Relaties
alle pijlers
Het gebeurde ineens... wat moet ik met mezelf aan?
maandag 2 januari 2017 om 15:54
Hallo Dames,
Ik zit met een erg vervelende situatie. Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet…. Hopelijk kunnen jullie mij adviseren… bij mijn vriendinnen kan ik niet terecht met mijn gevoelens
Ik schaam me voor mijn eigen daden en daarom hoop ik dat jullie me niet veroordelen.
Het is een nogal gecompliceerd verhaal, daarom heb ik er 3 delen van gemaakt.
Ik wil graag de situatie zo goed mogelijk omschrijven zodat jullie voldoende informatie hebben om een beeld te vormen.
Bij deze deel 1. De andere delen komen vandaag/morgen. Ik zet ze hieronder als reactie.
Ik ben al jaren bij mijn vriend, al vanaf mijn vijftiende (ben nu 31) en ik ga er vanuit dat dit de liefde van mijn leven is.
We hebben reizen gemaakt, gevoelens geuit en enorm veel liefdevolle momenten beleefd. Bovendien is de seks na al die tijd nog geweldig. Eigenlijk zijn we samen volwassen geworden.
Deze bloei van liefde heeft geleid tot ons eerste dochtertje, waar ik zielsveel van hou.
Het begon op mijn werk.
Ik werk met veel plezier als receptioniste. Mijn oude manager is enkele maanden terug vertrokken en ergens anders gaan werken.
Zijn vervanger, laten we hem voor het gemak even Rick noemen. Een leuke, spontane, slimme man waar ik veel mee moet samenwerken.
Zo loop ik bijvoorbeeld zijn managementnotities na op spelling en beheer ik zijn agenda.
Toen ik Rick voor het eerst zag leek het wel alsof er iets in mij gebeurde. Je kent het gevoel vast wel…. een klik wat niet in woorden is uit te drukken. Een soort magisch gevoel wat je maar bij heel, heel weinig mannen (en vrouwen trouwens ook) hebt.
Ik schaamde me een beetje voor mijn gevoel. Het mag toch niet zo zijn dat ik deze gevoelens toelaat? Kom op zeg meid… je hebt verdorie een gezin.
Een van de veranderingen die Rick doorvoerde is dat hij iedere week minimaal één keer met mij afspreekt om het werk door te nemen… Een soort van wekelijks werkoverleg.
Heb ik weer dacht ik. Ik geef eerlijk toe dat ik stiekem erg uitkeek naar die wekelijke overleggen, en dat ik zelfs mijn kleding aanpaste op ‘de dag’ met een bijpassend parfum. Als ik het zo lees is het wel heel erg slecht.
En een wekelijks werkoverleg is ook niet zo gek, toch?
Tot er in het tweede of derde gesprek iets gebeurde. We zaten naast elkaar wat stukken door te nemen en ik merkte dat zijn been de mijne aanraakte.
Was het toeval, deed hij dit expres? mijn hartslag steeg explosief en ik kreeg van die vervelende rode vlekken in mijn nek die onthulde dat er spanningen in mijn lichaam plaatsvonden.
‘Heb je het warm?’ Vroeg hij. Ik lachte sukkelig en keek naar beneden naar het dossier… ik kon mezelf wel schieten. Sukkel die je bent.
Tijdens het gesprek lachte ik om zijn grapjes, terwijl deze eigenlijk helemaal niet grappig waren en ik zat aan mijn haar te kroelen.
Ojee meid. Zei ik tegen mezelf. Pas alsjeblieft op, laat die gevoelens niet toe….
En zo ging dat nog een aantal gesprekken door. Hoewel ik enige afstand bewaarde groeide we steeds meer naar elkaar toe. Het was duidelijk dat hij dezelfde gevoelens had.
Het leek wel alsof ik iedere dag met nog meer plezier naar mijn werk ging. Ik zat weer lekker in mijn vel na een heftige periode in mijn relatie.
Het was alsof er allemaal vlindertjes rondfladderde als ik in zijn mooie blauwe ogen keek. Zijn stem… en ik vond het niet eens erg dat hij zijn bakkenbaarden iets te hoog scheert. Het zag er zelf wel schattig uit.
Een collega die had natuurlijk direct door dat ik me anders gedroeg de laatste tijd en begon al vragen te stellen.
‘Wat is dat tussen jullie?’
Ik ging haar natuurlijk echt niet vertellen wat ik voelde… daar komt alleen maar ellende van.
Ik heb geprobeerd al deze gevoelens te onderdrukken omdat ik weet dat ik die gevoelens niet mag toelaten en dat er problemen van komen.
En dat is ook precies wat ik heb gedaan. Totdat het gebeurde.
Tijdens het gesprek keek hij me aan en we stopten met praten. Alsof we allebei precies wisten wat we beiden al een lange tijd dachten. Die aantrekkingskracht, het gevoel dat je elkaar al jaren kent, de ongemakkelijke sukkelige gedragingen..
We leken wel een verliefd puberstel.
Het oogcontact was zo intens, totdat we abrupt werden onderbroken. Een collage wilde wat vragen aan Rick en we deden alsof er niks aan de hand was.
Sorry dat het zo'n gedetailleerd verhaal is geworden. Ik zal het volgende deel wat korter proberen te schrijven. En alvast heel veel dank voor het lezen.
Ik zit met een erg vervelende situatie. Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet…. Hopelijk kunnen jullie mij adviseren… bij mijn vriendinnen kan ik niet terecht met mijn gevoelens
Ik schaam me voor mijn eigen daden en daarom hoop ik dat jullie me niet veroordelen.
Het is een nogal gecompliceerd verhaal, daarom heb ik er 3 delen van gemaakt.
Ik wil graag de situatie zo goed mogelijk omschrijven zodat jullie voldoende informatie hebben om een beeld te vormen.
Bij deze deel 1. De andere delen komen vandaag/morgen. Ik zet ze hieronder als reactie.
Ik ben al jaren bij mijn vriend, al vanaf mijn vijftiende (ben nu 31) en ik ga er vanuit dat dit de liefde van mijn leven is.
We hebben reizen gemaakt, gevoelens geuit en enorm veel liefdevolle momenten beleefd. Bovendien is de seks na al die tijd nog geweldig. Eigenlijk zijn we samen volwassen geworden.
Deze bloei van liefde heeft geleid tot ons eerste dochtertje, waar ik zielsveel van hou.
Het begon op mijn werk.
Ik werk met veel plezier als receptioniste. Mijn oude manager is enkele maanden terug vertrokken en ergens anders gaan werken.
Zijn vervanger, laten we hem voor het gemak even Rick noemen. Een leuke, spontane, slimme man waar ik veel mee moet samenwerken.
Zo loop ik bijvoorbeeld zijn managementnotities na op spelling en beheer ik zijn agenda.
Toen ik Rick voor het eerst zag leek het wel alsof er iets in mij gebeurde. Je kent het gevoel vast wel…. een klik wat niet in woorden is uit te drukken. Een soort magisch gevoel wat je maar bij heel, heel weinig mannen (en vrouwen trouwens ook) hebt.
Ik schaamde me een beetje voor mijn gevoel. Het mag toch niet zo zijn dat ik deze gevoelens toelaat? Kom op zeg meid… je hebt verdorie een gezin.
Een van de veranderingen die Rick doorvoerde is dat hij iedere week minimaal één keer met mij afspreekt om het werk door te nemen… Een soort van wekelijks werkoverleg.
Heb ik weer dacht ik. Ik geef eerlijk toe dat ik stiekem erg uitkeek naar die wekelijke overleggen, en dat ik zelfs mijn kleding aanpaste op ‘de dag’ met een bijpassend parfum. Als ik het zo lees is het wel heel erg slecht.
En een wekelijks werkoverleg is ook niet zo gek, toch?
Tot er in het tweede of derde gesprek iets gebeurde. We zaten naast elkaar wat stukken door te nemen en ik merkte dat zijn been de mijne aanraakte.
Was het toeval, deed hij dit expres? mijn hartslag steeg explosief en ik kreeg van die vervelende rode vlekken in mijn nek die onthulde dat er spanningen in mijn lichaam plaatsvonden.
‘Heb je het warm?’ Vroeg hij. Ik lachte sukkelig en keek naar beneden naar het dossier… ik kon mezelf wel schieten. Sukkel die je bent.
Tijdens het gesprek lachte ik om zijn grapjes, terwijl deze eigenlijk helemaal niet grappig waren en ik zat aan mijn haar te kroelen.
Ojee meid. Zei ik tegen mezelf. Pas alsjeblieft op, laat die gevoelens niet toe….
En zo ging dat nog een aantal gesprekken door. Hoewel ik enige afstand bewaarde groeide we steeds meer naar elkaar toe. Het was duidelijk dat hij dezelfde gevoelens had.
Het leek wel alsof ik iedere dag met nog meer plezier naar mijn werk ging. Ik zat weer lekker in mijn vel na een heftige periode in mijn relatie.
Het was alsof er allemaal vlindertjes rondfladderde als ik in zijn mooie blauwe ogen keek. Zijn stem… en ik vond het niet eens erg dat hij zijn bakkenbaarden iets te hoog scheert. Het zag er zelf wel schattig uit.
Een collega die had natuurlijk direct door dat ik me anders gedroeg de laatste tijd en begon al vragen te stellen.
‘Wat is dat tussen jullie?’
Ik ging haar natuurlijk echt niet vertellen wat ik voelde… daar komt alleen maar ellende van.
Ik heb geprobeerd al deze gevoelens te onderdrukken omdat ik weet dat ik die gevoelens niet mag toelaten en dat er problemen van komen.
En dat is ook precies wat ik heb gedaan. Totdat het gebeurde.
Tijdens het gesprek keek hij me aan en we stopten met praten. Alsof we allebei precies wisten wat we beiden al een lange tijd dachten. Die aantrekkingskracht, het gevoel dat je elkaar al jaren kent, de ongemakkelijke sukkelige gedragingen..
We leken wel een verliefd puberstel.
Het oogcontact was zo intens, totdat we abrupt werden onderbroken. Een collage wilde wat vragen aan Rick en we deden alsof er niks aan de hand was.
Sorry dat het zo'n gedetailleerd verhaal is geworden. Ik zal het volgende deel wat korter proberen te schrijven. En alvast heel veel dank voor het lezen.
zondag 15 januari 2017 om 16:16
Daar zat ik dan, niet in een luxe-penthouse, maar in een cel die ik moest delen met andere vrouwen. Nou ja, vrouwen van de straat dan. Ze hadden weliswaar ook van die torenhoge palen, maar daar stopte de vergelijking vond ik.
Ik was een vrouw van de wereld, klasse en stijl, op zoek naar de ware liefde en die had ik gevonden dacht ik. Zij - zij gaven hun liefde aan iedereen die er geld voor wilde ruilen.
Nee....zo was IK gelukkig niet.
Ik zat al de hele dag in die cel, mijn 'zonden' te overdenken en raar genoeg vond ik er niet eentje. Die anderen, die anderen die konden branden in de hel, maar IK, Sbelsma, kon mijzelf gewoon nog in de spiegel aankijken. Want ik deed alles voor de echte ware liefde.
Jammer dat Rick dat niet meer zo zag.
Natuurlijk gingen mijn gedachten naar Derik. Met wie ik al vijftien jaren samen was, we hadden reizen gemaakt. Sauerland, Vlieland, Fantasialand, Zuid-Beverland....oh zoveel landen hadden we bezocht! Allemaal met de Opel. En dan op het einde een sticker op de achterruit plakken, waar we alweer geweest waren die zomer. Zo...tsja....zo deden wij dat. En een souveniertje voor Ma en Pa.
Dan is Miami toch wel een heel andere beleving. En een man als Rick. Dat hij me zo goed aanvoelde. Dat hij voor mij viel. Altijd als ik naar zijn bakkebaarden keek, dan werd ik week en deed ik alles wat hij me vroeg.
Wacht!
Was dat nou niet iets waar ze me voor waarschuwden? Iets met hypnose of zo.. Mijn God....
Ik was een vrouw van de wereld, klasse en stijl, op zoek naar de ware liefde en die had ik gevonden dacht ik. Zij - zij gaven hun liefde aan iedereen die er geld voor wilde ruilen.
Nee....zo was IK gelukkig niet.
Ik zat al de hele dag in die cel, mijn 'zonden' te overdenken en raar genoeg vond ik er niet eentje. Die anderen, die anderen die konden branden in de hel, maar IK, Sbelsma, kon mijzelf gewoon nog in de spiegel aankijken. Want ik deed alles voor de echte ware liefde.
Jammer dat Rick dat niet meer zo zag.
Natuurlijk gingen mijn gedachten naar Derik. Met wie ik al vijftien jaren samen was, we hadden reizen gemaakt. Sauerland, Vlieland, Fantasialand, Zuid-Beverland....oh zoveel landen hadden we bezocht! Allemaal met de Opel. En dan op het einde een sticker op de achterruit plakken, waar we alweer geweest waren die zomer. Zo...tsja....zo deden wij dat. En een souveniertje voor Ma en Pa.
Dan is Miami toch wel een heel andere beleving. En een man als Rick. Dat hij me zo goed aanvoelde. Dat hij voor mij viel. Altijd als ik naar zijn bakkebaarden keek, dan werd ik week en deed ik alles wat hij me vroeg.
Wacht!
Was dat nou niet iets waar ze me voor waarschuwden? Iets met hypnose of zo.. Mijn God....
Everything you see I owe to spaghetti!
zondag 15 januari 2017 om 16:44
quote:Was dat nou niet iets waar ze me voor waarschuwden? Iets met hypnose of zo.. Mijn God....
Ik raakte in gesprek met een van mijn medegevangenen en de discussie kwam op Rick. "That Asshole ???" zei ze. "Die man versiert steeds vrouwen van eind 30 die een beetje in een sleur zitten, doet heel charmant en is een zeer goede minnaar, maar vervolgens gaat hij je exploiteren als hoer. En hij zit in de heroine en cocaine. Deze man is een zeer gevaarlijke crimineel en hypnontseert je".
Toen werd ik weer geroepen naar de verhoorkamer om een getuigenverklaring af te leggen. Uit sporenonderzoek bleek dat die recorder, een GoPro Hero 5 opnamen maakte en dat die naar het hoofd van Rick werd gesmeten. Uit de videobeelden van het geheugenkaartje er in bleek dat, evenals de verwondingen aan zijn hoofd.
Hij is weer bij zinnen, maakt het goed en komt zo meteen ook hier. Ik vertelde dat ik uit noodweer gehandeld had omdat Rick mij geslagen had en mij dwong tot prostitutie en een dropje drugs te slikken.
Als ik hier goed uit kom misschien dan toch maar weer naar Derik ? Kan het weer opleven en ook weer lekkere sex met hem hebben ?
Ik raakte in gesprek met een van mijn medegevangenen en de discussie kwam op Rick. "That Asshole ???" zei ze. "Die man versiert steeds vrouwen van eind 30 die een beetje in een sleur zitten, doet heel charmant en is een zeer goede minnaar, maar vervolgens gaat hij je exploiteren als hoer. En hij zit in de heroine en cocaine. Deze man is een zeer gevaarlijke crimineel en hypnontseert je".
Toen werd ik weer geroepen naar de verhoorkamer om een getuigenverklaring af te leggen. Uit sporenonderzoek bleek dat die recorder, een GoPro Hero 5 opnamen maakte en dat die naar het hoofd van Rick werd gesmeten. Uit de videobeelden van het geheugenkaartje er in bleek dat, evenals de verwondingen aan zijn hoofd.
Hij is weer bij zinnen, maakt het goed en komt zo meteen ook hier. Ik vertelde dat ik uit noodweer gehandeld had omdat Rick mij geslagen had en mij dwong tot prostitutie en een dropje drugs te slikken.
Als ik hier goed uit kom misschien dan toch maar weer naar Derik ? Kan het weer opleven en ook weer lekkere sex met hem hebben ?
zondag 15 januari 2017 om 19:14
De mannen tegenover me keken me nogal minachtend aan. Ik zag ze denken: weer zo'n vrouwtje die nooit het VIVA forum leest en alles voor zoete koek slikt als ze maar in haar droomwereld kan leven.
Ik zag uit mijn linkerooghoek een kakkerlak over de vloer schuifelen. He bah.....ook in de verhoorkamers al kakkerlakken?
Voor ik het woord kakkerlak kon spellen, werd hij 25,567 x zo groot en schoof er een trap uit zijn zijkant. Vanaf de achterkant sproeide de kakkerlak een mist, zodat niemand in de verhoorkamer meer wat zag, behalve ik. Bovenaan de trap stond er een wezen en deze gaf me aan dat ik naar boven moest komen en snel ook.
Kom!!
Nu!
Ik zag uit mijn linkerooghoek een kakkerlak over de vloer schuifelen. He bah.....ook in de verhoorkamers al kakkerlakken?
Voor ik het woord kakkerlak kon spellen, werd hij 25,567 x zo groot en schoof er een trap uit zijn zijkant. Vanaf de achterkant sproeide de kakkerlak een mist, zodat niemand in de verhoorkamer meer wat zag, behalve ik. Bovenaan de trap stond er een wezen en deze gaf me aan dat ik naar boven moest komen en snel ook.
Kom!!
Nu!
Everything you see I owe to spaghetti!
zondag 15 januari 2017 om 21:16
De emergency services met de ambulance arriveerden bij het politiebureau.
SBelsma had een 'bad trip', ze hallucineerde over een kakkerlak die in dit tropische klimaat van Florida heel normaal zijn.
Ze werd afgevoerd naar het ziekenhuis.
Maar we waren al zover dat Rick wel degelijk de wet overtreden had en hij wederom in bewaring werd gesteld.
SBelsma had een 'bad trip', ze hallucineerde over een kakkerlak die in dit tropische klimaat van Florida heel normaal zijn.
Ze werd afgevoerd naar het ziekenhuis.
Maar we waren al zover dat Rick wel degelijk de wet overtreden had en hij wederom in bewaring werd gesteld.
maandag 16 januari 2017 om 21:56
Met een bonzend hoofd word ik wakker in het ziekenhuis. Even weet ik niet waar ik ben, laat staan waarom, maar dan komt alles terug.
Ik besluit dat ik er genoeg van heb. Ik wou een bijzonder leven maar dit gaat me te ver. Laten we niet vergeten dat ik een kleine in me heb. Zoveel stress kan nooit goed zijn!
Terug naar duffe Derik is absoluut geen optie. Wat ik moet doen is op vakantie. Lekker tot rust komen en genieten van mijn zwangerschap. Gelukkig was ik hier op voorbereid en heb ik allang wat geld van Rik achter gehouden en in het vliegveld in een kluisje gestopt.
Ik besluit stiekem het ziekenhuis te verlaten en zo snel mogelijk een vlucht te nemen. Onderweg naar het vliegveld bedenk ik wel waar naar toe.
Ik besluit dat ik er genoeg van heb. Ik wou een bijzonder leven maar dit gaat me te ver. Laten we niet vergeten dat ik een kleine in me heb. Zoveel stress kan nooit goed zijn!
Terug naar duffe Derik is absoluut geen optie. Wat ik moet doen is op vakantie. Lekker tot rust komen en genieten van mijn zwangerschap. Gelukkig was ik hier op voorbereid en heb ik allang wat geld van Rik achter gehouden en in het vliegveld in een kluisje gestopt.
Ik besluit stiekem het ziekenhuis te verlaten en zo snel mogelijk een vlucht te nemen. Onderweg naar het vliegveld bedenk ik wel waar naar toe.
dinsdag 17 januari 2017 om 16:44
Wat erg... ik zit op kantoor, staat er opeens een naakte vrouw op de hoogste verdieping in het hotel aan de overkant zichzelf uitgebreid in te smeren. Hele kantoor stond voor het raam toe te kijken, of er misschien nog een man in beeld zou komen en wat ze nu ging doen. Ik vond het wel decadent en moest gelijk aan dit verhaal denken, ik ben ver heen
dinsdag 17 januari 2017 om 18:20
quote:dwynwen schreef op 16 januari 2017 @ 21:56:kenhuis te verlaten en zo snel mogelijk een vlucht te nemen. Onderweg naar het vliegveld bedenk ik wel waar naar toe.
En zo kwam ik aan op MIA (Miami International Airport). Ik wilde naar Hawaii en liep eerst naar het kluisje. Ik voerde de code in maar het kluisje was .... LEEG ! Ik had wat uitgezocht en probeerde bij de balie van United Airlines maar de creditcard (van Rik) was geblokkeerd. "That is impossible" zei ik, maar de medewerker was duidelijk. Geen vliegticket naar Honolulu. Toen naar Delta Airlines, nog eens proberen. En nog een wapen, een paar knoopjes los zodat mijn borsten een beetje uitpuilden. Misschien helpt dat. Hetzelfde. Nog een poging, driemaal is scheepsrecht. American Airlines zeiden ook "Sorry madam, you are an attractive chick, but we can't help you."
Ik in tranen. Ik kon nog de Nederlandse ambassade bellen maar die is in Washington DC, 1500km verderop. Maar ik zit zonder geld (afgezien van een paar tientjes) dus misschien kunnen ze me helpen ....
En zo kwam ik aan op MIA (Miami International Airport). Ik wilde naar Hawaii en liep eerst naar het kluisje. Ik voerde de code in maar het kluisje was .... LEEG ! Ik had wat uitgezocht en probeerde bij de balie van United Airlines maar de creditcard (van Rik) was geblokkeerd. "That is impossible" zei ik, maar de medewerker was duidelijk. Geen vliegticket naar Honolulu. Toen naar Delta Airlines, nog eens proberen. En nog een wapen, een paar knoopjes los zodat mijn borsten een beetje uitpuilden. Misschien helpt dat. Hetzelfde. Nog een poging, driemaal is scheepsrecht. American Airlines zeiden ook "Sorry madam, you are an attractive chick, but we can't help you."
Ik in tranen. Ik kon nog de Nederlandse ambassade bellen maar die is in Washington DC, 1500km verderop. Maar ik zit zonder geld (afgezien van een paar tientjes) dus misschien kunnen ze me helpen ....
dinsdag 17 januari 2017 om 18:57
... 'Hello dear, such a lovely lady as you are should have nothing to cry for..' hoorde SBelsema achter zich. Ze draaide zich om, en daar stond een iets te zongebruinde man van middelbare leeftijd met een overduidelijk Amerikaans gebit en zijn overhemd een knoopje teveel open waardoor de dikke gouden schakelketting die was ingenesteld in zijn borsthaar prominent zichtbaar was. 'Is there something I can do for you? Please let me buy you a cup of coffee. You can tell me all and I'm sure there is a way out of your misery..'. SBelsema laat het zich graag aanleunen. Ze stamelt 'Yes please sir...' en pakt de (gelukkig schone) zakdoek aan die de man haar aanreikt. 'Come with me dear..'. De man gaat haar voor naar de Starbucks en plant haar op een stoel. Hij gaat in de rij staan om koffie te halen. Mooi, dat geeft haar de gelegenheid om even te bedenken hoe ze dit het beste kan aanpakken.
zaterdag 21 januari 2017 om 11:10
SBelsema besloot om voor eens en voor altijd schoon schip te maken. De vriendelijke man zette haar koffie neer en ging aan het tafeltje zitten. Ze begon hakkelend het hele verhaal te vertellen, en gaandeweg werd haar Engels beter en kwam het hele verhaal er uit. Twee uur en nog een kop koffie later keek Jacob haar aan: 'Well well.. That's quite a story lady... En wat zou je nu echt willen?'. Plotseling overviel haar een verlangen naar haar dochtertje, naar de doorzonwoning, de Opel en de Jumbo met aanbiedingen die het hele jaar geldig zijn om de hoek. En ook een sprankje naar Derik.
zaterdag 18 februari 2017 om 21:31
zaterdag 18 februari 2017 om 21:49
quote:Sbelsma schreef op 18 februari 2017 @ 21:09:
Ik ben blij dat iedereen hier haar frustraties heeft kunnen uiten. BLIJKBAAR zijn er een hoop dames geweest die een uitlaatklep zochten. LOL
Wel je belofte houden hoor, je zou écht niet meer reageren nadat je iedereen naar de hel verwenst had.
En nu doe je het toch... Beetje jammer wel
Ik ben blij dat iedereen hier haar frustraties heeft kunnen uiten. BLIJKBAAR zijn er een hoop dames geweest die een uitlaatklep zochten. LOL
Wel je belofte houden hoor, je zou écht niet meer reageren nadat je iedereen naar de hel verwenst had.
En nu doe je het toch... Beetje jammer wel
