Relaties
alle pijlers
Help mijn man is de weg kwijt...
donderdag 15 oktober 2009 om 13:52
Heb niet alles helemaal gelezen, maar waarom gaan jullie om te beginnen niet ieder afzonderlijk in therapie? Jij dus ook, want mijn indruk is dat jij ook depressieve klachten hebt. Volgens mij is het vaak zo dat er dan ook aan de partners gevraagd wordt om een keer mee te komen om te praten. Dan ontstaat er vanzelf een gesprek tussen jullie in aanwezigheid van een onpartijdige derde. Mijn ervaring is dat met iemand die niet betrokken is praten al heel verhelderend kan werken.
Van zelfhulpboeken kun je bepaalde inzichten krijgen, maar die in de praktijk brengen is weer een ander verhaal. Ik heb door de jaren heen een boekenplank vol verzameld en heb inmiddels door dat het vaak oude wijn in nieuwe zakken is, m.a.w. veel dingen komen telkens op hetzelfde neer: 'gelukkig' kun je pas worden als het vanuit jezelf komt. En voor relaties geldt: vanuit een negatieve houding bereik je niets. Jouw man kan jou niet gelukkig maken, dat moet je zelf doen. En als jij gelukkiger bent, kan hij zich weer ontspannen in jouw aanwezigheid. Het lijkt me niet dat hem dat nu lukt. Stel je eens voor: hij werkt hard om voor jullie gezin geld te verdienen, maar aan het eind van de dag moet hij weer naar huis. Alleen is dat geen plek waar hij zichzelf kan/mag zijn, nee, want daar zit een ongelukkig vrouw en de verwijten komen inmiddels van de muren. Dat is toch naar?
Zoals je nu bezig bent is niet goed, want je blijft maar ongelukkig. En dat is echt niet alleen maar zijn schuld, integendeel. Zoek zelf hulp, maak stap voor stapje wat van je leven. Kinderen nu pas voor het eerst naar oma? Waarom heb je dat niet veel eerder gedaan? Waarom gaan ze niet een of twee dagen naar kdv (als dat financieel kan)? Je bent echt geen slechte moeder als je er niet de hele tijd voor ze bent, integendeel zou ik zeggen: als jij je beter voelt, niet meer zo ongelukkig en ontevreden, word je een betere moeder. Zoek vriendinnen, ga sporten, lees mooie boeken i.p.v. zelfhulpboeken.
Je voelt je afgewezen. Jullie vrijen niet. Hoe kunnen twee mensen die elkaar niet meer lijken te kunnen bereiken nu in hemelsnaam nog zin in elkaar hebben? Als er niets positiefs meer tussen jullie lijkt te zijn? Volgens mij is het iets typisch vrouwelijks om het op zichzelf te betrekken als een man geen seks wil/kan hebben. Terwijl dat lang niet altijd het geval is. Erectieproblemen zijn verschrikkelijk voor een man en pogingen om dan wel te vrijen een genante afgang. Dan maar liever niets, denken ze. Hoeft niets met jou te maken te hebben, al helpt negativiteit natuurlijk absoluut niet mee.
Een affaire kan, als het al werkt, alleen maar werken als het geen vlucht is, als je sterk in je schoenen staat en dat is bij jou niet het geval. Ik raad het niemand aan, want meestal gedoe en ellende, maar jou al helemaal niet.
Meid, kom op, zet je schouders eronder en ga aan jezelf werken! Wees niet te streng voor jezelf, kleine stapjes zijn ook goed. Kom tot rust en zoek afleiding. Ik wens je heel veel sterkte.
Van zelfhulpboeken kun je bepaalde inzichten krijgen, maar die in de praktijk brengen is weer een ander verhaal. Ik heb door de jaren heen een boekenplank vol verzameld en heb inmiddels door dat het vaak oude wijn in nieuwe zakken is, m.a.w. veel dingen komen telkens op hetzelfde neer: 'gelukkig' kun je pas worden als het vanuit jezelf komt. En voor relaties geldt: vanuit een negatieve houding bereik je niets. Jouw man kan jou niet gelukkig maken, dat moet je zelf doen. En als jij gelukkiger bent, kan hij zich weer ontspannen in jouw aanwezigheid. Het lijkt me niet dat hem dat nu lukt. Stel je eens voor: hij werkt hard om voor jullie gezin geld te verdienen, maar aan het eind van de dag moet hij weer naar huis. Alleen is dat geen plek waar hij zichzelf kan/mag zijn, nee, want daar zit een ongelukkig vrouw en de verwijten komen inmiddels van de muren. Dat is toch naar?
Zoals je nu bezig bent is niet goed, want je blijft maar ongelukkig. En dat is echt niet alleen maar zijn schuld, integendeel. Zoek zelf hulp, maak stap voor stapje wat van je leven. Kinderen nu pas voor het eerst naar oma? Waarom heb je dat niet veel eerder gedaan? Waarom gaan ze niet een of twee dagen naar kdv (als dat financieel kan)? Je bent echt geen slechte moeder als je er niet de hele tijd voor ze bent, integendeel zou ik zeggen: als jij je beter voelt, niet meer zo ongelukkig en ontevreden, word je een betere moeder. Zoek vriendinnen, ga sporten, lees mooie boeken i.p.v. zelfhulpboeken.
