Foute felicitatie?

12-04-2025 11:02 706 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Laatst was ik jarig en ik kwam die ochtend iets later een vergadering binnen met wat taartjes bij wijze van traktatie. Ik werd door iedereen gefeliciteerd en toen iemand naar mijn leeftijd vroeg, reageerde een mannelijke collega met: “Wat zie jíj er nog goed uit, zeg!” Meteen doken twee vrouwelijke collega’s er bovenop: “Wat zeg jíj nou, Peter? Dat kan echt niet hoor, zo’n opmerking.”

De sfeer was meteen verpest. Peter liep helemaal paars aan en ik durfde bijna niet meer te zeggen dat ik blij was met zijn compliment. Toen ik het toch zei, riepen de vrouwelijke collega’s dat het helemaal geen compliment wás en dat Peter in deze tijden toch beter moest weten dan zo’n misplaatste opmerking te maken enzovoort.

Toch was ik echt wel blij met het compliment. Is dat raar? Ik vind het sowieso leuk als iemand zegt dat ik er goed of leuk gekleed of uitgerust uitzie, en ik snap dat het woordje ‘nog’ naar mijn leeftijd verwijst, maar ik weet zelf ook wel dat ik een veertiger ben en geen twintiger dus wat is er precies zo vreselijk politiek incorrect aan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Yakuzakiko schreef:
16-04-2025 23:29
Huh? Van vrouwen hoef ik ook geen opmerking over mijn lichaam hoor.
Als er een keer wordt gezegd dat ik leuke schoenen aan heb of geinige oorbellen in, geen probleem. Maar commentaar op mijn lichaam daar heb ik geen behoefte aan, ongeacht de bedoeling van de ander. Wat is daar nou zo gek aan?
Nou, ja, dat kan. Ik vind het wel gek. Mijn vriendinnen en ik zeggen echt wel eens tegen elkaar: wat zie je er goed uit! En ook wel eens: gaat het goed met je, je ziet er moe uit. Gewoon betrokkenheid, interesse. Uiterlijk zegt soms ook iets over iemands mentale toestand, en de meeste mensen vinden het fijn om gezien te worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mette schreef:
16-04-2025 22:31
Demoniseren is iets heel anders dan duidelijk zijn over grenzen. Als ik tegen een man zeg dat ik niet gediend bent van opmerkingen over mijn uiterlijk dan haat ik die man niet. Ik zeg alleen: hier ligt de grens. Als het een aardige man is dan respecteert hij dat en kunnen we daarna aan het werk, lol maken en het over van alles en nog wat hebben.

Ik vind wel het hele fenomeen dat je als vrouw je grens moet aangeven omdat sommige mannen ze per definitie opzoeken of eroverheen gaan tamelijk vermoeiend. Zo moeilijk is het allemaal niet.
Voor de "je mag ook helemaal niets meer zeggen"-mensen blijkbaar wel. Ik vrees dat er veel mensen zijn die niet verder kijken dan het uiterlijk en daardoor verder ook niets te zeggen hebben als het daar niet over mag gaan. Gewoon je mond houden lijkt mij een prima alternatief, maar dat is dan misschien niet mogelijk (gebrekkige impulscontrole)?

Wat ik raar vind aan de "je mag ook helemaal niets meer zeggen"- mensen dat ik nooit hoor/merk dat zij zich afvragen welke mensen ze misschien eerder gekwetst/geschoffeerd/beledigd hebben met hun opmerkingen en wat ze daarin nu zelf willen veranderen. Het enige wat ze horen is dat er "niets" meer mag, wat daarachter zit (waar anderen al die tijd last van hebven gehad) wordt -nog steeds- niet opgepikt en willen ze zich ook niet in verdiepen lijkt het. Het komt op mij over als een "ik doe en zeg lekker wat in mij opkomt en aan de rest van de wereld heb ik schijt"-houding.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk ook dat het erg te maken heeft met je eigen (negatieve) ervaringen. Ik heb te vaak ongevraagde opmerkingen gehad over mijn lichaam van mannen die daar helemaal geen mening over hoefde te hebben op dat moment. En ik word daar dus een beetje naar van door die ervaringen. Dus als een mam goed bedoeld zegt “mooie gespierde armen (oid)” dan beschouw ik dat met enige argwaan. Want dat soort opmerkingen hebben toch altijd een bepaald oordeel in zich (en dan word je dus tot op zekere hoogte geobjectiveerd). En daar ben ik dus allergisch voor (geworden). Fijn als je die negatieve ervaringen niet hebt, maar onderschat niet hoeveel vrouwen dat anders meemaken.
Renske schreef:
17-04-2025 08:08
Voor de "je mag ook helemaal niets meer zeggen"-mensen blijkbaar wel. Ik vrees dat er veel mensen zijn die niet verder kijken dan het uiterlijk en daardoor verder ook niets te zeggen hebben als het daar niet over mag gaan. Gewoon je mond houden lijkt mij een prima alternatief, maar dat is dan misschien niet mogelijk (gebrekkige impulscontrole)?

