Relaties
alle pijlers
Getrouwd....maar nog steeds verliefd op ex
maandag 5 mei 2008 om 21:11
Hallo Allemaal
Ik ben een jonge moeder van 2 kinderen en ben 25 jaar.
Ik ben al ruim 8.5 jaar samen met mijn man, wij zijn dus getrouwd.
Ik weet even niet waar ik moet beginnen maar ik ben dus nog steeds verliefd op mijn ex vriendje waar ik 10 jaar geleden 2 maanden verkering mee heb gehad, ik ben zozozozozozoz gek op hem nog.
We hebben allebei een ander leven, ik getrouwd en kids en hij ook.
Af en toe hebben we contact via msn en hij heeft me dus mee uitgevraagt!!!!Ik moest me inhouden om geen volmondig JJJAJAJAJAJJAJAJA te zeggen dus ik zei "ja dat lijkt me heel leuk"maar sindsdien zit ik met de vlinders in mijn buik.
Hij zegt dingen als "als wij wat ouder waren geweest dan woonde wij nu samen"vind het superlief om te horen maar ik kan er helaas niks mee.
Ik heb zo ontzettend veel verdriet gehad dat hij toen niet meer verder wilde en daar ben ik nooit overheen gekomen.
2 jaar nadat het uit was ontmoette ik mijn man ( had in die 2 jaar tijd geen ander vriendje gehad omdat ik teveel verdriet had ) en dat ging leuk en kort daarna werd ik zwanger ( gepland) mijn leven ging gewoon verder.
Elke keer als ik mijn ex zag sloeg mijn hart over en was ik weer even van slag.
Dat gevoel wat mijn ex mij gaf heb ik niet gehad bij mijn man.
Ik ben de laatste tijd ook steeds ongelukkiger met mijn man, hij schreeuwt tegen de kinderen, vooral de oudste, scheld de hele dag op mij in zijn ogen doe ik niks goed en praten kan ik helaas niet met hem...als ik hem dit zou zeggen zou zijn antwoord zijn "dan zoek je toch een nieuwe vriend"hij doet niks in het huis en scheld op mij als er iets niet gedaan is.
Hij is de hele tijd achter de playstation en doet nooit wat leuks met mij en de kids, ik moet overal alleen heen met de kinderen.
En over de seks maar te zwijgen......we hebben voor het laatst seks gehad in 2007!!! Ik doe wel andere dingen bij hem, maar hij nooit bij mij, in die 8.5 jaar tijd ben ik maximaal 6x klaar gekomen, hij duikt erop en eraf en voorspel weet hij niet wat dat is, ook dit kan ik hem niet zeggen want hij wordt alleen maar boos en dan heb ik het weer gedaan.
Ik snap dat jullie denken.....waar ben je mee bezig maar ik ben zo ongelukkig bij mijn man en dat mijn ex mij nu mee uitvraagt is echt een wonder, dit is iets waar ik al 10 jaar op wacht, gewoon een avondje met hem en ik.
Ik hoop niet dat ik allemaal boze reakties krijg maar dat er mensen zijn die mij echt advies willen geven.
Bedankt voor het "luisteren"in ieder geval.
Liefs Mama
Ik ben een jonge moeder van 2 kinderen en ben 25 jaar.
Ik ben al ruim 8.5 jaar samen met mijn man, wij zijn dus getrouwd.
Ik weet even niet waar ik moet beginnen maar ik ben dus nog steeds verliefd op mijn ex vriendje waar ik 10 jaar geleden 2 maanden verkering mee heb gehad, ik ben zozozozozozoz gek op hem nog.
We hebben allebei een ander leven, ik getrouwd en kids en hij ook.
Af en toe hebben we contact via msn en hij heeft me dus mee uitgevraagt!!!!Ik moest me inhouden om geen volmondig JJJAJAJAJAJJAJAJA te zeggen dus ik zei "ja dat lijkt me heel leuk"maar sindsdien zit ik met de vlinders in mijn buik.
