Hoe omgaan met onzekerheid & jaloezie?

Ten eerste: Ik schaam mij hier erg voor, want dit is niet wie ik wil zijn en hoe ik denk dat het zou moeten. Graag zou ik hieraan willen werken en ik denk dat de eerste stap wel is om dit probleem te erkennen en er over te praten. Vandaar dan ook dit topic.

Ik ben onzeker en jaloers en dit heeft zich voornamelijk geuit in mijn laatste relatie. Door mijn verleden ben ik wantrouwig geworden, maar ik probeer hier in nieuwe relaties zo min mogelijk naar te handelen. Zo controleer ik geen telefoons/accounts, laat ik diegene ook op pad gaan met o.a. vrouwen/exen (en app ik hem tijdens die momenten ook niet om te controleren), en probeer wel over alles open te communiceren.

Helaas doe ik dit laatste vaak wel op een verkeerde manier en daar wil ik vanaf. Als ik mij niet prettig voel over een bepaalde situatie of persoon dan spreek ik dit uit en volgt er een vragenvuur. Hierdoor kan diegene zich in een hoek gedreven voelen en als het antwoord mij niet bevalt, omdat het mijn vervelende gevoel bevestigd of iets, dan voel ik mij alsnog rot en diegene daardoor ook weer. Kortom, we komen dan beide er niet uit op de manier die we willen bereiken door open en eerlijk te zijn naar elkaar. Ik kan de waarheid soms dus niet goed handelen, terwijl ik er zelf om vraag.
Dit zorgt ervoor dat diegene dan dingen gaat verzwijgen, gaat verdraaien of ontkent > met als reden mij niet pijn te doen/verdrietig te maken, maar ook zodat hij zelf geen gezeik heeft.
Hier kom ik op een ander moment vaak alsnog achter en dan geeft dat weer een breuk in het vertrouwen. Er is immers gelogen.

Kortom, het is nooit goed en het ligt bij mij.
Ik wil heel graag leren om dingen niét perse te hoeven vragen, soms mijn gevoel te negeren en/of dus tips om met een niet bevredigend antwoord toch normaal te kunnen reageren.

Ook tips qua therapie om meer zekerheid te krijgen, boeken e.d. zijn heel erg welkom. Ik wil mijn toekomstige partner én mezelf hier niet meer mee gaan vermoeien.

kindrebel schreef: ↑

06-12-2019 07:03

Ik denk dat je nog moet werken aan een basis levenshouding waarin je hebt geaccepteerd dat er geen garanties zijn in relaties. Mensen kunnen je hart breken. En dat kun je niet voorkomen. Alle energie die je steekt in het wegnemen van die angst is verloren energie en creëert eerder een kloof dan verbinding.

Het stomme is dat ik precies met deze insteek een relatie begin. Genieten voor zolang het leuk is. Maar na enkele jaren relatie sluipt de angst er toch in..

Zielsverwant schreef: ↑

08-12-2019 11:25

Ik denk TO dat je je intuïtie moet volgen en niet je alarmbellen willen leren negeren.
Je zegt zelf dat van 10 keren dat je alarmbel afging 9 keer daarvan juist was. Dit is een erg sterke ervaring!
Je intuitie is een serieuze bescherming voor jezelf.
Ik kan me voorstellen dat wanneer je je emotioneel verbonden voelt met iemand in een relatie je alarm niet wil opvolgen. Je wil liever in het fijne gevoel blijven.
Naar mijn idee zou jij eerder moeten leren omgaan met je angst. Als je weer je gevoel krijgt dat er iets niet klopt, wordt je angstig en je weet wat het resultaat is. Klopt dat?

Naar mijn idee wordt je juist angstig omdat je weet waar dit naar toe gaat en je wilt het niet kwijt. Klopt dat?

Leer beter omgaan met je angst en loslaten van die verband tussen je gevoel en resultaat daarvan (ondanks dit tig keer is bevestigd). Leer niet angstig worden van het feit dat er iets niet pluis is, maar juist hierover kunnen praten met je partner of in sommige situaties eerst jet gevoel onderzoeken zonder direct te vragen.
Praten doe je door over je gevoelens te hebben en op de reactie daarop te letten en niet wat je hebt gezien zoekend naar bevestiging van je gevoel.

Veel sterkte!

Bedankt voor je bericht, je hebt inderdaad gelijk. Helaas bleek ook weer over een laatste situatie mijn onderbuikgevoel juist.
Wellicht drijf ik de mensen ernaartoe ofzo? Ben er kapot van.

Ik ga wel een assertiviteitstraining doen heb ik besloten. Zal morgen contact opnemen met de huisarts om te kijken wat de mogelijkheden zijn..

Zielsverwant schreef: ↑

12-12-2019 12:22

Ik denk dat je onbewust bepaalde partners aantrekt. Je zou kunnen kijken wat je partners gemeen hebben. Ik denk dat daar een bepaalde patroon inzit.

Ik lees bij jou dat je vooral heel graag de schuld bij jezelf legt. Zoals alles loopt omdat jezelf dat veroorzaakte.
Klopt dat?

Mijn partners zijn best verschillend, zowel qua uiterlijk als karakter. Van niet onwijs sociaal tot heel erg sociaal, hoog opgeleid tot normaal, rijk tot normaal, allemaal zelfstandig en serieus lekker aan het werk.
Wat ze wel gemeen hadden was de nog best kinderlijke kant denk ik dan? Maar dat heb ik ook, beetje speels & wanneer nodig ook zeker serieus.

Ja, moet ik niet doen ook. Maar ik zou zo graag willen dat het gewoon werkt..
Ik besef me steeds meer hoeveel ik mij steeds aanpas aan mijn partner. Met alle liefde wel hoor, maar dat is dus niet wat werkt en uiteindelijk blijf ik alsnog achter met het gevoel dat ik niet goed heb gedaan. Ik moet ook zeker leren om mijn wereldje niet meer rondom mijn partner te bouwen, maar gewoon ook bij mijzelf te blijven denk ik.

Heb inmiddels een afspraak gemaakt bij de huisarts, hopelijk kan ik zo worden doorverwezen oid