Wat ik raar vind aan de "je mag ook helemaal niets meer zeggen"- mensen dat ik nooit hoor/merk dat zij zich afvragen welke mensen ze misschien eerder gekwetst/geschoffeerd/beledigd hebben met hun opmerkingen en wat ze daarin nu zelf willen veranderen. Het enige wat ze horen is dat er "niets" meer mag, wat daarachter zit (waar anderen al die tijd last van hebven gehad) wordt -nog steeds- niet opgepikt en willen ze zich ook niet in verdiepen lijkt het. Het komt op mij over als een "ik doe en zeg lekker wat in mij opkomt en aan de rest van de wereld heb ik schijt"-houding.
Dit. En zo lang het blijkbaar Heul Erg Moeilijk is om gewoon je mond te houden als je niks beters weet dan uiterlijk zal ik mijn grenzen luid en duidelijk aangeven. Ook als het niet direct om mij gaat.

En ja, dat doe ik vooral ook voor mijn dochter en haar vriendinnen. Mijn dochter is potverdorie amper meerderjarig en heeft al een paar jaar te maken met dit gezeik op haar werkvloer. En niet 1 x, bijna elke werkdag is wel weer minstens een figuur die meent iets 'onschuldigs' te moeten zeggen over haar uiterlijk of dat van haar collega's. Dat is niet lollig of onschuldig, dat is gewoon schadelijk.

Hoe dan, dat mensen die proberen er voor jonge vrouwen als mijn dochter een betere plek van te maken zelfs op viva als Gerda, niet ruimdenkend, en raar worden weggezet.

Als ik erover nadenk dan weet ik niet eens of ik verdrietig of boos ben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Claire45 schreef:
17-04-2025 00:47
Nou, ja, dat kan. Ik vind het wel gek. Mijn vriendinnen en ik zeggen echt wel eens tegen elkaar: wat zie je er goed uit! En ook wel eens: gaat het goed met je, je ziet er moe uit. Gewoon betrokkenheid, interesse. Uiterlijk zegt soms ook iets over iemands mentale toestand, en de meeste mensen vinden het fijn om gezien te worden.
Door deze post bedacht ik me dat ik zulke dingen eigenlijk nooit tegen vriendinnen zeg. Een vriendin van mij is heel erg aan het afvallen en dat was me niet opgevallen. Haar gewicht (of hoe "dik" ze is) interesseert me werkelijk niks. Ze zei laatst dat ik één van de weinigen ben die er niets over heeft gezegd en dat ze dat juist zo aan me waardeert, omdat het wat haar betreft laat zien dat het mij dus niet uitmaakt hoe ze eruit ziet. En dat is ook zo. Het is geen desinteresse, want ik ben juist heel geïnteresseerd in de mensen om me heen, maar dat richt zich zelden tot nooit op hoe ze eruit zien. En ik doe ook enthousiast als ze zegt dat ze al zoveel kilo is afgevallen omdat ik weet dat ze dat zelf heel fijn vindt en dat ze zich prettiger voelt, maar dat is dan ook het enige dat voor mij telt. Ik ben ook één van de weinige vrouwen met wie ze naar het strand gaat, bij de rest voelt ze zich (zonder dat ze er iets van zeggen) beoordeelt. En dat snap ik wel, want dat zijn vrouwen die wel de hele tijd bezig zijn met hoe anderen eruit zien.
Alle reacties Link kopieren Quote
Claire45 schreef:
17-04-2025 00:47
Nou, ja, dat kan. Ik vind het wel gek. Mijn vriendinnen en ik zeggen echt wel eens tegen elkaar: wat zie je er goed uit! En ook wel eens: gaat het goed met je, je ziet er moe uit. Gewoon betrokkenheid, interesse. Uiterlijk zegt soms ook iets over iemands mentale toestand, en de meeste mensen vinden het fijn om gezien te worden.
Ja ik weet dat er mensen zijn die dat doen, maar ik voel me eerder bekeken dan gezien bij zulke opmerkingen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als ik zou merken dat mijn opmerking/compliment over hun uiterlijk niet wordt gewaardeerd (om wat voor reden dan ook), dan houd ik hier rekening mee en zou ik tegen die persoon nooit meer zo'n opmerking maken. Als iemand dit niet in de gaten heeft, dan gewoon aangeven dat je niet van hun compliment gediend bent. Dat scheelt een stuk ergernis.

