Relaties
alle pijlers
Geen kinderen op Bruiloft
zondag 14 januari 2018 12:34
Hallo allemaal,
Wij trouwen in juni en wij hebben besloten dat wij geen kinderen erbij willen.
Reden hiervoor is dat wij 2 neefjes hebben ( bijna 2 en net geboren) en vrienden met 2 kindjes van dezelfde leeftijd. Kindjes van deze leeftijd snappen nog niet dat ze even stil moeten zijn wat ook logisch is. En buiten dat vinden wij het vervelend voor de kinderen want voor de kinderen is er simpelweg niks. Vrienden begrijpen dot gelukkig heel goed maar mijn schoonfamilie niet. Die gedragen zich alsof het heel raar is dat er een bruiloft wordt gegeven zonder kinderen.
Er zijn al heel wat drama's voorgevallen met hun waarbij ze heel veel dingen verpest hebben voor ons. Mijn vriend ging met hun zijn pak uitkiezen en uitgerekend op die dag gaan ze daar een discussie over aan met hem. Erg jammer.
Ze zijn tegen ons tekeer gegaan, hebben ons gechanteerd en gemanipuleerd etc. ..
Nou was ik laatst even op visite bij mijn schoonzus en ben er zelf over begonnen om hun een uitleg te geven waarom wij het niet willen.....in de hoop dat dat misschien wat begrip op zou kunnen leveren. Dit heeft dus averechts gewerkt, want ik stuurde haar een paar dagen daarna een ap je of ik de baby nog even mocht komen kijken. In het kort ben ik daar niet welkom om wat ik heb gezegd over de bruiloft en het feit dat er dus geen kinderen mogen komen.....Dus met andere woorden zolang haar kinderen niet welkom zijn op de bruiloft ben ik daar ook niet welkom....Ik vindt het zelf een beetje kinderachtig en mijn vriend is het ook spuugzat met ze.
Als dit al die tijd gewoon op een normale manier besproken was geweest dan hadden wij heus wel gekeken naar een andere oplossing....Zelf na dat ze mijn vriend gechanteerd hadden heb ik nog gezegd: laat die kinderen anders even naar de kerkdienst komen en ff op het feest, dan zijn ze er alsnog even bij...Maar zelfs daar wordt geen genoegen mee genomen....Op een gegeven moment hebben wij gezegd het houdt voor ons nu ook op. Dit is onze dag en het gaat zoals wij dat willen, en niet alleen maar zoals een ander het wil...moet ook bij gezegd worden dat wij al in Veel dingen toegegeven hebben aan schoonfamilie bv van mensen die wij er eigenlijk niet bij wilde hebben die nu toch maar komen etc....het houdt ergens op.
Ik kan ook wel gaan praten met mijn schoonzus maar het Hoe en waarom wil ze toch niet horen......
Ik vindt dit een hele lastige situatie om mee om te gaan!
Wij trouwen in juni en wij hebben besloten dat wij geen kinderen erbij willen.
Reden hiervoor is dat wij 2 neefjes hebben ( bijna 2 en net geboren) en vrienden met 2 kindjes van dezelfde leeftijd. Kindjes van deze leeftijd snappen nog niet dat ze even stil moeten zijn wat ook logisch is. En buiten dat vinden wij het vervelend voor de kinderen want voor de kinderen is er simpelweg niks. Vrienden begrijpen dot gelukkig heel goed maar mijn schoonfamilie niet. Die gedragen zich alsof het heel raar is dat er een bruiloft wordt gegeven zonder kinderen.
Er zijn al heel wat drama's voorgevallen met hun waarbij ze heel veel dingen verpest hebben voor ons. Mijn vriend ging met hun zijn pak uitkiezen en uitgerekend op die dag gaan ze daar een discussie over aan met hem. Erg jammer.
Ze zijn tegen ons tekeer gegaan, hebben ons gechanteerd en gemanipuleerd etc. ..
Nou was ik laatst even op visite bij mijn schoonzus en ben er zelf over begonnen om hun een uitleg te geven waarom wij het niet willen.....in de hoop dat dat misschien wat begrip op zou kunnen leveren. Dit heeft dus averechts gewerkt, want ik stuurde haar een paar dagen daarna een ap je of ik de baby nog even mocht komen kijken. In het kort ben ik daar niet welkom om wat ik heb gezegd over de bruiloft en het feit dat er dus geen kinderen mogen komen.....Dus met andere woorden zolang haar kinderen niet welkom zijn op de bruiloft ben ik daar ook niet welkom....Ik vindt het zelf een beetje kinderachtig en mijn vriend is het ook spuugzat met ze.
