Geen commitment?

Beste mede forummers,

Wegens herkenbaarheid plaats ik dit onder een nieuwe nick.

Alvast excuses voor mijn lang verhaal, ik probeer het zo kort mogelijk te houden en tegelijk zoveel info als mogelijk te geven.

Pakweg 5 jaar geleden ben ik mijn huidige vriend tegen het lijf gelopen (Ook nog letterlijk). Na 2 jaar wou hij graag een eigen zaak beginnen, omdat ik in de ZW zat en een eindcontract bij vorige werkgever had getekend, kon ik hem hierin volledig ondersteunen en meehelpen. Het UWV vond het zelfs een geweldig idee, zodat ik aan mezelf kon werken. Het plan was eigenlijk dat we een vennootschap zouden opzetten, maar hij is zzp-er geworden. Wat ik ansich ook niet erg vond. Ik was super trots op wat we binnen een korte tijd bereikt hadden. We zijn toen gaan samenwonen, niet officieel. Hij bleef ingeschreven bij zijn ouders in Duitsland. (Hijzelf is NL en het bedrijf is er ook gevestigd) Een tijd daarna raakte ik in verwachting. We besloten dat het appartement niet geschikt was voor een kind (super klein, gehorig en achterstallig onderhoud) en gingen op huizenjacht. Dit liep niet zoals verwacht helaas. Zijn vader kwam met een aanbod dat hij ons zou helpen een huis te kunnen kopen. Dit kon alleen in Duitsland. Eigenlijk had ik hier nee op moeten zeggen. Maar met mijn hoofd vol hormonen en een naderende uitgerekende datum ben ik overstag gegaan, na enkele beloften en afspraken. Het werd een huurkoop, we zouden zsm gaan trouwen (In DE is geen samenlevingscontract), ik zou de zorg van ons kind op me nemen zodat hij zich op het werk kon storten (60+ urige werkweek), alles zou geregeld worden.

Nu zijn we ondertussen al 2 jaar verder en ik heb geen "ring" om mijn vinger. Er staat niets op papier over het huis. Ik heb de afgelopen 1,5 jaar elke week moeten vragen om boodschappen geld. (Nu krijg ik 400 euro per maand op mijn eigen rekening gestort) Als ik over de afspraken begon, dan knapte er iets in hem? Het eindigde in ieder geval altijd in ruzie, terwijl ik hier niet op uit was.

Woorden wat me bijblijven zijn:
de erfenis van mijn ouders blijft van mij (uhm ok, hier heb ik niet eens over gepraat)
Ik doe toch alles voor jullie.
Trouwen kost geld en ik wil een groot feest. (Ik wil gewoon wat zekerheid)
Ik maak er een einde aan. (Na elk gesprek wat ik probeer aan te knopen)
Je hoeft niet te gaan werken, we hebben genoeg (maar wel elke maand zeggen, we hebben niets meer. Ik loop trouwens zelf nog steeds in mijn positiekleding, inclusief voedingsbh)
Mijn ouders doen het ook zo. (Die zijn wel getrouwd)
We komen hier nooit uit. (Het conflict over de afspraken)
Jou ouders zijn gescheiden, je moeder heeft je vader kaal geplukt. (Mijn vader heeft ook een eigen bedrijf, omdat mijn moeder thuis bleef om voor ons te zorgen en parttime te werken kreeg ze de helft. Niet dat mijn plan is om te scheiden)

Dit wil ik graag nog erbij vermelden.
Moeilijke bevalling gehad, lang verbleven in het zh, spoedkeizersnede. 6 uur na de bevalling is hij vertrokken na het werk, want klanten.
Toen ik een mental breakdown had, kind sliep enorm slecht en ik was oververmoeid heb ik hem gesmeekt om een dag thuis te blijven. Dit kon niet, mijn vader heeft hem zelfs opgebeld om te vragen of hij zijn gezin kon managen. Dit buiten mijn weten om. Vorige week was zijn moesje jarig en toen kon meneer de zaak wel dichtgooien om te gaan uiteten.


Al dagen heb ik buikpijn, omdat ik er eigenlijk met hem over wil praten. Maar ik weet waar het op uit loopt. Ik ben me ervan bewust dat ik best zelf werk kan gaan zoeken, maar daar los ik dit "probleem" niet mee op. Los van het feit dat de kdv wachtlijsten hanteert van 1 jaar, ik heb al bij meerdere geïnformeerd.
Ik heb geen inzicht op onze financiën, wel op het huishoudelijk budget en het kindergeld. Eigenlijk wil ik voorstellen om naar een mediator te gaan
Maar trek ik niet aan een dood paard? Ik weet gewoon niet wat ik moet doen en kan doen. Ik vind het super vervelend, deze situatie.

