Relaties
alle pijlers
hellup, heb ik opeens een minnaar!?
zondag 3 augustus 2008 om 22:01
Pfff, ik weet het helemaal niet meer....
In het kort; samenwonend, 3 kids, baan en sinds kort dus een minnaar....
Met een exvriend mail contact gehad, een date gehad, sms-en/bellen, het werd steeds speelser. Bij de 2e date in bed beland, een paar dagen later nog een keer.
Verward, blij, verdrietig, opgewonden, onzeker; eigenlijk een emotionele achtbaan.
Het erge is dat ik vooral onzeker ben over het feit of hij nog wel contact zal opnemen. Ik moet eigenlijk me vreselijk schamen over wat ik gedaan heb, maar maak me alleen nog maar zorgen over hoe hij over mij denkt etc.
Wie heeft ook deze ervaring?
In het kort; samenwonend, 3 kids, baan en sinds kort dus een minnaar....
Met een exvriend mail contact gehad, een date gehad, sms-en/bellen, het werd steeds speelser. Bij de 2e date in bed beland, een paar dagen later nog een keer.
Verward, blij, verdrietig, opgewonden, onzeker; eigenlijk een emotionele achtbaan.
Het erge is dat ik vooral onzeker ben over het feit of hij nog wel contact zal opnemen. Ik moet eigenlijk me vreselijk schamen over wat ik gedaan heb, maar maak me alleen nog maar zorgen over hoe hij over mij denkt etc.
Wie heeft ook deze ervaring?
donderdag 7 augustus 2008 om 10:11
quote:salle schreef op 04 augustus 2008 @ 10:03:
In ieder geval bedankt voor de moeite om te reageren.
Ik heb hier een topic geopend om mijn verwarde gevoelens van mij af te schrijven en de ervaring te delen met mensen die dit ook hebben meegemaakt.
Ik heb, hoe terecht ze ook zijn, geen behoefte aan beschuldigingen, tips, adviezen etc over mijn huidige relatie nodig. Ik besef dat ik fout zit maar wil graag mijn gevoelens delen met lotgenoten.
Lotgenoten???????
De titel alleen al, heb ik OPEENS een minaar??? Jajaja.
Ik snap dat je je kloten voelt, maar dat heb je allemaal aan jezelf te danken!
In ieder geval bedankt voor de moeite om te reageren.
Ik heb hier een topic geopend om mijn verwarde gevoelens van mij af te schrijven en de ervaring te delen met mensen die dit ook hebben meegemaakt.
Ik heb, hoe terecht ze ook zijn, geen behoefte aan beschuldigingen, tips, adviezen etc over mijn huidige relatie nodig. Ik besef dat ik fout zit maar wil graag mijn gevoelens delen met lotgenoten.
Lotgenoten???????
De titel alleen al, heb ik OPEENS een minaar??? Jajaja.
Ik snap dat je je kloten voelt, maar dat heb je allemaal aan jezelf te danken!
donderdag 7 augustus 2008 om 10:33
Jeetje mina, wat een reacties vol van begrip en empathie (not). Ik scheer de bijdragen niet allemaal over 1 kam, maar de 'ach gut'-s en de aanmatiging dat TO nu dan maar op de blaren moet zitten en dit soort reacties kan verwachten/verdient. Ik vind dat ongelofelijk. Zo kort door de bocht. TO geeft aan dat ze haar gevoelens wil uiten, haar hart wil luchten over de rotsituatie waar ze in zit. Die verwijten zal ze zichzelf wel maken, en die zijn uiteindelijk onproductief. Het helpt je alleen maar aan meer schuldgevoel (altiojd op jezelf gericht) in plaats van in een positie dat je je daadwerkelijk op een ander (aan te raden je relatie met je man als je ervoor kiest met hem verder te gaan) en het verbeteren/veranderen van de situatie kunt richten.
Aan iedereen: zit je te wachten op belerende vingertjes als je zelf ooit in een situatie bent beland waar je eigenlijk zelf ook van weet hoe fout, slecht en verwerpelijk die is (als we in die termen praten)? Ik ben benieuwd.
Lieve TO, ik begrijp je behoefte aan mensen die het ook mee hebben gemaakt. Dat ben ik (gelukkig) niet, maar ik denk dat je meer de behoefte bedoeld aan mensen die empathisch kunnen luisteren zonder te (ver)oordelen. Daar heb je recht op, en dat kan heel verhelderend zijn. Misschien vind je het niet op het forum, maar in je eigen directere omgeving. Laat je niet ontmoedigen en kijk goed wat JIJ wilt. Als je zeker wist verder te willen met je ex, dan postte je hier niet. Het feit dat je je meer zorgen maakt over of ex nog wel contact opneemt is zoals je ook al wel aanvoelt een groot waarschuwingsignaal: het leidt je af of weg van je relatie(-perikelen?) met je man. Gaf hij je de laatste tijd genoeg aandacht? Deden jullie genoeg leuke dingen samen? Was er een sleur ontstaan? Dat zijn vragen waar je wellicht iets mee kan, en die je met je man kunt bespreken. Ik heb er nogmaals weinig ervaring mee, en kan je ook niet zeggen of je het je man moet vertellen dat je hem hebt bedrogen. Maar mocht je verder willen met je ex, ook al is het alleen voor de sex, en je houd daadwerkelijk van je man: zet VOOR JE MAN een (tijdelijke) stop op de relatie. Jij zou ook niet op die manier bedrogen willen worden, maar juist eerlijk te horen krijgen hoe-en-wat, toch? Ik heb geen ervaring hiermee en weet niet hoe je dit wilt aanpakken, maar ik wilde reageren dat anderen vaak makkelijk een oordeel vellen. Blijf bij je zelf en neem verantwoordelijkheid voor de situatie, wat er ook gebeurd.
X Misia
Aan iedereen: zit je te wachten op belerende vingertjes als je zelf ooit in een situatie bent beland waar je eigenlijk zelf ook van weet hoe fout, slecht en verwerpelijk die is (als we in die termen praten)? Ik ben benieuwd.
Lieve TO, ik begrijp je behoefte aan mensen die het ook mee hebben gemaakt. Dat ben ik (gelukkig) niet, maar ik denk dat je meer de behoefte bedoeld aan mensen die empathisch kunnen luisteren zonder te (ver)oordelen. Daar heb je recht op, en dat kan heel verhelderend zijn. Misschien vind je het niet op het forum, maar in je eigen directere omgeving. Laat je niet ontmoedigen en kijk goed wat JIJ wilt. Als je zeker wist verder te willen met je ex, dan postte je hier niet. Het feit dat je je meer zorgen maakt over of ex nog wel contact opneemt is zoals je ook al wel aanvoelt een groot waarschuwingsignaal: het leidt je af of weg van je relatie(-perikelen?) met je man. Gaf hij je de laatste tijd genoeg aandacht? Deden jullie genoeg leuke dingen samen? Was er een sleur ontstaan? Dat zijn vragen waar je wellicht iets mee kan, en die je met je man kunt bespreken. Ik heb er nogmaals weinig ervaring mee, en kan je ook niet zeggen of je het je man moet vertellen dat je hem hebt bedrogen. Maar mocht je verder willen met je ex, ook al is het alleen voor de sex, en je houd daadwerkelijk van je man: zet VOOR JE MAN een (tijdelijke) stop op de relatie. Jij zou ook niet op die manier bedrogen willen worden, maar juist eerlijk te horen krijgen hoe-en-wat, toch? Ik heb geen ervaring hiermee en weet niet hoe je dit wilt aanpakken, maar ik wilde reageren dat anderen vaak makkelijk een oordeel vellen. Blijf bij je zelf en neem verantwoordelijkheid voor de situatie, wat er ook gebeurd.
