Heeft wachten zin?

Misschien een beetje raar dat een man een vraag stelt op dit forum. Maar ik dacht dat veel vrouwen dit forum wel zouden lezen, dus vandaar dat ik mijn vraag dan ook in dit forum stel



Een aantal maanden geleden, heb ik een ontzettend leuke vrouw ontmoet. Toen we elkaar leerden kennen, had ze nog een relatie, en ik was al weer enige tijd vrijgezel.

De relatie waarin ze zat liep al niet lekker meer, en liep al langere tijd rond met het idee de relatie te verbreken. Het enige wat haar daarin nog tegenhield was het huis, dat ze samen gekocht hadden.



Na onze eerste date, heeft ze de relatie met haar toenmalige vriend verbroken. In eerste instantie was het tussen ons lofzang en haleluja. We hebben een prachtige tijd gehad. De bomen groeiden tot in de hemel...



Waar ik bang voor was, is werkelijkheid geworden. We zijn veel te hard van stapel gelopen. Nu we een paar maanden verder zijn, komt bij haar eigenlijk pas de bezinning. Haar vorige relatie moet zakelijk nog afgerond worden (w.o. het huis verkopen), en ze moet weer een nieuw eigen leven opbouwen.



Ze heeft aangegeven dat het haar toch allemaal te snel is gegaan. Ze kan niet, en haar oude relatie opbouwen, een nieuw eigen leven opbouwen, en een relatie met mij onderhouden. Op zich best begrijpelijk, want normaal doe je dat natuurlijk in die volgorde, en niet tegelijk.



We hebben nu afgesproken eerst uit elkaar te gaan, zodat ze voor zichzelf alle zaken op een rijtje kan zetten, zichzelf weer op de rails kan krijgen, en haar oude relatie fatsoenlijk kan afronden, zonder dat ze het gevoel heeft, ook nog eens aan een nieuwe relatie te moeten werken, wat natuurlijk ook energie kost. Met dit plan kan ik het verstandelijk alleen maar volmondig eens zijn. Gevoelsmatig baal ik er gigantisch van, want in mijn gedachten was ik al veel verder.



Ik ben zeker bereid haar die tijd te geven. Daar is ze gewoon veel te leuk, lief en aardig voor, en ik wil ook, dat de basis onder een relatie goed is.



Maar nu de vraag, die mij al een paar weken bezig houdt: is het zinvol voor mij, om "op haar te wachten", of moet ik gewoon de draad weer oppakken, door de mooie herinneringen met haar te bewaren, maar verder gaan met waar ik voor haar gebleven was?



Ik snap best, dat er geen sluitend antwoord op te geven is, maar ik ben wel benieuwd, naar hoe jullie zouden reageren, als jullie in haar schoenen stonden.

@ wuiles,



Haar oude relatie afronden: huis verkopen, samenlevingscontract ontbinden, spullen verdelen. Het is duidelijk dat ze niet meer teruggaat/wil

Bedankt voor alle reacties. Jullie reacties zijn voor mij de bevestiging die ik nodig had, om te bevestigen wat ik eigenlijk al wist.



Eigenlijk zit in iedere reactie wel een kern van waarheid.



Even slikken en weer doorgaan!



Hoe jammer het voor mij ook is. Had het graag anders gezien, maar goed. Het is niet anders. De tijd zal het leren. De deur laat ik op een kier staan, maar als iemand anders via die deur mijn leven binnenglipt, dan sta ik daar zeker voor open!

Oh, maar dat heb ik zo ook niet bedoeld hoor. Ik leef mijn leven nu rustig. Probeer haar wel uit mijn hoofd te krijgen, maar dat lukt nog maar moeilijk. We hebben momenteel weinig contact, en vraag me toch constant af, hoe het met haar gaat, wat ze doet, wat haar bezig houdt. Als ik al eens een smsje stuur, duurt het wel even, voor hij ook daadwerkelijk verstuurd is. Een antwoord erop (dat doet ze gelukkig wel), maakt me weer helemaal vrolijk.



Ze is nog lang niet uit mijn hoofd. Het houden van gevoel is er (gelukkig) nog steeds, maar daarmee natuurlijk ook het gemis.



Ik weet, dat ze nu de dingen kan doen, die ze graag wilde doen: alleen de wereld ontdekken, dingen kunnen doen zonder rekening met iemand te houden, en haar verleden afronden.

Daarbij houden we elkaar op gepaste afstand. Ik wil dit namelijk niet nog eens meemaken, en ben ervan overtuigd dat we er sterker uitkomen. Dus voor mij absoluut nog geen andere vrouw, wel mijn eigen leven. Dit legt op haar ook minder druk. Ik heb het idee, dat vreselijk pushen geen optie is, omdat ze dan nog niet tot zichzelf kan komen, en de druk, die ik dan ongewild opleg, zich gaat vertalen in een negatief beeld over mij.



Kort samengevat: geen andere vrouw voor mij, ieder eerst ons eigen leven, zodat we onze eigen problemen die we uit het verleden hebben meegenomen kunnen oplossen, en daarna met een schone lei verder gaan. Mocht dit er niet inzitten, dan is het niet voor niks geweest, dan weet ik precies wat ik wil, en kan ik in ieder geval met een schone lei aan een andere relatie beginnen