Relaties
alle pijlers
Het is uit.
woensdag 28 oktober 2009 om 02:05
En ik voel me verschrikkelijk kut. Na 2 jaar samenzijn heeft hij het uitgemaakt. Misschien niet zo heel lang, vergeleken met sommigen van jullie, maar het voelde gewoon zó ontzettend goed. We hadden het zo leuk samen, hoewel we ook een aantal steeds terugkerende problemen hadden. Als ik andere stelletjes zag, vond ik ze altijd zo suf samen, alsof er totaal geen sprake was van liefde, terwijl het bij ons altijd zo speels, lief en sprankelend was. Zelfs wanneer we ruzie hadden, konden we het voor elkaar krijgen om het toch heel leuk te hebben. Het klikte gewoon fantastisch, vanaf het allereerste moment al. Ik voelde me zo ontzettend op mijn gemak bij hem, en voor het eerst had ik het gevoel geliefd te zijn. Voor het eerst in mijn leven vond ik mezelf ook een leuk mens, doordat hij mij zo leuk vond. Het gevoel was gewoon heel goed. Ik heb nog nooit zoiets ook maar in de verste verte met iemand meegemaakt, en ook hij vertelde mij dat hij mij verreweg de leukste vond. Hij was overigens ook mijn eerste liefde (hij had wel meerdere relaties gehad).
Voor hem was ik nooit echt gelukkig, en ik had me er ook bij neergelegd dat ik nooit liefde zou vinden. Met hem was ik voor het eerst echt gelukkig, en kon ik eindelijk genieten van het leven. Ik had nooit durven dromen dat de liefde zo mooi kon zijn, en nu ben ik er verslaafd aan geraakt en kan er niet meer zonder. Ik kan er ook niet met mijn hoofd bij, hoe kun je ooit gelukkig verder leven zonder liefde? Als je er nooit van hebt geproefd, weet je niet beter, maar als je het wel hebt meegemaakt… Ik snap dat gewoon niet, hoe andere mensen dat doen. Dan ga ik me afvragen of ik misschien iets heel anders voel dan andere mensen, want hoe kan het anders ooit mogelijk zijn?
En nu sta ik er helemaal alleen voor, en heb het gevoel dat ik compleet gek word. Het is al zo’n 4 maanden uit, maar het voelt nog steeds alsof het gister is gebeurd. Het lukt me gewoon niet om over hem heen te komen. En ik vind het zo pijnlijk om te zien dat hij wel verder gaat met zijn leven, dat hij wel gewoon gelukkig kan zijn zonder mij. Alsof dat wat wij gehad hebben helemaal niets heeft betekend. De gedachte dat hij weer ooit een ander zal hebben maakt mij zo kapot. Ik heb er ook vrijwel elke nacht nachtmerries over. Elke dag word ik weer met zo’n kutgevoel wakker. Ik kan ook niets meer doen sinds het uit is. Ik ben zo lusteloos, heb nergens zin in. Niets interesseert me meer. Het leven heeft gewoon geen zin meer.
Voor hem was ik nooit echt gelukkig, en ik had me er ook bij neergelegd dat ik nooit liefde zou vinden. Met hem was ik voor het eerst echt gelukkig, en kon ik eindelijk genieten van het leven. Ik had nooit durven dromen dat de liefde zo mooi kon zijn, en nu ben ik er verslaafd aan geraakt en kan er niet meer zonder. Ik kan er ook niet met mijn hoofd bij, hoe kun je ooit gelukkig verder leven zonder liefde? Als je er nooit van hebt geproefd, weet je niet beter, maar als je het wel hebt meegemaakt… Ik snap dat gewoon niet, hoe andere mensen dat doen. Dan ga ik me afvragen of ik misschien iets heel anders voel dan andere mensen, want hoe kan het anders ooit mogelijk zijn?
En nu sta ik er helemaal alleen voor, en heb het gevoel dat ik compleet gek word. Het is al zo’n 4 maanden uit, maar het voelt nog steeds alsof het gister is gebeurd. Het lukt me gewoon niet om over hem heen te komen. En ik vind het zo pijnlijk om te zien dat hij wel verder gaat met zijn leven, dat hij wel gewoon gelukkig kan zijn zonder mij. Alsof dat wat wij gehad hebben helemaal niets heeft betekend. De gedachte dat hij weer ooit een ander zal hebben maakt mij zo kapot. Ik heb er ook vrijwel elke nacht nachtmerries over. Elke dag word ik weer met zo’n kutgevoel wakker. Ik kan ook niets meer doen sinds het uit is. Ik ben zo lusteloos, heb nergens zin in. Niets interesseert me meer. Het leven heeft gewoon geen zin meer.
zaterdag 7 november 2009 om 12:41
Ik heb hier niet meer gereageerd, omdat ik er eerlijk gezegd niets aan heb gehad. Ik voelde me er alleen maar nog slechter door, dus dan kan ik dit topic maar beter laten zakken. Het overgrote deel van de reacties zijn precies die reacties die ik al had verwacht, maar sommige reacties vind ik shockerend en kwetsend. Ik had gehoopt dat hier (met zoveel mensen) íemand mij zou kunnen begrijpen, maar helaas. Het is ook zo moeilijk om met mensen te praten over je problemen als ze je niet kunnen begrijpen. Het feit dat ik niet écht van hem zou kunnen houden, en alleen maar van hem ‘hield’ om mezelf beter te voelen. Echt te belachelijk voor woorden. Ik hield meer van hem dan de meeste mensen waarschijnlijk ooit zullen doen. En iedereen komt met de reactie ‘doe wat met je leven, ga ervoor, maak jezelf gelukkig’. Maar dat zijn duidelijk mensen die zelf wél gelukkig zijn en loved ones hebben. Als je niemand hebt die van je houdt, er voor je is en laat blijken je gezelschap op prijs te stellen, dan is het allemaal helemaal niet zo makkelijk. Je moet iets hebben om voor te leven, en op dit moment heb ik dat niet. Je kunt niet helemaal alleen op de wereld jezelf de power geven en motiveren om gelukkig te worden, want dat kan ook helemaal niet. Wat moet je in je eentje doen? De hele dag werken en verder alleen zijn? Nooit leuke dingen doen (want leuke dingen doe je niet in je eentje), en toch blij en happy zijn… JAAAAA het komt wel goed.
En over mijn vrienden, ik ben helemaal niet iemand die ze heeft verwaarloosd toen ik een vriend had. Ook toen stelde ik vaak voor om iets leuks te gaan doen, maar zij waren altijd degenen die nooit konden. Ik heb ze nooit afgebeld of gezegd dat ik niet wilde afspreken omdat ik bij mijn vriend wilde zijn. Dus daar ligt het probleem zeker niet. Het initiatief kwam juist vaak vanuit mijn kant. En het is ook niet zo dat ik altijd alleen maar verdrietig en ongezellig was. En ja, ze weten dat ik steun verwacht (hoewel ik vind dat als je zegt dat het uit is, en je ontzettend klote voelt, dat dat al genoeg zegt), en toch zijn ze ‘te druk’. Tijd heeft niemand, tijd moet je maken. En dat maak je alleen voor zaken die je belangrijk genoeg vindt, en mij vinden ze blijkbaar niet belangrijk genoeg. Je kunt je toch ook wel voorstellen dat als niemand je de moeite waard vindt, dat het onmogelijk is om van jezelf te houden? Toen ik mijn vriend had, vond ik mezelf voor het eerst leuk en de moeite waard, omdat hij dat vond.
