Hoe 'integreer' ik vriend en kind op een ontspannen manier?

Ik weet niet hoe goed er een gesprek met je dochter te voeren is, maar kun je het haar zelf niet vragen? Hoe zij dat zou willen? Je hebt gelijk dat ze al genoeg mee gemaakt heeft en ik denk dat als je haar naar mening vraagt, dat ze dan in elk geval zich serieus genomen voelt en er een andere houding in heeft dan als het min of meer opgedrongen wordt.



Wat vindt je vriend er van? Volgens jou staat hij er wel open voor, maar heb je het al met hem er over gehad?



En misschien, als het co-ouderschapp zo goed gaat, kun je ook met de vader van je dochter overleggen over hoe dit aan te pakken? Is in elk geval weer wat meer steun, toch?

Dochter op een voor haar veilige plek (thuis dus), vriend komt later erbij. Dan voelt zij zich in elk geval prettig.



Verder zou ik het bezoek kort houden de eerste keer, en eigenlijk niks speciaals gaan doen. Dat verhoogt de druk en spanning alleen maar. Laat je dochter lekker doen wat ze wil doen en zie maar hoe het loopt.



Als "ervaringsdeskudige"; het gaat meevallen, het gaat tegenvallen, makkelijk is het zeker niet. En ik kan geen termijn noemen waarna het allemaal heel soepel loopt, ik moet eerlijk zeggen dat het best lang duurde (hij maakte kennis met mijn zoontje van 4 en ik maakte kennis met zijn kinderen van 4 en 7).



In elk geval veel succes!

Je klinkt heel weloverwogen en bedachtzaam hierin

Het lijkt me goed om het contact langzaam op te bouwen. Eerst korte contactmomenten, en dan steeds iets langer. Je vriend zal sowieso (voorlopig) geen rol in de opvoeding spelen (helemaal gezien de problematiek van je dochter), dat is voor hem belangrijk om te weten.



Verder zou je misschien kunnen overleggen met de vader van je dochter. Zij zal het er bij hem misschien over hebben, wanneer ze je vriend gezien heeft. Het zou steunend zijn als haar vader jou steunt door zijn reactie, door dezelfde boodschap aan haar te geven als jij doet .

Hij kan toch morgenavond gewoon even een kopje koffie komen drinken ?



Dat doen wel meer mensen toch bij je neem ik aan ?

Onder het mom van *vrienden*



Na de kop koffie kan je altijd kijken hoe zij reageert en als t gezellig is drink je nog een wijntje en anders gaat hij gewoon naar huis en komt hij de week er op weer eens langs voor een kop koffie of een wijntje.



Je dochter weet al wel van zijn bestaan af ? Hoe hij heet e.d ?

Als ze dat nog niet weet kan je toch zeggen dat er iemand die je hebt leren kennen een kopje koffie komt drinken. En niet gelijk het Etiket erop plakken dat hij je nieuwe vriend en liefde is..

Kunnen jullie niet iets gezelligs doen als hij komt ? Potje zwarte Pieten ofzo ? Dan hoeft er niemand geforceerd beleefd dingen te vragen of antwoord te geven . Dan hoef jij je aandacht ook niet tussen hen twee te verdelen .

Daarna wat drinken en wat lekkers en dan is het intussen wel kleine kinderbedtijd en tijd voor de grote mensen .

quote:Vleermuis28 schreef op 24 oktober 2008 @ 18:58:

Hij kan toch morgenavond gewoon even een kopje koffie komen drinken ?



Dat doen wel meer mensen toch bij je neem ik aan ?

Onder het mom van *vrienden*



Na de kop koffie kan je altijd kijken hoe zij reageert en als t gezellig is drink je nog een wijntje en anders gaat hij gewoon naar huis en komt hij de week er op weer eens langs voor een kop koffie of een wijntje.



Je dochter weet al wel van zijn bestaan af ? Hoe hij heet e.d ?