Als dit al die tijd gewoon op een normale manier besproken was geweest dan hadden wij heus wel gekeken naar een andere oplossing....Zelf na dat ze mijn vriend gechanteerd hadden heb ik nog gezegd: laat die kinderen anders even naar de kerkdienst komen en ff op het feest, dan zijn ze er alsnog even bij...Maar zelfs daar wordt geen genoegen mee genomen....Op een gegeven moment hebben wij gezegd het houdt voor ons nu ook op. Dit is onze dag en het gaat zoals wij dat willen, en niet alleen maar zoals een ander het wil...moet ook bij gezegd worden dat wij al in Veel dingen toegegeven hebben aan schoonfamilie bv van mensen die wij er eigenlijk niet bij wilde hebben die nu toch maar komen etc....het houdt ergens op.
Ik kan ook wel gaan praten met mijn schoonzus maar het Hoe en waarom wil ze toch niet horen......
Ik vindt dit een hele lastige situatie om mee om te gaan!
woensdag 2 mei 2018 19:32
Hoewel je lekker moet doen waar je zin in hebt en ik je geenszins wil overtuigen, wil ik hier toch op reageren. Bij veel broers en zussen is het zo dat ze closer worden en meer tijd met elkaar gaan doorbrengen OMDAT ze kinderen hebben gekregen.Iren12 schreef: ↑02-05-2018 11:01+1, idd als wij een hechte band met hun of hun kinderen hadden gehad was het een ander verhaal geweest. Wij zien ze alleen maar op verjaardagen en gelegenheden dus op hun beurt hechten hun ook niet zoveel waarde aan familie. En dat is ook helemaal goed. Wat ik dan niet kan snappen is dat hun verwachten dat wij onze trouwdag inrichten op hun tijden want dan is het opeens familie? Je kan natuurlijk ook de term familie inzetten omdat het je op dat moment uitkomt.
Voordat je kinderen hebt is het vaak zo dat je met je broers en zussen eigenlijk automatisch weer in de kind-rol vervalt en het initiatief voor contact vaak nog gerelateerd is aan je ouders (bij pa en ma kerst vieren, verjaardagen, etc) , maar als je eenmaal zelf kinderen hebt wordt het veel meer een volwassen contact dat vaak ook enigszins als (bijkomend) doel heeft om je kinderen onderdeel van elkaars leven te laten zijn. Dan schuif je als het ware een beetje op qua rol en ga je zelf de dingen initiëren die je ouders voorheen deden.
In jullie geval hebben jullie nog geen kinderen en heeft de zus van jouw verloofde als eerst kinderen gekregen. Het is dus best logisch dat dat contact van bij elkaar over de vloer komen nog niet zo gevormd is/was maar dat het nog via je schoonouders liep. Het jammere is wel dat jullie nu met de manier waarop jullie de bruiloft hebben aangepakt en jullie neefjes/nichtjes niet welkom laten zijn, jullie eigenlijk het contact voor de komende tig jaar op scherp hebben gezet. Je kunt het waarschijnlijk wel vergeten dat zij straks op kraamvisite komen of enthousiast de verjaardagen van jouw kinderen als je die ooit zou krijgen gaan vieren, bijvoorbeeld. Dan komt gelijk weer dat "pfff, mijn kinderen waren nota bene niet eens welkom bij mijn broer, dus dikke doei met zijn baby" opzetten, wat ik je brom.
Heb dat echt al vaak in mijn omgeving gezien.
Am Yisrael Chai!
donderdag 3 mei 2018 09:58
Ik herken dat totaal niet. Ik zie juist vaak dat als er kinderen zijn en men bijvoorbeeld onderling een totaal andere kijk op opvoeden heeft, dat dit juist afstand kan creëeren. Ook merk je als volwassenen onder elkaar meer dat je anders in het leven staat, of is er aanhang waar je er niet op hebt. Nee, bij ons zijn we zeker niet closer geworden. Mooi voor families waar dat wel geldt, maar bij ons zijn de verschillen alleen maar groter geworden.fashionvictim schreef: ↑02-05-2018 19:32Hoewel je lekker moet doen waar je zin in hebt en ik je geenszins wil overtuigen, wil ik hier toch op reageren. Bij veel broers en zussen is het zo dat ze closer worden en meer tijd met elkaar gaan doorbrengen OMDAT ze kinderen hebben gekregen.
