Relaties
alle pijlers
Hoe vaak op bezoek bij oma's?
zondag 9 augustus 2009 om 13:40
Ik ben absoluut gezegend, want ik heb nog twee oma's. De een een tikje dement, de ander wat slecht ter been, maar ze wonen allebei nog zelfstandig en ook behoorlijk bij mij in de buurt.
En ze hebben natuurlijk graag hun kleinkinderen op visite, en daar ben ik er een van. Meestal ga ik zo'n 1x per maand langs. Als ze ziek zijn wat vaker, en nu mn ouders op vakantie zijn (die normaal wekelijks langsgaan) ga ik iedere week.
Maar is dat nou voldoende of ben ik een slechte kleindochter? Ik vind het soms best lastig om tijd te vinden om langs te gaan, helemaal omdat oma-dement absoluut niet meer dan 1 ding per dag wil doen (en dat de huishoudhulp langs komt is al een ding, dus dan kan ze niet nog een andere afspraak maken) en omdat oma-slecht-ter-been een behoorlijk druk sociaal leven heeft en ook lang niet altijd kan op de momenten dat ik tijd heb.
Ik wip dus nooit zomaar even bij m'n oma's langs, dan sta ik 9 van de 10 keer voor een dichte deur.
Bellen gaat ook niet zo goed, omdat mijn oma's kennelijk van een generatie zijn waarin bellen Vreselijk Duur en Ingewikkeld was. Ze gaan altijd wat harder praten (om de afstand te overbruggen?) en het is nooit echt babbelen, maar eerder zakelijk belangrijke informatie uitwisselen. Daarna hangen ze snel weer op.
Maar als ik dan bij mn oma's ben zeggen ze altijd dat ze me toch zo weinig spreken en zien! En dan voel ik me een tikje schuldig.
Verwaarloos ik mijn oma's of zijn het gewoon ingewikkelde ouwetjes? (dit niet denigrerend maar lief bedoeld hoor)
Hoe vaak bezoeken jullie je grootouders, als je ze nog hebt?
En ze hebben natuurlijk graag hun kleinkinderen op visite, en daar ben ik er een van. Meestal ga ik zo'n 1x per maand langs. Als ze ziek zijn wat vaker, en nu mn ouders op vakantie zijn (die normaal wekelijks langsgaan) ga ik iedere week.
Maar is dat nou voldoende of ben ik een slechte kleindochter? Ik vind het soms best lastig om tijd te vinden om langs te gaan, helemaal omdat oma-dement absoluut niet meer dan 1 ding per dag wil doen (en dat de huishoudhulp langs komt is al een ding, dus dan kan ze niet nog een andere afspraak maken) en omdat oma-slecht-ter-been een behoorlijk druk sociaal leven heeft en ook lang niet altijd kan op de momenten dat ik tijd heb.
Ik wip dus nooit zomaar even bij m'n oma's langs, dan sta ik 9 van de 10 keer voor een dichte deur.
Bellen gaat ook niet zo goed, omdat mijn oma's kennelijk van een generatie zijn waarin bellen Vreselijk Duur en Ingewikkeld was. Ze gaan altijd wat harder praten (om de afstand te overbruggen?) en het is nooit echt babbelen, maar eerder zakelijk belangrijke informatie uitwisselen. Daarna hangen ze snel weer op.
Maar als ik dan bij mn oma's ben zeggen ze altijd dat ze me toch zo weinig spreken en zien! En dan voel ik me een tikje schuldig.
Verwaarloos ik mijn oma's of zijn het gewoon ingewikkelde ouwetjes? (dit niet denigrerend maar lief bedoeld hoor)
Hoe vaak bezoeken jullie je grootouders, als je ze nog hebt?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
zondag 9 augustus 2009 om 13:43
Ik heb nog één oma en die bezoek ik zo eens in de twee weken. Zij woont niet meer zelfstandig, maar in een verzorgingstehuis. Aangezien ze daar een vrij duidelijke dagindeling hebben, weet ik altijd wel wanneer de beste dag/tijd is om langs te gaan.
