Relaties
alle pijlers
Het doet zoveel pijn...
zondag 29 april 2018 om 18:23
Hallo allemaal,
Man en ik zijn 21 jaar samen, ik midden veertig hij eind veertig. Samen heel veel mee gemaakt. De laatste jaren zijn dingen in rustiger vaarwater gekomen, zo ook onze relatie. De laatste jaren heb ik wel vaker aangegeven dat ik een stuk affectie mis van zijn kant. Dit veranderde niet echt, maar er waren veel waardevolle dingen in onze relatie die daar tegenover stonden, zoals vertrouwen, hetzelfde denken over hoe je je leven wilt leiden, samen graag leuke dingen doen en op vakantie, samen lachen kortom het gewoon fijn hebben samen.
Het laatste half jaar begon er bij hem echter iets te veranderen, van een positief persoon veranderde hij naar een neerslachtig iemand, die het leven niet meer leuk vond, en niets meer leuk vond om te doen, zelfs zijn grootste passie, sport, niet meer.
Na veel gevraag van mijn kant kwam het hoge woord eruit volgens hem lag het aan onze relatie hij miste het vuur tussen ons. Ik reageerde compleet verbijsterd, dit was toch wat ik zelf al meerdere malen had aangegeven?
Hij heeft hulp gezocht bij een psycholoog, om uit te vinden of er ook een stuk bij hemzelf lag.Uiteindelijk hebben we samen besloten dat hij tijdelijk ergens anders gaat wonen voor een periode,dinsdag vertrekt hij. Hij wil op die manier uitzoeken of hij mij mist en we samen nog voor onze relatie kunnen gaan. Ook ik moet daarover nadenken er zijn veel harde woorden gevallen waardoor ik erg gekwetst ben.
Afgelopen weekend is er echter een andere situatie aan het licht gekomen. Hij was al naar bed en toen ik de laptop opende had hij zijn mail open laten staan. Daar kwam dus een hele mailwisseling van twee maanden geleden tot twee weken terug aan het licht met een andere vrouw. Dit was een oude jeugdliefde toen hij een jaar of 18 was. In de mails staan voor mij hele pijnlijke dingen, van het feit dat hij nooit met mij kinderen heeft gewild omdat zijn gevoel niet diep genoeg zat voor mij( tegen mij zei hij dat hij niets met kinderen had..) dat het gevoel voor haar sterker was dan wat hij ooit voor mij had gevoeld tot zelfs al mijn minpunten opnoemen naar haar toe waarop zij reageert met lachende emoticons. Uiteindelijk heeft zij het contact met hem afgebroken omdat zijzelf getrouwd was en 3 kinderen heeft.Persoonlijk contact is er nooit geweest.Ik heb hem geconfronteerd hiermee waarop hij heel erg schrok, zijn excuses aanbood en aangaf dat hij dingen heeft gezegd in een vlaag van verliefdheid. Hij zegt dat hij nog steeds wil onderzoeken of hij er nog iets is tussen ons. Ik weet het echter zelf niet meer, de pijn die ik nu voel is onbeschrijfelijk, ik voel me vernederd omdat zij mij samen hebben uitgelachen en heb weinig hoop meer. Hoe kun je nu je gevoel voor je eigen partner nog helder krijgen als er gevoelens voor een ander spelen. Ik weet niet of ik hem dit kan vergeven,
ik kan niet stoppen met huilen en blijf maar dingen vragen.
Ik denk dat ik voor nu, op dit forum hoop op een beetje steun en de verhalen van lotgenoten, want ik weet het even niet meer..
Man en ik zijn 21 jaar samen, ik midden veertig hij eind veertig. Samen heel veel mee gemaakt. De laatste jaren zijn dingen in rustiger vaarwater gekomen, zo ook onze relatie. De laatste jaren heb ik wel vaker aangegeven dat ik een stuk affectie mis van zijn kant. Dit veranderde niet echt, maar er waren veel waardevolle dingen in onze relatie die daar tegenover stonden, zoals vertrouwen, hetzelfde denken over hoe je je leven wilt leiden, samen graag leuke dingen doen en op vakantie, samen lachen kortom het gewoon fijn hebben samen.
Het laatste half jaar begon er bij hem echter iets te veranderen, van een positief persoon veranderde hij naar een neerslachtig iemand, die het leven niet meer leuk vond, en niets meer leuk vond om te doen, zelfs zijn grootste passie, sport, niet meer.
Na veel gevraag van mijn kant kwam het hoge woord eruit volgens hem lag het aan onze relatie hij miste het vuur tussen ons. Ik reageerde compleet verbijsterd, dit was toch wat ik zelf al meerdere malen had aangegeven?