Voordat je kinderen hebt is het vaak zo dat je met je broers en zussen eigenlijk automatisch weer in de kind-rol vervalt en het initiatief voor contact vaak nog gerelateerd is aan je ouders (bij pa en ma kerst vieren, verjaardagen, etc) , maar als je eenmaal zelf kinderen hebt wordt het veel meer een volwassen contact dat vaak ook enigszins als (bijkomend) doel heeft om je kinderen onderdeel van elkaars leven te laten zijn. Dan schuif je als het ware een beetje op qua rol en ga je zelf de dingen initiëren die je ouders voorheen deden.
In jullie geval hebben jullie nog geen kinderen en heeft de zus van jouw verloofde als eerst kinderen gekregen. Het is dus best logisch dat dat contact van bij elkaar over de vloer komen nog niet zo gevormd is/was maar dat het nog via je schoonouders liep. Het jammere is wel dat jullie nu met de manier waarop jullie de bruiloft hebben aangepakt en jullie neefjes/nichtjes niet welkom laten zijn, jullie eigenlijk het contact voor de komende tig jaar op scherp hebben gezet. Je kunt het waarschijnlijk wel vergeten dat zij straks op kraamvisite komen of enthousiast de verjaardagen van jouw kinderen als je die ooit zou krijgen gaan vieren, bijvoorbeeld. Dan komt gelijk weer dat "pfff, mijn kinderen waren nota bene niet eens welkom bij mijn broer, dus dikke doei met zijn baby" opzetten, wat ik je brom.
Heb dat echt al vaak in mijn omgeving gezien.
Ik ga niet opeens bij mijn broers/zussen op visite omdat er kinderen zijn. Het zijn nog steeds dezelfde mensen.
donderdag 3 mei 2018 11:24
Voor beiden valt wat te zeggen.
Het is jullie grote dag, en daar willen jullie met een goed gevoel op terugkijken. Ik begrijp dat jij dit niet wilt laten verpesten door jengelende kinderen. Wat hebben zij er überhaupt aan om aanwezig te zijn op de jullie bruiloft? Ze zullen zich er later niets meer van herinneren. Dat jouw schoonzus haar kinderen er graag bij wil hebben, dat kan... Maar het is allesbehalve praktisch. Ik zou zelf een oppas regelen. Kom op! Een dagje geen kinderen, zodat je onbezorgd een feestje kunt vieren? Dat zouden meer ouders moeten doen.
Het is jullie grote dag, en daar willen jullie met een goed gevoel op terugkijken. Ik begrijp dat jij dit niet wilt laten verpesten door jengelende kinderen. Wat hebben zij er überhaupt aan om aanwezig te zijn op de jullie bruiloft? Ze zullen zich er later niets meer van herinneren. Dat jouw schoonzus haar kinderen er graag bij wil hebben, dat kan... Maar het is allesbehalve praktisch. Ik zou zelf een oppas regelen. Kom op! Een dagje geen kinderen, zodat je onbezorgd een feestje kunt vieren? Dat zouden meer ouders moeten doen.
donderdag 3 mei 2018 12:45
Zucht. Altijd als je iets over familie schrijft moet er iemand reageren die kennelijk een kutfamilie heeft en geen contact.LizBakker schreef: ↑03-05-2018 09:58Ik herken dat totaal niet. Ik zie juist vaak dat als er kinderen zijn en men bijvoorbeeld onderling een totaal andere kijk op opvoeden heeft, dat dit juist afstand kan creëeren. Ook merk je als volwassenen onder elkaar meer dat je anders in het leven staat, of is er aanhang waar je er niet op hebt. Nee, bij ons zijn we zeker niet closer geworden. Mooi voor families waar dat wel geldt, maar bij ons zijn de verschillen alleen maar groter geworden.
Ik ga niet opeens bij mijn broers/zussen op visite omdat er kinderen zijn. Het zijn nog steeds dezelfde mensen.
Vanzelfsprekend bedoelde ik in NORMALE gezinnen waar alle leden gewoon een fijne jeugd hebben gehad en een warme band met zowel hun ouders als elkaar hebben gehad.