X Misia
donderdag 7 augustus 2008 om 10:35
Lieve salle,
nou, ik voel me helemaal lotgenote hoor. Ik heb een tijdje terug ineens een affaire gehad met een collega (ik was trouwens wel single, maar hij niet). Ik wist niet wat me overkwam, ineens stonden we in het magazijn te rommelen, en daar kon ik echt niks aan doen, dat overkwam me gewoon. Je weet het he, soms gebeurt dat gewoon, dan word je wakker en heb je een kater, een puist op je voorhoofd, een studieschuld en een minnaar.
Hij had daar ook last van, hem overkwam het ook allemaal maar. En zijn vrouw, nou, die is denk ik nog het beste af, want die weet tenminste niet wat haar allemaal overkomen is. We waren echt beide slachtoffers van de situatie, konden er écht helemaal niks aan doen.
En als ik in die rol was blijven hangen, zat ik nu nog stiekume smsjes te lezen en spannende mailtjes te sturen.
Wake up... Je hebt niet OPEENS een minnaar, je kiest ervoor om in dat verliefde gevoel mee te gaan. Voel je je weer lekker jong enzo. Die verliefde gevoelens, daar moet je helemaal niet over schrijven, die moet je niet willen uitwisselen. Daar moet je over nadenken. Wil ik daar wat mee? Ja? Dan open kaart spelen met je partner. Nee? Dan dus geen contact meer zoeken.
nou, ik voel me helemaal lotgenote hoor. Ik heb een tijdje terug ineens een affaire gehad met een collega (ik was trouwens wel single, maar hij niet). Ik wist niet wat me overkwam, ineens stonden we in het magazijn te rommelen, en daar kon ik echt niks aan doen, dat overkwam me gewoon. Je weet het he, soms gebeurt dat gewoon, dan word je wakker en heb je een kater, een puist op je voorhoofd, een studieschuld en een minnaar.
Hij had daar ook last van, hem overkwam het ook allemaal maar. En zijn vrouw, nou, die is denk ik nog het beste af, want die weet tenminste niet wat haar allemaal overkomen is. We waren echt beide slachtoffers van de situatie, konden er écht helemaal niks aan doen.
En als ik in die rol was blijven hangen, zat ik nu nog stiekume smsjes te lezen en spannende mailtjes te sturen.
Wake up... Je hebt niet OPEENS een minnaar, je kiest ervoor om in dat verliefde gevoel mee te gaan. Voel je je weer lekker jong enzo. Die verliefde gevoelens, daar moet je helemaal niet over schrijven, die moet je niet willen uitwisselen. Daar moet je over nadenken. Wil ik daar wat mee? Ja? Dan open kaart spelen met je partner. Nee? Dan dus geen contact meer zoeken.
donderdag 7 augustus 2008 om 10:39
@misia,
ik lees in de OP vooral dat TO dus die schuldgevoelens niet heeft.
"Ik moet eigenlijk me vreselijk schamen over wat ik gedaan heb, maar maak me alleen nog maar zorgen over hoe hij over mij denkt etc."
Ik vind je reactie trouwens echt lief, en begripvol, en je zegt hele verstandige dingen. Maar toen ik in die situatie zat, was ik eigenlijk achteraf beter geholpen bij de bottere reacties. De "kut dat je je zo voelt, maarre.. je doet het zelf he"-reacties.
Ik denk dat TO, als ze teveel begrip krijgt, het voor zichzelf teveel goed kan praten. Ik vind dat ze zichzelf teveel als slachtoffer neerzet. Volgens mij schreef Eleonora dat bij mij: we zijn toch geen wilde beesten, we kunnen nadenken, zijn niet overgeleverd aan onze hormonen.
ik lees in de OP vooral dat TO dus die schuldgevoelens niet heeft.
"Ik moet eigenlijk me vreselijk schamen over wat ik gedaan heb, maar maak me alleen nog maar zorgen over hoe hij over mij denkt etc."
Ik vind je reactie trouwens echt lief, en begripvol, en je zegt hele verstandige dingen. Maar toen ik in die situatie zat, was ik eigenlijk achteraf beter geholpen bij de bottere reacties. De "kut dat je je zo voelt, maarre.. je doet het zelf he"-reacties.
Ik denk dat TO, als ze teveel begrip krijgt, het voor zichzelf teveel goed kan praten. Ik vind dat ze zichzelf teveel als slachtoffer neerzet. Volgens mij schreef Eleonora dat bij mij: we zijn toch geen wilde beesten, we kunnen nadenken, zijn niet overgeleverd aan onze hormonen.
donderdag 7 augustus 2008 om 10:53
Ha muziekmeisje,
Ja, dat kan heel goed, hoor, dat een 'bottere' aanpak eerder helpt. Omdat ik niet in die situatie heb gezeten en het per persoon verschilt kan ik dat niet beoordelen. Wel supergoed dat je er dus uit bent gekomen, muziekmeisje!! Echt goed!
Wat ik bedoelde te zeggen wat de er vanuit empathie (=iets totaal anders dan met de ander meehuilen) ruimte ontstaat bij TO om er überhaupt over te KUNNEN nadenken. Als er geen ruimte is voor gevoelens, dan kan TO er geen actie op ondernemen. Ik ben het met je eens: het is HAAR verantwoordelijkheid, en heel veelzeggend dat TO aangeeft geen schuldgevoel te voelen en zich daar ook vreemd onder te voelen (anders zou ze dit niet benoemen). Moeten we haar dat schuldgevoel aanpraten, of kunnen we de ruimte bieden om tot oplossingen te komen die daadwerkelijk zoden aan de dijk zetten: beslissingen over 'wat wil ik' 'wat mis ik' en wat wil ik eraan doen. Het gaat er totaal niet om iets goed te praten of een slachtofferschap te promoten. TO is en blijft zelf verantwoordelijk voor de situatie - maar wat ik dus wilde zeggen: dat sluit empathie niet uit.
OK, TO: over to you! t is jouw topic....
Succes en ik wens je good luck.....
XX Misia
Ja, dat kan heel goed, hoor, dat een 'bottere' aanpak eerder helpt. Omdat ik niet in die situatie heb gezeten en het per persoon verschilt kan ik dat niet beoordelen. Wel supergoed dat je er dus uit bent gekomen, muziekmeisje!! Echt goed!
Wat ik bedoelde te zeggen wat de er vanuit empathie (=iets totaal anders dan met de ander meehuilen) ruimte ontstaat bij TO om er überhaupt over te KUNNEN nadenken. Als er geen ruimte is voor gevoelens, dan kan TO er geen actie op ondernemen. Ik ben het met je eens: het is HAAR verantwoordelijkheid, en heel veelzeggend dat TO aangeeft geen schuldgevoel te voelen en zich daar ook vreemd onder te voelen (anders zou ze dit niet benoemen). Moeten we haar dat schuldgevoel aanpraten, of kunnen we de ruimte bieden om tot oplossingen te komen die daadwerkelijk zoden aan de dijk zetten: beslissingen over 'wat wil ik' 'wat mis ik' en wat wil ik eraan doen. Het gaat er totaal niet om iets goed te praten of een slachtofferschap te promoten. TO is en blijft zelf verantwoordelijk voor de situatie - maar wat ik dus wilde zeggen: dat sluit empathie niet uit.
