Relaties
alle pijlers
Hersenbloeding bij vriend
zaterdag 16 mei 2015 om 22:53
Dit is het derde topic in korte tijd die ik open over mijn vriend en tegelijk ook het topic dat ik nooit heb willen openen…
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
donderdag 11 juni 2015 om 21:13
Sorry voor mijn late reactie.
Het is weer op verschillende fronten verkeerd aan het lopen.
Het bewustzijn van mijn vriend blijft onveranderd. Overal hoor ik dat hoe langer dat dit duurt, hoe slechter het is naar later toe.
Dinsdag is het opeens weer slechter met hem beginnen gaan. Hij heeft hevige bloederige diarree gekregen door een ontsteking op zijn darmen door de antibiotica. Hij krijgt hiervoor nu weer nieuwe antibiotica. Door de ontsteking heeft hij een perforatie op zijn dikke darm. Ze hebben hem hiervoor opnieuw moeten opereren en hebben een stuk darm verwijderd. De slaapmedicatie is terug, alle buisjes zijn terug, hij wordt opnieuw beademd. Er lijkt gewoon geen beterschap te komen.
Met mij gaat het lichamelijk ook niet zo goed. Na mijn operatie heb ik vaginaal bloedverlies gehad, ik wist eigenlijk niet goed of ik mij daar zorgen in moest maken. zaterdagnacht heb ik veel bloedklonters verloren en voelde ik mij echt zwak. Ik ben dan maar naar mijn buurman gegaan omdat ik niet alleen durfde te blijven. De arme man schrok zich een ongeluk. Hij heeft mij naar het ziekenhuis gebracht. Door de cyste op mijn eierstokken is mijn cyclus in de war en ik had veel bloed verloren. Ik heb een zakje bloed gekregen en moet nu ijzerspuiten krijgen.
Ik ben zo moe, echt moe.
Het is weer op verschillende fronten verkeerd aan het lopen.
Het bewustzijn van mijn vriend blijft onveranderd. Overal hoor ik dat hoe langer dat dit duurt, hoe slechter het is naar later toe.
Dinsdag is het opeens weer slechter met hem beginnen gaan. Hij heeft hevige bloederige diarree gekregen door een ontsteking op zijn darmen door de antibiotica. Hij krijgt hiervoor nu weer nieuwe antibiotica. Door de ontsteking heeft hij een perforatie op zijn dikke darm. Ze hebben hem hiervoor opnieuw moeten opereren en hebben een stuk darm verwijderd. De slaapmedicatie is terug, alle buisjes zijn terug, hij wordt opnieuw beademd. Er lijkt gewoon geen beterschap te komen.
Met mij gaat het lichamelijk ook niet zo goed. Na mijn operatie heb ik vaginaal bloedverlies gehad, ik wist eigenlijk niet goed of ik mij daar zorgen in moest maken. zaterdagnacht heb ik veel bloedklonters verloren en voelde ik mij echt zwak. Ik ben dan maar naar mijn buurman gegaan omdat ik niet alleen durfde te blijven. De arme man schrok zich een ongeluk. Hij heeft mij naar het ziekenhuis gebracht. Door de cyste op mijn eierstokken is mijn cyclus in de war en ik had veel bloed verloren. Ik heb een zakje bloed gekregen en moet nu ijzerspuiten krijgen.
Ik ben zo moe, echt moe.
donderdag 11 juni 2015 om 21:37
Ach arme Plensbui, het zit ook allemaal tegen. Net als de anderen maakte ik me ook zorgen, fijn om je weer even te lezen ook al is het met nog meer tegenslag. Alleen je vriend in de lappenmand is al zwaar genoeg, je bent toch meer met hem bezig dan met jezelf. Maar nu je zelf ook helemaal niet goed bent, is dat dubbel zuur. Veel sterkte meisje
donderdag 11 juni 2015 om 22:27
Ach jeetje.. Ik lees al vanaf het begin mee en steunde je in stilte, maar ik wil je nu toch even écht sterkte wensen. Ik hoop zo dat jij en je vriend gauw eindelijk eens goed nieuws zullen krijgen. Sterkte meid, hopelijk herstelt je lijf zich gauw en kun je zowel lichamelijk als geestelijk een beetje rust pakken. Ik denk aan je!
. Wat iemand hiervoor schrijft: niet te bevatten wat jij voor je kiezen krijgt. Ik blijf duimen dat je vriend er goed bovenop komt, nu ondertussen voor jou ook voor beterschap. Heel veel sterkte en en nog maar een en
