Hoe pak ik dit aan

07-02-2018 09:21 265 berichten
Alle reacties Link kopieren
Beste Viva dames,

*deel van de op weggehaald*, reageerders weten waarom

wat is dan het probleem en wat is mijn vraag
Ik wil nu mijn leven opbouwen, het is heel lastig want ik ben alleen en bang dat hij me vind. Ik heb mijn hele leven mezelf onzichtbaar gemaakt want dat is wat een 'braaf meisje' doet. En nu weet ik dus niet hoe ik 'normaal' moet leven. Ik ben nog nooit met een vriendin koffie gaan drinken, heb nog nooit een collega bij mij thuis uitgenodigd. Ik weet simpelweg niet hoe het moet. En daar zit dus mijn vraag: hoe moet het? Wat moet ik doen, stap ik gewoon op iemand af en zeg ik 'joh straks ergens koffie drinken?' en wat zeg ik dan als die persoon 'nee' zegt, of nog lastiger 'ja'? of wacht ik tot iemand mij vraagt? En hoe doe ik dat? Ik ben er heel erg goed in mezelf op de achtergrond te zetten, iedereen vergeet meestal dat ik er ook ben, dus meestal word ik niet gevraagd. In elk geval, elke tip is welkom.
Het klinkt voor jullie misschien als een non-probleem want jullie vinden dit sort dingen misschien vanzelf sprekend, maar ik dus niet. Ik ben al door hel gegaan om te vluchten van mijn man en een normaal leven te leiden, en nu weet ik dus niet hoe dat moet.

Bedankt voor het lezen, ik begrijp dat het een flinke lap tekst is, sorry daarvoor, ik probeer kort te zijn maar het is nogal een complexe situatie.
anoniem_364100 wijzigde dit bericht op 10-02-2018 08:40
43.67% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ach meisje toch. Wat heb jij een ellende achter de rug, maar wat ben je sterk.

Ik zou zeggen: probeer gewoon de stoute schoenen aan te trekken. Hoe moeilijk het ook is. Je hebt niks te verliezen, alleen te winnen.
Zoek bijvoorbeeld een sport die je leuk lijkt, kijk eens naar de activiteiten binnen een buurthuis, knoop een praatje aan met je nieuwe buren. Het vraagt wat lef, maar ik denk dat als je eenmaal een succesje hebt gehad, je het ook makkelijker een volgende keer doet.

Ik hoop dat je je geluk weer zult vinden. Sterkte met alles.
Alle reacties Link kopieren
Wat goed dat je voor jezelf gekozen hebt. Daar is veel moed voor nodig zeker in jouw cultuur. Je klinkt en schrijft ook intelligent en ik verwacht dat je als je de kans krijgt ook de sociale regels snel zult leren.

Wat doen je collega’s bij de lunch? Heeft iedereen eten bij zich of gaan ze ergens lunchen? Je zou een collega een keer kunnen vragen om met jou te lunchen als is het in de bedrijfskantine.

Je zou ook Pilates kunnen proberen. Dat kun je op je eigen niveau doen, dwz dat je de oefeningen meedoet maar net zo ver gaat of het zo lang volhoudt als bij jouw lichaam en conditie past. Gewoon een proefles doen. Bij elke sportschool kan je meestal proeflessen doen. Als je de kans hebt probeer dan bij verschillende sportscholen uit wat je leuk vindt. Je kan vrijwel altijd 1 of 2 lessen gratis volgend. Het is niet gek om het te vragen dus. Ga voor de les altijd even naar de instructrice om te zeggen dat je nieuw bent en nog nooit zo’n les gevolgd hebt.
Bij Yoga en Pilates pak je een matje en soms ook nog een bal en een yogablok. Gewoon vragen of je nog wat meer nodig hebt dan een matje. Je neemt zelf een handdoek mee om om het matje te leggen. Yoga en Pilates doe je zonder schoenen, liefst op blote voeten.

Als je het leuk vindt kan je na een tijdje iemand vragen om op de sportschool een kopje koffie te drinken. Je kan ook een praatje maken in de kleedkamer met mensen die dezelfde les volgen.
Nou.. je bent een held, dat voorop!