En over mijn vrienden, ik ben helemaal niet iemand die ze heeft verwaarloosd toen ik een vriend had. Ook toen stelde ik vaak voor om iets leuks te gaan doen, maar zij waren altijd degenen die nooit konden. Ik heb ze nooit afgebeld of gezegd dat ik niet wilde afspreken omdat ik bij mijn vriend wilde zijn. Dus daar ligt het probleem zeker niet. Het initiatief kwam juist vaak vanuit mijn kant. En het is ook niet zo dat ik altijd alleen maar verdrietig en ongezellig was. En ja, ze weten dat ik steun verwacht (hoewel ik vind dat als je zegt dat het uit is, en je ontzettend klote voelt, dat dat al genoeg zegt), en toch zijn ze ‘te druk’. Tijd heeft niemand, tijd moet je maken. En dat maak je alleen voor zaken die je belangrijk genoeg vindt, en mij vinden ze blijkbaar niet belangrijk genoeg. Je kunt je toch ook wel voorstellen dat als niemand je de moeite waard vindt, dat het onmogelijk is om van jezelf te houden? Toen ik mijn vriend had, vond ik mezelf voor het eerst leuk en de moeite waard, omdat hij dat vond.
zaterdag 7 november 2009 om 12:57
Hoi Terin, herken wel wat in je verhaal, wellicht kom je er nu achter dat je inderdaad mensen om je heen hebt die jou niet genoeg "waarderen", ik bedoel toch minder geven dan jij. als je zegt dat het initiatief vaak van jou kwam. Dat maakt ze niet slechter of zo, maar wellicht moet je gewoon op zoek naar andere mensen die jou wel een beter gevoel geven, vaak als je relatie uitgaat, kom je er heel goed achter wat je eigenlijk verwacht en graag wil.
Maar laat je eigenwaarde niet van andere en in hoeverre ze energie in je willen steken, afhangen. Besef dat het niet alles over jou zegt, maar dat je andere verwachtingen hebt, en ga nu bewust op zoek naar mensen die beter in je eigen plaatje passen. Zodat jij je ook beter voelt. Sterkte.
Maar laat je eigenwaarde niet van andere en in hoeverre ze energie in je willen steken, afhangen. Besef dat het niet alles over jou zegt, maar dat je andere verwachtingen hebt, en ga nu bewust op zoek naar mensen die beter in je eigen plaatje passen. Zodat jij je ook beter voelt. Sterkte.
zaterdag 7 november 2009 om 12:58
quote:Terin schreef op 07 november 2009 @ 12:41:
Ik heb even het hele topic gelezen net.
Ik heb hier niet meer gereageerd, omdat ik er eerlijk gezegd niets aan heb gehad. Ik voelde me er alleen maar nog slechter door, dus dan kan ik dit topic maar beter laten zakken. Het overgrote deel van de reacties zijn precies die reacties die ik al had verwacht, maar sommige reacties vind ik shockerend en kwetsend. Ik had gehoopt dat hier (met zoveel mensen) íemand mij zou kunnen begrijpen, maar helaas. Het is ook zo moeilijk om met mensen te praten over je problemen als ze je niet kunnen begrijpen Hier heb je het mis, iedereen heeft hier al eens LDVD gehad en de reacties komen voor jou misschien wel hard over, maar uiteindelijk als je dit achter je gelaten hebt, ga je hen wel gelijk geven. Het feit dat ik niet écht van hem zou kunnen houden, en alleen maar van hem ‘hield’ om mezelf beter te voelen. Echt te belachelijk voor woorden. Ik hield meer van hem dan de meeste mensen waarschijnlijk ooit zullen doen. En iedereen komt met de reactie ‘doe wat met je leven, ga ervoor, maak jezelf gelukkig’. Maar dat zijn duidelijk mensen die zelf wél gelukkig zijn en loved ones hebben. Nee, dat zijn niet persé mensen die 'alles' hebben, maar hoe cliché ook, eigen geluk komt echt uit jezelf hoor. Trouwens ik ken mensen die 'alles' hebben en niet gelukkig zijn, dat heeft hier dus mee te maken. Als je niemand hebt die van je houdt, er voor je is en laat blijken je gezelschap op prijs te stellen, dan is het allemaal helemaal niet zo moeilijk. Je moet iets hebben om voor te leven, en op dit moment heb ik dat niet. Je kunt niet helemaal alleen op de wereld jezelf de power geven en motiveren om gelukkig te worden, want dat kan ook helemaal niet. Wat moet je in je eentje doen? De hele dag werken en verder alleen zijn? Nooit leuke dingen doen (want leuke dingen doe je niet in je eentje), en toch blij en happy zijn… JAAAAA het komt wel goed. Tuurlijk geeft dat een eenzaam gevoel, maar dat hoeft zo niet te blijven toch? Ga er op uit, probeer via omwegen nieuwe mensen te leren kennen, blijf niet bij de pakken zitten. Da's jou niet pesten, da's jouw een hart onder de riem steken!
En over mijn vrienden, ik ben helemaal niet iemand die ze heeft verwaarloosd toen ik een vriend had. Ook toen stelde ik vaak voor om iets leuks te gaan doen, maar zij waren altijd degenen die nooit konden. Ik heb ze nooit afgebeld of gezegd dat ik niet wilde afspreken omdat ik bij mijn vriend wilde zijn. Dus daar ligt het probleem zeker niet. Het initiatief kwam juist vaak vanuit mijn kant. En het is ook niet zo dat ik altijd alleen maar verdrietig en ongezellig was. En ja, ze weten dat ik steun verwacht (hoewel ik vind dat als je zegt dat het uit is, en je ontzettend klote voelt, dat dat al genoeg zegt), en toch zijn ze ‘te druk’. Tijd heeft niemand, tijd moet je maken. En dat maak je alleen voor zaken die je belangrijk genoeg vindt, en mij vinden ze blijkbaar niet belangrijk genoeg. Je kunt je toch ook wel voorstellen dat als niemand je de moeite waard vindt, dat het onmogelijk is om van jezelf te houden? Toen ik mijn vriend had, vond ik mezelf voor het eerst leuk en de moeite waard, omdat hij dat vond.Het is niet fijn dat je vrienden (deze vrienden) geen tijd voor je maken. Maar zijn het dan echte vrienden? Hoe komt het eigenlijk dat ze 'te druk' zijn, misschien dat feit eens proberen uit te praten met hen? Maar als je weet dat naar hen toe jou geen fout treft, moet je je dat persoonlijk ook niet zo aantrekken of denken dat je zelf de moeite niet waard bent.
Kijk, ik snap dat je je nu alleen voelt, maar ik denk dat iedereen hier toch wel het beste met je voor heeft. Iedereen vraagt zich gewoon af waarom je vrienden je laten vallen, .... , dat gebeurt natuurlijk niet zomaar, vandaar die reacties.
Maar het kan vanaf nu alleen maar beter: dus blijf niet te lang treuren, geloof er in dat het weer ok wordt allemaal (heb ook al heel diep gezeten), probeer gewoon verder te gaan. En dat is uiteindelijk wat iedereen hier bedoelt.
Veel succes!
Ik heb even het hele topic gelezen net.
