Relaties
alle pijlers
hoe kan ik hem hierin het beste steunen?
woensdag 12 augustus 2009 om 14:44
Hoi allen,
Ik zit een beetje met het volgende:
Mijn vriend en ik hebben nog niet heel lang een relatie, maar we hebben het samen wel erg goed en leuk.
Nou heeft hij ook een zoontje van bijna twee jaar. Ik heb het knulletje nog niet ontmoet en dat heeft te maken met de situatie mbt "de ex".
Sinds ze gezamenlijk hadden besloten om te stoppen met de relatie is zij erg veranderd in negatieve zin. De bom is helemaal gebarsten toen mn vriend vertelde een nieuwe vriendin te hebben.
Zij is toen kwaad en luidkeels weggegaan bij hun (ze woonden nog in hetzelfde huis omdat vriendlief zn zoon niet zomaar op straat wilde zetten). Ze was diezelfde avond nog teruggegaan en nog mee dingen naar zn hoofd geslingerd. Sneu hoor.
Afijn, alles is in een stroomversnelling gegaan. Van een regeling mbt zoontje tot aan notaris.
Zo kan ik nog wel meer vertellen wat er allemaal gebeurd is en dat is nogal wat. Dat zijn alleen mijn zaker verder niet dus ik probeer me er zoveel mogelijk vandaan te houden.
Ik zie alleen wel wat het doet met mn vriend. Ook al doen we samen leuke dingen en lachen we veel, zie ik dat het hem pijn doet als zn ex begint te dreigen met de omgangsregeling voor hun zoontje. Ze trekt zijn kwaliteiten in twijfel, beweert dat zoontje niet goed verzorgd wordt tijdens papa-weekend etc etc.
We praten hier vaak over; hij moet het van zich af praten en als we samen een bestaan willen opbouwen hoort dit er wel bij om te weten.
Ik weet alleen niet hoe ik hem hier het beste in kan steunen. Mn vriend is niet altijd even tactisch geweest tegen zn ex, ook hij heeft harde woorden gebruikt, maar hij zal moeten oppassen dat hij zn zoon nog wel kan blijven zien.
Ondertussen heeft hij het er moeilijk mee en ik wil er graag voor hem zijn, maar hoe kan ik dat het beste doen zonder meegesleurd te worden?
Dit wil mijn vriend zelf ook niet, maar hij heeft verder ook niet echt iemand waar hij mee kan praten hierover.
Zn ex heeft denk ik gewoon tijd nodig en dat begrijp ik echt wel. Maar soms vind ik het wel moeilijk om haar niet tussen ons in te laten komen...
Pfoeh hé...
Ik zit een beetje met het volgende:
Mijn vriend en ik hebben nog niet heel lang een relatie, maar we hebben het samen wel erg goed en leuk.
Nou heeft hij ook een zoontje van bijna twee jaar. Ik heb het knulletje nog niet ontmoet en dat heeft te maken met de situatie mbt "de ex".
Sinds ze gezamenlijk hadden besloten om te stoppen met de relatie is zij erg veranderd in negatieve zin. De bom is helemaal gebarsten toen mn vriend vertelde een nieuwe vriendin te hebben.
Zij is toen kwaad en luidkeels weggegaan bij hun (ze woonden nog in hetzelfde huis omdat vriendlief zn zoon niet zomaar op straat wilde zetten). Ze was diezelfde avond nog teruggegaan en nog mee dingen naar zn hoofd geslingerd. Sneu hoor.
Afijn, alles is in een stroomversnelling gegaan. Van een regeling mbt zoontje tot aan notaris.
Zo kan ik nog wel meer vertellen wat er allemaal gebeurd is en dat is nogal wat. Dat zijn alleen mijn zaker verder niet dus ik probeer me er zoveel mogelijk vandaan te houden.
Ik zie alleen wel wat het doet met mn vriend. Ook al doen we samen leuke dingen en lachen we veel, zie ik dat het hem pijn doet als zn ex begint te dreigen met de omgangsregeling voor hun zoontje. Ze trekt zijn kwaliteiten in twijfel, beweert dat zoontje niet goed verzorgd wordt tijdens papa-weekend etc etc.
We praten hier vaak over; hij moet het van zich af praten en als we samen een bestaan willen opbouwen hoort dit er wel bij om te weten.
Ik weet alleen niet hoe ik hem hier het beste in kan steunen. Mn vriend is niet altijd even tactisch geweest tegen zn ex, ook hij heeft harde woorden gebruikt, maar hij zal moeten oppassen dat hij zn zoon nog wel kan blijven zien.
Ondertussen heeft hij het er moeilijk mee en ik wil er graag voor hem zijn, maar hoe kan ik dat het beste doen zonder meegesleurd te worden?