Ik heb in zo'n opvang gewerkt en meerdere mensen de eerste stappen laten zetten.

Ik woon in Noord-Limburg dus als je in de buurt bent, pb dan maar en dan gaan we een bakje koffie doen of een uurtje naar de sportschool samen :)

Jij komt er wel hoor.. geen twijfel aan!
Alle reacties Link kopieren
TO, Na alles wat er gebeurt is vind ik dat de stappen die je genomen heb naar een nieuw leven, reuzegroot zijn! Al 7 weken nadat je wegging heb je een baan en een huis. Ik weet niet of ik dat voor elkaar zou krijgen! Je zit absoluut niet in een 'slachtofferrol' en kijkt positief naar de toekomst. Jij komt er wel want je lijkt me een leuk mens met veel capaciteiten. Als ik je zo lees sta je veel verder in je sociale behendigheid dan je zelf denkt. Als je in RL net zo netjes en correct reageert op mensen als je hier doet, dan zit je in no time met een collega of een buurvrouw aan de koffie! Is het misschien een idee om die taart te bakken en bij de buren aan te bellen om je voor te stellen en hen een taartje aan te bieden. Zo heb ik me voorgesteld aan de 2 buurgezinnen in mijn flat. Hier bleek het met beiden te klikken en we borrelen regelmatig samen. (en ik ben de bakker van dienst als er iemand jarig is).
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
Alle reacties Link kopieren
Je kan trouwens gerust zeggen tegen mensen in je omgeving waar je moeite mee hebt. Je zal zien dat heel veel mensen je graag willen helpen. Dat idee van Facebook is ook een mooie start. Daar kan je in zeggen dat je dit soort dingen wil leren.
Alle reacties Link kopieren
Ja ga een leuke (kook)cursus doen of een paar sportlessen volgen kan veel helpen, eerlijk gezegd zou ik in jouw geval misschien zelfs kiezen voor iets in de categorie zelfverdediging.... gewoon voor je zelfvertrouwen. Een nieuwe taal leren is ook een mooie en gemakkelijke manier om nieuwe mensen te leren kennen.

Verder is mijn standaardadvies op zowat alles; neem een hond. Dus als je nieuwe werk het toelaat is dat wel fijn, je bent dan minder alleen en het geeft een veilig gevoel en vaak leer je tijdens het uitlaten ook andere hondenbezitters spontaan kennen.
Lorem Ipsum
Alle reacties Link kopieren
oh en taart is inderdaad altijd en overal een goed idee :hihi:
Lorem Ipsum
Alle reacties Link kopieren
wat een goede adviezen allemaal, om er even kort op in te gaan:

- collegas lunchen achter hun bureau, de vrouw waar ik mee op een kamer zit is erg aardig en ze lijkt elke vorm van sociaal contact (kletsen bij de koffie, lunch etc) allemaal erg leuk te vinden. Dus dat lukt aardig, beetje over het weer, haar plannen voor het weekend, dingen over haar kinderen, en dat soort dingen.
- de buren ben ik me natuurlijk netjes aan gaan voorstellen, lijken op zich hele vriendelijke mensen, ik heb toen niet voorgesteld iets samen te gaan doen, ik heb mezelf alleen voorgesteld.
- 7 weken lijkt erg snel, maar ik ben ook 1.5 maand bezig geweest (met hulp van politie en instanties) om mijn vertrek voor te bereiden, ik ben dus niet van de een op de andere dag vertrokken, maar mijn ex wist dat dus niet. Omdat ik een opleiding heb gedaan waar makkelijk werk in te vinden is kon ik vrij snel aan een nieuwe baan komen op een andere locatie. En als je eenmaal een baan hebt dan is een woning ook vrij snel geregeld. Meeste vrouwen in de opvang waar ik zat hadden zelf geen inkomen uit werk, en dan wordt het allemaal veel lastiger. Ik heb geen kinderen wat alles in deze situatie ook makkelijker maakt, je bent flexibeler.
- pilates of yoga ga ik proberen, dat zit hier schijnbaar ook in de buurt dus dat is wel een optie, zij bieden inderdaad een gratis proefles aan.
- een hond lijkt me een minder goed plan, ik heb geen enkele ervaring met honden, geen idee hoe ik zo'n beest op moet voeden en ik werk 4 dagen van 9 uur in de week. Volgens mij kan een hond in het begin niet zo lang alleen blijven, en met een enorm gebrek aan ervaring is het misschien niet zo handig voor dat beestje. Het klinkt wel leuk op zich een huisdier, maar misschien is een goudvis nu een wat haalbaarder plan.