Ik vind je geen slechte kleindochter hoor! Mijn oma heeft meerdere kleinkinderen die nooit langsgaan.
Ik vind je geen slechte kleindochter hoor! Mijn oma heeft meerdere kleinkinderen die nooit langsgaan.
The time is now
zondag 9 augustus 2009 om 13:46
zondag 9 augustus 2009 om 13:48
Mijn oma is een paar weken geleden overleden. Zij woonde op 2 uur rijden bij me vandaan en ik denk dat ik haar 5 keer per jaar zag. Het gaf me altijd een slecht gevoel dat ik er zo weinig kwam maar nou ja ik werk, heb een heel druk prive leven door omstandigheden, mijn partner heeft weekenddiensten etc. Het lag gewoon lastig. Familie die in haar stad woonde, zeiden nog wel eens dat ze het triest vonden zo weinig als ik kwam. Dat vind ik wel ergerlijk moet ik zeggen. Lekker makkelijk lullen als je naast de deur woont. Wij moesten (zonder file) 2 uur heen en 2 uur terug rijden. Dan ligt het wel anders vind ik.
Jij woont dichtbij en gaat iedere maand. Zo gek vind ik dat niet maar er zijn geen regels voor. Als jou oma een druk sociaal leven heeft lijkt me 1x per maand en vaker bij ziekte of afwezigheid van je ouders écht niet vreemd hoor.
Als je oma dagen lang eenzaam zit te sippen, ja dan zou ik als ik zo dichtbij zou wonen zeker vaker gaan. Zo'n 1x per week, even boodschapje doen met/voor haar etc.
Jij woont dichtbij en gaat iedere maand. Zo gek vind ik dat niet maar er zijn geen regels voor. Als jou oma een druk sociaal leven heeft lijkt me 1x per maand en vaker bij ziekte of afwezigheid van je ouders écht niet vreemd hoor.
Als je oma dagen lang eenzaam zit te sippen, ja dan zou ik als ik zo dichtbij zou wonen zeker vaker gaan. Zo'n 1x per week, even boodschapje doen met/voor haar etc.
zondag 9 augustus 2009 om 13:48
zondag 9 augustus 2009 om 13:56
Mijn ene oma mailt sinds een jaartje wel! Dus dat doen we heel vaak. Zij mailt eenregelige berichtjes, en ik wel langere verhalen. Best knap, om als tachtigjarige nog te leren mailen.
M'n oma-dement zit dus wel een beetje te versippen heb ik het idee, maar het is juist lastig met haar af te spreken. Want een boodschapje gaan doen wil ze niet, en even buiten in het bos wandelen ofzo ook meestal niet (want het is te koud of te warm). Dus kom ik kopjes thee drinken.
Ik hoop dat het beter gaat als ze verhuist is, we weten allemaal nog niet zo goed hoe we om moeten gaan met het feit dat ze dement wordt. Ze is opeens 'moeilijk' geworden en ik weet niet of ik daar dan tegenin moet gaan of juist in mee moet gaan. Met moeilijk bedoel ik dus: niet naar buiten willen en nooit twee dingen op een dag willen afspreken. Terwijl ik denk dat ze zich toch moet vervelen met hoe weinig ze te doen heeft!
Ik heb morgen weer met haar afgesproken, en ik hoop haar even mee naar buiten te krijgen. Ik neem mn pup mee, en ze woont vlak naast een groot park. Dus hopelijk kan ik haar zo ver krijgen om even mee het park in te gaan. Maar ja, als zij dat nou niet wil, moet ik dan doorzetten of gewoon maar binnen thee blijven drinken?
M'n oma-dement zit dus wel een beetje te versippen heb ik het idee, maar het is juist lastig met haar af te spreken. Want een boodschapje gaan doen wil ze niet, en even buiten in het bos wandelen ofzo ook meestal niet (want het is te koud of te warm). Dus kom ik kopjes thee drinken.
