Relaties
alle pijlers
Houdt het dan nooit meer op?
woensdag 11 november 2009 om 17:09
In 2004 is de relatie die ik had verbroken, in 2005 werd ons huwelijk officieel ontbonden.
Na een half jaar ongeveer is het stalken begonnen.
Eerst was het een anonieme beller, ik dacht niet aan mijn ex-man.
Hij ging een stapje verder, belde steeds vaker, nu niet altijd meer anoniem, met vage boodschappen, sarcastische opmerkingen waarna ik geen tijd kreeg om erop te reageren, raadsels, en soms ook niet mis te verstane bedreigingen.
Liet ‘onze’ muziek van vroeger op de achtergrond meedraaien.
Belde op dat hij zichzelf iets zou aandoen.
Beschadigde en besmeurde mijn woning.
Betrok de kinderen erbij door minachtend over me te spreken en 'verhoorde' ze over mijn doen en laten.
Wát ben ik bang geweest in die tijd. En de kinderen niet minder.
Wanneer er in die tijd (en in die periode was het aan de lopende band raak) van de gezinsdrama's weer iets voor was gevallen wat in de kranten stond of op het nieuws was, zag ik mijn kinderen daar onder lijden; ze waren echt bang dat 'papa' ook zoiets zou gaan doen.
Ik heb aangifte gedaan, wat nog meer woede opriep bij hem.
Ik wist niet meer waar ik goed aan deed.
Heb met de deuren op slot en de gordijnen dicht geleefd
Een ander mobiel nummer genomen en een geheim telefoonnummer.
Verlichting aan de voor- en achterkant van mijn huis gemaakt.
Vrienden hielden ons in de gaten, en als ze niet wisten waar ik was, gingen ze zoeken.
En al die tijd had hij toch een nieuwe relatie.
We zijn nu zo'n drie jaar verder.
Inmiddels is het rustig geworden.
Ik heb helemaal geen contact met hem. De omgangsregeling loopt zoals afgesproken en de kinderen zijn oud genoeg om op eigen gelegenheid naar hem toe te gaan en naar huis te komen.
De laatste last is van mij afgevallen op het moment dat hij is gaan samenwonen met zijn nieuwe liefde. (nog steeds dezelfde)
Ik haalde nog een keer diep adem. Nu was het echt voorbij.
Tot het moment dat ik, een week of drie terug nu, mijn woonkamer inliep en een auto langzaam mijn raam voorbij zag rijden. Er zat iemand in die duidelijk het huis inkeek, en ineens een dot gas gaf en doorreed. Nee, toch, schrok ik…dat lijkt wel…nee, dat kan niet waar zijn. Nét zo’n hoofd was het, en ook zo’n soort auto…het zal wel toeval zijn. (omdat hij niet zo lang geleden een andere auto heeft gekocht, en ik weet niet precies welke het is, alleen ongeveer het model en de kleur).
Het heeft me even niet lekker gezeten, maar ik heb het gauw opzij gezet. En eigenlijk was ik het weer vergeten totdat een van mijn kinderen een paar dagen geleden zei dat ‘papa elke ochtend en middag door onze straat rijdt op weg naar zijn werk, omdat hij dan makkelijker bij zijn werk kan komen’.
Het is niet waar. Wanneer hij vanaf zijn huis naar zijn werk door mijn straat rijdt omzeilt hij op de laatste 500 meter naar de plek van bestemming welgeteld 1 verkeerslicht. Er is een praktisch rechtstreekse verbinding (snelweg-ringweg) waar hij vandaan moet komen, en voor deze ‘toeristische route’ die hij nu neemt moet hij ook nog eens het hele centrum van de stad door.
Ik ben niet bang meer voor hem, maar het geeft me wel een bepaald onheilspellend gevoel.
Blijft dit soort dingen nou altijd etteren?
Na een half jaar ongeveer is het stalken begonnen.
Eerst was het een anonieme beller, ik dacht niet aan mijn ex-man.