Dank jullie wel allemaal!
Alle reacties Link kopieren
ter aanvulling: de politie heeft mij uitdrukkelijk afgeraden een facebook profiel aan te maken, dus ik wil me daar ook aanhouden (ik heb ook nooit een facebook profiel gehad). Ze zijn bang dat mijn ex me vindt of dat mijn familie me vindt.
Anoniem op een forum mocht wel want de kans dat iemand je daar vindt is veel kleiner volgens hen.
Op dit moment kan ook niemand van mijn familie of ex contact opnemen met mij, ze weten niet waar ik woon, ze hebben geen telefoonnr van mij en geen emailadres. Ik moet dus zo lang mogelijk onvindbaar proberen te zijn. Het mezelf goed onzichtbaar kunnen maken is in deze situatie dus niet alleen een last, maar blijkt ook een zegen.
Je bent sterk, je hebt humor, je communiceert heel helder. Als je die houding in het dagelijks leven ook zo hebt als hier op het forum komt dat contact heel snel op gang.

Overigens is de inleiding "ik ben net verhuisd en ken hier nog weinig mensen" een prima ingang om een collega een keer uit te nodigen. En als ze nee zeggen weet je dat ook weer, dat is niet zo'n ramp.
Alle reacties Link kopieren
Zeeuwsmeisje, als ze nee zeggen is dat inderdaad geen ramp, maar als ze ja zeggen heb ik dus geen idee want ik dan moet doen...

Dat je dan voor iets te eten en te drinken zorgt dat snap ik natuurlijk, maar en dan? is het de bedoeling dat ik een activiteit verzin, en als dat de bedoeling is, wat dan? als dat niet de bedoeling is, dan moet je het dus ergens over hebben? Waarover, wat zijn acceptabele onderwerpen, geen politiek of religie natuurlijk, maar er is een grens aan hoe lang je het erover kunt hebben dat het koud is buiten.
Ik heb gewoon nog nooit iemand bij mij op visite gehad, dus ik heb echt geen idee, ben ook nog nooit bij iemand anders op visite geweest, dus dingen als:
hoe lang blijf je? wanneer ga je weg? neem je iets mee, zoja wat dan (bloemen? wat dan als die mensen allergisch zijn? fles wijn? wat dan als die mensen geen alcohol drinken? taart? wat dan als die mensen zelf al taart gekocht hebben, op dieet zijn, geen taart lusten?
Natuurlijk weet ik wel dat je in al die gevallen kunt zeggen dat je dat niet wist en je excuses aanbieden, maar omdat ik niet weet hoe het moet lijkt alles nogal een probleem.
Alle reacties Link kopieren
turquasi schreef:
07-02-2018 11:46
oh en taart is inderdaad altijd en overal een goed idee :hihi:
Grappig is dat hier in NL! Ik hou zelf helemaal niet van zoet en taart maar bak wel graag, dus de collega's, buren en vrienden zien me graag komen met mijn baksels :D
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
Kom je uit een eercultuur type marokko of strenge eercultuur type afghanistan-turkije? Of geen eercultuur? Ik stel deze vraag omdat bij het 2de type jouw leven in gevaar kan zijn (signalen zijn als je achtervolgd en in de gaten wordt gehouden plots door familieleden). Ga hier niet lichtzinnig mee om als je familie erg conservatief is.

