Relaties
alle pijlers
Help mijn man is de weg kwijt...
woensdag 14 oktober 2009 om 19:27
quote:iris1969 schreef op 14 oktober 2009 @ 19:22:
Als je het gevoel hebt dat je alles hebt geprobeerd, maar de koek is echt op en jullie zijn nu slechts broer/zus en je wilt toch niet scheiden om je kinderen een vader en moeder in 1 huis te geven, dan zou je inderdaad een minaar kunnen overwegen.
Ik vind dan echter wel dat je dit open met je man moet bespreken, want een affaire achter zijn rug om heeft iets achterbaks, maar als hij je dit niet meer kan geven maar wel instemt met deze regeling, dan zou dit een oplossing kunnen zijn. Jij voelt je weer gezien en aantrekkelijk, je man heeft een thuisbasis en een vrolijke vrouw en je kinderen leven niet meer onder hoogspanning.
Het zou niet mijn oplossing zijn, want ik vind het risico op complicaties te groot (verliefdheid op je minnaar, jaloezie van je man, enz.) en ik zou dus eerder relatietherapie doen en gaan scheiden als dit niet blijkt te werken, maar het is een alternatief dat wellicht voor jullie wel zou kunnen werken.
Ik zou het met je eens kunnen zijn, ware het niet dat ik denk dat manlief hier helemaal aan kapot gaat als zijn vrouw een minnaar erbij neemt en de kans op complicaties inderdaad aanzienlijk is.
Niemand wordt daar gelukkiger van, TO ook niet.
Er is hier veel meer aan de hand. Bij beiden. Ik vind de topictitel dan ook niet de lading dekken .Ik zou eerder zeggen: "help, mijn man en ik zijn de weg kwijt".
Als je het gevoel hebt dat je alles hebt geprobeerd, maar de koek is echt op en jullie zijn nu slechts broer/zus en je wilt toch niet scheiden om je kinderen een vader en moeder in 1 huis te geven, dan zou je inderdaad een minaar kunnen overwegen.
Ik vind dan echter wel dat je dit open met je man moet bespreken, want een affaire achter zijn rug om heeft iets achterbaks, maar als hij je dit niet meer kan geven maar wel instemt met deze regeling, dan zou dit een oplossing kunnen zijn. Jij voelt je weer gezien en aantrekkelijk, je man heeft een thuisbasis en een vrolijke vrouw en je kinderen leven niet meer onder hoogspanning.
Het zou niet mijn oplossing zijn, want ik vind het risico op complicaties te groot (verliefdheid op je minnaar, jaloezie van je man, enz.) en ik zou dus eerder relatietherapie doen en gaan scheiden als dit niet blijkt te werken, maar het is een alternatief dat wellicht voor jullie wel zou kunnen werken.
Ik zou het met je eens kunnen zijn, ware het niet dat ik denk dat manlief hier helemaal aan kapot gaat als zijn vrouw een minnaar erbij neemt en de kans op complicaties inderdaad aanzienlijk is.
Niemand wordt daar gelukkiger van, TO ook niet.
Er is hier veel meer aan de hand. Bij beiden. Ik vind de topictitel dan ook niet de lading dekken .Ik zou eerder zeggen: "help, mijn man en ik zijn de weg kwijt".
woensdag 14 oktober 2009 om 19:31
Dat ben ik met je eens hoor Rocky, want beiden zijn duidelijk de weg kwijt, maar ik lees ook dat de man van TO niet erg sexueel ingesteld is (en dat ook nooit is geweest) en TO is dat wel en wil ook graag die aandacht die haar man haar niet kan bieden, dus wellicht zou een verstandhuwelijk hierbij kunnen werken.
woensdag 14 oktober 2009 om 19:38
quote:its schreef op 14 oktober 2009 @ 19:00:
Jouw man werkt zich een slag in de rondte voor zijn gezin en jou, in deze onzekere tijden. Jij vindt dat je te weinig aandacht krijgt en overweegt een affaire. EN als je gaat scheiden wil je niet alleen met de kinderen "opgezadeld" worden??? Hij is dan vrij? Nee hij moet werken voor die allimentatie die hij dan mag betalen.
Hij heeft jou gesloopt? Hij is gesloopt.... door dat harde werken en thuis een sjacherijnige vrouw te vinden. Wat doe jij de hele dag eigenlijk?
Lees dit eens alsof je iemand anders bent... vind jij jezelf dan geen ontzettend ontevreden, verwend en verveeld kreng?
