Relaties
alle pijlers
Graag dringend raad
zaterdag 9 februari 2008 om 03:31
Als je er zelf midden inzit dan zie je het zelf niet meer en daarom ben ik hier gekomen om jullie raad te vragen.
Anderhalf jaar samen met vriend met oorlogstrauma.Latrelatie.
Vertrouw hem niet doordat ie ; fotos en msn-contacten op pc verbergt, naar een andere kamer gaat als ie gebeld wordt , veel smsjes krijgt , heel introvert is...nooit zegt 'wie' hij op phone spreekt enz, als ik zeg dat mij dat wantrouwig maakt dan zegt ie dat is zo gesloten is door z'n oorlogstrauma.
Terzelfdertijd gaat ie wel al mijn gangen na, kijkt in mijn gsm,vraagt steeds waar ik ben e.d
Ook kwetsend is dat hij zijn geheimhoudingen op een botte manier uit:als ik bevoorbeeld vraag wie belde jou zegt hij "dat zijn jou zaken niet"
Sexuele eenzijdigheid:als hij zin heeft dringt ie aan maar al ik zin heb kan het nooit en zegt ie dat vrouwen in zijn land die hun behoeftes uitpreken als hoeren gezien worden,,dus zeg ik nooit meer wat ik fijn vind .
Ook de wederkerigheid mis ik :ik moet steeds naar hem want hij gaat niet graag op pad wegens zijn oorlogstrauma,alles wordt door mij betaald want hij kan niet werken door zijn trauma
Egoisme: als we iets doen moet het iets zijn dat hij kiest want anders gaat het gewoon niet door.
Agressie: hij sloeg mij halverwege de relatie een keer maar is heel erg vaak verbaal agressief en beledigd en vernederd mij dan waarna hij ddan zegt sorry dat komt door mijn oorlogstrauma
Waar ik het laatst helemaal van kreeg was dat ie plots sexistische praat ging ophangen hij zei : in onze cultuur mag een man wel '4 vrouwen hebben en als een man vreemd gaat is er niks aan de hand want die wast zich en klaar maar een vrou die vreemdgaat moet verstoten worden.
Diezelfde avond zei hij "jij bent niks waard ik ga een andere vrouw nemen maar jij mag erbij blijven al 'bijvrouw'
De volgende dag kwam hij weer smeken en zei dat hij het allemaal niet meende en dat ik zijn koningin was en hij al die nare dingen zei door zijn oorlogstrauma maar de dag erop was ie weer erg gemeen.
Ook de communicatie gaat niet want als ik op een rustig moment over onze problemen probeer te praten dan begint ie over iets anders en als ik dan aandring om toch te praten zegt hij val me niet lastig of ik gooi je de deur uit.
Eergisteren toen ie weer eens zo lelijk deed ben ik plots weggegaan .Ik voel me behoorlijk gekwetst en gefrustreerd want ik investeerde al heel wat liefde, energie en geld in deze relatie maar heb het gevoel dat ik zelf overal alleen voor sta
Anderhalf jaar samen met vriend met oorlogstrauma.Latrelatie.
Vertrouw hem niet doordat ie ; fotos en msn-contacten op pc verbergt, naar een andere kamer gaat als ie gebeld wordt , veel smsjes krijgt , heel introvert is...nooit zegt 'wie' hij op phone spreekt enz, als ik zeg dat mij dat wantrouwig maakt dan zegt ie dat is zo gesloten is door z'n oorlogstrauma.
Terzelfdertijd gaat ie wel al mijn gangen na, kijkt in mijn gsm,vraagt steeds waar ik ben e.d
Ook kwetsend is dat hij zijn geheimhoudingen op een botte manier uit:als ik bevoorbeeld vraag wie belde jou zegt hij "dat zijn jou zaken niet"
Sexuele eenzijdigheid:als hij zin heeft dringt ie aan maar al ik zin heb kan het nooit en zegt ie dat vrouwen in zijn land die hun behoeftes uitpreken als hoeren gezien worden,,dus zeg ik nooit meer wat ik fijn vind .
Ook de wederkerigheid mis ik :ik moet steeds naar hem want hij gaat niet graag op pad wegens zijn oorlogstrauma,alles wordt door mij betaald want hij kan niet werken door zijn trauma
Egoisme: als we iets doen moet het iets zijn dat hij kiest want anders gaat het gewoon niet door.
Agressie: hij sloeg mij halverwege de relatie een keer maar is heel erg vaak verbaal agressief en beledigd en vernederd mij dan waarna hij ddan zegt sorry dat komt door mijn oorlogstrauma
Waar ik het laatst helemaal van kreeg was dat ie plots sexistische praat ging ophangen hij zei : in onze cultuur mag een man wel '4 vrouwen hebben en als een man vreemd gaat is er niks aan de hand want die wast zich en klaar maar een vrou die vreemdgaat moet verstoten worden.
Diezelfde avond zei hij "jij bent niks waard ik ga een andere vrouw nemen maar jij mag erbij blijven al 'bijvrouw'
De volgende dag kwam hij weer smeken en zei dat hij het allemaal niet meende en dat ik zijn koningin was en hij al die nare dingen zei door zijn oorlogstrauma maar de dag erop was ie weer erg gemeen.