Hij ging een stapje verder, belde steeds vaker, nu niet altijd meer anoniem, met vage boodschappen, sarcastische opmerkingen waarna ik geen tijd kreeg om erop te reageren, raadsels, en soms ook niet mis te verstane bedreigingen.
Liet ‘onze’ muziek van vroeger op de achtergrond meedraaien.
Belde op dat hij zichzelf iets zou aandoen.
Beschadigde en besmeurde mijn woning.
Betrok de kinderen erbij door minachtend over me te spreken en 'verhoorde' ze over mijn doen en laten.
Wát ben ik bang geweest in die tijd. En de kinderen niet minder.
Wanneer er in die tijd (en in die periode was het aan de lopende band raak) van de gezinsdrama's weer iets voor was gevallen wat in de kranten stond of op het nieuws was, zag ik mijn kinderen daar onder lijden; ze waren echt bang dat 'papa' ook zoiets zou gaan doen.
Ik heb aangifte gedaan, wat nog meer woede opriep bij hem.
Ik wist niet meer waar ik goed aan deed.
Heb met de deuren op slot en de gordijnen dicht geleefd
Een ander mobiel nummer genomen en een geheim telefoonnummer.
Verlichting aan de voor- en achterkant van mijn huis gemaakt.
Vrienden hielden ons in de gaten, en als ze niet wisten waar ik was, gingen ze zoeken.
En al die tijd had hij toch een nieuwe relatie.
We zijn nu zo'n drie jaar verder.
Inmiddels is het rustig geworden.
Ik heb helemaal geen contact met hem. De omgangsregeling loopt zoals afgesproken en de kinderen zijn oud genoeg om op eigen gelegenheid naar hem toe te gaan en naar huis te komen.
De laatste last is van mij afgevallen op het moment dat hij is gaan samenwonen met zijn nieuwe liefde. (nog steeds dezelfde)
Ik haalde nog een keer diep adem. Nu was het echt voorbij.
Tot het moment dat ik, een week of drie terug nu, mijn woonkamer inliep en een auto langzaam mijn raam voorbij zag rijden. Er zat iemand in die duidelijk het huis inkeek, en ineens een dot gas gaf en doorreed. Nee, toch, schrok ik…dat lijkt wel…nee, dat kan niet waar zijn. Nét zo’n hoofd was het, en ook zo’n soort auto…het zal wel toeval zijn. (omdat hij niet zo lang geleden een andere auto heeft gekocht, en ik weet niet precies welke het is, alleen ongeveer het model en de kleur).
Het heeft me even niet lekker gezeten, maar ik heb het gauw opzij gezet. En eigenlijk was ik het weer vergeten totdat een van mijn kinderen een paar dagen geleden zei dat ‘papa elke ochtend en middag door onze straat rijdt op weg naar zijn werk, omdat hij dan makkelijker bij zijn werk kan komen’.
Het is niet waar. Wanneer hij vanaf zijn huis naar zijn werk door mijn straat rijdt omzeilt hij op de laatste 500 meter naar de plek van bestemming welgeteld 1 verkeerslicht. Er is een praktisch rechtstreekse verbinding (snelweg-ringweg) waar hij vandaan moet komen, en voor deze ‘toeristische route’ die hij nu neemt moet hij ook nog eens het hele centrum van de stad door.
Ik ben niet bang meer voor hem, maar het geeft me wel een bepaald onheilspellend gevoel.
Blijft dit soort dingen nou altijd etteren?
woensdag 11 november 2009 om 17:24
woensdag 11 november 2009 om 17:42
Ik geloof niet dat dat erin zit, Digitalis. Puur het rijden door de straat omdat hij op die manier ergens wil komen kan hem niet aangerekend worden.
En als het verder rustig blijft, mag hij voor mijn part wel van de openbare weg (ook al loopt die langs mijn huis) gebruik maken.
Het is meer het gevoel van: hij zal toch niet wéér gaan beginnen?
Het is een beetje dubbel.
