Haar allerbeste vriendin?!

Sinds een week of 4, 5 neemt iemand die ik 'van gezicht' kende, die mij altijd vriendelijk gedag sprak, en met de mededeling: volgens mij zouden wij heel goed met elkaar kunnen opschieten, we zouden een keertje moeten afspreken, zeer regelmatig het initiatief om de daad bij het woord te voegen.



We hebben een paar keer samen dingen ondernomen, en op zich is het een aardige meid. Helaas is het iemand die het heel veel over zichzelf heeft, heel veel bevestiging vraagt: 'hoe vind je mij?', 'vind jij mij een leuk mens?', 'vind jij mij nou dik?' enz...

Na een paar uur met haar te hebben doorgebracht heb ik het eigenlijk helemaal gehad. Echt doodmoe ben ik, ze haalt alle energie bij me weg.



Ze wil ook na de ene afspraak meteen de andere weer maken en het liefst voor de volgende dag.

Ik hou de boot af, want hier heb ik geen zin, geen tijd en geen energie voor.

Ik heb mijn leven, mijn kinderen, mijn werk en mijn vrienden.

En bovendien krijg ik het benauwd van alles in mijn vrije tijd te plannen. Een mens moet al zo veel...

En ik heb dit tegen haar gezegd. Maar het lijkt niet door te dringen.

Ze heeft problemen en vroeg zich af of ze bij mij terecht zou kunnen wanneer ze de kinderen in de auto zou zetten en naar mij toe zou rijden?

Ik heb nee gezegd.

Ook vond ze het jammer dat ik mijn zomervakantie al geboekt heb, vroeg zich af of ze hetzelfde zou boeken.

Ik heb aangegeven dat deze vakantie voor mijn kinderen en mijzelf is, we gaan graag ons eigen gangetje tijdens vrije weken.



Afgelopen vrijdagavond vroeg ze me naar een terras te komen waar ze met andere mensen zat. Omdat ik wel zin had in een hapje en een drankje en het gezelschap van andere mensen wel leuk vind ben ik gegaan.



Toen ze me zag, liet ze á la seconde haar gesprekspartner los, stond op, kwam naar me toe en omhelsde me - ik voelde me opgelaten - pakte mijn pols, trok me mee naar het tafeltje en stelde me voor als: dit is mijn allerbeste vriendin...



Toen ze me gisteren belde en ik het gesprek naar het einde leidde, en ik gedag zei, zei ze weer dag, dag, dag...ik weer ja, nou Doei!, zij weer dag, dag, dag... ik zei daarop nou Dáhag, zij weer, ja dag, dag, dag... ik zei toen om er een einde aan te maken: Ja hou nou maar op, je bent mijn vrijer niet!



Ik ben van plan om deze week eens een gesprek met haar over deze dingen te hebben.

Ze zal het niet leuk vinden, maar mijn antwoorden op haar vragen zijn voor haar niet duidelijk genoeg.



Afgezien van dat wat hier bovenstaat op mij als heel benauwend overkomt, waar ik sowieso geen behoefte aan heb, ben ik iemand die niet zo gauw iemand tot vriend of vriendin bestempel.

Bij mij moet een vriendschap groeien, en dat gaat niet in anderhalve maand.



Ik wil haar echter niet kwetsen, ik vraag me af hoe dit te doen,

subtiel maar duidelijk, duidelijk en toch subtiel?



Wie heeft goed advies?

Goeie tips, Luna.



Ik ben van nature iemand die niet wil kwetsen.

Maar dit gaat ten koste van mij en mijn kinderen.



Wie zei dat ik dit zelf zover heb laten komen, geef ik wel gelijk. Vanaf het begin had ik al een beetje een vreemd gevoel hierover, maar dacht dat ik het wel kon handelen.

Maar er zit geen rem op haar gedrag.



Er zijn nog wel meer dingen aan haar die anders dan gemiddeld zijn, maar ik dacht altijd dat ik erg behoudend ben, en alles meer onder controle heb dan andere mensen in mijn situatie. Maar dit is dan wel weer het andere uiterste.

Verana,



Je laat een alarmbelletje rinkelen.

Ze heeft ook tegen mij gezegd dat ze niet alleen kan zijn.

Dat dat ook een van de redenen is om de relatie met haar huidige vriend niet te verbreken, hoe slecht die ook volgens haar is (ik ken alleen haar verhaal).



Ze heeft letterlijk gezegd: die kerels zijn allemaal niks. Je kan beter met een vrouw te maken hebben.