothehand schreef op 08 juni 2009 @ 13:43:
Even een reactie van de andere kant. Hier ben ik de stiefmoeder en inderdaad worden er 'door mij' weleens afspraken alsnog gewijzigd. Maar dat komt omdat mijn vriend soms iets te snel JA zegt tegen zijn exvrouw als het om de kinderen gaat. Wat hij op dat moment even vergeet is dat ik hier ook woon en graag enigszins inspraak heb op onze agenda. Wij hebben de kinderen de helft van de week en als er dan ineens geschoven word met dingen dan zeg ik inderdaad weleens 'nee' als mijn vriend met een verzoek komt. Omdat ik die avond iets gepland heb voor ons tweetjes bijvoorbeeld.
Ik ben het wel met topicstarter eens dat dingen in goeie harmonie moeten gebeuren. Afspraken omtrent de kinderen lopen via mijn vriend, ik spreek zijn ex daar echt niet over. En ze mag de kinderen gewoon komen brengen ipv op de hoek van de straat afzetten o.i.d. maar ik vind het héél normaal dat de 'papa' ook dingen even met zijn huidige partner moet bespreken alvorens akkoord te geven. Nu denkt ex regelmatig dat IK het gedaan heb maar ik vind het eigenlijk de schuld van mijn vriend want die moet gewoon eerst even overleggen voordat ie gelijk JA roept. En weet je, als me gewoon netjes iets word gevraagd ben ik echt niet te beroerd om zelf ook water bij de wijn te doen. Ik wist immers vantevoren dat mn partner kids heeft.
Maar als hij en ex alles buiten me om regelen ben ik sneller geneigd om zoiets te hebben van 'hallo maar dat komt mij niet zo goed uit'. Gelukkig zijn er hier thuis nu goeie afspraken over gemaakt en komt het zelden voor dat er niks te regelen is. Maar zijn exvrouw heeft echt zoiets steeds van "Hoezo moet jij dat overleggen, ze heeft het maar gewoon te pikken" (heb de mail waarin dat stond zelf gezien) en die vecht steeds maar tegen mijn vriend als die aangeeft te moeten overleggen. In haar ogen ben ik dus een heks geloof ik.Niet om je aan te vallen hoor... als die ex die afspraken maakt met je man zonder u erbij te betrekken kan best zijn maar om dan te zeggen dat gaat helemaal niet door vind ik ook niet kunnen. kan er dan geen gulde middeweg zijn? Ik zelf heb geen kinderen ofzo ben er te jong voor maar in mijn vorige post in deze topic kun je mijn verhaal lezen
Even een reactie van de andere kant. Hier ben ik de stiefmoeder en inderdaad worden er 'door mij' weleens afspraken alsnog gewijzigd. Maar dat komt omdat mijn vriend soms iets te snel JA zegt tegen zijn exvrouw als het om de kinderen gaat. Wat hij op dat moment even vergeet is dat ik hier ook woon en graag enigszins inspraak heb op onze agenda. Wij hebben de kinderen de helft van de week en als er dan ineens geschoven word met dingen dan zeg ik inderdaad weleens 'nee' als mijn vriend met een verzoek komt. Omdat ik die avond iets gepland heb voor ons tweetjes bijvoorbeeld.
Ik ben het wel met topicstarter eens dat dingen in goeie harmonie moeten gebeuren. Afspraken omtrent de kinderen lopen via mijn vriend, ik spreek zijn ex daar echt niet over. En ze mag de kinderen gewoon komen brengen ipv op de hoek van de straat afzetten o.i.d. maar ik vind het héél normaal dat de 'papa' ook dingen even met zijn huidige partner moet bespreken alvorens akkoord te geven. Nu denkt ex regelmatig dat IK het gedaan heb maar ik vind het eigenlijk de schuld van mijn vriend want die moet gewoon eerst even overleggen voordat ie gelijk JA roept. En weet je, als me gewoon netjes iets word gevraagd ben ik echt niet te beroerd om zelf ook water bij de wijn te doen. Ik wist immers vantevoren dat mn partner kids heeft.