We waren niet on speaking terms, maar ik dacht dat er een soort van ´vacuum' tussen ons was, en dat was eigenlijk prima.
En het rare is. Whatever, dat als iemand - jij dan nu in dit geval - hem engerd noemt, ik daar een heel ander beeld bij krijg, en niet mijn ex voor me zie. Ik vind hem meer een meelijwekkend figuur, een lafbek.
En als het verder rustig blijft, mag hij voor mijn part wel van de openbare weg (ook al loopt die langs mijn huis) gebruik maken.
Het is meer het gevoel van: hij zal toch niet wéér gaan beginnen?
Het is een beetje dubbel.
We waren niet on speaking terms, maar ik dacht dat er een soort van ´vacuum' tussen ons was, en dat was eigenlijk prima.
En het rare is. Whatever, dat als iemand - jij dan nu in dit geval - hem engerd noemt, ik daar een heel ander beeld bij krijg, en niet mijn ex voor me zie. Ik vind hem meer een meelijwekkend figuur, een lafbek.
woensdag 11 november 2009 om 17:52
woensdag 11 november 2009 om 18:06
Mijn ex kan niet zo maar even bij mij aan de deur komen, maar probeerd wel op allerlei manieren nog steeds aandacht van mij te krijgen,we zijn alweer 15 jaar uit elkaar,9jaar geleden ben ik 200km uit zijn buurt gaan wonen zodat hij me niet meer kon stalken,maar hij moet hoe dan ook aandacht,is het niet via Marktplaats dan is het wel via hyve's (mijn kinderen hebben hyves),hij gaat zelfs zo ver om (als hij bij mijn oudste die bij hem in het dorp woont) de telefoon van mijn dochter te pakken om mijn nummer te jatten en even later smsjes te sturen,en dat 15 jaar na dat we uit elkaar zijn gegaan.
Tja je hebt van die losers he :puke:
Tja je hebt van die losers he :puke:
woensdag 11 november 2009 om 19:20
Mijn kinderen zitten op de middelbare school, bijna kind-af, en ze gaan steeds meer hun eigen leven leiden. Nog een paar jaar en dan is die omgangsregeling ook geen bindmiddel meer.
Zijn vriendin weet dit uiteraard niet.
Je zal maar zo'n man treffen.
Dat je denkt dat hij voor jou heeft gekozen nadat hij eerst al een hele tijd een verhouding met je had - maar de waarheid is anders...
Ik heb haar nooit van dichtbij gezien en nog nooit een woord met haar gewisseld, nadat we uit elkaar waren, dan.
Zijn vriendin weet dit uiteraard niet.
Je zal maar zo'n man treffen.
Dat je denkt dat hij voor jou heeft gekozen nadat hij eerst al een hele tijd een verhouding met je had - maar de waarheid is anders...
Ik heb haar nooit van dichtbij gezien en nog nooit een woord met haar gewisseld, nadat we uit elkaar waren, dan.
woensdag 11 november 2009 om 22:25
quote:Perel schreef op 11 november 2009 @ 17:42:
Ik geloof niet dat dat erin zit, Digitalis. Puur het rijden door de straat omdat hij op die manier ergens wil komen kan hem niet aangerekend worden.Nee, dat niet, nee, Maar die hele geschiedenis die je net opsomde, dat wel.
Ik geloof niet dat dat erin zit, Digitalis. Puur het rijden door de straat omdat hij op die manier ergens wil komen kan hem niet aangerekend worden.Nee, dat niet, nee, Maar die hele geschiedenis die je net opsomde, dat wel.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
donderdag 12 november 2009 om 01:17
Hem gaan zieken!! Natuurlijk wel op een manier dat ie niet aan kan tonen dat jij het bent. Neem desnoods een extra mobieltje, zo een waar je een beltegoed voor moet kopen omdat die schijnbaar niet te traceren zijn. Doe precies hetzelfde als wat hij doet.