OK, TO: over to you! t is jouw topic....
Succes en ik wens je good luck.....
XX Misia
donderdag 7 augustus 2008 om 19:44
Misia, ik weet prima waarover ik spreek. Ik snap dat verliefdeheid héél verwarrend kan zijn. Maar dat je zomaar seks hebt met een ander dan je partner, daar ben je zelf bij. Daar ben je geen slachtoffer van en dat overkomt je ook niet. Dat is gewoon een volwassen keuze. Eén van het domste soort ook nog in mijn ogen, vanwege de totale respectloosheid naar de partner in kwestie.
Zo lang je dat niet zelf wilt onderkennen, heeft het in mijn ogen geen enkele zin om in je verwarring te gaan spitten en eens lekker uit te huilen bij "lotgenoten". Beetje ruggegraat tonen kan geen kwaad hoor. Ze heeft zelf haar broek uitgetrokken om seks met haar ex te hebben, hij is er niet ineens op mirakuleuze wijze afgevlogen. Zo lang TO wel in zo'n sprookje gelooft denk ik dat ze noch zichzelf, noch haar relatie serieus neemt. En heel toevallig weet ik uit ervaring dat die twee dingen wel voorwaarde zijn voor een oplossing.
Zo lang je dat niet zelf wilt onderkennen, heeft het in mijn ogen geen enkele zin om in je verwarring te gaan spitten en eens lekker uit te huilen bij "lotgenoten". Beetje ruggegraat tonen kan geen kwaad hoor. Ze heeft zelf haar broek uitgetrokken om seks met haar ex te hebben, hij is er niet ineens op mirakuleuze wijze afgevlogen. Zo lang TO wel in zo'n sprookje gelooft denk ik dat ze noch zichzelf, noch haar relatie serieus neemt. En heel toevallig weet ik uit ervaring dat die twee dingen wel voorwaarde zijn voor een oplossing.
donderdag 7 augustus 2008 om 21:17
O wat een makkelijke reacties hier allemaal en gelukkig gaat helemaal niemand vreemd. Zo makkelijk om een ander te veroordelen omdat je zelf zo braaf bent. 1 op de 4 hoor, pas op.
Mannen mogen vreemdgaan en is redelijk normaal maar owee als een vrouw het doet. Dat wordt alleen maar zwaarder beoordeeld nog steeds helaas.
sinds het fenomeen Hyves weet ik precies wat je doormaakt. ook ik heb een aantal vriendjes weer ondekt met name van de middelbare school. Het begint met onschuldig krabbelen, dan mailen, smsen en voor je het weet heb je een date en zit je bij te kletsen en ja soms is die oude klik er weer.
het is aan jezelf wat je er mee doet, maar ik begrijp helemaal dat je er wat mee gedaan hebt. En dat je je zorgen maakt over of ie nog contact opneemt? Ook dat begrijp ik. Het is spannend, je voelt je goed door de aandacht van een ander en die je misschien thuis niet meer krijgt op die manier.
Probeer alleen de situatie voor jezelf te relativeren. Ben je verliefd op je ex of ben je verliefd op de aandacht. Doe je het puur om de sex, kan ik me voorstellen dat je je niet schuldig voelt tegenover je partner. We moeten eens af van het taboe dat vrouwen alleen maar sex kunnen hebben als ze verliefd zijn.
Ik denk dat je zelf even bij jezelf moet nagaan of je met je relatie verder wilt en hoe. In sommige relaties werkt het zelfs goed als je er een minnaar bij hebt, krijgt je eigen partner meer sex en jij voelt je geweldig.
Ik veroordeel je niet en begrijp je zelfs.
Ook ik zal nu wel worden afgebrand maar ja dat soort mensen hb je altijd. Hebben een hekel aan topics over vreemdgaan maar lezen ze wel heel graag en veroordelen het hardst. Lees ze dan niet.
Sterkte meid
Mannen mogen vreemdgaan en is redelijk normaal maar owee als een vrouw het doet. Dat wordt alleen maar zwaarder beoordeeld nog steeds helaas.
sinds het fenomeen Hyves weet ik precies wat je doormaakt. ook ik heb een aantal vriendjes weer ondekt met name van de middelbare school. Het begint met onschuldig krabbelen, dan mailen, smsen en voor je het weet heb je een date en zit je bij te kletsen en ja soms is die oude klik er weer.
het is aan jezelf wat je er mee doet, maar ik begrijp helemaal dat je er wat mee gedaan hebt. En dat je je zorgen maakt over of ie nog contact opneemt? Ook dat begrijp ik. Het is spannend, je voelt je goed door de aandacht van een ander en die je misschien thuis niet meer krijgt op die manier.
Probeer alleen de situatie voor jezelf te relativeren. Ben je verliefd op je ex of ben je verliefd op de aandacht. Doe je het puur om de sex, kan ik me voorstellen dat je je niet schuldig voelt tegenover je partner. We moeten eens af van het taboe dat vrouwen alleen maar sex kunnen hebben als ze verliefd zijn.
Ik denk dat je zelf even bij jezelf moet nagaan of je met je relatie verder wilt en hoe. In sommige relaties werkt het zelfs goed als je er een minnaar bij hebt, krijgt je eigen partner meer sex en jij voelt je geweldig.
Ik veroordeel je niet en begrijp je zelfs.
Ook ik zal nu wel worden afgebrand maar ja dat soort mensen hb je altijd. Hebben een hekel aan topics over vreemdgaan maar lezen ze wel heel graag en veroordelen het hardst. Lees ze dan niet.
Sterkte meid
donderdag 7 augustus 2008 om 21:42
quote:Misia2 schreef op 07 augustus 2008 @ 10:33:. ik denk dat je meer de behoefte bedoeld aan mensen die empathisch kunnen luisteren zonder te (ver)oordelen. Daar heb je recht op,
X Misia
Waarom heeft TO daar recht op?
Als je willens en wetens iets doet waarmee je een ander (haar partner) pijn doet, waarom heb je dan recht op begrip?
Als je verkracht wordt dan heb je recht op begrip.
Als je vreemd gaat niet. Daar heb je zelf voor gekozen en dan moet je je achteraf niet als een slachtoffer gaan gedragen.
De echte slachtoffers zijn namelijk de partners.
X Misia
Waarom heeft TO daar recht op?
Als je willens en wetens iets doet waarmee je een ander (haar partner) pijn doet, waarom heb je dan recht op begrip?
Als je verkracht wordt dan heb je recht op begrip.
Als je vreemd gaat niet. Daar heb je zelf voor gekozen en dan moet je je achteraf niet als een slachtoffer gaan gedragen.
De echte slachtoffers zijn namelijk de partners.
donderdag 7 augustus 2008 om 21:44
quote:dopey155 schreef op 07 augustus 2008 @ 21:17:
O wat een makkelijke reacties hier allemaal en gelukkig gaat helemaal niemand vreemd. Zo makkelijk om een ander te veroordelen omdat je zelf zo braaf bent. 1 op de 4 hoor, pas op.
Mannen mogen vreemdgaan en is redelijk normaal maar owee als een vrouw het doet. Dat wordt alleen maar zwaarder beoordeeld nog steeds helaas.
???????????????
Sorry hoor, maar ik geef een serieuze reactie, vanuit mijn eigen gevoel en ervaring. Já, ik vind het stom. Zowel bij mannen als bij vrouwen. Realiteit is dat stomme dingen gebeuren, maar als je dan zelf stomme dingen dóet, neem er dan ook gewoon verantwoordelijkheid voor. Er waren tig momenten om een stap terug te zetten en bij zinnen te komen. TO heeft dat niet gedaan. Dan zit je gewoon fout. Kun je lang of kort over lullen, maar dat is wel gewoon wat de feiten zijn.
Je kunt dan wel oeverloos je gevoel uit gaan zitten spitten, maar als je niet eens inziet dat wat je doet respectloos is tegenover je partner (m/v), dan vind ik je naast stom ook nog eens verrekte gemeen tegenover diezelfde partner. Beetje jezelf gaan zitten verdrinken in je verwarring. Nou, ik denk dat je eigen verwarring nog geen fractie is van de verwarring die je met je acties je partner aangedaan heb. Beetje de boel in perspectief blijven zien a.u.b.
O wat een makkelijke reacties hier allemaal en gelukkig gaat helemaal niemand vreemd. Zo makkelijk om een ander te veroordelen omdat je zelf zo braaf bent. 1 op de 4 hoor, pas op.
Mannen mogen vreemdgaan en is redelijk normaal maar owee als een vrouw het doet. Dat wordt alleen maar zwaarder beoordeeld nog steeds helaas.
???????????????
Sorry hoor, maar ik geef een serieuze reactie, vanuit mijn eigen gevoel en ervaring. Já, ik vind het stom. Zowel bij mannen als bij vrouwen. Realiteit is dat stomme dingen gebeuren, maar als je dan zelf stomme dingen dóet, neem er dan ook gewoon verantwoordelijkheid voor. Er waren tig momenten om een stap terug te zetten en bij zinnen te komen. TO heeft dat niet gedaan. Dan zit je gewoon fout. Kun je lang of kort over lullen, maar dat is wel gewoon wat de feiten zijn.
Je kunt dan wel oeverloos je gevoel uit gaan zitten spitten, maar als je niet eens inziet dat wat je doet respectloos is tegenover je partner (m/v), dan vind ik je naast stom ook nog eens verrekte gemeen tegenover diezelfde partner. Beetje jezelf gaan zitten verdrinken in je verwarring. Nou, ik denk dat je eigen verwarring nog geen fractie is van de verwarring die je met je acties je partner aangedaan heb. Beetje de boel in perspectief blijven zien a.u.b.
donderdag 7 augustus 2008 om 22:07
quote:salle schreef op 03 augustus 2008 @ 22:01:
Pfff, ik weet het helemaal niet meer....
In het kort; samenwonend, 3 kids, baan en sinds kort dus een minnaar....
Met een exvriend mail contact gehad,
Kan onschuldig zijn...
1)
quote:een date gehad,
Een date?!
Dus, je hebt een man, een stel kinderen en een date?!
Dáár is het al foute boel in mijn ogen...
2)
quote:sms-en/bellen, het werd steeds speelser.
En hier weet je dat je fout zit. Bij elke sms die je stuurt, bij elk telefoontje weet je al dat je je partner zit te bedriegen, maar toch ga je door. Sterker nog: je spreekt nóg een keer af!
3)
quote:Bij de 2e date in bed beland,Dus: je zit elkaar op te naaien, spreekt af en besluit te gaan neuken. Je zit in eerste instantie met je kleding aan, wellicht in een openbare gelegenheid? En op een zeker moment besluit je te gaan zoenen. In plaats van direct bij je positieven te komen en verschrikt te denken wat dit voor consequenties heeft voor je gezin, ga je door. Sterker nog: je zoekt een privéplek op, trekt daar al je kleding uit, voost wellicht nog een beetje voor en dan neuk je hem. Dat zijn allemaal handelingen, doelbewuste acties.
4)
quote:een paar dagen later nog een keer.Herhaling van zetten: Dus: je zit elkaar op te naaien, spreekt af en besluit te gaan neuken. Je zit in eerste instantie met je kleding aan, wellicht in een openbare gelegenheid? En op een zeker moment besluit je te gaan zoenen. In plaats van direct bij je positieven te komen en verschrikt te denken wat dit voor consequenties heeft voor je gezin, ga je door. Sterker nog: je zoekt een privéplek op, trekt daar al je kleding uit, voost wellicht nog een beetje voor en dan neuk je hem. Dat zijn wederom allemaal handelingen, doelbewuste acties.quote:Verward, blij, verdrietig, opgewonden, onzeker; eigenlijk een emotionele achtbaan.
Het erge is dat ik vooral onzeker ben over het feit of hij nog wel contact zal opnemen. Ik moet eigenlijk me vreselijk schamen over wat ik gedaan heb, maar maak me alleen nog maar zorgen over hoe hij over mij denkt etc.
Wie heeft ook deze ervaring?Nee, ik heb deze ervaring niet dus. Noem mij maar een fatsoensrakker, maar je had in mijn ogen bij stap 1 of lefst daarvoor al aan de bel moeten trekken. Ik ken de verwarring die verliefdheid binnen een relatie oplevert, maar ik kan oprecht niet meehuilen met iemand die zo makkelijk doet alsof iets d'r overkomt, terwijl er sprake is van zo ontzettend veel handelingen die nodig zijn om op dit punt terecht te komen.
Pfff, ik weet het helemaal niet meer....
In het kort; samenwonend, 3 kids, baan en sinds kort dus een minnaar....
Met een exvriend mail contact gehad,
Kan onschuldig zijn...
1)
quote:een date gehad,
Een date?!
Dus, je hebt een man, een stel kinderen en een date?!
Dáár is het al foute boel in mijn ogen...
2)
quote:sms-en/bellen, het werd steeds speelser.
En hier weet je dat je fout zit. Bij elke sms die je stuurt, bij elk telefoontje weet je al dat je je partner zit te bedriegen, maar toch ga je door. Sterker nog: je spreekt nóg een keer af!
3)
quote:Bij de 2e date in bed beland,Dus: je zit elkaar op te naaien, spreekt af en besluit te gaan neuken. Je zit in eerste instantie met je kleding aan, wellicht in een openbare gelegenheid? En op een zeker moment besluit je te gaan zoenen. In plaats van direct bij je positieven te komen en verschrikt te denken wat dit voor consequenties heeft voor je gezin, ga je door. Sterker nog: je zoekt een privéplek op, trekt daar al je kleding uit, voost wellicht nog een beetje voor en dan neuk je hem. Dat zijn allemaal handelingen, doelbewuste acties.
4)
quote:een paar dagen later nog een keer.Herhaling van zetten: Dus: je zit elkaar op te naaien, spreekt af en besluit te gaan neuken. Je zit in eerste instantie met je kleding aan, wellicht in een openbare gelegenheid? En op een zeker moment besluit je te gaan zoenen. In plaats van direct bij je positieven te komen en verschrikt te denken wat dit voor consequenties heeft voor je gezin, ga je door. Sterker nog: je zoekt een privéplek op, trekt daar al je kleding uit, voost wellicht nog een beetje voor en dan neuk je hem. Dat zijn wederom allemaal handelingen, doelbewuste acties.quote:Verward, blij, verdrietig, opgewonden, onzeker; eigenlijk een emotionele achtbaan.
Het erge is dat ik vooral onzeker ben over het feit of hij nog wel contact zal opnemen. Ik moet eigenlijk me vreselijk schamen over wat ik gedaan heb, maar maak me alleen nog maar zorgen over hoe hij over mij denkt etc.
Wie heeft ook deze ervaring?Nee, ik heb deze ervaring niet dus. Noem mij maar een fatsoensrakker, maar je had in mijn ogen bij stap 1 of lefst daarvoor al aan de bel moeten trekken. Ik ken de verwarring die verliefdheid binnen een relatie oplevert, maar ik kan oprecht niet meehuilen met iemand die zo makkelijk doet alsof iets d'r overkomt, terwijl er sprake is van zo ontzettend veel handelingen die nodig zijn om op dit punt terecht te komen.
donderdag 7 augustus 2008 om 22:17
donderdag 7 augustus 2008 om 22:33
Denk na, wat zijn je motieven om met je ex naar bed te gaan, gebrek aan kriebels/verveling in je huidige relatie (richt je daar dan op, is niet makkelijk maar dit kun je je partner niet aandoen), slechte relatie maar weet je niet hoe die te beeindigen? Kortom, WAAROM? Wil je hier mee doorgaan? Partner inlichten? Zolang je hier voor jezelf geen antwoord op hebt, zou ik in ieder geval niet met je ex naar bed gaan. Inderdaad, onderdrukken die gevoelens. niet makkelijk maar het kan wel.
Verder vind ik e-mailen en af en toe afspreken met je ex niet altijd bedreigend. M'n ex en ik e-mailen 1 a 2x per jaar en dan spreken we af om bij te praten (al 6 jaar uit). Mijn vriend weet dit en vind het geen probleem maar dat is omdat hij toch weet dat ik gek op hem ben, en terecht.
Succes!
Verder vind ik e-mailen en af en toe afspreken met je ex niet altijd bedreigend. M'n ex en ik e-mailen 1 a 2x per jaar en dan spreken we af om bij te praten (al 6 jaar uit). Mijn vriend weet dit en vind het geen probleem maar dat is omdat hij toch weet dat ik gek op hem ben, en terecht.
Succes!
vrijdag 8 augustus 2008 om 00:03
Omdat in mijn ogen iedereen dat recht heeft en dat waard is. Voor mij is de vraag: ga ik een ander veroordelen in dit soort menselijke situaties (nu even buiten de 'grote ethiek' van oorlogen etc omgerekend), dan sta ik boven diegene. En dat past niet in mijn wereldbeeld. Omdat we allemaal in de penarie kunnen zitten, zal ik me nooit boven een ander willen plaatsen door diegene te veroordelen, maar proberen me in zijn of haar positie in te leven. Wat is daar zo erg aan? Je hoeft het allerminst met de ander eens te zijn? Je kunt de ander ook flink de waarheid zeggen, maar vanuit een positie die ook de andere kant van het verhaal de ruimte geeft. Zou je dat zelf niet ook willen, dat de ander gewoon luistert, zijn of haar mening zegt, maar niet de vloer met je aanveegt als je juist hulp kunt gebruiken?? Dat iemand een welgemeende arm om je heen slaat in plaats van je gevoelens te ontkrachten? Tenslotte geldt: wat voorbij is neemt geen keer. Dus wat kun je ermee. Dat is de vraag.
Die ruimte die je een ander geeft komt uiteindelijk bij jezelf terug, is mijn ervaring. Op een dag, als je onverhoopt in een rotsituatie zit en niets liever wilt dan mensen die je niet veroordelen, maar er 'gewoon' zijn, omdat je mens bent, en medemenselijkheid zoekt, dan zul je merken dat dat het allerfijnste is. Niets menselijks is ons vreemd, toch? Je zegt TO heeft het zelf gedaan. Tuurlijk, is zo. Ze heeft het gedaan met haar ex. Juist: ze is vreemdgegaan. En nu is het gebeurd. Mij is dat niet gebeurd tot nu toe. En jou misschien ook niet. Maar hoe rationeel ben jij gedurende een jaar? Gebeurt bij jou alles volgens schema, zonder missers, vallen, struikelen en weer opstaan? Dan ben je een bevoorrecht mens.
Voor mij is empathie iets totaal anders dan dingen goedpraten, met een ander meelullen of whatever. Het heet niet voor niets inlevingsvermogen, en geen stroopomdemondsmeren. Het is voor mij belangrijk om een ander als gelijke zien, als iemand die zijn of haar eigen boontjes dopt en soms wel eens de mist in gaat. Net als ik. En jij. Maakt dat iemand 'minder'? Tuurlijk zijn er uitzonderingen waarbij inlevingsvermogen te veel gevraagd is en het lukt mij ook allerminst altijd om genuanceerd te zijn. Maar ik probeer het wel. Waarom over slachtofferschap praten? Waarom een kant kiezen? Kan iemand me dat eens beantwoorden: waarom we zo graag willen weten wie 'goed' is en wie 'fout', bijvoorbeeld als iemand vreemd gaat? Worden niet beide partijen uiteindelijk gekwetst? Ik ben het met anderen eens, en vind dat je wel moet beseffen dat je hier niet 'opeens' in verzeild bent geraakt. Daar zijn heel veel beslissingen aan vooraf gegaan, JIJ zat aan de knoppen. Als je dit niet inziet op dit moment, is het gemakkelijk om er gewoon mee door te gaan.
Sorry TO voor het lange verhaal hierover. Ik houd het hierbij, want het is eindeloos off-topic. Ik kan alleen maar herhalen TO: je hebt het volste recht om er te zijn, om te zeggen wat je voelt, en het is te prijzen dat je zo oprecht bent over je gevoelens. Dat lukt niet iedereen. Nogmaals: blijf dicht bij jezelf en stel jezelf de vraag: kun je weer 'goed' zijn en doen als je voor je gevoel of andermans gevoel 'fout' bent geweest? Kun je weer eerlijk zijn als je oneerlijk bent geweest? Kun je accepteren dat het gebeurd is en er het beste van maken? En wat is dat beste voor jou?
Ik hoop dat je hier, ondanks de reacties, nog een keer post. Laat je niet kisten, en vind een oplossing die goed is en vooral oprecht is naar alle partijen. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik heb vanuit deze positie makkelijk praten - in mijn eigen leventje loopt het logischerwijs veel minder soepel dan het hier in een paar zinnen staat. Dus lulverhaal ten einde. Maar ik weet wel: zoek steun in je omgeveing en ik wens je veel succes!
Misia
quote:sugarmiss schreef op 07 augustus 2008 @ 21:42:
[...]
Waarom heeft TO daar recht op?
Als je willens en wetens iets doet waarmee je een ander (haar partner) pijn doet, waarom heb je dan recht op begrip?
Als je verkracht wordt dan heb je recht op begrip.
Als je vreemd gaat niet. Daar heb je zelf voor gekozen en dan moet je je achteraf niet als een slachtoffer gaan gedragen.
De echte slachtoffers zijn namelijk de partners.
Die ruimte die je een ander geeft komt uiteindelijk bij jezelf terug, is mijn ervaring. Op een dag, als je onverhoopt in een rotsituatie zit en niets liever wilt dan mensen die je niet veroordelen, maar er 'gewoon' zijn, omdat je mens bent, en medemenselijkheid zoekt, dan zul je merken dat dat het allerfijnste is. Niets menselijks is ons vreemd, toch? Je zegt TO heeft het zelf gedaan. Tuurlijk, is zo. Ze heeft het gedaan met haar ex. Juist: ze is vreemdgegaan. En nu is het gebeurd. Mij is dat niet gebeurd tot nu toe. En jou misschien ook niet. Maar hoe rationeel ben jij gedurende een jaar? Gebeurt bij jou alles volgens schema, zonder missers, vallen, struikelen en weer opstaan? Dan ben je een bevoorrecht mens.
Voor mij is empathie iets totaal anders dan dingen goedpraten, met een ander meelullen of whatever. Het heet niet voor niets inlevingsvermogen, en geen stroopomdemondsmeren. Het is voor mij belangrijk om een ander als gelijke zien, als iemand die zijn of haar eigen boontjes dopt en soms wel eens de mist in gaat. Net als ik. En jij. Maakt dat iemand 'minder'? Tuurlijk zijn er uitzonderingen waarbij inlevingsvermogen te veel gevraagd is en het lukt mij ook allerminst altijd om genuanceerd te zijn. Maar ik probeer het wel. Waarom over slachtofferschap praten? Waarom een kant kiezen? Kan iemand me dat eens beantwoorden: waarom we zo graag willen weten wie 'goed' is en wie 'fout', bijvoorbeeld als iemand vreemd gaat? Worden niet beide partijen uiteindelijk gekwetst? Ik ben het met anderen eens, en vind dat je wel moet beseffen dat je hier niet 'opeens' in verzeild bent geraakt. Daar zijn heel veel beslissingen aan vooraf gegaan, JIJ zat aan de knoppen. Als je dit niet inziet op dit moment, is het gemakkelijk om er gewoon mee door te gaan.
Sorry TO voor het lange verhaal hierover. Ik houd het hierbij, want het is eindeloos off-topic. Ik kan alleen maar herhalen TO: je hebt het volste recht om er te zijn, om te zeggen wat je voelt, en het is te prijzen dat je zo oprecht bent over je gevoelens. Dat lukt niet iedereen. Nogmaals: blijf dicht bij jezelf en stel jezelf de vraag: kun je weer 'goed' zijn en doen als je voor je gevoel of andermans gevoel 'fout' bent geweest? Kun je weer eerlijk zijn als je oneerlijk bent geweest? Kun je accepteren dat het gebeurd is en er het beste van maken? En wat is dat beste voor jou?
Ik hoop dat je hier, ondanks de reacties, nog een keer post. Laat je niet kisten, en vind een oplossing die goed is en vooral oprecht is naar alle partijen. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik heb vanuit deze positie makkelijk praten - in mijn eigen leventje loopt het logischerwijs veel minder soepel dan het hier in een paar zinnen staat. Dus lulverhaal ten einde. Maar ik weet wel: zoek steun in je omgeveing en ik wens je veel succes!
Misia
quote:sugarmiss schreef op 07 augustus 2008 @ 21:42:
[...]
Waarom heeft TO daar recht op?
Als je willens en wetens iets doet waarmee je een ander (haar partner) pijn doet, waarom heb je dan recht op begrip?
Als je verkracht wordt dan heb je recht op begrip.
Als je vreemd gaat niet. Daar heb je zelf voor gekozen en dan moet je je achteraf niet als een slachtoffer gaan gedragen.
De echte slachtoffers zijn namelijk de partners.
vrijdag 8 augustus 2008 om 00:07
quote:Rosy76 schreef op 07 augustus 2008 @ 22:33:
Denk na, wat zijn je motieven om met je ex naar bed te gaan, gebrek aan kriebels/verveling in je huidige relatie (richt je daar dan op, is niet makkelijk maar dit kun je je partner niet aandoen), slechte relatie maar weet je niet hoe die te beeindigen? Kortom, WAAROM? Wil je hier mee doorgaan? Partner inlichten? Zolang je hier voor jezelf geen antwoord op hebt, zou ik in ieder geval niet met je ex naar bed gaan. Inderdaad, onderdrukken die gevoelens. niet makkelijk maar het kan wel.
Verder vind ik e-mailen en af en toe afspreken met je ex niet altijd bedreigend. M'n ex en ik e-mailen 1 a 2x per jaar en dan spreken we af om bij te praten (al 6 jaar uit). Mijn vriend weet dit en vind het geen probleem maar dat is omdat hij toch weet dat ik gek op hem ben, en terecht.
Succes!Goede post Rosy, dat met de motieven lijkt me een hamvraag. En ook het stop zetten van het daten en sex hebben met ex, zolang die motieven niet helder zijn lijkt me een goed idee....wat vind jij TO?
Denk na, wat zijn je motieven om met je ex naar bed te gaan, gebrek aan kriebels/verveling in je huidige relatie (richt je daar dan op, is niet makkelijk maar dit kun je je partner niet aandoen), slechte relatie maar weet je niet hoe die te beeindigen? Kortom, WAAROM? Wil je hier mee doorgaan? Partner inlichten? Zolang je hier voor jezelf geen antwoord op hebt, zou ik in ieder geval niet met je ex naar bed gaan. Inderdaad, onderdrukken die gevoelens. niet makkelijk maar het kan wel.
Verder vind ik e-mailen en af en toe afspreken met je ex niet altijd bedreigend. M'n ex en ik e-mailen 1 a 2x per jaar en dan spreken we af om bij te praten (al 6 jaar uit). Mijn vriend weet dit en vind het geen probleem maar dat is omdat hij toch weet dat ik gek op hem ben, en terecht.
Succes!Goede post Rosy, dat met de motieven lijkt me een hamvraag. En ook het stop zetten van het daten en sex hebben met ex, zolang die motieven niet helder zijn lijkt me een goed idee....wat vind jij TO?
vrijdag 8 augustus 2008 om 00:35
vrijdag 8 augustus 2008 om 01:55
quote:Misia2 schreef op 08 augustus 2008 @ 00:03:
Omdat in mijn ogen iedereen dat recht heeft en dat waard is. Voor mij is de vraag: ga ik een ander veroordelen in dit soort menselijke situaties (nu even buiten de 'grote ethiek' van oorlogen etc omgerekend), dan sta ik boven diegene. En dat past niet in mijn wereldbeeld. Omdat we allemaal in de penarie kunnen zitten, zal ik me nooit boven een ander willen plaatsen door diegene te veroordelen, maar proberen me in zijn of haar positie in te leven. Wat is daar zo erg aan?
Je hebt het over `inde penarie zitten` dat is wel even iets anders dan willens en wetens iets doen waardoor je problemen veroorzaakt. En dan vooral problemen en negatieve gevoelens bij een ander.
Je hoeft het allerminst met de ander eens te zijn? Je kunt de ander ook flink de waarheid zeggen, maar vanuit een positie die ook de andere kant van het verhaal de ruimte geeft. Zou je dat zelf niet ook willen, dat de ander gewoon luistert, zijn of haar mening zegt, maar niet de vloer met je aanveegt als je juist hulp kunt gebruiken?? Dat iemand een welgemeende arm om je heen slaat in plaats van je gevoelens te ontkrachten? Tenslotte geldt: wat voorbij is neemt geen keer. Dus wat kun je ermee. Dat is de vraag.
Je zegt dat TO hulp nodig heeft en medeleven, maar waarom dan, zij kiest ervoor om iets te doen wat problemen oplevert Dat weet ze, maar ze wil het zelf graag, dan hoef je daar toch geen medeleven in te tonen. Of is ze soms ontoerekeningsvatbaar, want dan zou het een ander verhaal zijn.
Die ruimte die je een ander geeft komt uiteindelijk bij jezelf terug, is mijn ervaring. Op een dag, als je onverhoopt in een rotsituatie zit en niets liever wilt dan mensen die je niet veroordelen, maar er 'gewoon' zijn, omdat je mens bent, en medemenselijkheid zoekt, dan zul je merken dat dat het allerfijnste is. Niets menselijks is ons vreemd, toch? Je zegt TO heeft het zelf gedaan. Tuurlijk, is zo. Ze heeft het gedaan met haar ex. Juist: ze is vreemdgegaan. En nu is het gebeurd. Mij is dat niet gebeurd tot nu toe. En jou misschien ook niet. Maar hoe rationeel ben jij gedurende een jaar? Gebeurt bij jou alles volgens schema, zonder missers, vallen, struikelen en weer opstaan? Dan ben je een bevoorrecht mens.
Weloverwogen vreemdgaan is iets anders dan een misser, een struikel of een val. Het gaat ook niet om een incident het gaat om iets structureels. Er is er maar 1 die hier medeleven en empathie verdient en nodig heeft en dat is de onwetende partner van TO
Voor mij is empathie iets totaal anders dan dingen goedpraten, met een ander meelullen of whatever. Het heet niet voor niets inlevingsvermogen, en geen stroopomdemondsmeren. Het is voor mij belangrijk om een ander als gelijke zien, als iemand die zijn of haar eigen boontjes dopt en soms wel eens de mist in gaat. Net als ik. En jij. Maakt dat iemand 'minder'? Tuurlijk zijn er uitzonderingen waarbij inlevingsvermogen te veel gevraagd is en het lukt mij ook allerminst altijd om genuanceerd te zijn. Maar ik probeer het wel. Waarom over slachtofferschap praten? Waarom een kant kiezen? Kan iemand me dat eens beantwoorden: waarom we zo graag willen weten wie 'goed' is en wie 'fout', bijvoorbeeld als iemand vreemd gaat? Worden niet beide partijen uiteindelijk gekwetst? Ik ben het met anderen eens, en vind dat je wel moet beseffen dat je hier niet 'opeens' in verzeild bent geraakt. Daar zijn heel veel beslissingen aan vooraf gegaan, JIJ zat aan de knoppen. Als je dit niet inziet op dit moment, is het gemakkelijk om er gewoon mee door te gaan.
Sorry TO voor het lange verhaal hierover. Ik houd het hierbij, want het is eindeloos off-topic. Ik kan alleen maar herhalen TO: je hebt het volste recht om er te zijn, om te zeggen wat je voelt, en het is te prijzen dat je zo oprecht bent over je gevoelens.
Het zou te prijzen zijn als To deze oprechtheid ten toon zou spreiden aan haar partner. Op een forum zeggen dat je vreemdgaat en dat je behoefte hebt aan medeleven en lotgenoten is niet hetzelfde als oprechtheid.
Dat lukt niet iedereen. Nogmaals: blijf dicht bij jezelf en stel jezelf de vraag: kun je weer 'goed' zijn en doen als je voor je gevoel of andermans gevoel 'fout' bent geweest? Kun je weer eerlijk zijn als je oneerlijk bent geweest? Kun je accepteren dat het gebeurd is en er het beste van maken? En wat is dat beste voor jou?
Ik hoop dat je hier, ondanks de reacties, nog een keer post. Laat je niet kisten, en vind een oplossing die goed is en vooral oprecht is naar alle partijen. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik heb vanuit deze positie makkelijk praten - in mijn eigen leventje loopt het logischerwijs veel minder soepel dan het hier in een paar zinnen staat. Dus lulverhaal ten einde. Maar ik weet wel: zoek steun in je omgeveing en ik wens je veel succes!
Misia
[...]
Omdat in mijn ogen iedereen dat recht heeft en dat waard is. Voor mij is de vraag: ga ik een ander veroordelen in dit soort menselijke situaties (nu even buiten de 'grote ethiek' van oorlogen etc omgerekend), dan sta ik boven diegene. En dat past niet in mijn wereldbeeld. Omdat we allemaal in de penarie kunnen zitten, zal ik me nooit boven een ander willen plaatsen door diegene te veroordelen, maar proberen me in zijn of haar positie in te leven. Wat is daar zo erg aan?
Je hebt het over `inde penarie zitten` dat is wel even iets anders dan willens en wetens iets doen waardoor je problemen veroorzaakt. En dan vooral problemen en negatieve gevoelens bij een ander.
Je hoeft het allerminst met de ander eens te zijn? Je kunt de ander ook flink de waarheid zeggen, maar vanuit een positie die ook de andere kant van het verhaal de ruimte geeft. Zou je dat zelf niet ook willen, dat de ander gewoon luistert, zijn of haar mening zegt, maar niet de vloer met je aanveegt als je juist hulp kunt gebruiken?? Dat iemand een welgemeende arm om je heen slaat in plaats van je gevoelens te ontkrachten? Tenslotte geldt: wat voorbij is neemt geen keer. Dus wat kun je ermee. Dat is de vraag.
Je zegt dat TO hulp nodig heeft en medeleven, maar waarom dan, zij kiest ervoor om iets te doen wat problemen oplevert Dat weet ze, maar ze wil het zelf graag, dan hoef je daar toch geen medeleven in te tonen. Of is ze soms ontoerekeningsvatbaar, want dan zou het een ander verhaal zijn.
Die ruimte die je een ander geeft komt uiteindelijk bij jezelf terug, is mijn ervaring. Op een dag, als je onverhoopt in een rotsituatie zit en niets liever wilt dan mensen die je niet veroordelen, maar er 'gewoon' zijn, omdat je mens bent, en medemenselijkheid zoekt, dan zul je merken dat dat het allerfijnste is. Niets menselijks is ons vreemd, toch? Je zegt TO heeft het zelf gedaan. Tuurlijk, is zo. Ze heeft het gedaan met haar ex. Juist: ze is vreemdgegaan. En nu is het gebeurd. Mij is dat niet gebeurd tot nu toe. En jou misschien ook niet. Maar hoe rationeel ben jij gedurende een jaar? Gebeurt bij jou alles volgens schema, zonder missers, vallen, struikelen en weer opstaan? Dan ben je een bevoorrecht mens.
Weloverwogen vreemdgaan is iets anders dan een misser, een struikel of een val. Het gaat ook niet om een incident het gaat om iets structureels. Er is er maar 1 die hier medeleven en empathie verdient en nodig heeft en dat is de onwetende partner van TO
Voor mij is empathie iets totaal anders dan dingen goedpraten, met een ander meelullen of whatever. Het heet niet voor niets inlevingsvermogen, en geen stroopomdemondsmeren. Het is voor mij belangrijk om een ander als gelijke zien, als iemand die zijn of haar eigen boontjes dopt en soms wel eens de mist in gaat. Net als ik. En jij. Maakt dat iemand 'minder'? Tuurlijk zijn er uitzonderingen waarbij inlevingsvermogen te veel gevraagd is en het lukt mij ook allerminst altijd om genuanceerd te zijn. Maar ik probeer het wel. Waarom over slachtofferschap praten? Waarom een kant kiezen? Kan iemand me dat eens beantwoorden: waarom we zo graag willen weten wie 'goed' is en wie 'fout', bijvoorbeeld als iemand vreemd gaat? Worden niet beide partijen uiteindelijk gekwetst? Ik ben het met anderen eens, en vind dat je wel moet beseffen dat je hier niet 'opeens' in verzeild bent geraakt. Daar zijn heel veel beslissingen aan vooraf gegaan, JIJ zat aan de knoppen. Als je dit niet inziet op dit moment, is het gemakkelijk om er gewoon mee door te gaan.
Sorry TO voor het lange verhaal hierover. Ik houd het hierbij, want het is eindeloos off-topic. Ik kan alleen maar herhalen TO: je hebt het volste recht om er te zijn, om te zeggen wat je voelt, en het is te prijzen dat je zo oprecht bent over je gevoelens.
Het zou te prijzen zijn als To deze oprechtheid ten toon zou spreiden aan haar partner. Op een forum zeggen dat je vreemdgaat en dat je behoefte hebt aan medeleven en lotgenoten is niet hetzelfde als oprechtheid.
Dat lukt niet iedereen. Nogmaals: blijf dicht bij jezelf en stel jezelf de vraag: kun je weer 'goed' zijn en doen als je voor je gevoel of andermans gevoel 'fout' bent geweest? Kun je weer eerlijk zijn als je oneerlijk bent geweest? Kun je accepteren dat het gebeurd is en er het beste van maken? En wat is dat beste voor jou?
Ik hoop dat je hier, ondanks de reacties, nog een keer post. Laat je niet kisten, en vind een oplossing die goed is en vooral oprecht is naar alle partijen. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik heb vanuit deze positie makkelijk praten - in mijn eigen leventje loopt het logischerwijs veel minder soepel dan het hier in een paar zinnen staat. Dus lulverhaal ten einde. Maar ik weet wel: zoek steun in je omgeveing en ik wens je veel succes!
Misia
[...]
vrijdag 8 augustus 2008 om 08:48
quote:dopey155 schreef op 07 augustus 2008 @ 21:17:
O wat een makkelijke reacties hier allemaal en gelukkig gaat helemaal niemand vreemd. Zo makkelijk om een ander te veroordelen omdat je zelf zo braaf bent. 1 op de 4 hoor, pas op.
Mannen mogen vreemdgaan en is redelijk normaal maar owee als een vrouw het doet. Dat wordt alleen maar zwaarder beoordeeld nog steeds helaas.
Ook ik zal nu wel worden afgebrand maar ja dat soort mensen hb je altijd. Hebben een hekel aan topics over vreemdgaan maar lezen ze wel heel graag en veroordelen het hardst. Lees ze dan niet.
Eehhh, ik ga niet vreemd (wat een wereldschokkend iets, een bezette meid die niet rondneukt!) en ik vind het gewoon laf om het wel te doen, als je je partner beu bent, maak het dan gewoon uit. Dan kun je naar hartelust rondneuken.
En veroordelen? Sorry hoor maar als je als TO een post doet waarin heel grof gezegd staat dat je zomaar lekker rondneukt met je ex, er geen schuldgevoel bij heb, alleen maar lekker egoistisch je drukmaakt om hoe hij over jou denkt dan vraag je er wat mij betreft om. Ik haat het als zulke mensen opeens in de slachtoffer rol kruipen. Ik heb voor mijn huidige relatie 3 relaties gehad waarvan 2 met vreemdgangers. Je maakt iemand gewoon kapot met dat gehuichel. En als je dat niet inziet en vreemdgaan alleen maar doet voor ''de spanning, lust'' of wat dan ook, dan heb je een dikke plank voor je kop.
O wat een makkelijke reacties hier allemaal en gelukkig gaat helemaal niemand vreemd. Zo makkelijk om een ander te veroordelen omdat je zelf zo braaf bent. 1 op de 4 hoor, pas op.
Mannen mogen vreemdgaan en is redelijk normaal maar owee als een vrouw het doet. Dat wordt alleen maar zwaarder beoordeeld nog steeds helaas.
Ook ik zal nu wel worden afgebrand maar ja dat soort mensen hb je altijd. Hebben een hekel aan topics over vreemdgaan maar lezen ze wel heel graag en veroordelen het hardst. Lees ze dan niet.
Eehhh, ik ga niet vreemd (wat een wereldschokkend iets, een bezette meid die niet rondneukt!) en ik vind het gewoon laf om het wel te doen, als je je partner beu bent, maak het dan gewoon uit. Dan kun je naar hartelust rondneuken.
En veroordelen? Sorry hoor maar als je als TO een post doet waarin heel grof gezegd staat dat je zomaar lekker rondneukt met je ex, er geen schuldgevoel bij heb, alleen maar lekker egoistisch je drukmaakt om hoe hij over jou denkt dan vraag je er wat mij betreft om. Ik haat het als zulke mensen opeens in de slachtoffer rol kruipen. Ik heb voor mijn huidige relatie 3 relaties gehad waarvan 2 met vreemdgangers. Je maakt iemand gewoon kapot met dat gehuichel. En als je dat niet inziet en vreemdgaan alleen maar doet voor ''de spanning, lust'' of wat dan ook, dan heb je een dikke plank voor je kop.
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:27
Meds, we zijn het in 1 opzicht niet met elkaar eens (da's prima naturlijk): je noemt herhaaldelijk 'willens en wetens' en 'weloverwogen'- mensen zijn vooral de hele dag bezig om behoeften te bevredigen. En dan kun je je gevoel volgen, en daar achteraf spijt van hebben. Misschien ben jij nooit vreemd gegaan. Maar heb je wel eens te veel gedonken, waar je de volgende dag spijt van had. Hoe willens en wetens was je beslissing om die avond te gaan drinken? Of je kunt iemand wel eens in een vlaag van boosheid een rotopmerking naar het hoofd hebben geslingerd. Hoe voelde je je daarover de volgende dag? Was je willens en wetens tevreden met wat je 'weloverwogen' had gedaan, of had je spijt? Het leven zit vol van dit soort situates. En ook al doe je iets met opzet zoals je zegt, heb je nog het volste recht p empathie. Wie ben jij om te bepalen welke persoon begrip (iets anders dan empathie) verdient, en wie niet? Als je dat doet maak je jezelf onfeilbaar, plaats je jezelf boven die ander. Wie zijn wij om een ander te veroordelen? Hoe met opzet is het, als TO achteraf aangeeft hulp nodig te hebben? Heeft ze daar ineens geen recht op als ze iets 'weloverwogen' (hier ben ik het dus niet mee eens) heeft gedaan? En ik vind TO juist wel oprecht, omdat ze al die tegenstrijdige gevoelens onder ogen DURFT te zien, dat is niet iedereen gegeven. Die schop onder de kont geeft TO zichzelf al door die tegenstrijdigheid in zichzlf, die echt niet fijn is en geen pretje. Ik schreef ook al: oprechtheid naar jezelf en naar alle partijen is het uitgangspunt. Maar daar gaat veel reflectie aan vooraf, over motivaties en drijfveren om vreemd te gaan. TO zal zichzelf in dat proces eerst moeten vergeven, om zonder egocentrisch en kleinmakend schuldgevoel er voor haar partner te kunnen zijn (als je daarvoor kiest TO) . En voor zo'n innerlijke zoektocht is op dit forum naar mijn mening weinig ruimte, dat vind ik jammer.