Verder: schrijf je in voor cursussen en leer nieuwe mensen kennen. Spreek je Arabisch of een andere vreemde taal? Geef bijles in het weekend of leer Nederlands aan vluchtelingen. Mijn bibliotheek organiseert zo'n workshops tijdens het weekend :)
Alle reacties Link kopieren
bloody_mary, ik kom uit een strenge eercultuur (midden-oosten), ik ga daar niet lichtzinnig mee om, maar het is goed dat je dat advies wel geeft, daarom had ik ook een voorbereiding van 1.5 maand voordat ik wegging, het is namelijk vrij moeilijk om te regelen, mijn oude gemeente (oude-werkgever, huurbaas, bank etc) mocht mijn nieuwe adres ook niet weten, en dan wordt het bureaucratisch lastig want ik ben daar wel uitgeschreven om maar een voorbeeld te noemen. Ik heb dus ook letterlijk alles achtergelaten, geen contact met niemand, geen spullen meegenomen, geen contact met oud collegas etc.
Politie gaat er nu vanuit dat het lastig is om mij te vinden, ook omdat er geen kinderen zijn ben ik moeilijker vindbaar.

Ik had zelf ook gedacht aan vluchtelingen, omdat ik zelf natuurlijk ook ooit vluchteling geweest ben en ik spreek verschillende vreemde talen die veel voorkomen in het midden-oosten. Echter blijkt de gemeenschap erg klein dus voor nu is dat een groter risico om gevonden te worden heb ik me laten vertellen. Ik moet dus wegblijven bij de 'nieuwe' vluchtelingen.
Alle reacties Link kopieren
Inderdaad goed advies om weg te blijven bij 'nieuwe' vluchtelingen. Misschien kan je je aansluiten als vrijwilliger in een zorgcentrum. Natuurlijk ga je dan om met ouderen, maar je leert ook andere vrijwilligers kennen. Lijkt mij ook een omgeving waar je familie je niet gaat zoeken.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
puddinkje schreef:
07-02-2018 12:31
bloody_mary, ik kom uit een strenge eercultuur (midden-oosten), ik ga daar niet lichtzinnig mee om, maar het is goed dat je dat advies wel geeft, daarom had ik ook een voorbereiding van 1.5 maand voordat ik wegging, het is namelijk vrij moeilijk om te regelen, mijn oude gemeente (oude-werkgever, huurbaas, bank etc) mocht mijn nieuwe adres ook niet weten, en dan wordt het bureaucratisch lastig want ik ben daar wel uitgeschreven om maar een voorbeeld te noemen. Ik heb dus ook letterlijk alles achtergelaten, geen contact met niemand, geen spullen meegenomen, geen contact met oud collegas etc.
Politie gaat er nu vanuit dat het lastig is om mij te vinden, ook omdat er geen kinderen zijn ben ik moeilijker vindbaar.

Ik had zelf ook gedacht aan vluchtelingen, omdat ik zelf natuurlijk ook ooit vluchteling geweest ben en ik spreek verschillende vreemde talen die veel voorkomen in het midden-oosten. Echter blijkt de gemeenschap erg klein dus voor nu is dat een groter risico om gevonden te worden heb ik me laten vertellen. Ik moet dus wegblijven bij de 'nieuwe' vluchtelingen.
Ik vind jouw verhaal heel indrukwekkend. Je klinkt intelligent en vriendelijk, en ik hoop echt dat je een leuk nieuw leven op kunt bouwen. Zou het niet mogelijk zijn om een naamsverandering aan te vragen in jouw situatie, heb je het daarover gehad met de politie en maatschappelijk werk ? En misschien kun je op termijn nog naar een ander land verhuizen. Ik weet zeker dat je er wel in zal slagen om leuke vriendschappen op te bouwen, maar misschien voel je je wel meer gerust hoe meer afstand er is van je oude leven.
Alle reacties Link kopieren
Gonegirl: dank je! Naamsverandering zou op termijn een optie zijn, nu is dat lastiger omdat je dan geregistreerd wordt als zijnde 'naamsveranderd', en minder registratie is op dit moment beter. Ik wil eigenlijk gewoon graag hier blijven maar als iemand me vindt zal ik inderdaad weg moeten. Mijn ex gaat me onmogelijk vinden, hij spreekt geen nederlands en snapt niets van de westerse cultuur, die weet niet waar hij moet beginnen met zoeken. Ik ga ervan uit dat hij flink kwaad op me is, want naast reputatieschade heeft hij nou ook geen inkomen meer, want hij heeft geen werk.
Mijn broers zouden dat wel kunnen, maar ik weet niet of zij dat ook zouden doen, want het levert hen weinig op. Als ze me vinden dan kunnen ze wel proberen me terug te halen maar dan ben ik nog steeds 'damaged goods' dus dat lost hun reputatie probleem niet op. Waarschijnlijk is het voor hen handiger als ik gewoon 'zoek' blijf.
Ok, goed dat je op termijn van naam zou kunnen veranderen ! Wat betreft andere landen, ik snap wel dat je in Nederland wil blijven, aangezien je al genoeg hebt moeten ontwortelen de laatste tijd. Het is ook wel bevreemdend natuurlijk, om van een situatie waar je niets kon of mocht opeens een zekere vrijheid te ervaren. Andere steden in de Europese unie zijn ook heel leuk, zoals Brussel of Parijs, maar misschien is dat eerder iets om over na te denken eenmaal je wat gewend bent aan deze zelfstandigheid.