Of je kunt zijn vriendin anoniem op de hoogte stellen van het feit dat hij een 'gluurder' is die in bepaalde wijken gesignaleerd wordt waar hij binnengluurt en ga zo maar door.
Ik zou er echt klaar mee zijn en aangezien dit al lang speelt, heeft het geen zin dit op een volwassen manier op te lossen. Dus op dezelfde manier terugpakken. Zorg wel dat hij er niet achter kan komen dat jij het bent. Snode plannen smeden!! Hier op het forum zijn genoeg deskundigen die je kunnen helpen, ideeen aandragen en zo.
Dit meen ik wel serieus, de laatste zin misschien niet maar ik ben wel bereid een handje te helpen met het smeden!
Of je kunt zijn vriendin anoniem op de hoogte stellen van het feit dat hij een 'gluurder' is die in bepaalde wijken gesignaleerd wordt waar hij binnengluurt en ga zo maar door.
Ik zou er echt klaar mee zijn en aangezien dit al lang speelt, heeft het geen zin dit op een volwassen manier op te lossen. Dus op dezelfde manier terugpakken. Zorg wel dat hij er niet achter kan komen dat jij het bent. Snode plannen smeden!! Hier op het forum zijn genoeg deskundigen die je kunnen helpen, ideeen aandragen en zo.
Dit meen ik wel serieus, de laatste zin misschien niet maar ik ben wel bereid een handje te helpen met het smeden!
donderdag 12 november 2009 om 07:06
Rastafun, dat is niks voor mij.
Ik denk dat negeren (met de klemtoon op de tweede e) uiteindelijk toch het beste is.
Het is alleen wel zo dat ik denk: wat Soya zegt: wat zal het weer zijn geweest wat het heeft 'uitgelokt'. Ik hoop dat het eigenlijk gewoon de gelegenheid is (andere werkplek) en dat hij daar 'gebruik' van maakt, omdat hij nu toch in de buurt is.
Wel een teken dat hij nog steeds niet los kan laten.
Ik wil geen bemoeienis meer met die man.
Op geen enkele manier.
Hem terugpakken betekent toch weer iets van een 'relatie' ook al is dat in een hele rare vorm. Aktie en reaktie. Dan heeft hij tóch weer zijn zin. En dan kan het gauw van kwaad tot erger gaan.
Ik ben niet bang, maar wel voorzichtig.
Ik denk dat negeren (met de klemtoon op de tweede e) uiteindelijk toch het beste is.
Het is alleen wel zo dat ik denk: wat Soya zegt: wat zal het weer zijn geweest wat het heeft 'uitgelokt'. Ik hoop dat het eigenlijk gewoon de gelegenheid is (andere werkplek) en dat hij daar 'gebruik' van maakt, omdat hij nu toch in de buurt is.
Wel een teken dat hij nog steeds niet los kan laten.
Ik wil geen bemoeienis meer met die man.
Op geen enkele manier.
Hem terugpakken betekent toch weer iets van een 'relatie' ook al is dat in een hele rare vorm. Aktie en reaktie. Dan heeft hij tóch weer zijn zin. En dan kan het gauw van kwaad tot erger gaan.
Ik ben niet bang, maar wel voorzichtig.
donderdag 12 november 2009 om 08:06
Ik zou het ook niet doen, dan heeft hij precies wat hij wil: aandacht.
Overigens is het niet vreemd dat hij dit doet ondanks dat hij een vriendin heeft ,die ex van mij heeft ook een vriendin en hij deed het ook, zelfs toen ze zwanger was probeerde ex weer terug te kunnen keren,had zo'n plaat voor z'n hoofd hij wilde terug alleen wilde ik dat niet en dat wilde er maar niet in, zelfs nu nog loopt ie rond te bazuinen dat ik de liefde van zijn leven ben,sja als zij dat wil pikken....
Mijn oudste heeft vader aan gesproken over zijn smsjes naar mij toe , waar zijn vriendin bij zat in de 1e instantie ontkende het gestuurd te hebben totdat dochterlief hem even heel duidelijk maakte ze zelf gelezen te hebben en heel goed wist wat de telnummer van Pa is,maar zijn vriendin is nog steeds bij hem.