Hij zegt dingen als "als wij wat ouder waren geweest dan woonde wij nu samen"vind het superlief om te horen maar ik kan er helaas niks mee.
Ik heb zo ontzettend veel verdriet gehad dat hij toen niet meer verder wilde en daar ben ik nooit overheen gekomen.
2 jaar nadat het uit was ontmoette ik mijn man ( had in die 2 jaar tijd geen ander vriendje gehad omdat ik teveel verdriet had ) en dat ging leuk en kort daarna werd ik zwanger ( gepland) mijn leven ging gewoon verder.
Elke keer als ik mijn ex zag sloeg mijn hart over en was ik weer even van slag.
Dat gevoel wat mijn ex mij gaf heb ik niet gehad bij mijn man.
Ik ben de laatste tijd ook steeds ongelukkiger met mijn man, hij schreeuwt tegen de kinderen, vooral de oudste, scheld de hele dag op mij in zijn ogen doe ik niks goed en praten kan ik helaas niet met hem...als ik hem dit zou zeggen zou zijn antwoord zijn "dan zoek je toch een nieuwe vriend"hij doet niks in het huis en scheld op mij als er iets niet gedaan is.
Hij is de hele tijd achter de playstation en doet nooit wat leuks met mij en de kids, ik moet overal alleen heen met de kinderen.
En over de seks maar te zwijgen......we hebben voor het laatst seks gehad in 2007!!! Ik doe wel andere dingen bij hem, maar hij nooit bij mij, in die 8.5 jaar tijd ben ik maximaal 6x klaar gekomen, hij duikt erop en eraf en voorspel weet hij niet wat dat is, ook dit kan ik hem niet zeggen want hij wordt alleen maar boos en dan heb ik het weer gedaan.
Ik snap dat jullie denken.....waar ben je mee bezig maar ik ben zo ongelukkig bij mijn man en dat mijn ex mij nu mee uitvraagt is echt een wonder, dit is iets waar ik al 10 jaar op wacht, gewoon een avondje met hem en ik.
Ik hoop niet dat ik allemaal boze reakties krijg maar dat er mensen zijn die mij echt advies willen geven.
Bedankt voor het "luisteren"in ieder geval.
Liefs Mama
maandag 5 mei 2008 om 22:04
quote:Mama83 schreef op 05 mei 2008 @ 22:00:
nee hij kan heel agressief zijn en heeft me al eens eerder in mijn buik geschopt toen ik zwanger was, en weggeduwd tegen de deur ed, ik kan dus echt niet zo uitvallen tegen hem
wij zijn beide gewoon nl dus dit heeft niks met geloof te maken
Lees dit eens hardop voor jezelf
(als hij er nu niet is natuurlijk, maar daar ga ik wel van uit).
Wat voel je dan?
nee hij kan heel agressief zijn en heeft me al eens eerder in mijn buik geschopt toen ik zwanger was, en weggeduwd tegen de deur ed, ik kan dus echt niet zo uitvallen tegen hem
wij zijn beide gewoon nl dus dit heeft niks met geloof te maken
Lees dit eens hardop voor jezelf
(als hij er nu niet is natuurlijk, maar daar ga ik wel van uit).
Wat voel je dan?
maandag 5 mei 2008 om 22:04
quote:Mama83 schreef op 05 mei 2008 @ 22:03:
hij zal de kids niks doen hoor, en echt slaan heeft ie ook nog niet gedaan, maar als hij boos wordt balt hij zijn vuisten al en dan weet ik gewoon dat ik bij hem uit de buurt moet gaan
ik wil niet weg, ergens hou ik wel van hem, en hij is niet zo vaak thuis dus dat scheelt
het maakt het allemaal zo definitief als ik weg ga
Ben jij nou echt zo verschrikkelijk naief!
Je hoeft je kinderen niet te slaan om ze wat te doen. Dit mee krijgen is wellicht al voldoende. Lees er eens een boek over. Ofzo.