Maar als hij en ex alles buiten me om regelen ben ik sneller geneigd om zoiets te hebben van 'hallo maar dat komt mij niet zo goed uit'. Gelukkig zijn er hier thuis nu goeie afspraken over gemaakt en komt het zelden voor dat er niks te regelen is. Maar zijn exvrouw heeft echt zoiets steeds van "Hoezo moet jij dat overleggen, ze heeft het maar gewoon te pikken" (heb de mail waarin dat stond zelf gezien) en die vecht steeds maar tegen mijn vriend als die aangeeft te moeten overleggen. In haar ogen ben ik dus een heks geloof ik.Niet om je aan te vallen hoor... als die ex die afspraken maakt met je man zonder u erbij te betrekken kan best zijn maar om dan te zeggen dat gaat helemaal niet door vind ik ook niet kunnen. kan er dan geen gulde middeweg zijn? Ik zelf heb geen kinderen ofzo ben er te jong voor maar in mijn vorige post in deze topic kun je mijn verhaal lezen
donderdag 11 juni 2009 om 07:05
quote:poezejong schreef op 10 juni 2009 @ 21:39:
ik heb speciaal een account hier voor aangemaakt...
ik ben zo een kind waarvan beide ouders hertrouwd zijn en kan beide hun reactie begrijpen
in mijn situatie is mijn moeder hertrouwd met een man die niet om kan gaan met andermans kinderen. ik heb met zo goed mogelijk proberen aanpassen aan zijn wetten en eisen maar als er dan nog nog geen vriendelijk woord af kan en altijd wel iets wil doen dat ik weg ben dan weet ik het niet??? als je met een vrouw gaat die kinderen heeft moet je de kinderen er ook bijnemen denk ik niet dat de nieuwe vader moet worden maar de nieuwe partner van mijn moeder. Nu woon ik niet meer thuis ben op kot( dat je in een andere stad op de universiteit zit) weet niet hoe het in nederland heet?? ben van de belse kant... en heb ik zo min mogelijk contact met hem dus heb ik er geen last van...natuurlijk als je kleine kinderen hebt gaat dat niet.
en ik gun mn ouders beide iemand nieuw. Bij mijn vader net hetzelfde of toch ongeveer...
wil gewoon maar zeggen beide moeten zich aanpassen en denk dat iedere ex zo of toch vaak gaat reageren dat de nieuwe partner slecht is. Of de ex is slecht of de nieuwe partner is echt niet goed voor de kinderen. In mijn geval heb ik er gewoon zo weinig mogelijk van proberen aantrekken en zo min mogelijk met de nieuwe partner in contact komen.Poezejong, dit vind ik dus heel erg! Met zo'n man zou ik persoonlijk hebben gebroken omdat de kids op nummer 1 staan. In het begin ben je verliefd en zie je dat misschien niet, maar later en in ieder geval voor het trouwen zijn die dingen toch wel heel duidelijk. Het is alles of niks, niet goed met de kids kunnen opschieten van je lief is einde oefening.
ik heb speciaal een account hier voor aangemaakt...
ik ben zo een kind waarvan beide ouders hertrouwd zijn en kan beide hun reactie begrijpen
in mijn situatie is mijn moeder hertrouwd met een man die niet om kan gaan met andermans kinderen. ik heb met zo goed mogelijk proberen aanpassen aan zijn wetten en eisen maar als er dan nog nog geen vriendelijk woord af kan en altijd wel iets wil doen dat ik weg ben dan weet ik het niet??? als je met een vrouw gaat die kinderen heeft moet je de kinderen er ook bijnemen denk ik niet dat de nieuwe vader moet worden maar de nieuwe partner van mijn moeder. Nu woon ik niet meer thuis ben op kot( dat je in een andere stad op de universiteit zit) weet niet hoe het in nederland heet?? ben van de belse kant... en heb ik zo min mogelijk contact met hem dus heb ik er geen last van...natuurlijk als je kleine kinderen hebt gaat dat niet.
en ik gun mn ouders beide iemand nieuw. Bij mijn vader net hetzelfde of toch ongeveer...
wil gewoon maar zeggen beide moeten zich aanpassen en denk dat iedere ex zo of toch vaak gaat reageren dat de nieuwe partner slecht is. Of de ex is slecht of de nieuwe partner is echt niet goed voor de kinderen. In mijn geval heb ik er gewoon zo weinig mogelijk van proberen aantrekken en zo min mogelijk met de nieuwe partner in contact komen.Poezejong, dit vind ik dus heel erg! Met zo'n man zou ik persoonlijk hebben gebroken omdat de kids op nummer 1 staan. In het begin ben je verliefd en zie je dat misschien niet, maar later en in ieder geval voor het trouwen zijn die dingen toch wel heel duidelijk. Het is alles of niks, niet goed met de kids kunnen opschieten van je lief is einde oefening.
