Relaties
alle pijlers
Hoe kom ik weer terug bij man en kind??
maandag 23 november 2009 om 14:39
Ik ben nooit officieel weggeweest , maar heb me de laatste 3 maanden wel wat afgesloten voor hen beide.
Om duidelijk te zijn mijn verhaal ; man en ik zijn al 10 jaar samen en hebben heel wat meegemaakt.
Allebeide hebben we ons depri gevoeld alleen blijft hij daar last van houden. Hij heeft van thuis niet meegekregen hoe je iemand laat merken van ze te houden en dat kan hij dus ook moeilijk. Ik mis dat wel , hij is lief hoor en wil van alles wel voor me doen maar die woorden vind ik best belangrijk.
Sinds kort doe ik een HBO -opleiding en dat kost best veel tijd. Ik merk dat ik van een gezinsmens veranderd ben in iemand die veel met zichzelf bezig is .Ik zit veel op msn met een vriend van mij die momenteel niet lekker in zijn vel zit en ik besteed veel tijd aan hem , we praten veel en ga regelmatig naar hem toe. Mijn man weet dit niet , hij zou denken dat er iets tussen ons speelt , maar dat is niet zo.
Maar ik was eigenlijk nooit zo , was zelfs teveel bezig met mijn gezin , dat is ook niet goed , maar ik lijk nu wel een rebel die ineens het roer omgooit.
Merk ook dat mijn man er onzeker van wordt omdat ik zo anders doe.
Hoe kom ik weer terug in mijn gezin ?? Want diep in mijn hart weet ik dat ik bij hen hoor! Mijn vriendin noemt het de dip die veel 30ers momenteel hebben , maakt ook niks uit , ik wil mezelf weer terug!! Maar hoe??
Om duidelijk te zijn mijn verhaal ; man en ik zijn al 10 jaar samen en hebben heel wat meegemaakt.
Allebeide hebben we ons depri gevoeld alleen blijft hij daar last van houden. Hij heeft van thuis niet meegekregen hoe je iemand laat merken van ze te houden en dat kan hij dus ook moeilijk. Ik mis dat wel , hij is lief hoor en wil van alles wel voor me doen maar die woorden vind ik best belangrijk.
Sinds kort doe ik een HBO -opleiding en dat kost best veel tijd. Ik merk dat ik van een gezinsmens veranderd ben in iemand die veel met zichzelf bezig is .Ik zit veel op msn met een vriend van mij die momenteel niet lekker in zijn vel zit en ik besteed veel tijd aan hem , we praten veel en ga regelmatig naar hem toe. Mijn man weet dit niet , hij zou denken dat er iets tussen ons speelt , maar dat is niet zo.
Maar ik was eigenlijk nooit zo , was zelfs teveel bezig met mijn gezin , dat is ook niet goed , maar ik lijk nu wel een rebel die ineens het roer omgooit.
Merk ook dat mijn man er onzeker van wordt omdat ik zo anders doe.
Hoe kom ik weer terug in mijn gezin ?? Want diep in mijn hart weet ik dat ik bij hen hoor! Mijn vriendin noemt het de dip die veel 30ers momenteel hebben , maakt ook niks uit , ik wil mezelf weer terug!! Maar hoe??
maandag 23 november 2009 om 20:18
Het is niet zo dat ik me bewust heb afgesloten voor mijn kind hoor , meer dat in weekenden zij samen wat ondernamen en ik zit te leren.
Ik wil mijn partner graag steunen , maar hij trekt me mee in zijn gevoelens en dat wil ik eigenlijk niet. Ik voel me beter dan ooit mbt depri zijn en dat wil ik in belang van mijn kind ook zo houden.
Ik ben gewoon van mezelf geschrokken dat ik zo'n afstand van thuis genomen heb , ben veel meer de hort op geweest enz (alleen dus) terwijl ik zo niet was. Ik wil graag de relatie met mijn man weer opbouwen maar dat is best moeilijk als er al veel is gebeurd.
Ik heb de agfelopen jaren zoveel voor mijn gezin en familie die het moeilijk had gezorgd dat ik nu voor mezelf gekozen heb , ook in eigenbelang omdat ik depri ben geweest door de problemen van anderen over te nemen.
Helaas sla ik er nu wat in door en dat is moeilijk.
Ik wil mijn partner graag steunen , maar hij trekt me mee in zijn gevoelens en dat wil ik eigenlijk niet. Ik voel me beter dan ooit mbt depri zijn en dat wil ik in belang van mijn kind ook zo houden.
Ik ben gewoon van mezelf geschrokken dat ik zo'n afstand van thuis genomen heb , ben veel meer de hort op geweest enz (alleen dus) terwijl ik zo niet was. Ik wil graag de relatie met mijn man weer opbouwen maar dat is best moeilijk als er al veel is gebeurd.
Ik heb de agfelopen jaren zoveel voor mijn gezin en familie die het moeilijk had gezorgd dat ik nu voor mezelf gekozen heb , ook in eigenbelang omdat ik depri ben geweest door de problemen van anderen over te nemen.
Helaas sla ik er nu wat in door en dat is moeilijk.
maandag 23 november 2009 om 21:01
quote:ohnedich schreef op 23 november 2009 @ 14:39:
Mijn man weet dit niet , hij zou denken dat er iets tussen ons speelt , maar dat is niet zo.Je liegt dus niet alleen je man voor, maar ook jezelf: er speelt wel iets tussen jullie. Iedereen die je bericht leest kan dat zien, maar jij ziet het niet? Hoe komt dat?
Mijn man weet dit niet , hij zou denken dat er iets tussen ons speelt , maar dat is niet zo.Je liegt dus niet alleen je man voor, maar ook jezelf: er speelt wel iets tussen jullie. Iedereen die je bericht leest kan dat zien, maar jij ziet het niet? Hoe komt dat?
dinsdag 24 november 2009 om 11:46
quote:rider schreef op 23 november 2009 @ 21:01:
[...]
Je liegt dus niet alleen je man voor, maar ook jezelf: er speelt wel iets tussen jullie. Iedereen die je bericht leest kan dat zien, maar jij ziet het niet? Hoe komt dat?
Dat gaat dan waarschijnlijk onder de noemer van de opleiding... want hoe verklaar je anders dat haar man het normaal vind dat ze zoveel weg is en aan het msn-en is.
To, als je man werkelijk zo depresief zou zijn en iedereen mee zuigt zoals jij beschrijft. Waarom laat je dan wel je kind bij hem achter? Dan valt het dus blijkbaar wel mee.
En nog even over depresief worden van de problemen van anderen. Van de problemen van deze vriend wordt je niet depresief? Sterker nog je voelt je zelfs beter... wie houd wie hier voor de gek?
[...]
Je liegt dus niet alleen je man voor, maar ook jezelf: er speelt wel iets tussen jullie. Iedereen die je bericht leest kan dat zien, maar jij ziet het niet? Hoe komt dat?
Dat gaat dan waarschijnlijk onder de noemer van de opleiding... want hoe verklaar je anders dat haar man het normaal vind dat ze zoveel weg is en aan het msn-en is.
To, als je man werkelijk zo depresief zou zijn en iedereen mee zuigt zoals jij beschrijft. Waarom laat je dan wel je kind bij hem achter? Dan valt het dus blijkbaar wel mee.
En nog even over depresief worden van de problemen van anderen. Van de problemen van deze vriend wordt je niet depresief? Sterker nog je voelt je zelfs beter... wie houd wie hier voor de gek?
dinsdag 24 november 2009 om 11:50
dinsdag 24 november 2009 om 11:53
quote:ohnedich schreef op 23 november 2009 @ 20:18:
Het is niet zo dat ik me bewust heb afgesloten voor mijn kind hoor , meer dat in weekenden zij samen wat ondernamen en ik zit te leren.
Ik wil mijn partner graag steunen , maar hij trekt me mee in zijn gevoelens en dat wil ik eigenlijk niet. Ik voel me beter dan ooit mbt depri zijn en dat wil ik in belang van mijn kind ook zo houden.
Ik ben gewoon van mezelf geschrokken dat ik zo'n afstand van thuis genomen heb , ben veel meer de hort op geweest enz (alleen dus) terwijl ik zo niet was. Ik wil graag de relatie met mijn man weer opbouwen maar dat is best moeilijk als er al veel is gebeurd.
Ik heb de agfelopen jaren zoveel voor mijn gezin en familie die het moeilijk had gezorgd dat ik nu voor mezelf gekozen heb , ook in eigenbelang omdat ik depri ben geweest door de problemen van anderen over te nemen.
Helaas sla ik er nu wat in door en dat is moeilijk.
Het zijn jouw problemen en die moet je zelf oplossen. Jij laat je meetrekken in mans problemen, je kunt ook steunen zonder dat te doen. Je laat je vervolgens meeslepen met een vriend die ook neit lekker in zijn vel zit.
Het leven overkomt je wel een beetje, niet?
Ophouden daarmee en alles komt goed!
Het is niet zo dat ik me bewust heb afgesloten voor mijn kind hoor , meer dat in weekenden zij samen wat ondernamen en ik zit te leren.
Ik wil mijn partner graag steunen , maar hij trekt me mee in zijn gevoelens en dat wil ik eigenlijk niet. Ik voel me beter dan ooit mbt depri zijn en dat wil ik in belang van mijn kind ook zo houden.
Ik ben gewoon van mezelf geschrokken dat ik zo'n afstand van thuis genomen heb , ben veel meer de hort op geweest enz (alleen dus) terwijl ik zo niet was. Ik wil graag de relatie met mijn man weer opbouwen maar dat is best moeilijk als er al veel is gebeurd.
Ik heb de agfelopen jaren zoveel voor mijn gezin en familie die het moeilijk had gezorgd dat ik nu voor mezelf gekozen heb , ook in eigenbelang omdat ik depri ben geweest door de problemen van anderen over te nemen.
Helaas sla ik er nu wat in door en dat is moeilijk.
Het zijn jouw problemen en die moet je zelf oplossen. Jij laat je meetrekken in mans problemen, je kunt ook steunen zonder dat te doen. Je laat je vervolgens meeslepen met een vriend die ook neit lekker in zijn vel zit.
Het leven overkomt je wel een beetje, niet?
Ophouden daarmee en alles komt goed!