Ook de communicatie gaat niet want als ik op een rustig moment over onze problemen probeer te praten dan begint ie over iets anders en als ik dan aandring om toch te praten zegt hij val me niet lastig of ik gooi je de deur uit.
Eergisteren toen ie weer eens zo lelijk deed ben ik plots weggegaan .Ik voel me behoorlijk gekwetst en gefrustreerd want ik investeerde al heel wat liefde, energie en geld in deze relatie maar heb het gevoel dat ik zelf overal alleen voor sta
zaterdag 9 februari 2008 om 03:40
zaterdag 9 februari 2008 om 03:41
ik wilde net gaan slapen, maar nu zie ik dat je midden in de nacht een enorme lap tekst hebt ingetikt. Dan moet het je wel hoog zitten, dus bij deze even wat steun, in de vorm van een
Over je betoog kan ik alleen maar zeggen; je weet het antwoord al. Lees je eigen verhaal eens terug; je bent in ieder geval niet gelukkig met deze man. Zorg dat je gelukkig wordt. En als dat alleen zonder hem kan, so be it.
Overigens lijkt zijn oorlogstrauma vooral nadelig voor jou, hij lijkt er minder moeite mee te hebben.
Kies voor jezelf.
Liefs, Nologoes
Over je betoog kan ik alleen maar zeggen; je weet het antwoord al. Lees je eigen verhaal eens terug; je bent in ieder geval niet gelukkig met deze man. Zorg dat je gelukkig wordt. En als dat alleen zonder hem kan, so be it.
Overigens lijkt zijn oorlogstrauma vooral nadelig voor jou, hij lijkt er minder moeite mee te hebben.
Kies voor jezelf.
Liefs, Nologoes
zaterdag 9 februari 2008 om 03:42
Dank jullie voor jullie advies tot nu toe en mischien stom om te vragen maar hoe vinden jullie zijn gedrag want op een of andere manier kan ik het zelf niet plaatsen wat is fout waar moeten de grenzen liggen én in hoever kan je iemands gedrag relativeren als ze zelf aangeven dat het komt vanwege een trauma?
zaterdag 9 februari 2008 om 03:47
Hij sloeg je? Dan kan ik je alleen adviseren om weg te blijven.
Door de rest zou ik gaan zeggen; hij lijkt het wel prima te vinden, dat hele oorlogstrauma. Hij geeft geen blijk van vertrouwen, en jij geeft dingen aan die bellen doen rinkelen. Waarschijnlijk terecht ook nog. Een oorlogstrauma is geen ding om grappen over te maken, en óók niet om als vrijbrief te gebruiken voor zijn gedrag!
Was dat mijn vriend (dan was het dan voor hele korte tijd geweest), had ik gezegd; ga jij je bijvrouw maar zoeken bij een psychologenpraktijk! Kom op zeg. Hoe erger wil jij vernederd worden voordat je ziet dat je beter verdiend?
Door de rest zou ik gaan zeggen; hij lijkt het wel prima te vinden, dat hele oorlogstrauma. Hij geeft geen blijk van vertrouwen, en jij geeft dingen aan die bellen doen rinkelen. Waarschijnlijk terecht ook nog. Een oorlogstrauma is geen ding om grappen over te maken, en óók niet om als vrijbrief te gebruiken voor zijn gedrag!
Was dat mijn vriend (dan was het dan voor hele korte tijd geweest), had ik gezegd; ga jij je bijvrouw maar zoeken bij een psychologenpraktijk! Kom op zeg. Hoe erger wil jij vernederd worden voordat je ziet dat je beter verdiend?
zaterdag 9 februari 2008 om 03:47
zaterdag 9 februari 2008 om 03:48
quote:Tante Sjaan schreef op 09 februari 2008 @ 03:47:
Ik denk dat het oorlogstrauma voor hem een mooie kapstok is om van alles aan op te hangen maar dat het bottom line gewoon een grote lul is die jou niet behandelt zoals het zou moeten.
Waar de grenzen moeten liggen? Heel ver vòor dit alles wat je hebt gepost.Tante Sjaan, dit is eigenlijk kort en krachtig wat ik bedoelde
Ik denk dat het oorlogstrauma voor hem een mooie kapstok is om van alles aan op te hangen maar dat het bottom line gewoon een grote lul is die jou niet behandelt zoals het zou moeten.
Waar de grenzen moeten liggen? Heel ver vòor dit alles wat je hebt gepost.Tante Sjaan, dit is eigenlijk kort en krachtig wat ik bedoelde
zaterdag 9 februari 2008 om 03:51
Lieve schat
Lees je verhaal nog eens aandachtig door.
Deze man heeft mischien last van een oorlogstrauma,maar dat is absoluut niet relevant in zijn gedrag naar jou toe.
ik lees het gedrag van een egoïstische man,respectloos naar zijn vriendin,onacceptabel gedrag.
oorlogstrauma lijkt in je verhaal als excuus gebruikt te worden(in het midden gelaten of je dat zelf ook doet)
Een paar voorbeelden.
