Gush wat moet ik nu toch doen...word gek van mezelf

Hallo, Ik zit behoorlijk met mijn relatie in de knoop en hoop dat mensen mij handvaten kunnen geven hoe verder te gaan.



Ik heb een relatie van 1.5 jaar. Tot ongeveer september was er niks aan de hand. Toen gingen we bezig met huizen en dat benauwde mij. Toch doorgegaan om te kijken wat mij een naar onderbuikgevoel gaf. Dit bleef knagen als ik aan een huis kopen dacht. In die tijd besteedde mijn vriend weinig aandacht en energie in ons. Ik gaf 200% en hij niks. Ik werkte voor 2 om onze relatie leuk te houden, wilde leuke dingen doen en hij blies alles af. Dit is een maand zo doorgegaan totdat begin november de bom barstte bij mij en ik half overspannen was. Hebben time out gehad van een week, meer om mij rust te geven. Besloten om verder te gaan samen mits hij meer energie in ons zou steken. Het huizenplan hebben we laten zitten voor wat het was inmiddels.



Vanaf die tijd tot aan nu twijfel ik wat ik met onze relatie moet. Heb mijn vriend 3x moeten vertellen dat hij moet werken aan onze relatie, dat hij mij bijv. even een knuffel of een kus geeft (kreeg soms de hele dag geen kus van hem), de kleine dingen doet zeg maar. Hier deed hij lacherig om tot ik afgelopen week echt hem gezegd heb dat als hij dit niet serieus neemt ik er mee stop. Hier schrok hij van en doet nu ineens wel zijn best.. Maar ik ben totaal uit balans hierdoor, het vliegt me soms enorm aan en dan wil ik gewoon thuis zijn om rust te hebben voor mezelf. Ben behoorlijk gestressed hierdoor en slaap soms slecht. Als ik er aan denk dat ik naar hem toe moet gaan, krijg ik alweer stress. Stress om hem? Stress omdat ik bang ben om weer stress te krijgen, en dus stress om de stress? Bang dat hij weer over mijn grenzen heen loopt? Ik ben mezelf niet en mijn gevoel is weg, of ergens verstopt doordat hij over mijn grenzen is gegaan en daar ook rustig overheen bleef lopen, of durf ik me niet te binden aan hem omdat hij me zo gekwetst heeft en zwaar over mijn grenzen is geweest, is er een grote muur om mij heen gebouwd door dit gebeuren?? Heb 4 jaar terug een burn out gehad en ik herken veel signalen als ik aan de relatie denk en das wel k*t....



Wat moet ik doen....proberen om mijn gevoel boven water te krijgen en hem toch die kans te geven (dan zit ik wel in de stress, maar misschien als hij echt zijn best doet dat dit dan verdwijnt en ik het fijne gevoel van toen weer krijg), of er mee stoppen wat mij op dit moment wel rust geef als ik er aan denk (maar is dit geen vluchtgedrag om maar van de stress af te zijn?), maar ik wil zo graag dat het weer zo was als toen...t is echt een schat van een jongen maar ik ben helemaal de weg kwijt in onze relatie...



Wie kan mij raad, handvaten geven.... Ik ben wel iemand die snel beren op de weg ziet, ben een zogenaamde ramp denker (maak snel van een mug een olifant), snel in paniek is (dit omdat ik een burn out heb gehad)...

Hoor graag van jullie...

Dikke

Ik heb al een week geen hoofdpijn meer sinds het uit is! How fijn! Maar mis hem wel

Was ik weer even. Ik lees regelmatig mee met andere verhalen van mensen dus kijk achter de schermen veel mee..

Hier gaat het echt k** Loop met mijn ziel onder de arm. Huil veel en voel me verschrikkelijk eenzaam. Ik mis hem..of is het toch iemand naast me..Volgens mij houdt dit gevoel nooit op...En Guus Meeuwis liedjes zijn ook beste tranen trekkers "het ijs is nog te dun" "dans".. Boehoehoehoehhh

Maar dan huil ik even 2 tellen hard en dan is het ook weer ineens over....Denk dat huilen wel goed is dan, ik slik de tranen veel weg, maar merk dat ik na zon huilbui als nu wel weer even helemaal rustig wordt. Heb exvriend paar x gesmst hoe het ging...Ja ik weet het, dom, stom en onverstandig. Maar wilde oprecht even weten hoe het met hem ging. Het ging redelijk, hij vond het ook erg moeilijk en zwaar. Maar er was geen weg meer terug zei hij, we waren te verschillend. Een stuk bevestiging wat voor mij wel goed is. Want ik wilde zo weer naar hem toe..Heb hem nu een week niet gesmst, gesproken. Zag hem gisteren voor het eerst weer. Ik zat in de auto en hij stond buiten, ik reed langs. Nou bam was gelijk weer van slag en was erg verdrietig. Dus voorgenomen om nergens t ekomen waar hij misschien zou kunnen zijn. Om mezelf maar zo min mogelijk pijn te doen..Maar jemig ik heb het zelf uitgemaakt, moest zo op mijn tenen lopen, het werkte niet, maar ben zo van slag en heb zon gebroken hart. Hij lijkt wel gesplinterd, zo zeer als het doet..

Iemand nog tips verder??

Ik voel me alleen en eenzaam, moet denk ik behoorlijk mijn draai weer vinden

Wordt het ooit minder? jawel want ik heb mijn ex ook overleefd (waar ik ooit 2.5 jaar mee ging en ik hem ook niet los kon laten). Maar zover ben ik niet.

Sorry voor mijn warrige verhaal. En mijn waterproof mascara is ook niet zo waterproof zie ik al wel...

Ik heb denk ik tot een week terug in de ontkenningsfase gezeten want sinds een week is mijn hart gebroken/ gescheurt...jemig breek liever een been volgens mij

Bedankt Jolante voor je lieve opbeurende woorden!

Net een sms van een vriendin van hem dat ik zo sterk was om dit te doen, nou oh wat sterk, heb alweer heel wat tranen gehuild vanmorgen

Maar net je reactie gelezen en dat doet me goed.

Ik vind het op dit moment erg moeilijk om dingen op te pakken alleen, maar ja zal wel moeten want alleen is ook zo alleen...

Ik zou best een kat willen, daar maar eens over nadenken.

Mis nu wel mijn hondje om mee te knuffelen en op uit te huilen. Maar dies dood dus valt weinig mee te knuffelen.

Maar zal eens op zoek gaan naar een nieuwe hobby ofzo...

Hoe is t met jou dan Jolante...