Je kunt alle risico's natuurlijk voorkomen door aan niemand meer een compliment te geven maar dat ga ik echt niet doen, mijn ervaring is dat de meeste mensen een goedbedoeld compliment leuk vinden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat ik ook niet begrijp is waarom de -je kan ook niets meer zeggen-mensen er zo'n groot punt van maken. Een 'compliment' geef je toch om de ander een goed gevoel te geven en niet voor jezelf, dus wat is het probleem als je het niet meer doet/zegt? Wat 'verlies' je dan? Welke behoefte wordt bevredigd met het geven van een 'compliment'? Want blijkbaar valt er heel wat levensvreugd weg als je bepaalde dingen niet meer kan zeggen. En is het echt heel vervelend om geen opmerkingen te mogen maken over het lichaam van een collega, een wildvreemde vrouw of een minderjarige vakkenvuller. Kan iemand mij uitleggen waarom het niet-zeggen zo erg is?
Alle reacties Link kopieren Quote
Yakuzakiko schreef:
17-04-2025 09:25
Ja ik weet dat er mensen zijn die dat doen, maar ik voel me eerder bekeken dan gezien bij zulke opmerkingen.
Ja, dat zeg je mooi (ook een compliment :P ).
Alle reacties Link kopieren Quote
Renske schreef:
17-04-2025 09:59
Wat ik ook niet begrijp is waarom de -je kan ook niets meer zeggen-mensen er zo'n groot punt van maken. Een 'compliment' geef je toch om de ander een goed gevoel te geven en niet voor jezelf, dus wat is het probleem als je het niet meer doet/zegt? Wat 'verlies' je dan? Welke behoefte wordt bevredigd met het geven van een 'compliment'? Want blijkbaar valt er heel wat levensvreugd weg als je bepaalde dingen niet meer kan zeggen. En is het echt heel vervelend om geen opmerkingen te mogen maken over het lichaam van een collega, een wildvreemde vrouw of een minderjarige vakkenvuller. Kan iemand mij uitleggen waarom het niet-zeggen zo erg is?
serieus? wat een bizarre manier van denken zeg.
Mette schreef:
16-04-2025 18:24
Je moet helemaal niks natuurlijk.

Maar ik zou er zeker het mijne van denken, een wildvreemde man in een park die blijkbaar mijn armen aan het bestuderen is en er nog een mening over heeft ook.

Blij dat ik iets luchtiger leef.
Alle reacties Link kopieren Quote
meisje85 schreef:
17-04-2025 09:08
Door deze post bedacht ik me dat ik zulke dingen eigenlijk nooit tegen vriendinnen zeg. Een vriendin van mij is heel erg aan het afvallen en dat was me niet opgevallen. Haar gewicht (of hoe "dik" ze is) interesseert me werkelijk niks. Ze zei laatst dat ik één van de weinigen ben die er niets over heeft gezegd en dat ze dat juist zo aan me waardeert, omdat het wat haar betreft laat zien dat het mij dus niet uitmaakt hoe ze eruit ziet. En dat is ook zo. Het is geen desinteresse, want ik ben juist heel geïnteresseerd in de mensen om me heen, maar dat richt zich zelden tot nooit op hoe ze eruit zien. En ik doe ook enthousiast als ze zegt dat ze al zoveel kilo is afgevallen omdat ik weet dat ze dat zelf heel fijn vindt en dat ze zich prettiger voelt, maar dat is dan ook het enige dat voor mij telt. Ik ben ook één van de weinige vrouwen met wie ze naar het strand gaat, bij de rest voelt ze zich (zonder dat ze er iets van zeggen) beoordeelt. En dat snap ik wel, want dat zijn vrouwen die wel de hele tijd bezig zijn met hoe anderen eruit zien.
Dat jij uiterlijk totaal niet belangrijk vind, dat kan natuurlijk. Ik vind het ook een totaal niet boeiend aspect van het leven. Maar dat is vanuit mijn objectief bekeken, want voor heel veel mensen is het wel heel belangrijk en het is niet aan mij om dat te veroordelen.
Ik heb er ook totaal geen moeite mee om een ander een compliment te maken, wanneer ik weet dat uiterlijk voor hem of haar belangrijk is. En bij een ander maak je weer een compliment over pianospel, werk of wat dan ook.
Alle reacties Link kopieren Quote
Yakuzakiko schreef:
17-04-2025 09:25
Ja ik weet dat er mensen zijn die dat doen, maar ik voel me eerder bekeken dan gezien bij zulke opmerkingen.