Ik heb hier niet meer gereageerd, omdat ik er eerlijk gezegd niets aan heb gehad. Ik voelde me er alleen maar nog slechter door, dus dan kan ik dit topic maar beter laten zakken. Het overgrote deel van de reacties zijn precies die reacties die ik al had verwacht, maar sommige reacties vind ik shockerend en kwetsend. Ik had gehoopt dat hier (met zoveel mensen) íemand mij zou kunnen begrijpen, maar helaas. Het is ook zo moeilijk om met mensen te praten over je problemen als ze je niet kunnen begrijpen Hier heb je het mis, iedereen heeft hier al eens LDVD gehad en de reacties komen voor jou misschien wel hard over, maar uiteindelijk als je dit achter je gelaten hebt, ga je hen wel gelijk geven. Het feit dat ik niet écht van hem zou kunnen houden, en alleen maar van hem ‘hield’ om mezelf beter te voelen. Echt te belachelijk voor woorden. Ik hield meer van hem dan de meeste mensen waarschijnlijk ooit zullen doen. En iedereen komt met de reactie ‘doe wat met je leven, ga ervoor, maak jezelf gelukkig’. Maar dat zijn duidelijk mensen die zelf wél gelukkig zijn en loved ones hebben. Nee, dat zijn niet persé mensen die 'alles' hebben, maar hoe cliché ook, eigen geluk komt echt uit jezelf hoor. Trouwens ik ken mensen die 'alles' hebben en niet gelukkig zijn, dat heeft hier dus mee te maken. Als je niemand hebt die van je houdt, er voor je is en laat blijken je gezelschap op prijs te stellen, dan is het allemaal helemaal niet zo moeilijk. Je moet iets hebben om voor te leven, en op dit moment heb ik dat niet. Je kunt niet helemaal alleen op de wereld jezelf de power geven en motiveren om gelukkig te worden, want dat kan ook helemaal niet. Wat moet je in je eentje doen? De hele dag werken en verder alleen zijn? Nooit leuke dingen doen (want leuke dingen doe je niet in je eentje), en toch blij en happy zijn… JAAAAA het komt wel goed. Tuurlijk geeft dat een eenzaam gevoel, maar dat hoeft zo niet te blijven toch? Ga er op uit, probeer via omwegen nieuwe mensen te leren kennen, blijf niet bij de pakken zitten. Da's jou niet pesten, da's jouw een hart onder de riem steken!
En over mijn vrienden, ik ben helemaal niet iemand die ze heeft verwaarloosd toen ik een vriend had. Ook toen stelde ik vaak voor om iets leuks te gaan doen, maar zij waren altijd degenen die nooit konden. Ik heb ze nooit afgebeld of gezegd dat ik niet wilde afspreken omdat ik bij mijn vriend wilde zijn. Dus daar ligt het probleem zeker niet. Het initiatief kwam juist vaak vanuit mijn kant. En het is ook niet zo dat ik altijd alleen maar verdrietig en ongezellig was. En ja, ze weten dat ik steun verwacht (hoewel ik vind dat als je zegt dat het uit is, en je ontzettend klote voelt, dat dat al genoeg zegt), en toch zijn ze ‘te druk’. Tijd heeft niemand, tijd moet je maken. En dat maak je alleen voor zaken die je belangrijk genoeg vindt, en mij vinden ze blijkbaar niet belangrijk genoeg. Je kunt je toch ook wel voorstellen dat als niemand je de moeite waard vindt, dat het onmogelijk is om van jezelf te houden? Toen ik mijn vriend had, vond ik mezelf voor het eerst leuk en de moeite waard, omdat hij dat vond.Het is niet fijn dat je vrienden (deze vrienden) geen tijd voor je maken. Maar zijn het dan echte vrienden? Hoe komt het eigenlijk dat ze 'te druk' zijn, misschien dat feit eens proberen uit te praten met hen? Maar als je weet dat naar hen toe jou geen fout treft, moet je je dat persoonlijk ook niet zo aantrekken of denken dat je zelf de moeite niet waard bent.
Kijk, ik snap dat je je nu alleen voelt, maar ik denk dat iedereen hier toch wel het beste met je voor heeft. Iedereen vraagt zich gewoon af waarom je vrienden je laten vallen, .... , dat gebeurt natuurlijk niet zomaar, vandaar die reacties.
Maar het kan vanaf nu alleen maar beter: dus blijf niet te lang treuren, geloof er in dat het weer ok wordt allemaal (heb ook al heel diep gezeten), probeer gewoon verder te gaan. En dat is uiteindelijk wat iedereen hier bedoelt.
Veel succes!
zaterdag 7 november 2009 om 14:39
quote:mellie001 schreef op 07 november 2009 @ 12:58:
Hier heb je het mis, iedereen heeft hier al eens LDVD gehad en de reacties komen voor jou misschien wel hard over, maar uiteindelijk als je dit achter je gelaten hebt, ga je hen wel gelijk geven.
En elk liefdesverdriet zal ook hetzelfde zijn, he? Voor iedereen zijn de omstandigheden ed precies hetzelfde en zullen ook allemaal precies hetzelfde voelen en meemaken. En bij iedereen zal het precies ook op dezelfde manier eindigen: eind goed, al goed. Omdat jullie het zelf ook liefdesverdriet meegemaakt hebben betekent nog niet dat je me zal begrijpen. Uit deze reactie blijkt juist dat je me helemaal niet begrijpt.
:/
Hier heb je het mis, iedereen heeft hier al eens LDVD gehad en de reacties komen voor jou misschien wel hard over, maar uiteindelijk als je dit achter je gelaten hebt, ga je hen wel gelijk geven.
En elk liefdesverdriet zal ook hetzelfde zijn, he? Voor iedereen zijn de omstandigheden ed precies hetzelfde en zullen ook allemaal precies hetzelfde voelen en meemaken. En bij iedereen zal het precies ook op dezelfde manier eindigen: eind goed, al goed. Omdat jullie het zelf ook liefdesverdriet meegemaakt hebben betekent nog niet dat je me zal begrijpen. Uit deze reactie blijkt juist dat je me helemaal niet begrijpt.
:/
zaterdag 7 november 2009 om 15:01
quote:Terin schreef op 07 november 2009 @ 14:39:
[...]
En elk liefdesverdriet zal ook hetzelfde zijn, he? Voor iedereen zijn de omstandigheden ed precies hetzelfde en zullen ook allemaal precies hetzelfde voelen en meemaken. En bij iedereen zal het precies ook op dezelfde manier eindigen: eind goed, al goed. Omdat jullie het zelf ook liefdesverdriet meegemaakt hebben betekent nog niet dat je me zal begrijpen. Uit deze reactie blijkt juist dat je me helemaal niet begrijpt.
:/
Nee, dat zeg ik niet, wat ik je wel zeg, is dat ik ooit ook enorm hevig liefdesverdriet gehad heb en toen dacht ik ook dat ik er nooit boven ging komen. Maar ik kreeg toen ook net dezelfde reacties als jij nu en nu, zoveel tijd later, weet ik dat die mensen gelijk hadden.
Kijk, we kunnen nu gaan discussiëren hierover, maar dat heeft geen zin. Iedereen met LDVD ondergaat dezelfde fases (ok, de één al heftiger dan de ander), maar uiteindelijk doet het voor iedereen enorm veel pijn en ja, het is dan ook hoe je er zelf mee omgaat. Maar ok, als jij denkt dat je de enige bent bij wie het anders is... het beste!
[...]
En elk liefdesverdriet zal ook hetzelfde zijn, he? Voor iedereen zijn de omstandigheden ed precies hetzelfde en zullen ook allemaal precies hetzelfde voelen en meemaken. En bij iedereen zal het precies ook op dezelfde manier eindigen: eind goed, al goed. Omdat jullie het zelf ook liefdesverdriet meegemaakt hebben betekent nog niet dat je me zal begrijpen. Uit deze reactie blijkt juist dat je me helemaal niet begrijpt.
:/
Nee, dat zeg ik niet, wat ik je wel zeg, is dat ik ooit ook enorm hevig liefdesverdriet gehad heb en toen dacht ik ook dat ik er nooit boven ging komen. Maar ik kreeg toen ook net dezelfde reacties als jij nu en nu, zoveel tijd later, weet ik dat die mensen gelijk hadden.
Kijk, we kunnen nu gaan discussiëren hierover, maar dat heeft geen zin. Iedereen met LDVD ondergaat dezelfde fases (ok, de één al heftiger dan de ander), maar uiteindelijk doet het voor iedereen enorm veel pijn en ja, het is dan ook hoe je er zelf mee omgaat. Maar ok, als jij denkt dat je de enige bent bij wie het anders is... het beste!
zaterdag 7 november 2009 om 15:05
zaterdag 7 november 2009 om 16:06
Ik voel me precies hetzelfde.. ook na dik 2 jaar relatie en het is nu 4 maanden uit. En ik denk er ook nog iedere dag aan. Maar het helpt inderdaad wel om veel leuke dingen te doen. Ik ben begonnen met zumba, hardlopen en ik ben eigenlijk heel veel weg.. Doet me wel goed. Ik heb ook al een aantal dates gehad. Ook al liep het op niks uit, het is wel een leuke afleiding.
