Relaties
alle pijlers
Help, wat is er toch met me?
maandag 3 november 2008 om 17:06
Hallo dames (en heren),
Ik heb 10 jaar een relatie waarvan 4 jaar getrouwd en heb een kindje van bijna een jaar. Een half jaar geleden heb ik een man, die maar 10 min. bij me vandaan blijkt te wonen, in de bus leren kennen. Vanaf het begin had ik al zoeits van; bij deze man moet ik uit de buurt blijven, omdat ik wist dat ik sterke gevoelens voor 'm zou kunnen krijgen. Nadat hij m'n telefoonnummer had gevraagd, heb ik die toch maar geweigerd te geven.
Vervolgens heb ik 'm helaas een paar weken niet meer gezien, terwijl hij toch door m'n hoofd bleef spoken. Toen ik 'm eenmaal weer zag was ik helemaal blij en toch nummers uitgewisseld. We zijn een keer wezen wandelen, uit eten geweest enz. Het is gelukkig wel tot zoenen gebleven.
Ik weet dat het niet goed was wat ik deed, maar voelde weer vlinders en daar genoot ik van, maar wist dat ik geen relatie met deze persoon wilde, het ging vooral om de aandacht. Op een gegeven moment vertelde hij me dat hij me meer dan leuk vond en het liefst een relatie met me wilde. Maar ik zei: Ik ben getrouwd, als dat neit het geval was geweest dan had ik het zeker wel overwogen. Mijn gevoelens werden ondertussen wel steeds sterker, heb ondertussen zelfs z'n zoontje ontmoet maar hij bleef er maar op hameren wanneer ik voor hem zou kiezen. En ik zei telkens dat die keus maken voor mij heel moeilijk is.
Op een gegeven moment vernam ik steeds minder van 'm en toen ik 'm weer een keer opbelde zei hij dat ie me niet het gevoel wilde geven dat ik moest kiezen en me uit respect voor m'n huwelijk met rust wilde laten, maar wel vrienden met me wilde blijven. We hadden een datum geprikt om af te spreken maar door omstandigheden moest hij die afzeggen.
Een week later belde hij me op met de mededeling dat z'n vriendin naast me zat en zij een verdacht smsje van ons had gelezen en ik moest het spelletje meespelen door te doen alsof er helemaal niks aan de hand was en we gewoon alleen maar 'vrienden' waren. Ik was geschokt dat ie zo uit het niets opeens een vriendin had en werd woest en was niet van plan het spelletje mee te spelen. Ik was toch in de buurt, belde bij 'm aan en vroeg wat dit allemaal te betekenen had. Sloeg helemaal nergens want ik heb zelf een relatie en geen recht van spreken. Hij probeerde me weg te sturen, maar ik bleef koppig en opeens kreeg ik me toch een dreun op m'm gezicht van 'm.
Ben daarna meteen kwaad naar huis gelopen en wilde niks meer met 'm te maken hebben. Een uur later belde hij me op met z'n excuses dat ie me had geslagen, dat ie pas sinds kort een relatie had en mocht ik toch voor hem kiezen, hij ook voor mij zou willen gaan. Geen haar op m'n hoofd, want ik hoef geen man die een vrouw slaat. Ik liet het even rusten maar een paar dagen werd ik zou kwaad dat ik 'm heel kinderachtig steeds begon te bellen en op te hangen. Een paar weken later kwam ik 'm tegen en hij keek me heel erg pissed aan, omdat ie natuurlijk ook wel weet dat ik daar achter zat.
Nu kan ik het om een of andere reden niet loslaten. Ik vind het een klootzak, maar toch doet het me pijn dat we elkaar negeren als we elkaar zien. Ik wil 'm eigenlijk een smsje sturen met dat het me spijt dat ik zo kinderachtig deed en ik hoop dat we op z'n minst gewoon normaal tegen elkaar kunnen doen.
MIjn vraag is of ik daar wel goed aan zal doen?
Een wanhopig visje...
Ik heb 10 jaar een relatie waarvan 4 jaar getrouwd en heb een kindje van bijna een jaar. Een half jaar geleden heb ik een man, die maar 10 min. bij me vandaan blijkt te wonen, in de bus leren kennen. Vanaf het begin had ik al zoeits van; bij deze man moet ik uit de buurt blijven, omdat ik wist dat ik sterke gevoelens voor 'm zou kunnen krijgen. Nadat hij m'n telefoonnummer had gevraagd, heb ik die toch maar geweigerd te geven.
Vervolgens heb ik 'm helaas een paar weken niet meer gezien, terwijl hij toch door m'n hoofd bleef spoken. Toen ik 'm eenmaal weer zag was ik helemaal blij en toch nummers uitgewisseld. We zijn een keer wezen wandelen, uit eten geweest enz. Het is gelukkig wel tot zoenen gebleven.
Ik weet dat het niet goed was wat ik deed, maar voelde weer vlinders en daar genoot ik van, maar wist dat ik geen relatie met deze persoon wilde, het ging vooral om de aandacht. Op een gegeven moment vertelde hij me dat hij me meer dan leuk vond en het liefst een relatie met me wilde. Maar ik zei: Ik ben getrouwd, als dat neit het geval was geweest dan had ik het zeker wel overwogen. Mijn gevoelens werden ondertussen wel steeds sterker, heb ondertussen zelfs z'n zoontje ontmoet maar hij bleef er maar op hameren wanneer ik voor hem zou kiezen. En ik zei telkens dat die keus maken voor mij heel moeilijk is.
Op een gegeven moment vernam ik steeds minder van 'm en toen ik 'm weer een keer opbelde zei hij dat ie me niet het gevoel wilde geven dat ik moest kiezen en me uit respect voor m'n huwelijk met rust wilde laten, maar wel vrienden met me wilde blijven. We hadden een datum geprikt om af te spreken maar door omstandigheden moest hij die afzeggen.
Een week later belde hij me op met de mededeling dat z'n vriendin naast me zat en zij een verdacht smsje van ons had gelezen en ik moest het spelletje meespelen door te doen alsof er helemaal niks aan de hand was en we gewoon alleen maar 'vrienden' waren. Ik was geschokt dat ie zo uit het niets opeens een vriendin had en werd woest en was niet van plan het spelletje mee te spelen. Ik was toch in de buurt, belde bij 'm aan en vroeg wat dit allemaal te betekenen had. Sloeg helemaal nergens want ik heb zelf een relatie en geen recht van spreken. Hij probeerde me weg te sturen, maar ik bleef koppig en opeens kreeg ik me toch een dreun op m'm gezicht van 'm.
Ben daarna meteen kwaad naar huis gelopen en wilde niks meer met 'm te maken hebben. Een uur later belde hij me op met z'n excuses dat ie me had geslagen, dat ie pas sinds kort een relatie had en mocht ik toch voor hem kiezen, hij ook voor mij zou willen gaan. Geen haar op m'n hoofd, want ik hoef geen man die een vrouw slaat. Ik liet het even rusten maar een paar dagen werd ik zou kwaad dat ik 'm heel kinderachtig steeds begon te bellen en op te hangen. Een paar weken later kwam ik 'm tegen en hij keek me heel erg pissed aan, omdat ie natuurlijk ook wel weet dat ik daar achter zat.
Nu kan ik het om een of andere reden niet loslaten. Ik vind het een klootzak, maar toch doet het me pijn dat we elkaar negeren als we elkaar zien. Ik wil 'm eigenlijk een smsje sturen met dat het me spijt dat ik zo kinderachtig deed en ik hoop dat we op z'n minst gewoon normaal tegen elkaar kunnen doen.
MIjn vraag is of ik daar wel goed aan zal doen?
Een wanhopig visje...
vrijdag 7 november 2008 om 23:09
quote:visje77 schreef op 03 november 2008 @ 17:06:
Vanaf het begin had ik al zoeits van; bij deze man moet ik uit de buurt blijven, omdat ik wist dat ik sterke gevoelens voor 'm zou kunnen krijgen. Volgende keer dan beter naar je vissegevoel luisteren, had je een dreun gescheeld
Maar zoals je zelf al zei de spanning en zoals iemand anders zei, wat niet mag, doe je toch vaak, want is spannender.
Moet zeggen dat ik wel vind dat velen een beetje bot op visje reageren, al moet ik ook zeggen dat het wel een beetje een vissenactie was, maar die vent sloeg haar en dat had zeker niet gemogen. Zelfs erg agressief, had hij niet normaal duidelijk kunnen maken dat ie je liever niet nu (of toen dan) aan de deur wou? Ik vind dat bellen ook kinderachtig, maar lang niet zo kinderachtig áls die dreun die hij jou verkocht heeft.
Dus zoals velen hier al zeggen, let him go of let him swim
En bij gebrek aan spanning, inderdaad ga bungeejumpen ofzo, spannend genoeg! Die vissen ook altijd van tegenwoordig
Vanaf het begin had ik al zoeits van; bij deze man moet ik uit de buurt blijven, omdat ik wist dat ik sterke gevoelens voor 'm zou kunnen krijgen. Volgende keer dan beter naar je vissegevoel luisteren, had je een dreun gescheeld
Maar zoals je zelf al zei de spanning en zoals iemand anders zei, wat niet mag, doe je toch vaak, want is spannender.
Moet zeggen dat ik wel vind dat velen een beetje bot op visje reageren, al moet ik ook zeggen dat het wel een beetje een vissenactie was, maar die vent sloeg haar en dat had zeker niet gemogen. Zelfs erg agressief, had hij niet normaal duidelijk kunnen maken dat ie je liever niet nu (of toen dan) aan de deur wou? Ik vind dat bellen ook kinderachtig, maar lang niet zo kinderachtig áls die dreun die hij jou verkocht heeft.
Dus zoals velen hier al zeggen, let him go of let him swim
En bij gebrek aan spanning, inderdaad ga bungeejumpen ofzo, spannend genoeg! Die vissen ook altijd van tegenwoordig
zaterdag 8 november 2008 om 10:42
@madamemicmac: Ik lees al een tijdje mee op het vivaforum en voornamelijk ook op de relatiepijler. En inderdaad, ik lees zoveel verhalen dat ik echt denk van; jeetje zeg, wat heb ik het eigenlijk goed met m'n mannetje.
Sinds we een kindje hebben heb ik gemerkt dat het eigenlijk alleen nog maar om die kleine draait. En ik heb het gevoel dat m'n man ik daardoor ook een beetje uit elkaar aan groeien zijn. Ik ga geregeld weg met vriendinnen, hij heel af en toe met vrienden, maar samen doen we eigenlijk helemaal niks meer. We zijn echt behoorlijk ingekakt en wil er echt aan gaan werken om zo als jij het mooi zegt 'op te fleuren'.
Sinds we een kindje hebben heb ik gemerkt dat het eigenlijk alleen nog maar om die kleine draait. En ik heb het gevoel dat m'n man ik daardoor ook een beetje uit elkaar aan groeien zijn. Ik ga geregeld weg met vriendinnen, hij heel af en toe met vrienden, maar samen doen we eigenlijk helemaal niks meer. We zijn echt behoorlijk ingekakt en wil er echt aan gaan werken om zo als jij het mooi zegt 'op te fleuren'.
zaterdag 8 november 2008 om 10:44
quote:visje77 schreef op 08 november 2008 @ 10:42:
@madamemicmac: Ik lees al een tijdje mee op het vivaforum en voornamelijk ook op de relatiepijler. En inderdaad, ik lees zoveel verhalen dat ik echt denk van; jeetje zeg, wat heb ik het eigenlijk goed met m'n mannetje.
Sinds we een kindje hebben heb ik gemerkt dat het eigenlijk alleen nog maar om die kleine draait. En ik heb het gevoel dat m'n man ik daardoor ook een beetje uit elkaar aan groeien zijn. Ik ga geregeld weg met vriendinnen, hij heel af en toe met vrienden, maar samen doen we eigenlijk helemaal niks meer. We zijn echt behoorlijk ingekakt en wil er echt aan gaan werken om zo als jij het mooi zegt 'op te fleuren'. :-)Da's idd niet echt goed voor je relatie als je altijd apart van elkaar met vrienden weggaat. Gewoon 's weekends 'n oppas huren en er regelmatig met z'n 2-en op uit. Weekendje weg, lekker uit eten etc.
@madamemicmac: Ik lees al een tijdje mee op het vivaforum en voornamelijk ook op de relatiepijler. En inderdaad, ik lees zoveel verhalen dat ik echt denk van; jeetje zeg, wat heb ik het eigenlijk goed met m'n mannetje.
Sinds we een kindje hebben heb ik gemerkt dat het eigenlijk alleen nog maar om die kleine draait. En ik heb het gevoel dat m'n man ik daardoor ook een beetje uit elkaar aan groeien zijn. Ik ga geregeld weg met vriendinnen, hij heel af en toe met vrienden, maar samen doen we eigenlijk helemaal niks meer. We zijn echt behoorlijk ingekakt en wil er echt aan gaan werken om zo als jij het mooi zegt 'op te fleuren'. :-)Da's idd niet echt goed voor je relatie als je altijd apart van elkaar met vrienden weggaat. Gewoon 's weekends 'n oppas huren en er regelmatig met z'n 2-en op uit. Weekendje weg, lekker uit eten etc.
zaterdag 8 november 2008 om 10:52
@Stuudje: Ik begrijp het aan de ene kant ook wel hoor, dat sommige zo bot reageren. Deze man had geen enkele verantwoording naar mij toe af te leggen en ik had daar niks te zoeken. Maar hij had me zeker niet hoeven te slaan. En dat ie me belde met de mededeling dat z'n nieuwe vriendin naast 'm zat kwam gewoon op een ongelukkig moment. Ik had echt een klotedag achter de rug en was verrast dat ie me belde en wilde eigenlijk m'n ei kwijt, maar daar had ie natuurlijk geen oor naar, want hij moest op dat moment ff z'n hachje zien te redden. Dus toen ik dat hoorde schoot het ff in m'n verkeerde keelgat.
Maar ik moet zelf wat aan die spanning gaan doen ja, ipv het bij een andere man te zoeken. Zo te lezen mogelijkheden genoeg daarvoor. :- )
Maar ik moet zelf wat aan die spanning gaan doen ja, ipv het bij een andere man te zoeken. Zo te lezen mogelijkheden genoeg daarvoor. :- )
zaterdag 8 november 2008 om 11:02
@elninjoo: Dat is idd gebleken dat dat niet goed is voor onze relatie. Ik moet wel zeggen dat er de laatste paar weken er wel wat meer op hamerde dat we echt weer ff en weekendje met z'n 2-tjes moesten hebben, maar m'n man leek het zo ook wel best te vinden. En mijn fout was dat ik me er dan ook we snel bij neerlegde. Hij heeft zoiets van: We zijn een gezinnetje en het draait nu om ons 3-tjes.
En ik probeer juist aan te geven dat het wij 2-en ook heel erg belangrijk is. Want als dat niet goed blijft gaan, blijf er van ons '3-en' als het zo doorgaat ook niet veel over. En aan oppas hebben we geen gebrek, dus daar ligt het probleem gelukkig niet.
En ik probeer juist aan te geven dat het wij 2-en ook heel erg belangrijk is. Want als dat niet goed blijft gaan, blijf er van ons '3-en' als het zo doorgaat ook niet veel over. En aan oppas hebben we geen gebrek, dus daar ligt het probleem gelukkig niet.