Je voelt je afgewezen. Jullie vrijen niet. Hoe kunnen twee mensen die elkaar niet meer lijken te kunnen bereiken nu in hemelsnaam nog zin in elkaar hebben? Als er niets positiefs meer tussen jullie lijkt te zijn? Volgens mij is het iets typisch vrouwelijks om het op zichzelf te betrekken als een man geen seks wil/kan hebben. Terwijl dat lang niet altijd het geval is. Erectieproblemen zijn verschrikkelijk voor een man en pogingen om dan wel te vrijen een genante afgang. Dan maar liever niets, denken ze. Hoeft niets met jou te maken te hebben, al helpt negativiteit natuurlijk absoluut niet mee.
Een affaire kan, als het al werkt, alleen maar werken als het geen vlucht is, als je sterk in je schoenen staat en dat is bij jou niet het geval. Ik raad het niemand aan, want meestal gedoe en ellende, maar jou al helemaal niet.
Meid, kom op, zet je schouders eronder en ga aan jezelf werken! Wees niet te streng voor jezelf, kleine stapjes zijn ook goed. Kom tot rust en zoek afleiding. Ik wens je heel veel sterkte.
donderdag 15 oktober 2009 om 13:54
Wat bij jullie speelt lijkt op een disbalans tussen Vrouwelijke en Mannelijk Seksuele Energie. (wat overigens niks met seks te makken heeft)
Als ik jouw een vraag kan stellen , ben jij liefde zelf? Of zoek jij liefde in hem na je toe als bevestiging van wat tussen jullie gebeurt? Voel jij liefde door hoe jij zelf bent? Of heb jij hem nodig om liefde te voelen?
Als man met Mannelijk Seksuele Energie (meeste heteroseksuele mannen) contact begint te verliezen net zijn Mannelijk Seksuele Energie dan heb je groot kans dat hij heel moe, depressief en lui begint te overkomen.
Vrouw met Vrouwelijk Seksuele Energie (meeste heteroseksuele vrouwen) vinden mannen die zich zo gedragen of hun Mannelijke Seksuele Energie verliezen niet genoeg aan hun (meer) kunnen bidden.
Als jij een vrouw met Vrouwelijk Seksuele Energie bent en jij zoekt Mannelijke Seksuele Energie in jouw man, waarschijnlijk vandaar jouw ontevredenheid. Jullie polariteit is niet Verschillend genoeg geworden!!
Aan de andere kant is het ook heel mogelijk dat hij ook ontevreden is over jouw. En voor precies dezelfde reden, jullie polariteit is niet Verschillend genoeg geworden!! Vandaar minder zin in seks.
Als dat het geval is dan worden jullie als het ware beide Neutraal in Seksuele Energie voor elkaar. En het uit zich door bijvoorbeeld neutraal zijn in seks (hij) of op liefde wachten (jij)
Neutrale Seksuele Energie is vriendschap.
Als dat bij jullie het geval is zoek hulp in de vorm van boeken of coaching of wat jouw dan ook aanspreekt.
Maar weet dat om weer in contact komen met ons originele Seksuele Energie is heel goed mogelijk.
Als ik jouw een vraag kan stellen , ben jij liefde zelf? Of zoek jij liefde in hem na je toe als bevestiging van wat tussen jullie gebeurt? Voel jij liefde door hoe jij zelf bent? Of heb jij hem nodig om liefde te voelen?
Als man met Mannelijk Seksuele Energie (meeste heteroseksuele mannen) contact begint te verliezen net zijn Mannelijk Seksuele Energie dan heb je groot kans dat hij heel moe, depressief en lui begint te overkomen.
Vrouw met Vrouwelijk Seksuele Energie (meeste heteroseksuele vrouwen) vinden mannen die zich zo gedragen of hun Mannelijke Seksuele Energie verliezen niet genoeg aan hun (meer) kunnen bidden.
Als jij een vrouw met Vrouwelijk Seksuele Energie bent en jij zoekt Mannelijke Seksuele Energie in jouw man, waarschijnlijk vandaar jouw ontevredenheid. Jullie polariteit is niet Verschillend genoeg geworden!!
Aan de andere kant is het ook heel mogelijk dat hij ook ontevreden is over jouw. En voor precies dezelfde reden, jullie polariteit is niet Verschillend genoeg geworden!! Vandaar minder zin in seks.
Als dat het geval is dan worden jullie als het ware beide Neutraal in Seksuele Energie voor elkaar. En het uit zich door bijvoorbeeld neutraal zijn in seks (hij) of op liefde wachten (jij)
Neutrale Seksuele Energie is vriendschap.
Als dat bij jullie het geval is zoek hulp in de vorm van boeken of coaching of wat jouw dan ook aanspreekt.
Maar weet dat om weer in contact komen met ons originele Seksuele Energie is heel goed mogelijk.
donderdag 15 oktober 2009 om 13:56
Ik ga mij inderdaad meer richten op mezelf en hem de tijd en de ruimte geven zichzelf weer te vinden in de hoop dat het met ons dan ook weer goed komt.
Die bewondering moet ik misschien ook weer bij mezelf vinden en niet wachten tot hij MIJ beter laat voelen. We moeten inderdaad ruimte maken voor ons.. Zonder de kinderen... Dit hebben we te weinig.. Misschien helpt dat inderdaad..
Ik ben blij dat hij naar therapie gaat...
Misschien wilt hij hierna naar een relatietherapeut..
Die bewondering moet ik misschien ook weer bij mezelf vinden en niet wachten tot hij MIJ beter laat voelen. We moeten inderdaad ruimte maken voor ons.. Zonder de kinderen... Dit hebben we te weinig.. Misschien helpt dat inderdaad..
Ik ben blij dat hij naar therapie gaat...
Misschien wilt hij hierna naar een relatietherapeut..
donderdag 15 oktober 2009 om 13:57
Lijkt me heel goed voor je om te gaan werken idd.
Ik zeg absoluut niet dat huisvrouw zijn niets voorstelt, maar ik denk dat je hier veel energie uit kunt halen en dat het erg goed is voor je eigenwaarde. Misschien leer je er ook wel leuke mensen kennen enzo.
Goed van je dat je die stap gaat zetten!
Ik hoop dat jullie er samen uit gaan komen, al lijkt het er op dat het je meer energie kost dan dat je er voor terug krijgt.
Als therapie niet gaat werken, zou ik voor mezelf kiezen en niet voor een affaire. Want voor mijn gevoel los je daar inprincipe niets mee op, de situatie met je man blijft dan hetzelfde. Maar goed, dat is mijn mening, maar de keuze ligt natuurlijk bij jou. Veel sterkte met de situatie.
Ik zeg absoluut niet dat huisvrouw zijn niets voorstelt, maar ik denk dat je hier veel energie uit kunt halen en dat het erg goed is voor je eigenwaarde. Misschien leer je er ook wel leuke mensen kennen enzo.
Goed van je dat je die stap gaat zetten!
Ik hoop dat jullie er samen uit gaan komen, al lijkt het er op dat het je meer energie kost dan dat je er voor terug krijgt.
Als therapie niet gaat werken, zou ik voor mezelf kiezen en niet voor een affaire. Want voor mijn gevoel los je daar inprincipe niets mee op, de situatie met je man blijft dan hetzelfde. Maar goed, dat is mijn mening, maar de keuze ligt natuurlijk bij jou. Veel sterkte met de situatie.
donderdag 15 oktober 2009 om 14:12
quote:faya:Ik ga binnenkort werken en hoop daar mijn energie uit te halen zodat ik me beter ga voelen..
Veel plezier met je nieuwe baan!
Oh en quote:faya:
Ik heb heel vaak m.b.v. internettips geprobeerd hem te helpen Volgens mij wordt dat je grootste uitdaging de komende tijd: geen (goedbedoelde) tips meer!
Succes!! Edit: lees net je opvolgende post: !
PS off topic... manamana du duu du du du... manamana du....bedankt feesie
Veel plezier met je nieuwe baan!
Oh en quote:faya:
Ik heb heel vaak m.b.v. internettips geprobeerd hem te helpen Volgens mij wordt dat je grootste uitdaging de komende tijd: geen (goedbedoelde) tips meer!
Succes!! Edit: lees net je opvolgende post: !
PS off topic... manamana du duu du du du... manamana du....bedankt feesie
donderdag 15 oktober 2009 om 14:14
donderdag 15 oktober 2009 om 14:26
Gelukkig maar faya.
Ik heb niet veel tijd, kom eigenlijk alleen maar even "spieken" hoe het met je gaat vandaag.
Ook ik denk dat werken voor jou echt goed zal zijn. Wat me op viel gister bij het lezen van het relaas over het huishouden, de kinderen.. Het klinkt voor velen (ook mij, ik geef het toe) als een piece of cake, met 2 kinderen thuis alles bestieren, maar in jouw verhaal lees ik toch maar al te duidelijk dat het (iig voor jou) niet is. Zoals je ook over je kinderen sprak, lijkt me duidelijk dat het je allemaal echt te veel is, momenteel.
Lekker buiten de deur werken, mensen leren kennen, af en toe eens een vrijdagmiddagborrel. Dan de kinderen lekker naar de opvang, je hoofd fris van nieuwe indrukken en.. niet elke dag meer tijd om over je huwelijk in te zitten. Zou je misschien ook budget hebben voor iemand die voor jullie gaat poetsen misschien?
Ik heb niet veel tijd, kom eigenlijk alleen maar even "spieken" hoe het met je gaat vandaag.
Ook ik denk dat werken voor jou echt goed zal zijn. Wat me op viel gister bij het lezen van het relaas over het huishouden, de kinderen.. Het klinkt voor velen (ook mij, ik geef het toe) als een piece of cake, met 2 kinderen thuis alles bestieren, maar in jouw verhaal lees ik toch maar al te duidelijk dat het (iig voor jou) niet is. Zoals je ook over je kinderen sprak, lijkt me duidelijk dat het je allemaal echt te veel is, momenteel.
Lekker buiten de deur werken, mensen leren kennen, af en toe eens een vrijdagmiddagborrel. Dan de kinderen lekker naar de opvang, je hoofd fris van nieuwe indrukken en.. niet elke dag meer tijd om over je huwelijk in te zitten. Zou je misschien ook budget hebben voor iemand die voor jullie gaat poetsen misschien?
Computer says nooooo
donderdag 15 oktober 2009 om 14:57
Nee het is echt geen piece of cake af en toe.. Ik vind het best zwaar soms. Mijn man is pas rond 19.00 uur thuis, leest een verhaaltje met de kids, we gaan eten en hierna zit hij weer achter de computer. We praten niet echt.. Ik vraag hem over zijn werk, mijn dag is saai, ik maak niets mee dus ik heb hem weinig te vertellen.
Soms komt hij ook nog later thuis, rond 20.00 uur. En dan heb ik echt de hele dag de kinderen gehad.. Wanneer ze niet lekker zijn is het heeel zwaar, ze zijn nog klein en vragen veel om aandacht.
In het weekend doen we ook niets boeiends ofzo en genieten de kinderen ervan dat hij thuis is.
Ik kijk er inderdaad naar uit om te gaan werken. Heb ik ook weer gesprekstof en ben ik even weg bij de kinderen..
Ik vind het zo erg om het zo te zeggen..Ik houd van mijn kinderen..Ik voel me dan zo egoistisch dat ik ervoor kies om te gaan werken.. Tis gelukkig niet fulltime.. Maar hopelijk genoeg om me op te laden.
Zodra ik ga werken (dat is trouwens volgende maand) heb ik meer budget voor bijvoorbeeld een werkster. Dat geeft mij ook meer rust.
Soms komt hij ook nog later thuis, rond 20.00 uur. En dan heb ik echt de hele dag de kinderen gehad.. Wanneer ze niet lekker zijn is het heeel zwaar, ze zijn nog klein en vragen veel om aandacht.
In het weekend doen we ook niets boeiends ofzo en genieten de kinderen ervan dat hij thuis is.
Ik kijk er inderdaad naar uit om te gaan werken. Heb ik ook weer gesprekstof en ben ik even weg bij de kinderen..
Ik vind het zo erg om het zo te zeggen..Ik houd van mijn kinderen..Ik voel me dan zo egoistisch dat ik ervoor kies om te gaan werken.. Tis gelukkig niet fulltime.. Maar hopelijk genoeg om me op te laden.
Zodra ik ga werken (dat is trouwens volgende maand) heb ik meer budget voor bijvoorbeeld een werkster. Dat geeft mij ook meer rust.
donderdag 15 oktober 2009 om 15:02
Ik denk dat het voor je kinderen juist goed is dat je gaat werken. Je moet je daar echt niet schuldig om voelen. Als het je goed bevalt dan krijgen ze er een moeder voor terug die veel beter in haar vel zit!
Daarbij komt dat je dan zelf ook weer wat meer te vertellen hebt aan je man, over hoe je dag op het werk was enzo. Misschien wordt het dan wel wat gezelliger en komen jullie weer op andere gespreksonderwerpen!
Daarbij komt dat je dan zelf ook weer wat meer te vertellen hebt aan je man, over hoe je dag op het werk was enzo. Misschien wordt het dan wel wat gezelliger en komen jullie weer op andere gespreksonderwerpen!
donderdag 15 oktober 2009 om 15:31
Tja, weet je faya, ik denk dat "druk" vaak heel relatief is. Bij jou is het gewoon duidelijk dat je het niet naar je zin hebt. Daarmee ben je geen slechte moeder oid, ik denk juist dat het heel goed is (als je je er zo bij voelt) om ook je eigen ding te hebben.
Ik ben nu 7 mndn zwanger, van de eerste, dus ik weet ws niet waarover ik praat. Toch denk ik dat ik het straks minder zwaar ga hebben als jij. Terwijl summerman 's ochtends om 06:00 in de auto zit en nooit voor 20:00 thuis is (zonder overdrijven). Maar.... ik werk straks zelf ook 4 dagen als zelfstandige, dus kan mijn tijd zelf indelen met een uitgebreid vangnet van Poets/schoonmoeder/AH bezorgservice/kdv etcetc.
Het is ws praktisch gezien inderdaad ziet zo zwaar voor je, mentaal des te meer.
Probeer eea nog eenmaal rustig met je man uiteen te zetten, doe desnoods de kids naar schoonmam oid zodat je even de tijd met zijn tweetjes hebt. En trek dan je eigen plan.
Nu moet ik echt verder, heel veel succes met alles!!
Ik ben nu 7 mndn zwanger, van de eerste, dus ik weet ws niet waarover ik praat. Toch denk ik dat ik het straks minder zwaar ga hebben als jij. Terwijl summerman 's ochtends om 06:00 in de auto zit en nooit voor 20:00 thuis is (zonder overdrijven). Maar.... ik werk straks zelf ook 4 dagen als zelfstandige, dus kan mijn tijd zelf indelen met een uitgebreid vangnet van Poets/schoonmoeder/AH bezorgservice/kdv etcetc.
Het is ws praktisch gezien inderdaad ziet zo zwaar voor je, mentaal des te meer.
Probeer eea nog eenmaal rustig met je man uiteen te zetten, doe desnoods de kids naar schoonmam oid zodat je even de tijd met zijn tweetjes hebt. En trek dan je eigen plan.
Nu moet ik echt verder, heel veel succes met alles!!
Computer says nooooo
donderdag 15 oktober 2009 om 15:52
Het is uiteindelijk een heel vriendelijk topic geworden vol met goede tips en adviezen en dat komt mede doordat jij er goed en open op reageert en niet meer in de verdediging schiet (wat overigens heel natuurlijk is).
Ik denk dan ook dat als je je wat meer op jezelf richt dan op je man je je al een stuk beter in je vel zal gaan voelen.
Vergeet niet dat hij nu depressief is en dus heel erg in zichzelf gekeerd. Hij zal je goedbedoelde pogingen en opmerkingen alleen maar als extra belastend ervaren en je nog meer van zich afduwen. Je trekt nu als het ware aan een dood paard en dat gaat je niet lukken.
Pas als hij door zijn eigen therapie weer wat meer zichzelf wordt, zal hij weer wat meer voor jou open staan en kunnen jullie aan je huwelijk gaan werken (al dan niet met hulp van relatietherapie).
Ik denk dan ook dat als je je wat meer op jezelf richt dan op je man je je al een stuk beter in je vel zal gaan voelen.
Vergeet niet dat hij nu depressief is en dus heel erg in zichzelf gekeerd. Hij zal je goedbedoelde pogingen en opmerkingen alleen maar als extra belastend ervaren en je nog meer van zich afduwen. Je trekt nu als het ware aan een dood paard en dat gaat je niet lukken.
Pas als hij door zijn eigen therapie weer wat meer zichzelf wordt, zal hij weer wat meer voor jou open staan en kunnen jullie aan je huwelijk gaan werken (al dan niet met hulp van relatietherapie).
donderdag 15 oktober 2009 om 16:39
zaterdag 17 oktober 2009 om 16:25
quote:faya schreef op 15 oktober 2009 @ 14:57:
En dan heb ik echt de hele dag de kinderen gehad.. Wanneer ze niet lekker zijn is het heeel zwaar, ze zijn nog klein en vragen veel om aandacht.
Dit had je kunnen weten voordat je je kinderen kreeg, het is mijn ogen volstrekt normaal dat juist kleine kinderen veel om aandacht vragen, dat is niet alleen van belang voor de hechting tussen ouder en kind, maar ook omdat het gewoon bij de leeftijd hoort. Het is een heel ander verhaal dat jij dat, als moeder, niet aan lijkt te kunnen...
Ik vraag mezelf af, na je topic gelezen te hebben, of je niet stiekem je roze bril hebt verloren en nu pas ziet en beseft hoe zwaar het is om én een goede relatie te hebben en daaraan te werken én twee kinderen gezond & veilig op te laten groeien. Sprookjes bestaan niet...
Je komt op me over als een persoon die (een beetje laat) wakker word, maar dat is niet erg. Je bent op de goede weg!
En dan heb ik echt de hele dag de kinderen gehad.. Wanneer ze niet lekker zijn is het heeel zwaar, ze zijn nog klein en vragen veel om aandacht.
Dit had je kunnen weten voordat je je kinderen kreeg, het is mijn ogen volstrekt normaal dat juist kleine kinderen veel om aandacht vragen, dat is niet alleen van belang voor de hechting tussen ouder en kind, maar ook omdat het gewoon bij de leeftijd hoort. Het is een heel ander verhaal dat jij dat, als moeder, niet aan lijkt te kunnen...
Ik vraag mezelf af, na je topic gelezen te hebben, of je niet stiekem je roze bril hebt verloren en nu pas ziet en beseft hoe zwaar het is om én een goede relatie te hebben en daaraan te werken én twee kinderen gezond & veilig op te laten groeien. Sprookjes bestaan niet...
Je komt op me over als een persoon die (een beetje laat) wakker word, maar dat is niet erg. Je bent op de goede weg!
zaterdag 17 oktober 2009 om 16:32
Dit had je kunnen weten voordat je je kinderen kreeg, het is mijn ogen volstrekt normaal dat juist kleine kinderen veel om aandacht vragen, dat is niet alleen van belang voor de hechting tussen ouder en kind, maar ook omdat het gewoon bij de leeftijd hoort. Het is een heel ander verhaal dat jij dat, als moeder, niet aan lijkt te kunnen...
Ik vraag mezelf af, na je topic gelezen te hebben, of je niet stiekem je roze bril hebt verloren en nu pas ziet en beseft hoe zwaar het is om én een goede relatie te hebben en daaraan te werken én twee kinderen gezond & veilig op te laten groeien. Sprookjes bestaan niet...
Je komt op me over als een persoon die (een beetje laat) wakker word, maar dat is niet erg. Je bent op de goede weg!
Helamaal mee eens
Volgens mij ben je ook nog behoorlijk jong, maakt niks uit hoor...
Ik vraag mezelf af, na je topic gelezen te hebben, of je niet stiekem je roze bril hebt verloren en nu pas ziet en beseft hoe zwaar het is om én een goede relatie te hebben en daaraan te werken én twee kinderen gezond & veilig op te laten groeien. Sprookjes bestaan niet...
Je komt op me over als een persoon die (een beetje laat) wakker word, maar dat is niet erg. Je bent op de goede weg!
Helamaal mee eens
Volgens mij ben je ook nog behoorlijk jong, maakt niks uit hoor...
zaterdag 17 oktober 2009 om 17:16
quote:Elizey schreef op 15 oktober 2009 @ 13:54:
Wat bij jullie speelt lijkt op een disbalans tussen Vrouwelijke en Mannelijk Seksuele Energie. (wat overigens niks met seks te makken heeft)
Als ik jouw een vraag kan stellen , ben jij liefde zelf? Of zoek jij liefde in hem na je toe als bevestiging van wat tussen jullie gebeurt? Voel jij liefde door hoe jij zelf bent? Of heb jij hem nodig om liefde te voelen?
Als man met Mannelijk Seksuele Energie (meeste heteroseksuele mannen) contact begint te verliezen net zijn Mannelijk Seksuele Energie dan heb je groot kans dat hij heel moe, depressief en lui begint te overkomen.
Vrouw met Vrouwelijk Seksuele Energie (meeste heteroseksuele vrouwen) vinden mannen die zich zo gedragen of hun Mannelijke Seksuele Energie verliezen niet genoeg aan hun (meer) kunnen bidden.
Als jij een vrouw met Vrouwelijk Seksuele Energie bent en jij zoekt Mannelijke Seksuele Energie in jouw man, waarschijnlijk vandaar jouw ontevredenheid. Jullie polariteit is niet Verschillend genoeg geworden!!
Aan de andere kant is het ook heel mogelijk dat hij ook ontevreden is over jouw. En voor precies dezelfde reden, jullie polariteit is niet Verschillend genoeg geworden!! Vandaar minder zin in seks.
Als dat het geval is dan worden jullie als het ware beide Neutraal in Seksuele Energie voor elkaar. En het uit zich door bijvoorbeeld neutraal zijn in seks (hij) of op liefde wachten (jij)
Neutrale Seksuele Energie is vriendschap.
Als dat bij jullie het geval is zoek hulp in de vorm van boeken of coaching of wat jouw dan ook aanspreekt.
Maar weet dat om weer in contact komen met ons originele Seksuele Energie is heel goed mogelijk.Ik heb dit nou drie keer gelezen , maar ik snap het nog steeds niet.
Wat bij jullie speelt lijkt op een disbalans tussen Vrouwelijke en Mannelijk Seksuele Energie. (wat overigens niks met seks te makken heeft)
Als ik jouw een vraag kan stellen , ben jij liefde zelf? Of zoek jij liefde in hem na je toe als bevestiging van wat tussen jullie gebeurt? Voel jij liefde door hoe jij zelf bent? Of heb jij hem nodig om liefde te voelen?
Als man met Mannelijk Seksuele Energie (meeste heteroseksuele mannen) contact begint te verliezen net zijn Mannelijk Seksuele Energie dan heb je groot kans dat hij heel moe, depressief en lui begint te overkomen.
Vrouw met Vrouwelijk Seksuele Energie (meeste heteroseksuele vrouwen) vinden mannen die zich zo gedragen of hun Mannelijke Seksuele Energie verliezen niet genoeg aan hun (meer) kunnen bidden.
Als jij een vrouw met Vrouwelijk Seksuele Energie bent en jij zoekt Mannelijke Seksuele Energie in jouw man, waarschijnlijk vandaar jouw ontevredenheid. Jullie polariteit is niet Verschillend genoeg geworden!!
Aan de andere kant is het ook heel mogelijk dat hij ook ontevreden is over jouw. En voor precies dezelfde reden, jullie polariteit is niet Verschillend genoeg geworden!! Vandaar minder zin in seks.
Als dat het geval is dan worden jullie als het ware beide Neutraal in Seksuele Energie voor elkaar. En het uit zich door bijvoorbeeld neutraal zijn in seks (hij) of op liefde wachten (jij)
Neutrale Seksuele Energie is vriendschap.
Als dat bij jullie het geval is zoek hulp in de vorm van boeken of coaching of wat jouw dan ook aanspreekt.
Maar weet dat om weer in contact komen met ons originele Seksuele Energie is heel goed mogelijk.Ik heb dit nou drie keer gelezen , maar ik snap het nog steeds niet.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 17 oktober 2009 om 19:56
quote:Your_Wake_Up_Call schreef op 17 oktober 2009 @ 16:25:
[...]
Dit had je kunnen weten voordat je je kinderen kreeg, het is mijn ogen volstrekt normaal dat juist kleine kinderen veel om aandacht vragen, dat is niet alleen van belang voor de hechting tussen ouder en kind, maar ook omdat het gewoon bij de leeftijd hoort. Het is een heel ander verhaal dat jij dat, als moeder, niet aan lijkt te kunnen...
Misschien een beetje off topic, maar niemand, niemand weet van tevoren hoe het is om een kind te hebben. Dat kan je niet weten, ook al pas je nog zo vaak op of heb je kindjes verzorgd. Je kan niet weten hoe je reageert als je 24 uur per dag verantwoordelijk bent voor iemand of voor iemand moet zorgen. Je leert een hele andere kant van jezelf kennen en soms blijk je het prima aan te kunnen, maar soms ook niet. Er is geen manier om je hier op voor te bereiden. Je kan hooguit na het hebben van 1 kind erachter komen dat het zwaar is en vervolgens niet aan een tweede beginnen. Want dan had je het WEL van te voren kunnen weten.
[...]
Dit had je kunnen weten voordat je je kinderen kreeg, het is mijn ogen volstrekt normaal dat juist kleine kinderen veel om aandacht vragen, dat is niet alleen van belang voor de hechting tussen ouder en kind, maar ook omdat het gewoon bij de leeftijd hoort. Het is een heel ander verhaal dat jij dat, als moeder, niet aan lijkt te kunnen...
Misschien een beetje off topic, maar niemand, niemand weet van tevoren hoe het is om een kind te hebben. Dat kan je niet weten, ook al pas je nog zo vaak op of heb je kindjes verzorgd. Je kan niet weten hoe je reageert als je 24 uur per dag verantwoordelijk bent voor iemand of voor iemand moet zorgen. Je leert een hele andere kant van jezelf kennen en soms blijk je het prima aan te kunnen, maar soms ook niet. Er is geen manier om je hier op voor te bereiden. Je kan hooguit na het hebben van 1 kind erachter komen dat het zwaar is en vervolgens niet aan een tweede beginnen. Want dan had je het WEL van te voren kunnen weten.
zondag 18 oktober 2009 om 12:49
quote:iching schreef op 17 oktober 2009 @ 19:56:
[...]
Misschien een beetje off topic, maar niemand, niemand weet van tevoren hoe het is om een kind te hebben. Dat kan je niet weten, ook al pas je nog zo vaak op of heb je kindjes verzorgd. Je kan niet weten hoe je reageert als je 24 uur per dag verantwoordelijk bent voor iemand of voor iemand moet zorgen. Je leert een hele andere kant van jezelf kennen en soms blijk je het prima aan te kunnen, maar soms ook niet. Er is geen manier om je hier op voor te bereiden. Je kan hooguit na het hebben van 1 kind erachter komen dat het zwaar is en vervolgens niet aan een tweede beginnen. Want dan had je het WEL van te voren kunnen weten.
Offtopic of niet, interessante 'discussie'
Imo is er echter wel een manier om je voor te bereiden op het moederschap: volwassen worden en eerst nadenken over de consequenties die kinderen met zich mee brengen én dan pas aan kinderen beginnen.
Je hebt gelijk dat je zegt dat niemand weet hoe het is als moeder zijnde als je geen kinderen hebt, maar is dat dan een excuus wat je kan opdreunen als het allemaal toch net wat anders loopt dan je zou willen?
In feite is moederschap niets meer en niets minder dan jezelf voor de volle 100% beschikbaar te stellen om een jong en fris persoontje veilig en wel op te laten groeien.
Waarom zou je anders uberhaupt aan kinderen beginnen? Dat is toch het hele 'doel' van kinderen proberen te krijgen?
Wat je zegt kan je eigenlijk ook vergelijken met een puppy; die neem je toch ook niet 'zomaar' in huis omdat je ze 1) schattig en 2) lief vind? Je wéét toch dat daar een zindelijkheidscursus bij hoort, veel aandacht, veel spelen, continue opletten of je meubels er niet aan gaan, ongewenst janken en piepen, onaanvaardbaar gedrag enz enz.
Ik wil alleen maar zeggen dat je als moeder eigenlijk zou moeten weten waar je aan begint, maar kom niet aan met 'ze vragen veel aandacht', want dat schiet bij mij in 't verkeerde keelgat. Wellicht iets persoonlijks, maar ik wou toch mijn mening even kwijt
[...]
Misschien een beetje off topic, maar niemand, niemand weet van tevoren hoe het is om een kind te hebben. Dat kan je niet weten, ook al pas je nog zo vaak op of heb je kindjes verzorgd. Je kan niet weten hoe je reageert als je 24 uur per dag verantwoordelijk bent voor iemand of voor iemand moet zorgen. Je leert een hele andere kant van jezelf kennen en soms blijk je het prima aan te kunnen, maar soms ook niet. Er is geen manier om je hier op voor te bereiden. Je kan hooguit na het hebben van 1 kind erachter komen dat het zwaar is en vervolgens niet aan een tweede beginnen. Want dan had je het WEL van te voren kunnen weten.
Offtopic of niet, interessante 'discussie'
Imo is er echter wel een manier om je voor te bereiden op het moederschap: volwassen worden en eerst nadenken over de consequenties die kinderen met zich mee brengen én dan pas aan kinderen beginnen.
Je hebt gelijk dat je zegt dat niemand weet hoe het is als moeder zijnde als je geen kinderen hebt, maar is dat dan een excuus wat je kan opdreunen als het allemaal toch net wat anders loopt dan je zou willen?
In feite is moederschap niets meer en niets minder dan jezelf voor de volle 100% beschikbaar te stellen om een jong en fris persoontje veilig en wel op te laten groeien.
Waarom zou je anders uberhaupt aan kinderen beginnen? Dat is toch het hele 'doel' van kinderen proberen te krijgen?
Wat je zegt kan je eigenlijk ook vergelijken met een puppy; die neem je toch ook niet 'zomaar' in huis omdat je ze 1) schattig en 2) lief vind? Je wéét toch dat daar een zindelijkheidscursus bij hoort, veel aandacht, veel spelen, continue opletten of je meubels er niet aan gaan, ongewenst janken en piepen, onaanvaardbaar gedrag enz enz.
Ik wil alleen maar zeggen dat je als moeder eigenlijk zou moeten weten waar je aan begint, maar kom niet aan met 'ze vragen veel aandacht', want dat schiet bij mij in 't verkeerde keelgat. Wellicht iets persoonlijks, maar ik wou toch mijn mening even kwijt
zondag 18 oktober 2009 om 13:14
quote:iris1969 schreef op 18 oktober 2009 @ 13:08:
Ik ben het helemaal met je eens hoor, alleen in dit geval is TO duidelijk overspannen en dan is alles je te zwaar, dus ook je kinderen....Dat begrijp ik ook heel goed, alleen moet TO dan naar zichzelf kijken en niet naar haar omgeving. De topictitel is gericht op haar man en haar kinderen vragen om veel aandacht... Ja, ze is in der loop van deze topic naar zichzelf gaan kijken, en dat is heel erg positief! Ik hoop dat ze zich vlug wat beter voelt nu ze straks ook even van huis weg is dmv werk
Ik ben het helemaal met je eens hoor, alleen in dit geval is TO duidelijk overspannen en dan is alles je te zwaar, dus ook je kinderen....Dat begrijp ik ook heel goed, alleen moet TO dan naar zichzelf kijken en niet naar haar omgeving. De topictitel is gericht op haar man en haar kinderen vragen om veel aandacht... Ja, ze is in der loop van deze topic naar zichzelf gaan kijken, en dat is heel erg positief! Ik hoop dat ze zich vlug wat beter voelt nu ze straks ook even van huis weg is dmv werk
zondag 18 oktober 2009 om 13:16
your wake up call, ik ben het eens met je redenatie. Maar wat ik bedoel te zeggen is dat je je nog zo goed kan voorbereiden en weldoordachte volwassen keuzes kan maken.... En kan denken dat je weet waar je aan begint wat het is om 24 uur per dag je aandacht aan iemand anders te moeten geven dan aan jezelf, maar dat het dan toch anders kan voelen als je er opeens middenin zit. En je hebt natuurlijk aandacht vragen en aandacht vragen. De manier waarop kinderen dat doen, kan erg 'zuigend' zijn, vooral als je urenlang in gehuil of geschreeuw moet zitten. En hoe je dan reageert...... volgens mij kan niemand dat bij zichzelf voorspellen.
Volgens mij gebruikt TO het ook niet als excuus, maar meer om aan te geven dat het gewoon heel erg zwaar is met kleine kids en dat je dan aan het einde van de dag het erg fijn vindt als eindelijk je man het eens van je kan overnemen en er misschien, heel misschien ook nog een momentje voor jezelf is.
Volgens mij gebruikt TO het ook niet als excuus, maar meer om aan te geven dat het gewoon heel erg zwaar is met kleine kids en dat je dan aan het einde van de dag het erg fijn vindt als eindelijk je man het eens van je kan overnemen en er misschien, heel misschien ook nog een momentje voor jezelf is.
zondag 18 oktober 2009 om 13:18
quote:faya schreef op 15 oktober 2009 @ 14:57:
Ik kijk er inderdaad naar uit om te gaan werken. Heb ik ook weer gesprekstof en ben ik even weg bij de kinderen..
Ik vind het zo erg om het zo te zeggen..Ik houd van mijn kinderen..Ik voel me dan zo egoistisch dat ik ervoor kies om te gaan werken.. Tis gelukkig niet fulltime.. Maar hopelijk genoeg om me op te laden.
Zodra ik ga werken (dat is trouwens volgende maand) heb ik meer budget voor bijvoorbeeld een werkster. Dat geeft mij ook meer rust.Beoordeel je andere werkende vrouwen ook als egoïstisch?
Ik kijk er inderdaad naar uit om te gaan werken. Heb ik ook weer gesprekstof en ben ik even weg bij de kinderen..
Ik vind het zo erg om het zo te zeggen..Ik houd van mijn kinderen..Ik voel me dan zo egoistisch dat ik ervoor kies om te gaan werken.. Tis gelukkig niet fulltime.. Maar hopelijk genoeg om me op te laden.
Zodra ik ga werken (dat is trouwens volgende maand) heb ik meer budget voor bijvoorbeeld een werkster. Dat geeft mij ook meer rust.Beoordeel je andere werkende vrouwen ook als egoïstisch?