Heeft iemand advies?
Sorry voor de lap tekst!

Lucifer2018 schreef: ↑

14-11-2019 21:36

Zoek een baan en ga weg bij hem.

Dus niet de mediator voorstellen? Mensen veranderen natuurlijk niet zomaar, dat weet ik. Ik vind het alleen zo ingrijpend voor mijn peuter, om uit elkaar te gaan. Bedankt voor je reactie!

lise1985 schreef: ↑

14-11-2019 21:43

Dit verhaal heeft hier al eens eerder gestaan toch? Met een hoop tips ook.

Dat heb ik dan zeker geplaatst vanuit een parralel wereld

Maar nee, it wasn't me. Er komen dagelijks zoveel topics voorbij, ik kan me eigenlijk ook niet herinneren welke je bedoelt.

Scv1989 schreef: ↑

14-11-2019 21:43

Jeetje heftig. Dit klinkt niet gezond.

Ik zou zsm je eigen zaken gaan regelen. Je hebt met hem geprobeerd te praten. Als hij graag het beste voor jullie wilt, komt hij vanzelf wel in actie. En zo niet, dan heb jij tenminste al e.e.a. voor jezelf geregeld. Je zult dit echt zelf moeten doen.

Dus op zoek naar een baan, opvang en langs een advocaat?

Gatekeeper* schreef: ↑

14-11-2019 21:43

Je woont nu in Duitsland? Je kan dan helaas niet zomaar terug naar Nederland verhuizen met je kindje zonder toestemming.

Maakt het uit dat het kind in Nederland geboren is en ik eenhoofdig gezag heb?

Lucifer2018 schreef: ↑

14-11-2019 21:47

Je kan het zeker voorstellen maar ik zou zeker zelf een inkomen willen. Of je nu wel of niet weggaat uiteindelijk.

Klopt, was ook zeer zeker niet van plan om de rest van mijn leven op hem te teren. Ik ga toch eens verder zoeken naar een kdv. En werk..

Odense2 schreef: ↑

14-11-2019 21:50

Als ik het goed heb begrepen.

• Je hebt hem geholpen zijn bedrijf op te bouwen, maar hebt zelf geen salaris of pensioenopbouw gehad.

• Hij had je beloofd dat het bedrijf een vennootschap van jullie beiden zou worden. Maar hij is nu zzp-er, dus al jouw moeite is nergens geregistreerd.

• Je woont in Duitsland. In de buurt van zijn ouders. In een huis dat is bekostigd door hemzelf en zijn ouders.

• Jij zorgt alleen voor de beeb.

• Je hebt geen idee van de financiën.

• Je moet bedelen om huishoudgeld.

• Hij luistert naar zijn vader en naar zijn moeder. Niet naar jou.

• Als jij in vertrouwen vertelt over de echtscheiding van je ouders, gebruikt hij dat tegen je.

Of, nog korter samengevat:
Jij houdt van hem. Hij ook.

Het lijkt wel 1950. Hoewel, mijn oma had het nog beter voor elkaar dan jij.

Je slaat de spijker op zijn kop. Bah, hoe heb ik het zover laten komen. Terwijl ik altijd mijn zaken netjes op orde heb gehad.

Bee_Kind schreef: ↑

14-11-2019 21:51

Mag ik vragen waarom je nog niet werkt? Ik denk dat dat inderdaad sowieso een goede start zou zijn. Verder vind ik dat hij echt hele vervelende, gemene uitspraken doet waar weinig liefde uit straalt. Waarom ben je nog bij deze man? Behalve dan omdat jullie een kind samen hebben? Heb je nog sociale contacten daar?

Omdat ik graag de eerste levensjaren thuis wilde zijn voor mijn kind, als dat mogelijk was natuurlijk. En die zijn nu gepasseerd, maar ik krijg weinig bijval als ik over een kdv begin, want kost geld. Waarom, omdat ik van hem hou en merendeels voor het kind, ik kom zelf uit een gebroken gezin.

Gatekeeper* schreef: ↑

14-11-2019 21:51

Oh dat maakt zeker uit, dan ben je vrij om je kind mee te nemen.

Ok, goed om te weten. Ik kreeg het al benauwd!

Het-groepje schreef: ↑

14-11-2019 21:55

Ik zou terug gaan naar mijn ouders of Nederland indien mogelijk als je toch niet getrouwd bent en het kind niet erkend is.
Dit klinkt heel kil en naar. Rot voor je

Misschien is dit wel een tussenstap inderdaad.
Dankjewel