Relaties
alle pijlers
Hier wil ik niet zijn ?
dinsdag 25 augustus 2009 om 14:06
Stel: Je bent een lange tijd samen met je partner. Plots overmeestert het 'hier-wil-ik-niet-zijn-gevoel' je. Het gevoel herhaalt zich. Je weet niet waarom je er niet wil zijn, noch waar je wél zou willen zijn. Wat heeft dit te betekenen? Ik vraag om mensen die spreken uit ervaring, daar ik die ervaring zelf niet heb.
Alvast bedankt.
Alvast bedankt.
dinsdag 25 augustus 2009 om 14:35
het hoeft niet eens zozeer iets met je relatie te maken hebben.
ik heb dat ook wel eens gehad, was toen overspannen en helemaal niet gelukkig.
je eerste ingeving kan dan zijn dat je uit die relatie wil, maar misschien is er wel iets anders op de achtergrond dat je onrustig maakt.
na 10 jaar twijfelen, ben ik wel uit die relatie gestapt en een heel stuk gelukkiger geworden.
ook nooit meer dat gevoel gehad.
maar nog steeds denk ik niet dat het alleen maar aan die relatie lag.
ik heb dat ook wel eens gehad, was toen overspannen en helemaal niet gelukkig.
je eerste ingeving kan dan zijn dat je uit die relatie wil, maar misschien is er wel iets anders op de achtergrond dat je onrustig maakt.
na 10 jaar twijfelen, ben ik wel uit die relatie gestapt en een heel stuk gelukkiger geworden.
ook nooit meer dat gevoel gehad.
maar nog steeds denk ik niet dat het alleen maar aan die relatie lag.
dinsdag 25 augustus 2009 om 16:04
Heb ik soms ook last van. Ben naar de Randstad verhuisd en gaan samenwonen. Nog heel vaak het gevoel wat ik me in de vredesnaam in mijn hoofd heb gehaald om te verhuizen. Ben er door veel praten achter dat het door heimwee komt, ik mis m'n stad. Het gevoel is het sterkste als ik daar weer een weekendje ben geweest en thuis op de bank zit. Had er geen idee van dat je een woonplaats zo kunt gaan missen.
Ben er wel van overtuigd dat we het samen prima gaan redden trouwens.
Ben er wel van overtuigd dat we het samen prima gaan redden trouwens.
dinsdag 25 augustus 2009 om 16:07
dinsdag 25 augustus 2009 om 16:29
dinsdag 25 augustus 2009 om 19:13
dinsdag 25 augustus 2009 om 19:26
Paradoxa, volgens mij hoeft dat niet persé je relatie de kop te kosten. Ik worstel daar zelf ook weleens mee. Niet zozeer met 'hier wil ik niet zijn', maar ik ben sinds mijn 18e samen met dezelfde (ben 24) en zoveel veranderd in die tijd, en hij ook, zoveel nieuwe dingen ondernomen, tijd voor mezelf genomen en soms nog nodig. Toch weet ik zeker dat ik hem niet kwijt wil. Hoe dat precies te combineren is weet ik ook niet precies, tot nu toe gaat het wel goed bij mij, maar ik worstel vaak met die vraag.
dinsdag 25 augustus 2009 om 20:24
Maar stel je jezelf die vragen wanneer het echt, echt, echt goed zit?
Ik heb sinds een tijdje niet meer het 'was-ze-maar-hier-gevoel', integendeel. Haar aanwezigheid is wel leuk, maar niet 'bevredigend'. Dan denk ik: is dit het wel?
Ik geef om haar, dat weet ik. Anders zou ik er toch niet zo over nadenken?
Zijn dit überhaupt vragen waarmee een mens op deze leeftijd mee moet bezig zijn?
Ik heb sinds een tijdje niet meer het 'was-ze-maar-hier-gevoel', integendeel. Haar aanwezigheid is wel leuk, maar niet 'bevredigend'. Dan denk ik: is dit het wel?
Ik geef om haar, dat weet ik. Anders zou ik er toch niet zo over nadenken?
Zijn dit überhaupt vragen waarmee een mens op deze leeftijd mee moet bezig zijn?
dinsdag 25 augustus 2009 om 20:45
Als je het op die manier formuleert dan denk ik dat het niet zo goed zit, want jouw vragen kunnen eigenlijk alleen beantwoord worden met 'nee, dat is niet goed'.
Mijn ouders zijn al 35 jaar bij elkaar en hebben een heel gelukkig huwelijk. Ik denk niet dat hun leven al bevredigend is, alleen door elkaars aanwezigheid. Ze hebben er hobbies naast, hun eigen bezigheden enzovoort.