Vind je je werk in Nederland leuk ?
puddinkje schreef:
07-02-2018 12:19
Zeeuwsmeisje, als ze nee zeggen is dat inderdaad geen ramp, maar als ze ja zeggen heb ik dus geen idee want ik dan moet doen...

Dat je dan voor iets te eten en te drinken zorgt dat snap ik natuurlijk, maar en dan? is het de bedoeling dat ik een activiteit verzin, en als dat de bedoeling is, wat dan? als dat niet de bedoeling is, dan moet je het dus ergens over hebben? Waarover, wat zijn acceptabele onderwerpen, geen politiek of religie natuurlijk, maar er is een grens aan hoe lang je het erover kunt hebben dat het koud is buiten.
Ik heb gewoon nog nooit iemand bij mij op visite gehad, dus ik heb echt geen idee, ben ook nog nooit bij iemand anders op visite geweest, dus dingen als:
hoe lang blijf je? wanneer ga je weg? neem je iets mee, zoja wat dan (bloemen? wat dan als die mensen allergisch zijn? fles wijn? wat dan als die mensen geen alcohol drinken? taart? wat dan als die mensen zelf al taart gekocht hebben, op dieet zijn, geen taart lusten?
Natuurlijk weet ik wel dat je in al die gevallen kunt zeggen dat je dat niet wist en je excuses aanbieden, maar omdat ik niet weet hoe het moet lijkt alles nogal een probleem.

Jees, je hebt dus 2 keer in je leven moeten vluchten. Wat heftig zeg. Verder eens met iedereen dat je erg vriendelijk en intelligent overkomt.

Over het dingen afspreken, ik zou dat in het begin juist niet bij je thuis doen, maar iets buitenhuis voorstellen. Bijvoorbeeld een appelbol eten in de stad of lunch oid.

Nederlanders die geen student meer zijn staan er internationaal om bekend dat ze nogal terughoudend kunnen zijn met mensen thuis uitnodigen, meestal is er dan al een vriendschapsband.
Alle reacties Link kopieren
Mijn hemel, ik zit echt met open mond je verhaal te lezen. Heb zo met je te doen, maar nogmaals, wat ben je dapper.
Het lijkt me vreselijk om het gevoel te hebben dat je over je schouder moet blijven kijken de rest van je leven.

Petje af dat jij deze stap hebt durven nemen.
Alle reacties Link kopieren
ik probeer er nuchter in te staan, nu moet ik over mijn schouder kijken, dat is al een verbetering want eerder wist zeker dat ik in gevaar was.
Natuurlijk doet het zeer, want ik mis mijn familie (niet mijn ex) wel.

ik vind mijn werk heel erg leuk, maar dat is niet perse een reden om in Nederland te moeten blijven, hetzelfde werk is ook in andere landen te vinden en het is niet taal-gericht, dus met wat taalcursus zou het ook in een ander land kunnen.

Verder een praktische vraag: ik ben vrij vandaag, maar zit wel op mijn werkmail te kijken. Er komt nu een bericht langs over een vrijdagmiddag borrel, die er blijkt te zijn voor mijn afdeling (gewoon onderling geregeld, dus geen officieel werkuitje). Het is een kleine afdeling (8 mensen), en ze hebben mij ook in de mail meegenomen. Nou ben ik nog nooit op een vrijdagmiddag borrel geweest (of welke borrel dan ook) maar zou ik gewoon mogen aansluiten? of is dat not-done? (die mensen kennen elkaar natuurlijk allemaal al). Mijn eerste ingeving is te zeggen dat ik niet kan, maar dat is dus net het gedrag dat ik probeer te vermijden.
Alle reacties Link kopieren
Zeker doen puddinkje! Klinkt als een leuke gelegenheid om mensen te leren kennen, en het feit dat ze jou hebben meegenomen in de mail geeft mijns inziens aan dat je welkom bent.

Ik weet niet of je je zorgen maakt over hoe het op de borrel zelf gaat, maar dit soort borrels zijn in mijn ervaring altijd wel informeel. Bij mij op mijn werk gaat het dan bijv. over wat mensen in het weekend doen, hobby's, vakantiepIannen of hoe het gaat met het gezin van collega's. Ik zou je denk ik adviseren gewoon aan te schuiven bij een gesprek tussen andere collega's. Probeer een beetje aan te haken, als dat gaat. Als mensen je vragen stellen over je leven of je achtergrond kun je antwoorden voor zover je je daar goed bij voelt. Voelt het niet goed, dan kun je misschien proberen het gespreksonderwerp wat bij te sturen.
Vrijdagmiddagborrel is een goeie stap naar mogelijk beter contact met je collega's. Wellicht blijk je ook gemeenschappelijke interesses te hebben en kun je buiten 't werk 'ns afspreken voor een hobby/sportclub.
Alle reacties Link kopieren
Ik weet ook nooit zo goed waar ik het over moet hebben hoor maar een goede doorstart na een leeggebloed 'koud he' gesprek maak je makkelijk door te vragen of 'ze nog de zon gaan opzoeken' binnenkort... mijn collega's praten bijvoorbeeld graag (en veel) over hun vakanties. Vanuit een vakantie vind je vaak wel andere aanknopingspunten om het over te hebben, exotisch eten bijvoorbeeld... daar praat ook iedereen eindeloos over lijkt het, of activiteiten of sporten die ze daar gedaan hebben. Nog een manier om een gesprek te beginnen of gaande te houden is luchtig advies vragen over een kwestie. Iedereen geeft dolgraag een mening (verpakt als advies uiteraard) dus dan zit je gebeiteld voor de volgende 20 minuten. Leuk zou zijn als iemand je echt ergens bij wil helpen en zodoende aanbied even mee te kijken naar zus of zo. Dus stel er staat een ikeameubel nog in de verpakking bij je thuis, beschouw het maar als een gezelschapsspel :lol:

Verder, nee een hond is geen optie bij zulke werktijden... maar vrijwilligerswerk is ook een heel goed idee, misschien kun je honden uitlaten bij het plaatselijke asiel? Dieren vertellen ook niks door dus dat komt uit. Neem inderdaad geen facebook of andere accounts... heel gevaarlijk! Als je dat al doet dan zonder je eigen naam en zonder foto want daar kunnen ze je tegenwoordig ook op vinden door gezichtsherkenningstechnologie.
Ik denk dat ik in jouw geval wel een nieuwe roepnaam zou verzinnen, misschien een verbastering van je echte naam? ( en om een metamorfose bij de kapper zou vragen. ) vertel nog maar niemand hierover verder... dat lijkt me super moeilijk maar misschien wil je hier blijven schrijven om af en toe je hart te kunnen luchten? :hug:
Lorem Ipsum
Alle reacties Link kopieren
Ja juist wel gaan naar die vrijdagmiddag borrel!

Meestal worden er op kantoor op bij de kroeg in de buurt een paar biertjes gedronken en een bitterbal gegeten. Het is allemaal erg informeel en iedereen komt en gaat wat diegene uitkomt. Bij mij is het ook niet raar als bijvoorbeeld een vriend even aanhaakt als je bijvoorbeeld met diegene hebt afgesproken. Dus je kunt absoluut mee!

Het gaat inderdaad dan meestal over wat je in het weekend gaat doen en bijvoorbeeld over de verbouwing van Klaasje, de zieke kat van Truus, en hoe gaat het met de kindertjes van Jan.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven