Relaties
alle pijlers
Gush wat moet ik nu toch doen...word gek van mezelf
woensdag 7 januari 2009 om 12:27
Hallo, Ik zit behoorlijk met mijn relatie in de knoop en hoop dat mensen mij handvaten kunnen geven hoe verder te gaan.
Ik heb een relatie van 1.5 jaar. Tot ongeveer september was er niks aan de hand. Toen gingen we bezig met huizen en dat benauwde mij. Toch doorgegaan om te kijken wat mij een naar onderbuikgevoel gaf. Dit bleef knagen als ik aan een huis kopen dacht. In die tijd besteedde mijn vriend weinig aandacht en energie in ons. Ik gaf 200% en hij niks. Ik werkte voor 2 om onze relatie leuk te houden, wilde leuke dingen doen en hij blies alles af. Dit is een maand zo doorgegaan totdat begin november de bom barstte bij mij en ik half overspannen was. Hebben time out gehad van een week, meer om mij rust te geven. Besloten om verder te gaan samen mits hij meer energie in ons zou steken. Het huizenplan hebben we laten zitten voor wat het was inmiddels.
Vanaf die tijd tot aan nu twijfel ik wat ik met onze relatie moet. Heb mijn vriend 3x moeten vertellen dat hij moet werken aan onze relatie, dat hij mij bijv. even een knuffel of een kus geeft (kreeg soms de hele dag geen kus van hem), de kleine dingen doet zeg maar. Hier deed hij lacherig om tot ik afgelopen week echt hem gezegd heb dat als hij dit niet serieus neemt ik er mee stop. Hier schrok hij van en doet nu ineens wel zijn best.. Maar ik ben totaal uit balans hierdoor, het vliegt me soms enorm aan en dan wil ik gewoon thuis zijn om rust te hebben voor mezelf. Ben behoorlijk gestressed hierdoor en slaap soms slecht. Als ik er aan denk dat ik naar hem toe moet gaan, krijg ik alweer stress. Stress om hem? Stress omdat ik bang ben om weer stress te krijgen, en dus stress om de stress? Bang dat hij weer over mijn grenzen heen loopt? Ik ben mezelf niet en mijn gevoel is weg, of ergens verstopt doordat hij over mijn grenzen is gegaan en daar ook rustig overheen bleef lopen, of durf ik me niet te binden aan hem omdat hij me zo gekwetst heeft en zwaar over mijn grenzen is geweest, is er een grote muur om mij heen gebouwd door dit gebeuren?? Heb 4 jaar terug een burn out gehad en ik herken veel signalen als ik aan de relatie denk en das wel k*t....
Wat moet ik doen....proberen om mijn gevoel boven water te krijgen en hem toch die kans te geven (dan zit ik wel in de stress, maar misschien als hij echt zijn best doet dat dit dan verdwijnt en ik het fijne gevoel van toen weer krijg), of er mee stoppen wat mij op dit moment wel rust geef als ik er aan denk (maar is dit geen vluchtgedrag om maar van de stress af te zijn?), maar ik wil zo graag dat het weer zo was als toen...t is echt een schat van een jongen maar ik ben helemaal de weg kwijt in onze relatie...
Wie kan mij raad, handvaten geven.... Ik ben wel iemand die snel beren op de weg ziet, ben een zogenaamde ramp denker (maak snel van een mug een olifant), snel in paniek is (dit omdat ik een burn out heb gehad)...
Hoor graag van jullie...
Dikke
Ik heb een relatie van 1.5 jaar. Tot ongeveer september was er niks aan de hand. Toen gingen we bezig met huizen en dat benauwde mij. Toch doorgegaan om te kijken wat mij een naar onderbuikgevoel gaf. Dit bleef knagen als ik aan een huis kopen dacht. In die tijd besteedde mijn vriend weinig aandacht en energie in ons. Ik gaf 200% en hij niks. Ik werkte voor 2 om onze relatie leuk te houden, wilde leuke dingen doen en hij blies alles af. Dit is een maand zo doorgegaan totdat begin november de bom barstte bij mij en ik half overspannen was. Hebben time out gehad van een week, meer om mij rust te geven. Besloten om verder te gaan samen mits hij meer energie in ons zou steken. Het huizenplan hebben we laten zitten voor wat het was inmiddels.
Vanaf die tijd tot aan nu twijfel ik wat ik met onze relatie moet. Heb mijn vriend 3x moeten vertellen dat hij moet werken aan onze relatie, dat hij mij bijv. even een knuffel of een kus geeft (kreeg soms de hele dag geen kus van hem), de kleine dingen doet zeg maar. Hier deed hij lacherig om tot ik afgelopen week echt hem gezegd heb dat als hij dit niet serieus neemt ik er mee stop. Hier schrok hij van en doet nu ineens wel zijn best.. Maar ik ben totaal uit balans hierdoor, het vliegt me soms enorm aan en dan wil ik gewoon thuis zijn om rust te hebben voor mezelf. Ben behoorlijk gestressed hierdoor en slaap soms slecht. Als ik er aan denk dat ik naar hem toe moet gaan, krijg ik alweer stress. Stress om hem? Stress omdat ik bang ben om weer stress te krijgen, en dus stress om de stress? Bang dat hij weer over mijn grenzen heen loopt? Ik ben mezelf niet en mijn gevoel is weg, of ergens verstopt doordat hij over mijn grenzen is gegaan en daar ook rustig overheen bleef lopen, of durf ik me niet te binden aan hem omdat hij me zo gekwetst heeft en zwaar over mijn grenzen is geweest, is er een grote muur om mij heen gebouwd door dit gebeuren?? Heb 4 jaar terug een burn out gehad en ik herken veel signalen als ik aan de relatie denk en das wel k*t....
Wat moet ik doen....proberen om mijn gevoel boven water te krijgen en hem toch die kans te geven (dan zit ik wel in de stress, maar misschien als hij echt zijn best doet dat dit dan verdwijnt en ik het fijne gevoel van toen weer krijg), of er mee stoppen wat mij op dit moment wel rust geef als ik er aan denk (maar is dit geen vluchtgedrag om maar van de stress af te zijn?), maar ik wil zo graag dat het weer zo was als toen...t is echt een schat van een jongen maar ik ben helemaal de weg kwijt in onze relatie...
Wie kan mij raad, handvaten geven.... Ik ben wel iemand die snel beren op de weg ziet, ben een zogenaamde ramp denker (maak snel van een mug een olifant), snel in paniek is (dit omdat ik een burn out heb gehad)...
Hoor graag van jullie...
Dikke
woensdag 7 januari 2009 om 12:34
hm, als ik jou was zou ik nog even een tijdje rust nemen. Dit allemaal met hem bespreken en zeggen dat je even tijd voor jezelf nodig hebt. In die tijd moet je alles voor jezelf ff op een rijtje zetten en dan kom je er miss wel achter of je hem mist of niet, of je met hem door wilt gaan of dat je beter zonder hem verder kunt.
Ik denk dat een tijd rust voor jezelf een hele hoop goed zal maken:)
Sterkte!!
Ik denk dat een tijd rust voor jezelf een hele hoop goed zal maken:)
Sterkte!!
woensdag 7 januari 2009 om 12:38
Je zegt het zelf al een beetje: of er mee stoppen wat mij op dit moment wel rust geef als ik er aan denk.. Ik wil jullie relatie niet bagatelliseren, maar je kent elkaar 1.5 jaar, dat is vrij kort. Mijn persoonlijke mening is dat dingen dan nog vrolijk en spontaan "horen" te zijn. Je bent immers nog verliefd! Dit is bij jullie helaas niet het geval. Waarom door modderen met een relatie die na 1.5 jaar al niet meer leuk is? Hoe is het dan over 10 jaar? Bovendien veroorzaakt de hele relatie veel stress bij jou. En het idee dat het over is tussen jullie geeft jou rust.. Misschien is een (tijdelijke) break van wat langer dan 1 week wel goed voor jullie en geeft het bepaalde inzichten. Maar ik denk dat je zelf het antwoord wel weet..
woensdag 7 januari 2009 om 12:40
Je moet je om te beginnen afvragen wat er leuk is, en wat niet. Maak lijstjes.
Sorteer daarna je antwoorden in volgorde van belangrijkheid. Je kunt je afvragen wat JIJ belangrijker vindt, dat hij de vuilnisbak wel buitenzet, of dat je geen zoen krijgt. Dat hij jouw auto niet wast, of dat hij wel zijn kleren overal laat slingeren.
Neem de drie positieve en de drie negatieve dingen (de bovenste) van je lijst en gebruik die in een gesprek.
Laat de rest voor wat het is. Jij hebt vast ook je goede en slechte kanten en als je bij elkaar gaat zoeken naar de slechte dingen kun je er beter mee ophouden.
Is de negatief lijst veeeeeeeeeeeeel langer dan de positieflijst, dan heb je te maken met grote twijfel. En grote twijfel betekend meestal dat het niet goed zit.
En mijn man is zo romantisch als een bezemsteel met houtworm, maar we zitten voor de rest op dezelfde golflengte en je kunt nou eenmaal niet alles hebben.
Sorteer daarna je antwoorden in volgorde van belangrijkheid. Je kunt je afvragen wat JIJ belangrijker vindt, dat hij de vuilnisbak wel buitenzet, of dat je geen zoen krijgt. Dat hij jouw auto niet wast, of dat hij wel zijn kleren overal laat slingeren.
Neem de drie positieve en de drie negatieve dingen (de bovenste) van je lijst en gebruik die in een gesprek.
Laat de rest voor wat het is. Jij hebt vast ook je goede en slechte kanten en als je bij elkaar gaat zoeken naar de slechte dingen kun je er beter mee ophouden.
Is de negatief lijst veeeeeeeeeeeeel langer dan de positieflijst, dan heb je te maken met grote twijfel. En grote twijfel betekend meestal dat het niet goed zit.
En mijn man is zo romantisch als een bezemsteel met houtworm, maar we zitten voor de rest op dezelfde golflengte en je kunt nou eenmaal niet alles hebben.
woensdag 7 januari 2009 om 12:40
woensdag 7 januari 2009 om 12:50
Je geeft eigenlijk zelf al aan wat het probleem is (je kan geen grenzen aangeven, je bent jezelf niet en je bent gestrest). Je herkent die dingen van je burnout. Daaraan zie je dat het dingen zijn die in jou liggen en waar je zelf een oplossing voor moet vinden. Die oplossing gaat niet komen uit veranderd gedrag van je vriend. Als hij verandert en jij niet, zal hij net zo snel weer in zijn oude gedrag vervallen.
Is het echt zo dat alles prima was tot jullie een huis gingen zoeken? Ontstond toen plotseling die scheve verdeling, waarin jij 200% gaf en hij niks? Of begon je dat toen pas te zien?
Ik denk dat je inderdaad rust nodig hebt en dat je je vriend een tijdje niet moet zien. Zo lang als je nodig hebt. Als hij van je houdt, wacht hij wel op je. Dan kun je ook merken hoe het met jouw gevoel voor hem zit.
Is het echt zo dat alles prima was tot jullie een huis gingen zoeken? Ontstond toen plotseling die scheve verdeling, waarin jij 200% gaf en hij niks? Of begon je dat toen pas te zien?
Ik denk dat je inderdaad rust nodig hebt en dat je je vriend een tijdje niet moet zien. Zo lang als je nodig hebt. Als hij van je houdt, wacht hij wel op je. Dan kun je ook merken hoe het met jouw gevoel voor hem zit.
Ga in therapie!
woensdag 7 januari 2009 om 13:33
Klinkt me erg bekend allemaal!
Ook zo'n relatie gehad, alleen droeg de man in kwestie me op handen, wat enorm verstikkend was. Alleen het idee aan samenwonen deed me al enorm benauwen. Tijdje rust gehad, en ik kwam tot de conclusie dat ik het heerlijk vond, die rust. Dus einde relatie. En ik voel me er enorm goed bij. Nu inmiddels weer een nieuwe relatie, en ook samenwoonplannen, en niks geen verstikkend gevoel. Ben dus blij dat ik goed naar mezelf geluisterd heb.
Veel succes bij de keuze die je maakt, maar stel jezelf op nr 1!
Ook zo'n relatie gehad, alleen droeg de man in kwestie me op handen, wat enorm verstikkend was. Alleen het idee aan samenwonen deed me al enorm benauwen. Tijdje rust gehad, en ik kwam tot de conclusie dat ik het heerlijk vond, die rust. Dus einde relatie. En ik voel me er enorm goed bij. Nu inmiddels weer een nieuwe relatie, en ook samenwoonplannen, en niks geen verstikkend gevoel. Ben dus blij dat ik goed naar mezelf geluisterd heb.
Veel succes bij de keuze die je maakt, maar stel jezelf op nr 1!
woensdag 7 januari 2009 om 13:38
quote:shiningday schreef op 07 januari 2009 @ 12:27:
Hallo, Ik zit behoorlijk met mijn relatie in de knoop en hoop dat mensen mij handvaten kunnen geven hoe verder te gaan.
Ik heb een relatie van 1.5 jaar. Tot ongeveer september was er niks aan de hand. Toen gingen we bezig met huizen en dat benauwde mij. Toch doorgegaan om te kijken wat mij een naar onderbuikgevoel gaf. Dit bleef knagen als ik aan een huis kopen dacht. In die tijd besteedde mijn vriend weinig aandacht en energie in ons. Ik gaf 200% en hij niks.
Is dat echt zo? Of heb jij een bepaald idee van wat "geven" in een relatie is en meet je zijn gedrag daar aan af. heb je hem wel eens gevraagd wat hij nu belangrijk vind in de relatie. wat hij verstaat onder "aandacht geven"en energie steken in? En als hij echt "niks'geeft, waarom ben jij dan blijven geven en blijven geven?
Ik werkte voor 2 om onze relatie leuk te houden, wilde leuke dingen doen en hij blies alles af. Waarom blies hij die dingen af? Is jouw idee van "leuke dingen"hetzelfde als het zijne? Als jij samen winkelen op zaterdagmiddag verstaat onder "leuke dingen doen" terwijl hij liever rustig de krant wil lezen en bijkomen van zijn drukke werkweek, dan heb je daar al een verschil in interpretatie. Communicatie is hier het sleutelwoord.
Dit is een maand zo doorgegaan totdat begin november de bom barstte bij mij en ik half overspannen was. Hebben time out gehad van een week, meer om mij rust te geven. Besloten om verder te gaan samen mits hij meer energie in ons zou steken. Het huizenplan hebben we laten zitten voor wat het was inmiddels.
Heel verstandig om het huizenplan in de ijskast te zetten, zit je in ieder geval niet met een koophuis en een schuld als het toch niet blijkt te werken.
Vanaf die tijd tot aan nu twijfel ik wat ik met onze relatie moet. Heb mijn vriend 3x moeten vertellen dat hij moet werken aan onze relatie, dat hij mij bijv. even een knuffel of een kus geeft (kreeg soms de hele dag geen kus van hem), de kleine dingen doet zeg maar.
Misschien moet je accepteren dat ie gewoon niet zo knuffelig is? heeft ie andere manieren om zijn waardering en affectie te tonen? bijvoorbeeld door je pantoffels klaar te zetten, je lievelingsgerecht bij de chinees te bestellen, koffie in te schenken of te zorgen dat de tank van je auto altijd vol is, de olie in orde en de banden op spanning? Misschien doet hij andere "kleine dingen"die jij over het hoofd ziet vanwege jouw idee van affectie tonen. En hioeveel waard is een knuffel of een kus nog voor jou als je er eerst om moet vragen? van mensen verwachten dat ze spontaan iets doen dat niet in ze zit, is jezelf constant een teleurstelling bezorgen. Als je accepteert dat je van hem geen kus spontaan krijgt, maar hem er wel altijd een kunt geven, en als je uit andere signalen wel knt zien dat ie gek op je is, dan loop je daar veel minder vaak tegenaan.
Hier deed hij lacherig om tot ik afgelopen week echt hem gezegd heb dat als hij dit niet serieus neemt ik er mee stop. Hier schrok hij van en doet nu ineens wel zijn best..
En ik kan je nu al op een briefje geven dat dat maar tijdelijk is, en dat je over een mand of twee weer in dezelfde sitautie zit als nu, tenzij jij ook verandert, gaat kijken naar je eigen rol en aandeel. iemand onder druk zetten is dan meestal niet effectief.
Bang dat hij weer over mijn grenzen heen loopt?
Iemand loopt alleen over jouw grenzen heen als jij ze niet helder en duidelijk stelt en bewaakt. Weet e wel wanneer jouw grens is bereikt? laat je dat aan m merken? Hoe reageert ie daar op? Voel je je dan gehoord en begrepen? Voelt hij zich gehoord en begrepen?
Zou je niet juist door je burn-out geleerd moeten hebben dat JIj de enige bent die jouw grenzen kan aangeven en bewaken. Dat mensen alleen over je grenzen gaan als jij dat toelaat en toestaat . En dat in feite jijzelf dus de gene bent die haar eigen grens niet respecteert, door het telkens met de mantel der liefde te bedekken als er over een grens wordt gegaan. net zolang totdat bij jou idd de bom barst.
Tip die ik je kan geven. Ga duidelijker communiceren met elkaar. Denk zelf eerst heel goed na wat nu precies je behoeftes zijn t.o.v je relatie en je vriend en praat daar over. ( je eigen voorbeeldje; die kus of knuffel. waar staat dat voor? behoefte aan fysiek contact, behoefte aan fysiek aantrekkelijk gevonden worden, behoefte aan waardering in het algemeen? En als je die kus niet krijgt, hoe zou hij dan in jouw behoefte kunnen voorzien op zijn eigen manier?) vraag ook aan je vriend wat zijn behoeftes zijn, wat zijn ideen zijn over waardering en respect en hoe hij invulling wil geven aan de relatie. Daarnaast zul jij heel hard moeten werken aan het aangeven van je grenzen. ook richting je vriend duidelijk maken dat een grens ook een grens is. dat betekent dat je af en toe behoorlijk zult botsen. Je moet een nieuw evenwicht gaan creeren. Op basis van die informatie kun je dan besluiten of je genoeg raakvlakken hebt om er samen uit te komen of niet.
Hallo, Ik zit behoorlijk met mijn relatie in de knoop en hoop dat mensen mij handvaten kunnen geven hoe verder te gaan.
Ik heb een relatie van 1.5 jaar. Tot ongeveer september was er niks aan de hand. Toen gingen we bezig met huizen en dat benauwde mij. Toch doorgegaan om te kijken wat mij een naar onderbuikgevoel gaf. Dit bleef knagen als ik aan een huis kopen dacht. In die tijd besteedde mijn vriend weinig aandacht en energie in ons. Ik gaf 200% en hij niks.
Is dat echt zo? Of heb jij een bepaald idee van wat "geven" in een relatie is en meet je zijn gedrag daar aan af. heb je hem wel eens gevraagd wat hij nu belangrijk vind in de relatie. wat hij verstaat onder "aandacht geven"en energie steken in? En als hij echt "niks'geeft, waarom ben jij dan blijven geven en blijven geven?
Ik werkte voor 2 om onze relatie leuk te houden, wilde leuke dingen doen en hij blies alles af. Waarom blies hij die dingen af? Is jouw idee van "leuke dingen"hetzelfde als het zijne? Als jij samen winkelen op zaterdagmiddag verstaat onder "leuke dingen doen" terwijl hij liever rustig de krant wil lezen en bijkomen van zijn drukke werkweek, dan heb je daar al een verschil in interpretatie. Communicatie is hier het sleutelwoord.
Dit is een maand zo doorgegaan totdat begin november de bom barstte bij mij en ik half overspannen was. Hebben time out gehad van een week, meer om mij rust te geven. Besloten om verder te gaan samen mits hij meer energie in ons zou steken. Het huizenplan hebben we laten zitten voor wat het was inmiddels.
Heel verstandig om het huizenplan in de ijskast te zetten, zit je in ieder geval niet met een koophuis en een schuld als het toch niet blijkt te werken.
Vanaf die tijd tot aan nu twijfel ik wat ik met onze relatie moet. Heb mijn vriend 3x moeten vertellen dat hij moet werken aan onze relatie, dat hij mij bijv. even een knuffel of een kus geeft (kreeg soms de hele dag geen kus van hem), de kleine dingen doet zeg maar.
Misschien moet je accepteren dat ie gewoon niet zo knuffelig is? heeft ie andere manieren om zijn waardering en affectie te tonen? bijvoorbeeld door je pantoffels klaar te zetten, je lievelingsgerecht bij de chinees te bestellen, koffie in te schenken of te zorgen dat de tank van je auto altijd vol is, de olie in orde en de banden op spanning? Misschien doet hij andere "kleine dingen"die jij over het hoofd ziet vanwege jouw idee van affectie tonen. En hioeveel waard is een knuffel of een kus nog voor jou als je er eerst om moet vragen? van mensen verwachten dat ze spontaan iets doen dat niet in ze zit, is jezelf constant een teleurstelling bezorgen. Als je accepteert dat je van hem geen kus spontaan krijgt, maar hem er wel altijd een kunt geven, en als je uit andere signalen wel knt zien dat ie gek op je is, dan loop je daar veel minder vaak tegenaan.
Hier deed hij lacherig om tot ik afgelopen week echt hem gezegd heb dat als hij dit niet serieus neemt ik er mee stop. Hier schrok hij van en doet nu ineens wel zijn best..