Ik denk dat jouw man beter verdient.
Ja jebent erzelf ook nog, maar dat kun je ook anders gaan invullen, door je man te steunen,....Ik ben het niet met je eens. Ja TO kan inderdaad beter haar man steunen nu hij depressief is, maar hij kiest er zelf voor om keihard te werken (en dat hoeft echt niet, ook niet in deze economie). Daarnaast vind ik TO niet verwend, verveeld en chagreinig, maar onzeker en diepongelukkig.
Jouw man werkt zich een slag in de rondte voor zijn gezin en jou, in deze onzekere tijden. Jij vindt dat je te weinig aandacht krijgt en overweegt een affaire. EN als je gaat scheiden wil je niet alleen met de kinderen "opgezadeld" worden??? Hij is dan vrij? Nee hij moet werken voor die allimentatie die hij dan mag betalen.
Hij heeft jou gesloopt? Hij is gesloopt.... door dat harde werken en thuis een sjacherijnige vrouw te vinden. Wat doe jij de hele dag eigenlijk?
Lees dit eens alsof je iemand anders bent... vind jij jezelf dan geen ontzettend ontevreden, verwend en verveeld kreng?
Ik denk dat jouw man beter verdient.
Ja jebent erzelf ook nog, maar dat kun je ook anders gaan invullen, door je man te steunen,....Ik ben het niet met je eens. Ja TO kan inderdaad beter haar man steunen nu hij depressief is, maar hij kiest er zelf voor om keihard te werken (en dat hoeft echt niet, ook niet in deze economie). Daarnaast vind ik TO niet verwend, verveeld en chagreinig, maar onzeker en diepongelukkig.
woensdag 14 oktober 2009 om 19:39
Maar dat is het ook (reactie op iris)
Ik wil me gewoon weer vrouw voelen, dan ben ik een stuk gelukkiger. Heb ik weer energie om de dag door te komen..
De spanning is er dan af..
Ik weet ook wel dat het niet de "juiste keuze" is, maar als ik al relatietherapie heb voorgesteld en hij wilt niet wat moet ik dan?
Ik wil me gewoon weer vrouw voelen, dan ben ik een stuk gelukkiger. Heb ik weer energie om de dag door te komen..
De spanning is er dan af..
Ik weet ook wel dat het niet de "juiste keuze" is, maar als ik al relatietherapie heb voorgesteld en hij wilt niet wat moet ik dan?
woensdag 14 oktober 2009 om 19:39
quote:faya schreef op 14 oktober 2009 @ 19:33:
reactie op Its
Wat doe ik dan de hele dag! Hoe durf je!!
Ik heb hem bijgestaan zodat hij zijn studie kon afmaken, ik heb al die tijd keihard gewerkt en de boel aan het draaien gehouden!
Ik zit thuis, keihard het huishouden te doen, af en toe in te vallen (dus erbij te werken), mijn kinderen bezig te houden, boodschappen te doen en mij elke dag in de keuken uit te sloven zodat iedereen kan eten!
Hoezo verwend? Financieel gezien doe ik ook mijn best en komt het door mij of mijn ouders dat we het redden.
Vervolgens heb ik doorgezet om mijn studie af te ronden, met 2 kinderen, stages, het huishouden, de boodschappen enz.
Dus kom mij niet vertellen dat ik een verwend kreng ben!
Ik denk dat IK beter verdien! Iemand die Mij waardeert voor wat IK waard ben!
Misschien denk je dat wij huismoeders het makkelijk hebben, maar dat is niet zo!
Hij heeft nog een sociaal leven, gaat borrelen met z'n collega's, heeft geen jankende kinderen om zich heen omdat de ander toevallig iets afpakt.
En dan heeft hij mij niet gesloopt?
Ik doe niets anders dan hem te steunen in alles en nog wat!
Wie steunt mij? Wie pakt mij op? Ik moet hier mijn verhaal toch doen omdat het geen zin heeft meer bij hem!
En dan krijg ik zulke reacties?
Nou bedankt! Dat doet mij zeker goed, ik voel me nu elendiger dan ik al was!
Ik ben gelukkig niet Its.Probeer je svp niet blind te staren op dit soort reacties, je verspilt je weinige energie die je nog rest.
Meid, je stukje klinkt alsof je zelf aan het einde van je Latijn bent. Ik ga steeds meer denken dat je een affaire overweegt om meer aandacht te krijgen van je man. Maar ik ben geen psych.
Ga zelf ook praten met iemand. Probeer rust te krijgen. Kan je niet een tijdje bij je moeder bivakkeren? Even maar, dat je hulp krijgt met de kleintjes en even voor jezelf kan gaan?
Dit gaat niet goed, als ik het zo lees. Ik wens je veel sterkte en wijsheid.
reactie op Its
Wat doe ik dan de hele dag! Hoe durf je!!
Ik heb hem bijgestaan zodat hij zijn studie kon afmaken, ik heb al die tijd keihard gewerkt en de boel aan het draaien gehouden!
Ik zit thuis, keihard het huishouden te doen, af en toe in te vallen (dus erbij te werken), mijn kinderen bezig te houden, boodschappen te doen en mij elke dag in de keuken uit te sloven zodat iedereen kan eten!
Hoezo verwend? Financieel gezien doe ik ook mijn best en komt het door mij of mijn ouders dat we het redden.
Vervolgens heb ik doorgezet om mijn studie af te ronden, met 2 kinderen, stages, het huishouden, de boodschappen enz.
Dus kom mij niet vertellen dat ik een verwend kreng ben!
Ik denk dat IK beter verdien! Iemand die Mij waardeert voor wat IK waard ben!
Misschien denk je dat wij huismoeders het makkelijk hebben, maar dat is niet zo!
Hij heeft nog een sociaal leven, gaat borrelen met z'n collega's, heeft geen jankende kinderen om zich heen omdat de ander toevallig iets afpakt.
En dan heeft hij mij niet gesloopt?
Ik doe niets anders dan hem te steunen in alles en nog wat!
Wie steunt mij? Wie pakt mij op? Ik moet hier mijn verhaal toch doen omdat het geen zin heeft meer bij hem!
En dan krijg ik zulke reacties?
Nou bedankt! Dat doet mij zeker goed, ik voel me nu elendiger dan ik al was!
Ik ben gelukkig niet Its.Probeer je svp niet blind te staren op dit soort reacties, je verspilt je weinige energie die je nog rest.
Meid, je stukje klinkt alsof je zelf aan het einde van je Latijn bent. Ik ga steeds meer denken dat je een affaire overweegt om meer aandacht te krijgen van je man. Maar ik ben geen psych.
Ga zelf ook praten met iemand. Probeer rust te krijgen. Kan je niet een tijdje bij je moeder bivakkeren? Even maar, dat je hulp krijgt met de kleintjes en even voor jezelf kan gaan?
Dit gaat niet goed, als ik het zo lees. Ik wens je veel sterkte en wijsheid.
woensdag 14 oktober 2009 om 19:41
quote:iris1969 schreef op 14 oktober 2009 @ 19:31:
Dat ben ik met je eens hoor Rocky, want beiden zijn duidelijk de weg kwijt, maar ik lees ook dat de man van TO niet erg sexueel ingesteld is (en dat ook nooit is geweest) en TO is dat wel en wil ook graag die aandacht die haar man haar niet kan bieden, dus wellicht zou een verstandhuwelijk hierbij kunnen werken.Ik snapte jouw redenatie ook zeer zeker, hoor
.
Dat ben ik met je eens hoor Rocky, want beiden zijn duidelijk de weg kwijt, maar ik lees ook dat de man van TO niet erg sexueel ingesteld is (en dat ook nooit is geweest) en TO is dat wel en wil ook graag die aandacht die haar man haar niet kan bieden, dus wellicht zou een verstandhuwelijk hierbij kunnen werken.Ik snapte jouw redenatie ook zeer zeker, hoor
.
woensdag 14 oktober 2009 om 19:41
Ik snap best dat je jezelf weer vrouw wilt voelen, en dat je man je dat gevoel niet geeft, maar een affaire beginnen vind ik toch wel zeer, zeer laag, en dat kan je je man niet aan doen, wat er ook aan de hand is.......
verder vind ik dat als je er samen uit wil komen, er ook samen voor moet gaan... helaas is het zo dat als 1 iemand niet wilt, er een zeer kleine kans is dat het goed komt....
Ik hoop dat je man (en jij) het overweegt om relatietherapie te volgen of een andere manier van hulp, dan is er nog een kans van slagen...
Succes en een dikke knuffel...
verder vind ik dat als je er samen uit wil komen, er ook samen voor moet gaan... helaas is het zo dat als 1 iemand niet wilt, er een zeer kleine kans is dat het goed komt....
Ik hoop dat je man (en jij) het overweegt om relatietherapie te volgen of een andere manier van hulp, dan is er nog een kans van slagen...
Succes en een dikke knuffel...
woensdag 14 oktober 2009 om 19:45
Ik snap je gevoel. Mijn man kan zich ook drie slagen in de rondte werken. Inmiddels is hij bijgedraaid. Ik heb altijd op een positieve manier om aandacht gevraagd, recht uit mijn hart. Bijv. Als je zo doorgaat moet ik je komend jaar naar het kerkhof brengen met de kinderen, terwijl ik heel graag nog met een bootje de wereld rond ga. Dat is onze wens voor later. Ook gezegd dat de kinderen het geweldig vinden tijd met hem door te brengen. Gelukkig was hij er vatbaar voor en is het nu een andere man, met andere prioriteiten. Dat bereik je alleen met liefde en begrip. Wat de sex betreft zal hij moeten aangeven wat er is. Het is wel zo dat als iemand uitgeblust is, dat doorwerkt in je sexuele relatie. Als hij rust vindt komt de lust ook wel weer. Doe geen overhaaste dingen. Je klinkt te betrokken om je te verlagen tot een affaire. Als dat uitlekt ben jij de boevrouw, ook voor je kinderen. Hij gaat nu praten, wacht het eens af, het kan een eye-opener voor hem zijn. Komen jullie er niet uit? Vertrek dan met opgeheven hoofd en werk aan je gezin (jij en de kinderen), een volwaardige relatie komt dan vanzelf.
woensdag 14 oktober 2009 om 19:46
gelukkig gaat hij volgende week een paar dagen weg voor zijn werk en ga ik voor het eerst de kinderen bij mijn moeder 1 dag laten logeren. Ik wil gewoon ff alleen zijn en nadenken over alles..
Bedankt voor alle begripvolle reacties..
Ik ga uitloggen want hij is thuis en dan kan ik moeilijk door typen..
Bedankt voor alle begripvolle reacties..
Ik ga uitloggen want hij is thuis en dan kan ik moeilijk door typen..
woensdag 14 oktober 2009 om 20:29
quote:
Via een babyphone cam kon ik zien (op zijn uitslaap dagen) dat hij erin las.
Eh eh??? Spioneren via een cameraatje of begrijp ik dit verkeerd? Dit getuigt van armoedige communicatie.
Lijkt er niet op dat er een verbetering komt als je man bij deze stress veroorzakende baan blijft, ondanks eventuele therapie en veel praten enz.
Als je aan een affaire denkt, is dit dan met of zonder medeweten van Man?
Via een babyphone cam kon ik zien (op zijn uitslaap dagen) dat hij erin las.
Eh eh??? Spioneren via een cameraatje of begrijp ik dit verkeerd? Dit getuigt van armoedige communicatie.
Lijkt er niet op dat er een verbetering komt als je man bij deze stress veroorzakende baan blijft, ondanks eventuele therapie en veel praten enz.
Als je aan een affaire denkt, is dit dan met of zonder medeweten van Man?
woensdag 14 oktober 2009 om 22:42
Communicatie inderdaad...
Het kan wel zijn dat faya haar man al deze dingen duidelijk heeft proberen te maken, maar dat het niet (goed) is overgekomen. Communiceren betekent niet alleen zeggen wat je wilt zeggen, maar ook op een manier dat hij het begrijpt en er iets mee kan. Je zegt dat je man altijd zo geweest is. Hoe moet hij ineens ruiken dat het anders moet? Door hem met de webcam te bespioneren zet je de lijnen der communicatie niet bepaald open.
Ik leef met je meer hoor, echt waar. Uiteraard heb jij recht op geluk, net als ieder ander. Maar ook JIJ bent onderdeel van deze relatie, dus zeggen dat je man moet veranderen zonder dat jij ook verandert, gaat niet werken. Als jij dit gedrag van hem al die jaren getolereerd hebt, zul je hem (op een open manier) duidelijk moeten maken dat je het nu anders wilt. Pas als hij dat begrijpt en daar samen met jou aan wil werken, is er een grote kans op slagen. Negatieve aandacht vragen door een affaire te beginnen zal jou misschien alleen maar ongelukkiger maken. Je denkt nu dat je je meer vrouw zult voelen, maar wat is er precies vrouwelijk aan het bedriegen van je man? Aan het stiekem doen? Ik ken jou natuurlijk niet, maar ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen. Dan nog liever scheiden dan m'n partner buiten spel te zetten op het moment dat hij een depressie heeft. En dat zou je zogenaamd doen vanwege de kids? Dat pa en ma in ieder geval nog in 1 huis wonen? Kinderen zijn echt niet gek hoor. Die hebben alles door. Misschien niet nu, bewust, maar het komt zeker. Ik ben bijna 30 en wordt regelmatig om de oren geslagen met herinneringen van vroeger over hoe het tussen mijn ouders ging. Je wilt je kids toch niet leren om hun eigen geluk op te offeren?
Ik hoop dat jouw man hulp aanvaardt voor zijn depressie en dat jullie er samen uitkomen, bijv. middels relatietherapie.
Veel plezier bij je moeder en probeer er zoveel mogelijk over te praten. Dat alleen al zal opluchten. Ik wens je in ieder geval veel wijsheid toe.
Het kan wel zijn dat faya haar man al deze dingen duidelijk heeft proberen te maken, maar dat het niet (goed) is overgekomen. Communiceren betekent niet alleen zeggen wat je wilt zeggen, maar ook op een manier dat hij het begrijpt en er iets mee kan. Je zegt dat je man altijd zo geweest is. Hoe moet hij ineens ruiken dat het anders moet? Door hem met de webcam te bespioneren zet je de lijnen der communicatie niet bepaald open.
Ik leef met je meer hoor, echt waar. Uiteraard heb jij recht op geluk, net als ieder ander. Maar ook JIJ bent onderdeel van deze relatie, dus zeggen dat je man moet veranderen zonder dat jij ook verandert, gaat niet werken. Als jij dit gedrag van hem al die jaren getolereerd hebt, zul je hem (op een open manier) duidelijk moeten maken dat je het nu anders wilt. Pas als hij dat begrijpt en daar samen met jou aan wil werken, is er een grote kans op slagen. Negatieve aandacht vragen door een affaire te beginnen zal jou misschien alleen maar ongelukkiger maken. Je denkt nu dat je je meer vrouw zult voelen, maar wat is er precies vrouwelijk aan het bedriegen van je man? Aan het stiekem doen? Ik ken jou natuurlijk niet, maar ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen. Dan nog liever scheiden dan m'n partner buiten spel te zetten op het moment dat hij een depressie heeft. En dat zou je zogenaamd doen vanwege de kids? Dat pa en ma in ieder geval nog in 1 huis wonen? Kinderen zijn echt niet gek hoor. Die hebben alles door. Misschien niet nu, bewust, maar het komt zeker. Ik ben bijna 30 en wordt regelmatig om de oren geslagen met herinneringen van vroeger over hoe het tussen mijn ouders ging. Je wilt je kids toch niet leren om hun eigen geluk op te offeren?
Ik hoop dat jouw man hulp aanvaardt voor zijn depressie en dat jullie er samen uitkomen, bijv. middels relatietherapie.
Veel plezier bij je moeder en probeer er zoveel mogelijk over te praten. Dat alleen al zal opluchten. Ik wens je in ieder geval veel wijsheid toe.
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
donderdag 15 oktober 2009 om 10:17
Faya, je verhaal is voor mij heel herkenbaar want ik heb ook ooit vele jaren een heel slecht huwelijk gehad en had toen dezelfde 'oplossing' als jij bedacht (een affaire), toen niets hielp.
Net zoals jij omdat ik mijn kinderen (en mijn toenmalige man) een scheiding niet wilde aandoen.
Geloof me: het is het slechtst mogelijke idee!
Bedenk ook goed : als het uitkomt (en dat zal het hoogstwaarschijnlijk, al denk je nu van niet), dan ben jij inderdaad de slechterik (zoals iemand al schreef). Dan helpt het niet om te zeggen dat je een slecht huwelijk had. Misschien verlies je wel je kinderen of nemen ze het je in elk geval erg kwalijk.
Ze zullen niet begrijpen dat jij vond dat een affaire voor iedereen minder erg was dan scheiden. Bijna niemand begrijpt dat of zal je goede bedoelingen willen geloven.
Dus als je kinderen je lief zijn: als er echt niets helpt, ga dan scheiden maar begin zeker geen affaire!
Net zoals jij omdat ik mijn kinderen (en mijn toenmalige man) een scheiding niet wilde aandoen.
Geloof me: het is het slechtst mogelijke idee!
Bedenk ook goed : als het uitkomt (en dat zal het hoogstwaarschijnlijk, al denk je nu van niet), dan ben jij inderdaad de slechterik (zoals iemand al schreef). Dan helpt het niet om te zeggen dat je een slecht huwelijk had. Misschien verlies je wel je kinderen of nemen ze het je in elk geval erg kwalijk.
Ze zullen niet begrijpen dat jij vond dat een affaire voor iedereen minder erg was dan scheiden. Bijna niemand begrijpt dat of zal je goede bedoelingen willen geloven.
Dus als je kinderen je lief zijn: als er echt niets helpt, ga dan scheiden maar begin zeker geen affaire!
donderdag 15 oktober 2009 om 10:26
donderdag 15 oktober 2009 om 10:31
Ik krijg een naar gevoel bij je postings, weet niet goed waarom.
Je manipuleert de hele boel om jou gram op te eisen, zo maar te zeggen.
Ik zou je verwachtingspatroon eens bij stellen en als jij het idee hebt dat je echt helemaal niks ontvangt en alleen maar geeft, dan zou ik de hele zaak eens door een objectief iemand laten bekijken, dus iid relatietherapie en van daar uit verder of hij nou wil of niet, anders is het toch zeker einde oefening, hoef je ook geen affaire te beginnen, want dat is zo laag.
Ga dan gewoon scheiden.
Nog een belangrijke vraag, hou je wel van hem?
Want als dat weg is, dan is de wil ook weg.
Je manipuleert de hele boel om jou gram op te eisen, zo maar te zeggen.
Ik zou je verwachtingspatroon eens bij stellen en als jij het idee hebt dat je echt helemaal niks ontvangt en alleen maar geeft, dan zou ik de hele zaak eens door een objectief iemand laten bekijken, dus iid relatietherapie en van daar uit verder of hij nou wil of niet, anders is het toch zeker einde oefening, hoef je ook geen affaire te beginnen, want dat is zo laag.
Ga dan gewoon scheiden.
Nog een belangrijke vraag, hou je wel van hem?
Want als dat weg is, dan is de wil ook weg.
donderdag 15 oktober 2009 om 10:52
Faya, je hebt niemand schrijf je, dus die affaire is er ook niet. Hoe zie je dat praktisch? Hoe denk je dat zo'n plan om een affaire te beginnen werkt in een kleine gemeenschap waar iedereen op elkaar let? En waar ga je die affaire vorm geven? in de hooiberg??
En hoe ga je die affaire met de beschikbare dorpsgenoten combineren met de zorg voor je kindjes? die kindertjes waarvan je beweert dat je zoveel van ze houdt dat je zelfs niet wilt scheiden van de man waar je helemaal niet meer van houdt en die jou vreselijk in de weg loopt.
Meisje meisje, ga nou eens even nadenken en kom met een beter plan. Dit gaat niet werken, zeker niet als je hooikoorts hebt.
En hoe ga je die affaire met de beschikbare dorpsgenoten combineren met de zorg voor je kindjes? die kindertjes waarvan je beweert dat je zoveel van ze houdt dat je zelfs niet wilt scheiden van de man waar je helemaal niet meer van houdt en die jou vreselijk in de weg loopt.
Meisje meisje, ga nou eens even nadenken en kom met een beter plan. Dit gaat niet werken, zeker niet als je hooikoorts hebt.
donderdag 15 oktober 2009 om 11:25
Het klinkt een beetje alsof jullie vast zitten in een traditionele rolverdeling van hij werkt - jij zit thuis. Ik kan me voorstellen dat als híj meer werkt dan goed voor 'm is (zodat jullie rond kunnen komen - belangrijke stressfactor, zeker voor een kerel met zorggevoel), en jíj de hele dag geen intelligentere gesprekken voert dan dat ienimini een nieuwe haarband heeft, jullie allebei een beetje de weg kwijt zijn
Is het een idee voor jullie om te kijken naar een leuk kdv in de buurt voor 2-3 dagen per week, een leuke part-time baan op niveau voor jou en misschien ook een nieuwe baan voor hem (met papadag!)? Grote stappen, weet ik, en niet meteen op je achterste benen gaan staan als je vindt dat full-time huismoeder zijn jouw ding is. Mag ook, maar het klinkt alsof jullie allebei niet gelukkig zijn zo. Een affaire klinkt wel het stomste wat je nu kan doen, ben je echt zo boos op hem dat je hem dat wil aandoen? Zorg voor lucht in jullie levens (= voor jou meer buitenshuis, voor hem minder), stuur de kids af en toe een nachtje uit logeren en ga samen een romantisch nachtje weg (speeltjes mogen mee! ) Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan hoor, maar ik zou het (hem!) wel een kans geven nu hij net met therapie begonnen is
Succes!
Is het een idee voor jullie om te kijken naar een leuk kdv in de buurt voor 2-3 dagen per week, een leuke part-time baan op niveau voor jou en misschien ook een nieuwe baan voor hem (met papadag!)? Grote stappen, weet ik, en niet meteen op je achterste benen gaan staan als je vindt dat full-time huismoeder zijn jouw ding is. Mag ook, maar het klinkt alsof jullie allebei niet gelukkig zijn zo. Een affaire klinkt wel het stomste wat je nu kan doen, ben je echt zo boos op hem dat je hem dat wil aandoen? Zorg voor lucht in jullie levens (= voor jou meer buitenshuis, voor hem minder), stuur de kids af en toe een nachtje uit logeren en ga samen een romantisch nachtje weg (speeltjes mogen mee! ) Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan hoor, maar ik zou het (hem!) wel een kans geven nu hij net met therapie begonnen is
Succes!
donderdag 15 oktober 2009 om 13:14
Ik denk niet dat je als boeman wordt gezien, maar dat je oplossing (een affaire beginnen) velen tegen het zere been is, vandaar hun soms wat felle reacties. Dat je de wanhoop nabij bent zal voor de meeste wel duidelijk zijn.
Ik denk trouwens ook dat wat afleiding door werk of vrijwilligerswerk een goed idee is, want dan kom je weer onder volwassenen en kun je je weer leuk aankleden e.d. Niet dat dat je huwelijk beter maakt, maar het is wel lekker voor je zelfvertrouwen om uit je joggingbroek te stappen .
Verder denk ik uit je verhaal te lezen dat je man erectieproblemen heeft gekregen (misschien door de stress van het harde werken) en hierdoor ook veel schaamte naar jou toe voelt over zijn lichaam.
Het zal heel lastig zijn om uit deze bodenloze put te kruipen, maar ik heb veel goede tips gezien om je een handje te helpen, want zo kan het niet langer.
Ik denk trouwens ook dat wat afleiding door werk of vrijwilligerswerk een goed idee is, want dan kom je weer onder volwassenen en kun je je weer leuk aankleden e.d. Niet dat dat je huwelijk beter maakt, maar het is wel lekker voor je zelfvertrouwen om uit je joggingbroek te stappen .
Verder denk ik uit je verhaal te lezen dat je man erectieproblemen heeft gekregen (misschien door de stress van het harde werken) en hierdoor ook veel schaamte naar jou toe voelt over zijn lichaam.
Het zal heel lastig zijn om uit deze bodenloze put te kruipen, maar ik heb veel goede tips gezien om je een handje te helpen, want zo kan het niet langer.
donderdag 15 oktober 2009 om 13:26
Je bent geen boevrouw maar ik denk dat je jezelf best wat vragen mag stellen bij jouw aanpak van de situatie. Ik bedoel bijv dat dagboek en die camera, daar sla ik steil van achterover. Idem voor het idee dat een affaire beginnen iets oplost en beter is dan scheiden.
Het lijkt me dat je vastzit in een weinig zinvolle benadering van jullie problemen. Ik denk toch dat je ook serieus moet kijken naar wat jij kunt veranderen, en niet alleen naar je man. Werk om te beginnen aan een betere communicatie, en zoek daarbij professionele hulp als je elkaar niet kunt bereiken.
Misschien nu eerst eens afwachten wat de individuele therapie van je man oplevert, en dan daarna toch proberen of relatietherapie iets oplost.
Ik vind het overigens echt rot voor je hoor, ik schrijf dit met de beste bedoelingen.
Het lijkt me dat je vastzit in een weinig zinvolle benadering van jullie problemen. Ik denk toch dat je ook serieus moet kijken naar wat jij kunt veranderen, en niet alleen naar je man. Werk om te beginnen aan een betere communicatie, en zoek daarbij professionele hulp als je elkaar niet kunt bereiken.
Misschien nu eerst eens afwachten wat de individuele therapie van je man oplevert, en dan daarna toch proberen of relatietherapie iets oplost.
Ik vind het overigens echt rot voor je hoor, ik schrijf dit met de beste bedoelingen.
mahna mahna tuduuuudududu
donderdag 15 oktober 2009 om 13:42
Ten eerste: hou er rekening mee dat het internet is! Wat jij -in al je frustratie- schrijft, wordt door anderen zonder nuance van stem, of uitleg als je in een normaal gesprek iemand een wenkbrauw ziet optrekken geïnterpreteerd. Als je kernwoorden van jou zoals 'hij werkt veel" "wil niet opgezadeld zitten met de kinderen" en "mogelijk affaire" achter elkaar zet, klinkt het idd niet heel lief, terwijl jij zelf veel meer achter je eigen woorden leest dan wij kunnen. Vervolgens interpreteer jij hun reactie weer vanuit je eigen visie, etc. Wil niet zeggen dat het commentaar gemeen bedoeld is of niet deugt, maar gooi er even de internet-vertaalvis overheen!
Jouw "Iemand schreef dat ik de kids naar een kdv moest brengen en meer tijd voor mezelf moest nemen" is daar een typisch voorbeeld van. Ik bedoelde het niet zoals ik het nu teruglees. Niet: JIJ.. JULLIE moeten kijken of je zorg en werk beter verdelen zodat jullie ook weer meer naar elkaar toe groeien. Nu lijkt het wel alsof jullie vreemden voor elkaar zijn, en waarom zou je een liefdesleven met een vreemde willen (okay.. uitzonderingen mogelijk, weet ik ) Ik bedoel dus niet JIJ moet HEM zover krijgen dat JULLIE meer naar elkaar toe groeien, maar eerder dat jij hem even de ruimte geeft om ook weer zichzelf en dus ook weer een "jullie" te worden.
Als je vertelt over zijn 'slappe' hoor ik je bijna zuchten als het hem niet lukt, dus denk je niet dat hij naast een stressvolle baan jou ook als een stressfactor ziet zodra je je shirt uittrekt? Iemand met een depressie en/of veel stress heeft nu eenmaal (meestal)minder zin in sex! Dat is niet zijn of jouw schuld, maar een gegeven waar je zeker niet in moet gaan pushen. Zelfhulpboeken (joh, gebruik ze alsjeblieft gewoon als bijzettafeltje! ), al je adviezen, tips en helemaal de sneaky dagboek tips maken hem -denk ik- gewoon bang! Het is hartstikke goed dat hij zelf in therapie wil, maar jij wil relatietherapie. Ik kan me heel goed voorstellen dat hij jou er even niet bij wil hebben om zijn dingen op te lossen, jij zit veel te vol 'goede ideeen' en bovendien is het mannelijker om het alleen (met therapeut) te doen
Leg niet zoveel de nadruk op hoe hij je al dan niet als vrouw behandeld. Bewonder jezelf even wat meer in de spiegel en haal je eigenwaarde uit een nieuwe baan ofzo. Niet teveel hem proberen te 'regelen' Succes!
Jouw "Iemand schreef dat ik de kids naar een kdv moest brengen en meer tijd voor mezelf moest nemen" is daar een typisch voorbeeld van. Ik bedoelde het niet zoals ik het nu teruglees. Niet: JIJ.. JULLIE moeten kijken of je zorg en werk beter verdelen zodat jullie ook weer meer naar elkaar toe groeien. Nu lijkt het wel alsof jullie vreemden voor elkaar zijn, en waarom zou je een liefdesleven met een vreemde willen (okay.. uitzonderingen mogelijk, weet ik ) Ik bedoel dus niet JIJ moet HEM zover krijgen dat JULLIE meer naar elkaar toe groeien, maar eerder dat jij hem even de ruimte geeft om ook weer zichzelf en dus ook weer een "jullie" te worden.
Als je vertelt over zijn 'slappe' hoor ik je bijna zuchten als het hem niet lukt, dus denk je niet dat hij naast een stressvolle baan jou ook als een stressfactor ziet zodra je je shirt uittrekt? Iemand met een depressie en/of veel stress heeft nu eenmaal (meestal)minder zin in sex! Dat is niet zijn of jouw schuld, maar een gegeven waar je zeker niet in moet gaan pushen. Zelfhulpboeken (joh, gebruik ze alsjeblieft gewoon als bijzettafeltje! ), al je adviezen, tips en helemaal de sneaky dagboek tips maken hem -denk ik- gewoon bang! Het is hartstikke goed dat hij zelf in therapie wil, maar jij wil relatietherapie. Ik kan me heel goed voorstellen dat hij jou er even niet bij wil hebben om zijn dingen op te lossen, jij zit veel te vol 'goede ideeen' en bovendien is het mannelijker om het alleen (met therapeut) te doen
Leg niet zoveel de nadruk op hoe hij je al dan niet als vrouw behandeld. Bewonder jezelf even wat meer in de spiegel en haal je eigenwaarde uit een nieuwe baan ofzo. Niet teveel hem proberen te 'regelen' Succes!