Ik hoop dat het beter gaat als ze verhuist is, we weten allemaal nog niet zo goed hoe we om moeten gaan met het feit dat ze dement wordt. Ze is opeens 'moeilijk' geworden en ik weet niet of ik daar dan tegenin moet gaan of juist in mee moet gaan. Met moeilijk bedoel ik dus: niet naar buiten willen en nooit twee dingen op een dag willen afspreken. Terwijl ik denk dat ze zich toch moet vervelen met hoe weinig ze te doen heeft!
Ik heb morgen weer met haar afgesproken, en ik hoop haar even mee naar buiten te krijgen. Ik neem mn pup mee, en ze woont vlak naast een groot park. Dus hopelijk kan ik haar zo ver krijgen om even mee het park in te gaan. Maar ja, als zij dat nou niet wil, moet ik dan doorzetten of gewoon maar binnen thee blijven drinken?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
zondag 9 augustus 2009 om 13:59
Ik woonde ver van mijn oma, dus veel reistijd, had niet veel geld, trein was duur.
Maar ik ging haar toch regelmatig bezoeken en na haar dood heb ik gehoord van een tante dat ze dat zo fijn vond.
Gelukkig maar dat ik gedaan heb.
Ik vind dat jij best vaak naar je oma's gaat, zeker omdat ze jou nog moeilijk kunnen inpassen in hun schema ook. Dat oma's klagen dat ze je te weinig zien is standaard denk ik. Want dat deed die van mij ook. Maar achteraf hoorde ik dus de waardering.
Maar ik ging haar toch regelmatig bezoeken en na haar dood heb ik gehoord van een tante dat ze dat zo fijn vond.
Gelukkig maar dat ik gedaan heb.
Ik vind dat jij best vaak naar je oma's gaat, zeker omdat ze jou nog moeilijk kunnen inpassen in hun schema ook. Dat oma's klagen dat ze je te weinig zien is standaard denk ik. Want dat deed die van mij ook. Maar achteraf hoorde ik dus de waardering.
zondag 9 augustus 2009 om 14:01
quote:Brown_Eyes schreef op 09 augustus 2009 @ 13:46:
Wees blij dat je ze kan bezoeken en doe het zo vaak mogelijk, straks heb je er spijt van. Het doet ze veel als je langs komt, ouderdom is vreselijk. Ook jij wordt ouder en hoe zou jij je voelen als je moet wachten tot je eigen bloed eens langskomt.
Is toch niet zoveel gevraagd.
Ouderdom vreselijk? Wat een onzin.
Ik heb één oma, en die zie ik eens in de zoveel maanden, ik bel haar wel vaker.
Zou ik vaker willen? Ja. Gaat vaker lukken? Nee, niet echt.
Wees blij dat je ze kan bezoeken en doe het zo vaak mogelijk, straks heb je er spijt van. Het doet ze veel als je langs komt, ouderdom is vreselijk. Ook jij wordt ouder en hoe zou jij je voelen als je moet wachten tot je eigen bloed eens langskomt.
Is toch niet zoveel gevraagd.
Ouderdom vreselijk? Wat een onzin.
Ik heb één oma, en die zie ik eens in de zoveel maanden, ik bel haar wel vaker.
Zou ik vaker willen? Ja. Gaat vaker lukken? Nee, niet echt.
zondag 9 augustus 2009 om 14:01
quote:sprankelend schreef op 09 augustus 2009 @ 13:48:
Ik vind je juist een hele lieve kleindochter. Erg attent om in vakanties het 'gat' van je ouders op te vullen .
Grappig hoe je beschrijft hoe je oma's tegenover telefoneren staan. Was bij die van mij net zo. Toch weet ik nu, 15 jaar na haar dood, haar telefoonnummer nog uit mijn hoofd.
Dat heb ik ook... Al is mijn omi nog niet zó lang overleden
@Spijker; tsja, wat is normaal. Normaal is dat waar jij je goed bij voelt toch?
Ik ging naar mijn ene oma heel vaak heen, soms wel 3 keer per week. Maar zij woonde dan ook vlakbij ( nog geen 10 minuutjes op de fiets) en de andere oma zag ik eens per maand, of soms wel eens per 2 maanden. Ik had gewoon niet zoveel met haar. Ze was doof, dus echt normale gesprekken kon je niet voeren. Ze was wel altijd blij dat we er waren, zeker na de scheiding van mijn ouders (ze was de moeder van mijn vader, die ons niet meer wilde zien).