Jeetje, ik snap dit werkelijk waar niet. Ik kan nog begrijpen dat je niet weggaat, maar sommige opmerkingen begrijp ik werkelijk waar niet; die slaan kant noch wal.
hij zal de kids niks doen hoor, en echt slaan heeft ie ook nog niet gedaan, maar als hij boos wordt balt hij zijn vuisten al en dan weet ik gewoon dat ik bij hem uit de buurt moet gaan
ik wil niet weg, ergens hou ik wel van hem, en hij is niet zo vaak thuis dus dat scheelt
het maakt het allemaal zo definitief als ik weg ga
Ben jij nou echt zo verschrikkelijk naief!
Je hoeft je kinderen niet te slaan om ze wat te doen. Dit mee krijgen is wellicht al voldoende. Lees er eens een boek over. Ofzo.
Jeetje, ik snap dit werkelijk waar niet. Ik kan nog begrijpen dat je niet weggaat, maar sommige opmerkingen begrijp ik werkelijk waar niet; die slaan kant noch wal.
maandag 5 mei 2008 om 22:04
Je nick is al veelzeggend. Je voelt je mama en daar houdt het wel mee op. Tja, dan is het leuk als je van je ex uit je "wilde tijd" opeens een hoop aandacht krijgt.
Denk je niet dat je eigen man het misschien ook eens leuk zou vinden als jij minder "mama" zou zijn? Weer wat wilder, weer eens wat dingen samen doen.
En om te beginnen er eerst eens over praten om dingen samen te doen. Jouw man is toch ook op je gevallen toen je een pittiger wijffie was, waarmee hij ook gewoon een hoop plezier kon hebben (en dan heb ik het echt niet alleen over seks). Dan heb ik het nl. ook over tegengas geven, je mening uiten, het lef hebben om het gesprek aan te gaan en op een volwassen toon met elkaar te praten.
Elkaar serieus nemen en van daaruit verder bouwen. Daar bereik je op de lange termijn iets mee wat voor beiden heel waardevol kan zijn.
Misschien is het "makkelijk praten", maar - believe me - ik denk dat de meesten van ons jouw situatie echt wel hebben meegemaakt. Bij niemand is het opgelost met zachte heelmeesters, maar eerst met een hoop stinkende wonden die met veel tijd, geduld en een hoop pijn verzorgd zijn geweest...
Denk je niet dat je eigen man het misschien ook eens leuk zou vinden als jij minder "mama" zou zijn? Weer wat wilder, weer eens wat dingen samen doen.
En om te beginnen er eerst eens over praten om dingen samen te doen. Jouw man is toch ook op je gevallen toen je een pittiger wijffie was, waarmee hij ook gewoon een hoop plezier kon hebben (en dan heb ik het echt niet alleen over seks). Dan heb ik het nl. ook over tegengas geven, je mening uiten, het lef hebben om het gesprek aan te gaan en op een volwassen toon met elkaar te praten.
Elkaar serieus nemen en van daaruit verder bouwen. Daar bereik je op de lange termijn iets mee wat voor beiden heel waardevol kan zijn.
Misschien is het "makkelijk praten", maar - believe me - ik denk dat de meesten van ons jouw situatie echt wel hebben meegemaakt. Bij niemand is het opgelost met zachte heelmeesters, maar eerst met een hoop stinkende wonden die met veel tijd, geduld en een hoop pijn verzorgd zijn geweest...
maandag 5 mei 2008 om 22:04
jeetje, heftig topic! ik zal nog eens een poging wagen:
Volgens mij moet je deze twee situaties (lees: mannen) los van elkaar gaan zien:
1. je huwelijk
je geeft aan dat hij je heeft geschopt terwijl je zwanger was. Je houdt niet echt van hem (niet dat dat er nog toe doet als iemand je mishandelt trouwens). Hij schreeuwt tegen de kinderen.
-> Maak dat je wegkomt. Waarom laat jij je mishandelen? Waarom laat jij je slaan? Verdien jij niet beter dan dat? Wie zegt niet dat hij in een kwade bui straks je kinderen iets aan zou doen? Kies voor jezelf, kies voor je kinderen en ga!
2. Je ex. De man (jongen) met wie je kortstondig en tien jaar geleden iets hebt gehad. Misschien ziet het gras er wel groener uit, omdat je huwelijk niet goed zit. Ga eerst je eigen leven op orde brengen (lees: ren weg! en begin opnieuw) en kijk dan eens wat er over is van je gevoelens voor je ex.
Sterkte!
Volgens mij moet je deze twee situaties (lees: mannen) los van elkaar gaan zien:
1. je huwelijk
je geeft aan dat hij je heeft geschopt terwijl je zwanger was. Je houdt niet echt van hem (niet dat dat er nog toe doet als iemand je mishandelt trouwens). Hij schreeuwt tegen de kinderen.
-> Maak dat je wegkomt. Waarom laat jij je mishandelen? Waarom laat jij je slaan? Verdien jij niet beter dan dat? Wie zegt niet dat hij in een kwade bui straks je kinderen iets aan zou doen? Kies voor jezelf, kies voor je kinderen en ga!
2. Je ex. De man (jongen) met wie je kortstondig en tien jaar geleden iets hebt gehad. Misschien ziet het gras er wel groener uit, omdat je huwelijk niet goed zit. Ga eerst je eigen leven op orde brengen (lees: ren weg! en begin opnieuw) en kijk dan eens wat er over is van je gevoelens voor je ex.
Sterkte!
maandag 5 mei 2008 om 22:06
quote:Mama83 schreef op 05 mei 2008 @ 22:03:
ergens hou ik wel van hem, en hij is niet zo vaak thuis dus dat scheelt
het maakt het allemaal zo definitief als ik weg ga
Wil je op deze manier je 65 jarige huwelijk met hem vieren ?
Denk je dat hij , laten we zeggen tussen nu en 15 jaar , spontaan een keer verandert ?
ergens hou ik wel van hem, en hij is niet zo vaak thuis dus dat scheelt
het maakt het allemaal zo definitief als ik weg ga
Wil je op deze manier je 65 jarige huwelijk met hem vieren ?
Denk je dat hij , laten we zeggen tussen nu en 15 jaar , spontaan een keer verandert ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 5 mei 2008 om 22:08
quote:Mama83 schreef op 05 mei 2008 @ 22:05:
nou niet apart maar ik hang het gewoon liever niet aan de grote klok, mijn ouders weten er zelfs niks vanafwat is dit nou weer voor argument? je zit in een rot situatie en daarin blijf je omdat je het niet aan de grote klok wil hangen? Denk je dat je ouders het vervelend vinden als je dit aan hen vertelt? natuurlijk vinden ze het afschuwelijk, maar niet omdat het je ze vertelt, maar omdat het een afschuwelijke relatie is (een man die zijn zwangere vrouw in haar buik schopt, is in mijn ogen niks, maar dan ook niks waard)
nou niet apart maar ik hang het gewoon liever niet aan de grote klok, mijn ouders weten er zelfs niks vanafwat is dit nou weer voor argument? je zit in een rot situatie en daarin blijf je omdat je het niet aan de grote klok wil hangen? Denk je dat je ouders het vervelend vinden als je dit aan hen vertelt? natuurlijk vinden ze het afschuwelijk, maar niet omdat het je ze vertelt, maar omdat het een afschuwelijke relatie is (een man die zijn zwangere vrouw in haar buik schopt, is in mijn ogen niks, maar dan ook niks waard)
maandag 5 mei 2008 om 22:08
quote:Mama83 schreef op 05 mei 2008 @ 22:05:
nou niet apart maar ik hang het gewoon liever niet aan de grote klok, mijn ouders weten er zelfs niks vanaf
Wat denk je dat je ouders zouden zeggen dan ?
- eigen schuld dikke bult ?
-net goed voor je ?
-dat hoort zo , gebeurt in elk goed huwelijk
-is die vent begodverredomd
-onmiddelijk je kinderen onder je arm pakken en hierheen komen
-ach meissie toch waarom heb je dat nooit gezegd
nou niet apart maar ik hang het gewoon liever niet aan de grote klok, mijn ouders weten er zelfs niks vanaf
Wat denk je dat je ouders zouden zeggen dan ?
- eigen schuld dikke bult ?
-net goed voor je ?
-dat hoort zo , gebeurt in elk goed huwelijk
-is die vent begodverredomd
-onmiddelijk je kinderen onder je arm pakken en hierheen komen
-ach meissie toch waarom heb je dat nooit gezegd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 5 mei 2008 om 22:10
quote:Mama83 schreef op 05 mei 2008 @ 22:05:
nou niet apart maar ik hang het gewoon liever niet aan de grote klok, mijn ouders weten er zelfs niks vanafHoog tijd om het ze te vertellen lijkt me. Ten eerste kan je wel wat steun gebruiken en ten tweede lijkt het me voor jezelf prettiger en veiliger als iemand weet in welke situatie je je bevindt.
nou niet apart maar ik hang het gewoon liever niet aan de grote klok, mijn ouders weten er zelfs niks vanafHoog tijd om het ze te vertellen lijkt me. Ten eerste kan je wel wat steun gebruiken en ten tweede lijkt het me voor jezelf prettiger en veiliger als iemand weet in welke situatie je je bevindt.
maandag 5 mei 2008 om 22:10
quote:Mama83 schreef op 05 mei 2008 @ 22:05:
nou niet apart maar ik hang het gewoon liever niet aan de grote klok, mijn ouders weten er zelfs niks vanafDenk dat je toch iemand in vertrouwen moet nemen. Alleen aan ons heb je in de echte wereld niets. (hoe lief en aardig wij ook zijn.. ) Wat heb je nou liever: je misschien schamen (waarom zou je, maar dit maak ik er uit op), maar steun krijgen en opnieuw kunnen beginnen of het verborgen houden en geslagen worden en in angst leven om je kids?
nou niet apart maar ik hang het gewoon liever niet aan de grote klok, mijn ouders weten er zelfs niks vanafDenk dat je toch iemand in vertrouwen moet nemen. Alleen aan ons heb je in de echte wereld niets. (hoe lief en aardig wij ook zijn.. ) Wat heb je nou liever: je misschien schamen (waarom zou je, maar dit maak ik er uit op), maar steun krijgen en opnieuw kunnen beginnen of het verborgen houden en geslagen worden en in angst leven om je kids?
maandag 5 mei 2008 om 22:13
quote:fleurtje schreef op 05 mei 2008 @ 22:06:
Ik denk dat ik het motto van Marianne maar ter harte neem.Maar fleur, laten we niet vergeten dat ze wel in een nogal dichtgetimmerde positie zit. Ze is 25, ze is al sinds haar 16e met een bepaalde kerel met wie ze getrouwd is en kinderen heeft.
Ik kan me wel voorstellen dat weg gaan dan heel eng is.
@ TO: Meid: daarom moet je hem ook dat huis uittrappen. In zijn buikballen. Wat een varken. Een (zwangere) vrouw mishandelen. Alleen schoften doen dat. Misschien iets om je te realiseren.
En dat je jong bent betekent niet dat je je taak als moeder die haar kinderen beschremt tegen onveiligheid aan de wilgen kan hangen. Als je het niet alleen redt, dan moet je hulp zoeken. VANDAAG nog!!
Ik denk dat ik het motto van Marianne maar ter harte neem.Maar fleur, laten we niet vergeten dat ze wel in een nogal dichtgetimmerde positie zit. Ze is 25, ze is al sinds haar 16e met een bepaalde kerel met wie ze getrouwd is en kinderen heeft.
Ik kan me wel voorstellen dat weg gaan dan heel eng is.
@ TO: Meid: daarom moet je hem ook dat huis uittrappen. In zijn buikballen. Wat een varken. Een (zwangere) vrouw mishandelen. Alleen schoften doen dat. Misschien iets om je te realiseren.
En dat je jong bent betekent niet dat je je taak als moeder die haar kinderen beschremt tegen onveiligheid aan de wilgen kan hangen. Als je het niet alleen redt, dan moet je hulp zoeken. VANDAAG nog!!
maandag 5 mei 2008 om 22:13
Mama; doe eens even die oogkleppen af!
Jíj zit in een huwelijk, je ouders niet. Je kinderen zijn de dupe van jouw huwelijk. Zij krijgen alles mee. De verstoorde houding tussen pa en ma, de gebalde vuisten van pa, de angst van ma, je leert ze te dealen met een vorm van mishandelen.
Dat jij hier zelf genoegen mee neemt, moet jij weten, maar met betrekking tot je kinderen heet het kindermishandeling.
Jíj zit in een huwelijk, je ouders niet. Je kinderen zijn de dupe van jouw huwelijk. Zij krijgen alles mee. De verstoorde houding tussen pa en ma, de gebalde vuisten van pa, de angst van ma, je leert ze te dealen met een vorm van mishandelen.
Dat jij hier zelf genoegen mee neemt, moet jij weten, maar met betrekking tot je kinderen heet het kindermishandeling.
maandag 5 mei 2008 om 22:16
quote:blijfgewoonbianca schreef op 05 mei 2008 @ 22:08:
[...]
Wat denk je dat je ouders zouden zeggen dan ?
- eigen schuld dikke bult ?
-net goed voor je ?
-dat hoort zo , gebeurt in elk goed huwelijk
-is die vent begodverredomd
-onmiddelijk je kinderen onder je arm pakken en hierheen komen
-ach meissie toch waarom heb je dat nooit gezegdMooie post BGB.
[...]
Wat denk je dat je ouders zouden zeggen dan ?
- eigen schuld dikke bult ?
-net goed voor je ?
-dat hoort zo , gebeurt in elk goed huwelijk
-is die vent begodverredomd
-onmiddelijk je kinderen onder je arm pakken en hierheen komen
-ach meissie toch waarom heb je dat nooit gezegdMooie post BGB.
maandag 5 mei 2008 om 22:37
Ik snap het allemaal niet meer zo.
- Er wordt een topic geopend met als titel Getrouwd, maar nog steeds verliefd op mijn ex
- Er wordt door TO gepost over een onhoudbare situatie vanwege toch behoorlijk wat mishandelingen.
- TO roept dat zij er alles aan wil doen om haar huwelijk toch te doen slagen.
Waar gaat het eigenlijk nu nog over?
Wat is het hoofdprobleem?
Wat wil TO eigenlijk?
- Er wordt een topic geopend met als titel Getrouwd, maar nog steeds verliefd op mijn ex
- Er wordt door TO gepost over een onhoudbare situatie vanwege toch behoorlijk wat mishandelingen.
- TO roept dat zij er alles aan wil doen om haar huwelijk toch te doen slagen.
Waar gaat het eigenlijk nu nog over?
Wat is het hoofdprobleem?
Wat wil TO eigenlijk?
maandag 5 mei 2008 om 22:48
Precies Pom508, wat wil Mama83 nou eigenlijk?
Mama83, maak een keuze en neem je verantwoordelijkheid! Je bent een volwassen vrouw! Geen 'ja-maar-ik-kan-niet' en ja-maar-het-is-moeilijk' meer en voel je niet zo aangevallen als je goede adviezen krijgt hier (want die krijg je!). Dat je je aangevallen voelt is volgens mij een teken dat iemand meer raak zit dan je lief is. Kijk jezelf eens goed aan in de spiegel bedenk wat je wilt met je huwelijk. Redden? Kappen? En dan daarmee aan de slag! Doe iets!
Het is moeilijk, dat zal niemand ontkennen maar zolang je niks doet, blijft alles bij hetzelfde. Simpel zat. Zet 'm op meisje!
Mama83, maak een keuze en neem je verantwoordelijkheid! Je bent een volwassen vrouw! Geen 'ja-maar-ik-kan-niet' en ja-maar-het-is-moeilijk' meer en voel je niet zo aangevallen als je goede adviezen krijgt hier (want die krijg je!). Dat je je aangevallen voelt is volgens mij een teken dat iemand meer raak zit dan je lief is. Kijk jezelf eens goed aan in de spiegel bedenk wat je wilt met je huwelijk. Redden? Kappen? En dan daarmee aan de slag! Doe iets!
Het is moeilijk, dat zal niemand ontkennen maar zolang je niks doet, blijft alles bij hetzelfde. Simpel zat. Zet 'm op meisje!
maandag 5 mei 2008 om 23:09
Ha die Mama,
Is het een warboel geworden in je hoofd nu er zoveel vragen aan je worden gesteld?
Voor mij ziet het er uit alsof je niet meer weet waar het ene probleem eindigt en het andere begint. Al schrijvend zou je weleens de conclusie getrokken kunnen hebben dat het bij joueen behoorlijke puinhoop is in je leven. Is dat zo?
Praat je uberhaupt weleens met anderen over de situatie waar je in zit? Mensen die je vertrouwt?
Snap je dat het nogal heftig overkomt als je vertelt dat je man je in je buik schopte toen je zwanger was? Dat is namelijk verre van normaal en slaan of schoppen, het is allebei geweld en geweld mag niet, van de wet niet bijvoorbeeld maar vooral van jou zou het niet moeten mogen. Is dat het enige geweldsincident binnen je relatie of gebeurt dat vaker?
Je bent niet gelukkig met je leven op deze manier en dat kan ik me goed voorstellen. Misschien zou je eens een vertrouwelijk gesprek moeten voeren met iemand van maatschappelijk werk of zo. Al was het maar om op een rijtje te krijgen hoe je nu verder moet want zo kun je niet doorgaan natuurlijk. Niet voor jezelf en niet voor je kinderen. Van jouw afspraak met maatschappelijk werk hoeft niemand af te weten maar je moet je wel eerst even door je huisarts laten doorverwijzen.
Laat je adviseren meid, ga niet alleen doormodderen en als ik je mag adviseren; Doe dat met je ex vooral niet. Dat maakt je leven nog gecompliceerder dan het nu al is en dat kun je niet gebruiken.
Sterkte.
(f)
Is het een warboel geworden in je hoofd nu er zoveel vragen aan je worden gesteld?
Voor mij ziet het er uit alsof je niet meer weet waar het ene probleem eindigt en het andere begint. Al schrijvend zou je weleens de conclusie getrokken kunnen hebben dat het bij joueen behoorlijke puinhoop is in je leven. Is dat zo?
Praat je uberhaupt weleens met anderen over de situatie waar je in zit? Mensen die je vertrouwt?
Snap je dat het nogal heftig overkomt als je vertelt dat je man je in je buik schopte toen je zwanger was? Dat is namelijk verre van normaal en slaan of schoppen, het is allebei geweld en geweld mag niet, van de wet niet bijvoorbeeld maar vooral van jou zou het niet moeten mogen. Is dat het enige geweldsincident binnen je relatie of gebeurt dat vaker?
Je bent niet gelukkig met je leven op deze manier en dat kan ik me goed voorstellen. Misschien zou je eens een vertrouwelijk gesprek moeten voeren met iemand van maatschappelijk werk of zo. Al was het maar om op een rijtje te krijgen hoe je nu verder moet want zo kun je niet doorgaan natuurlijk. Niet voor jezelf en niet voor je kinderen. Van jouw afspraak met maatschappelijk werk hoeft niemand af te weten maar je moet je wel eerst even door je huisarts laten doorverwijzen.
Laat je adviseren meid, ga niet alleen doormodderen en als ik je mag adviseren; Doe dat met je ex vooral niet. Dat maakt je leven nog gecompliceerder dan het nu al is en dat kun je niet gebruiken.
Sterkte.
(f)
