Relaties
alle pijlers
houdt hij wel van mij?
zondag 7 december 2008 om 14:03
Hallo,
Ik en mijn vriend zijn 5 jaar samen.
In het begin was hij wel lief, als ik bij hem langskwam stonden er kaarsjes op tafel, hij masseerde mij, ...
Ik moet wel zegge hij is nooit een echte romanticus geweest.
ondertussen wonen we ook al meer dan 3 jaar samen. maar ik voel mij steeds ongelukkiger en ongelukkiger in onze relatie omdat ik er echt wel aan twijfel of dat hij wel echt van mij houdt, of dat hij gewoon bij mij blijft uit gewoonte, medelijden, ...
hij zegt nooit eens iets lief tege mij, hij vindt het maar normaal dat ik alles achter hem opkuis, en als ik er iets van zeg ben ik een zaag. we hebben ook net een klein huisje gekocht, ik dacht misschien dat het hierdoor allemaal beter gaat gaan als we iets hebben van ons samen (hiervoor huurden we). maar eigenlijk is het allemaal nog erger geworden, als er bij de verbouwingen iets misloopt begint hij meteen te schreeuwen, en roept dat het allemaal mijn schuld is, dat ik hem deze rotzooi allemaal heb aangedaan. dat ik hem geplunderd heb. (IK wou namelijk en klein huisje met tuin, en hij wou een appartement, maar dat huisje was een koopje en hij ging er mee akkoord) Hij weet echt hoe dat hij mij moet kwetsen en zegt dan ook heel lelijke dinge.
ik ben hem altijd 100% trouwe geweest en zie hem nog steeds heel graag, maar het maakt me allemaal heel ongelukkig dat er helemaal geen tekenen is dat hij mij graag ziet.
daar tegenover heb ik moeite om hem te vertrouwen omdat hij al meermaals gelogen heeft tege mij.
Hij houdt helemaal geen rekening met mij en doet echt heel egoistisch, bij de verbouwingen spreekt hij maar vanalles af met stielmannen en ik weet er helemaal niets van. als ik een ideetje heb voor de verbouwingen dan wordt dat met allerlei smoesjes van de baan geveegd. we hebben thuis ook een poes, en daar kan hij wel heel lief tegen zijn en haar aanhalen en koosnaampjes tegen zeggen, maar tegen mij niet, als ik hem er over aanspreek dat ik het bv niet normaal vintd at hij tege onze kat schatteke zegt en tege mij niet, of dat ik jaloers ben op onze kat, dan vindt hij dat grappig en lacht er mee.
ook zijn fout toegeven of nadien zijn excuses aanbieden kan hij niet, als we een stevige ruzie hebben gehad dan komt hij de dag nadien gewoon thuis van zijn werk en doet hij alsof er niets gebeurd is, ookal heeft hij mij dan enorm gekwetst. geef ik dan niet toe en zeg ik dat het voor mij allemaal nog niet inorde is dan onstaat er weer een stevige ruzie. dus in de meeste gevallen laat ik het dan maar zo.
wat denken jullie hier van?
Ik en mijn vriend zijn 5 jaar samen.
In het begin was hij wel lief, als ik bij hem langskwam stonden er kaarsjes op tafel, hij masseerde mij, ...
Ik moet wel zegge hij is nooit een echte romanticus geweest.
ondertussen wonen we ook al meer dan 3 jaar samen. maar ik voel mij steeds ongelukkiger en ongelukkiger in onze relatie omdat ik er echt wel aan twijfel of dat hij wel echt van mij houdt, of dat hij gewoon bij mij blijft uit gewoonte, medelijden, ...
hij zegt nooit eens iets lief tege mij, hij vindt het maar normaal dat ik alles achter hem opkuis, en als ik er iets van zeg ben ik een zaag. we hebben ook net een klein huisje gekocht, ik dacht misschien dat het hierdoor allemaal beter gaat gaan als we iets hebben van ons samen (hiervoor huurden we). maar eigenlijk is het allemaal nog erger geworden, als er bij de verbouwingen iets misloopt begint hij meteen te schreeuwen, en roept dat het allemaal mijn schuld is, dat ik hem deze rotzooi allemaal heb aangedaan. dat ik hem geplunderd heb. (IK wou namelijk en klein huisje met tuin, en hij wou een appartement, maar dat huisje was een koopje en hij ging er mee akkoord) Hij weet echt hoe dat hij mij moet kwetsen en zegt dan ook heel lelijke dinge.
ik ben hem altijd 100% trouwe geweest en zie hem nog steeds heel graag, maar het maakt me allemaal heel ongelukkig dat er helemaal geen tekenen is dat hij mij graag ziet.
daar tegenover heb ik moeite om hem te vertrouwen omdat hij al meermaals gelogen heeft tege mij.
Hij houdt helemaal geen rekening met mij en doet echt heel egoistisch, bij de verbouwingen spreekt hij maar vanalles af met stielmannen en ik weet er helemaal niets van. als ik een ideetje heb voor de verbouwingen dan wordt dat met allerlei smoesjes van de baan geveegd. we hebben thuis ook een poes, en daar kan hij wel heel lief tegen zijn en haar aanhalen en koosnaampjes tegen zeggen, maar tegen mij niet, als ik hem er over aanspreek dat ik het bv niet normaal vintd at hij tege onze kat schatteke zegt en tege mij niet, of dat ik jaloers ben op onze kat, dan vindt hij dat grappig en lacht er mee.
ook zijn fout toegeven of nadien zijn excuses aanbieden kan hij niet, als we een stevige ruzie hebben gehad dan komt hij de dag nadien gewoon thuis van zijn werk en doet hij alsof er niets gebeurd is, ookal heeft hij mij dan enorm gekwetst. geef ik dan niet toe en zeg ik dat het voor mij allemaal nog niet inorde is dan onstaat er weer een stevige ruzie. dus in de meeste gevallen laat ik het dan maar zo.
wat denken jullie hier van?
zondag 7 december 2008 om 14:08
zondag 7 december 2008 om 14:17
zondag 7 december 2008 om 14:35
waarom ik in deze relatie zit is omdat ik van hem hou.
maar het wordt inderdaad steeds moeilijker om van hem te blijven houden.
