Relaties
alle pijlers
Help! Verslonzing......
woensdag 26 november 2008 om 19:31
Ik ben getrouwd met de leukste mijnheer van de wereld. We hebben een kind, fantastische dieren, een mooi huis, kunnen doen wat we willen. We besteden aandacht aan elkaar, gaan regelmatig buiten de deur eten, bezoeken eens een bandje of een club.
Na mijn bevalling heb ik keihard gewerkt om weer in vorm te komen, ik was behoorlijk aangekomen (23 kilo) en wilde graag mijn lichaam terug. Dat is me gelukt. Ik besteed best wat aandacht aan mijn uiterlijk. Ik vind het fijn om er goed uit te zien en zit daardoor lekkerder in mijn vel. Ik eet gezond, voel me fit en ga vol energie ertegenaan in het moederschap, huishouden en mijn werk.
Nu lijkt het erop, dat mijn lief zich na het krijgen van ons kind een beetje aan het verslonzen is. Had hij voorheen de looks van Freddie Ljungberg-in-onderboek-reclame, nu begint hij uit te zakken en te dijen. Scheerde hij in het prenatale tijdperk nog wekelijks zijn borst, bikinilijn en hoofd, nu laat hij alles staan. Als klap op de vuurpijl is hij bezig met de aanwas van een flinke pens. Daarbij klaagt hij eigenlijk onafgebroken over alles. Pijntje hier, pijntje daar. Zijn uiterlijk (tja, doe er dan iets aan) en ziin conditie.
Ik krijg hem 's ochtends het bed niet uit, terwijl hij als hij werkt toch echt om 5 uur op moet staan. Het is zo vermoeiend om iemand de hele tijd te moeten motiveren.
Sinds de aanwas van het extra buikvet snurkt hij ook vreselijk 's nachts.
Mijn fantastische echtgenoot is op zijn 26e veranderd in een slonzige zeurkous. Niet bepaald de man waarop ik verliefd werd.
Ik houd heel veel van hem, maar wil me ook aangetrokken voelen. Hij is gewoon niet meer sexy. Door zijn eeuwige geklaag en door de verwaardeloosde looks. (scheten laten in bed, boeren, met mond vol praten, alle manieren zijn verdwenen) Zijn karakter is daarnaast nog altijd prachtig; goudeerlijk, recht door zee en ontzettend lief. Goede gesprekspartner, fijne vriend. Ook nog eens de beste papa die je je als kind wensen kan.
Ik zou graag mijn negatieve gevoelens v.w.b. zijn uiterlijk en instelling willen veranderen. Ik heb het al geprobeerd met goede, motiverende gesprekken. Vitamientjes voor energie. Samen opstaan en koffie drinken (hij is niet aanspreekbaar in de ochtend). Ik ben er een beetje klaar mee, maar wil niet dat mijn gevoelens voor hem minder worden of veranderen. Ik hou van hem. Maar ben bang dat ik straks alleen nog maar tegen hem kan zemelen, terwijl er zoveel mooie kanten aan hem zijn. Ook zou ik het behoorlijk beu worden als mijn vrouw alleen nog tegen me loopt te zeuren.
Iemand ervaring, tips?
Na mijn bevalling heb ik keihard gewerkt om weer in vorm te komen, ik was behoorlijk aangekomen (23 kilo) en wilde graag mijn lichaam terug. Dat is me gelukt. Ik besteed best wat aandacht aan mijn uiterlijk. Ik vind het fijn om er goed uit te zien en zit daardoor lekkerder in mijn vel. Ik eet gezond, voel me fit en ga vol energie ertegenaan in het moederschap, huishouden en mijn werk.
Nu lijkt het erop, dat mijn lief zich na het krijgen van ons kind een beetje aan het verslonzen is. Had hij voorheen de looks van Freddie Ljungberg-in-onderboek-reclame, nu begint hij uit te zakken en te dijen. Scheerde hij in het prenatale tijdperk nog wekelijks zijn borst, bikinilijn en hoofd, nu laat hij alles staan. Als klap op de vuurpijl is hij bezig met de aanwas van een flinke pens. Daarbij klaagt hij eigenlijk onafgebroken over alles. Pijntje hier, pijntje daar. Zijn uiterlijk (tja, doe er dan iets aan) en ziin conditie.
Ik krijg hem 's ochtends het bed niet uit, terwijl hij als hij werkt toch echt om 5 uur op moet staan. Het is zo vermoeiend om iemand de hele tijd te moeten motiveren.
Sinds de aanwas van het extra buikvet snurkt hij ook vreselijk 's nachts.
Mijn fantastische echtgenoot is op zijn 26e veranderd in een slonzige zeurkous. Niet bepaald de man waarop ik verliefd werd.
Ik houd heel veel van hem, maar wil me ook aangetrokken voelen. Hij is gewoon niet meer sexy. Door zijn eeuwige geklaag en door de verwaardeloosde looks. (scheten laten in bed, boeren, met mond vol praten, alle manieren zijn verdwenen) Zijn karakter is daarnaast nog altijd prachtig; goudeerlijk, recht door zee en ontzettend lief. Goede gesprekspartner, fijne vriend. Ook nog eens de beste papa die je je als kind wensen kan.
Ik zou graag mijn negatieve gevoelens v.w.b. zijn uiterlijk en instelling willen veranderen. Ik heb het al geprobeerd met goede, motiverende gesprekken. Vitamientjes voor energie. Samen opstaan en koffie drinken (hij is niet aanspreekbaar in de ochtend). Ik ben er een beetje klaar mee, maar wil niet dat mijn gevoelens voor hem minder worden of veranderen. Ik hou van hem. Maar ben bang dat ik straks alleen nog maar tegen hem kan zemelen, terwijl er zoveel mooie kanten aan hem zijn. Ook zou ik het behoorlijk beu worden als mijn vrouw alleen nog tegen me loopt te zeuren.
Iemand ervaring, tips?
maandag 1 december 2008 om 19:26
Herkenbaar wel, al is er binnen mijn relatie geen sprake van een kind (ja, mijn vriend zelf soms haha). Maar dat zelf je best doen en hem ook willen motiveren herken ik. Dat laatste probeer ik een beetje los te laten omdat hij het toch zelf moet doen (gaat o.a. om werk zoeken, ik mailde hem dan vacatures door, waar hij vervolgens niks mee deed), maar ja, je zit er wel met je neus bovenop he.
Bij mijn vriend is er ook sprake van een slechte conditie waar hij soms over zeurt. Ik ben zelf aan het sporten gegaan omdat ik net als jij indertijd wat gewicht kwijt wil en ook een wat betere conditie wil opbouwen. Ik vind het eerlijk gezegd best frustrerend als ik twee keer per week met toch wel frisse tegenzin beneden kom in mijn sporttenue om op mijn fiets richting sportschool te stappen en hij dan op de bank zit te zappen... Maar ja, je kunt niet alles bewerkstelligen wat je zelf graag zou zien haha. Ik ben ook niet helder genoeg in mijn communicatie, uit angst om te kwetsen, maar ook omdat ik er niet zo goed in ben. Omdat het bij ons al een tijd speelt (of eigenlijk: bij mij, hij schijnt er niet zo'n last van te hebben), gaan we binnenkort onder begeleiding van een therapeut praten. Klinkt zwaar, maar ik merk dat ik het 1-op-1 niet voor elkaar krijg, dus al is het alleen maar voor mij om te oefenen/leren met directe communicatie. Bij mijn vriend is het trouwens zo dat hij al sinds ik hem heb leren kennen overgewicht heeft, maar ja, in den beginne heb je die roze bril he en het is me vanaf een bepaald moment gaan tegenstaan, overigens in combinatie met een aantal andere factoren. Wat jij ook al opmerkt: het wordt in feite groter, de ergernis, bevat steeds meer dingen. Ik weet eigenlijk zelf niet goed waar nou de angel precies zit. Ik worstel zelf een beetje met het stuk: waar heb ik een punt mee en waar niet.
Ik ben benieuwd hoe jullie etentje was en of je wat dingen hebt kunnen aankaarten. Misschien kan ik nog wat van jou leren
Bij mijn vriend is er ook sprake van een slechte conditie waar hij soms over zeurt. Ik ben zelf aan het sporten gegaan omdat ik net als jij indertijd wat gewicht kwijt wil en ook een wat betere conditie wil opbouwen. Ik vind het eerlijk gezegd best frustrerend als ik twee keer per week met toch wel frisse tegenzin beneden kom in mijn sporttenue om op mijn fiets richting sportschool te stappen en hij dan op de bank zit te zappen... Maar ja, je kunt niet alles bewerkstelligen wat je zelf graag zou zien haha. Ik ben ook niet helder genoeg in mijn communicatie, uit angst om te kwetsen, maar ook omdat ik er niet zo goed in ben. Omdat het bij ons al een tijd speelt (of eigenlijk: bij mij, hij schijnt er niet zo'n last van te hebben), gaan we binnenkort onder begeleiding van een therapeut praten. Klinkt zwaar, maar ik merk dat ik het 1-op-1 niet voor elkaar krijg, dus al is het alleen maar voor mij om te oefenen/leren met directe communicatie. Bij mijn vriend is het trouwens zo dat hij al sinds ik hem heb leren kennen overgewicht heeft, maar ja, in den beginne heb je die roze bril he en het is me vanaf een bepaald moment gaan tegenstaan, overigens in combinatie met een aantal andere factoren. Wat jij ook al opmerkt: het wordt in feite groter, de ergernis, bevat steeds meer dingen. Ik weet eigenlijk zelf niet goed waar nou de angel precies zit. Ik worstel zelf een beetje met het stuk: waar heb ik een punt mee en waar niet.
Ik ben benieuwd hoe jullie etentje was en of je wat dingen hebt kunnen aankaarten. Misschien kan ik nog wat van jou leren