Am Yisrael Chai!
donderdag 3 mei 2018 12:50
Dus groeien ze uit elkaar met de kindvrije tak van de familie. Waarom zouden de kindvrijen altijd maar toe moeten geven aan degene met kinderen?fashionvictim schreef: ↑02-05-2018 19:32Hoewel je lekker moet doen waar je zin in hebt en ik je geenszins wil overtuigen, wil ik hier toch op reageren. Bij veel broers en zussen is het zo dat ze closer worden en meer tijd met elkaar gaan doorbrengen OMDAT ze kinderen hebben gekregen.
donderdag 3 mei 2018 12:59
Wat FV zegt, klopt in ons geval wel, hoewel ik altijd al een goede band emt de schoonfamilie had. Inmiddels is mijn nichtje 10 en vraagt zelf wanneer ze onze zoon weer ziet. Dan gaat het dus zo: Nichtje en neefje houden zoon bezig, Oma kookt voor iedereen en ik help het andere nichtje met haar wiskunde. Iedereen doet waar hij/zij goed in is.
donderdag 3 mei 2018 14:16
Huh, maar dat schrijft ze toch ook helemaal niet? Je hoeft echt niet een kutfamilie te hebben of zelf een slechte jeugd hebben gehad om - wanneer broers/zussen kinderen krijgen - een minder warme band te krijgen. Ik kan me voorstellen dat je op gegeven moment ook uit elkaar kan groeien, daar hoef je echt geen mot voor te hebben.fashionvictim schreef: ↑03-05-2018 12:45Zucht. Altijd als je iets over familie schrijft moet er iemand reageren die kennelijk een kutfamilie heeft en geen contact.
Vanzelfsprekend bedoelde ik in NORMALE gezinnen waar alle leden gewoon een fijne jeugd hebben gehad en een warme band met zowel hun ouders als elkaar hebben gehad.
TO, ik kan me ergens voorstellen dat je geen (kleine) kinderen op je bruiloft wil hebben. Het is jullie dag, dus jullie keuze wie er op jullie grote dag komen. Aan de andere kant kan ik me ook goed voorstellen dat zwager en schoonzus hun kinderen wel hadden willen meenemen (ik ben namelijk gewend dat op bruiloften in de familie de hele familie - dus ook kleine neefjes en nichtjes - welkom is en worden uitgenodigd).
Balen dat je niet alleen je zwager en schoonzus zo reageren, maar dat je schoonfamilie blijkbaar niet de gezelligste familie is. Hoe zie je het contact met schoonfamilie in de toekomst voor je? Heb je het hier wel eens over met je vriend?
In this mad house we must all survive
donderdag 3 mei 2018 16:28
Ik heb helemaal geen kutfamilie en ik heb een fijne jeugd gehad, ook met broers en zussen. Ik heb een prima band met mijn familie. Maar ik kom er niet vaker over de vloer dan voordat er kinderen waren. In mijn ogen heel normaal. Ik heb er geen trauma's van in ieder geval, maar misschien is mijn verwachtingspatroon gewoon anders. Ik loop de deur niet bij ze plat. Ik zou ze allemaal op mijn bruiloft uitnodigen, maar als iemand begint te bokken, dan streep ik je zo van de lijst, broer of zus, maakt mij niet uit. Familie is voor mij niet zaligmakend, maar het is fijn dat ze er zijn.fashionvictim schreef: ↑03-05-2018 12:45Zucht. Altijd als je iets over familie schrijft moet er iemand reageren die kennelijk een kutfamilie heeft en geen contact.
Vanzelfsprekend bedoelde ik in NORMALE gezinnen waar alle leden gewoon een fijne jeugd hebben gehad en een warme band met zowel hun ouders als elkaar hebben gehad.
Bovendien herken ik mijzelf ook niet in de kinder-/volwassenrol. Bij ons werden dingen niet standaard door mijn ouders georganiseerd, iedereen doet wel eens wat.
Overigens is normaal maar relatief, er zijn zoveel families met issues, je kunt bijna zeggen dat dát normaal is.
Edit: Ik vergat; ik heb en wil zelf geen kinderen (broers/zussen wel). Ik vind neefjes en nichtjes enig hoor, maar ik ga er niet speciaal voor langs.