Hij heeft hulp gezocht bij een psycholoog, om uit te vinden of er ook een stuk bij hemzelf lag.Uiteindelijk hebben we samen besloten dat hij tijdelijk ergens anders gaat wonen voor een periode,dinsdag vertrekt hij. Hij wil op die manier uitzoeken of hij mij mist en we samen nog voor onze relatie kunnen gaan. Ook ik moet daarover nadenken er zijn veel harde woorden gevallen waardoor ik erg gekwetst ben.
Afgelopen weekend is er echter een andere situatie aan het licht gekomen. Hij was al naar bed en toen ik de laptop opende had hij zijn mail open laten staan. Daar kwam dus een hele mailwisseling van twee maanden geleden tot twee weken terug aan het licht met een andere vrouw. Dit was een oude jeugdliefde toen hij een jaar of 18 was. In de mails staan voor mij hele pijnlijke dingen, van het feit dat hij nooit met mij kinderen heeft gewild omdat zijn gevoel niet diep genoeg zat voor mij( tegen mij zei hij dat hij niets met kinderen had..) dat het gevoel voor haar sterker was dan wat hij ooit voor mij had gevoeld tot zelfs al mijn minpunten opnoemen naar haar toe waarop zij reageert met lachende emoticons. Uiteindelijk heeft zij het contact met hem afgebroken omdat zijzelf getrouwd was en 3 kinderen heeft.Persoonlijk contact is er nooit geweest.Ik heb hem geconfronteerd hiermee waarop hij heel erg schrok, zijn excuses aanbood en aangaf dat hij dingen heeft gezegd in een vlaag van verliefdheid. Hij zegt dat hij nog steeds wil onderzoeken of hij er nog iets is tussen ons. Ik weet het echter zelf niet meer, de pijn die ik nu voel is onbeschrijfelijk, ik voel me vernederd omdat zij mij samen hebben uitgelachen en heb weinig hoop meer. Hoe kun je nu je gevoel voor je eigen partner nog helder krijgen als er gevoelens voor een ander spelen. Ik weet niet of ik hem dit kan vergeven,
ik kan niet stoppen met huilen en blijf maar dingen vragen.
Ik denk dat ik voor nu, op dit forum hoop op een beetje steun en de verhalen van lotgenoten, want ik weet het even niet meer..
zondag 29 april 2018 om 18:32
O, wat erg is dit!! Ik begrijp dat je veel van hem houdt en ik kan me je verdriet zo goed voorstellen. Wat moet dat verscheurend zijn!
Dit komt niet meer goed, jouw vertrouwen is nu verschrikkelijk beschadigd en dat zal zijn sporen na blijven laten. In jouw geval zou ik, hoe kapot ook, zelf de knoop doorhakken. Hij is zoveel te ver gegaan, dit is zo'n verraad!
Ik wens je alle sterkte van de wereld, ik vind dit vreselijk voor je!
Dit komt niet meer goed, jouw vertrouwen is nu verschrikkelijk beschadigd en dat zal zijn sporen na blijven laten. In jouw geval zou ik, hoe kapot ook, zelf de knoop doorhakken. Hij is zoveel te ver gegaan, dit is zo'n verraad!
Ik wens je alle sterkte van de wereld, ik vind dit vreselijk voor je!
zondag 29 april 2018 om 18:38
Ja, na 21 jaar lief en leed te hebben gedeeld zet je elkaar natuurlijk niet zomaar bij het grofvuil.
Aan de andere kant heeft dat contact met die vrouw wel heel duidelijk gesteld hoe je man tegenover je staat, daarbij ben je op een leeftijd waar de liefde niet uitgesloten is met een nieuwe man.
Persoonlijk zou ik niet gaan zitten wachten tot mijn gloriejaren voorbij zijn. Het is wel zo dat je tot je 100ste verliefd kan worden, maar dat is natuurlijk van een heel andere orde dan wanneer je nog in de 40 bent, dus ik zou zeggen, ga maar, er is teveel gekwetst en ik heb behoefte aan een man die echt voor me gaat.
Hij is er hoor, de man die jou gelukkig kan maken loopt al heel lang rond, je hoeft hem alleen maar tegen te komen ( stokpaardje van me.
).
Klamp je niet vast aan wat was, dat was duidelijk een heel stuk minder dan jij veronderstelde en wees niet bang om eerst eens een tijdje alleen verder te gaan, als je dat doet zal je zien wat een opluchting dat zal zijn.
Hij heeft je kinderen ontzegt, wat vreselijk egoïstisch.
Aan de andere kant heeft dat contact met die vrouw wel heel duidelijk gesteld hoe je man tegenover je staat, daarbij ben je op een leeftijd waar de liefde niet uitgesloten is met een nieuwe man.
Persoonlijk zou ik niet gaan zitten wachten tot mijn gloriejaren voorbij zijn. Het is wel zo dat je tot je 100ste verliefd kan worden, maar dat is natuurlijk van een heel andere orde dan wanneer je nog in de 40 bent, dus ik zou zeggen, ga maar, er is teveel gekwetst en ik heb behoefte aan een man die echt voor me gaat.
Hij is er hoor, de man die jou gelukkig kan maken loopt al heel lang rond, je hoeft hem alleen maar tegen te komen ( stokpaardje van me.
).Klamp je niet vast aan wat was, dat was duidelijk een heel stuk minder dan jij veronderstelde en wees niet bang om eerst eens een tijdje alleen verder te gaan, als je dat doet zal je zien wat een opluchting dat zal zijn.
Hij heeft je kinderen ontzegt, wat vreselijk egoïstisch.
zondag 29 april 2018 om 18:46
Heel veel sterkte, wat een klotestreek van hem!! Ik snap heel goed dat je dit hem nooit kunt vergeven... maar daar hoef je nu nog geen knoop op door te hakken. Laat hem zo snel.mogelijk vertrekken en ga dan eens zelf rustig verwerken en bedenken hoe jij gelukkig wilt worden. Of dat met of zonder hem is hoort hij ter zijner tijd wel. Laat hem maar lekker wachten. Nu is jouw tijd om te bedenken of je hem nog wel wilt.
zondag 29 april 2018 om 18:48
Wat vreselijk
Je kunt wat je gelezen hebt nooit meer vergeten. Dat staat in je geheugen gegrift . Plus het gegeven dat jouw fantasie er dan hele beelden bij plaatst...
Als jouw man jullie nog een kans wil geven zal hij resoluut moeten breken met die andere vrouw. Anders heb jij nooit een eerlijke kans.
Je kunt wat je gelezen hebt nooit meer vergeten. Dat staat in je geheugen gegrift . Plus het gegeven dat jouw fantasie er dan hele beelden bij plaatst...
Als jouw man jullie nog een kans wil geven zal hij resoluut moeten breken met die andere vrouw. Anders heb jij nooit een eerlijke kans.
zondag 29 april 2018 om 18:57
Wat een lieve reacties allemaal, helpt echt. Ik heb net met hem de afspraak gemaakt dat ik nog eenmaal met hem het gesprek aanga, met zijn psycholoog erbij als een soort van gespreksleider. We zijn namelijk al het hele weekend verzeild geraakt in heftige, emotionele discussies waar we allebei niet fijner uitkomen. Dit gesprek is ook voornamelijk voor mij bedoeld ik wil weer de regie over mijn eigen leven in handen krijgen en nu zit er een extra lading op als hij straks vertrekt. Ik wil ook boven de situatie proberen te staan en niet in mij verdriet hysterische acties uithalen zoals contact opnemen met haar of haar man. Zij hebben kinderen en die hebben niet om deze situatie gevraagd. Ik vind ook dat mijn man in eerste plaats hiervoor verantwoordelijk is.
zondag 29 april 2018 om 19:04
"In de mails staan voor mij hele pijnlijke dingen, van het feit dat hij nooit met mij kinderen heeft gewild omdat zijn gevoel niet diep genoeg zat voor mij( tegen mij zei hij dat hij niets met kinderen had..) dat het gevoel voor haar sterker was dan wat hij ooit voor mij had gevoeld tot zelfs al mijn minpunten opnoemen naar haar toe waarop zij reageert met lachende emoticons."
Dit zou ik onvergeeflijk vinden. Of het nou een partner was, een vriendin of een familielid. Zulke intieme dingen deel je met niemand, helemaal niet met een mogelijke concurrent van je partner die ongetwijfeld spannender is en niet jouw vieze stinksokken in de was hoeft te gooien. En je deelt het al helemaal niet op zo'n lage manier.
Ook vind ik dit geen foutje, maar een ontzettend nare karaktertrek. Dit zegt wat mij betreft genoeg over hoe iemand in elkaar zit. Ik zou daar niet de rest van mijn leven nog aan willen spenderen.
Dit zou ik onvergeeflijk vinden. Of het nou een partner was, een vriendin of een familielid. Zulke intieme dingen deel je met niemand, helemaal niet met een mogelijke concurrent van je partner die ongetwijfeld spannender is en niet jouw vieze stinksokken in de was hoeft te gooien. En je deelt het al helemaal niet op zo'n lage manier.
Ook vind ik dit geen foutje, maar een ontzettend nare karaktertrek. Dit zegt wat mij betreft genoeg over hoe iemand in elkaar zit. Ik zou daar niet de rest van mijn leven nog aan willen spenderen.
zondag 29 april 2018 om 19:11
En dat is precies datgene waarmee ik het meeste moeite heb. Ik kan me nog ergens voorstellen dat je gevoelens krijgt voor iemand, maar wat je daarmee doet is een tweede en helemaal als je zo respectloos bent over je eigen partner. En het verraad en de vernedering hakt er bij mij het meeste in. Het voelt ook alsof de afgelopen jaren een farce waren ik weet niet meer wat echt wat was en wat niet.
zondag 29 april 2018 om 19:17
Wat vreselijk. Ik kan me voorstellen dat het verraad en de vernedering veel zwaarder wegen dan het feit dat hij twijfelt aan zijn gevoel. Ik zou er niet mee door kunnen (en willen). Ik vraag me ook af of hij dit 'avontuur' had doorgezet als zij niet de stekker eruit had getrokken. Was hij dan hiermee door gegaan? Dat zal je waarschijnlijk nooit weten. Ik zou hem nooit meer vertrouwen. Onvergeeflijk en 'far beyond' een foutje.
zondag 29 april 2018 om 19:18
Bella295 schreef: ↑29-04-2018 19:11En dat is precies datgene waarmee ik het meeste moeite heb. Ik kan me nog ergens voorstellen dat je gevoelens krijgt voor iemand, maar wat je daarmee doet is een tweede en helemaal als je zo respectloos bent over je eigen partner. En het verraad en de vernedering hakt er bij mij het meeste in. Het voelt ook alsof de afgelopen jaren een farce waren ik weet niet meer wat echt wat was en wat niet.
Met zo'n man heb je geen vijanden meer nodig. En dat van de persoon waar je het meest op vertrouwd.
Dat hij verliefd wordt, dat kan inderdaad maar met welk doel moet hij jou met de grond gelijk maken?
En wat voor vrouw lacht daar in hemelsnaam om?
Heel erg onaantrekkelijk gedrag.
zondag 29 april 2018 om 19:29
Ja ik had een kinderwens .Toen wij samen kwamen waren wij jong als we waren, allebei ervan overtuigd dat wij geen kinderen wilden.En toen begon bij mij de bekende biologische klok te tikken.Uiteindelijk heb ik besloten om voor mijn relatie te gaan, ook omdat ik ervan overtuigd was dat ik ook zonder kinderen en met hem gelukkig kon worden.Met wat ik nu weet natuurlijk niet de beste keuze, maar kan het niet terugdraaien.
zondag 29 april 2018 om 19:29
Wat ontzettend rot voor je, helaas deels herkenbaar voor mij. Mijn ex appte met andere vrouwen waarin hij mij ook belachelijk maakte, doet zoveel pijn en is zo vernederend. Voor mij was dat wel het begin van het einde. Ik zou inderdaad afstand nemen en heel goed bedenken of je dit alles kan vergeven. Hoe pijnlijk het nu ook is, ook zonder hem kan je nog een mooi en gelukkig leven hebben, alleen of in de toekomst met een nieuwe partner die wel voor je door het vuur gaat.
zondag 29 april 2018 om 19:32
TO dit klinkt echt als een relatie waarin je 1000x meer alleen bent dan als single. Al die pijn, verdriet en onzekerheid die een dergelijke man jou bezorgt. Heel eerlijk gezegd zou bij hem blijven niet eens een serieuze optie moeten zijn, als je eigenwaarde je lief is (en ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik). Dit lijkt me zo'n gevoel van: je verstand/ratio volgen, en daarna je gevoel tijd geven om erachter aan te hobbelen en de nieuwe situatie te accepteren.
zondag 29 april 2018 om 19:35
Bella295 schreef: ↑29-04-2018 19:29Ja ik had een kinderwens .Toen wij samen kwamen waren wij jong als we waren, allebei ervan overtuigd dat wij geen kinderen wilden.En toen begon bij mij de bekende biologische klok te tikken.Uiteindelijk heb ik besloten om voor mijn relatie te gaan, ook omdat ik ervan overtuigd was dat ik ook zonder kinderen en met hem gelukkig kon worden.Met wat ik nu weet natuurlijk niet de beste keuze, maar kan het niet terugdraaien.
zondag 29 april 2018 om 19:46
Hij is een sukkel en een loser, dat hij zijn leven vergooit met iemand waar hij niet genoeg voor voelt óf omdat hij denkt dat iemand zo stom is om dat lulverhaaltje van een midlifecrisisman te geloven.
Hoe dan ook genoeg reden om hem achter je te laten. Ik hoop dat je ooit terug kunt kijken op de mooie dingen die er waren en daar zonder wrok of spijt van kunt genieten. Hij is pas op het eind bezweken aan hersenverweking.
Hoe dan ook genoeg reden om hem achter je te laten. Ik hoop dat je ooit terug kunt kijken op de mooie dingen die er waren en daar zonder wrok of spijt van kunt genieten. Hij is pas op het eind bezweken aan hersenverweking.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