En ik kan je nu al op een briefje geven dat dat maar tijdelijk is, en dat je over een mand of twee weer in dezelfde sitautie zit als nu, tenzij jij ook verandert, gaat kijken naar je eigen rol en aandeel. iemand onder druk zetten is dan meestal niet effectief.
Bang dat hij weer over mijn grenzen heen loopt?
Iemand loopt alleen over jouw grenzen heen als jij ze niet helder en duidelijk stelt en bewaakt. Weet e wel wanneer jouw grens is bereikt? laat je dat aan m merken? Hoe reageert ie daar op? Voel je je dan gehoord en begrepen? Voelt hij zich gehoord en begrepen?
Zou je niet juist door je burn-out geleerd moeten hebben dat JIj de enige bent die jouw grenzen kan aangeven en bewaken. Dat mensen alleen over je grenzen gaan als jij dat toelaat en toestaat . En dat in feite jijzelf dus de gene bent die haar eigen grens niet respecteert, door het telkens met de mantel der liefde te bedekken als er over een grens wordt gegaan. net zolang totdat bij jou idd de bom barst.
Tip die ik je kan geven. Ga duidelijker communiceren met elkaar. Denk zelf eerst heel goed na wat nu precies je behoeftes zijn t.o.v je relatie en je vriend en praat daar over. ( je eigen voorbeeldje; die kus of knuffel. waar staat dat voor? behoefte aan fysiek contact, behoefte aan fysiek aantrekkelijk gevonden worden, behoefte aan waardering in het algemeen? En als je die kus niet krijgt, hoe zou hij dan in jouw behoefte kunnen voorzien op zijn eigen manier?) vraag ook aan je vriend wat zijn behoeftes zijn, wat zijn ideen zijn over waardering en respect en hoe hij invulling wil geven aan de relatie. Daarnaast zul jij heel hard moeten werken aan het aangeven van je grenzen. ook richting je vriend duidelijk maken dat een grens ook een grens is. dat betekent dat je af en toe behoorlijk zult botsen. Je moet een nieuw evenwicht gaan creeren. Op basis van die informatie kun je dan besluiten of je genoeg raakvlakken hebt om er samen uit te komen of niet.
donderdag 8 januari 2009 om 10:19
donderdag 8 januari 2009 om 11:13
quote:
shiningday schreef op 07 januari 2009 @ 12:27:
Hallo, Ik zit behoorlijk met mijn relatie in de knoop en hoop dat mensen mij handvaten kunnen geven hoe verder te gaan.
Ik heb een relatie van 1.5 jaar. Tot ongeveer september was er niks aan de hand. Toen gingen we bezig met huizen en dat benauwde mij. Toch doorgegaan om te kijken wat mij een naar onderbuikgevoel gaf. Dit bleef knagen als ik aan een huis kopen dacht. In die tijd besteedde mijn vriend weinig aandacht en energie in ons. Ik gaf 200% en hij niks.
Is dat echt zo? Of heb jij een bepaald idee van wat "geven" in een relatie is en meet je zijn gedrag daar aan af. heb je hem wel eens gevraagd wat hij nu belangrijk vind in de relatie. wat hij verstaat onder "aandacht geven"en energie steken in? En als hij echt "niks'geeft, waarom ben jij dan blijven geven en blijven geven?
**Ik zie geven als wat voor elkaar overhebben, ik ga wel eens met hem mee, of ik doe wat voor hem wat ik zelf minder of niet belangrijk vind, maar ik doe het voor hem omdat hij dat wel belangrijk vind...Ik zie dan geven dat hij ook dat wel eens voor mij doet, en dan hoeft dat niet vaak, maar even dat stukje dat hij laat zien van ik hou van je en wil dit graag voor je doen. Heb idd nooit eens gevraagd wat hij nu belangrijk vind in de relatie, en dat is ook een grote valkuil van mij, dat ik niet gelijk vraag wat mij dwars zit en eens recht op de man vraag wat ik wil vragen...Ik ben daarin ook wel erg makkelijk soms en denk dat hij met hinds wel snapt wat ik bedoel...tot ik t boek mannen komen van mars aan t lezen was en daar werd me ook een boel helder in dat dat niet werkt......Ik ben blijven geven en geven omdat ik dacht dat hij wel zou inzien dat hij dat ook moet doen...erg stom lees ik nu (typ zelfs met rode wangen van schaamte) want ik had gewoon toen al moeten zeggen wat me dwars zat...**
Ik werkte voor 2 om onze relatie leuk te houden, wilde leuke dingen doen en hij blies alles af. Waarom blies hij die dingen af?
** Omdat hij letterlijk zei dat hij geen zin had om bijv. naar mijn vrienden te gaan, omdat hij geen zin had om met mij wat te doen en als zijn vrienden belden hij wel gelijk enthousiast mee ging.... zou ik toen te opdringerig zijn geweest en dat hij dacht van Bekijk het even, ik laat me niet commanderen?? (gush ik bloos alweer van schaamte ), volgens mij heb ik hem helemaal niet zijn waarde gelaten of wel, ik had toen moeten reageren als hij niet wat wilde doen, had ik moeten zeggen: jammer maar ik accepteer het, ik bel een vriendin op die dat wel wil doen... Maar ik ging mokken en lopen chagarijnen ipv vragen waarom hij iets niet wilde doen....**
Is jouw idee van "leuke dingen"hetzelfde als het zijne? Als jij samen winkelen op zaterdagmiddag verstaat onder "leuke dingen doen" terwijl hij liever rustig de krant wil lezen en bijkomen van zijn drukke werkweek, dan heb je daar al een verschil in interpretatie. Communicatie is hier het sleutelwoord.
** Nou Kreng (hahaha) je pakt het aard van het beestje wel heel goed volgens mij, ik moet echt meer praten! Meer zeggen wat ik denk, voel en eventueel mis..Dan kan hij ook zeggen hoe hij dingen ziet en waarneemt..Ik denk dat ik andere dingen idd als leuke dingen zie dan hij **
Dit is een maand zo doorgegaan totdat begin november de bom barstte bij mij en ik half overspannen was. Hebben time out gehad van een week, meer om mij rust te geven. Besloten om verder te gaan samen mits hij meer energie in ons zou steken. Het huizenplan hebben we laten zitten voor wat het was inmiddels.
Heel verstandig om het huizenplan in de ijskast te zetten, zit je in ieder geval niet met een koophuis en een schuld als het toch niet blijkt te werken.
**Daar ben ik ook blij om en dat geeft mij ook een stuk rust en ruimte, ben dr nog niet aan toe**
Vanaf die tijd tot aan nu twijfel ik wat ik met onze relatie moet. Heb mijn vriend 3x moeten vertellen dat hij moet werken aan onze relatie, dat hij mij bijv. even een knuffel of een kus geeft (kreeg soms de hele dag geen kus van hem), de kleine dingen doet zeg maar.
Misschien moet je accepteren dat ie gewoon niet zo knuffelig is? heeft ie andere manieren om zijn waardering en affectie te tonen? bijvoorbeeld door je pantoffels klaar te zetten, je lievelingsgerecht bij de chinees te bestellen, koffie in te schenken of te zorgen dat de tank van je auto altijd vol is, de olie in orde en de banden op spanning? Misschien doet hij andere "kleine dingen"die jij over het hoofd ziet vanwege jouw idee van affectie tonen. En hioeveel waard is een knuffel of een kus nog voor jou als je er eerst om moet vragen? van mensen verwachten dat ze spontaan iets doen dat niet in ze zit, is jezelf constant een teleurstelling bezorgen. Als je accepteert dat je van hem geen kus spontaan krijgt, maar hem er wel altijd een kunt geven, en als je uit andere signalen wel knt zien dat ie gek op je is, dan loop je daar veel minder vaak tegenaan.
** Ik accepteer wel dat hij niet zo knuffelig is, maar waarom deed hij dat wel spontaan het 1e jaar zonder dat ik er om vroeg...Ik hoef niet de hele tijd gekust te worden,maar als ik bij hem kom vind ik het een teken dat hij het fijn vind dat ik er ben, hij zei nooit van: he fijn dat je er bent, of liet dat blijken. Hij zat op de bank, keek tv, zei Hoi, en dat was het... Ik wil dat geplak ook niet, maar wel even dat intieme waarin naar voren komt dat hij laat merken dat hij blij is om me te zien. Als hij zou zeggen van: ben blij je te zien, dan hoef ik die kus ook niet maar geef ik hem zelf. Ik kreeg niks van hem waardoor hij actief liet zien dat hij blij was me te zien, en dat maakte mij heel onzeker. Maar dat had ik toen al moeten zeggen he?? Bloos.....Nee hij zette mijn pantoffels niet klaar haha. Op een gegeven moment kwam ik bij hem thuis, zette ik koffie, deed ik alles en hij bleef maar zitten. Hij woont in een app,complex in een niet al te frisse buurt en hij liet me zonder probleem alleen s nachts over straat gaan terwijl ik wel duidelijk had gezegd dat ik het fijn vind als hij meeloopt naar beneden. Zo hadden we een x ruzie en ik ben even weggegaan om af te koelen. Ik kwam weer en meneer lag al in bed met de opmerking: ik denk ik ga maar slapen want je komt toch niet weer...Nou toen brak wel een beetje mijn klomp, hij had me dus ook echt niet gebeld van: kom even praten ofzo als ik niet terug was gekomen...Eerder noemde hij me ook liefje wat me deed smelten, nu hoor ik niks van dat soort dingen...terwijl hij dan wel zegt dat hij echt voor mij gekozen heeft en van me houdt enz als ik vraag of hij nog wel blij met me is enzo. Hij gaf toe dat hij weinig actief liet zien dat hij van me houdt, hij is een heel zeker persoon en ik best onzeker en heb soms even dat duwtje, die bevestiging nodig wat me veilig doet voelen en geliefd**
Hier deed hij lacherig om tot ik afgelopen week echt hem gezegd heb dat als hij dit niet serieus neemt ik er mee stop. Hier schrok hij van en doet nu ineens wel zijn best..
En ik kan je nu al op een briefje geven dat dat maar tijdelijk is, en dat je over een mand of twee weer in dezelfde sitautie zit als nu, tenzij jij ook verandert, gaat kijken naar je eigen rol en aandeel. iemand onder druk zetten is dan meestal niet effectief.
** Het is niet mijn bedoeling om hem onder druk te zetten, maar om hem te laten zien dat ik even die aandacht heel fijn vind, en goed is voor mij. Maar idd ik moet ook veranderen in mijn houding, standpunt e.d. Ik moet assertiever worden, en meer accepteren dat mannen nu echt anders zijn dan vrouwen. Maar ik wil hem wel sturen (is ook zijn 1e lange relatie en had daarvoor maar 2x scharrel gehad), hoe kan ik dat dan netjes doen....**
Bang dat hij weer over mijn grenzen heen loopt?
Iemand loopt alleen over jouw grenzen heen als jij ze niet helder en duidelijk stelt en bewaakt. Weet e wel wanneer jouw grens is bereikt? laat je dat aan m merken? Hoe reageert ie daar op? Voel je je dan gehoord en begrepen? Voelt hij zich gehoord en begrepen?
**Ik heb altijd gezegd dat niemand over mijn grenzen heen wandeld, maar shit het gebeurde toch. Ik heb ze idd niet goed bewaakt. Mijn grens is bereikt als ik iets echt niet wil en daarbij een naar gevoel krijg. Maar hij kon zo doordrammen dat ik dacht: Nou om de vrede te bewaren doe ik t maar, terwijl ik dat niet wilde (bijv op stap gaan naar een plek wat hij wilde en ik er geen hol aan vond) Op dat moment zeg ik niks (stom!!) maar zeg ik het een paar weken later...Dan zegt hij dat ik nu wel laat ben met vertellen. En daar heeft hij gelijk in.**
Zou je niet juist door je burn-out geleerd moeten hebben dat JIj de enige bent die jouw grenzen kan aangeven en bewaken. Dat mensen alleen over je grenzen gaan als jij dat toelaat en toestaat . En dat in feite jijzelf dus de gene bent die haar eigen grens niet respecteert, door het telkens met de mantel der liefde te bedekken als er over een grens wordt gegaan. net zolang totdat bij jou idd de bom barst.
**Ja je hebt gelijk, ik ben degene die ze moet bewaken, niemand anders...Mijn vriend zou het niet altijd leuk vinden als ik mijn grens aangeef, maar hij zou het wel accepteren. En dat doe ik nu ook meer, en dat geeft mij wel een stukje zelfrespect terug en ik voel me daardoor sterker, en dit moet ik volhouden**
Tip die ik je kan geven. Ga duidelijker communiceren met elkaar.
** Ja ga ik zeker doen! Het moet gewoon, anders gaat t niet goed **
Denk zelf eerst heel goed na wat nu precies je behoeftes zijn t.o.v je relatie en je vriend en praat daar over. ( je eigen voorbeeldje; die kus of knuffel. waar staat dat voor? behoefte aan fysiek contact, behoefte aan fysiek aantrekkelijk gevonden worden, behoefte aan waardering in het algemeen? En als je die kus niet krijgt, hoe zou hij dan in jouw behoefte kunnen voorzien op zijn eigen manier?)
** Ik ga eens rustig op papier zetten wat ik zoek, wil en verwacht in een relatie en zal dit eens bespreekbaar maken met hem. Ik zoek een stuk bevestiging in de relatie met hem, het stukje van hem waarin hij me actief laat zien dat hij me lief vind (en geloof me hij deed op een gegeven moment echt bijna niks meer voor me) DIt geeft mij bevestiging waar ik me veilig in voel, geborgen en daardoor kan ik mezelf ook weer meer geven, de zogenaamde wisselwerking.. Als hij die kus niet geeft zou hij op dit moment niks doen, ja aan me zitten als hij sex wil haha.. Hij zou zelf niet inzien dat iets terug doen heel belangrijk is..Want hij vind het ook heerlijk als ik hem wat aandacht geef en als ik hem bespring heeft ie de grootste lol. Maar ziet niet in, dat ik iets terug zou willen (geen bespringing maar een kus bijv). Hij ziet t niet als ik t niet zeg, ook doordat hij geen ervaring heeft... Maar ik ga praten, praten, praten **
vraag ook aan je vriend wat zijn behoeftes zijn, wat zijn ideen zijn over waardering en respect en hoe hij invulling wil geven aan de relatie.
**Ja dat is een goede, en dat zal denk ik ook heel verhelderend zijn!!**
Daarnaast zul jij heel hard moeten werken aan het aangeven van je grenzen. ook richting je vriend duidelijk maken dat een grens ook een grens is. dat betekent dat je af en toe behoorlijk zult botsen. Je moet een nieuw evenwicht gaan creeren. Op basis van die informatie kun je dan besluiten of je genoeg raakvlakken hebt om er samen uit te komen of niet.
**Ja het zal zwoegen worden, maar zal op den duur wel makkelijker gaan (maar met de valkuil dat het te makkelijk gaat en hij er overheen walst als ik even niet oplet), ik moet weer scherp blijven hierin, net als ik doe op mijn werk nadat ik de burnout heb gehad...daarin geef ik wel mijn grenzen aan en als er overheen gegaan wordt, herstel ik mezelf snel...Dit opent mijn ogen ook wel weer om mezelf op nr 1 te zetten (wat ik een tijd niet gedaan heb) en niemand heeft het recht om mij ongelukkig te maken**
Bedankt!! Bedankt voor al je tips, verklaringen, helderheid..Het heeft me een heel stuk inzicht gegeven!!! Echt super...kan je wel knuffelen (weet niet hoe ik dat plaatje erbij krijg haha)
Thx!!!!
shiningday schreef op 07 januari 2009 @ 12:27:
Hallo, Ik zit behoorlijk met mijn relatie in de knoop en hoop dat mensen mij handvaten kunnen geven hoe verder te gaan.
Ik heb een relatie van 1.5 jaar. Tot ongeveer september was er niks aan de hand. Toen gingen we bezig met huizen en dat benauwde mij. Toch doorgegaan om te kijken wat mij een naar onderbuikgevoel gaf. Dit bleef knagen als ik aan een huis kopen dacht. In die tijd besteedde mijn vriend weinig aandacht en energie in ons. Ik gaf 200% en hij niks.
Is dat echt zo? Of heb jij een bepaald idee van wat "geven" in een relatie is en meet je zijn gedrag daar aan af. heb je hem wel eens gevraagd wat hij nu belangrijk vind in de relatie. wat hij verstaat onder "aandacht geven"en energie steken in? En als hij echt "niks'geeft, waarom ben jij dan blijven geven en blijven geven?
**Ik zie geven als wat voor elkaar overhebben, ik ga wel eens met hem mee, of ik doe wat voor hem wat ik zelf minder of niet belangrijk vind, maar ik doe het voor hem omdat hij dat wel belangrijk vind...Ik zie dan geven dat hij ook dat wel eens voor mij doet, en dan hoeft dat niet vaak, maar even dat stukje dat hij laat zien van ik hou van je en wil dit graag voor je doen. Heb idd nooit eens gevraagd wat hij nu belangrijk vind in de relatie, en dat is ook een grote valkuil van mij, dat ik niet gelijk vraag wat mij dwars zit en eens recht op de man vraag wat ik wil vragen...Ik ben daarin ook wel erg makkelijk soms en denk dat hij met hinds wel snapt wat ik bedoel...tot ik t boek mannen komen van mars aan t lezen was en daar werd me ook een boel helder in dat dat niet werkt......Ik ben blijven geven en geven omdat ik dacht dat hij wel zou inzien dat hij dat ook moet doen...erg stom lees ik nu (typ zelfs met rode wangen van schaamte) want ik had gewoon toen al moeten zeggen wat me dwars zat...**
Ik werkte voor 2 om onze relatie leuk te houden, wilde leuke dingen doen en hij blies alles af. Waarom blies hij die dingen af?
** Omdat hij letterlijk zei dat hij geen zin had om bijv. naar mijn vrienden te gaan, omdat hij geen zin had om met mij wat te doen en als zijn vrienden belden hij wel gelijk enthousiast mee ging.... zou ik toen te opdringerig zijn geweest en dat hij dacht van Bekijk het even, ik laat me niet commanderen?? (gush ik bloos alweer van schaamte ), volgens mij heb ik hem helemaal niet zijn waarde gelaten of wel, ik had toen moeten reageren als hij niet wat wilde doen, had ik moeten zeggen: jammer maar ik accepteer het, ik bel een vriendin op die dat wel wil doen... Maar ik ging mokken en lopen chagarijnen ipv vragen waarom hij iets niet wilde doen....**
Is jouw idee van "leuke dingen"hetzelfde als het zijne? Als jij samen winkelen op zaterdagmiddag verstaat onder "leuke dingen doen" terwijl hij liever rustig de krant wil lezen en bijkomen van zijn drukke werkweek, dan heb je daar al een verschil in interpretatie. Communicatie is hier het sleutelwoord.
** Nou Kreng (hahaha) je pakt het aard van het beestje wel heel goed volgens mij, ik moet echt meer praten! Meer zeggen wat ik denk, voel en eventueel mis..Dan kan hij ook zeggen hoe hij dingen ziet en waarneemt..Ik denk dat ik andere dingen idd als leuke dingen zie dan hij **
Dit is een maand zo doorgegaan totdat begin november de bom barstte bij mij en ik half overspannen was. Hebben time out gehad van een week, meer om mij rust te geven. Besloten om verder te gaan samen mits hij meer energie in ons zou steken. Het huizenplan hebben we laten zitten voor wat het was inmiddels.
Heel verstandig om het huizenplan in de ijskast te zetten, zit je in ieder geval niet met een koophuis en een schuld als het toch niet blijkt te werken.
**Daar ben ik ook blij om en dat geeft mij ook een stuk rust en ruimte, ben dr nog niet aan toe**
Vanaf die tijd tot aan nu twijfel ik wat ik met onze relatie moet. Heb mijn vriend 3x moeten vertellen dat hij moet werken aan onze relatie, dat hij mij bijv. even een knuffel of een kus geeft (kreeg soms de hele dag geen kus van hem), de kleine dingen doet zeg maar.
Misschien moet je accepteren dat ie gewoon niet zo knuffelig is? heeft ie andere manieren om zijn waardering en affectie te tonen? bijvoorbeeld door je pantoffels klaar te zetten, je lievelingsgerecht bij de chinees te bestellen, koffie in te schenken of te zorgen dat de tank van je auto altijd vol is, de olie in orde en de banden op spanning? Misschien doet hij andere "kleine dingen"die jij over het hoofd ziet vanwege jouw idee van affectie tonen. En hioeveel waard is een knuffel of een kus nog voor jou als je er eerst om moet vragen? van mensen verwachten dat ze spontaan iets doen dat niet in ze zit, is jezelf constant een teleurstelling bezorgen. Als je accepteert dat je van hem geen kus spontaan krijgt, maar hem er wel altijd een kunt geven, en als je uit andere signalen wel knt zien dat ie gek op je is, dan loop je daar veel minder vaak tegenaan.
** Ik accepteer wel dat hij niet zo knuffelig is, maar waarom deed hij dat wel spontaan het 1e jaar zonder dat ik er om vroeg...Ik hoef niet de hele tijd gekust te worden,maar als ik bij hem kom vind ik het een teken dat hij het fijn vind dat ik er ben, hij zei nooit van: he fijn dat je er bent, of liet dat blijken. Hij zat op de bank, keek tv, zei Hoi, en dat was het... Ik wil dat geplak ook niet, maar wel even dat intieme waarin naar voren komt dat hij laat merken dat hij blij is om me te zien. Als hij zou zeggen van: ben blij je te zien, dan hoef ik die kus ook niet maar geef ik hem zelf. Ik kreeg niks van hem waardoor hij actief liet zien dat hij blij was me te zien, en dat maakte mij heel onzeker. Maar dat had ik toen al moeten zeggen he?? Bloos.....Nee hij zette mijn pantoffels niet klaar haha. Op een gegeven moment kwam ik bij hem thuis, zette ik koffie, deed ik alles en hij bleef maar zitten. Hij woont in een app,complex in een niet al te frisse buurt en hij liet me zonder probleem alleen s nachts over straat gaan terwijl ik wel duidelijk had gezegd dat ik het fijn vind als hij meeloopt naar beneden. Zo hadden we een x ruzie en ik ben even weggegaan om af te koelen. Ik kwam weer en meneer lag al in bed met de opmerking: ik denk ik ga maar slapen want je komt toch niet weer...Nou toen brak wel een beetje mijn klomp, hij had me dus ook echt niet gebeld van: kom even praten ofzo als ik niet terug was gekomen...Eerder noemde hij me ook liefje wat me deed smelten, nu hoor ik niks van dat soort dingen...terwijl hij dan wel zegt dat hij echt voor mij gekozen heeft en van me houdt enz als ik vraag of hij nog wel blij met me is enzo. Hij gaf toe dat hij weinig actief liet zien dat hij van me houdt, hij is een heel zeker persoon en ik best onzeker en heb soms even dat duwtje, die bevestiging nodig wat me veilig doet voelen en geliefd**
Hier deed hij lacherig om tot ik afgelopen week echt hem gezegd heb dat als hij dit niet serieus neemt ik er mee stop. Hier schrok hij van en doet nu ineens wel zijn best..
En ik kan je nu al op een briefje geven dat dat maar tijdelijk is, en dat je over een mand of twee weer in dezelfde sitautie zit als nu, tenzij jij ook verandert, gaat kijken naar je eigen rol en aandeel. iemand onder druk zetten is dan meestal niet effectief.
** Het is niet mijn bedoeling om hem onder druk te zetten, maar om hem te laten zien dat ik even die aandacht heel fijn vind, en goed is voor mij. Maar idd ik moet ook veranderen in mijn houding, standpunt e.d. Ik moet assertiever worden, en meer accepteren dat mannen nu echt anders zijn dan vrouwen. Maar ik wil hem wel sturen (is ook zijn 1e lange relatie en had daarvoor maar 2x scharrel gehad), hoe kan ik dat dan netjes doen....**
Bang dat hij weer over mijn grenzen heen loopt?
Iemand loopt alleen over jouw grenzen heen als jij ze niet helder en duidelijk stelt en bewaakt. Weet e wel wanneer jouw grens is bereikt? laat je dat aan m merken? Hoe reageert ie daar op? Voel je je dan gehoord en begrepen? Voelt hij zich gehoord en begrepen?
**Ik heb altijd gezegd dat niemand over mijn grenzen heen wandeld, maar shit het gebeurde toch. Ik heb ze idd niet goed bewaakt. Mijn grens is bereikt als ik iets echt niet wil en daarbij een naar gevoel krijg. Maar hij kon zo doordrammen dat ik dacht: Nou om de vrede te bewaren doe ik t maar, terwijl ik dat niet wilde (bijv op stap gaan naar een plek wat hij wilde en ik er geen hol aan vond) Op dat moment zeg ik niks (stom!!) maar zeg ik het een paar weken later...Dan zegt hij dat ik nu wel laat ben met vertellen. En daar heeft hij gelijk in.**
Zou je niet juist door je burn-out geleerd moeten hebben dat JIj de enige bent die jouw grenzen kan aangeven en bewaken. Dat mensen alleen over je grenzen gaan als jij dat toelaat en toestaat . En dat in feite jijzelf dus de gene bent die haar eigen grens niet respecteert, door het telkens met de mantel der liefde te bedekken als er over een grens wordt gegaan. net zolang totdat bij jou idd de bom barst.
**Ja je hebt gelijk, ik ben degene die ze moet bewaken, niemand anders...Mijn vriend zou het niet altijd leuk vinden als ik mijn grens aangeef, maar hij zou het wel accepteren. En dat doe ik nu ook meer, en dat geeft mij wel een stukje zelfrespect terug en ik voel me daardoor sterker, en dit moet ik volhouden**
Tip die ik je kan geven. Ga duidelijker communiceren met elkaar.
** Ja ga ik zeker doen! Het moet gewoon, anders gaat t niet goed **
Denk zelf eerst heel goed na wat nu precies je behoeftes zijn t.o.v je relatie en je vriend en praat daar over. ( je eigen voorbeeldje; die kus of knuffel. waar staat dat voor? behoefte aan fysiek contact, behoefte aan fysiek aantrekkelijk gevonden worden, behoefte aan waardering in het algemeen? En als je die kus niet krijgt, hoe zou hij dan in jouw behoefte kunnen voorzien op zijn eigen manier?)
** Ik ga eens rustig op papier zetten wat ik zoek, wil en verwacht in een relatie en zal dit eens bespreekbaar maken met hem. Ik zoek een stuk bevestiging in de relatie met hem, het stukje van hem waarin hij me actief laat zien dat hij me lief vind (en geloof me hij deed op een gegeven moment echt bijna niks meer voor me) DIt geeft mij bevestiging waar ik me veilig in voel, geborgen en daardoor kan ik mezelf ook weer meer geven, de zogenaamde wisselwerking.. Als hij die kus niet geeft zou hij op dit moment niks doen, ja aan me zitten als hij sex wil haha.. Hij zou zelf niet inzien dat iets terug doen heel belangrijk is..Want hij vind het ook heerlijk als ik hem wat aandacht geef en als ik hem bespring heeft ie de grootste lol. Maar ziet niet in, dat ik iets terug zou willen (geen bespringing maar een kus bijv). Hij ziet t niet als ik t niet zeg, ook doordat hij geen ervaring heeft... Maar ik ga praten, praten, praten **
vraag ook aan je vriend wat zijn behoeftes zijn, wat zijn ideen zijn over waardering en respect en hoe hij invulling wil geven aan de relatie.
**Ja dat is een goede, en dat zal denk ik ook heel verhelderend zijn!!**
Daarnaast zul jij heel hard moeten werken aan het aangeven van je grenzen. ook richting je vriend duidelijk maken dat een grens ook een grens is. dat betekent dat je af en toe behoorlijk zult botsen. Je moet een nieuw evenwicht gaan creeren. Op basis van die informatie kun je dan besluiten of je genoeg raakvlakken hebt om er samen uit te komen of niet.
**Ja het zal zwoegen worden, maar zal op den duur wel makkelijker gaan (maar met de valkuil dat het te makkelijk gaat en hij er overheen walst als ik even niet oplet), ik moet weer scherp blijven hierin, net als ik doe op mijn werk nadat ik de burnout heb gehad...daarin geef ik wel mijn grenzen aan en als er overheen gegaan wordt, herstel ik mezelf snel...Dit opent mijn ogen ook wel weer om mezelf op nr 1 te zetten (wat ik een tijd niet gedaan heb) en niemand heeft het recht om mij ongelukkig te maken**
Bedankt!! Bedankt voor al je tips, verklaringen, helderheid..Het heeft me een heel stuk inzicht gegeven!!! Echt super...kan je wel knuffelen (weet niet hoe ik dat plaatje erbij krijg haha)
Thx!!!!
zaterdag 10 januari 2009 om 18:14
Ik lees jou topic met open mond (van verbazing). Zoveel herkenning in jou situatie en in die van mij.
Het niet willen samenwonen, het enthousiastme wat hij mist, het niet goed communiseren met elkaar en ook ik ben ziek geweest (geen burnout maar cronisch ziek) wat een flink deel van mij leven in beslag neemt, ik kan geen stress verdragen want dan speelt het weer op.
De reactie van return to king ga ook ik straks printen, om het nog eens rustig na te lezen, dit brengt me op goede nieuwe idee waar ik zelf niet op kon komen.
En shiningday wat jij verteld over een weekje pauze, in die pauze zit ik nu en morgen gaan we praten om te kijken of we samen verder willen. Ben best nerveus. Eerlijk gezegd heb ik hem niet gemist maar wil ik onze relatie wel nog een kans geven, simpel omdat ik van hem hou en hem ook de kans wil geven om zich te verbeteren.
Hoe gaat het nu met jou? je reageert op andere maar verteld niet meer hoe het met jou gaat? Ik ben benieuwd!
Liefs
Het niet willen samenwonen, het enthousiastme wat hij mist, het niet goed communiseren met elkaar en ook ik ben ziek geweest (geen burnout maar cronisch ziek) wat een flink deel van mij leven in beslag neemt, ik kan geen stress verdragen want dan speelt het weer op.
De reactie van return to king ga ook ik straks printen, om het nog eens rustig na te lezen, dit brengt me op goede nieuwe idee waar ik zelf niet op kon komen.
En shiningday wat jij verteld over een weekje pauze, in die pauze zit ik nu en morgen gaan we praten om te kijken of we samen verder willen. Ben best nerveus. Eerlijk gezegd heb ik hem niet gemist maar wil ik onze relatie wel nog een kans geven, simpel omdat ik van hem hou en hem ook de kans wil geven om zich te verbeteren.
Hoe gaat het nu met jou? je reageert op andere maar verteld niet meer hoe het met jou gaat? Ik ben benieuwd!
Liefs
zondag 11 januari 2009 om 14:57
Hey charming...
je gaat praten vandaag? Spannend zeg....en zeg eerlijk hoe je dingen ziet.
Met mij gaat het vandaag wel goed eigenlijk...heel apart. Ik ben heel rustig en kijk weer helder de wereld in, zonder stress...Ik kijk mijn vriend aan met een blik: je bent zon lieverd...Word daar weer bijna bang van, want dit is wel een prettig gevoel. Ik zit op dit moment bij hem thuis en ik vind het fijn om bij hem te zijn...Na zoveel maand van stress zit ik nu ineens heel rustig bij hem.. Ik heb het stuk van Return of Kreng uitgeprint en nog eens nagelezen en dat heeft ook een heel stuk mijn ogen geopend. Daarin staan heel veel punten waar ik aan moet werken, wat bij mij niet goed zit...
Maar ik word nu weer onzeker en bang dat dit gevoel ook weer tijdelijk is..Maar het is dat fijne gevoel weer...Ik merk dat mijn vriend zijn best doet, hij geeft wat meer, en ik iets minder zodat alles in balans komt, zo voelt het vandaag. Ik merk dat ik vandaag niet op mijn tenen loop maar echt relaxt ben en mijn vriend ook aanhaal. Ik probeer dit positieve vast te houden,of t lukt is punt 2.