Geweld
het aandringen op sex
het verbaal agressief reageren
je vernederen( je degraderen tot "bijvrouw")
Wantrouwen
Lees je verhaal nog eens aandachtig door.
Deze man heeft mischien last van een oorlogstrauma,maar dat is absoluut niet relevant in zijn gedrag naar jou toe.
ik lees het gedrag van een egoïstische man,respectloos naar zijn vriendin,onacceptabel gedrag.
oorlogstrauma lijkt in je verhaal als excuus gebruikt te worden(in het midden gelaten of je dat zelf ook doet)
Een paar voorbeelden.
Geweld
het aandringen op sex
het verbaal agressief reageren
je vernederen( je degraderen tot "bijvrouw")
Wantrouwen
zaterdag 9 februari 2008 om 03:55
zaterdag 9 februari 2008 om 04:01
Dank jullie voor al die goede raad jullie hebben gelijk.
Ik zal eraan denken als ik misselijk ben van eenzaamheid.Maar ik heb nog één groot probleem : door alles wat hij deed was ik erg boos geworden en omdat ik dit in zijn bijzijn niet kon uiten omdat hij dan agrssief kon worden zond ik hem gisteren en vandaag een hele boel boze smsjes en mails waar hij gewoon niet één keer op reageerde waardoor ik nog kwader werd omdat ik hierdoor de indruk kreeg dat ik gewoon niks voor hem beteken en daardoor aan mijzelf ga twijfelen want dan denk ik als hi zo ineens zo gemakkelijk nik kan laten horen dan zal ik wel niks voorstellen als vrouw ofzo...
Ik haat het van mezelf als ik boze berichten zend enzo maar die boosheid groeit omdat ik dan genegeert wordt en dus nog meer gekwetst.
Kennen jullie dit gevoel?
Heeft misschien iemand een tip hoe ik hier het best mee kan omgaan?
Ik denk dan na het zenden zo van shit nu heb ik al is het negatief toch aandacht aan hem besteed met die berichten en lacht hij vast in zijn vuistje ofzo .
Ik heb dan het gevoel dat ik mezelf belachelijk maar , zeker als ik nog sms nadat ik geen reactie kreeg maar kan mezelf daar erg moeilijk in beheersen door alle opgekropte woede .
Iemand een tip hiervoor aub?
Ik zal eraan denken als ik misselijk ben van eenzaamheid.Maar ik heb nog één groot probleem : door alles wat hij deed was ik erg boos geworden en omdat ik dit in zijn bijzijn niet kon uiten omdat hij dan agrssief kon worden zond ik hem gisteren en vandaag een hele boel boze smsjes en mails waar hij gewoon niet één keer op reageerde waardoor ik nog kwader werd omdat ik hierdoor de indruk kreeg dat ik gewoon niks voor hem beteken en daardoor aan mijzelf ga twijfelen want dan denk ik als hi zo ineens zo gemakkelijk nik kan laten horen dan zal ik wel niks voorstellen als vrouw ofzo...
Ik haat het van mezelf als ik boze berichten zend enzo maar die boosheid groeit omdat ik dan genegeert wordt en dus nog meer gekwetst.
Kennen jullie dit gevoel?
Heeft misschien iemand een tip hoe ik hier het best mee kan omgaan?
Ik denk dan na het zenden zo van shit nu heb ik al is het negatief toch aandacht aan hem besteed met die berichten en lacht hij vast in zijn vuistje ofzo .
Ik heb dan het gevoel dat ik mezelf belachelijk maar , zeker als ik nog sms nadat ik geen reactie kreeg maar kan mezelf daar erg moeilijk in beheersen door alle opgekropte woede .
Iemand een tip hiervoor aub?
zaterdag 9 februari 2008 om 04:11
He sadsgirl
Tuurlijk voel je je gekwets en gekrenkt in je zelfvertrouwen.
En dat is vreselijjk voor je.
dat je uit onmacht en frustratie je boosheid bij hem neer wil gooien is ook een menselijke reactie.
dat je daar geen respons op krijgt zegt niet dat jij waardeloos bent als vrouw,maar zegt vooral iets over zijn nare eigenschappen(respectloos egoistisch).
Hoe moeilijk ook,maar verwacht gewoon niets meer van hem,en koppel zijn houding niet aan jou als persoon.
Want aan jezelf twijfelen lijkt mij niet nodig,hoogsten aan je inschattingsvermogen over foute mannen.
Ik hoop oprecht dat je jezelf behoed voor deze relaties.
En de eenzaamheid en het gemis en het houden van (wat je waarschijnlijk toch gedaan hebt of nog doet)
Dat slijt met de tijd. Gun jezelf die tijd,maar trap er niet in dit te in te vullen door zijn aanwezigheid en diet teverwarren met liefde.
Want een man die van je houdt gaat niet zo met je om!!!
Heb je iemand irl om je te steunen?
Ik hoop het voor je.
Veel liefs!
Tuurlijk voel je je gekwets en gekrenkt in je zelfvertrouwen.
