Relaties
alle pijlers
Hij maakt me gek
maandag 4 mei 2009 om 19:13
Dag lieve lezers,
Ik weet niet goed wat ik hier mee bereiken wil. Misschien het gewoon eens van me afschrijven, tips over wat ik hier mee moet, hij maakt me gek!
Ik ken hem inmiddels ruim 1,5 jaar via mijn werk. Die allereerste blik, ik was meteen al verkocht. We kregen een bijzondere band. Zagen elkaar wekelijks en spraken over allerlei dingen. Ik zag een fonkeling wanneer we elkaar aankeken. Er was ' iets'.
Op het moment dat ik hem leerde kennen had ik een vriend. Ondanks dat ik hem leuk vond, voor mij een no-go om het ook maar een kans te geven. Hij liet daarbuiten al vaak te kennen dat hij voorlopig niet zat te wachten op een relatie. Ik vond/vind hem er ook geen type voor, echt een happy single die geniet van het leven! Ondanks mijn relatie, dacht ik buiten werktijd veel aan hem, aan ons. Altijd als we elkaar zagen, was er een wederzijdse blijdschap, een enthousiasme! Er hing een spanning. We moesten elkaar altijd even aanraken, lachen. Ik was ook altijd zo vrolijk als ik hem zag! (de relatie die ik toen had raakte een halfjaar later uit; stond geheel los van dit verhaal!)
Toch was het allemaal ook zo dubbel. Ik wist namelijk ook, dat het een jongen is die verder totaal niet bij me zou passen. Mentaal gezien zo verschillend! Het zou nooit gaan werken. Maar toch die aantrekkingskracht.
Het vreemde was, dat dit enthousiasme vaak wederzijds was, maar soms zo ineens kon omslaan, dan kon hij me ook prima negeren. Ik kreeg op een gegeven moment moeilijk hoogte van hem. In een slechte bui van mijzelf (als ik hier zat van was) kon ik hem dan ook prima negeren, alleen wist hij dan altijd weer mijn aandacht en reacties uit te lokken. Alsof ik hem niet 'mocht' negeren.
Ik kreeg uiteindelijk zijn gsm nummer. We smsten soms (altijd mijn initiatief om te beginnen). Als ik hem dan weer in real live zag bracht hij soms zaken weer ter sprake (begon bv deuntje te fluiten van de film waar we het over hadden gehad). Maar ineens later, kreeg ik een sms dat hij niet op mijn berichten zat te wachten. Ik was kwaad en een beetje teleurgesteld. Wat wilde hij nou?!
Kort daarna hadden we ineens weer een heel leuke dag samen. Veel lachen, blikken over-en weer, zinspelingen die er niet om logen, hij pakte zelfs mijn handen vast en we stonden innig te dansen! (ja, muziek op het werk
) hij bood ineens zijn excuses aan. Het was niet zozeer dat hij niet met mij wilde smsen, hij had gewoon een hekel aan smsen in het algemeen.
Oké, ik was weer vrolijk. Helemaal toen hij me uitnodigde om hem buiten het werk om beter te leren kennen. We maakten een afspraak voor een week later. Gezellig samen wat drinken. Toen ik hem die avond sprak en vroeg of het nog doorging, liet hij ineens weten niet te kunnen. Ik was weer zó teleurgesteld! Hij ging wel uit, oke, ik moest en zou ook uit. En ja, ik kwam hem tegen. Allebei teveel drank op. En hij nodigde me uit met hem mee naar huis te gaan. Natuurlijk wilde ik wel mee! Van het een kwam het ander. We hadden sex. Eindelijk!
Maar snel sloeg het enthousiasme alweer om. Toen direct erna het verzoek kwam om het stil te houden. Ik voelde me ineens zo gebruikt. Me laten leiden door drank, lust en door hem. Hij, de man die ik al zo lang wilde! Hij wist het..! Enigszins teleurgesteld ging ik naar huis. Een week later zag ik hem pas weer. Zijn blik, alsof het goed was! Hij lachte. Maar aan het eind van de dag, negeerde hij me weer volledig. Ik werd er radeloos van. Ik wórd er radeloos van! Ook word ik radeloos van mijzelf. Ik wéét dat we niet bij elkaar passen. Het zou nooit gaan werken. Maar waarom krijg ik hem dan niet uit mijn hoofd. Waarom laat ik me zo behandelen en ben ik zo afhankelijk van hem?! Ik wil hem vergeten (eigenlijk ook niet) maar hij zit vast in mijn hoofd. Hij stroomt door m'n bloed. Al 1,5 jaar, help!!