In sommige gevallen weet de vriendin het wel,maar steekt die liever haar hoofd in het zand.
Overigens is het niet vreemd dat hij dit doet ondanks dat hij een vriendin heeft ,die ex van mij heeft ook een vriendin en hij deed het ook, zelfs toen ze zwanger was probeerde ex weer terug te kunnen keren,had zo'n plaat voor z'n hoofd hij wilde terug alleen wilde ik dat niet en dat wilde er maar niet in, zelfs nu nog loopt ie rond te bazuinen dat ik de liefde van zijn leven ben,sja als zij dat wil pikken....
Mijn oudste heeft vader aan gesproken over zijn smsjes naar mij toe , waar zijn vriendin bij zat in de 1e instantie ontkende het gestuurd te hebben totdat dochterlief hem even heel duidelijk maakte ze zelf gelezen te hebben en heel goed wist wat de telnummer van Pa is,maar zijn vriendin is nog steeds bij hem.
In sommige gevallen weet de vriendin het wel,maar steekt die liever haar hoofd in het zand.
donderdag 12 november 2009 om 09:56
quote:Perel schreef op 12 november 2009 @ 07:06:
Ik denk dat negeren (met de klemtoon op de tweede e) uiteindelijk toch het beste is.Ik denk zelf dat Negeren met-de-klemtoon-op-de-eerste-E uiteindelijk toch het beste is. Ik weet nog wel een paar grootgeschapen negers, die op springen staan, en wel raad weten met zo'n sneue zakkenwasser.
Ik denk dat negeren (met de klemtoon op de tweede e) uiteindelijk toch het beste is.Ik denk zelf dat Negeren met-de-klemtoon-op-de-eerste-E uiteindelijk toch het beste is. Ik weet nog wel een paar grootgeschapen negers, die op springen staan, en wel raad weten met zo'n sneue zakkenwasser.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zaterdag 14 november 2009 om 13:14
Het door mijn straat heenrijden zie ik alleen als een nutteloze aktie.
Wat ik niet begrijp is de moeite die hij ervoor doet om het te doen. Eerst de theorie van het bedenken, en dan de praktijk van het uitvoeren.
Hij heeft een heel nieuw leven.
Een andere vrouw inclusief haar kind, een andere woonplaats.
Onze kinderen gaan regelmatig naar hem toe, dus geen strubbelingen over de omgangsregeling...
Financieel ben ik niet afhankelijk van hem, ik kost hem geen cent.
Eigenlijk is het de ultieme situatie om goed met je ex om te kunnen gaan.
Ik begrijp er echt helemaal niks van
Wat ik niet begrijp is de moeite die hij ervoor doet om het te doen. Eerst de theorie van het bedenken, en dan de praktijk van het uitvoeren.
Hij heeft een heel nieuw leven.
Een andere vrouw inclusief haar kind, een andere woonplaats.
Onze kinderen gaan regelmatig naar hem toe, dus geen strubbelingen over de omgangsregeling...
Financieel ben ik niet afhankelijk van hem, ik kost hem geen cent.
Eigenlijk is het de ultieme situatie om goed met je ex om te kunnen gaan.
Ik begrijp er echt helemaal niks van
zaterdag 14 november 2009 om 15:36
Ik heb niet alles gelezen, maar ik ben het eens met de mensen, die dit als ENG typeren.
Het is een rare kronkel als je je ex-vrouw niet los kan laten, terwijl je al een leven met iemand anders opbouwt.
En zeker als je beschrijft dat de kinderen heel bang waren vroeger dat papa rare dingen zou uithalen. Kinderen zijn intuïtief vaak ontzettend scherp en voelen dat niet zomaar. Misschien begint het nu bij hem langzaam maar zeker af te nemen, maar dat je bang bent dat hij weer begint met stalken, is niet vreemd.... Zolang deze man geen hulp gaat zoeken voor zijn probleem, zou ik ook bang zijn.
Heel veel sterkte!
Het is een rare kronkel als je je ex-vrouw niet los kan laten, terwijl je al een leven met iemand anders opbouwt.
En zeker als je beschrijft dat de kinderen heel bang waren vroeger dat papa rare dingen zou uithalen. Kinderen zijn intuïtief vaak ontzettend scherp en voelen dat niet zomaar. Misschien begint het nu bij hem langzaam maar zeker af te nemen, maar dat je bang bent dat hij weer begint met stalken, is niet vreemd.... Zolang deze man geen hulp gaat zoeken voor zijn probleem, zou ik ook bang zijn.
Heel veel sterkte!
Only dead fish go with the flow
zaterdag 14 november 2009 om 17:18
Pfff, heftig hoor, wat je allemaal met hem meegemaakt hebt. En waardeloos dat hij nu weer opnieuw begint.
Ik denk dat je insteek om dit gedrag volkomen te negeren de enige juiste is. Zodra jij op wat voor manier hier op gaat reageren, dan heeft hij inderdaad weer wat hij wil: je aandacht. Gun hem dat niet, gun hem niet dat hij je leven en/of je gedachten binnendringt. Probeer er zo min mogelijk aandacht aan te besteden zolang het hierbij blijft.
En waarom hij nu weer opnieuw begint? Blijkbaar zit jij nog altijd in zijn hoofd. Wanneer je uit elkaar gaat en je hebt kinderen samen, zul je altijd tot op zekere hoogte onderdeel van elkaars leven uit blijven maken, al was het maar het simpele feit dat je beiden ouders bent van dezelfde kinderen. Dat bindt jullie en daardoor blijf je aan elkaar verbonden. Hij zal jou dus zeker niet vergeten en schijnbaar kan hij je nog altijd niet helemaal loslaten.
Geeft wel te denken, gezien hij nu een nieuwe partner + kind heeft, maar ja, het is niet anders. Echt, gun hem niet dat hij in je gedachten is. Hij is het zó Niet Waard!
Sterkte, meid!
Ik denk dat je insteek om dit gedrag volkomen te negeren de enige juiste is. Zodra jij op wat voor manier hier op gaat reageren, dan heeft hij inderdaad weer wat hij wil: je aandacht. Gun hem dat niet, gun hem niet dat hij je leven en/of je gedachten binnendringt. Probeer er zo min mogelijk aandacht aan te besteden zolang het hierbij blijft.
En waarom hij nu weer opnieuw begint? Blijkbaar zit jij nog altijd in zijn hoofd. Wanneer je uit elkaar gaat en je hebt kinderen samen, zul je altijd tot op zekere hoogte onderdeel van elkaars leven uit blijven maken, al was het maar het simpele feit dat je beiden ouders bent van dezelfde kinderen. Dat bindt jullie en daardoor blijf je aan elkaar verbonden. Hij zal jou dus zeker niet vergeten en schijnbaar kan hij je nog altijd niet helemaal loslaten.
Geeft wel te denken, gezien hij nu een nieuwe partner + kind heeft, maar ja, het is niet anders. Echt, gun hem niet dat hij in je gedachten is. Hij is het zó Niet Waard!
Sterkte, meid!
zaterdag 14 november 2009 om 17:26
zaterdag 14 november 2009 om 21:09
Oh Perel, wat rot voor je. Ik wordt nu 10 maanden door mijn ex gestalkt en ik ben ook bang. Denk ook wanneer houdt het op? Wat moet ik doen, wat moet ik niet doen? Loop de hele dag met 2 telefoons.. En bij jou duurt het al zo lang!
Wat ik me afvraag: ZIET hij jou als hij voorbij rijdt? Want in mijn optiek wordt hij dan beloond voor zijn actie.
Wat ik me afvraag: ZIET hij jou als hij voorbij rijdt? Want in mijn optiek wordt hij dan beloond voor zijn actie.