Ja, dit heb ik precies zo.

Ik las gister de OP, maar kon niet reageren, maar ik vind opmerkingen over uiterlijk op de werkvloer ook onnodig. Ik zou er geen aanstoot aan nemen (het voorbeeld uit de OP althans), maar ik doe het zelf niet en vind het zelf ook niet prettig. En ik vind dat vrouwen al genoeg op hun uiterlijk beoordeeld worden, meer dan mannen.

Toevallig genoeg hoorde ik vanochtend mijn man tegen een klusjesman exact dezelfde woorden zeggen; "oh, dan zie je er nog goed uit", nadat de man vertelde dat hij al opa was. Gek genoeg had dit voor mij minder lading. Dus kennelijk hanteer ik een dubbele standaard. Dat ben ik nu even aan het processen ;-D
Alle reacties Link kopieren Quote
Presto schreef:
17-04-2025 11:07
Dat jij uiterlijk totaal niet belangrijk vind, dat kan natuurlijk. Ik vind het ook een totaal niet boeiend aspect van het leven. Maar dat is vanuit mijn objectief bekeken, want voor heel veel mensen is het wel heel belangrijk en het is niet aan mij om dat te veroordelen.
Ik heb er ook totaal geen moeite mee om een ander een compliment te maken, wanneer ik weet dat uiterlijk voor hem of haar belangrijk is. En bij een ander maak je weer een compliment over pianospel, werk of wat dan ook.
Het is niet dat ik het niet belangrijk vind. Ik doe er heus iets aan en ben (helaas, zou ik bijna zeggen) zo iemand die al haar hele leven complimenten over haar uiterlijk krijgt. Maar ik vind het dus zelf niet iets om een ander mee te complimenteren, omdat het wat mij betreft ook maar is wat het is. Laat staan dat ik mijn vriendinnen erop beoordeel. Ik vind het fijner om te zien dat die ene vriendin lekker in haar vel zit, dan dat ik op zou merken dat ze is afgevallen. (Dat zou namelijk indirect ook betekenen dat ik er ook weer iets van vind als ze weer zou zijn aangekomen toch?) Wat dat betreft kan ik me helemaal vinden in de opmerking van Yakuzakiko over bekeken worden of gezien worden. Iemand een compliment geven over het uiterlijk, valt bij mij niet onder gezien worden, simpelweg omdat het niet voorbij de oppervlakte gaat. En dat is misschien ook wel omdat ik ze juist zo vaak heb gehoord, die opmerkingen over mijn uiterlijk. En dat ik vervolgens later heel vaak hoorde: "Oh, je bent nog slim ook" of "Nog grappig ook" of wat dan ook. Geen enkele opmerking over je uiterlijk voelt in zo'n verband alsof je wordt gezien, althans, dat geldt in ieder geval voor mij.
Ik ben weleens met een (voormalig) vriendin naar het strand geweest, die voor mijn gevoel de hele dag door opmerkingen maakte over hoe anderen eruit zagen. Tegen mij deed ze dat nooit, maar het was me na die dag wel duidelijk dat ze mij hoogstwaarschijnlijk ook zo bekeek. En dat voelde toch onprettig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Renske schreef:
17-04-2025 09:59
Wat ik ook niet begrijp is waarom de -je kan ook niets meer zeggen-mensen er zo'n groot punt van maken. Een 'compliment' geef je toch om de ander een goed gevoel te geven en niet voor jezelf, dus wat is het probleem als je het niet meer doet/zegt? Wat 'verlies' je dan? Welke behoefte wordt bevredigd met het geven van een 'compliment'? Want blijkbaar valt er heel wat levensvreugd weg als je bepaalde dingen niet meer kan zeggen. En is het echt heel vervelend om geen opmerkingen te mogen maken over het lichaam van een collega, een wildvreemde vrouw of een minderjarige vakkenvuller. Kan iemand mij uitleggen waarom het niet-zeggen zo erg is?
Wat ik eerder al uitlegde: veel mensen vinden het fijn om gezien te worden. Om bevestigd te worden. Om iets aardigs te horen.