Ik weet niet goed wat ik hier mee bereiken wil. Misschien het gewoon eens van me afschrijven, tips over wat ik hier mee moet, hij maakt me gek!
Ik ken hem inmiddels ruim 1,5 jaar via mijn werk. Die allereerste blik, ik was meteen al verkocht. We kregen een bijzondere band. Zagen elkaar wekelijks en spraken over allerlei dingen. Ik zag een fonkeling wanneer we elkaar aankeken. Er was ' iets'.
Op het moment dat ik hem leerde kennen had ik een vriend. Ondanks dat ik hem leuk vond, voor mij een no-go om het ook maar een kans te geven. Hij liet daarbuiten al vaak te kennen dat hij voorlopig niet zat te wachten op een relatie. Ik vond/vind hem er ook geen type voor, echt een happy single die geniet van het leven! Ondanks mijn relatie, dacht ik buiten werktijd veel aan hem, aan ons. Altijd als we elkaar zagen, was er een wederzijdse blijdschap, een enthousiasme! Er hing een spanning. We moesten elkaar altijd even aanraken, lachen. Ik was ook altijd zo vrolijk als ik hem zag! (de relatie die ik toen had raakte een halfjaar later uit; stond geheel los van dit verhaal!)
Toch was het allemaal ook zo dubbel. Ik wist namelijk ook, dat het een jongen is die verder totaal niet bij me zou passen. Mentaal gezien zo verschillend! Het zou nooit gaan werken. Maar toch die aantrekkingskracht.
Het vreemde was, dat dit enthousiasme vaak wederzijds was, maar soms zo ineens kon omslaan, dan kon hij me ook prima negeren. Ik kreeg op een gegeven moment moeilijk hoogte van hem. In een slechte bui van mijzelf (als ik hier zat van was) kon ik hem dan ook prima negeren, alleen wist hij dan altijd weer mijn aandacht en reacties uit te lokken. Alsof ik hem niet 'mocht' negeren.
Ik kreeg uiteindelijk zijn gsm nummer. We smsten soms (altijd mijn initiatief om te beginnen). Als ik hem dan weer in real live zag bracht hij soms zaken weer ter sprake (begon bv deuntje te fluiten van de film waar we het over hadden gehad). Maar ineens later, kreeg ik een sms dat hij niet op mijn berichten zat te wachten. Ik was kwaad en een beetje teleurgesteld. Wat wilde hij nou?!
Kort daarna hadden we ineens weer een heel leuke dag samen. Veel lachen, blikken over-en weer, zinspelingen die er niet om logen, hij pakte zelfs mijn handen vast en we stonden innig te dansen! (ja, muziek op het werk
) hij bood ineens zijn excuses aan. Het was niet zozeer dat hij niet met mij wilde smsen, hij had gewoon een hekel aan smsen in het algemeen.Oké, ik was weer vrolijk. Helemaal toen hij me uitnodigde om hem buiten het werk om beter te leren kennen. We maakten een afspraak voor een week later. Gezellig samen wat drinken. Toen ik hem die avond sprak en vroeg of het nog doorging, liet hij ineens weten niet te kunnen. Ik was weer zó teleurgesteld! Hij ging wel uit, oke, ik moest en zou ook uit. En ja, ik kwam hem tegen. Allebei teveel drank op. En hij nodigde me uit met hem mee naar huis te gaan. Natuurlijk wilde ik wel mee! Van het een kwam het ander. We hadden sex. Eindelijk!
Maar snel sloeg het enthousiasme alweer om. Toen direct erna het verzoek kwam om het stil te houden. Ik voelde me ineens zo gebruikt. Me laten leiden door drank, lust en door hem. Hij, de man die ik al zo lang wilde! Hij wist het..! Enigszins teleurgesteld ging ik naar huis. Een week later zag ik hem pas weer. Zijn blik, alsof het goed was! Hij lachte. Maar aan het eind van de dag, negeerde hij me weer volledig. Ik werd er radeloos van. Ik wórd er radeloos van! Ook word ik radeloos van mijzelf. Ik wéét dat we niet bij elkaar passen. Het zou nooit gaan werken. Maar waarom krijg ik hem dan niet uit mijn hoofd. Waarom laat ik me zo behandelen en ben ik zo afhankelijk van hem?! Ik wil hem vergeten (eigenlijk ook niet) maar hij zit vast in mijn hoofd. Hij stroomt door m'n bloed. Al 1,5 jaar, help!!
maandag 4 mei 2009 om 19:17
quote:Anoniempje_ schreef op 04 mei 2009 @ 19:13:
Dag lieve lezers,
Ik weet niet goed wat ik hier mee bereiken wil. Misschien het gewoon eens van me afschrijven, tips over wat ik hier mee moet, hij maakt me gek!