Nu ben ik ziek, mexicaanse griep.. ik kan niet zoveel dus denk nu heel veel na en van na 4 maanden terug in de put. Ik heb hem gisteren een mail gestuurd maar krijg geen reactie. Ik mis hem..
Terin ik weet precies hoe je je voelt maar niemand kan je helpen.. je moet het zelf doen. Vecht door... het komt goed.
Nu ben ik ziek, mexicaanse griep.. ik kan niet zoveel dus denk nu heel veel na en van na 4 maanden terug in de put. Ik heb hem gisteren een mail gestuurd maar krijg geen reactie. Ik mis hem..
Terin ik weet precies hoe je je voelt maar niemand kan je helpen.. je moet het zelf doen. Vecht door... het komt goed.
zaterdag 7 november 2009 om 17:52
quote:Terin schreef op 07 november 2009 @ 12:41:
Ik heb hier niet meer gereageerd, omdat ik er eerlijk gezegd niets aan heb gehad. Je ziet het niet wat nuchterder en realistischer nu? Ik voelde me er alleen maar nog slechter door, dus dan kan ik dit topic maar beter laten zakken. Jij zwelgt liever nog even door? Dat mag, dat is je eigen keuze, maar gelukkig word je er niet van. Het overgrote deel van de reacties zijn precies die reacties die ik al had verwacht, maar sommige reacties vind ik shockerend en kwetsend. Ik had gehoopt dat hier (met zoveel mensen) íemand mij zou kunnen begrijpen, maar helaas. Waarom moeten anderen je begrijpen. Misschien heeft het meer zin om iets te veranderen, dan het te begrijpen en accepteren. Je voelt je er zelf ook niet blij door toch!
Het is ook zo moeilijk om met mensen te praten over je problemen als ze je niet kunnen begrijpen. Het feit dat ik niet écht van hem zou kunnen houden, en alleen maar van hem ‘hield’ om mezelf beter te voelen. Echt te belachelijk voor woorden. Waarom is dat te belachelijk voor woorden? Volgens mij is dat helemaal niet belachelijk. Je bent totaal niet realistisch bezig, het ging niet daarom is het nu uit. Je zult vast om hem hebben gegeven, maar je houdt niet van jezelf. Ik denk niet dat je dan kunt spreken over houden van een ander.
Ik hield meer van hem dan de meeste mensen waarschijnlijk ooit zullen doen. Sure, weer zo dramatisch. En iedereen komt met de reactie ‘doe wat met je leven, ga ervoor, maak jezelf gelukkig’. Maar dat zijn duidelijk mensen die zelf wél gelukkig zijn en loved ones hebben. Die daar misschien ook wel heel hard voor hebben moeten vechten en voor hebben moeten werken aan zichzelf. Eerst hebben moeten leren om zelf gelukkig te zijn. Heb je daar al eens aan gedacht?
Als je niemand hebt die van je houdt, er voor je is en laat blijken je gezelschap op prijs te stellen, dan is het allemaal helemaal niet zo makkelijk. Zielig hoor. Echt zielig. *kuch*. Als je jezelf hebt, en je houdt van jezelf dan komt de rest echt wel. Als je daarentegen dramatisch en zielig blijft doen dan willen mensen niet graag met je omgaan. Dat klopt.
Je moet iets hebben om voor te leven, en op dit moment heb ik dat niet. Doe niet zo dramatisch, je hebt genoeg. Je hebt jezelf en je kunt je leven toch ook leuk maken. Doe er eens wat aan. Je kunt niet helemaal alleen op de wereld jezelf de power geven en motiveren om gelukkig te worden, want dat kan ook helemaal niet. Natuurlijk wel. En zolang je verwacht dat een ander het voor je leuk maakt zul je het zelfs alleen móeten doen.
Wat moet je in je eentje doen? Tv kijken, wandelen, sporten, een boek lezen, goed voor jezelf zorgen, een verwendagje instellen, naar de bioscoop, naar een concert, forummen, internetten, shoppen, steden ontdekken, gamen. Allemaal leuk om te doen hoor.
De hele dag werken en verder alleen zijn? Nooit leuke dingen doen (want leuke dingen doe je niet in je eentje) ik doe genoeg leuke dingen in mijn eentje, en toch blij en happy zijn… JAAAAA het komt wel goed.
En over mijn vrienden, ik ben helemaal niet iemand die ze heeft verwaarloosd toen ik een vriend had. Ook toen stelde ik vaak voor om iets leuks te gaan doen, maar zij waren altijd degenen die nooit konden. Ik heb ze nooit afgebeld of gezegd dat ik niet wilde afspreken omdat ik bij mijn vriend wilde zijn. Dus daar ligt het probleem zeker niet. Het initiatief kwam juist vaak vanuit mijn kant. En het is ook niet zo dat ik altijd alleen maar verdrietig en ongezellig was. En ja, ze weten dat ik steun verwacht (hoewel ik vind dat als je zegt dat het uit is, en je ontzettend klote voelt, dat dat al genoeg zegt), en toch zijn ze ‘te druk’. Tijd heeft niemand, tijd moet je maken. Jij neemt andere niet serieus, en dat is ook een groot probleem. De wereld draait niet om jou, dus stop maar met je arrogantie. En dat maak je alleen voor zaken die je belangrijk genoeg vindt, en mij vinden ze blijkbaar niet belangrijk genoeg. Je kunt je toch ook wel voorstellen dat als niemand je de moeite waard vindt, dat het onmogelijk is om van jezelf te houden? Kun jij je dan niet voorstellen dat het onmogelijk is om van iemand te houden die niet van zichzelf houdt? Want dat is echt zo. Dat is gewoon niet mogelijk. Dat zuigt alle energie uit je, en dan blijft er weinig ruimte over voor gevoelens zoals liefde.Toen ik mijn vriend had, vond ik mezelf voor het eerst leuk en de moeite waard, omdat hij dat vond.Maar doe er vooral niets mee.
Ik heb hier niet meer gereageerd, omdat ik er eerlijk gezegd niets aan heb gehad. Je ziet het niet wat nuchterder en realistischer nu? Ik voelde me er alleen maar nog slechter door, dus dan kan ik dit topic maar beter laten zakken. Jij zwelgt liever nog even door? Dat mag, dat is je eigen keuze, maar gelukkig word je er niet van. Het overgrote deel van de reacties zijn precies die reacties die ik al had verwacht, maar sommige reacties vind ik shockerend en kwetsend. Ik had gehoopt dat hier (met zoveel mensen) íemand mij zou kunnen begrijpen, maar helaas. Waarom moeten anderen je begrijpen. Misschien heeft het meer zin om iets te veranderen, dan het te begrijpen en accepteren. Je voelt je er zelf ook niet blij door toch!
Het is ook zo moeilijk om met mensen te praten over je problemen als ze je niet kunnen begrijpen. Het feit dat ik niet écht van hem zou kunnen houden, en alleen maar van hem ‘hield’ om mezelf beter te voelen. Echt te belachelijk voor woorden. Waarom is dat te belachelijk voor woorden? Volgens mij is dat helemaal niet belachelijk. Je bent totaal niet realistisch bezig, het ging niet daarom is het nu uit. Je zult vast om hem hebben gegeven, maar je houdt niet van jezelf. Ik denk niet dat je dan kunt spreken over houden van een ander.