Ik denk dat jij duidelijk uitstraalt dat je met rust gelaten wilt worden qua complimenten, dus tegen jou zou ik waarschijnlijk nooit zeggen: wat zie je er vandaag goed uit, Renske! Dit soort dingen voelen mensen echt wel aan. Dus dan is niks zeggen geen probleem. Maar omdat jíj toevallig moeite hebt met dit soort complimenten ga ik bij anderen mijn mond niet houden. Ik denk ook dat de mensen die een compliment wel kunnen waarderen in de meerderheid zijn. Het is ook iets onschuldigs hè? Uiteraard heb ik het nu niet over seksistische of vervelende opmerkingen, maar een goedbedoeld compliment lijkt me zelfs voor jou geen drama. Dus kun je het ook omkeren en je afvragen waarom het wél-zeggen zo erg is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Claire45 schreef:
17-04-2025 11:41
Wat ik eerder al uitlegde: veel mensen vinden het fijn om gezien te worden. Om bevestigd te worden. Om iets aardigs te horen.

Ik denk dat jij duidelijk uitstraalt dat je met rust gelaten wilt worden qua complimenten, dus tegen jou zou ik waarschijnlijk nooit zeggen: wat zie je er vandaag goed uit, Renske! Dit soort dingen voelen mensen echt wel aan. Dus dan is niks zeggen geen probleem. Maar omdat jíj toevallig moeite hebt met dit soort complimenten ga ik bij anderen mijn mond niet houden. Ik denk ook dat de mensen die een compliment wel kunnen waarderen in de meerderheid zijn. Het is ook iets onschuldigs hè? Uiteraard heb ik het nu niet over seksistische of vervelende opmerkingen, maar een goedbedoeld compliment lijkt me zelfs voor jou geen drama. Dus kun je het ook omkeren en je afvragen waarom het wél-zeggen zo erg is.

Omdat de scheidslijn heel dun is. Omdat vrouwen al heel lang heel veel dingen op of over het randje hebben moeten incasseren, onder het mom dat het bedoeld was als compliment of als grapje. Ik vind het overigens een groot verschil of je het over een werk- of een privésituatie hebt.

Door mijn man of vriendinnen wil ik best "gezien worden" met een compliment over mijn uiterlijk. Op de werkvloer niet. Dan krijg ik liever een compliment over wat ik gedaan heb
Bbubbels schreef:
17-04-2025 08:24
Want dat soort opmerkingen hebben toch altijd een bepaald oordeel in zich (en dan word je dus tot op zekere hoogte geobjectiveerd). En daar ben ik dus allergisch voor (geworden). Fijn als je die negatieve ervaringen niet hebt, maar onderschat niet hoeveel vrouwen dat anders meemaken.
Hier zeg je iets zoals ik het tegenwoordig meer ervaar. Na negatieve ervaringen ben ik ook allergisch geworden voor het objectieveren. Ook in werkomgevingen gezeten waar vrouwen vooral werden beoordeeld op uiterlijk icm objectivering, dat werd me achteraf nog duidelijker. Voordat die negatieve ervaringen plaatsvonden viel het me niet zo op en keek ik er anders naar.

Pas geleden kreeg ik zo’n opmerking ‘mooie schouders heb je’ en nog wat andere opmerkingen hoe ik beweeg van de sport instructeur, in een les waar ik voor het eerst was, terwijl ik werd geobserveerd. Klinkt als compliment maar het ging samen met ander geflirt en uitspraken (algemeen in de les) die weer hintten op uiterlijk, seks en bepaalde dominantie waardoor ik die objectivering voelde. Het was de hele manier waarop het ging. Ik kon er niks mee en werd er wat simpel van. Niet op gereageerd want was geconcentreerd op mijn oefening. Voorheen was mijn ego blij met zo’n compliment. Nu vond ik vooral zot. Ik zag dat andere vrouwen zich wel gevleid voelde door zijn opmerkingen, ook goed. Begrijp het maar ik heb er een dubbel gevoel bij. Het had van mij niet gehoeven. Kwam daar om te sporten.
Voor mij maakt het uit wie het zegt en met welke intentie.
Met sommige collega’s onderling in een klein clubje delen we tijdens een borrel weleens complimenten uit, ook over uiterlijk of foute opmerkingen maar de band is daarmee goed, er is een soort onderlinge afstemming en als ik het een stomme opmerking vind dan zeg ik dat, die ruimte voel ik en dan weet je van elkaar dat het goed zit.

Jammer vind ik het wel dat er in het topic ineens vrouwen voor pick me’s werden uitgemaakt. Alsof je elkaar daarmee helpt. Met zo’n term degradeer je net zo goed vrouwen. Ik denk dat pick me vooral werd genoemd in context dat de collega’s voor zuurpruimen werden uitgemaakt maar het is niet nodig en ook niet eerlijk. Ook weer zo’n term dat louter voor/tegen vrouwen wordt gebruikt.
anoniem_6852ccc4dab88 wijzigde dit bericht op 17-04-2025 14:29
7.13% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
meisje85 schreef:
17-04-2025 11:37
Het is niet dat ik het niet belangrijk vind. Ik doe er heus iets aan en ben (helaas, zou ik bijna zeggen) zo iemand die al haar hele leven complimenten over haar uiterlijk krijgt. Maar ik vind het dus zelf niet iets om een ander mee te complimenteren, omdat het wat mij betreft ook maar is wat het is. Laat staan dat ik mijn vriendinnen erop beoordeel. Ik vind het fijner om te zien dat die ene vriendin lekker in haar vel zit, dan dat ik op zou merken dat ze is afgevallen. (Dat zou namelijk indirect ook betekenen dat ik er ook weer iets van vind als ze weer zou zijn aangekomen toch?) Wat dat betreft kan ik me helemaal vinden in de opmerking van Yakuzakiko over bekeken worden of gezien worden. Iemand een compliment geven over het uiterlijk, valt bij mij niet onder gezien worden, simpelweg omdat het niet voorbij de oppervlakte gaat. En dat is misschien ook wel omdat ik ze juist zo vaak heb gehoord, die opmerkingen over mijn uiterlijk. En dat ik vervolgens later heel vaak hoorde: "Oh, je bent nog slim ook" of "Nog grappig ook" of wat dan ook. Geen enkele opmerking over je uiterlijk voelt in zo'n verband alsof je wordt gezien, althans, dat geldt in ieder geval voor mij.
Ik ben weleens met een (voormalig) vriendin naar het strand geweest, die voor mijn gevoel de hele dag door opmerkingen maakte over hoe anderen eruit zagen. Tegen mij deed ze dat nooit, maar het was me na die dag wel duidelijk dat ze mij hoogstwaarschijnlijk ook zo bekeek. En dat voelde toch onprettig.
Dit herken ik alleen van vroeger, toen ik veel complimenten kreeg voor mijn uiterlijk en ik dacht dat dat mijn enige pluspunt was. Daar werd ik heel onzeker en verlegen van, omdat ik niet wist hoe ik met die aandacht om moest gaan en omdat ik toen nog geen idee had wie ik was. Ik dacht ook dat ik dom was omdat mensen alleen mijn uiterlijk leken op te merken.

Maar inmiddels kan ik mijn uiterlijk veel beter relativeren en waarderen. Ik heb aan mezelf bewezen dat ik veel meer ben dan mijn uiterlijk en ik word gewaardeerd om wat ik kan en wie ik echt ben. Het lijkt me vervelend om op latere leeftijd nog last te hebben van dat soort vooroordelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik stoor mij trouwens niet aan een collega die zegt dat ik er leuk uit zie. Zijn overigens meestal vrouwen. Ik stoor me wel aan onbekenden die het in de openbare ruimte nodig vinden om commentaar te leveren op mn uiterlijk. Dan voel ik me idd bekeken en beoordeeld en niet gezien. En dat voelt met name zo bij mannen. Gewoon te vaak meegemaakt dat het eigenlijk helemaal niet goedbedoeld en onschuldig is maar meer een soort vies geflirt. Als je niet reageert bent je een arrogante trut/slet oid. En nee dat zal een sportschoolmedewerker oid echt niet bedoelen hoor, en zo’n opmerking zal ik vriendelijk om bedanken maar fijn voelt het niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Claire45 schreef:
17-04-2025 11:56
Dit herken ik alleen van vroeger, toen ik veel complimenten kreeg voor mijn uiterlijk en ik dacht dat dat mijn enige pluspunt was. Daar werd ik heel onzeker en verlegen van, omdat ik niet wist hoe ik met die aandacht om moest gaan en omdat ik toen nog geen idee had wie ik was. Ik dacht ook dat ik dom was omdat mensen alleen mijn uiterlijk leken op te merken.

