Relaties
alle pijlers
Getrouwd: welke achternaam gebruik je en waarom?
donderdag 19 maart 2009 om 08:13
Ik ben niet zo lang geleden getrouwd en had me voorgenomen voortaan de achternaam van mijn man te gaan gebruiken. De reden hiervoor is dat we een zoontje hebben en het mij erg aanspreekt een 'gezinsnaam' te dragen, zodat altijd duidelijk is dat wij bij elkaar horen. Wat meespeelt: mijn eigen moeder gebruikte altijd haar eigen naam en als kind heb ik dit vaak jammer gevonden. Aan de andere kant, in deze tijd is het natuurlijk veel gebruikelijker je eigen naam te houden en zorgt het voor minder verwarring dan toen ik zelf klein was.
Jullie horen het al: ik twijfel nog steeds. Ik mis mijn eigen achternaam erg, hoe raar dat ook klinkt. Ik gebruik de nieuwe naam, maar het voelt niet alsof ik het bén. Zou er een identiteitscrisis van krijgen .
Ik ben benieuwd wat jullie afwegingen waren om welke achternaam te gebruiken. En ook naar hoe dat in de praktijk bevalt. Natuurlijk ga ik hierin mijn eigen beslissing nemen, maar zoals wel vaker op dit forum kan het helpen om wat inzichten van anderen te lezen.
Jullie horen het al: ik twijfel nog steeds. Ik mis mijn eigen achternaam erg, hoe raar dat ook klinkt. Ik gebruik de nieuwe naam, maar het voelt niet alsof ik het bén. Zou er een identiteitscrisis van krijgen .
Ik ben benieuwd wat jullie afwegingen waren om welke achternaam te gebruiken. En ook naar hoe dat in de praktijk bevalt. Natuurlijk ga ik hierin mijn eigen beslissing nemen, maar zoals wel vaker op dit forum kan het helpen om wat inzichten van anderen te lezen.
donderdag 19 maart 2009 om 09:00
Ik gebruik mijn mans naam. Bij officiële dingen staat mijn volledige naam (dus mijn meisjesnaam erachter). In mijn emailadres staat alleen mijn meisjesnaam. Maar ik had geen zin om speciaal een ander emailadres daarvoor aan te maken. Misschien dat ik het nog wel doe, maar nu nog niet (we zijn nog geen half jaar getrouwd).
Wat hebben jullie met jullie handtekening gedaan?
Wat hebben jullie met jullie handtekening gedaan?
donderdag 19 maart 2009 om 09:02
donderdag 19 maart 2009 om 09:10
Ik heb bewust de naam van mijn man overgenomen. Misschien ouderwets, maar ik heb er geen moeite mee. Ik wilde de buitenwereld laten zien dat ik bij hem hoor. En nu we kinderen hebben vind ik het fijn dat we allemaal dezelfde achternaam hebben. Van officiële instanties krijg ik nog post op mijn meisjesnaam. Schijnt beleid te zijn. Mijn grootste ergernis was (en is nog steeds) dat op m'n bul van de universiteit alleen m'n meisjesnaam staat (ben tijdens m'n studie getrouwd). Ik heb hemel en aarde bewogen om mijn volledige naam erop te krijgen, maar dat ging niet. Mede dankzij m'n man heb ik de studie afgerond, anders was het nooit gelukt. Stom dat zijn naam er dan niet op mag.
Een reden die voor mij ook meespeelde was dat ik geen prettige jeugd heb gehad. Ik ben ook blij dat ik de naam van mijn familie niet meer zo vaak hoef te gebruiken.
Een reden die voor mij ook meespeelde was dat ik geen prettige jeugd heb gehad. Ik ben ook blij dat ik de naam van mijn familie niet meer zo vaak hoef te gebruiken.
donderdag 19 maart 2009 om 09:14
donderdag 19 maart 2009 om 09:14
donderdag 19 maart 2009 om 09:14
Iedereen doet het anders lees ik..
Ik heb altijd mijn eigen naam gebruikt, en zeker nu ik sinds kort gescheiden ben ben ik daar heel blij om.
Mijn naam is van mij, van mij alleen! Dat is een stukje identiteit, die naam hoort bij mij.