Die tijd herken ik wel hoor, toen ik net verliefd was en begon te daten met mijn vriend, toen was alles leuk zolang we maar samen waren. Zijn aanwezigheid, oh die vervulde mij helemaal, om het maar dramatisch te stellen. Later wordt dat wat minder heftig en heb je ook weer ruimte voor andere dingen die je kunnen 'bevredigen'. niet seksueel maar bv. studie, werk, hobby's, vrienden, reizen, activiteiten weet ik veel, een huis bouwen. Toen ik net verliefd was leken al die dingen onbelangrijk. Nu ben ik weleens een week zó druk met mijn nieuwe baan dat ik weinig tijd heb voor mijn vriend.
Ik ken trouwens ook een mevrouw die nog steeds compleet opgaat in haar man, die zijn ook al een jaar of dertig samen, haar hele bestaan draait om hem en niets is leuk zonder hem. Ze zijn van middelbare leeftijd en eerlijk gezegd hoop ik echt NOOIT zo te worden. Dat lijkt me een hel.
Wat echt duidelijkheid zou geven is afstand, maar niet van jou uit. Als zij nu afstand van je neemt, als zij nu haar eigen ding gaat doen. Als jij dat niet trekt en merkt dat je toch graag weer meer contact wilt, dat je het niet zo leuk vindt dat ze meer aandacht lijkt te hebben voor de volleybalclub dan voor jou, dan zit het nog wel goed denk ik .
Als je haar totaal niet mist, dan weet je ook genoeg.
Alleen als jij zelf die afstand neemt dan werkt het niet. Dus wat is haar emailadres?
(ik merk zelf dat als mijn vriend een tijdje minder contact zoekt ik me meer naar hem toegetrokken voel en ik merk ook dat als ik zelf wat minder contact zoek hij er opeens weer bovenop zit, zo werkt dat blijkbaar).
Mijn ouders zijn al 35 jaar bij elkaar en hebben een heel gelukkig huwelijk. Ik denk niet dat hun leven al bevredigend is, alleen door elkaars aanwezigheid. Ze hebben er hobbies naast, hun eigen bezigheden enzovoort.
Die tijd herken ik wel hoor, toen ik net verliefd was en begon te daten met mijn vriend, toen was alles leuk zolang we maar samen waren. Zijn aanwezigheid, oh die vervulde mij helemaal, om het maar dramatisch te stellen. Later wordt dat wat minder heftig en heb je ook weer ruimte voor andere dingen die je kunnen 'bevredigen'. niet seksueel maar bv. studie, werk, hobby's, vrienden, reizen, activiteiten weet ik veel, een huis bouwen. Toen ik net verliefd was leken al die dingen onbelangrijk. Nu ben ik weleens een week zó druk met mijn nieuwe baan dat ik weinig tijd heb voor mijn vriend.
Ik ken trouwens ook een mevrouw die nog steeds compleet opgaat in haar man, die zijn ook al een jaar of dertig samen, haar hele bestaan draait om hem en niets is leuk zonder hem. Ze zijn van middelbare leeftijd en eerlijk gezegd hoop ik echt NOOIT zo te worden. Dat lijkt me een hel.
Wat echt duidelijkheid zou geven is afstand, maar niet van jou uit. Als zij nu afstand van je neemt, als zij nu haar eigen ding gaat doen. Als jij dat niet trekt en merkt dat je toch graag weer meer contact wilt, dat je het niet zo leuk vindt dat ze meer aandacht lijkt te hebben voor de volleybalclub dan voor jou, dan zit het nog wel goed denk ik .
Als je haar totaal niet mist, dan weet je ook genoeg.
Alleen als jij zelf die afstand neemt dan werkt het niet. Dus wat is haar emailadres?
(ik merk zelf dat als mijn vriend een tijdje minder contact zoekt ik me meer naar hem toegetrokken voel en ik merk ook dat als ik zelf wat minder contact zoek hij er opeens weer bovenop zit, zo werkt dat blijkbaar).
dinsdag 25 augustus 2009 om 22:39
Ik licht nog even iets toe:
Ik heb een tijdje terug iemand anders leren kennen. Hierdoor compleet beginnen twijfelen. Alles opgebiecht en afstand genomen. Heel pijnlijk en verwarrend allemaal. Blind gaan voor een verliefdheid leek me geen goed idee. Ik kreeg de kans, maar hield telkens de boot af. Die andere is nu van de baan (ze heeft iemand anders!). Het deed even (dag?) heel raar, maar nu kan ik terug ademen. Door deze affaire m'n vriendin heel de vakantie niet gezien. Ik nam afstand, wat zij respecteerde en wat ik op mijn beurt bijzonder apprecieer.
Ik denk dagelijks aan haar, maar of ik haar ook mis, dat is zozeer de vraag? Langs de andere kant kan ik me ook niet inbeelden dat ze er niet zou zijn, dat ik niets van haar verneem, dat we niet meer zouden praten. Ik respecteer haar, apprecieer haar, maar ik verlang niet langer naar haar ...
Ergens voel ik dat het tijd is voor mezelf, dat het tijd wordt de wereld te ontdekken. Anderzijds vraag ik me af waarom ik deze relatie zou laten?
Is dit herkenbaar? Aan welke visie houd ik het best vast?