Ik ken hem inmiddels ruim 1,5 jaar via mijn werk. Die allereerste blik, ik was meteen al verkocht. We kregen een bijzondere band. Zagen elkaar wekelijks en spraken over allerlei dingen. Ik zag een fonkeling wanneer we elkaar aankeken. Er was ' iets'.
Op het moment dat ik hem leerde kennen had ik een vriend. Ondanks dat ik hem leuk vond, voor mij een no-go om het ook maar een kans te geven. Hij liet daarbuiten al vaak te kennen dat hij voorlopig niet zat te wachten op een relatie. Ik vond/vind hem er ook geen type voor, echt een happy single die geniet van het leven! Ondanks mijn relatie, dacht ik buiten werktijd veel aan hem, aan ons. Altijd als we elkaar zagen, was er een wederzijdse blijdschap, een enthousiasme! Er hing een spanning. We moesten elkaar altijd even aanraken, lachen. Ik was ook altijd zo vrolijk als ik hem zag! (de relatie die ik toen had raakte een halfjaar later uit; stond geheel los van dit verhaal!)
Toch was het allemaal ook zo dubbel. Ik wist namelijk ook, dat het een jongen is die verder totaal niet bij me zou passen. Mentaal gezien zo verschillend! Het zou nooit gaan werken. Maar toch die aantrekkingskracht.
Het vreemde was, dat dit enthousiasme vaak wederzijds was, maar soms zo ineens kon omslaan, dan kon hij me ook prima negeren. Ik kreeg op een gegeven moment moeilijk hoogte van hem. In een slechte bui van mijzelf (als ik hier zat van was) kon ik hem dan ook prima negeren, alleen wist hij dan altijd weer mijn aandacht en reacties uit te lokken. Alsof ik hem niet 'mocht' negeren.
Ik kreeg uiteindelijk zijn gsm nummer. We smsten soms (altijd mijn initiatief om te beginnen). Als ik hem dan weer in real live zag bracht hij soms zaken weer ter sprake (begon bv deuntje te fluiten van de film waar we het over hadden gehad). Maar ineens later, kreeg ik een sms dat hij niet op mijn berichten zat te wachten. Ik was kwaad en een beetje teleurgesteld. Wat wilde hij nou?!
Kort daarna hadden we ineens weer een heel leuke dag samen. Veel lachen, blikken over-en weer, zinspelingen die er niet om logen, hij pakte zelfs mijn handen vast en we stonden innig te dansen! (ja, muziek op het werk ) hij bood ineens zijn excuses aan. Het was niet zozeer dat hij niet met mij wilde smsen, hij had gewoon een hekel aan smsen in het algemeen.
Oké, ik was weer vrolijk. Helemaal toen hij me uitnodigde om hem buiten het werk om beter te leren kennen. We maakten een afspraak voor een week later. Gezellig samen wat drinken. Toen ik hem die avond sprak en vroeg of het nog doorging, liet hij ineens weten niet te kunnen. Ik was weer zó teleurgesteld! Hij ging wel uit, oke, ik moest en zou ook uit. En ja, ik kwam hem tegen. Allebei teveel drank op. En hij nodigde me uit met hem mee naar huis te gaan. Natuurlijk wilde ik wel mee! Van het een kwam het ander. We hadden sex. Eindelijk!
Maar snel sloeg het enthousiasme alweer om. Toen direct erna het verzoek kwam om het stil te houden. Ik voelde me ineens zo gebruikt. Me laten leiden door drank, lust en door hem. Hij, de man die ik al zo lang wilde! Hij wist het..! Enigszins teleurgesteld ging ik naar huis. Een week later zag ik hem pas weer. Zijn blik, alsof het goed was! Hij lachte. Maar aan het eind van de dag, negeerde hij me weer volledig. Ik werd er radeloos van. Ik wórd er radeloos van! Ook word ik radeloos van mijzelf. Ik wéét dat we niet bij elkaar passen. Het zou nooit gaan werken. Maar waarom krijg ik hem dan niet uit mijn hoofd. Waarom laat ik me zo behandelen en ben ik zo afhankelijk van hem?! Ik wil hem vergeten (eigenlijk ook niet) maar hij zit vast in mijn hoofd. Hij stroomt door m'n bloed. Al 1,5 jaar, help!!De vraag stellen is 'em beantwoorden.
Dag lieve lezers,
Ik weet niet goed wat ik hier mee bereiken wil. Misschien het gewoon eens van me afschrijven, tips over wat ik hier mee moet, hij maakt me gek!
