Relaties
alle pijlers
Help!
woensdag 27 mei 2009 om 21:48
Mijn vriend en ik zijn ongeveer 10 jaar samen. Hij is altijd vrij veel van huis geweest, waardoor we ieder een beetje ons eigen leven hebben geleid. De laatste tijd is hij steeds vaker thuis. In het begin vond ik dit leuk, maar de laatste tijd irriteer ik me daar soms aan. Dat komt omdat ik dingen plan. Hij wil het liefst dat ik deze dingen dan ga afzeggen omdat hij thuis is. En hij gezellig bij mij wil zijn. Ik zeg dan tegen hem dat ik dat best egoïstisch van hem vind, omdat hij ook niet aan mij denkt opalle momenten dat ik wel alleen op de bank zit en hij niet thuis is.
In onze relatie zijn we best gelukkig geweest: we hebben humor en hebben het financieel best goed voor elkaar. We hebben echter ook een aantal problemen, namelijk het driftige karakter van mijn vriend (als er iets niet lukt, gooit hij de boel het liefst kapot) én....het feit dat we het in die 10 jaar nog nooit hebben gedaan omdat hij hier niet toe in staat is!!!! Ik heb het hier best moeilijk mee, en dat heb ik ook vaak aangegeven. Ik had al best graag kinderen gewild, maar hij vertelde altijd: op de normale manier en anders niet! Ergens heb ik me neergelegd bij het feit dat ik geen kinderen met hem zou krijgen en ben ik me steeds meer gaan richten op mijn werk.
Nu kan ik goed opschieten met iemand van mijn werk en we hebben gezoend! Ik heb dit eerlijk tegen mijn vriend verteld! Hij zei dat hij het kon vergeten, maar dat kan hij niet! Hij heeft een aantal voorwaarden gesteld, zoals het zoeken van ander werk, opzeggen mobiele telefoon, niet meer veel bellen met familie en dergelijke! Ook heeft hij regelmatig last van zijn driftige buien waarin hij mij heel slecht maakt, terwijl ik 10 jaar voor hem heb klaargestaan en hem heb geholpen met heel veel problemen!
Hij geef mij steeds de schuld van de problemen die we nu hebben, maar ik denk niet dat die zoen de oorzaak van onze problemen is. Zo heb ik vaak aangegeven dat ik het eigenlijk niet normaal vind dat we het in die 10 jaar nog nooit hebben gedaan en dat ik moeite heb met zijn driftbuien!
Ik twijfel heel erg of ik verder moet met deze relatie of dat we beter uit elkaar kunnen gaan! Ik heb altijd voor hem gezorgd en alles geregeld! Ik heb moeite om alles los te laten: bang het vertrouwde op te geven en toch ook zorgen om hem of hij zich wel alleen kan redden......
Help!! Wat vinden jullie hiervan???
In onze relatie zijn we best gelukkig geweest: we hebben humor en hebben het financieel best goed voor elkaar. We hebben echter ook een aantal problemen, namelijk het driftige karakter van mijn vriend (als er iets niet lukt, gooit hij de boel het liefst kapot) én....het feit dat we het in die 10 jaar nog nooit hebben gedaan omdat hij hier niet toe in staat is!!!! Ik heb het hier best moeilijk mee, en dat heb ik ook vaak aangegeven. Ik had al best graag kinderen gewild, maar hij vertelde altijd: op de normale manier en anders niet! Ergens heb ik me neergelegd bij het feit dat ik geen kinderen met hem zou krijgen en ben ik me steeds meer gaan richten op mijn werk.
Nu kan ik goed opschieten met iemand van mijn werk en we hebben gezoend! Ik heb dit eerlijk tegen mijn vriend verteld! Hij zei dat hij het kon vergeten, maar dat kan hij niet! Hij heeft een aantal voorwaarden gesteld, zoals het zoeken van ander werk, opzeggen mobiele telefoon, niet meer veel bellen met familie en dergelijke! Ook heeft hij regelmatig last van zijn driftige buien waarin hij mij heel slecht maakt, terwijl ik 10 jaar voor hem heb klaargestaan en hem heb geholpen met heel veel problemen!
Hij geef mij steeds de schuld van de problemen die we nu hebben, maar ik denk niet dat die zoen de oorzaak van onze problemen is. Zo heb ik vaak aangegeven dat ik het eigenlijk niet normaal vind dat we het in die 10 jaar nog nooit hebben gedaan en dat ik moeite heb met zijn driftbuien!
Ik twijfel heel erg of ik verder moet met deze relatie of dat we beter uit elkaar kunnen gaan! Ik heb altijd voor hem gezorgd en alles geregeld! Ik heb moeite om alles los te laten: bang het vertrouwde op te geven en toch ook zorgen om hem of hij zich wel alleen kan redden......
Help!! Wat vinden jullie hiervan???
woensdag 27 mei 2009 om 23:20
Bedankt voor de vele reacties!
Iedereen ziet hem als de vrolijke jongen die heel goed voor me is, ze vinden ons prima bij elkaar passen en velen vragen wanneer we gaan trouwen. En dan moeten aankondigen dat we uit elkaar zijn.
Nee, de afgelopen 10 jaar zijn niet alleen maar leuk geweest. Maar doordat hij veel weg was, waren we weinig samen en het liep allemaal wel. Het kost inderdaad heel veel moeite om weg te komen, want er is met hem totaal niet over te praten. Alles is van ons samen, maar hij heeft zichzelf bij een breuk meer toebedeeld dan mij, want het is immers allemaal mijn schuld.
Ik zeg wel eens dat ik meer aan mezelf ga denken, en dan is zijn reactie: volgens mij doe je dat al genoeg of je moet weer worden zoals je was.......