Dit wil mijn vriend zelf ook niet, maar hij heeft verder ook niet echt iemand waar hij mee kan praten hierover.
Zn ex heeft denk ik gewoon tijd nodig en dat begrijp ik echt wel. Maar soms vind ik het wel moeilijk om haar niet tussen ons in te laten komen...
Pfoeh hé...
woensdag 12 augustus 2009 om 14:53
Jij wilt weten hoe je hem kunt steunen? Vraag het hem. Je kent hem nog niet zo lang dus het lijkt me helemaal niet raar dat je het niet vanzelf weet.
Probeer je er verder wel zo veel mogelijk buiten te houden. Dit is iets waar hij en zijn ex samen uit moeten komen. Zorg dat je zijn kind nog niet al te vaak ziet. Laat hem lekker alleen met zijn kind op de momenten dat hij hem/haar ziet. Dan kun jij makkelijker afstand bewaren (en in een geval van vechtscheiding en snel een nieuwe vriendin lijkt het me voor het kind ook het beste als jij even uit beeld blijft en het voor het kind zo snel mogelijk rustig wordt).
Probeer je er verder wel zo veel mogelijk buiten te houden. Dit is iets waar hij en zijn ex samen uit moeten komen. Zorg dat je zijn kind nog niet al te vaak ziet. Laat hem lekker alleen met zijn kind op de momenten dat hij hem/haar ziet. Dan kun jij makkelijker afstand bewaren (en in een geval van vechtscheiding en snel een nieuwe vriendin lijkt het me voor het kind ook het beste als jij even uit beeld blijft en het voor het kind zo snel mogelijk rustig wordt).
woensdag 12 augustus 2009 om 14:54
Ik denk dat je het onwijs goed doet! Blijf hem steunen en probeer ook de onpartijdige partij te blijven die je nu bent. Natuurlijk trek je naar zijn kant, dat is de kant die je kent. Dat maakt je ook zijn vriendin.
blijf praten, blijf erover nadenken, begin er ook zelf over en sta open voor hem.
Een scheiding is altijd rot en helemaal met kinderen involved. Je hoort te vaak dat moeders en vaders hun vete uitvechten over het hoofd van het kind. Een ruzie tussen volwassenen is een ruzie tussen volwassenen. Zijn vader en moeder zijn heilig, allebei. Probeer ervoor te zorgen dat hij geen gewetenswroeging krijgt. Hij heeft hier niet voor gekozen. Hij is de "dupe". Geef die kleine het gevoel belangrijk te zijn. EN je man het gevoel dat je hem steunt. Stuur hem bij als hij te bot wordt naar zijn ex. Ruzie heeft geen zin meer. Je bent al uit elkaar.
heel erg veel succes en geniet van jullie prille relatie!
blijf praten, blijf erover nadenken, begin er ook zelf over en sta open voor hem.
Een scheiding is altijd rot en helemaal met kinderen involved. Je hoort te vaak dat moeders en vaders hun vete uitvechten over het hoofd van het kind. Een ruzie tussen volwassenen is een ruzie tussen volwassenen. Zijn vader en moeder zijn heilig, allebei. Probeer ervoor te zorgen dat hij geen gewetenswroeging krijgt. Hij heeft hier niet voor gekozen. Hij is de "dupe". Geef die kleine het gevoel belangrijk te zijn. EN je man het gevoel dat je hem steunt. Stuur hem bij als hij te bot wordt naar zijn ex. Ruzie heeft geen zin meer. Je bent al uit elkaar.
heel erg veel succes en geniet van jullie prille relatie!
Volg je hart. Dat klopt.
woensdag 12 augustus 2009 om 15:09
Even voor de duidelijkheid: we hebben samen besloten dat ik voorlopig zijn zoontje nog niet zie hoor. Het jochie is pas twee en we willen beiden dat hij rustig kan wennen aan deze situatie tussen mamma en papa zonder dat hij gelijk moet wennen aan het feit dat papa met een ander is.
En niet alleen dat, ik moet zelf ook leren omgaan met kleine kinderen
En niet alleen dat, ik moet zelf ook leren omgaan met kleine kinderen
woensdag 12 augustus 2009 om 15:11
Zelf ben ik nogal pragmatisch aangelegd en ook van de praktische steun. Dus (bijvoorbeeld:) adressen van mediators op internet zoeken waar hij eventueel contact mee op kan nemen. jezelf misschien wat inlezen op kleine kinderen en/of echtscheidingsproblematiek (natuurlijk, live en praktisch zul je veel meer leren, maar wat voorbereiding kan geen kwaad toch??) enzovoort.