Ik ken hem inmiddels ruim 1,5 jaar via mijn werk. Die allereerste blik, ik was meteen al verkocht. We kregen een bijzondere band. Zagen elkaar wekelijks en spraken over allerlei dingen. Ik zag een fonkeling wanneer we elkaar aankeken. Er was ' iets'.
Op het moment dat ik hem leerde kennen had ik een vriend. Ondanks dat ik hem leuk vond, voor mij een no-go om het ook maar een kans te geven. Hij liet daarbuiten al vaak te kennen dat hij voorlopig niet zat te wachten op een relatie. Ik vond/vind hem er ook geen type voor, echt een happy single die geniet van het leven! Ondanks mijn relatie, dacht ik buiten werktijd veel aan hem, aan ons. Altijd als we elkaar zagen, was er een wederzijdse blijdschap, een enthousiasme! Er hing een spanning. We moesten elkaar altijd even aanraken, lachen. Ik was ook altijd zo vrolijk als ik hem zag! (de relatie die ik toen had raakte een halfjaar later uit; stond geheel los van dit verhaal!)
Toch was het allemaal ook zo dubbel. Ik wist namelijk ook, dat het een jongen is die verder totaal niet bij me zou passen. Mentaal gezien zo verschillend! Het zou nooit gaan werken. Maar toch die aantrekkingskracht.
Het vreemde was, dat dit enthousiasme vaak wederzijds was, maar soms zo ineens kon omslaan, dan kon hij me ook prima negeren. Ik kreeg op een gegeven moment moeilijk hoogte van hem. In een slechte bui van mijzelf (als ik hier zat van was) kon ik hem dan ook prima negeren, alleen wist hij dan altijd weer mijn aandacht en reacties uit te lokken. Alsof ik hem niet 'mocht' negeren.
Ik kreeg uiteindelijk zijn gsm nummer. We smsten soms (altijd mijn initiatief om te beginnen). Als ik hem dan weer in real live zag bracht hij soms zaken weer ter sprake (begon bv deuntje te fluiten van de film waar we het over hadden gehad). Maar ineens later, kreeg ik een sms dat hij niet op mijn berichten zat te wachten. Ik was kwaad en een beetje teleurgesteld. Wat wilde hij nou?!
Kort daarna hadden we ineens weer een heel leuke dag samen. Veel lachen, blikken over-en weer, zinspelingen die er niet om logen, hij pakte zelfs mijn handen vast en we stonden innig te dansen! (ja, muziek op het werk
) hij bood ineens zijn excuses aan. Het was niet zozeer dat hij niet met mij wilde smsen, hij had gewoon een hekel aan smsen in het algemeen.Oké, ik was weer vrolijk. Helemaal toen hij me uitnodigde om hem buiten het werk om beter te leren kennen. We maakten een afspraak voor een week later. Gezellig samen wat drinken. Toen ik hem die avond sprak en vroeg of het nog doorging, liet hij ineens weten niet te kunnen. Ik was weer zó teleurgesteld! Hij ging wel uit, oke, ik moest en zou ook uit. En ja, ik kwam hem tegen. Allebei teveel drank op. En hij nodigde me uit met hem mee naar huis te gaan. Natuurlijk wilde ik wel mee! Van het een kwam het ander. We hadden sex. Eindelijk!
Maar snel sloeg het enthousiasme alweer om. Toen direct erna het verzoek kwam om het stil te houden. Ik voelde me ineens zo gebruikt. Me laten leiden door drank, lust en door hem. Hij, de man die ik al zo lang wilde! Hij wist het..! Enigszins teleurgesteld ging ik naar huis. Een week later zag ik hem pas weer. Zijn blik, alsof het goed was! Hij lachte. Maar aan het eind van de dag, negeerde hij me weer volledig. Ik werd er radeloos van. Ik wórd er radeloos van! Ook word ik radeloos van mijzelf. Ik wéét dat we niet bij elkaar passen. Het zou nooit gaan werken. Maar waarom krijg ik hem dan niet uit mijn hoofd. Waarom laat ik me zo behandelen en ben ik zo afhankelijk van hem?! Ik wil hem vergeten (eigenlijk ook niet) maar hij zit vast in mijn hoofd. Hij stroomt door m'n bloed. Al 1,5 jaar, help!!De vraag stellen is 'em beantwoorden.
maandag 4 mei 2009 om 19:20
Kappen met die hap, hier heb je helemaal niks aan. Ik zou er niet tegen kunnen hoor zon draaikont. En ga jezelf nou niet allerlei dingen wijsmaken als hij zit zo in je hoofd en stroomt door je bloed. Het is gewoon een hork en als je jezelf de moeite waard vindt dan laat je je niet meer met hem in.
Cum non tum age
maandag 4 mei 2009 om 19:21
quote:domnaiefmutsje schreef op 04 mei 2009 @ 19:17:
Jij maakt jezelf gek.
Waarom laat je jezelf eigenlijk zo behandelen en waarom ben je afhankelijk van hem? (vraag je eigen vraag terug)
Egoboost, voor hem en voor jou. Meer is het niet. Alleen ben je het gaan cultiveren.
Afkicken en doorgaan.Zo voelt het. Alsof ik verslaafd aan hem ben. En hij is zo onduidelijk. Dan pakt hij mijn hart in, geeft mij zo'n gelukkig gevoel! Vervolgens breekt hij alles. Ik kan er niet meer tegen. Ik wil het ook niet meer. Maar ik kan het niet stoppen. Ik kan mijn eigen gevoel niet stoppen
Jij maakt jezelf gek.
Waarom laat je jezelf eigenlijk zo behandelen en waarom ben je afhankelijk van hem? (vraag je eigen vraag terug)
Egoboost, voor hem en voor jou. Meer is het niet. Alleen ben je het gaan cultiveren.
Afkicken en doorgaan.Zo voelt het. Alsof ik verslaafd aan hem ben. En hij is zo onduidelijk. Dan pakt hij mijn hart in, geeft mij zo'n gelukkig gevoel! Vervolgens breekt hij alles. Ik kan er niet meer tegen. Ik wil het ook niet meer. Maar ik kan het niet stoppen. Ik kan mijn eigen gevoel niet stoppen
maandag 4 mei 2009 om 19:28
Volgens mij is hij heel erg duidelijk, hij vindt je leuk voor de sex, verder niet. Als jij het contact afhoudt is ie bang je te 'verliezen' want het is wel fijn als er een meisje achter hem aanloopt (ookal vindt ie je niet leuk genoeg voor een relatie).
Tip: lekker gaan negeren die vent, en sterk blijven! Hoe lief hij ook doet, hoe vaak hij je ook mee uitvraagt, hoe schattig hij ook naar je kijkt: hij gebruikt je, en dat wil je niet!! Misschien loop je door hem wel die ene echt geweldige vent mis die wél bij jou past en die wél echt voor jou gaat! En hou voor ogen dat het niet makkelijk is om hem te vergeten, en gun jezelf de tijd (als hij maar niet merkt dat het je moeit kost om hem te negeren).
Succes, het gaat je vast en zeker lukken!
Tip: lekker gaan negeren die vent, en sterk blijven! Hoe lief hij ook doet, hoe vaak hij je ook mee uitvraagt, hoe schattig hij ook naar je kijkt: hij gebruikt je, en dat wil je niet!! Misschien loop je door hem wel die ene echt geweldige vent mis die wél bij jou past en die wél echt voor jou gaat! En hou voor ogen dat het niet makkelijk is om hem te vergeten, en gun jezelf de tijd (als hij maar niet merkt dat het je moeit kost om hem te negeren).
Succes, het gaat je vast en zeker lukken!
maandag 4 mei 2009 om 19:29
quote:noa schreef op 04 mei 2009 @ 19:24:
Hou toch op met je kunt er niet mee stoppen, je wilt het niet. En als excuus gebruik je dat je verslaafd aan hem bent. Als je slecht behandeld/gebruikt wilt worden heb je hem echt niet nodig hoor.Ik denk dat het komt, omdat hij soms doet, alsof alles mogelijk is en alsof hij mij ook werkelijk leuk vind, zegt dingen die ik niet kan misvatten. Maar dan ineens, slaat het weer om?! Ik word er zo gek van. Nee, ik wil me niet laten gebruiken. Hoopte misschien toch op meer (door voorgaande) maar heb me nog nooit zo gebruikt gevoeld. Daarom wil ik ook dat het stopt. Maar hij spookt iedere seconde van de dag door mijn hoofd.
Hou toch op met je kunt er niet mee stoppen, je wilt het niet. En als excuus gebruik je dat je verslaafd aan hem bent. Als je slecht behandeld/gebruikt wilt worden heb je hem echt niet nodig hoor.Ik denk dat het komt, omdat hij soms doet, alsof alles mogelijk is en alsof hij mij ook werkelijk leuk vind, zegt dingen die ik niet kan misvatten. Maar dan ineens, slaat het weer om?! Ik word er zo gek van. Nee, ik wil me niet laten gebruiken. Hoopte misschien toch op meer (door voorgaande) maar heb me nog nooit zo gebruikt gevoeld. Daarom wil ik ook dat het stopt. Maar hij spookt iedere seconde van de dag door mijn hoofd.
maandag 4 mei 2009 om 19:30
Je bent niet verslaafd aan hem, je bent verslaafd aan de aandacht.