Nee, Dushi! Mijn relatie is absoluut niet geweldig! We hebben leuke momenten gehad, maar ik denk dat het over is. Ik krijg alleen van mijn vriend te horen dat ik niet spoor als ik er met hem over begin, dus wilde ik weten wat jullie ervan zouden vinden. Misschien heb ik een duwtje nodig om de juiste stap te zetten......de stap naar vrijheid?
Iedereen ziet hem als de vrolijke jongen die heel goed voor me is, ze vinden ons prima bij elkaar passen en velen vragen wanneer we gaan trouwen. En dan moeten aankondigen dat we uit elkaar zijn.
Nee, de afgelopen 10 jaar zijn niet alleen maar leuk geweest. Maar doordat hij veel weg was, waren we weinig samen en het liep allemaal wel. Het kost inderdaad heel veel moeite om weg te komen, want er is met hem totaal niet over te praten. Alles is van ons samen, maar hij heeft zichzelf bij een breuk meer toebedeeld dan mij, want het is immers allemaal mijn schuld.
Ik zeg wel eens dat ik meer aan mezelf ga denken, en dan is zijn reactie: volgens mij doe je dat al genoeg of je moet weer worden zoals je was.......
Nee, Dushi! Mijn relatie is absoluut niet geweldig! We hebben leuke momenten gehad, maar ik denk dat het over is. Ik krijg alleen van mijn vriend te horen dat ik niet spoor als ik er met hem over begin, dus wilde ik weten wat jullie ervan zouden vinden. Misschien heb ik een duwtje nodig om de juiste stap te zetten......de stap naar vrijheid?
woensdag 27 mei 2009 om 23:26
Als je voor jezelf kiest zul je merken dat dat het beste is wat je kunt doen. En tja, mensen gaan uit elkaar. Ramp is het niet hoor. Zie dagelijks om me heen gebeuren (wie niet overigens) Het geeft je de ruimte om jezelf te zijn, jezelf te herontdekken en wellicht jezelf te verbeteren als dat nodig is. Om daarna weer iemand tegen het lijf te lopen die beter bij je past dan diegene waar je eerder bij was.
woensdag 27 mei 2009 om 23:27
Ik vind het wel goed van jullie dat jullie haar (i.m.o.) goed advies geven!
Alleen denk ik dat het makkelijker gezegd dan gedaan is. LEtterlijk. Want ze opent nu voor het eerst een topic en praat over haar probleem. DAt is al best een grote stap.
EN neem haar niet kwalijk dat ze hem in bescherming neemt...is vrij normaal, want a) ze woont samen met hem en houdt ook van hem. DAN is het vrij lastig om de persoon met wie je samenwoont en van wie je houdt als een '' monster'' af te schilderen. En....
b) ze geneert zich waarschijnlijk voor het feit dat ze met zo iemand relatie heeft. En dat kan ik me heel goed voorstellen
Er gaat tijd overheen voordat iemand met zo'n relatie daadwerkelijk stappen onderneemt. Lekker klagen op viva forum is een prima begin!
Alleen denk ik dat het makkelijker gezegd dan gedaan is. LEtterlijk. Want ze opent nu voor het eerst een topic en praat over haar probleem. DAt is al best een grote stap.
EN neem haar niet kwalijk dat ze hem in bescherming neemt...is vrij normaal, want a) ze woont samen met hem en houdt ook van hem. DAN is het vrij lastig om de persoon met wie je samenwoont en van wie je houdt als een '' monster'' af te schilderen. En....
b) ze geneert zich waarschijnlijk voor het feit dat ze met zo iemand relatie heeft. En dat kan ik me heel goed voorstellen
Er gaat tijd overheen voordat iemand met zo'n relatie daadwerkelijk stappen onderneemt. Lekker klagen op viva forum is een prima begin!
woensdag 27 mei 2009 om 23:29
woensdag 27 mei 2009 om 23:31
Het is inderdaad een hele grote stap geweest om mijn verhaal hier te schrijven. En ja, ik schaam me ook. Ik ben best mondig en ik had ook nooit verwacht dat mij dit zou overkomen.......ik denk dat niemand dit van mij verwacht. Een deel van mij wil op zoek naar mijn geluk, en een ander deel (onzekerheid, zorgzaam, iedereen tevreden willen houden) van mij vindt het heel moeilijk om deze stap te zetten.....
De rest ziet ons nog steeds als ideaal stel. Mijn ouders en mijn zus inmiddels niet meer, maar dat komt omdat ik hen onlangs het hele verhaal ook heb verteld.
De rest ziet ons nog steeds als ideaal stel. Mijn ouders en mijn zus inmiddels niet meer, maar dat komt omdat ik hen onlangs het hele verhaal ook heb verteld.
woensdag 27 mei 2009 om 23:34
quote:xbrittx schreef op 27 mei 2009 @ 23:20:
Ik zeg wel eens dat ik meer aan mezelf ga denken, en dan is zijn reactie: volgens mij doe je dat al genoeg of je moet weer worden zoals je was.......
Deze uitspraak haalt echt het bloed onder mijn nagels vandaan. Wie is hij om jou zo af te kraken en emotioneel te chanteren op het moment dat jij geen zin in de relatie hebt. Alsof je niks bent zonder hem...
Ik zeg wel eens dat ik meer aan mezelf ga denken, en dan is zijn reactie: volgens mij doe je dat al genoeg of je moet weer worden zoals je was.......