Naja, een echt antwoord op je vraag heb ik dus niet voor je
Ik vind je juist een hele lieve kleindochter. Erg attent om in vakanties het 'gat' van je ouders op te vullen .
Grappig hoe je beschrijft hoe je oma's tegenover telefoneren staan. Was bij die van mij net zo. Toch weet ik nu, 15 jaar na haar dood, haar telefoonnummer nog uit mijn hoofd.
Dat heb ik ook... Al is mijn omi nog niet zó lang overleden
@Spijker; tsja, wat is normaal. Normaal is dat waar jij je goed bij voelt toch?
Ik ging naar mijn ene oma heel vaak heen, soms wel 3 keer per week. Maar zij woonde dan ook vlakbij ( nog geen 10 minuutjes op de fiets) en de andere oma zag ik eens per maand, of soms wel eens per 2 maanden. Ik had gewoon niet zoveel met haar. Ze was doof, dus echt normale gesprekken kon je niet voeren. Ze was wel altijd blij dat we er waren, zeker na de scheiding van mijn ouders (ze was de moeder van mijn vader, die ons niet meer wilde zien).
Naja, een echt antwoord op je vraag heb ik dus niet voor je
zondag 9 augustus 2009 om 14:03
Ik heb alle vier m'n oma's en opa's nog en vergeleken met jou ben ik echt een slechte kleindochter. M'n ene oma en opa wonen op een uur rijden. Daar ga ik (verjaardagen niet meegerekend) denk ik vier keer per jaar heen. Die oma en opa heb ik nooit veel gezien, maar als ik ze zie is het gewoon goed. Ik mail wel met ze en stuur ze ook kaartjes om even te vertellen hoe het gaat enzo. Die oma en opa hebben genoeg te doen en veel kinderen + kleinkinderen, dus die vermaken zich prima.
De andere oma en opa wonen op een halfuur rijden. Om eerlijk te zijn zie ik hen zelden buiten de verjaardagen om. Ik vind hen om meerdere redenen niet leuk. Ze vinden dat ze me te weinig zien, maar dat vinden ze ook van m'n moeder die daar twee keer per week is. Maar goed, dat neemt in principe niet weg dat ik ze best vaker kan opzoeken...
De andere oma en opa wonen op een halfuur rijden. Om eerlijk te zijn zie ik hen zelden buiten de verjaardagen om. Ik vind hen om meerdere redenen niet leuk. Ze vinden dat ze me te weinig zien, maar dat vinden ze ook van m'n moeder die daar twee keer per week is. Maar goed, dat neemt in principe niet weg dat ik ze best vaker kan opzoeken...
zondag 9 augustus 2009 om 14:05
Ik ben gezegend met een opa en een oma, we wonen in hetzelfde dorp. Voorheen ging ik er om de week op woensdagochtend koffie drinken, maar nu vooral mijn opa erg slecht ter been is de laatste tijd kom ik er zo'n 2 a 3 keer per week. Ik doe de boodschappen, rijd opa naar het ziekenhuis, doe af en toe klusjes die ze door de Alphahulp niet willen laten doen, en natuurlijk om gewoon gezellig te kletsen. Want ook al zijn ze fysiek echt al ouwetjes, qua koppiekoppie is er nog niks mis mee, en is het heerlijk om gezellig koffie te doen. Ze zijn wel eens wat veeleisend maar dat nemen we dan maar voor lief, nu kan ik nog wat voor ze betekenen!
Mss als oma -dement straks gewend is op haar nieuwe stekje dat ze dan wel leuk een wandelingetje met je wil maken? En anders gewoon lekker de thee blijven doen, als ze daar van geniet is het voldoende toch??