Maar inmiddels kan ik mijn uiterlijk veel beter relativeren en waarderen. Ik heb aan mezelf bewezen dat ik veel meer ben dan mijn uiterlijk en ik word gewaardeerd om wat ik kan en wie ik echt ben. Het lijkt me vervelend om op latere leeftijd nog last te hebben van dat soort vooroordelen.
Linksom of rechtsom zegt het mij vooral veel over degene die het zegt. Ik ben niet onzeker, ik weet wat ik kan, maar vind het eerlijk gezegd wel van een bedroevend niveau dat op de leeftijd waarop ik inmiddels verkeer, mensen vaak nog steeds niet verder lijken te kijken dan het uiterlijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bbubbels schreef:
17-04-2025 12:02
Ik stoor mij trouwens niet aan een collega die zegt dat ik er leuk uit zie. Zijn overigens meestal vrouwen. Ik stoor me wel aan onbekenden die het in de openbare ruimte nodig vinden om commentaar te leveren op mn uiterlijk. Dan voel ik me idd bekeken en beoordeeld en niet gezien. En dat voelt met name zo bij mannen. Gewoon te vaak meegemaakt dat het eigenlijk helemaal niet goedbedoeld en onschuldig is maar meer een soort vies geflirt. Als je niet reageert bent je een arrogante trut/slet oid. En nee dat zal een sportschoolmedewerker oid echt niet bedoelen hoor, en zo’n opmerking zal ik vriendelijk om bedanken maar fijn voelt het niet.
Vies geflirt, dat zeg je goed.
Alle reacties Link kopieren Quote
meisje85 schreef:
17-04-2025 11:37
Het is niet dat ik het niet belangrijk vind. Ik doe er heus iets aan en ben (helaas, zou ik bijna zeggen) zo iemand die al haar hele leven complimenten over haar uiterlijk krijgt. Maar ik vind het dus zelf niet iets om een ander mee te complimenteren, omdat het wat mij betreft ook maar is wat het is. Laat staan dat ik mijn vriendinnen erop beoordeel. Ik vind het fijner om te zien dat die ene vriendin lekker in haar vel zit, dan dat ik op zou merken dat ze is afgevallen. (Dat zou namelijk indirect ook betekenen dat ik er ook weer iets van vind als ze weer zou zijn aangekomen toch?) Wat dat betreft kan ik me helemaal vinden in de opmerking van Yakuzakiko over bekeken worden of gezien worden. Iemand een compliment geven over het uiterlijk, valt bij mij niet onder gezien worden, simpelweg omdat het niet voorbij de oppervlakte gaat. En dat is misschien ook wel omdat ik ze juist zo vaak heb gehoord, die opmerkingen over mijn uiterlijk. En dat ik vervolgens later heel vaak hoorde: "Oh, je bent nog slim ook" of "Nog grappig ook" of wat dan ook. Geen enkele opmerking over je uiterlijk voelt in zo'n verband alsof je wordt gezien, althans, dat geldt in ieder geval voor mij.
Ik ben weleens met een (voormalig) vriendin naar het strand geweest, die voor mijn gevoel de hele dag door opmerkingen maakte over hoe anderen eruit zagen. Tegen mij deed ze dat nooit, maar het was me na die dag wel duidelijk dat ze mij hoogstwaarschijnlijk ook zo bekeek. En dat voelde toch onprettig.
Voor mij boeit het gewicht van een ander mij weinig, maar als ik weet dat het voor die ander wel een ding is, dan zou ik mij best voorstellen daar bewust iets over te zeggen, al zou mijn neiging van nature zijn daar niets over te zeggen (meestal valt het mij niets eens op).