Is dit een fase? Is dit een overgang?
Ik vraag jullie niet om te zeggen wat ik moet doen, maar ik vraag om een visie, een gedachtengang, een raad, ...
Hartelijk dank
Ik heb een tijdje terug iemand anders leren kennen. Hierdoor compleet beginnen twijfelen. Alles opgebiecht en afstand genomen. Heel pijnlijk en verwarrend allemaal. Blind gaan voor een verliefdheid leek me geen goed idee. Ik kreeg de kans, maar hield telkens de boot af. Die andere is nu van de baan (ze heeft iemand anders!). Het deed even (dag?) heel raar, maar nu kan ik terug ademen. Door deze affaire m'n vriendin heel de vakantie niet gezien. Ik nam afstand, wat zij respecteerde en wat ik op mijn beurt bijzonder apprecieer.
Ik denk dagelijks aan haar, maar of ik haar ook mis, dat is zozeer de vraag? Langs de andere kant kan ik me ook niet inbeelden dat ze er niet zou zijn, dat ik niets van haar verneem, dat we niet meer zouden praten. Ik respecteer haar, apprecieer haar, maar ik verlang niet langer naar haar ...
Ergens voel ik dat het tijd is voor mezelf, dat het tijd wordt de wereld te ontdekken. Anderzijds vraag ik me af waarom ik deze relatie zou laten?
Is dit herkenbaar? Aan welke visie houd ik het best vast?
Is dit een fase? Is dit een overgang?
Ik vraag jullie niet om te zeggen wat ik moet doen, maar ik vraag om een visie, een gedachtengang, een raad, ...
Hartelijk dank
woensdag 26 augustus 2009 om 01:42
Het is onvrede denk ik ook idd. Had zelf ook een tijd terug vaak die gedachte, maar wat ik dan wel wilde wist ik soms ook niet, wel wist ik wat ik niet wilde. Uiteindeljjk is mijn relatie uitgegaan en heb ik een baan gekregen na afronding van studie en die 2 zaken hebben ervoor gezorgd dat ik grotendeels van dat gevoel af ben.
woensdag 26 augustus 2009 om 01:53
Ja, onvrede. Zo'n is-dit-het-nou gevoel.
Het kan overgaan, of niet.
Neem iig niet te snel een beslissing, laat het maar even zo. Kijk of er andere dingen zijn in je leven die je zou willen veranderen, die geen betrekking hebben op je relatie.
Die onvrede komt vaak niet uit slechts 1 aspect van je leven.
Je relatie beëindigen kan altijd nog, maar wel pas als je heel zeker bent van je zaak.
Het kan overgaan, of niet.
Neem iig niet te snel een beslissing, laat het maar even zo. Kijk of er andere dingen zijn in je leven die je zou willen veranderen, die geen betrekking hebben op je relatie.
Die onvrede komt vaak niet uit slechts 1 aspect van je leven.
Je relatie beëindigen kan altijd nog, maar wel pas als je heel zeker bent van je zaak.
donderdag 27 augustus 2009 om 10:59
Ik ken het gevoel van hier wil ik niet zijn. Niet alleen in relaties maar vaak ook in een bepaalde situatie en dan merk ik aan mezelf dat in die situaties het gaat om onmacht en onvrede. Dan zou ik graag willen dat dingen anders liepen of waren gegaan. Het beste is natuurlijk erover praten maar soms kan dat gewoon niet door een bepaalde situatie of weet je niet waar het precies aan ligt. Bij mij werkt het om een paar dagen leuke dingen te doen met vrienden of vriendlief en dan ging het meestal wel over. Maar ook ik heb nu de laatste paar maanden het gevoel dit wil ik niet zo en hier wil ik niet zijn. Alleen de vraag wat ik wel wil of waar ik wel wil zijn kan ik niet beantwoordne (nog). Denk dat dat ook te maken heeft ouder worden en bewuster worden van jezelf...
Is het wel afkomstig uit onvrede met je relatie dan zou ik het proberen aan te kaarten bij je vriend...
Is het wel afkomstig uit onvrede met je relatie dan zou ik het proberen aan te kaarten bij je vriend...
donderdag 27 augustus 2009 om 11:04
Herken er ook wel iets in.
Ik heb het vaak s´avonds in bed. Krijg dan een heel onrustig gevoel over mij heen. Kan mijn lichaam niet ontspannen en het lijkt of ik bepaalde gedachten niet toe durf te laten in mijn hoofd. Heel vervelend. Ik durf er ook niet teveel over na te denken, bang dat ik idd niet tevreden ben met de huidige situatie...
Ik heb het vaak s´avonds in bed. Krijg dan een heel onrustig gevoel over mij heen. Kan mijn lichaam niet ontspannen en het lijkt of ik bepaalde gedachten niet toe durf te laten in mijn hoofd. Heel vervelend. Ik durf er ook niet teveel over na te denken, bang dat ik idd niet tevreden ben met de huidige situatie...