En dat is vreselijjk voor je.
dat je uit onmacht en frustratie je boosheid bij hem neer wil gooien is ook een menselijke reactie.
dat je daar geen respons op krijgt zegt niet dat jij waardeloos bent als vrouw,maar zegt vooral iets over zijn nare eigenschappen(respectloos egoistisch).
Hoe moeilijk ook,maar verwacht gewoon niets meer van hem,en koppel zijn houding niet aan jou als persoon.
Want aan jezelf twijfelen lijkt mij niet nodig,hoogsten aan je inschattingsvermogen over foute mannen.
Ik hoop oprecht dat je jezelf behoed voor deze relaties.
En de eenzaamheid en het gemis en het houden van (wat je waarschijnlijk toch gedaan hebt of nog doet)
Dat slijt met de tijd. Gun jezelf die tijd,maar trap er niet in dit te in te vullen door zijn aanwezigheid en diet teverwarren met liefde.
Want een man die van je houdt gaat niet zo met je om!!!
Heb je iemand irl om je te steunen?
Ik hoop het voor je.
Veel liefs!
zaterdag 9 februari 2008 om 04:17
zaterdag 9 februari 2008 om 04:25
Waw ik ben echt heel blij met jullie reacties en ga die bewaren en herlezen op moeilijke momenten, echt tof dat je hier zoveel steun vind!;ja einde relatie is zwaar hé en voor mij vooal ook het idee dat ik ooit iemand anders zal moeten leren kennen want als vrouw hoop je steeds dat een relatie voor altijd is.En zeker op intiem vlak laten ze een soort blauwdruk op je ziel achter , zijn smaak , geur alles van hem zit in je opgenomen en het idee dat je toch ooit met iemand zal moeten vrijen als je ooit nog wil vrijen is gruwelijk.Doordat ik religieus ben is het ook zwaar want je denkt dat je band geheiligd en eeuwig is ah ja wat een ellende zeg
zaterdag 9 februari 2008 om 04:28
Oorlogtrauma.. prima, maar zoekt hij maar wel mooi een andere vriendin!!!
Kom op, je verdient veel beter!!! Mooi excuus dat oorlogstrauma maar daar valt voor jou gewoon niet mee te leven, dus wegwezen en op zoek gaan naar iemand die je wel waard is! Iemand die je wel respecteert etc. met of zonder trauma, als hij je maar respecteert zoals je bent!!
Kom op, je verdient veel beter!!! Mooi excuus dat oorlogstrauma maar daar valt voor jou gewoon niet mee te leven, dus wegwezen en op zoek gaan naar iemand die je wel waard is! Iemand die je wel respecteert etc. met of zonder trauma, als hij je maar respecteert zoals je bent!!
zaterdag 9 februari 2008 om 04:30
Ach meid,je zit nog midden in de achtbaan van emoties en dat verdwijnt echt,geloof mij (heb je nu wel niet zoveel aan)
Wat je je dadelijk vooral proeft is de bittere nasmaak van deze relatie. En zijn geur,zal je je dan niet meer voor de geest halen.
Je slaat je er wel doorheen meid,dat je je zo lang staande hebt gehouden in deze verrotte relatie geeft aan dat je sterk bent.
Gebruik die kracht nu voor jezelf.
Kom op meid!!
Wat je je dadelijk vooral proeft is de bittere nasmaak van deze relatie. En zijn geur,zal je je dan niet meer voor de geest halen.
Je slaat je er wel doorheen meid,dat je je zo lang staande hebt gehouden in deze verrotte relatie geeft aan dat je sterk bent.
Gebruik die kracht nu voor jezelf.
Kom op meid!!
zaterdag 9 februari 2008 om 05:28
Ik wil je even een dikke knuffel geven omdat je je zo rot voelt. Dat is trouwens heel normaal in deze situatie. Je had zo gehoopt dat dit voor altijd zou zijn, en dat je altijd gelukkig zou zijn met hem, maar je moet "ineens" je verwachtingen bijstellen, en weer naar de toekomst kijken.
Joh, je mag best even snotteren met een stomme film, een goede vriendin, een doos tissues en een berg chocolade hoor. Niets mis mee. Een relatie gaat niet in de kouwe kleren zitten, en er zou fundamenteel iets mis met je zijn als je dit zomaar naast je neer kon leggen. Maar blijf sterk, want je bent sterk. En je verdiend beter, en geloof me; dat ga je tegenkomen. Niet nu, nu moet je eerst verwerken, en niet met hem, want hij houdt niet van je.
Houdt je herinneringen zoals ze zijn, en leer van je ervaringen! En dan gaat de zon weer schijnen. Tot die tijd mag je hier lekker je hart luchten, of inderdaad zoals Iry zegt wat opschrijven, aan hem gericht, maar stuur het niet door. Hij heeft je al genoeg geschaadt. Al die woede die je voelt, de frustraties en de onzekerheid die hieruit voortvloeien zijn nu wel genoeg geweest. Daar hoeft niet een schepje bovenop
Dus;
*knuffelt sadgirl even helemaal plat*
Joh, je mag best even snotteren met een stomme film, een goede vriendin, een doos tissues en een berg chocolade hoor. Niets mis mee. Een relatie gaat niet in de kouwe kleren zitten, en er zou fundamenteel iets mis met je zijn als je dit zomaar naast je neer kon leggen. Maar blijf sterk, want je bent sterk. En je verdiend beter, en geloof me; dat ga je tegenkomen. Niet nu, nu moet je eerst verwerken, en niet met hem, want hij houdt niet van je.
Houdt je herinneringen zoals ze zijn, en leer van je ervaringen! En dan gaat de zon weer schijnen. Tot die tijd mag je hier lekker je hart luchten, of inderdaad zoals Iry zegt wat opschrijven, aan hem gericht, maar stuur het niet door. Hij heeft je al genoeg geschaadt. Al die woede die je voelt, de frustraties en de onzekerheid die hieruit voortvloeien zijn nu wel genoeg geweest. Daar hoeft niet een schepje bovenop
Dus;
*knuffelt sadgirl even helemaal plat*
zaterdag 9 februari 2008 om 07:43
pfff jeetje je hebt niet echt een leuk anderhalf jaar gehad.
Oorlogstrauma of niet, hij gebruikt deze stoornis/syndroom wel erg makkelijk!
Te pas en te onpas hangt hij het daar aan op en gebruikt het als een vrijbrief om te gedragen zoals hij doet. Zo ken ik er ook nog wel een paar....
Hoe je het ook wend of keert; deze relatie schaad je meer dan dat het je wat opleverd, nog even en je ontwikkeld zelf een trauma!
Dat verdien je echt niet!
Dat je er niet om staat te springen om later weer opnieuw te beginnen met een relatie vanwege gevoelskwestie, religieuse overwegingen of welke reden dan ook, daar kan ik me goed inkomen.
Maar ik denk dat je dat voor nu toch echt even "los moet laten", omdat je eigenlijk niet zo heel veel anders kan concluderen dan dat deze relatie je heel ongelukkig zal maken (en nu uberhaupt al doet) en nog erger; het een zware stempel op je achter zal laten; hoe langer je hiermee doorgaat hoe minder vertrouwen je zal hebben in een relatie, de man ansich en bovenal en het allerbelangrijkst; jezelf!
Wat betreft je laatste posting over je negatieve uitlatingen; laat de uitlatingen die je nu hebt gedaan voor wat het is en schrijf, praat, schreeuw het van je af zonder dat hij hier verder notie van heeft.
En als hij er naar vraagt zou ik hem zeggen dat je zelf zo langzamerhand een post traumatisch stresssyndroom hebt van de relatie en dat je er niets aan die uitlatingen kon doen
Deze laatste zin is sarcastisch, sorry kan het niet laten
Maar goed ik bedoel ermee; laat het los, hij heeft meer dingen gedaan die niet door de beugel kunnen dan dat jij uberhaupt nog voor elkaar zal krijgen en je uitlatingen heb je nu toch al gedaan.
Voor nu zorgen dat de boodschap duidelijk is naar hem en jezelf de ruimte en tijd te geven om dit allemaal te verwerken en weer te kiezen voor jezelf!
Heel veel sterkte en een dikke
Groetjes Daysha
Oorlogstrauma of niet, hij gebruikt deze stoornis/syndroom wel erg makkelijk!
Te pas en te onpas hangt hij het daar aan op en gebruikt het als een vrijbrief om te gedragen zoals hij doet. Zo ken ik er ook nog wel een paar....
Hoe je het ook wend of keert; deze relatie schaad je meer dan dat het je wat opleverd, nog even en je ontwikkeld zelf een trauma!
Dat verdien je echt niet!
Dat je er niet om staat te springen om later weer opnieuw te beginnen met een relatie vanwege gevoelskwestie, religieuse overwegingen of welke reden dan ook, daar kan ik me goed inkomen.
Maar ik denk dat je dat voor nu toch echt even "los moet laten", omdat je eigenlijk niet zo heel veel anders kan concluderen dan dat deze relatie je heel ongelukkig zal maken (en nu uberhaupt al doet) en nog erger; het een zware stempel op je achter zal laten; hoe langer je hiermee doorgaat hoe minder vertrouwen je zal hebben in een relatie, de man ansich en bovenal en het allerbelangrijkst; jezelf!
Wat betreft je laatste posting over je negatieve uitlatingen; laat de uitlatingen die je nu hebt gedaan voor wat het is en schrijf, praat, schreeuw het van je af zonder dat hij hier verder notie van heeft.
En als hij er naar vraagt zou ik hem zeggen dat je zelf zo langzamerhand een post traumatisch stresssyndroom hebt van de relatie en dat je er niets aan die uitlatingen kon doen
Deze laatste zin is sarcastisch, sorry kan het niet laten
Maar goed ik bedoel ermee; laat het los, hij heeft meer dingen gedaan die niet door de beugel kunnen dan dat jij uberhaupt nog voor elkaar zal krijgen en je uitlatingen heb je nu toch al gedaan.
Voor nu zorgen dat de boodschap duidelijk is naar hem en jezelf de ruimte en tijd te geven om dit allemaal te verwerken en weer te kiezen voor jezelf!
Heel veel sterkte en een dikke
Groetjes Daysha
zaterdag 9 februari 2008 om 08:22
Hello girl,
Ik hoef niks toe te voegen aan de adviezen die je kreeg, weg zijn en weg blijven gaat je op den duur dolgelukkig maken, let op mijn woorden. Dat is het probleem dus niet, die hobbel is al genomen.
Nu zit je nog met je woede en verdriet én terecht want je hebt nogal wat over je heen gekregen de afgelopen tijd. Je vroeg hoe wij zijn gedrag vinden. Ik denk er als volgt over; Hij gebruikt zijn oorlogsverleden om zijn rotkarakter te verklaren. Sommige mensen zijn simpelweg niet aardig, lief, aanhankelijk, trouw e.d. Dat hebben ze van nature al niet, laat staan als daar een tijdje Irak of Afghanistan overheen gaat. Dat zal een karakter er niet beter op maken, al zou het zomaar kunnen dat jouw ex sowieso geen lieve jongen is.
Zaak is weg te blijven van iemand die zo weinig respect voor een ander op kan brengen. Als je nu, na anderhalf jaar - wat relatief kort is voor een relatie - al in deze toestanden terecht bent gekomen, dan moet je er niet aan denken hoe zo'n relatie er over vijf of tien jaar uitziet. Niet veel beter voorspel ik je.
Je bent woedend. Heel goed. Woede is een stuk krachtiger dan alleen liefdesverdriet. Reageer je woede niet af op je mobiele telefoon door hem te SMS-en. Aandacht is aandacht, zowel positief als negatief en het is juist de bedoeling dat hij die aandacht niet meer kijgt van jou. Zoals Iry al adviseerde, schrijf het op, aan hem en verstuur het niet. Een beproefde methode want je bent het wél kwijt.
Heeft je woede een fysieke uitweg nodig pak dan een kussen en een bezem(steel) of een ander voorwerp waarmee je goed kunt slaan en ram van je af op dat kussen. Slaan, slaan, slaan tot het zweet van je afdruipt en de razende tranen over je wangen lopen. Sla tot je te moe bent om die stok of whatever op te tillen. Agressief? Ja maar je doet er niemand kwaad mee en het lucht ont-zet-tend op. Zet je over je eventuele gene heen en mep er op los. Het zal je goed doen.
Sterkte meid.
Ik hoef niks toe te voegen aan de adviezen die je kreeg, weg zijn en weg blijven gaat je op den duur dolgelukkig maken, let op mijn woorden. Dat is het probleem dus niet, die hobbel is al genomen.
Nu zit je nog met je woede en verdriet én terecht want je hebt nogal wat over je heen gekregen de afgelopen tijd. Je vroeg hoe wij zijn gedrag vinden. Ik denk er als volgt over; Hij gebruikt zijn oorlogsverleden om zijn rotkarakter te verklaren. Sommige mensen zijn simpelweg niet aardig, lief, aanhankelijk, trouw e.d. Dat hebben ze van nature al niet, laat staan als daar een tijdje Irak of Afghanistan overheen gaat. Dat zal een karakter er niet beter op maken, al zou het zomaar kunnen dat jouw ex sowieso geen lieve jongen is.
Zaak is weg te blijven van iemand die zo weinig respect voor een ander op kan brengen. Als je nu, na anderhalf jaar - wat relatief kort is voor een relatie - al in deze toestanden terecht bent gekomen, dan moet je er niet aan denken hoe zo'n relatie er over vijf of tien jaar uitziet. Niet veel beter voorspel ik je.
Je bent woedend. Heel goed. Woede is een stuk krachtiger dan alleen liefdesverdriet. Reageer je woede niet af op je mobiele telefoon door hem te SMS-en. Aandacht is aandacht, zowel positief als negatief en het is juist de bedoeling dat hij die aandacht niet meer kijgt van jou. Zoals Iry al adviseerde, schrijf het op, aan hem en verstuur het niet. Een beproefde methode want je bent het wél kwijt.
Heeft je woede een fysieke uitweg nodig pak dan een kussen en een bezem(steel) of een ander voorwerp waarmee je goed kunt slaan en ram van je af op dat kussen. Slaan, slaan, slaan tot het zweet van je afdruipt en de razende tranen over je wangen lopen. Sla tot je te moe bent om die stok of whatever op te tillen. Agressief? Ja maar je doet er niemand kwaad mee en het lucht ont-zet-tend op. Zet je over je eventuele gene heen en mep er op los. Het zal je goed doen.
Sterkte meid.
zaterdag 9 februari 2008 om 08:32
Allereerst heel veel sterkte. En een relatie beeindigen is altijd moeilijk, ook als het wel goed gaat. Met goed gaan bedoel ik dan, als de relatie gelijkwaardig is, want als het echt goed is raakt het niet uit natuurlijk.
Hij heeft een trauma??????????
Daar zet ik niet voor niks zoveel vraagtekens bij. Want over het algemeen weet je van jezelf niet dat je een trauma hebt/alcoholist bent/een drugsprobleem hebt/anorexia hebt.... Als je daarmee te kampen hebt vind je dat heel normaal en zie je zelf niet dat je een probleem hebt. Een probleem erkennen betekend meestal de eerste stap naar beter worden. En als ik dit even zo lees, lijkt het daar absoluut niet op.
Heb je nog vriendinnen over gehouden? Kun je bij familie terecht? Eenzaam en alleen zijn twee verschillende dingen hoor. Jij had een relatie, maar volgens mij was je toch eenzaam. En nu ben je vrij (hoop ik...), maar eenzamer kun je denk ik niet worden. Ga niet terug. Hij heeft je nodig vanwege je geld. Dat is namelijk de reden dat je zijn koningin bent. En als je hem dat niet meer geeft ben je zo afgeschreven. Met jou persoonlijk heeft het naar mijn idee niets te maken. Kijk maar eens in de spiegel. Dan zie je een leuke meid die er mag zijn. Als jij geld hebt wil dat zegen dat je een baan hebt (normaal gesproken dan he), dus dan ben je ook niet dom. Dus een leuke, intelligente meid met een vaste baan. Lieverd, er zijn hordes meiden die zo met je willen ruilen. Gooi die vent eruit en zorg lekker eerst voor jezelf.
Hij heeft een trauma??????????
Daar zet ik niet voor niks zoveel vraagtekens bij. Want over het algemeen weet je van jezelf niet dat je een trauma hebt/alcoholist bent/een drugsprobleem hebt/anorexia hebt.... Als je daarmee te kampen hebt vind je dat heel normaal en zie je zelf niet dat je een probleem hebt. Een probleem erkennen betekend meestal de eerste stap naar beter worden. En als ik dit even zo lees, lijkt het daar absoluut niet op.
Heb je nog vriendinnen over gehouden? Kun je bij familie terecht? Eenzaam en alleen zijn twee verschillende dingen hoor. Jij had een relatie, maar volgens mij was je toch eenzaam. En nu ben je vrij (hoop ik...), maar eenzamer kun je denk ik niet worden. Ga niet terug. Hij heeft je nodig vanwege je geld. Dat is namelijk de reden dat je zijn koningin bent. En als je hem dat niet meer geeft ben je zo afgeschreven. Met jou persoonlijk heeft het naar mijn idee niets te maken. Kijk maar eens in de spiegel. Dan zie je een leuke meid die er mag zijn. Als jij geld hebt wil dat zegen dat je een baan hebt (normaal gesproken dan he), dus dan ben je ook niet dom. Dus een leuke, intelligente meid met een vaste baan. Lieverd, er zijn hordes meiden die zo met je willen ruilen. Gooi die vent eruit en zorg lekker eerst voor jezelf.
zaterdag 9 februari 2008 om 09:04
Weg blijven!!!! Zoals de anderen hier ook zeggen!
Je laat je toch niet zo de grond inboren door hem? Je bent veel meer waard dan iemand die zo met je om gaat! Dit verdien je niet!
Een oorlogstrauma is heel erg. Ik ken ook iemand met PTSS (Post Traumatisch Stress Syndroom) en dat is heel erg. Het gaat nu gelukkig weer wat beter met hem en zijn gezin, maar het kan steeds terugkomen bij stress-situaties en dat is echt heel lastig en vervelend. Maar lekker makkelijk om alles hieraan te wijten zoals jouw `vriend`doet.
Maar in jouw situatie lijkt het wel alsof hij alles daar maar op schuift! Dat kan natuurlijk niet en hoe hij mt je omgaat al helemaal niet! Slaan en zeggen dat hij er nog wat vrouwen bij neemt??? Prima maar dan toch niet met jou!
Echt kap er mee! Je zult je misschien even shit voelen, maar over een tijdje ben je blij dat je dit gedaan hebt!
Ga leuke dingen doen met vrienden, onderneem van alles en zorg ervoor dat je weer lekker in je vel komt te zitten dan sta je over een tijdje vast weer open voor een eventueel nieuwe vriend die lief voor je is, die je goed behandeld en voor wie de enige bent!
Je laat je toch niet zo de grond inboren door hem? Je bent veel meer waard dan iemand die zo met je om gaat! Dit verdien je niet!
Een oorlogstrauma is heel erg. Ik ken ook iemand met PTSS (Post Traumatisch Stress Syndroom) en dat is heel erg. Het gaat nu gelukkig weer wat beter met hem en zijn gezin, maar het kan steeds terugkomen bij stress-situaties en dat is echt heel lastig en vervelend. Maar lekker makkelijk om alles hieraan te wijten zoals jouw `vriend`doet.
Maar in jouw situatie lijkt het wel alsof hij alles daar maar op schuift! Dat kan natuurlijk niet en hoe hij mt je omgaat al helemaal niet! Slaan en zeggen dat hij er nog wat vrouwen bij neemt??? Prima maar dan toch niet met jou!
Echt kap er mee! Je zult je misschien even shit voelen, maar over een tijdje ben je blij dat je dit gedaan hebt!
Ga leuke dingen doen met vrienden, onderneem van alles en zorg ervoor dat je weer lekker in je vel komt te zitten dan sta je over een tijdje vast weer open voor een eventueel nieuwe vriend die lief voor je is, die je goed behandeld en voor wie de enige bent!
zaterdag 9 februari 2008 om 10:40
quote:SadgirlX schreef op 09 februari 2008 @ 03:31:
Ook de communicatie gaat niet want als ik op een rustig moment over onze problemen probeer te praten dan begint ie over iets anders en als ik dan aandring om toch te praten zegt hij val me niet lastig of ik gooi je de deur uit.
Wie gooit wie eigenlijk de deur uit?! Volgens mij ben JIJ degene die hem financieel ondersteunt! Jij hebt hem helemaal niet nodig!
Jij klinkt als een rationeel iemand die prima voor zichzelf kan zorgen en die eigenlijk voortdurend wordt afgekapt en kleingehouden door dat zgn. "trauma" van hem.
Aangezien jij er middenin staat, vraag je jezelf af in hoe verre dit een "gezonde" relatie is. Maar zoals alle buitenstaanders hier al aangeven; die alarmbellen die bij jou gaan rinkelen zijn volkomen terecht!
En als je deze keuze doorzet, dan zal de komende tijd zwaar zijn.
Je zult je maatje gaan missen, je zult je eenzaam gaan voelen en je zult jezelf steeds gaan afvragen of je wel de goede keus hebt gemaakt. Hier zul je zo goed mogelijk mee om moeten leren gaan. Maar wees sterk en ga niet naar hem terug omdat je eenzaam bent of omdat je zijn aandacht mist. De enige reden dat je bij hem zou blijven, moet zijn omdat je de relatie zo fijn vindt en jij je gewaardeerd voelt door hem en jezelf kan zijn.
En dan is dit niet de man waar je de rest van je leven mee deelt, so what?! Liever zielsgelukkig met je 3e liefde, dan persé bij die ene liefde blijven, wat eigenlijk geen "echte" liefde is.
Ik ben zelf niet gelovig, dus ik sta daar anders in. Ikzelf vind het altijd een beetje naief om te denken dat je eerste liefde ook gelijk je grote liefde is.
Dat dacht ik ook toen ik 16 was, en toen ik 18 was dacht ik het bij een ander opnieuw, en toen ik 20 was, toen was ik er helemaal van overtuigd dat het dit keer dan echt mijn ware liefde was.
Inmiddels ben ik 25 en heb ik al een hele tijd een fijne relatie. Maar ik heb geleerd van andere relaties en liefdes. Ik weet wat ik wil en vooral wat ik niet wil.
En of deze liefde voor altijd is? Dat weet ik niet en dat zou ik ook nooit meer zo zeggen. Maar zolang de relatie in de toekomst net zo fijn is als nu, dan hoop ik van wel!
Ook de communicatie gaat niet want als ik op een rustig moment over onze problemen probeer te praten dan begint ie over iets anders en als ik dan aandring om toch te praten zegt hij val me niet lastig of ik gooi je de deur uit.
Wie gooit wie eigenlijk de deur uit?! Volgens mij ben JIJ degene die hem financieel ondersteunt! Jij hebt hem helemaal niet nodig!
Jij klinkt als een rationeel iemand die prima voor zichzelf kan zorgen en die eigenlijk voortdurend wordt afgekapt en kleingehouden door dat zgn. "trauma" van hem.
Aangezien jij er middenin staat, vraag je jezelf af in hoe verre dit een "gezonde" relatie is. Maar zoals alle buitenstaanders hier al aangeven; die alarmbellen die bij jou gaan rinkelen zijn volkomen terecht!
En als je deze keuze doorzet, dan zal de komende tijd zwaar zijn.
Je zult je maatje gaan missen, je zult je eenzaam gaan voelen en je zult jezelf steeds gaan afvragen of je wel de goede keus hebt gemaakt. Hier zul je zo goed mogelijk mee om moeten leren gaan. Maar wees sterk en ga niet naar hem terug omdat je eenzaam bent of omdat je zijn aandacht mist. De enige reden dat je bij hem zou blijven, moet zijn omdat je de relatie zo fijn vindt en jij je gewaardeerd voelt door hem en jezelf kan zijn.
En dan is dit niet de man waar je de rest van je leven mee deelt, so what?! Liever zielsgelukkig met je 3e liefde, dan persé bij die ene liefde blijven, wat eigenlijk geen "echte" liefde is.
Ik ben zelf niet gelovig, dus ik sta daar anders in. Ikzelf vind het altijd een beetje naief om te denken dat je eerste liefde ook gelijk je grote liefde is.
Dat dacht ik ook toen ik 16 was, en toen ik 18 was dacht ik het bij een ander opnieuw, en toen ik 20 was, toen was ik er helemaal van overtuigd dat het dit keer dan echt mijn ware liefde was.
Inmiddels ben ik 25 en heb ik al een hele tijd een fijne relatie. Maar ik heb geleerd van andere relaties en liefdes. Ik weet wat ik wil en vooral wat ik niet wil.
En of deze liefde voor altijd is? Dat weet ik niet en dat zou ik ook nooit meer zo zeggen. Maar zolang de relatie in de toekomst net zo fijn is als nu, dan hoop ik van wel!