Ik hield meer van hem dan de meeste mensen waarschijnlijk ooit zullen doen. Sure, weer zo dramatisch. En iedereen komt met de reactie ‘doe wat met je leven, ga ervoor, maak jezelf gelukkig’. Maar dat zijn duidelijk mensen die zelf wél gelukkig zijn en loved ones hebben. Die daar misschien ook wel heel hard voor hebben moeten vechten en voor hebben moeten werken aan zichzelf. Eerst hebben moeten leren om zelf gelukkig te zijn. Heb je daar al eens aan gedacht?
Als je niemand hebt die van je houdt, er voor je is en laat blijken je gezelschap op prijs te stellen, dan is het allemaal helemaal niet zo makkelijk. Zielig hoor. Echt zielig. *kuch*. Als je jezelf hebt, en je houdt van jezelf dan komt de rest echt wel. Als je daarentegen dramatisch en zielig blijft doen dan willen mensen niet graag met je omgaan. Dat klopt.
Je moet iets hebben om voor te leven, en op dit moment heb ik dat niet. Doe niet zo dramatisch, je hebt genoeg. Je hebt jezelf en je kunt je leven toch ook leuk maken. Doe er eens wat aan. Je kunt niet helemaal alleen op de wereld jezelf de power geven en motiveren om gelukkig te worden, want dat kan ook helemaal niet. Natuurlijk wel. En zolang je verwacht dat een ander het voor je leuk maakt zul je het zelfs alleen móeten doen.
Wat moet je in je eentje doen? Tv kijken, wandelen, sporten, een boek lezen, goed voor jezelf zorgen, een verwendagje instellen, naar de bioscoop, naar een concert, forummen, internetten, shoppen, steden ontdekken, gamen. Allemaal leuk om te doen hoor.
De hele dag werken en verder alleen zijn? Nooit leuke dingen doen (want leuke dingen doe je niet in je eentje) ik doe genoeg leuke dingen in mijn eentje, en toch blij en happy zijn… JAAAAA het komt wel goed.
En over mijn vrienden, ik ben helemaal niet iemand die ze heeft verwaarloosd toen ik een vriend had. Ook toen stelde ik vaak voor om iets leuks te gaan doen, maar zij waren altijd degenen die nooit konden. Ik heb ze nooit afgebeld of gezegd dat ik niet wilde afspreken omdat ik bij mijn vriend wilde zijn. Dus daar ligt het probleem zeker niet. Het initiatief kwam juist vaak vanuit mijn kant. En het is ook niet zo dat ik altijd alleen maar verdrietig en ongezellig was. En ja, ze weten dat ik steun verwacht (hoewel ik vind dat als je zegt dat het uit is, en je ontzettend klote voelt, dat dat al genoeg zegt), en toch zijn ze ‘te druk’. Tijd heeft niemand, tijd moet je maken. Jij neemt andere niet serieus, en dat is ook een groot probleem. De wereld draait niet om jou, dus stop maar met je arrogantie. En dat maak je alleen voor zaken die je belangrijk genoeg vindt, en mij vinden ze blijkbaar niet belangrijk genoeg. Je kunt je toch ook wel voorstellen dat als niemand je de moeite waard vindt, dat het onmogelijk is om van jezelf te houden? Kun jij je dan niet voorstellen dat het onmogelijk is om van iemand te houden die niet van zichzelf houdt? Want dat is echt zo. Dat is gewoon niet mogelijk. Dat zuigt alle energie uit je, en dan blijft er weinig ruimte over voor gevoelens zoals liefde.Toen ik mijn vriend had, vond ik mezelf voor het eerst leuk en de moeite waard, omdat hij dat vond.Maar doe er vooral niets mee.
zaterdag 7 november 2009 om 17:54
quote:Terin schreef op 07 november 2009 @ 14:39:
[...]
En elk liefdesverdriet zal ook hetzelfde zijn, he? Voor iedereen zijn de omstandigheden ed precies hetzelfde en zullen ook allemaal precies hetzelfde voelen en meemaken. En bij iedereen zal het precies ook op dezelfde manier eindigen: eind goed, al goed. Omdat jullie het zelf ook liefdesverdriet meegemaakt hebben betekent nog niet dat je me zal begrijpen. Uit deze reactie blijkt juist dat je me helemaal niet begrijpt.
:/
Dat van jou is natuurlijk vele malen dramatischer. Dat waren we massaal vergeten inderdaad.
En zolang je er zo tegenaankijkt, zal het ook vele malen langer duren dan wanneer je er iets nuchterder tegenaan probeert te kijken.
Liefdesverdriet is heel rot, maar het gaat over. De wereld vergaat niet. Zie; de aarde draait nog steeds rond. Met voldoende leuke mensen, leuke dingen om te doen en wie weet een hele leuke toekomst in het verschiet.
[...]
En elk liefdesverdriet zal ook hetzelfde zijn, he? Voor iedereen zijn de omstandigheden ed precies hetzelfde en zullen ook allemaal precies hetzelfde voelen en meemaken. En bij iedereen zal het precies ook op dezelfde manier eindigen: eind goed, al goed. Omdat jullie het zelf ook liefdesverdriet meegemaakt hebben betekent nog niet dat je me zal begrijpen. Uit deze reactie blijkt juist dat je me helemaal niet begrijpt.
:/
Dat van jou is natuurlijk vele malen dramatischer. Dat waren we massaal vergeten inderdaad.
En zolang je er zo tegenaankijkt, zal het ook vele malen langer duren dan wanneer je er iets nuchterder tegenaan probeert te kijken.
Liefdesverdriet is heel rot, maar het gaat over. De wereld vergaat niet. Zie; de aarde draait nog steeds rond. Met voldoende leuke mensen, leuke dingen om te doen en wie weet een hele leuke toekomst in het verschiet.
zaterdag 7 november 2009 om 23:40
Ik had ook gereageerd. Jammer dat je zo boos reageert. Ik zal niet alles weer aanhalen. Maar even reageren op het idee: Maar dat zijn duidelijk mensen die zelf wél gelukkig zijn en loved ones hebben. En niemand snapt me, want mijn ldvd is erger.
Natuurlijk voelt het bij jou nu vreselijk. Dat zal ik echt niet gaan betwijfelen. Liefdesverdriet is enorm rot. En ik wil je er oprecht sterkte mee wensen, maar onderschat niet wat anderen hebben meegemaakt. Maak die ervaringen niet minder. Ik ben ook eens enorm pijnlijk gedumpt. Toen leek het bij mij ook even allemaal nutteloos, dat deed ook vreselijk veel pijn en ook ik dacht dat wij voor altijd bij elkaar hadden moeten blijven. Dus voordat je goedbedoelde adviezen meteen van tafel veegt, veel mensen weten heus wel wat je meemaakt. Zo uniek zijn mensen niet. Veel mensen maken dit mee. Daarom voelen waarschijnlijk ook veel mensen zich betrokken en willen ze je helpen (al vat je het iets anders op). En al is vast elk liefdesverdriet anders, ik heb gemerkt door met mensen te praten dat er heel veel overeenkomsten zijn.
Verder ben ik nog steeds vrijgezel. Nu drie jaar. Ik praat dus niet uit een happy couple versie, maar geloof wel dat je eerst gelukkig met jezelf moet zijn. (ik heb trouwens wel loved ones, alleen geen vriend). Mocht je dat alleen niet lukken, dan is een psycholoog geen vreemde optie, daar zijn ze voor. Soms heb je net even die andere visie nodig. Denk er eens serieus over na.
"Toen ik mijn vriend had, vond ik mezelf voor het eerst leuk en de moeite waard, omdat hij dat vond.' Lieverd, dit MOET echt veranderen en dat kan! Echt waar. Je kan gelukkig zijn vanuit en met jezelf.
Voor de rest sterkte.