Mss als oma -dement straks gewend is op haar nieuwe stekje dat ze dan wel leuk een wandelingetje met je wil maken? En anders gewoon lekker de thee blijven doen, als ze daar van geniet is het voldoende toch??
zondag 9 augustus 2009 om 14:06
quote:Brown_Eyes schreef op 09 augustus 2009 @ 13:46:
Wees blij dat je ze kan bezoeken en doe het zo vaak mogelijk, straks heb je er spijt van. Het doet ze veel als je langs komt, ouderdom is vreselijk. Ook jij wordt ouder en hoe zou jij je voelen als je moet wachten tot je eigen bloed eens langskomt.
Is toch niet zoveel gevraagd.
Hee, net stond hier nog iets heel anders!
Maar goed, volgens mij is ouderdom helemaal niet vreselijk hoor. Dementie is wel vreselijk, en het is nog zoeken hoe daarmee om te gaan.
Oma's blijven toch net wat meer beleefdheidsbezoekjes dan ouders of andere familie. Ten minste voor mijn gevoel wel. Nou heb ik ook wel twee ingewikkelde dames als oma's hoor.
Wees blij dat je ze kan bezoeken en doe het zo vaak mogelijk, straks heb je er spijt van. Het doet ze veel als je langs komt, ouderdom is vreselijk. Ook jij wordt ouder en hoe zou jij je voelen als je moet wachten tot je eigen bloed eens langskomt.
Is toch niet zoveel gevraagd.
Hee, net stond hier nog iets heel anders!
Maar goed, volgens mij is ouderdom helemaal niet vreselijk hoor. Dementie is wel vreselijk, en het is nog zoeken hoe daarmee om te gaan.
Oma's blijven toch net wat meer beleefdheidsbezoekjes dan ouders of andere familie. Ten minste voor mijn gevoel wel. Nou heb ik ook wel twee ingewikkelde dames als oma's hoor.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
zondag 9 augustus 2009 om 14:16
quote:Spijker schreef op 09 augustus 2009 @ 14:07:
Tjee maroon wat veel doe jij voor ze! Dat is complete mantelzorg joh!Wat dat betreft heb ik het 'geluk' dat ik hele dagen thuis ben, dus ik heb de tijd om het voor ze te doen. En mss de pech dat ik samen met mn moeder de enige ben die zulke dingen voor ze kunnen doen, het rijden enzo. Verder geen andere kinderen of kleinkinderen in de buurt, dus al die zaken komen ook op onze schouders neer. Maar goed zoals ik al zei, ze zijn er nu nog en ik ben blij dat ik zo wat voor ze kan betekenen, ook al mopper ik wel eens hoor, maar das mn eigen fout, moet dan gewoon meer mn grenzen aangeven (maar das een ander verhaal, en hier eigenlijk topic vervuiling)
Tjee maroon wat veel doe jij voor ze! Dat is complete mantelzorg joh!Wat dat betreft heb ik het 'geluk' dat ik hele dagen thuis ben, dus ik heb de tijd om het voor ze te doen. En mss de pech dat ik samen met mn moeder de enige ben die zulke dingen voor ze kunnen doen, het rijden enzo. Verder geen andere kinderen of kleinkinderen in de buurt, dus al die zaken komen ook op onze schouders neer. Maar goed zoals ik al zei, ze zijn er nu nog en ik ben blij dat ik zo wat voor ze kan betekenen, ook al mopper ik wel eens hoor, maar das mn eigen fout, moet dan gewoon meer mn grenzen aangeven (maar das een ander verhaal, en hier eigenlijk topic vervuiling)
zondag 9 augustus 2009 om 14:33
ik heb nog 1 oma.. mijn man heeft helemaal geen oma`s en opa`s meer. En dus koesteren we die ene die er nog is.
Ik ga iedere donderdagochtend langs, en zaterdags gaat mijn man ook mee.
Mijn zusje idem dito, mijn oudere zus niet. die komt soms.. ( misschien maar eens per 2 a 3 maanden.
MIjn neefje en nichtje komen misschien 3 keer per jaar. En ik weet dat mijn oma dat heel erg vindt. Helaas is de verstandhouding met mijn tante ( oma`s dochter) niet zo goed dat iemand er iets van zegt..
Zeker nu ze ouder wordt en veel dingen gaat vergeten vinden we het erg belangrijk dat we met regelmaat langs gaan!