En ik lees het boek Mannen komen van Mars wat mij ook veel handvaten geeft. Vandaag een fijne dag samen, of t zo blijft, geen idee...Ik hoop het zo.... Ben ook aantal dagen alleen geweest wat me ook goed deed, ik merk dat ik dat ook nodig heb en er veel energie uit haal. Nu ik bij mijn vriend ben hou ik nog energie over en loop ik niet als een lege benzinetank terug naar huis zeg maar. Zo moeten we het weer opbouwen, energie in hem steken, maar niet alle energie want dan ben ik weer opgebrand. HEt zal nog een gepuzzel en strijd worden maar we komen er wel, hoop ik haha. En heb veel gesport wat echt goed doet, lopen en nu veel schaatsen waar ik echt zon positieve kick van krijg, zo fijn..En dat heeft me ook echt goed gedaan...
Charming, hou me op de hoogte! En apart is dat he als je verhalen van anderen leest alsof je ze zelf geschreven hebt...heel apart.
je gaat praten vandaag? Spannend zeg....en zeg eerlijk hoe je dingen ziet.
Met mij gaat het vandaag wel goed eigenlijk...heel apart. Ik ben heel rustig en kijk weer helder de wereld in, zonder stress...Ik kijk mijn vriend aan met een blik: je bent zon lieverd...Word daar weer bijna bang van, want dit is wel een prettig gevoel. Ik zit op dit moment bij hem thuis en ik vind het fijn om bij hem te zijn...Na zoveel maand van stress zit ik nu ineens heel rustig bij hem.. Ik heb het stuk van Return of Kreng uitgeprint en nog eens nagelezen en dat heeft ook een heel stuk mijn ogen geopend. Daarin staan heel veel punten waar ik aan moet werken, wat bij mij niet goed zit...
Maar ik word nu weer onzeker en bang dat dit gevoel ook weer tijdelijk is..Maar het is dat fijne gevoel weer...Ik merk dat mijn vriend zijn best doet, hij geeft wat meer, en ik iets minder zodat alles in balans komt, zo voelt het vandaag. Ik merk dat ik vandaag niet op mijn tenen loop maar echt relaxt ben en mijn vriend ook aanhaal. Ik probeer dit positieve vast te houden,of t lukt is punt 2.
En ik lees het boek Mannen komen van Mars wat mij ook veel handvaten geeft. Vandaag een fijne dag samen, of t zo blijft, geen idee...Ik hoop het zo.... Ben ook aantal dagen alleen geweest wat me ook goed deed, ik merk dat ik dat ook nodig heb en er veel energie uit haal. Nu ik bij mijn vriend ben hou ik nog energie over en loop ik niet als een lege benzinetank terug naar huis zeg maar. Zo moeten we het weer opbouwen, energie in hem steken, maar niet alle energie want dan ben ik weer opgebrand. HEt zal nog een gepuzzel en strijd worden maar we komen er wel, hoop ik haha. En heb veel gesport wat echt goed doet, lopen en nu veel schaatsen waar ik echt zon positieve kick van krijg, zo fijn..En dat heeft me ook echt goed gedaan...
Charming, hou me op de hoogte! En apart is dat he als je verhalen van anderen leest alsof je ze zelf geschreven hebt...heel apart.
zondag 11 januari 2009 om 18:46
quote:shiningday schreef op 11 januari 2009 @ 14:57:
Hey charming...
je gaat praten vandaag? Spannend zeg....en zeg eerlijk hoe je dingen ziet.
Met mij gaat het vandaag wel goed eigenlijk...heel apart. Ik ben heel rustig en kijk weer helder de wereld in, zonder stress...Ik kijk mijn vriend aan met een blik: je bent zon lieverd...Word daar weer bijna bang van, want dit is wel een prettig gevoel. Ik zit op dit moment bij hem thuis en ik vind het fijn om bij hem te zijn...Na zoveel maand van stress zit ik nu ineens heel rustig bij hem.. Ik heb het stuk van Return of Kreng uitgeprint en nog eens nagelezen en dat heeft ook een heel stuk mijn ogen geopend. Daarin staan heel veel punten waar ik aan moet werken, wat bij mij niet goed zit...
Maar ik word nu weer onzeker en bang dat dit gevoel ook weer tijdelijk is..Maar het is dat fijne gevoel weer...Ik merk dat mijn vriend zijn best doet, hij geeft wat meer, en ik iets minder zodat alles in balans komt, zo voelt het vandaag. Ik merk dat ik vandaag niet op mijn tenen loop maar echt relaxt ben en mijn vriend ook aanhaal. Ik probeer dit positieve vast te houden,of t lukt is punt 2.
En ik lees het boek Mannen komen van Mars wat mij ook veel handvaten geeft. Vandaag een fijne dag samen, of t zo blijft, geen idee...Ik hoop het zo.... Ben ook aantal dagen alleen geweest wat me ook goed deed, ik merk dat ik dat ook nodig heb en er veel energie uit haal. Nu ik bij mijn vriend ben hou ik nog energie over en loop ik niet als een lege benzinetank terug naar huis zeg maar. Zo moeten we het weer opbouwen, energie in hem steken, maar niet alle energie want dan ben ik weer opgebrand. HEt zal nog een gepuzzel en strijd worden maar we komen er wel, hoop ik haha. En heb veel gesport wat echt goed doet, lopen en nu veel schaatsen waar ik echt zon positieve kick van krijg, zo fijn..En dat heeft me ook echt goed gedaan...
Charming, hou me op de hoogte! En apart is dat he als je verhalen van anderen leest alsof je ze zelf geschreven hebt...heel apart.
Hoihoi
Hier een update van mij dag:
Het heeft mijn ogen geopend en ik (denk) dat ik hem helemaal niet kwijt wil, niet nu.....
We hebben lang en goed gepraat. Ik heb eerlijk gezegd waar ik tegen aanloop en wat ik graag anders zou willen zien, eerst reageerde hij heel terughoudend maar later leek hij te beseffen dat als hij niet zijn best doet, hij mij kwijt raakt. Hij staat open voor verandering, mits ik het ook deels ga accepteren en ook ik heb punten waaraan ik moet werken (volgens mij dezelfde punten als jou shiningday).
Volgens mij heeft jou vriend ook moeite met enthousiast (met name naar de mensen die JIJ wel belangrijk vind) of heb ik dat mis? Dit is de grooste ergenis factor in mijn relatie. Je merkt dat wij anders opgevoed zijn. Ik weet niet hoe ik daar mee om moet gaan in de toekomst.......misschien heb jij nog tips??
Na een gesprek van 1,5 uur zijn wel lekker gaan lunchen en hebben we door het bos gewandeld. Er was toen weer tijd voor grapjes. Ik voelde me fijn en opgelucht maar tegelijkertijd blijft de twijfel of ik wel met hem een toekomst wil. Ik heb eerlijk tegen hem gezegd dat ik het een kans geef maar dat mijn twijfel niet ineens weg is en we verlopig niet gaan samenwonen tot de basis goed is.
Het voelt zo verwarrend dat je gelukkig bent maar in je hoofd een stemmentje zegt ´in 2009 ga ik bij je weg´ (net als anouske).
Wat fijn om te horen dat jij een fijne dag hebt gehad? Hebben jullie samen iest leuks gedaan of lekker een dagje thuis?
Weet je de twijfel zal nog wel even blijven maar probeer het positieve gevoel van vandaag vast te houden en bouw vanuit daar verder. Zoek naar raakvlakken die jullie samen hebben en geniet daar van. Probeer zo het negatieve op de achtergrond te krijgen.
Hey charming...
je gaat praten vandaag? Spannend zeg....en zeg eerlijk hoe je dingen ziet.
Met mij gaat het vandaag wel goed eigenlijk...heel apart. Ik ben heel rustig en kijk weer helder de wereld in, zonder stress...Ik kijk mijn vriend aan met een blik: je bent zon lieverd...Word daar weer bijna bang van, want dit is wel een prettig gevoel. Ik zit op dit moment bij hem thuis en ik vind het fijn om bij hem te zijn...Na zoveel maand van stress zit ik nu ineens heel rustig bij hem.. Ik heb het stuk van Return of Kreng uitgeprint en nog eens nagelezen en dat heeft ook een heel stuk mijn ogen geopend. Daarin staan heel veel punten waar ik aan moet werken, wat bij mij niet goed zit...
Maar ik word nu weer onzeker en bang dat dit gevoel ook weer tijdelijk is..Maar het is dat fijne gevoel weer...Ik merk dat mijn vriend zijn best doet, hij geeft wat meer, en ik iets minder zodat alles in balans komt, zo voelt het vandaag. Ik merk dat ik vandaag niet op mijn tenen loop maar echt relaxt ben en mijn vriend ook aanhaal. Ik probeer dit positieve vast te houden,of t lukt is punt 2.
En ik lees het boek Mannen komen van Mars wat mij ook veel handvaten geeft. Vandaag een fijne dag samen, of t zo blijft, geen idee...Ik hoop het zo.... Ben ook aantal dagen alleen geweest wat me ook goed deed, ik merk dat ik dat ook nodig heb en er veel energie uit haal. Nu ik bij mijn vriend ben hou ik nog energie over en loop ik niet als een lege benzinetank terug naar huis zeg maar. Zo moeten we het weer opbouwen, energie in hem steken, maar niet alle energie want dan ben ik weer opgebrand. HEt zal nog een gepuzzel en strijd worden maar we komen er wel, hoop ik haha. En heb veel gesport wat echt goed doet, lopen en nu veel schaatsen waar ik echt zon positieve kick van krijg, zo fijn..En dat heeft me ook echt goed gedaan...
Charming, hou me op de hoogte! En apart is dat he als je verhalen van anderen leest alsof je ze zelf geschreven hebt...heel apart.
Hoihoi
Hier een update van mij dag:
Het heeft mijn ogen geopend en ik (denk) dat ik hem helemaal niet kwijt wil, niet nu.....
We hebben lang en goed gepraat. Ik heb eerlijk gezegd waar ik tegen aanloop en wat ik graag anders zou willen zien, eerst reageerde hij heel terughoudend maar later leek hij te beseffen dat als hij niet zijn best doet, hij mij kwijt raakt. Hij staat open voor verandering, mits ik het ook deels ga accepteren en ook ik heb punten waaraan ik moet werken (volgens mij dezelfde punten als jou shiningday).
Volgens mij heeft jou vriend ook moeite met enthousiast (met name naar de mensen die JIJ wel belangrijk vind) of heb ik dat mis? Dit is de grooste ergenis factor in mijn relatie. Je merkt dat wij anders opgevoed zijn. Ik weet niet hoe ik daar mee om moet gaan in de toekomst.......misschien heb jij nog tips??
Na een gesprek van 1,5 uur zijn wel lekker gaan lunchen en hebben we door het bos gewandeld. Er was toen weer tijd voor grapjes. Ik voelde me fijn en opgelucht maar tegelijkertijd blijft de twijfel of ik wel met hem een toekomst wil. Ik heb eerlijk tegen hem gezegd dat ik het een kans geef maar dat mijn twijfel niet ineens weg is en we verlopig niet gaan samenwonen tot de basis goed is.
Het voelt zo verwarrend dat je gelukkig bent maar in je hoofd een stemmentje zegt ´in 2009 ga ik bij je weg´ (net als anouske).
Wat fijn om te horen dat jij een fijne dag hebt gehad? Hebben jullie samen iest leuks gedaan of lekker een dagje thuis?
Weet je de twijfel zal nog wel even blijven maar probeer het positieve gevoel van vandaag vast te houden en bouw vanuit daar verder. Zoek naar raakvlakken die jullie samen hebben en geniet daar van. Probeer zo het negatieve op de achtergrond te krijgen.
zondag 11 januari 2009 om 19:15
Hey,
Hm jou ogen zijn ook wel wat geopend, die van mij ook ja en van jou en mijn vriend ook wel. Heel herkenbaar allemaal... Fijn dat jullie zo'n goed gesprek hebben gehad. Ook al blijft de twijfel en die stem in het hoofd, het is ook erg fijn dat je ogen geopend zijn. En ik denk dat als jullie er alle 2 aan gaan werken dat hopelijk dat stemmetje ook minder wordt, beetje bij beetje. De wil is er en jullie houden van elkaar...das wel een goede basis hoor.
Mijn vriend is idd ook niet erg enthousiast bij mensen die ik belangrijk vind. Hij kan dan erg onverschillig en ongeinteresseerd doen. Ik vind dat je echt wel mag verwachten dat hij enthousiast kan doen, in ieder geval als je ergens binnen komt..Dan moet ie t zelf weten vind ik, maar even dat kleine...Ik negeer mijn vriend een beetje als hij dat doet en dat vind hij niet leuk, want iedereen merkt dan wel dat ik zijn houding niet leuk vind.
Eerlijk van je dat je ook zegt dat je twijfel niet zo weg is, want dat denken mannen wel snel.
Mijn vriend bood vandaag zelf aan om ergens heen te gaan zodat ik kon schaatsen. Hij kan t niet, maar wilde wel kijken. Nou dat deed me wel erg goed om voor mij te gaan staan blauwbekken...En ik heb zeer genoten en vond het super van hem. Ben nog steeds rustig maar inwendig toch weer iets onrust, misschien omdat ik hier weer op zit te lezen. Maar ik geniet wel een beetje van deze dag. Ik denk dat we het vertrouwen en de veiligheid weer terug moeten vinden in de relatie, tenminste ik wel.
Mijn vriend doet nu wel kleine dingen voor mij, krijg nu een aai over mijn bol, een knuffel en ik merk dat ik ongemerkt ook weer contact met hem zoek. De wisselwerking start iets. En heb ook, zoals in het boek Mannen komen van Mars staat, heb verteld dat ik het zeer waardeer dat hij zijn best doet en dat ik dat goed kan merken. Dat moet je ook zeggen, heel kinderlijk maar het moedigd de ander aan om zo door te gaan. Ik zag mijn vriend echt daar blij door kijken wat mij ook goed deed...
En t moet verder groeien, ik ga me niet meer druk maken over de toekomst, en dan bedoel ik huizen enz. Ik wil er voor zorgen een goede relatie te hebben op dit moment en de rest komt wel....of niet...ik zie het wel.....
Wel apart he dat t allemaal zo herkenbaar is....
Hm jou ogen zijn ook wel wat geopend, die van mij ook ja en van jou en mijn vriend ook wel. Heel herkenbaar allemaal... Fijn dat jullie zo'n goed gesprek hebben gehad. Ook al blijft de twijfel en die stem in het hoofd, het is ook erg fijn dat je ogen geopend zijn. En ik denk dat als jullie er alle 2 aan gaan werken dat hopelijk dat stemmetje ook minder wordt, beetje bij beetje. De wil is er en jullie houden van elkaar...das wel een goede basis hoor.
Mijn vriend is idd ook niet erg enthousiast bij mensen die ik belangrijk vind. Hij kan dan erg onverschillig en ongeinteresseerd doen. Ik vind dat je echt wel mag verwachten dat hij enthousiast kan doen, in ieder geval als je ergens binnen komt..Dan moet ie t zelf weten vind ik, maar even dat kleine...Ik negeer mijn vriend een beetje als hij dat doet en dat vind hij niet leuk, want iedereen merkt dan wel dat ik zijn houding niet leuk vind.
Eerlijk van je dat je ook zegt dat je twijfel niet zo weg is, want dat denken mannen wel snel.
Mijn vriend bood vandaag zelf aan om ergens heen te gaan zodat ik kon schaatsen. Hij kan t niet, maar wilde wel kijken. Nou dat deed me wel erg goed om voor mij te gaan staan blauwbekken...En ik heb zeer genoten en vond het super van hem. Ben nog steeds rustig maar inwendig toch weer iets onrust, misschien omdat ik hier weer op zit te lezen. Maar ik geniet wel een beetje van deze dag. Ik denk dat we het vertrouwen en de veiligheid weer terug moeten vinden in de relatie, tenminste ik wel.
Mijn vriend doet nu wel kleine dingen voor mij, krijg nu een aai over mijn bol, een knuffel en ik merk dat ik ongemerkt ook weer contact met hem zoek. De wisselwerking start iets. En heb ook, zoals in het boek Mannen komen van Mars staat, heb verteld dat ik het zeer waardeer dat hij zijn best doet en dat ik dat goed kan merken. Dat moet je ook zeggen, heel kinderlijk maar het moedigd de ander aan om zo door te gaan. Ik zag mijn vriend echt daar blij door kijken wat mij ook goed deed...
En t moet verder groeien, ik ga me niet meer druk maken over de toekomst, en dan bedoel ik huizen enz. Ik wil er voor zorgen een goede relatie te hebben op dit moment en de rest komt wel....of niet...ik zie het wel.....
Wel apart he dat t allemaal zo herkenbaar is....
maandag 12 januari 2009 om 21:00
quote:shiningday schreef op 11 januari 2009 @ 19:15:
Hey,
Hm jou ogen zijn ook wel wat geopend, die van mij ook ja en van jou en mijn vriend ook wel. Heel herkenbaar allemaal... Fijn dat jullie zo'n goed gesprek hebben gehad. Ook al blijft de twijfel en die stem in het hoofd, het is ook erg fijn dat je ogen geopend zijn. En ik denk dat als jullie er alle 2 aan gaan werken dat hopelijk dat stemmetje ook minder wordt, beetje bij beetje. De wil is er en jullie houden van elkaar...das wel een goede basis hoor.
Mijn vriend is idd ook niet erg enthousiast bij mensen die ik belangrijk vind. Hij kan dan erg onverschillig en ongeinteresseerd doen. Ik vind dat je echt wel mag verwachten dat hij enthousiast kan doen, in ieder geval als je ergens binnen komt..Dan moet ie t zelf weten vind ik, maar even dat kleine...Ik negeer mijn vriend een beetje als hij dat doet en dat vind hij niet leuk, want iedereen merkt dan wel dat ik zijn houding niet leuk vind.
Eerlijk van je dat je ook zegt dat je twijfel niet zo weg is, want dat denken mannen wel snel.
Mijn vriend bood vandaag zelf aan om ergens heen te gaan zodat ik kon schaatsen. Hij kan t niet, maar wilde wel kijken. Nou dat deed me wel erg goed om voor mij te gaan staan blauwbekken...En ik heb zeer genoten en vond het super van hem. Ben nog steeds rustig maar inwendig toch weer iets onrust, misschien omdat ik hier weer op zit te lezen. Maar ik geniet wel een beetje van deze dag. Ik denk dat we het vertrouwen en de veiligheid weer terug moeten vinden in de relatie, tenminste ik wel.
Mijn vriend doet nu wel kleine dingen voor mij, krijg nu een aai over mijn bol, een knuffel en ik merk dat ik ongemerkt ook weer contact met hem zoek. De wisselwerking start iets. En heb ook, zoals in het boek Mannen komen van Mars staat, heb verteld dat ik het zeer waardeer dat hij zijn best doet en dat ik dat goed kan merken. Dat moet je ook zeggen, heel kinderlijk maar het moedigd de ander aan om zo door te gaan. Ik zag mijn vriend echt daar blij door kijken wat mij ook goed deed...
En t moet verder groeien, ik ga me niet meer druk maken over de toekomst, en dan bedoel ik huizen enz. Ik wil er voor zorgen een goede relatie te hebben op dit moment en de rest komt wel....of niet...ik zie het wel.....
Wel apart he dat t allemaal zo herkenbaar is....
Eindelijk heb ik dan even tijd om te reageren op je berichtje (je kent het wel werken werken werken).
Wat je zegt over een goede basis, het houden van elkaar.
Ik weet niet eens of ik wel echt van mijn vriend hou?
Hoe moet dat precies voelen?
Want als ik eerlijk naar de toekomst kijk en dan bedoel ik niet morgen of overmorgen maar over een paar jaar, dan zie ik hem daar op dit moment niet in.
Als ik dit schrijf dan vraag ik me echt af waarom ik het nog een kans geef, schuldgevoel? of toch het houden van?
Ik kan hem niet loslaten hij is er tenslotte ook altijd voor mij geweest.
Medelijden?
Het samenwonen is ook bij ons de discussie van de dag, wanneer vind jij dat je relatie goed genoeg is?
Zou dat moment bij jou ooit komen?
Ik begin daar zelf steeds vaker over te twijfelen. Als je iemand echt echt heel leuk vind dan wil je toch niets liever dan samen zijn (dag en nacht) al woonde hij aan de andere kant van de wereld?
Mijn gevoel blijft maar nee zeggen, zou dat op korte termijn nog veranderen?
Fijne avond. Hoop gauw wat van je te horen!
Als er andere mensen zijn met tips graag!!! Want die kan ik en volgens mij shiningday ook erg goed gebruiken........ik blijf maar in hetzelfde cirkeltje ronddraaien.....
Hey,
Hm jou ogen zijn ook wel wat geopend, die van mij ook ja en van jou en mijn vriend ook wel. Heel herkenbaar allemaal... Fijn dat jullie zo'n goed gesprek hebben gehad. Ook al blijft de twijfel en die stem in het hoofd, het is ook erg fijn dat je ogen geopend zijn. En ik denk dat als jullie er alle 2 aan gaan werken dat hopelijk dat stemmetje ook minder wordt, beetje bij beetje. De wil is er en jullie houden van elkaar...das wel een goede basis hoor.
Mijn vriend is idd ook niet erg enthousiast bij mensen die ik belangrijk vind. Hij kan dan erg onverschillig en ongeinteresseerd doen. Ik vind dat je echt wel mag verwachten dat hij enthousiast kan doen, in ieder geval als je ergens binnen komt..Dan moet ie t zelf weten vind ik, maar even dat kleine...Ik negeer mijn vriend een beetje als hij dat doet en dat vind hij niet leuk, want iedereen merkt dan wel dat ik zijn houding niet leuk vind.
Eerlijk van je dat je ook zegt dat je twijfel niet zo weg is, want dat denken mannen wel snel.
Mijn vriend bood vandaag zelf aan om ergens heen te gaan zodat ik kon schaatsen. Hij kan t niet, maar wilde wel kijken. Nou dat deed me wel erg goed om voor mij te gaan staan blauwbekken...En ik heb zeer genoten en vond het super van hem. Ben nog steeds rustig maar inwendig toch weer iets onrust, misschien omdat ik hier weer op zit te lezen. Maar ik geniet wel een beetje van deze dag. Ik denk dat we het vertrouwen en de veiligheid weer terug moeten vinden in de relatie, tenminste ik wel.
Mijn vriend doet nu wel kleine dingen voor mij, krijg nu een aai over mijn bol, een knuffel en ik merk dat ik ongemerkt ook weer contact met hem zoek. De wisselwerking start iets. En heb ook, zoals in het boek Mannen komen van Mars staat, heb verteld dat ik het zeer waardeer dat hij zijn best doet en dat ik dat goed kan merken. Dat moet je ook zeggen, heel kinderlijk maar het moedigd de ander aan om zo door te gaan. Ik zag mijn vriend echt daar blij door kijken wat mij ook goed deed...
En t moet verder groeien, ik ga me niet meer druk maken over de toekomst, en dan bedoel ik huizen enz. Ik wil er voor zorgen een goede relatie te hebben op dit moment en de rest komt wel....of niet...ik zie het wel.....
Wel apart he dat t allemaal zo herkenbaar is....
Eindelijk heb ik dan even tijd om te reageren op je berichtje (je kent het wel werken werken werken).
Wat je zegt over een goede basis, het houden van elkaar.
Ik weet niet eens of ik wel echt van mijn vriend hou?
Hoe moet dat precies voelen?
Want als ik eerlijk naar de toekomst kijk en dan bedoel ik niet morgen of overmorgen maar over een paar jaar, dan zie ik hem daar op dit moment niet in.
Als ik dit schrijf dan vraag ik me echt af waarom ik het nog een kans geef, schuldgevoel? of toch het houden van?
Ik kan hem niet loslaten hij is er tenslotte ook altijd voor mij geweest.
Medelijden?
Het samenwonen is ook bij ons de discussie van de dag, wanneer vind jij dat je relatie goed genoeg is?
Zou dat moment bij jou ooit komen?
Ik begin daar zelf steeds vaker over te twijfelen. Als je iemand echt echt heel leuk vind dan wil je toch niets liever dan samen zijn (dag en nacht) al woonde hij aan de andere kant van de wereld?
Mijn gevoel blijft maar nee zeggen, zou dat op korte termijn nog veranderen?
Fijne avond. Hoop gauw wat van je te horen!
Als er andere mensen zijn met tips graag!!! Want die kan ik en volgens mij shiningday ook erg goed gebruiken........ik blijf maar in hetzelfde cirkeltje ronddraaien.....
dinsdag 13 januari 2009 om 13:20
Houden van is idd wel moeilijk begrip, denk dat wij het te vaak vastzetten op het verliefd zijn, maar dat gaat ook over.
Denk dat houden van is dat je naar je vent kijkt en denkt: jah! Die is van mij en wat een lekker ding. Ik ben op dat moment nog niet zover om dat te zeggen, alhoewel ik t wel fijn vind om naar hem toe te gaan. We zijn alwel anders tegen elkaar, wat spontaner weer zoals we waren....maar t is nog hard werken, maar ik weet nu niet meer of we wel bij elkaar passen....
Dat ga ik nu even onderzoeken voor mezelf omdat ik daar een beetje erg aan twijfel..
Zie je wel een andere man in je toekomst (niet dat je verliefd op iemand hoeft te zijn nu, maar dat je een ander ipv je vriend wel in je leven ziet)? Beklemd je het gevoel van samenwonen?? Ben je er wel aan toe al? Ik zie het ook niet zitten om nu met mijn vriend in 1 huis te zitten hoor. Maar we willen een weekend weg en dat lijkt me wel weer leuk en fijn..Misschien ook wel een kronkel van denken? Zo denk ik dan bij mezelf he..Samenwonen doe je als je gevoel zegt: ja. Eerder niet. Hoe lang heb je nu met je vriend? Voordat het samenwonen gebeuren aan de orde kwam, had je toen ook al dit gevoel en twijfels??
Denk dat houden van is dat je naar je vent kijkt en denkt: jah! Die is van mij en wat een lekker ding. Ik ben op dat moment nog niet zover om dat te zeggen, alhoewel ik t wel fijn vind om naar hem toe te gaan. We zijn alwel anders tegen elkaar, wat spontaner weer zoals we waren....maar t is nog hard werken, maar ik weet nu niet meer of we wel bij elkaar passen....
Dat ga ik nu even onderzoeken voor mezelf omdat ik daar een beetje erg aan twijfel..
Zie je wel een andere man in je toekomst (niet dat je verliefd op iemand hoeft te zijn nu, maar dat je een ander ipv je vriend wel in je leven ziet)? Beklemd je het gevoel van samenwonen?? Ben je er wel aan toe al? Ik zie het ook niet zitten om nu met mijn vriend in 1 huis te zitten hoor. Maar we willen een weekend weg en dat lijkt me wel weer leuk en fijn..Misschien ook wel een kronkel van denken? Zo denk ik dan bij mezelf he..Samenwonen doe je als je gevoel zegt: ja. Eerder niet. Hoe lang heb je nu met je vriend? Voordat het samenwonen gebeuren aan de orde kwam, had je toen ook al dit gevoel en twijfels??
dinsdag 3 februari 2009 om 14:31
Hier gaat t redelijk.
We zaten weer in de lift maar ben weer hard omgevallen om t maar zo te zeggen. We hebben 3 weken geleden een weekendje weg geboekt, maar ik krijg het er spaansbenauwd van als ik er aan denk....Raak zelfs 's nachts in paniek ervan...Heb t idee dat ik op mijn tenen moet lopen in de relatie, dat er teveel geeist en verwacht wordt van mij. Ik moet eerst de veiligheid weer hebben, die kreeg ik net weer een beetje bij hem, maar denk zelf dat dit weekend weg te snel geboekt is. Ik ga vanavond tegen hem zeggen hoe ik er tegen aan kijk. Het idee van dingen Moeten in zon weekend weg benauwt me. Ik denk dat ik beetje overspannen ben door de relatie, dat ik te lang teveel gegeven heb. Als ik er aan denk dat ik geen dingen Moet, krijg ik rust in mij en dat ga ik vriendlief ook zeggen.Ik moet rust en ruimte hebben, beslis nu nog niet of ik verder ga met hem, moet eerst mezelf weer goed op de rit krijgen...Las op een site symptonen over overspannen en ik zag wel veel herkenning (oaslecht voor jezelf opkomen, altijd klaarstaan voor anderen
perfectionisme, alles heel goed te willen doen
weinig zelfvertrouwen, onzekerheid
veel onder controle houden, alles moet lopen zoals jij in je hoofd hebt, gepland hebt
gevoelens niet naar mensen uitspreken, vaak boosheid, irritatie, gepieker over zaken,
die je niet meteen kunt oplossen). Ik moet meer voor mezelf opkomen, probeer ik nu ook te doen...Maar wat een gedoe zeg...had ik maar eerder mijn mond open getrokken...
We zaten weer in de lift maar ben weer hard omgevallen om t maar zo te zeggen. We hebben 3 weken geleden een weekendje weg geboekt, maar ik krijg het er spaansbenauwd van als ik er aan denk....Raak zelfs 's nachts in paniek ervan...Heb t idee dat ik op mijn tenen moet lopen in de relatie, dat er teveel geeist en verwacht wordt van mij. Ik moet eerst de veiligheid weer hebben, die kreeg ik net weer een beetje bij hem, maar denk zelf dat dit weekend weg te snel geboekt is. Ik ga vanavond tegen hem zeggen hoe ik er tegen aan kijk. Het idee van dingen Moeten in zon weekend weg benauwt me. Ik denk dat ik beetje overspannen ben door de relatie, dat ik te lang teveel gegeven heb. Als ik er aan denk dat ik geen dingen Moet, krijg ik rust in mij en dat ga ik vriendlief ook zeggen.Ik moet rust en ruimte hebben, beslis nu nog niet of ik verder ga met hem, moet eerst mezelf weer goed op de rit krijgen...Las op een site symptonen over overspannen en ik zag wel veel herkenning (oaslecht voor jezelf opkomen, altijd klaarstaan voor anderen
perfectionisme, alles heel goed te willen doen
weinig zelfvertrouwen, onzekerheid
veel onder controle houden, alles moet lopen zoals jij in je hoofd hebt, gepland hebt
gevoelens niet naar mensen uitspreken, vaak boosheid, irritatie, gepieker over zaken,
die je niet meteen kunt oplossen). Ik moet meer voor mezelf opkomen, probeer ik nu ook te doen...Maar wat een gedoe zeg...had ik maar eerder mijn mond open getrokken...
zaterdag 1 augustus 2009 om 01:01
Zo das een tijd terug dat ik mijn topic geopend heb.
Even een update, na lang vechten en wikken en wegen hebben we samen besloten er een punt achter te zetten. Hij had ook door dat het niet meer werkte en we accepteren het allebei.
Voel me raar, leeg, maar ook opgelucht...
Charming, hoest met jou!
:knuff:
Even een update, na lang vechten en wikken en wegen hebben we samen besloten er een punt achter te zetten. Hij had ook door dat het niet meer werkte en we accepteren het allebei.
Voel me raar, leeg, maar ook opgelucht...
Charming, hoest met jou!
:knuff:
zaterdag 1 augustus 2009 om 01:14
Toentertijd heb ik je topic niet gelezen, maar wat een dappere beslissing van jezelf! En fijn dat het ook zo goed voelt.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zaterdag 1 augustus 2009 om 01:18
zaterdag 1 augustus 2009 om 09:30
Ik heb zojuist op het andere topic gereageerd!
Mijn relatie is ook uit ook wij hebben samen de beslissing genomen. Ik weet niet of dit het makkelijker maakt want je hebt dan zoveel hoop, de deur wordt niet dichtgegooid maar blijft op een keer staan.
Heel veel sterkte!!
En schrijf een en ander lekker van je af
Mijn relatie is ook uit ook wij hebben samen de beslissing genomen. Ik weet niet of dit het makkelijker maakt want je hebt dan zoveel hoop, de deur wordt niet dichtgegooid maar blijft op een keer staan.
Heel veel sterkte!!
En schrijf een en ander lekker van je af