Ik snap echt wel dat het vervelend kan worden steeds gecomplimenteerd te worden op je uiterlijk als je het voor jezelf niet zo'n ding is. Zelf ben ik nooit "objectief knap" geweest, dus mijn ervaringen zijn echt totaal anders. Daardoor vind ik het juist weleens leuk om een complimentje te krijgen dat ik er stralend uitzie, juist omdat het zelden gebeurt. Ook al weet ik dat het niet oprecht is, ik voel mij dan wel een stukje beter en daar gaat het uiteindelijk om.

Misschien wordt je vanzelf kritischer als je vaker op je uiterlijk wordt beoordeeld?

Toevoeging: ik kan mij echt niet herinneren ooit opmerkingen over mijn uiterlijk van mannen te hebben gekregen: niet op werk, niet bij het uitgaan, niet op straat. Ik werd wel een keer, toen ik mijn jongste in de supermarkt was, aangezien voor de oma van mijn kind 🤪 (ik was nog geen 40 toen, maar niet gezegend met een jeugdig uiterlijk, de opmerking was ook niet vervelend bedoeld).
presto wijzigde dit bericht op 17-04-2025 12:17
7.62% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Claire45 schreef:
17-04-2025 11:56
Dit herken ik alleen van vroeger, toen ik veel complimenten kreeg voor mijn uiterlijk en ik dacht dat dat mijn enige pluspunt was. Daar werd ik heel onzeker en verlegen van, omdat ik niet wist hoe ik met die aandacht om moest gaan en omdat ik toen nog geen idee had wie ik was. Ik dacht ook dat ik dom was omdat mensen alleen mijn uiterlijk leken op te merken.

Maar inmiddels kan ik mijn uiterlijk veel beter relativeren en waarderen. Ik heb aan mezelf bewezen dat ik veel meer ben dan mijn uiterlijk en ik word gewaardeerd om wat ik kan en wie ik echt ben. Het lijkt me vervelend om op latere leeftijd nog last te hebben van dat soort vooroordelen.
Het gaat ook niet om eigenwaarde in dat voorbeeld. Ik weet heus wel dat ik meer ben dan mijn uiterlijk. Maar kennelijk zijn er nog genoeg mannen (mensen) die puur naar de buitenkant kijken en het nodig vinden om daar opmerkingen over te maken naar iemand die ze niet kennen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Volgens mij is het gewoon een vriendelijk compliment van Peter zonder bijbedoelingen en maken die 2 vrouwen er een drama van.
Alle reacties Link kopieren Quote
Presto schreef:
17-04-2025 12:04
Voor mij boeit het gewicht van een ander mij weinig, maar als ik weet dat het voor die ander wel een ding is, dan zou ik mij best voorstellen daar bewust iets over te zeggen, al zou mijn neiging van nature zijn daar niets over te zeggen (meestal valt het mij niets eens op).

Ik snap echt wel dat het vervelend kan worden steeds gecomplimenteerd te worden op je uiterlijk als je het voor jezelf niet zo'n ding is. Zelf ben ik nooit "objectief knap" geweest, dus mijn ervaringen zijn echt totaal anders. Daardoor vind ik het juist weleens leuk om een complimentje te krijgen dat ik er stralend uitzie, juist omdat het zelden gebeurt. Ook al weet ik dat het niet oprecht is, ik voel mij dan wel een stukje beter en daar gaat het uiteindelijk om.

Misschien wordt je vanzelf kritischer als je vaker op je uiterlijk wordt beoordeeld?

Toevoeging: ik kan mij echt niet herinneren ooit opmerkingen over mijn uiterlijk van mannen te hebben gekregen: niet op werk, niet bij het uitgaan, niet op straat. Ik werd wel een keer, toen ik mijn jongste in de supermarkt was, aangezien voor de oma van mijn kind 🤪 (ik was nog geen 40 toen, maar niet gezegend met een jeugdig uiterlijk, de opmerking was ook niet vervelend bedoeld).
:high5: Hé, nog iemand met deze ervaring. Toch wel fijn te lezen dat ik niet de enige ben.

En herkenbaar verder; hier ook nooit last gehad van opmerkingen over uiterlijk, of mannen die menen iets te moeten zeggen/vinden. Ook geen geflirt, geen handtastelijkheden, geen fluitende bouwvakkers, geen positieve bewoordingen bij het uitgaan maar dus ook niet vervelend, seksistisch gezeik met kerels gehad.

Ik denk inderdaad dat je eigen ervaringen best wel bepalend kunnen zijn.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven