Relaties
alle pijlers
Hersenbloeding bij vriend
zaterdag 16 mei 2015 om 22:53
Dit is het derde topic in korte tijd die ik open over mijn vriend en tegelijk ook het topic dat ik nooit heb willen openen…
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
donderdag 28 mei 2015 om 19:50
Hoe gaat ie nu Plensbui? Wat een klotenzooi zeg, elke keer weer die stomme infecties. Zo kan die arme jongen nooit eens op krachten komen. Ik ga heel hard duimen dat dit de laatste infectie was en dat je nu eens een stijgende lijn kunt zien.
En oh ja, jank maar eens lekker hoor. Is reden genoeg voor .
En oh ja, jank maar eens lekker hoor. Is reden genoeg voor .
donderdag 28 mei 2015 om 22:06
Hij is de nacht doorgekomen. Hij leeft, maar hij ziet er weer veel slechter uit. Hij lijkt in niets meer op wie hij was. Vandaag heeft hij weer geen heldere momenten meer gehad. Zijn kleur is terug verdwenen. Volgens de artsen is de operatie wel een succes geweest. Zijn nieren zijn ook minder achteruit gegaan dan gevreesd was.
Morgen zal hij precies drie weken in het ziekenhuis zijn. Het maakt mij erg ongerust dat we nog geen echt 'contact' met hem hebben gehad. Hij reageert niet op kleine opdrachtjes zoals zijn ogen open doen op bevel. Hij lijkt wel de kijken als je hem aanspreek op bepaalde momenten, maar zeker niet altijd. Vandaag was hij hier te ziek voor, maar ook op zijn betere momenten reageert hij eigenlijk niet.
Ik ben vooral moe, heb al enkele dagen slecht geslapen. Ik ga nu naar bed en proberen slapen.
Morgen zal hij precies drie weken in het ziekenhuis zijn. Het maakt mij erg ongerust dat we nog geen echt 'contact' met hem hebben gehad. Hij reageert niet op kleine opdrachtjes zoals zijn ogen open doen op bevel. Hij lijkt wel de kijken als je hem aanspreek op bepaalde momenten, maar zeker niet altijd. Vandaag was hij hier te ziek voor, maar ook op zijn betere momenten reageert hij eigenlijk niet.
Ik ben vooral moe, heb al enkele dagen slecht geslapen. Ik ga nu naar bed en proberen slapen.
donderdag 28 mei 2015 om 22:11
drie weken alweer..hou je taai meid! Blijf hoop houden hoe donker het ook is. Je mag best huilen, krop het ook niet op het is al lastig genoeg allemaal.. maar blijf goed voor jezelf zorgen en spreek een beetje af met vriendinnen voor wat afleiding, al snap ik dat je hem voor geen seconde uit je hoofd zet
Sterkte
Sterkte