Deze uitspraak haalt echt het bloed onder mijn nagels vandaan. Wie is hij om jou zo af te kraken en emotioneel te chanteren op het moment dat jij geen zin in de relatie hebt. Alsof je niks bent zonder hem...
woensdag 27 mei 2009 om 23:35
woensdag 27 mei 2009 om 23:58
jeeeeeemig!! Wegwezen! arrogante labiele onzekere manipulatieve agressieve k...hommel! Ik heb ook ooit eens gedacht ( In een 'normale' relatie dan wel) hoe pak ik dit aan, gewoon gaan, als t kan tijdelijk naar een vriendin ofzo, kansen op een huisje en dergelijke bieden zich vanzelf aan. Echt, ga weg meid! Sterkte! Je bent niet die lelijke dingen die hij zegt.
donderdag 28 mei 2009 om 00:02
Ik zit hier een stuk van mijn verleden te lezen, ben er nu 7 jaar vanaf en krijg nog steeds de kriebels bij jou probleem.
Begrijp je zelf wel wat je schrijft?
Wil maar één ding tegen je zeggen.
Ga daar weg.
Regel je zaakjes desnoods achter z'n rug om, maar ga niet zitten wachten op erger.
Meiske je gaat hier later héél veel spijt van krijgen als je bij hem blijft.
Wegwezen en zeker niet meer achterom kijken.
Je hebt nergens schuld aan, ga daar dus niet van wakker liggen.
Wens je sterkte met wat je ook besluit, tis jou leven.
Knuffel.
Begrijp je zelf wel wat je schrijft?
Wil maar één ding tegen je zeggen.
Ga daar weg.
Regel je zaakjes desnoods achter z'n rug om, maar ga niet zitten wachten op erger.
Meiske je gaat hier later héél veel spijt van krijgen als je bij hem blijft.
Wegwezen en zeker niet meer achterom kijken.
Je hebt nergens schuld aan, ga daar dus niet van wakker liggen.
Wens je sterkte met wat je ook besluit, tis jou leven.
Knuffel.
donderdag 28 mei 2009 om 07:44
quote:xbrittx schreef op 27 mei 2009 @ 23:20:
Alles is van ons samen, maar hij heeft zichzelf bij een breuk meer toebedeeld dan mij, want het is immers allemaal mijn schuld.
Hebben jullie een samenlevingscontract? Dan staat daar gewoon in waar je recht op hebt, het is niet aan hem om te bepalen wat je meekrijgt. En hoezo, 'allemaal jouw schuld'? In zijn ogen misschien, in die van jou is het allemaal zijn schuld. Dus...
En zelfs al zou je met minder spullen overblijven dan waar je eigenlijk recht op hebt; is dat bankstel of dat servies nou zoveel belangrijker dan je eigen geluk?????????
Alles is van ons samen, maar hij heeft zichzelf bij een breuk meer toebedeeld dan mij, want het is immers allemaal mijn schuld.
Hebben jullie een samenlevingscontract? Dan staat daar gewoon in waar je recht op hebt, het is niet aan hem om te bepalen wat je meekrijgt. En hoezo, 'allemaal jouw schuld'? In zijn ogen misschien, in die van jou is het allemaal zijn schuld. Dus...
En zelfs al zou je met minder spullen overblijven dan waar je eigenlijk recht op hebt; is dat bankstel of dat servies nou zoveel belangrijker dan je eigen geluk?????????
donderdag 28 mei 2009 om 08:59
Maar xbritt, je HOEFT toch helemaal niet met hem te praten? Je hoeft alleen maar de deur uit te lopen en naar je ouders te gaan. Je schakelt een goede vriendin of je zus in om na een week ofzo een keer wat spullen op te halen. Ja, it sucks verschrikkelijk, want het is niet wat je het liefste zou willen (al weten we hier nog steeds niet wát je het liefste zou willen), maar blijven waar je nu bent wil je ook niet.
Denk ik.
En echt van je vriend houden doe je allang niet meer. Je bent bang voor hem, je denkt dat je niks beters kunt krijgen (geloof me, slechter dan dit kan het niet worden) en je bent bang alleen te blijven. Maar is alleen, doen waar jíj zin in hebt, gezellig met je ouders en zus leuke dingen doen, het leven leven, niet VEEL leuker alleen dan eh... niet??
Denk ik.
En echt van je vriend houden doe je allang niet meer. Je bent bang voor hem, je denkt dat je niks beters kunt krijgen (geloof me, slechter dan dit kan het niet worden) en je bent bang alleen te blijven. Maar is alleen, doen waar jíj zin in hebt, gezellig met je ouders en zus leuke dingen doen, het leven leven, niet VEEL leuker alleen dan eh... niet??
donderdag 28 mei 2009 om 11:16
quote:xbrittx schreef op 27 mei 2009 @ 22:02:
Ik snap dat jullie zeggen dat ik er 9 jaar geleden al mee had moeten stoppen! Maar zijn familie heeft een hekel aan me en hij heeft het contact met hen verbroken! Hij heeft vaak aangegeven dat hij dit voor mij had gedaan en dat ik niet bij hem weg mocht gaan. /b]Daarbij komt dat hij toen wat problemen had, en ik het sowieso moeilijk vind om te beslissen om weg te gaan....laat staan iemand alleen te laten die problemen heeft!
Ik heb heel vaak gedacht dat ik bij hem weg zou gaan, en heb het in het begin ook vaak uitgemaakt! Maar dan gaat hij lief doen en huilen en dat vind ik dan weer zielig!
Ik zeg ook tegen hem dat ik begrijp dat hij wil dat ik wegga bij mijn werk, maar dat er echt niets is tussen die ander en mij! En dat veranderen van werk eigenlijk geen optie is, omdat die ander en ik dan ook nog contact zouden kunnen zoeken (als we dat echt zouden willen!!!!). Ik mag niet zoveel contact met mijn moeder en zus, omdat hij vindt dat dat onzin is en omdat hij denkt dat ik door hen "op het verkeerde pad" kom!!!
Een tijd wilde ik graag kinderen en heb hem gevraagd of hij mee wilde naar het ziekenhuis om het kunstmatig te laten doen! En toen zei hij dat hij dat niet wilde omdat het "gewoon" via sex zou moeten wat dus niet echt lukt!!! Inmiddels wil hij wel graag kinderen met me: maar volgens mij meer om mij te houden!!!
Wat is zijn beroep? Manipulator?
Hij wil je aan de ketting leggen en erger is nog dat jij dit toelaat. Als je dit niet pikt is hij niet zielig, maar jij bent wel "zielig" als je dit nog langer wél pikt! Kies voor jezelf en zeg eens eerlijk; hier word je toch doodongelukkig van.
Ik snap dat jullie zeggen dat ik er 9 jaar geleden al mee had moeten stoppen! Maar zijn familie heeft een hekel aan me en hij heeft het contact met hen verbroken! Hij heeft vaak aangegeven dat hij dit voor mij had gedaan en dat ik niet bij hem weg mocht gaan. /b]Daarbij komt dat hij toen wat problemen had, en ik het sowieso moeilijk vind om te beslissen om weg te gaan....laat staan iemand alleen te laten die problemen heeft!
Ik heb heel vaak gedacht dat ik bij hem weg zou gaan, en heb het in het begin ook vaak uitgemaakt! Maar dan gaat hij lief doen en huilen en dat vind ik dan weer zielig!
Ik zeg ook tegen hem dat ik begrijp dat hij wil dat ik wegga bij mijn werk, maar dat er echt niets is tussen die ander en mij! En dat veranderen van werk eigenlijk geen optie is, omdat die ander en ik dan ook nog contact zouden kunnen zoeken (als we dat echt zouden willen!!!!). Ik mag niet zoveel contact met mijn moeder en zus, omdat hij vindt dat dat onzin is en omdat hij denkt dat ik door hen "op het verkeerde pad" kom!!!
Een tijd wilde ik graag kinderen en heb hem gevraagd of hij mee wilde naar het ziekenhuis om het kunstmatig te laten doen! En toen zei hij dat hij dat niet wilde omdat het "gewoon" via sex zou moeten wat dus niet echt lukt!!! Inmiddels wil hij wel graag kinderen met me: maar volgens mij meer om mij te houden!!!
Wat is zijn beroep? Manipulator?
Hij wil je aan de ketting leggen en erger is nog dat jij dit toelaat. Als je dit niet pikt is hij niet zielig, maar jij bent wel "zielig" als je dit nog langer wél pikt! Kies voor jezelf en zeg eens eerlijk; hier word je toch doodongelukkig van.
donderdag 28 mei 2009 om 11:24
quote:xbrittx schreef op 27 mei 2009 @ 22:13:
Ja, we zijn in het ziekenhuis geweest en zij kunnen geen oorzaak vinden.....maakt het nog frustrerender! Heb me vaak afgevraagd of ik te lelijk ben!
Het is lastig om van hem weg te komen: hij is mijn eerste vriend, ben dus nog maagd! En als ik besluit om weg te gaan, zegt hij lelijke dingen over me: dat ik moeilijk ben, dat niemand me moet, etc! Voor de buitenwereld komt hij over als een vrolijke en leuke jongen, en dat kan hij ook zijn maar soms dus ook niet! Ben misschien ook bang om het uit te maken, omdat ik het gevoel heb dat ik dan gefaald heb......Hij heeft ook zijn goede kanten!
Ik ben niet gek op die ander, maar die ander is wel heel aardig voor mij en mijn vriend doet nu weinig anders dan schelden! Door een kus van die ander werd het me duidelijk dat dat fijn kan zijn! Ik wil eigenlijk nooit meer knuffelen met mijn vriend, doordat we een andere relatie hebben zoals een broer en zus!!
Ben wel heel erg blij dat ik dit met jullie kan delen! Zit gewoon te huilen door jullie lieve reacties! Ik snap dat jullie het dom vinden dat ik zo lang ben gebleven en nog steeds blijf, maar ik wil niemand teleurstellen.........
Stond vorige week op het punt om een eigen auto te kopen om verder te kunnen met mijn leven! Dat mocht niet van hem, dus heb ik de auto afgezegd! Gevolg: auto is door iemand anders verkocht, en zondag zegt mijn vriend dat ik mijn mond moet houden omdat ik anders een tik krijg en dat ik maar beter kan opdonderen! Later zegt hij dat hij het niet meende.....
En als ik weg wil, zegt hij altijd dat mijn beestjes naar het asiel gaan omdat hij ze dan niet meer wil! En dat maakt me verdrietig en zorgt ervoor dat ik blijf.....
Meissie, je hebt hem je eigenwaarde en zelfvertrouwen laten neerhalen. Je moet hem niet geloven. Als hij hem niet omhoog krijgt (die indruk krijg ik) heeft hij een probleem, het ligt niet aan jou. Hij probeert het je alleen wel aan te praten en dat lukt hem blijkbaar.
Ik vind het zo erg om te lezen dat iemand al die lelijke dingen gelooft die een ander over haar zegt. Ze zijn eenvoudig niet waar. En hij spreekt zichzelf tegen, jij bent niet goed (genoeg) maar hij is wel al 10 jaar bij je. En weet je waarom hij dit doet? Hij is wrsch doodsbang dat jij bij hem weggaat, omdat hij weet dat jij een exemplaar met een gouden randje bent! Wel naief moet ik zeggen, maar iedereen moet leren.
Het is zo erg te lezen dat jij hier al 10 jaar voor nodig hebt. Echt, je hebt hem niet nodig. Niet in je leven, niet in je hart, niet in je beslissingen. Je mag voor jezelf kiezen. Dat ben je waard. Dubbel en dwars!
Ga aan je eigenwaarde werken, krijg je zelfvertrouwen terug. Bouw iets op voor jezelf, en laat je nooit meer zo omlaag halen. Hij spoort niet om zo met iemand om te gaan en dan nog te beweren dat hij voor diegene gaat, of van je houdt! Serieus.. wat hij laat zien is alles behalve liefde. En jij moet dat echt niet willen.
Ja, we zijn in het ziekenhuis geweest en zij kunnen geen oorzaak vinden.....maakt het nog frustrerender! Heb me vaak afgevraagd of ik te lelijk ben!
Het is lastig om van hem weg te komen: hij is mijn eerste vriend, ben dus nog maagd! En als ik besluit om weg te gaan, zegt hij lelijke dingen over me: dat ik moeilijk ben, dat niemand me moet, etc! Voor de buitenwereld komt hij over als een vrolijke en leuke jongen, en dat kan hij ook zijn maar soms dus ook niet! Ben misschien ook bang om het uit te maken, omdat ik het gevoel heb dat ik dan gefaald heb......Hij heeft ook zijn goede kanten!
Ik ben niet gek op die ander, maar die ander is wel heel aardig voor mij en mijn vriend doet nu weinig anders dan schelden! Door een kus van die ander werd het me duidelijk dat dat fijn kan zijn! Ik wil eigenlijk nooit meer knuffelen met mijn vriend, doordat we een andere relatie hebben zoals een broer en zus!!
Ben wel heel erg blij dat ik dit met jullie kan delen! Zit gewoon te huilen door jullie lieve reacties! Ik snap dat jullie het dom vinden dat ik zo lang ben gebleven en nog steeds blijf, maar ik wil niemand teleurstellen.........
Stond vorige week op het punt om een eigen auto te kopen om verder te kunnen met mijn leven! Dat mocht niet van hem, dus heb ik de auto afgezegd! Gevolg: auto is door iemand anders verkocht, en zondag zegt mijn vriend dat ik mijn mond moet houden omdat ik anders een tik krijg en dat ik maar beter kan opdonderen! Later zegt hij dat hij het niet meende.....
En als ik weg wil, zegt hij altijd dat mijn beestjes naar het asiel gaan omdat hij ze dan niet meer wil! En dat maakt me verdrietig en zorgt ervoor dat ik blijf.....
Meissie, je hebt hem je eigenwaarde en zelfvertrouwen laten neerhalen. Je moet hem niet geloven. Als hij hem niet omhoog krijgt (die indruk krijg ik) heeft hij een probleem, het ligt niet aan jou. Hij probeert het je alleen wel aan te praten en dat lukt hem blijkbaar.
Ik vind het zo erg om te lezen dat iemand al die lelijke dingen gelooft die een ander over haar zegt. Ze zijn eenvoudig niet waar. En hij spreekt zichzelf tegen, jij bent niet goed (genoeg) maar hij is wel al 10 jaar bij je. En weet je waarom hij dit doet? Hij is wrsch doodsbang dat jij bij hem weggaat, omdat hij weet dat jij een exemplaar met een gouden randje bent! Wel naief moet ik zeggen, maar iedereen moet leren.
Het is zo erg te lezen dat jij hier al 10 jaar voor nodig hebt. Echt, je hebt hem niet nodig. Niet in je leven, niet in je hart, niet in je beslissingen. Je mag voor jezelf kiezen. Dat ben je waard. Dubbel en dwars!
Ga aan je eigenwaarde werken, krijg je zelfvertrouwen terug. Bouw iets op voor jezelf, en laat je nooit meer zo omlaag halen. Hij spoort niet om zo met iemand om te gaan en dan nog te beweren dat hij voor diegene gaat, of van je houdt! Serieus.. wat hij laat zien is alles behalve liefde. En jij moet dat echt niet willen.
donderdag 28 mei 2009 om 11:31
quote:xbrittx schreef op 27 mei 2009 @ 22:36:
Ik snap ook echt niet waarom ik me zo laat behandelen............als dit een ander zou overkomen, zou ik ook zeggen dat ze weg moet gaan!! Bang om te falen, bang voor reacties van familie/vrienden/collega's.
Ik ben heel onzeker en gevoelig, en hij weet precies de dingen te zeggen die ervoor zorgen dat ik blijf! Dat ik moeilijk ben, dat alle problemen in de relatie aan mij liggen, etc.
Mijn ouders en zus zeggen ook dat ik daar weg moet, en daar ben ik het wel mee eens maar je moet de stap ook daadwerkelijk durven zetten.........
Eind maart ben ik een aantal dagen bij mijn ouders geweest!!! Heb er spijt van dat ik teruggegaan ben!!
Dan ga je toch weer weg?
Hoe bedoel je, je moet de stap maar durven zetten. Eerst doen, dan pas nadenken in dit geval. En dan zul je zien dat het meevalt. Ik lees steeds duidelijker dat jij wel weet dat het niet goed zit. Doe jezelf dit niet langer aan (of niet meer piepen en zeuren, ook goed).
Je moet dit niet willen, dat weet je... dus wat let je om de spullen te pakken? Durf je niet alleen te zijn? Onzin, daar kun je je overheen zetten. Als je je namelijk al 10 jaar weet te schikken naar zijn hand, en dit al 10 jaar laat gebeuren, dan heb je veel in je mars.. dus al helemaal de mogelijkheid om te stoppen met deze relatie.
Ik snap ook echt niet waarom ik me zo laat behandelen............als dit een ander zou overkomen, zou ik ook zeggen dat ze weg moet gaan!! Bang om te falen, bang voor reacties van familie/vrienden/collega's.
Ik ben heel onzeker en gevoelig, en hij weet precies de dingen te zeggen die ervoor zorgen dat ik blijf! Dat ik moeilijk ben, dat alle problemen in de relatie aan mij liggen, etc.
Mijn ouders en zus zeggen ook dat ik daar weg moet, en daar ben ik het wel mee eens maar je moet de stap ook daadwerkelijk durven zetten.........
Eind maart ben ik een aantal dagen bij mijn ouders geweest!!! Heb er spijt van dat ik teruggegaan ben!!
Dan ga je toch weer weg?
Hoe bedoel je, je moet de stap maar durven zetten. Eerst doen, dan pas nadenken in dit geval. En dan zul je zien dat het meevalt. Ik lees steeds duidelijker dat jij wel weet dat het niet goed zit. Doe jezelf dit niet langer aan (of niet meer piepen en zeuren, ook goed).
Je moet dit niet willen, dat weet je... dus wat let je om de spullen te pakken? Durf je niet alleen te zijn? Onzin, daar kun je je overheen zetten. Als je je namelijk al 10 jaar weet te schikken naar zijn hand, en dit al 10 jaar laat gebeuren, dan heb je veel in je mars.. dus al helemaal de mogelijkheid om te stoppen met deze relatie.
donderdag 28 mei 2009 om 15:54
Lieve Britt,
Wat een verhaal! Jouw vriend heeft je echt compleet in z'n macht weten te krijgen. Alles wat hij zegt is gelul!
Dat hij hem niet omhoog krijgt is NIET jouw schuld en ook
al zijn overige problemen zijn niet jouw schuld!
Iedereen is verantwoordelijk voor z'n eigen leven.
Lieverd je MOET vertrouwen hebben dat het leven beter wordt als je bij hem weggaat en dat relaties zo niet behoren te zijn.
Ik durf je te garanderen dat er meerder lieve mannen zijn die met jou de sterren van de hemel willen vrijen en je overladen met (echte) liefde en complimentjes!!!
Als je zelf niet genoeg kracht heb, vraag dan de hulp van je moeder en zus, ik weet zeker dat zij dat graag doen, nu ze weten hoe de vork in de steel zit.
Blijf niet wachten!! Want het wordt niet makkelijker!
In een normale relatie zou ik altijd adviseren om alles uit te praten voordat je uit elkaar gaat, maar in dit geval zou ik dat niet doen.
Hij weet jou namelijk precies te manipuleren en geeft je waarschijnlijk weer een schuldgevoel.
Laat alles achter als het moet! Je geluk in je verdere leven is 1000x belangrijker.
De belangrijkste dingen die we in het leven verzamelen z'n over het algemeen; dagboeken/foto's, huisdieren en voor jou niet van toepassing natuurlijk kinderen. Dit kun je allemaal in 1 keer meenemen. Je bank of bed doet er niet toe in je verdere leven.
Een voordeel dat jullie nooit sex hebben gehad is dat jullie ook geen kinderen hebben, dit maakt het makkelijker hem uit je leven te bannen.
Echt meis, een gezonde relatie is dit niet en wees niet naief te denken dat het beter wordt. GA!!!!!!!!
Wat een verhaal! Jouw vriend heeft je echt compleet in z'n macht weten te krijgen. Alles wat hij zegt is gelul!
Dat hij hem niet omhoog krijgt is NIET jouw schuld en ook
al zijn overige problemen zijn niet jouw schuld!
Iedereen is verantwoordelijk voor z'n eigen leven.
Lieverd je MOET vertrouwen hebben dat het leven beter wordt als je bij hem weggaat en dat relaties zo niet behoren te zijn.
Ik durf je te garanderen dat er meerder lieve mannen zijn die met jou de sterren van de hemel willen vrijen en je overladen met (echte) liefde en complimentjes!!!
Als je zelf niet genoeg kracht heb, vraag dan de hulp van je moeder en zus, ik weet zeker dat zij dat graag doen, nu ze weten hoe de vork in de steel zit.
Blijf niet wachten!! Want het wordt niet makkelijker!
In een normale relatie zou ik altijd adviseren om alles uit te praten voordat je uit elkaar gaat, maar in dit geval zou ik dat niet doen.
Hij weet jou namelijk precies te manipuleren en geeft je waarschijnlijk weer een schuldgevoel.
Laat alles achter als het moet! Je geluk in je verdere leven is 1000x belangrijker.
De belangrijkste dingen die we in het leven verzamelen z'n over het algemeen; dagboeken/foto's, huisdieren en voor jou niet van toepassing natuurlijk kinderen. Dit kun je allemaal in 1 keer meenemen. Je bank of bed doet er niet toe in je verdere leven.
Een voordeel dat jullie nooit sex hebben gehad is dat jullie ook geen kinderen hebben, dit maakt het makkelijker hem uit je leven te bannen.
Echt meis, een gezonde relatie is dit niet en wees niet naief te denken dat het beter wordt. GA!!!!!!!!
donderdag 28 mei 2009 om 19:29
Ik heb eigenlijk nooit eerder een relatie gehad en heb dus geen vergelijkingsmateriaal. Ik denk dat ik bepaalde dingen "normaal" ben gaan vinden omdat ik er al zo lang in zit. Soms denk ik aan zijn goede kanten en dan denk ik inderdaad dat het allemaal wel aan mij zal liggen. Ik ben heel onzeker en ik denk inderdaad vaak dat ik altijd alleen zal blijven.
vrijdag 29 mei 2009 om 19:12
Ik snap dat het moeilijk is als je geen vergelijkingmateriaal hebt.
Maar de meeste forummers hier hebben dat wel, of stafen hun relatie aan jouw verhaal. Zoals je leest in de reacties is jouw relatie niet normaal.
Dat je bang bent dat je alleen blijft komt omdat je iets opgeeft waar je 10 jaar in hebt geinvesteerd, helaas in iemand die je zo onzeker heeft gemaakt dat jij niet meer gelooft dat je aantrekkelijk bent voor andere mannen.
Je bent nog jong, dit is het moment om je leven te veranderen!!
Ga ervoor je zult er geen spijt van krijgen!
Maar de meeste forummers hier hebben dat wel, of stafen hun relatie aan jouw verhaal. Zoals je leest in de reacties is jouw relatie niet normaal.
Dat je bang bent dat je alleen blijft komt omdat je iets opgeeft waar je 10 jaar in hebt geinvesteerd, helaas in iemand die je zo onzeker heeft gemaakt dat jij niet meer gelooft dat je aantrekkelijk bent voor andere mannen.
Je bent nog jong, dit is het moment om je leven te veranderen!!
Ga ervoor je zult er geen spijt van krijgen!
vrijdag 29 mei 2009 om 21:02
Als ik bijvoorbeeld met mijn moeder of zus heb gepraat ben ik weer strijdlustig en heb ik zin om zelf een nieuw leven te beginnen! Dit is ook het geval als ik aan het werk ben geweest en omringd ben met leuke en vrolijke mensen. Maar als mijn vriend weer thuis is, is het net of ik in mijn lot "berust"..............
Als ik alleen thuis ben (hij is nog regelmatig veel van huis voor zijn werk) ben ik heel rustig, maar zodra hij er weer is word ik onrustig. Omdat ik eigenlijk wel weet dat er weer hetzelfde gezeur gaat komen:
- wat wil je nu eigenlijk?
- ga maar naar je ouders te wonen
- je gaat met de verkeerde mensen om en zij maken je de kop gek
- je gaat er spijt van krijgen
- ik geef zoveel om je
- etc etc
En om een einde aan het gezeur en geschreeuw te maken, zeg ik wel dat we het nog even gaan aanzien en dan blijf ik weer.....
Als ik alleen thuis ben (hij is nog regelmatig veel van huis voor zijn werk) ben ik heel rustig, maar zodra hij er weer is word ik onrustig. Omdat ik eigenlijk wel weet dat er weer hetzelfde gezeur gaat komen:
- wat wil je nu eigenlijk?
- ga maar naar je ouders te wonen
- je gaat met de verkeerde mensen om en zij maken je de kop gek
- je gaat er spijt van krijgen
- ik geef zoveel om je
- etc etc
En om een einde aan het gezeur en geschreeuw te maken, zeg ik wel dat we het nog even gaan aanzien en dan blijf ik weer.....
vrijdag 29 mei 2009 om 22:52
Het beëindigen van een relatie op basis van een samenlevingscontract lijkt op het eerste gezicht juridisch heel eenvoudig. "We verdelen de spullen en klaar is Kees". De verdeling van de "echtelijke" woning, het woongenot en de aanwezigheid van minderjarige kinderen leggen echter dwingende bepalingen op. De partners dienen zich dit uitdrukkelijk te realiseren. Ook kan het zo zijn dat reeds in het samenlevingscontract bepalingen zijn opgenomen in het geval men besluit van elkaar te scheiden.
Zoals voor gehuwden en geregistreerde partners een wettelijke plicht geldt elkaar 'het nodige' te verschaffen, die er na de scheiding toe kan leiden dat er een alimentatieplicht ontstaat, gelden er voor ongehuwd samenlevenden geen bepalingen. Toch kan er sprake zijn van een dringend morele verplichting van de ene partner aan de ander om hem of haar van alimentatie te voorzien. Het onderling afspreken van deze plicht tot levensonderhoud vereist een zorgvuldige vastlegging om het recht van de alimentatieontvanger te garanderen en de fiscale aftrek van de alimentatiebetaler veilig te stellen. De adviseurs van scheidenopmaat.nl zijn u hierbij graag van dienst. U vindt hen bij de deskundigendesk.
Onderhoudsplicht jegens kinderen
Ouders moeten naar draagkracht de kosten van verzorging en opvoeding van hun kinderen betalen totdat zij 18 jaar zijn. Van 18 tot 21 jaar geldt een 'voortgezette onderhoudsplicht': de ouders moeten de kosten voor levensonderhoud en studie betalen. Het gaat hier om een verschil in formulering, dat niet van invloed is op de omvang van de onderhoudsplicht. Afstand doen van kinderalimentatie is niet mogelijk. Wel kan de verzorgende ouder op een bepaald moment afzien van de mogelijkheid kinderalimentatie te vragen. Als de verzorgende ouder later toch kinderalimentatie wil ontvangen, blijft dit recht behouden.
Sinds 1 januari 1998 is het mogelijk dat een ouder en een niet-ouder gezamenlijk met het gezag over een kind worden belast. Aan dat gezag kleeft ook een onderhoudsplicht. Ook na beëindiging van het gezamenlijke gezag blijft de niet-ouder onderhoudsplichtig. Hij houdt de onderhoudsplicht zolang als het gezamenlijke gezag heeft geduurd. In uitzonderingsgevallen kan de rechter een langere periode vaststellen. De onderhoudsplicht eindigt in ieder geval als het kind 21 jaar wordt.
Convenant
Het verdient aanbeveling om een goed convenant (schriftelijke overeenkomst) op te stellen. In dit convenant staat ten minste dat:
de beide partners vinden dat hun partnerschap duurzaam ontwricht is,
zij hun partnerschap willen ontbinden,
er sprake is van een regeling ten behoeve van minderjarige kinderen,
er sprake is van een regeling inzake de echtelijke woning en de inboedel,
er sprake is van een verdeling van de "gemeenschap" die toebehoort aan de samenleving.
De juiste zorg voor een goede vastlegging van de afspraken voorkomt geschillen in de toekomst. Ongeacht of men besluit om als "goede vrienden" uit elkaar te gaan. Wij adviseren om een convenant te laten bekrachtigen in een notariële akte.
Zoals voor gehuwden en geregistreerde partners een wettelijke plicht geldt elkaar 'het nodige' te verschaffen, die er na de scheiding toe kan leiden dat er een alimentatieplicht ontstaat, gelden er voor ongehuwd samenlevenden geen bepalingen. Toch kan er sprake zijn van een dringend morele verplichting van de ene partner aan de ander om hem of haar van alimentatie te voorzien. Het onderling afspreken van deze plicht tot levensonderhoud vereist een zorgvuldige vastlegging om het recht van de alimentatieontvanger te garanderen en de fiscale aftrek van de alimentatiebetaler veilig te stellen. De adviseurs van scheidenopmaat.nl zijn u hierbij graag van dienst. U vindt hen bij de deskundigendesk.
Onderhoudsplicht jegens kinderen
Ouders moeten naar draagkracht de kosten van verzorging en opvoeding van hun kinderen betalen totdat zij 18 jaar zijn. Van 18 tot 21 jaar geldt een 'voortgezette onderhoudsplicht': de ouders moeten de kosten voor levensonderhoud en studie betalen. Het gaat hier om een verschil in formulering, dat niet van invloed is op de omvang van de onderhoudsplicht. Afstand doen van kinderalimentatie is niet mogelijk. Wel kan de verzorgende ouder op een bepaald moment afzien van de mogelijkheid kinderalimentatie te vragen. Als de verzorgende ouder later toch kinderalimentatie wil ontvangen, blijft dit recht behouden.
Sinds 1 januari 1998 is het mogelijk dat een ouder en een niet-ouder gezamenlijk met het gezag over een kind worden belast. Aan dat gezag kleeft ook een onderhoudsplicht. Ook na beëindiging van het gezamenlijke gezag blijft de niet-ouder onderhoudsplichtig. Hij houdt de onderhoudsplicht zolang als het gezamenlijke gezag heeft geduurd. In uitzonderingsgevallen kan de rechter een langere periode vaststellen. De onderhoudsplicht eindigt in ieder geval als het kind 21 jaar wordt.
Convenant
Het verdient aanbeveling om een goed convenant (schriftelijke overeenkomst) op te stellen. In dit convenant staat ten minste dat:
de beide partners vinden dat hun partnerschap duurzaam ontwricht is,
zij hun partnerschap willen ontbinden,
er sprake is van een regeling ten behoeve van minderjarige kinderen,
er sprake is van een regeling inzake de echtelijke woning en de inboedel,
er sprake is van een verdeling van de "gemeenschap" die toebehoort aan de samenleving.
De juiste zorg voor een goede vastlegging van de afspraken voorkomt geschillen in de toekomst. Ongeacht of men besluit om als "goede vrienden" uit elkaar te gaan. Wij adviseren om een convenant te laten bekrachtigen in een notariële akte.
zondag 31 mei 2009 om 01:29
Wow! Ik heb even het een en ander meegelezen, maar 10 jaar een relatie en dan nog geen seks Sorry dat ik het zeg, maar ik was al lang all the way gegaan met die collega.. niet dat ik voor vreemdgaan ben, ik ben er normaal op tegen, maar dat is wel heel extreem, in geen tien jaar seks!! Ik zou me echt eens gaan afvragen of je nog wel met hem verder wilt, vooral als je ook ooit een gezinnetje wilt gaan stichten etc. Dit klinkt niet bepaald als een gezonde relatie. Misschien dat jullie eens naar een relatietherapeut kunnen gaan? Kijken wat daar uit komt? in ieder geval heel veel succes!!
zondag 31 mei 2009 om 01:34
quote:xbrittx schreef op 29 mei 2009 @ 21:02:
Als ik bijvoorbeeld met mijn moeder of zus heb gepraat ben ik weer strijdlustig en heb ik zin om zelf een nieuw leven te beginnen! Dit is ook het geval als ik aan het werk ben geweest en omringd ben met leuke en vrolijke mensen. Maar als mijn vriend weer thuis is, is het net of ik in mijn lot "berust"..............
Als ik alleen thuis ben (hij is nog regelmatig veel van huis voor zijn werk) ben ik heel rustig, maar zodra hij er weer is word ik onrustig. Omdat ik eigenlijk wel weet dat er weer hetzelfde gezeur gaat komen:
- wat wil je nu eigenlijk?
- ga maar naar je ouders te wonen
- je gaat met de verkeerde mensen om en zij maken je de kop gek
- je gaat er spijt van krijgen
- ik geef zoveel om je
- etc etc
En om een einde aan het gezeur en geschreeuw te maken, zeg ik wel dat we het nog even gaan aanzien en dan blijf ik weer.....
alsof ik mezelf lees een paar jaar terug....
meid, laat je de kop gek maken door anderen, ga je eigen leven leiden en nee, je gaat er geen spijt van krijgen.
Als ik bijvoorbeeld met mijn moeder of zus heb gepraat ben ik weer strijdlustig en heb ik zin om zelf een nieuw leven te beginnen! Dit is ook het geval als ik aan het werk ben geweest en omringd ben met leuke en vrolijke mensen. Maar als mijn vriend weer thuis is, is het net of ik in mijn lot "berust"..............
Als ik alleen thuis ben (hij is nog regelmatig veel van huis voor zijn werk) ben ik heel rustig, maar zodra hij er weer is word ik onrustig. Omdat ik eigenlijk wel weet dat er weer hetzelfde gezeur gaat komen:
- wat wil je nu eigenlijk?
- ga maar naar je ouders te wonen
- je gaat met de verkeerde mensen om en zij maken je de kop gek
- je gaat er spijt van krijgen
- ik geef zoveel om je
- etc etc
En om een einde aan het gezeur en geschreeuw te maken, zeg ik wel dat we het nog even gaan aanzien en dan blijf ik weer.....
alsof ik mezelf lees een paar jaar terug....
meid, laat je de kop gek maken door anderen, ga je eigen leven leiden en nee, je gaat er geen spijt van krijgen.