Je kan het wel stoppen. Hoe? Door te stoppen, hoe moeilijk ook. You will live.
Laat me raden. Je bent een onzekere, doch aantrekkelijke vrouw. Je bent gewend om mannelijke aandacht te krijgen, maar deze meneer heeft net iets meer dan de anderen. (qua looks en/of status) Je hebt een neus voor andere mooie vrouwen en weet als eerste wanneer jij degene wel of niet bent die de mooiste is. Zo niet dan ben je best ongelukkig.
Je bent gewend aandacht van mannen te krijgen door je uiterlijk en/of seks, niet zozeer om wie je nu werkelijk bent. Uiterlijk is daarmee ook het belangrijkste voor je en deze man die je daarin bevestigd in de eerste instantie pakt je daarmee in. Je kan het alleen niet aan om het te verliezen als hij het weer afpakt. Zoiets?
Je kan het wel stoppen. Hoe? Door te stoppen, hoe moeilijk ook. You will live.
Laat me raden. Je bent een onzekere, doch aantrekkelijke vrouw. Je bent gewend om mannelijke aandacht te krijgen, maar deze meneer heeft net iets meer dan de anderen. (qua looks en/of status) Je hebt een neus voor andere mooie vrouwen en weet als eerste wanneer jij degene wel of niet bent die de mooiste is. Zo niet dan ben je best ongelukkig.
Je bent gewend aandacht van mannen te krijgen door je uiterlijk en/of seks, niet zozeer om wie je nu werkelijk bent. Uiterlijk is daarmee ook het belangrijkste voor je en deze man die je daarin bevestigd in de eerste instantie pakt je daarmee in. Je kan het alleen niet aan om het te verliezen als hij het weer afpakt. Zoiets?
maandag 4 mei 2009 om 19:30
quote:Anoniempje_ schreef op 04 mei 2009 @ 19:21:
[...]
Zo voelt het. Alsof ik verslaafd aan hem ben. En hij is zo onduidelijk. Dan pakt hij mijn hart in, geeft mij zo'n gelukkig gevoel! Vervolgens breekt hij alles. Ik kan er niet meer tegen. Ik wil het ook niet meer. Maar ik kan het niet stoppen. Ik kan mijn eigen gevoel niet stoppen :(Tja, dan houdt natuurlijk alles op; wat niet kan dat kan niet. Het heeft dan overigens ook geen zin meer om tips te vragen. Ik wens je veel sterkte bij de rest van dit liefdeloze leven.
[...]
Zo voelt het. Alsof ik verslaafd aan hem ben. En hij is zo onduidelijk. Dan pakt hij mijn hart in, geeft mij zo'n gelukkig gevoel! Vervolgens breekt hij alles. Ik kan er niet meer tegen. Ik wil het ook niet meer. Maar ik kan het niet stoppen. Ik kan mijn eigen gevoel niet stoppen :(Tja, dan houdt natuurlijk alles op; wat niet kan dat kan niet. Het heeft dan overigens ook geen zin meer om tips te vragen. Ik wens je veel sterkte bij de rest van dit liefdeloze leven.
maandag 4 mei 2009 om 19:31
Dat je je gebruikt voelt is logisch, maar dat gevoel kun je alleen maar laten verdwijnen door het gevoel te hebben dat je nu zelf alles in handen hebt. Dus hem negeren! Geen aandacht meer aan hem schenken (alleen de hoognodige aandacht, gewoon, zoals normale collega's dat doen)! Doet eerst mss pijn, maar je zult je straks alleen maar sterker voelen
maandag 4 mei 2009 om 19:33
quote:domnaiefmutsje schreef op 04 mei 2009 @ 19:30:
Laat me raden. Je bent een onzekere, doch aantrekkelijke vrouw. Je bent gewend om mannelijke aandacht te krijgen, maar deze meneer heeft net iets meer dan de anderen. (qua looks en/of status) Je hebt een neus voor andere mooie vrouwen en weet als eerste wanneer jij degene wel of niet bent die de mooiste is. Zo niet dan ben je best ongelukkig.
Je bent gewend aandacht van mannen te krijgen door je uiterlijk en/of seks, niet zozeer om wie je nu werkelijk bent. Uiterlijk is daarmee ook het belangrijkste voor je en deze man die je daarin bevestigd in de eerste instantie pakt je daarmee in. Je kan het alleen niet aan om het te verliezen als hij het weer afpakt. Zoiets?Apart, klopt wel een beetje denk ik!
Laat me raden. Je bent een onzekere, doch aantrekkelijke vrouw. Je bent gewend om mannelijke aandacht te krijgen, maar deze meneer heeft net iets meer dan de anderen. (qua looks en/of status) Je hebt een neus voor andere mooie vrouwen en weet als eerste wanneer jij degene wel of niet bent die de mooiste is. Zo niet dan ben je best ongelukkig.
Je bent gewend aandacht van mannen te krijgen door je uiterlijk en/of seks, niet zozeer om wie je nu werkelijk bent. Uiterlijk is daarmee ook het belangrijkste voor je en deze man die je daarin bevestigd in de eerste instantie pakt je daarmee in. Je kan het alleen niet aan om het te verliezen als hij het weer afpakt. Zoiets?Apart, klopt wel een beetje denk ik!
maandag 4 mei 2009 om 19:35
quote:Pien252 schreef op 04 mei 2009 @ 19:31:
Dat je je gebruikt voelt is logisch, maar dat gevoel kun je alleen maar laten verdwijnen door het gevoel te hebben dat je nu zelf alles in handen hebt. Dus hem negeren! Geen aandacht meer aan hem schenken (alleen de hoognodige aandacht, gewoon, zoals normale collega's dat doen)! Doet eerst mss pijn, maar je zult je straks alleen maar sterker voelen
Ja je hebt absoluut gelijk! Maar het is zo moeilijk moeilijk moeilijk!
Uit het oog uit het hart. Helaas blijf ik hem zien!
Dat je je gebruikt voelt is logisch, maar dat gevoel kun je alleen maar laten verdwijnen door het gevoel te hebben dat je nu zelf alles in handen hebt. Dus hem negeren! Geen aandacht meer aan hem schenken (alleen de hoognodige aandacht, gewoon, zoals normale collega's dat doen)! Doet eerst mss pijn, maar je zult je straks alleen maar sterker voelen
Ja je hebt absoluut gelijk! Maar het is zo moeilijk moeilijk moeilijk!
Uit het oog uit het hart. Helaas blijf ik hem zien!
maandag 4 mei 2009 om 19:35
quote:Pien252 schreef op 04 mei 2009 @ 19:31:
Dat je je gebruikt voelt is logisch, maar dat gevoel kun je alleen maar laten verdwijnen door het gevoel te hebben dat je nu zelf alles in handen hebt. Dus hem negeren! Geen aandacht meer aan hem schenken (alleen de hoognodige aandacht, gewoon, zoals normale collega's dat doen)! Doet eerst mss pijn, maar je zult je straks alleen maar sterker voelenDubbel gepost, sorry.
Dat je je gebruikt voelt is logisch, maar dat gevoel kun je alleen maar laten verdwijnen door het gevoel te hebben dat je nu zelf alles in handen hebt. Dus hem negeren! Geen aandacht meer aan hem schenken (alleen de hoognodige aandacht, gewoon, zoals normale collega's dat doen)! Doet eerst mss pijn, maar je zult je straks alleen maar sterker voelenDubbel gepost, sorry.
maandag 4 mei 2009 om 19:38
Je bent een 'foute' vrouw gevallen voor een 'foute' man.
Allebei op zoek naar bevestiging, egoboost. Heeft alleen andere uitingen.
Ik weet zeker dat als deze man jou wel zou zien staan, zijn best voor je ging doen en jou zoals je echt bent wel zou waarderen (waardoor de waardering op oppervlakkig niveau anders wordt) jij zou hobbelen naar de eerste de beste die jou weer het gevoel geeft bijzonder te zijn.
In feite is het utzelfde. De man in kwestie heeft dezelfde verslaving.
Kwestie van een beetje meer van jezelf houden, oppervlakkigheden waarderen maar niet de belang geven die je nu doet (aangezien je lichaam steeds zuidelijker gaat kijken met de tijd en er steeds weer nieuwe jonge schone mooie aanwas aandient) en op jezelf richten om jezelf een goed gevoel te geven.
Anders hob je van de 1 naar de andere "foute" man.
Allebei op zoek naar bevestiging, egoboost. Heeft alleen andere uitingen.
Ik weet zeker dat als deze man jou wel zou zien staan, zijn best voor je ging doen en jou zoals je echt bent wel zou waarderen (waardoor de waardering op oppervlakkig niveau anders wordt) jij zou hobbelen naar de eerste de beste die jou weer het gevoel geeft bijzonder te zijn.
In feite is het utzelfde. De man in kwestie heeft dezelfde verslaving.
Kwestie van een beetje meer van jezelf houden, oppervlakkigheden waarderen maar niet de belang geven die je nu doet (aangezien je lichaam steeds zuidelijker gaat kijken met de tijd en er steeds weer nieuwe jonge schone mooie aanwas aandient) en op jezelf richten om jezelf een goed gevoel te geven.
Anders hob je van de 1 naar de andere "foute" man.
maandag 4 mei 2009 om 19:50
quote:domnaiefmutsje schreef op 04 mei 2009 @ 19:38:
Je bent een 'foute' vrouw gevallen voor een 'foute' man.
Allebei op zoek naar bevestiging, egoboost. Heeft alleen andere uitingen.
Ik weet zeker dat als deze man jou wel zou zien staan, zijn best voor je ging doen en jou zoals je echt bent wel zou waarderen (waardoor de waardering op oppervlakkig niveau anders wordt) jij zou hobbelen naar de eerste de beste die jou weer het gevoel geeft bijzonder te zijn.
In feite is het utzelfde. De man in kwestie heeft dezelfde verslaving.
Kwestie van een beetje meer van jezelf houden, oppervlakkigheden waarderen maar niet de belang geven die je nu doet (aangezien je lichaam steeds zuidelijker gaat kijken met de tijd en er steeds weer nieuwe jonge schone mooie aanwas aandient) en op jezelf richten om jezelf een goed gevoel te geven.
Anders hob je van de 1 naar de andere "foute" man.
Hmm 'foute vrouw' is misschien veelzeggend. Ik ben degelijk iemand die streeft naar wederzijds respect en een relatie. Geen type voor losbandige relaties. Wat me stoort, is dat ik 'afhankelijk' word van deze jongen. Zo ken ik mijzelf niet. Heb mijn gevoel op dit vlak niet meer onder controle. Tuurlijk weet ik dat het het beste is, om hem te negeren. Ik ben sterker, kom op! Helaas werkt het zo niet.
Ik hield misschien stiekem hoop. Hetgeen hij altijd snel weer weg weet te wuiven om vervolgens een korte tijd later, weer terug te geven. Vreemde wat ik niet begrijp, dat ik me zó aangetrokken voel, tot een persoon waarvan ik in feite weet, hij niet bij me zou passen. Waarvan ik vind dat hij niet goed voor me is. Dat ik beter verdien! Dat ik me niet zo gebruikt wil voelen. Toch wil ik niets liever dan hem?!
Je bent een 'foute' vrouw gevallen voor een 'foute' man.
Allebei op zoek naar bevestiging, egoboost. Heeft alleen andere uitingen.
Ik weet zeker dat als deze man jou wel zou zien staan, zijn best voor je ging doen en jou zoals je echt bent wel zou waarderen (waardoor de waardering op oppervlakkig niveau anders wordt) jij zou hobbelen naar de eerste de beste die jou weer het gevoel geeft bijzonder te zijn.
In feite is het utzelfde. De man in kwestie heeft dezelfde verslaving.
Kwestie van een beetje meer van jezelf houden, oppervlakkigheden waarderen maar niet de belang geven die je nu doet (aangezien je lichaam steeds zuidelijker gaat kijken met de tijd en er steeds weer nieuwe jonge schone mooie aanwas aandient) en op jezelf richten om jezelf een goed gevoel te geven.
Anders hob je van de 1 naar de andere "foute" man.
Hmm 'foute vrouw' is misschien veelzeggend. Ik ben degelijk iemand die streeft naar wederzijds respect en een relatie. Geen type voor losbandige relaties. Wat me stoort, is dat ik 'afhankelijk' word van deze jongen. Zo ken ik mijzelf niet. Heb mijn gevoel op dit vlak niet meer onder controle. Tuurlijk weet ik dat het het beste is, om hem te negeren. Ik ben sterker, kom op! Helaas werkt het zo niet.
Ik hield misschien stiekem hoop. Hetgeen hij altijd snel weer weg weet te wuiven om vervolgens een korte tijd later, weer terug te geven. Vreemde wat ik niet begrijp, dat ik me zó aangetrokken voel, tot een persoon waarvan ik in feite weet, hij niet bij me zou passen. Waarvan ik vind dat hij niet goed voor me is. Dat ik beter verdien! Dat ik me niet zo gebruikt wil voelen. Toch wil ik niets liever dan hem?!
maandag 4 mei 2009 om 19:53