Mijn kids vinden het ook niet raar of vervelend, mama heet gewoon zo en dat blijft ook zo.
Had inderdaad ook een collega die ineens weer haar meisjesnaam had na scheiden... Jeetje, ik kende haar al 10 jaar met haar man's naam, en ik moet nog steeds zooo diep nadenken hoe ze nu ook alweer heet... niet handig.
Ik heb altijd mijn eigen naam gebruikt, en zeker nu ik sinds kort gescheiden ben ben ik daar heel blij om.
Mijn naam is van mij, van mij alleen! Dat is een stukje identiteit, die naam hoort bij mij.
Mijn kids vinden het ook niet raar of vervelend, mama heet gewoon zo en dat blijft ook zo.
Had inderdaad ook een collega die ineens weer haar meisjesnaam had na scheiden... Jeetje, ik kende haar al 10 jaar met haar man's naam, en ik moet nog steeds zooo diep nadenken hoe ze nu ook alweer heet... niet handig.
donderdag 19 maart 2009 om 09:14
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 19 maart 2009 @ 08:59:
En ik heb geen paspoorten en rijbewijzen laten vervangen, doe ik pas als ze verlopen zijn.In je paspoort en rijbewijs blijft gewoon je geboortenaam staan, er komt hooguit 'e.v. mansnaam' bij (e.v. = echtgenote van). Voor de gemeente e.d. en bij het boeken van reizen en inchecken op vliegvelden bijvoorbeeld blijf je gewoon je geboortenaam houden. Het enige wat je kunt laten wijzigen is de manier waarop je door de overheid wilt worden aangeschreven (gemeente, belastingdienst e.d.).
En ik heb geen paspoorten en rijbewijzen laten vervangen, doe ik pas als ze verlopen zijn.In je paspoort en rijbewijs blijft gewoon je geboortenaam staan, er komt hooguit 'e.v. mansnaam' bij (e.v. = echtgenote van). Voor de gemeente e.d. en bij het boeken van reizen en inchecken op vliegvelden bijvoorbeeld blijf je gewoon je geboortenaam houden. Het enige wat je kunt laten wijzigen is de manier waarop je door de overheid wilt worden aangeschreven (gemeente, belastingdienst e.d.).
donderdag 19 maart 2009 om 09:21
Ik heb mijn eigen naam gehouden. Ook voor mij is het een stukje van mijn identiteit. Dat ik met mijn man getrouwd ben betekend voor mijn niet automatisch dat ik dan zijn naam moet hebben: andersom is dat toch ook niet?
Ik ben mijn hele leven al 'Ilta A', en omdat ik nu met meneer B getrouwd ben voel ik me niet ineens 'Ilta B'.
Wat ik wel raar vind is dat mensen altijd vragen hoe ik heet sinds ik getrouwd ben. Aan mijn man wordt dit nooit gevraagd! (Hij zou toch ook mijn naam overgenomen kunnen hebben? Gebeurt niet veel, maar toch...) Ik antwoord dan maar dat we allebei onze eigen naam hebben gehouden.
Ik ben mijn hele leven al 'Ilta A', en omdat ik nu met meneer B getrouwd ben voel ik me niet ineens 'Ilta B'.
Wat ik wel raar vind is dat mensen altijd vragen hoe ik heet sinds ik getrouwd ben. Aan mijn man wordt dit nooit gevraagd! (Hij zou toch ook mijn naam overgenomen kunnen hebben? Gebeurt niet veel, maar toch...) Ik antwoord dan maar dat we allebei onze eigen naam hebben gehouden.
donderdag 19 maart 2009 om 09:22
quote:qwertu schreef op 19 maart 2009 @ 09:16:
We hebben voor het kunnen "aantonen" van de band wel beiden de naam van de ander in ons paspoort laten zetten.Heb je dat ooit wel eens moeten gebruiken in een officiële situatie? Of is het meer om romantische redenen? Ik moet namelijk volgend jaar (geloof ik) m'n paspoort laten vernieuwen, misschien is het nuttig om redenen waar ik nog niet aan gedacht hebt?