Natuurlijk voelt het bij jou nu vreselijk. Dat zal ik echt niet gaan betwijfelen. Liefdesverdriet is enorm rot. En ik wil je er oprecht sterkte mee wensen, maar onderschat niet wat anderen hebben meegemaakt. Maak die ervaringen niet minder. Ik ben ook eens enorm pijnlijk gedumpt. Toen leek het bij mij ook even allemaal nutteloos, dat deed ook vreselijk veel pijn en ook ik dacht dat wij voor altijd bij elkaar hadden moeten blijven. Dus voordat je goedbedoelde adviezen meteen van tafel veegt, veel mensen weten heus wel wat je meemaakt. Zo uniek zijn mensen niet. Veel mensen maken dit mee. Daarom voelen waarschijnlijk ook veel mensen zich betrokken en willen ze je helpen (al vat je het iets anders op). En al is vast elk liefdesverdriet anders, ik heb gemerkt door met mensen te praten dat er heel veel overeenkomsten zijn.
Verder ben ik nog steeds vrijgezel. Nu drie jaar. Ik praat dus niet uit een happy couple versie, maar geloof wel dat je eerst gelukkig met jezelf moet zijn. (ik heb trouwens wel loved ones, alleen geen vriend). Mocht je dat alleen niet lukken, dan is een psycholoog geen vreemde optie, daar zijn ze voor. Soms heb je net even die andere visie nodig. Denk er eens serieus over na.
"Toen ik mijn vriend had, vond ik mezelf voor het eerst leuk en de moeite waard, omdat hij dat vond.' Lieverd, dit MOET echt veranderen en dat kan! Echt waar. Je kan gelukkig zijn vanuit en met jezelf.
Voor de rest sterkte.
zondag 8 november 2009 om 01:14
Jeetje wat een ondankbare reactie op mensen die de moeite doen om je te helpen! Daar kun je toch wel wat respect voor opbrengen...Dit zijn allemaal normale mensen, ieder met z'n eigen problemen en jij wilt iemand die je begrijpt. Daar kom je niet veel verder mee toch, je wilt toch advies?
Het is al eerder gezegd: iedereen weet wat het is, liefdesverdriet. Jij denkt dat je de enige bent, maar het is niet zo. Ik weet nog goed hoe kut ik me voelde toen het uit was met mijn - dacht ik - grote liefde.
Het ergste is nog, dat je zegt dat je niemand bent als je je vriend niet aan je zijde hebt. Dan ben je wel HEEL onzeker! Terwijl mensen jou misschien zien lopen en denken: wat een leuke meid. Kom op, zorg ervoor dat je de moeite waard bent en dat je onafhankelijk wilt zijn!
Wat wil je liever: verder wegzakken in dit dal van zelfmedelijden, zodat er niemand meer overblijft die leuke dingen met je kan doen, of wat van het leven maken? Eigenlijk is het wel goed dat het uit is, zo word je gedwongen meer zelfvertrouwen en zelfrespect te krijgen. Als je dat overwonnen hebt, ben je al een heel eind.
Het is al eerder gezegd: iedereen weet wat het is, liefdesverdriet. Jij denkt dat je de enige bent, maar het is niet zo. Ik weet nog goed hoe kut ik me voelde toen het uit was met mijn - dacht ik - grote liefde.
Het ergste is nog, dat je zegt dat je niemand bent als je je vriend niet aan je zijde hebt. Dan ben je wel HEEL onzeker! Terwijl mensen jou misschien zien lopen en denken: wat een leuke meid. Kom op, zorg ervoor dat je de moeite waard bent en dat je onafhankelijk wilt zijn!
Wat wil je liever: verder wegzakken in dit dal van zelfmedelijden, zodat er niemand meer overblijft die leuke dingen met je kan doen, of wat van het leven maken? Eigenlijk is het wel goed dat het uit is, zo word je gedwongen meer zelfvertrouwen en zelfrespect te krijgen. Als je dat overwonnen hebt, ben je al een heel eind.
zondag 8 november 2009 om 12:41
quote:Jasmina schreef op 08 november 2009 @ 01:14:
Jeetje wat een ondankbare reactie op mensen die de moeite doen om je te helpen! Daar kun je toch wel wat respect voor opbrengen...Dit zijn allemaal normale mensen, ieder met z'n eigen problemen en jij wilt iemand die je begrijpt. Daar kom je niet veel verder mee toch, je wilt toch advies?
Het is al eerder gezegd: iedereen weet wat het is, liefdesverdriet. Jij denkt dat je de enige bent, maar het is niet zo. Ik weet nog goed hoe kut ik me voelde toen het uit was met mijn - dacht ik - grote liefde.
Het ergste is nog, dat je zegt dat je niemand bent als je je vriend niet aan je zijde hebt. Dan ben je wel HEEL onzeker! Terwijl mensen jou misschien zien lopen en denken: wat een leuke meid. Kom op, zorg ervoor dat je de moeite waard bent en dat je onafhankelijk wilt zijn!
Wat wil je liever: verder wegzakken in dit dal van zelfmedelijden, zodat er niemand meer overblijft die leuke dingen met je kan doen, of wat van het leven maken? Eigenlijk is het wel goed dat het uit is, zo word je gedwongen meer zelfvertrouwen en zelfrespect te krijgen. Als je dat overwonnen hebt, ben je al een heel eind.Ik vind het ook heel lief en aardig dat iedereen reageert, en ik weet ook wel dat iedereen het beste voor mij wil en daarom zo reageert (behalve Madhe dan, jezus wat een mens! daar wil ik niet eens meer op reageren). Maar al die reacties zijn precies die reacties die ik al had verwacht, niets verrassends dus. Ik had gehoopt hier iemand te vinden die mij wel zou begrijpen, niet iemand die ook liefdesverdriet heeft gehad (want dat heeft vrijwel iedereen), maar iemand die mijn hele situatie begrijpt. Ik zeg ook niet dat ik de enige ben met liefdesverdriet, maar ik ben wel de enige die in deze situatie zit. Iedereen beleeft liefdesverdriet in een andere situatie; iedereen heeft een ander leven. De meeste van jullie die liefdesverdriet hebben gehad, hadden nog mensen om op terug te vallen. Iemand om bij uit te huilen, je verhaal te doen, en leuke dingen mee te gaan doen. Als je je hele leven lang al een beetje de 'outsider' bent, en nooit echt ergens bij hoort, nooit een man interesse in je toont, dan kun je onmogelijk van jezelf houden. Als de hele wereld jou juist laat zien dat je NIET zo leuk bent en de moeite waard; zelfs als je wél van jezelf hield, dan zal dat verzwakken. Dan ga je ook echt denken dat je niet zo leuk bent. Toen ik mijn vriend leerde kennen was hij de eerste die mij zo leuk vond en bij mij wilde zijn, maar uiteindelijk heeft zelfs hij ingezien dat ik helemaal niet zo leuk en de moeite waard ben. En dat maakt je nog ongelukkiger dan je al was vóór hem.
Jeetje wat een ondankbare reactie op mensen die de moeite doen om je te helpen! Daar kun je toch wel wat respect voor opbrengen...Dit zijn allemaal normale mensen, ieder met z'n eigen problemen en jij wilt iemand die je begrijpt. Daar kom je niet veel verder mee toch, je wilt toch advies?
Het is al eerder gezegd: iedereen weet wat het is, liefdesverdriet. Jij denkt dat je de enige bent, maar het is niet zo. Ik weet nog goed hoe kut ik me voelde toen het uit was met mijn - dacht ik - grote liefde.
Het ergste is nog, dat je zegt dat je niemand bent als je je vriend niet aan je zijde hebt. Dan ben je wel HEEL onzeker! Terwijl mensen jou misschien zien lopen en denken: wat een leuke meid. Kom op, zorg ervoor dat je de moeite waard bent en dat je onafhankelijk wilt zijn!