Ik ga iedere donderdagochtend langs, en zaterdags gaat mijn man ook mee.
Mijn zusje idem dito, mijn oudere zus niet. die komt soms.. ( misschien maar eens per 2 a 3 maanden.
MIjn neefje en nichtje komen misschien 3 keer per jaar. En ik weet dat mijn oma dat heel erg vindt. Helaas is de verstandhouding met mijn tante ( oma`s dochter) niet zo goed dat iemand er iets van zegt..
Zeker nu ze ouder wordt en veel dingen gaat vergeten vinden we het erg belangrijk dat we met regelmaat langs gaan!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zondag 9 augustus 2009 om 14:56
Ik heb geen opa's en oma's meer helaas. Toen ik geboren werd had ik een opa (overleden toen ik zeven was en die heb ik nauwelijks gezien gedurende mijn eerste zeven levensjaren omdat hij en mijn moeder ook nauwelijks geen contact hadden) en mijn oma overleed toen ik dertien was. Zij woonde aan de andere kant van het land. Haar zag ik om de drie weken. Opa van vaders kant is overleden toen hij rond de vijftig was (hartaanval) en mijn oma van moeders kant is ook rond haar vijftigste overleden (kanker). Ik baal er regelmatig van dat ik zo'n uit elkaar gevallen familie heb (met tantes en ooms geen/weinig contact, omdat mijn ouders dat al niet hadden), maar het is niet anders.
zondag 9 augustus 2009 om 15:02
Ik vind niet dat je een slechte kleindochter bent. Eén keer in de maand langs gaan vind ik netjes. Ik zie mijn opa gemiddeld 1 keer in de 2 maanden (soms iets langer ertussen en soms iets korter, i.v.m. verjaardagen), maar ik woon dan ook op ruim 1,5 uur rijden. Woonde ik in dezelfde stad, dan ging ik vaker, toch ook wel minimaal één keer per maand tot één keer in de 2 weken. Maar dan kun je ook even makkelijk een uurtje langsgaan als je dichtbij woont; dat is toch een stuk handiger dan ver(der) weg wonen. Met mijn opa bellen gaat ook niet; hij is idd van de generatie van 'alles goed? ok? prima, tot de volgende keer'
zondag 9 augustus 2009 om 15:04
quote:fleurtje schreef op 09 augustus 2009 @ 14:01:
[...]
Ouderdom vreselijk? Wat een onzin.
Ik heb één oma, en die zie ik eens in de zoveel maanden, ik bel haar wel vaker.
Zou ik vaker willen? Ja. Gaat vaker lukken? Nee, niet echt.
Ouderdom kan heel vreselijk zijn. Ik zie het nu aan mijn oma van 88 jaar. Een vrouw die vroeger heel netjes en schoon op zichzelf was. Huis altijd netjes en schoon. En nu is ze incontinent en haalt zelf met haar handen de poep uit haar luier. Doet mij echt heel veel pijn om haar zo te zien en voor mijn moeder is dit ook vreselijk.
Ik ga gelukkig binnenkort weer wat dichter in de buurt wonen, dus zal ik haar wel weer wat vaker gaan bezoeken.
[...]
Ouderdom vreselijk? Wat een onzin.
Ik heb één oma, en die zie ik eens in de zoveel maanden, ik bel haar wel vaker.
Zou ik vaker willen? Ja. Gaat vaker lukken? Nee, niet echt.
Ouderdom kan heel vreselijk zijn. Ik zie het nu aan mijn oma van 88 jaar. Een vrouw die vroeger heel netjes en schoon op zichzelf was. Huis altijd netjes en schoon. En nu is ze incontinent en haalt zelf met haar handen de poep uit haar luier. Doet mij echt heel veel pijn om haar zo te zien en voor mijn moeder is dit ook vreselijk.
Ik ga gelukkig binnenkort weer wat dichter in de buurt wonen, dus zal ik haar wel weer wat vaker gaan bezoeken.
zondag 9 augustus 2009 om 15:11
zondag 9 augustus 2009 om 15:21