We hebben voor het kunnen "aantonen" van de band wel beiden de naam van de ander in ons paspoort laten zetten.Heb je dat ooit wel eens moeten gebruiken in een officiële situatie? Of is het meer om romantische redenen? Ik moet namelijk volgend jaar (geloof ik) m'n paspoort laten vernieuwen, misschien is het nuttig om redenen waar ik nog niet aan gedacht hebt?
donderdag 19 maart 2009 om 09:24
Ik gebruik (geregistreerd partnerschap) mijn eigen naam. Mijn partner zou het wel leuk vinden als ik zijn naam zou gaan gebruiken na het huwelijk en ik zou het wel leuk vinden om dezelfde naam als mijn zoon te krijgen maar denk als ik daarvoor kies dat ik dan wel voornaam meisjesnaam echtgenootnaam doe. Of wie weet houd ik het wel zo, ik weet het dus nog niet!
donderdag 19 maart 2009 om 09:27
donderdag 19 maart 2009 om 09:28
Een vraagje aan degenen die heel stellig kiezen voor eigen naam vanwege identiteit e.d.: kleurt dit jullie beeld van vrouwen die wel voor hun mans naam kiezen?
Ik proef namelijk regelmatig (niet zozeer hier hoor, maar in het algemeen) dat je dan gezien wordt als ongeemacipeerd en afhankelijk.
Ik proef namelijk regelmatig (niet zozeer hier hoor, maar in het algemeen) dat je dan gezien wordt als ongeemacipeerd en afhankelijk.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
donderdag 19 maart 2009 om 09:29
quote:ilta schreef op 19 maart 2009 @ 09:21:
Wat ik wel raar vind is dat mensen altijd vragen hoe ik heet sinds ik getrouwd ben. Aan mijn man wordt dit nooit gevraagd! (Hij zou toch ook mijn naam overgenomen kunnen hebben? Gebeurt niet veel, maar toch...) Sterker nog; ik heb er toen wij trouwden nog een akkefietje over gehad bij het gemeentehuis. Toen we in ondertrouw gingen kreeg ik een formulier onder m'n neus waarop ik moest aangeven hoe ik voortaan aangeschreven wilde worden door de gemeente: geboortenaam, geboortenaam-mansnaam, mansnaam-geboortenaam of mansnaam. Ik koos dus voor geboortenaam. Capiman kreeg die vraag echter niet. Toen ik daar iets over zei bleek dat die muts het formulier al weggegooid had, zonder ons eerst iets te vragen. Terwijl het dus heel goed gekund zou hebben dat Capiman liever onder mijn naam door het leven zou gaan! Ik heb toen een klacht ingediend bij de gemeente, wegens ongelijke behandeling, omdat ik het ten eerste stom vond dat Capiman die vraag niet kreeg, en ten tweede ik het bijzonder ongelijkwaardig vond als ik zou moeten tekenen om met mijn eigen naam aangeschreven te worden, terwijl dat bij hem automatisch zo zou zijn. En ik heb ook helemaal gelijk gekregen (en duizendmaal excuses); we hadden inderdaad allebei dat formulier moeten tekenen. Maar goed, zelfs bij gemeentes wordt dus blijkbaar nog in traditionele rolpatronen gedacht...
Wat ik wel raar vind is dat mensen altijd vragen hoe ik heet sinds ik getrouwd ben. Aan mijn man wordt dit nooit gevraagd! (Hij zou toch ook mijn naam overgenomen kunnen hebben? Gebeurt niet veel, maar toch...) Sterker nog; ik heb er toen wij trouwden nog een akkefietje over gehad bij het gemeentehuis. Toen we in ondertrouw gingen kreeg ik een formulier onder m'n neus waarop ik moest aangeven hoe ik voortaan aangeschreven wilde worden door de gemeente: geboortenaam, geboortenaam-mansnaam, mansnaam-geboortenaam of mansnaam. Ik koos dus voor geboortenaam. Capiman kreeg die vraag echter niet. Toen ik daar iets over zei bleek dat die muts het formulier al weggegooid had, zonder ons eerst iets te vragen. Terwijl het dus heel goed gekund zou hebben dat Capiman liever onder mijn naam door het leven zou gaan! Ik heb toen een klacht ingediend bij de gemeente, wegens ongelijke behandeling, omdat ik het ten eerste stom vond dat Capiman die vraag niet kreeg, en ten tweede ik het bijzonder ongelijkwaardig vond als ik zou moeten tekenen om met mijn eigen naam aangeschreven te worden, terwijl dat bij hem automatisch zo zou zijn. En ik heb ook helemaal gelijk gekregen (en duizendmaal excuses); we hadden inderdaad allebei dat formulier moeten tekenen. Maar goed, zelfs bij gemeentes wordt dus blijkbaar nog in traditionele rolpatronen gedacht...