Wat wil je liever: verder wegzakken in dit dal van zelfmedelijden, zodat er niemand meer overblijft die leuke dingen met je kan doen, of wat van het leven maken? Eigenlijk is het wel goed dat het uit is, zo word je gedwongen meer zelfvertrouwen en zelfrespect te krijgen. Als je dat overwonnen hebt, ben je al een heel eind.Ik vind het ook heel lief en aardig dat iedereen reageert, en ik weet ook wel dat iedereen het beste voor mij wil en daarom zo reageert (behalve Madhe dan, jezus wat een mens! daar wil ik niet eens meer op reageren). Maar al die reacties zijn precies die reacties die ik al had verwacht, niets verrassends dus. Ik had gehoopt hier iemand te vinden die mij wel zou begrijpen, niet iemand die ook liefdesverdriet heeft gehad (want dat heeft vrijwel iedereen), maar iemand die mijn hele situatie begrijpt. Ik zeg ook niet dat ik de enige ben met liefdesverdriet, maar ik ben wel de enige die in deze situatie zit. Iedereen beleeft liefdesverdriet in een andere situatie; iedereen heeft een ander leven. De meeste van jullie die liefdesverdriet hebben gehad, hadden nog mensen om op terug te vallen. Iemand om bij uit te huilen, je verhaal te doen, en leuke dingen mee te gaan doen. Als je je hele leven lang al een beetje de 'outsider' bent, en nooit echt ergens bij hoort, nooit een man interesse in je toont, dan kun je onmogelijk van jezelf houden. Als de hele wereld jou juist laat zien dat je NIET zo leuk bent en de moeite waard; zelfs als je wél van jezelf hield, dan zal dat verzwakken. Dan ga je ook echt denken dat je niet zo leuk bent. Toen ik mijn vriend leerde kennen was hij de eerste die mij zo leuk vond en bij mij wilde zijn, maar uiteindelijk heeft zelfs hij ingezien dat ik helemaal niet zo leuk en de moeite waard ben. En dat maakt je nog ongelukkiger dan je al was vóór hem.
zondag 8 november 2009 om 13:41
Lieve Terin,
Je schrijft: Als je je hele leven lang al een beetje de 'outsider' bent, en nooit echt ergens bij hoort, nooit een man interesse in je toont, dan kun je onmogelijk van jezelf houden. Als de hele wereld jou juist laat zien dat je NIET zo leuk bent en de moeite waard; zelfs als je wél van jezelf hield, dan zal dat verzwakken.
Dat herken ik wel. Ik zal niet teveel in details treden, maar dacht vroeger ook vaak op die manier. Geen vriendje, weinig vriendinnen > ik zal wel niet leuk zijn. Maar dat is nou precies de foute gedachte! Je roept het als het ware over jezelf af, heb ik ontdekt. En dat moet je veranderen.
Wat voor jou heel goed zou helpen - het klinkt suf, maar het helpt echt, ik ken meerdere mensen die er baat bij hadden - is een cursus assertiviteit/zelfvertrouwen. Dan leer je hoe je je houding verandert, zodat mensen je wél zien staan. Het lijkt me niet dat je dit helemaal alleen kunt, en in zo'n cursus zitten lotgenoten.
Stel, je ziet twee mensen over straat lopen. De een loopt wat ineengezakt, met een droevig gezicht. De ander loopt rechtop, borst vooruit en straalt iets uit. Die tweede lijkt je toch leuker gezelschap, niet? Probeer het eens uit: rechtop lopen, zelfverzekerd en met een glimlach. Probeer eens te lachen naar onbekenden op straat. Dat is goed voor je zelfvertrouwen.
Je moet echt in jezelf geloven en jezelf de moeite waard vinden. Dan komen er vanzelf leuke mensen op je af. Doe eens dingen die je normaal niet zou doen. Je zei al dat je alleen op reis ging. Dat zou je ook in een groep kunnen doen met mensen die allemaal alleen gaan, en toch samen.
Je schrijft: Als je je hele leven lang al een beetje de 'outsider' bent, en nooit echt ergens bij hoort, nooit een man interesse in je toont, dan kun je onmogelijk van jezelf houden. Als de hele wereld jou juist laat zien dat je NIET zo leuk bent en de moeite waard; zelfs als je wél van jezelf hield, dan zal dat verzwakken.
Dat herken ik wel. Ik zal niet teveel in details treden, maar dacht vroeger ook vaak op die manier. Geen vriendje, weinig vriendinnen > ik zal wel niet leuk zijn. Maar dat is nou precies de foute gedachte! Je roept het als het ware over jezelf af, heb ik ontdekt. En dat moet je veranderen.
Wat voor jou heel goed zou helpen - het klinkt suf, maar het helpt echt, ik ken meerdere mensen die er baat bij hadden - is een cursus assertiviteit/zelfvertrouwen. Dan leer je hoe je je houding verandert, zodat mensen je wél zien staan. Het lijkt me niet dat je dit helemaal alleen kunt, en in zo'n cursus zitten lotgenoten.
Stel, je ziet twee mensen over straat lopen. De een loopt wat ineengezakt, met een droevig gezicht. De ander loopt rechtop, borst vooruit en straalt iets uit. Die tweede lijkt je toch leuker gezelschap, niet? Probeer het eens uit: rechtop lopen, zelfverzekerd en met een glimlach. Probeer eens te lachen naar onbekenden op straat. Dat is goed voor je zelfvertrouwen.
Je moet echt in jezelf geloven en jezelf de moeite waard vinden. Dan komen er vanzelf leuke mensen op je af. Doe eens dingen die je normaal niet zou doen. Je zei al dat je alleen op reis ging. Dat zou je ook in een groep kunnen doen met mensen die allemaal alleen gaan, en toch samen.
zondag 8 november 2009 om 13:45
Oja, en het feit dat je vriend je zo leuk vond, betekent toch dat je ook leuk bént? Waarschijnlijk was je zo bang om hem kwijt te raken, dat hij er bang van werd. En dat vinden mannen niet aantrekkelijk, een vrouw die compleet afhankelijk is. Iedereen is de moeite waard, jij ook! Het kan echt niet zo zijn dat jij een stom wijf bent die niemand moet.
zondag 8 november 2009 om 14:10
quote:Terin schreef op 07 november 2009 @ 12:41:
Je kunt je toch ook wel voorstellen dat als niemand je de moeite waard vindt, dat het onmogelijk is om van jezelf te houden? Toen ik mijn vriend had, vond ik mezelf voor het eerst leuk en de moeite waard, omdat hij dat vond.
Het is allemaal al gezegd, dus ik beperk me alleen tot bovenstaande, want ik denk dat daar de kern van het verhaal inzit. Jij gaat van de ander uit i.p.v. van jezelf. Als anderen je niet de moeite waard vinden, dan ben je dat niet. En als de ander je wel leuk vindt (je ex bijv.) dan ben je het wel?
Fout! Je moet het omdraaien. Jij bent wél de moeite waard (en misschien moet je dat met psychische hulp ontdekken) en als je dat zelf vindt, dan vinden anderen dat ook. En vinden ze het toevallig niet (want niemand wordt door iedereen leuk gevonden), dan is dan hun probleem, want jij weet dan wel beter!
Zelf heb ik ook heel veel verdriet gehad om m'n eerste liefde toen die relatie uit ging. Vooral toen na een week bleek dat mijn enige en beste vriendin er met mijn eerste liefde 'vandoor ging'. Ik was in één klap de enige 2 mensen kwijt, die ik daarvoor volledig vertrouwde. Mijn wereld stortte in en weken, zo niet maanden heb ik alles op de automatische piloot gedaan en leefde ik in een soort van waas. Kreeg dezelfde reacties als jij nu, alleen deed ik er wel wat mee. Heb me voorgenomen dat ik mijn leven niet meer op de ander richtte, maar op mezelf. Ben op zoek gegaan naar nieuwe vriendinnen (ze zitten overal... studie, werk, sportclubs, etc.) en daar veel tijd in gestopt. En achteraf ben ik daar heel blij om, want mijn leven is nu geweldig. En dat terwijl ik vrijgezel ben... Het kan dus heus. Tis maar wat je er zelf van maakt...
Je kunt je toch ook wel voorstellen dat als niemand je de moeite waard vindt, dat het onmogelijk is om van jezelf te houden? Toen ik mijn vriend had, vond ik mezelf voor het eerst leuk en de moeite waard, omdat hij dat vond.
Het is allemaal al gezegd, dus ik beperk me alleen tot bovenstaande, want ik denk dat daar de kern van het verhaal inzit. Jij gaat van de ander uit i.p.v. van jezelf. Als anderen je niet de moeite waard vinden, dan ben je dat niet. En als de ander je wel leuk vindt (je ex bijv.) dan ben je het wel?
Fout! Je moet het omdraaien. Jij bent wél de moeite waard (en misschien moet je dat met psychische hulp ontdekken) en als je dat zelf vindt, dan vinden anderen dat ook. En vinden ze het toevallig niet (want niemand wordt door iedereen leuk gevonden), dan is dan hun probleem, want jij weet dan wel beter!
Zelf heb ik ook heel veel verdriet gehad om m'n eerste liefde toen die relatie uit ging. Vooral toen na een week bleek dat mijn enige en beste vriendin er met mijn eerste liefde 'vandoor ging'. Ik was in één klap de enige 2 mensen kwijt, die ik daarvoor volledig vertrouwde. Mijn wereld stortte in en weken, zo niet maanden heb ik alles op de automatische piloot gedaan en leefde ik in een soort van waas. Kreeg dezelfde reacties als jij nu, alleen deed ik er wel wat mee. Heb me voorgenomen dat ik mijn leven niet meer op de ander richtte, maar op mezelf. Ben op zoek gegaan naar nieuwe vriendinnen (ze zitten overal... studie, werk, sportclubs, etc.) en daar veel tijd in gestopt. En achteraf ben ik daar heel blij om, want mijn leven is nu geweldig. En dat terwijl ik vrijgezel ben... Het kan dus heus. Tis maar wat je er zelf van maakt...
zondag 8 november 2009 om 16:26
Maar je blijft je situatie boven alles zetten qua rottigheid. Je veegt toch elke keer adviezen van tafel onder het motto, niemand snapt mij. Wat echt onzin is. Er zijn echt genoeg mensen zoals jij. En echt, ik vind mijn situatie van 3 jr geleden helemaal niet zo veel verschillen. Daarom reageer ik ook. Alleen jij reageert anders, schouders eronder en grijp dit dan aan om aan jezelf en je situatie te werken.
Mijn ex en ik waren al jaren beste vrienden voordat we wat kregen. Toen het uit was verloor ik mn liefde en mn beste vriend (en een groot deel van mn vriendengroep. Mijn ex had nl een ander, de directe reden voor uitmaken, en ik wilde ze daar niet tegenkomen). Dat was ook enorm klote. Ik had wel vrienden, maar daar heb ik zelf ook enorm in moeten investeren erna. En nu kijk ik naar mn leventje en heb ik best wel een druk sociaal leven, met veel mensen die ik hiervoor niet kende. Ben ook zelfverzekerder.
Je bent nu echt een beetje aan het slachtofferen. Genoeg mensen snappen je. Al geloof jij dat niet. Dat je allemaal dezelfde reacties krijgt (soms wat feller, misschien omdat niemand door lijkt te dringen of wat liever, want we weten wel dat het klote is), ligt misschien in het feit dat daar misschien wel de oplossing ligt. Ga eens met iemand praten en onderneem nieuwe dingen. Je komt er heus wel uit. De sleutel ligt echt van binnen.
Nah idd ik val in herhaling. Ik weet nog wel een forum waar alleen liefdesverdrietigen posten, misschien kan je anders daar je ei kwijt. Hier wordt gewoon niet eenzijdig naar je situatie gekeken. Ik weet alleen niet of ik dat adres hier zomaar mag posten. Zoek daar anders even naar.
Mijn ex en ik waren al jaren beste vrienden voordat we wat kregen. Toen het uit was verloor ik mn liefde en mn beste vriend (en een groot deel van mn vriendengroep. Mijn ex had nl een ander, de directe reden voor uitmaken, en ik wilde ze daar niet tegenkomen). Dat was ook enorm klote. Ik had wel vrienden, maar daar heb ik zelf ook enorm in moeten investeren erna. En nu kijk ik naar mn leventje en heb ik best wel een druk sociaal leven, met veel mensen die ik hiervoor niet kende. Ben ook zelfverzekerder.
Je bent nu echt een beetje aan het slachtofferen. Genoeg mensen snappen je. Al geloof jij dat niet. Dat je allemaal dezelfde reacties krijgt (soms wat feller, misschien omdat niemand door lijkt te dringen of wat liever, want we weten wel dat het klote is), ligt misschien in het feit dat daar misschien wel de oplossing ligt. Ga eens met iemand praten en onderneem nieuwe dingen. Je komt er heus wel uit. De sleutel ligt echt van binnen.
Nah idd ik val in herhaling. Ik weet nog wel een forum waar alleen liefdesverdrietigen posten, misschien kan je anders daar je ei kwijt. Hier wordt gewoon niet eenzijdig naar je situatie gekeken. Ik weet alleen niet of ik dat adres hier zomaar mag posten. Zoek daar anders even naar.
zondag 8 november 2009 om 18:30
quote:Terin schreef op 08 november 2009 @ 12:41:
[...]
Ik vind het ook heel lief en aardig dat iedereen reageert, en ik weet ook wel dat iedereen het beste voor mij wil en daarom zo reageert (behalve Madhe dan, jezus wat een mens! daar wil ik niet eens meer op reageren). Maar al die reacties zijn precies die reacties die ik al had verwacht, niets verrassends dus.Wat ontzettend netjes van je om dat niet ergens in een post te verwerken, maar dat je mij ( via een @ bijvoorbeeld) daar rechtstreeks op aanspreekt. Het spreekt echt heel erg voor je. Petje af, ik ben trots op je.
[...]
Ik vind het ook heel lief en aardig dat iedereen reageert, en ik weet ook wel dat iedereen het beste voor mij wil en daarom zo reageert (behalve Madhe dan, jezus wat een mens! daar wil ik niet eens meer op reageren). Maar al die reacties zijn precies die reacties die ik al had verwacht, niets verrassends dus.Wat ontzettend netjes van je om dat niet ergens in een post te verwerken, maar dat je mij ( via een @ bijvoorbeeld) daar rechtstreeks op aanspreekt. Het spreekt echt heel erg voor je. Petje af, ik ben trots op je.
zondag 8 november 2009 om 23:25
quote:Madhe schreef op 08 november 2009 @ 18:30:
[...]
Wat ontzettend netjes van je om dat niet ergens in een post te verwerken, maar dat je mij ( via een @ bijvoorbeeld) daar rechtstreeks op aanspreekt. Het spreekt echt heel erg voor je. Petje af, ik ben trots op je.Zachte heelmeesters maken stinkende wonden? Ben het eigenlijk wel met Madhe eens, iedereen zegt hier toch ongeveer hetzelfde, alleen de vorm is soms net iets anders. Volgens mij ook niet gemeen bedoeld, alleen om je wakker te schudden...
[...]
Wat ontzettend netjes van je om dat niet ergens in een post te verwerken, maar dat je mij ( via een @ bijvoorbeeld) daar rechtstreeks op aanspreekt. Het spreekt echt heel erg voor je. Petje af, ik ben trots op je.Zachte heelmeesters maken stinkende wonden? Ben het eigenlijk wel met Madhe eens, iedereen zegt hier toch ongeveer hetzelfde, alleen de vorm is soms net iets anders. Volgens mij ook niet gemeen bedoeld, alleen om je wakker te schudden...