Als ze dat nog niet weet kan je toch zeggen dat er iemand die je hebt leren kennen een kopje koffie komt drinken. En niet gelijk het Etiket erop plakken dat hij je nieuwe vriend en liefde is..



zo doe ik het nu ook ja, hij komt vaak eens even langs maar de kinderen weten nog niet dat het meer is dan een gewone vriend.

met mijn vorige relatie liepen we wat te hard van stapel met als gevolg dat de kinderen er meer verdriet van hebben gehad dat het uit was dan ik.



pas als het een paar maanden goed gaat tussen ons vertellen we de kinderen wel dat we meer zijn voor elkaar dan goede vrienden.

Misschien afspreken in een speeltuin ofzo, vraag haar naar wat zij wil zou ik zeggen. En laat haar aangeven wat zij graag wil, als je hem uitnodigd voor een kopje koffie ofzo en zij wil dat hij langer blijft kan je hem ook het glas wijn aanbieden Als zij wil dat hij gaat moet hij daarna weg.



Wat lijkt je zelf beter voor haar, als zij zich er druk om maakt is het dan verstandig voor haar om het van te voren te weten? Dat geeft haar meer tijd om zich druk te maken of in haar hoofd van hem te maken wat zij wil. Je zou elkaar ook 'toevallig' tegen kunnen komen in de stad, even een praatje maken en daarna aan je dochter vertellen wie hij is. Of voelt ze zich dan beetgenomen.

quote:Yayasister schreef op 24 oktober 2008 @ 19:12:

Ik vind het trouwens ook lastig omdat hij geen kinderen heeft en dus ook al wat ouder is.Waarom vind je dat lastig?

En een dagje dierentuin ofzo ?

Laat hem eerst eens een uurtje komen, 's middags voor een kopje thee. Vertel je dochter dat jij haar graag wilt laten zien welke man je nu zo leuk vindt en vraag haar of, en wanneer ze hem dan zou willen zien. Ze is nieuwsgierig, dus komt ze vast met een voorstel. Zeg erbij, dat hij maar een uurtje kan komen, alleen om kennis met haar te maken. Dat is overzichtelijk voor haar. Je kunt denk ik ook zeggen dat hij heel nieuwsgierig is naar dat leuke meisje waar jij het altijd over hebt.



Je vriend kan daar op in spelen, door als hij er is te zeggen hoe vaak jij het over haar hebt, en dat ze in het echt net zo leuk is als jij altijd zegt. Laat het bezoekje om haar draaien, niet om hem. Maak dat zij nieuwsgierig naar hem is, in plaats van dat jij hem graag aan haar wil voorstellen.



Das stap 1. Stap 1 kan je naderhand met haar bespreken en vragen wat ze er van vond. Na die evaluatie kun je nadenken over stap 2. Eventueel samen met je dochter. "Zou je het leuk vinden als....." Geef haar een stukje controle over het proces van kennismaken.



Wat leuk trouwens Yaya, dat het zo goed uit pakt tussen jullie!

quote:Yayasister schreef op 24 oktober 2008 @ 19:11:

Misschien moet ie gewoon eens komen als ze een vriendinnetje te spelen heeft? Dan kan ze hem eens van dichtbij zien, maar is ze niet alleen als ze er nog niets mee kan?Dat is wel een goed idee. Ik moet meteen denken aan de allereerste ontmoeting met wat nu m'n stiefdochter is. Ze was dus 7 en had ook een vriendinnetje te spelen. Ze was buiten aan het spelen, kwam heel even superverlegen binnen (half verstoppend achter een kussen) en was weer weg. Met als gevolg dat ik aan haar vader moest vragen wie van de twee nou zijn dochter was en wie het vriendinnetje....

quote:Yayasister schreef op 24 oktober 2008 @ 19:26:

Feder, dat vind ik lastig omdat hij het 'gedoe' dus niet gewend is, en zeker geen meisje met een behoorlijke gebruiksaanwijzing. Hij leeft al een paar jaar alleen en hoeft alleen met zichzelf rekening te houden. Dan is het bij mij thuis al snel een bende.ja, is lastig, maar dat kan ook goed uitpakken..

quote:Yayasister schreef op 24 oktober 2008 @ 19:48:

Ik geloof dat ik het een beetje moeilijk vind om hem te vragen om maar een uurtje te komen, als ik al jullie adviezen zo lees. Maar daar moet ik maar snel overheen stappen en het hem uitleggen. Begrijpt ie vast.



Poez, dank, dat van dat uurtje is een goed plan, maar ik moet mijn dochter niet te veel controle geven, want dan gaat ze met het hele proces aan de haal en heeft ze me binnen no time volledig in de tang. Dat zou de eerste keer niet zijn, ze is namelijk reteslim. (En offtopic: ja, LM en ik zijn er nog steeds, maar het gaat niet vanzelf, toch heb ik er een goed gevoel bij.)Yaya, als LM en jij nog steeds niet als vanzelf gaan, zou ik hem nog niet aan je dochter voorstellen. Wacht het dan even af, tot het wel makkelijker loopt.



En wat betreft reteslim, dat zal ze niet van een vreemd hebben. Ze is vast net zo slim als jij. Maar jij heb wat jaartjes voorsprong. Geef haar wel het gevoel dat ze er controle over heeft. Echt, dat doet wonderen. Maar de touwtjes zijn in jouw handen.

quote:Yayasister schreef op 24 oktober 2008 @ 18:25:

Dank, Fullhouse.



Met mijn vorige vriend was het een bijna drie jaar durende 'nachtmerrie', die twee moesten elkaar echt niet (hij haar ook niet, hij deed echt wel z'n best, maar kreeg nul op rekest en daar werd ie ook pissig om), dus ik kijk er niet naar uit. Mijn dochter heeft het er nog wel eens over.



Ze roept ook altijd: 'Ik wil niet dat je een vriend krijgt.' Daar hebben we al hele gesprekken over gehad, waarin ik dan uitleg dat ik dat wel graag wil en dat niets verandert aan mijn gevoelens voor haar, dat zij de belangrijkste is omdat ze mijn kind is, maar dat ik het wel fijn vind als er voor mij een man is met wie ik dingen kan delen. Dat begrijpt ze wel.



Pfff, ik zie er echt tegenop, ook omdat vriend me dan als moeder in de weer zal zien, en dat geeft ook weer een andere dimensie aan onze relatie...



Hoi Yayasister,

Ik zit zelf in de situatie van jouw vriend. Dus mijn vriend heeft kinderen. Alleen zijn die wat jonger en hebben die geen autismespectrumstoornis. Dat maakt het wel lastiger.



Volgens mij is het eerst en vooral belangrijk om jouw eigen houding over een ontmoeting zo ontspannen mogelijk te maken. Als jij er gespannen over bent, dan kan ik me voorstellen dat dat het enger en onveiliger maakt voor je dochter. En dat betekent waarschijnlijk dat jij ook ontspannen bent over een minder positieve reactie van haar. Dat ze minder positief mag zijn. Het heeft nou eenmaal leuke en minder leuke kanten voor haar.

Waarschijnlijk is duidelijkheid en duidelijkheid over jouw beslissing goed voor jouw dochter. Vertel haar wat er gaat gebeuren, laat haar eventuelee zorgen of angsten uitspreken, maar laat haar niet beslissen óf een ontmoeting plaats gaat vinden of niet. Dat is een beslissing die niet in handen van je dochter thuis hoort denk ik. Tenminste het lijkt me dat jij goed doordacht hebt dat het moment zo ongeveer is aangebroken voor een ontmoeting. Misschien als ze nog eens aangeeft dat ze nieuwsgierig is / hem wel ontmoeten, dat dan aangrijpen om met haar te bepalen wanneer dat dan gaat gebeuren (dus niet óf, maar wanneer).

Ik weet niet hoe jouw dochter is, maar ik kan me bij kinderen goed voorstellen dat als ze het idee hebben dat zij invloed op ontmoetingen uitoefenen door negatief te doen, dan zullen ze dat 'gebruiken'. Dan gaan ze negatief gedrag inzetten om invloed uit te oefenen.

Als ze zegt dat ze niet wil dat jij een vriend hebt bijvoorbeeld. Als je uitlegt dat het voor jou wel leuk is, heeft zij nog ruimte om invloed uit te oefenen lijkt het. Alsof je van haar goedkeuring wilt, haar wilt overhalen om het ook leuk voor jou te vinden.

Je kunt ook bevestigen dat ze het niet leuk vind, dat dat oke is. Ook laten weten dat dat niets veranderd aan het feit dat je een vriend hebt. En verder vragen naar waarom ze het niet leuk vind, waar ze zich zorgen om maakt etc. En samen kijken wat jullie kunnen doen zodat ze het wel leuk gaat vinden.



Vergeet niet: het kán ook leuke dingen voor je dochter opleveren. Een vrolijke moeder omdat vriend langs komt, extra aandacht van een ander persoon (als ze dat wil / aan hem gewend is)...



Ik begrijp dat bij vader al langer een nieuwe partner aanwezig is? Hoe reageerde dochter daar toen op?



Overigens ik kan goed voorstellen dat je het spannend vindt, ik vond het ook reuze spannend om zijn kinderen te ontmoeten, maar ik vond het vooral ook erg leuk en vriend ook. En daar reageerde de kinderen ook heel leuk op. Maar goed, dat was ook alleen maar de eerste ontmoeting.. er zullen vast ook wel eens momenten komen dat ze even geen zin in mij hebben / papa voor zichzelf willen hebben.



Het is een proces, kinderen en nieuwe liefdes! Ik lees in ieder geval dat je het graag zo goed mogelijk wilt doen voor je dochter en daar veel voor over hebt.

Ik doe overigens alleen maar suggesties vanuit mijn invalshoek, jij kent jouw kind het beste, ik helemaal niet.

Ik lees inmiddels dat jouw dochter reteslim is en heeft er zoals veel kinderen wel een handje van om dingen naar haar hand te willen zetten.

Ben het er niet mee eens, dat kinderen geen invloed mogen uitoefenen in dit soort gevallen. Het gaat ook om hun leven. Het is aan jou, als ouder, om het goed te brengen. Te laten weten dat het voor jou belangrijk is. Maar dat zij wel op de eerste plaats komen.



Als je kinderen het gevoel geeft dat ze mee mogen beslissen, zullen ze vaak veel minder negatief reageren op die persoon, dan als ze die persoon binnengebracht krijgen als onvoldongen feit.



Kinderen reageren sowieso vaak eerst negatief op een nieuwe partner van een van de ouders. En dat mag. Geef ze die ruimte maar. Het is ook hun leefruimte, waar die partner in stapt. Als ze het gevoel hebben daar een keuze in te hebben, zullen ze een nieuwe partner eerder accepteren dan als ze het gevoel hebben geen keus te hebben. En als ouder kun je daar best een beetje in sturen, als je het goed aanpakt.



Uiteindelijk komt het neer op of je partner wel of niet door je kinderen wordt geaccepteerd. Er zijn zat ouders, die alsnog de keuze voor hun nieuwe partner doorzetten, ook al vinden de kinderen dat niet OK. Ik vind dat niet eerlijk. Kinderen hebben hun ouders ook al niet gekozen, hebben ook niet gekozen voor de scheiding, moeten ze dan ook nog zondermeer een nieuwe partner accepteren als ze die niet zien zitten? Ik vind van niet.