anoniem_61593 wijzigde dit bericht op 19-03-2009 09:35
Reden: lettertje vergeten
Reden: lettertje vergeten
% gewijzigd
donderdag 19 maart 2009 om 09:30
ik heb mijn mans naam genomen omdat ik mijn eigen altijd drie keer moest spellen.
ook ivm de kinderen vind ik het handiger om dezelfde achternaam als hun te hebben.
officieel staat mijn eigen naam er nog wel achter maar die gebruik ik nooit.
toen mijn man overleed werd mij gevraagd of ik mijn eigen naam weer wilde gebruiken maar dat wil ik niet.
ik ben al zo aan deze naam gewend dat ik het niet meer anders wil.
krijg wel veel post nu met mijn eigen achternaam of met alleen mijn voornaam (en dan +kids, yuk!) alsof mensen niet weten hoe het hoort of bang zijn dat het pijnlijk is ofzo, best vreemd.
ook ivm de kinderen vind ik het handiger om dezelfde achternaam als hun te hebben.
officieel staat mijn eigen naam er nog wel achter maar die gebruik ik nooit.
toen mijn man overleed werd mij gevraagd of ik mijn eigen naam weer wilde gebruiken maar dat wil ik niet.
ik ben al zo aan deze naam gewend dat ik het niet meer anders wil.
krijg wel veel post nu met mijn eigen achternaam of met alleen mijn voornaam (en dan +kids, yuk!) alsof mensen niet weten hoe het hoort of bang zijn dat het pijnlijk is ofzo, best vreemd.
donderdag 19 maart 2009 om 09:32
Mijn eigen naam, en die van hem als het uitkomt in informele dingen zoals reisjes boeken e.d. Je houdt voor officiele instanties toch altijd je meisjesnaam. Werktechnisch was het veel makkelijker en ik vind mijn eigen achternaam gewoon ook erg mooi. Ooit afstand van gedaan, toen gescheiden en 5 jaar later kreeg ik nog documenten/post binnen waarop ik werd aangeduid met de achternaam van mijn ex. Heeft heel wat voeten in aarde gehad dat terug te draaien. Vandaar dat ik heb besloten gewoon mijn eigen naam te houden. Je mag namelijk altijd de naam van je man gebruiken.
donderdag 19 maart 2009 om 09:32
Ik gebruik allebei mijn namen. Bij de dagelijkse dingen zoals telefoon opnemen gebruik ik mijn mans naam en bij het boeken van vluchten mijn eigen naam.
Dat zorgt wel eens voor verwarring. Zo heb ik me laatst eens vergist bij het boeken van een vlucht. Het ticket stond op mijn mans naam en in mijn paspoort staat mijn eigen naam. Dat was best lastig want ik heb een hele tijd moeten praten om toch het vliegtuig in te mogen .
Waarom ben ik eigenlijk mijn mans naam gaan gebruiken? Praktische redenen, ik vond het wel makkelijk bij officiele dingen zoals toen we verhuisden naar Zwitserland. En ik vind zijn naam wel mooi, stoer en krachtig. En vooral makkelijker uit te spreken dan mijn eigen naam wat wel handig is in een franstalig gebied. En ook om sentimentele redenen, ik hoor bij hem.
Maar de laatste tijd mis ik mijn eigen naam best een beetje. Sinds mijn vader is overleden vind ik eigenlijk dat ik een echte 'Lapin eigen naam' ben. Het voelt nu een beetje als verraad naar mijn vader toe. En ik wil zijn naam voortzetten. Een sentimentele reden dus. En af en toe gebruik ik nu mijn eigen naam weer, meestal aan de telefoon. Wat dan ook weer voor verwarring zorgt soms want een heleboel mensen hier kennen mijn eigen naam niet eens.
Ik heb het idee dat het vroeger gemakkelijker was. Je nam de naam van je man aan. Punt. En nu mag je kiezen en wat doe je dan? Best lastig.
Dat zorgt wel eens voor verwarring. Zo heb ik me laatst eens vergist bij het boeken van een vlucht. Het ticket stond op mijn mans naam en in mijn paspoort staat mijn eigen naam. Dat was best lastig want ik heb een hele tijd moeten praten om toch het vliegtuig in te mogen .
Waarom ben ik eigenlijk mijn mans naam gaan gebruiken? Praktische redenen, ik vond het wel makkelijk bij officiele dingen zoals toen we verhuisden naar Zwitserland. En ik vind zijn naam wel mooi, stoer en krachtig. En vooral makkelijker uit te spreken dan mijn eigen naam wat wel handig is in een franstalig gebied. En ook om sentimentele redenen, ik hoor bij hem.
Maar de laatste tijd mis ik mijn eigen naam best een beetje. Sinds mijn vader is overleden vind ik eigenlijk dat ik een echte 'Lapin eigen naam' ben. Het voelt nu een beetje als verraad naar mijn vader toe. En ik wil zijn naam voortzetten. Een sentimentele reden dus. En af en toe gebruik ik nu mijn eigen naam weer, meestal aan de telefoon. Wat dan ook weer voor verwarring zorgt soms want een heleboel mensen hier kennen mijn eigen naam niet eens.
Ik heb het idee dat het vroeger gemakkelijker was. Je nam de naam van je man aan. Punt. En nu mag je kiezen en wat doe je dan? Best lastig.
donderdag 19 maart 2009 om 09:39
quote:Capibara schreef op 19 maart 2009 @ 09:29:
Maar goed, zelfs bij gemeentes wordt dus blijkbaar nog in traditionele rolpatronen gedacht...
Bij veel andere instanties ook! (Beetje off topic maar schiet me nu weer te binnen...)
Bij het afsluiten van verzekeringen voor het huis werd ons verteld dat de polissen op naam van mijn man kwamen te staan: "Want hij is kostwinner." (Werd geconcludeerd zonder dat we het over onze financiele situatie hadden gehad!)
Man zei vervolgens dat dat niet waar was en gaf aan dat ik meer verdien dan hem. Waarna de vrouw die ons hielp vervolgens heel schaapachtig antwoordde: "Oh. Maar de verzekeringen komen tóch op zijn naam, want in het geval van een stel kan er in de computer alleen de naam van de man ingevoerd worden."
Maar goed, zelfs bij gemeentes wordt dus blijkbaar nog in traditionele rolpatronen gedacht...
Bij veel andere instanties ook! (Beetje off topic maar schiet me nu weer te binnen...)
Bij het afsluiten van verzekeringen voor het huis werd ons verteld dat de polissen op naam van mijn man kwamen te staan: "Want hij is kostwinner." (Werd geconcludeerd zonder dat we het over onze financiele situatie hadden gehad!)
Man zei vervolgens dat dat niet waar was en gaf aan dat ik meer verdien dan hem. Waarna de vrouw die ons hielp vervolgens heel schaapachtig antwoordde: "Oh. Maar de verzekeringen komen tóch op zijn naam, want in het geval van een stel kan er in de computer alleen de naam van de man ingevoerd worden."
donderdag 19 maart 2009 om 09:41
Zusje78, als vrouwen hun mans naam aannemen vind ik dat niet per definitie ongeemancipeerd of raar ofzo. Het ligt heel erg aan hoe de relatie verder is. En de redenen om de naam van de man aan te nemen.
Persoonlijk krijg ik jeuk van dingen als 'nu zijn we samen 1' en vraag ik me dan altijd af waarom het de naam van de mán is waaronder je samen 1 moet zijn
Persoonlijk krijg ik jeuk van dingen als 'nu zijn we samen 1' en vraag ik me dan altijd af waarom het de naam van de mán is waaronder je samen 1 moet zijn
donderdag 19 maart 2009 om 09:41