Ik weet ook dat ik zelf geen makkelijk persoon ben, dus dat het slagen van onze relatie sterk van ons beide zal afhangen.
het probleem is echter dat er met hem niet te praten valt, dat het altijd uitdraaid op ruzie. en zijn antwoord is steeds ik ben wie ik ben, en als ge daar niet mee kunt leve dan moet ge maar ne andere zoeke.
daarom vraag ik mij steeds af of dat hij mij nog wil, durft hij er zelf gewoon geen punt achter zetten? misschien wacht hij er echt op tot als ik er een punt achter zet. deze gedachten spoken steeds door mijn hoofd. Maar ik wil er eigenlijk helemaal geen punt achter zetten, want hij heeft natuurlijk goede punten, maar op sommige momenten is het gewoon moeilijk om de positieve punten nog te zien.
Ik verlang misschien ook te veel van hem:
- ik verlang eens naar een lieve streling en dan niet savonds in bed omdat hij iets goed te maken heeft.
- ik verlang er eens naar om verrrast te worden
- gewoon eens een spontaan kusje
- een complimentje
maar zo is hij gewoon niet, kan ik dan verlangen dat hij wel zo is?
maar het wordt inderdaad steeds moeilijker om van hem te blijven houden.
Ik weet ook dat ik zelf geen makkelijk persoon ben, dus dat het slagen van onze relatie sterk van ons beide zal afhangen.
het probleem is echter dat er met hem niet te praten valt, dat het altijd uitdraaid op ruzie. en zijn antwoord is steeds ik ben wie ik ben, en als ge daar niet mee kunt leve dan moet ge maar ne andere zoeke.
daarom vraag ik mij steeds af of dat hij mij nog wil, durft hij er zelf gewoon geen punt achter zetten? misschien wacht hij er echt op tot als ik er een punt achter zet. deze gedachten spoken steeds door mijn hoofd. Maar ik wil er eigenlijk helemaal geen punt achter zetten, want hij heeft natuurlijk goede punten, maar op sommige momenten is het gewoon moeilijk om de positieve punten nog te zien.
Ik verlang misschien ook te veel van hem:
- ik verlang eens naar een lieve streling en dan niet savonds in bed omdat hij iets goed te maken heeft.
- ik verlang er eens naar om verrrast te worden
- gewoon eens een spontaan kusje
- een complimentje
maar zo is hij gewoon niet, kan ik dan verlangen dat hij wel zo is?
zondag 7 december 2008 om 14:39
Je kunt iemand niet veranderen. Als je zegt dat hij niet zo is, dan zal hij ook niet anders worden omdat jij dat van hem verlangt. Hij kan zich tot in zekere mate aanpassen, en dat heeft hij in het begin van jullie relatie gedaan. Nu vindt hij het dat blijkbaar (sorry) niet meer waard.
Schrijf alle plus en min punten van hem en jullie relatie op. Kijk bij de minpunten of je daar mee kunt leven, en bij de pluspunten of die de minpunten overtreffen. Als dit niet het geval is, moet je sterk bij jezelf afvragen of je niet beter voor je eigen geluk kan kiezen.
Schrijf alle plus en min punten van hem en jullie relatie op. Kijk bij de minpunten of je daar mee kunt leven, en bij de pluspunten of die de minpunten overtreffen. Als dit niet het geval is, moet je sterk bij jezelf afvragen of je niet beter voor je eigen geluk kan kiezen.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
zondag 7 december 2008 om 14:47
Zelfs in de beste relaties zorgt een verhuizing/verbouwing vrijwel altijd voor spanningen.
Is dit echt iets van de laatste tijd of dacht je hiermee echt je relatie te redden?
Als het samenwonen niet goed gaat in een huurhuis, waarom zou het dan wel goed gaan als de naam "huur" verandert in "hypotheek". Huis blijft nog altijd van de bank...
Is dit echt iets van de laatste tijd of dacht je hiermee echt je relatie te redden?
Als het samenwonen niet goed gaat in een huurhuis, waarom zou het dan wel goed gaan als de naam "huur" verandert in "hypotheek". Huis blijft nog altijd van de bank...
zondag 7 december 2008 om 15:30
Hey,
Kort samengevat: hij heeft geen respect (meer) voor jou. Dat hij op het begin anders was kan. Op het begin zet je altijd je beste beentje voor en doe je je altijd wat beter voor dan je bent.
Kijk, als hij nooit een romanticus geweest is, kan je dat nu niet veranderen. Maar me dunkt dat er nog meer dingen zijn die je ongelukkig maken in deze relatie, nl. zijn egoïsme, zijn oneerlijkheid, ... Dat heeft niets met romantiek te maken.
Wat vies is, en ik helaas ook herken, is dat hij weet dat hij je met een feit kan kwetsen en het toch blijft doen. Nogmaals = respectloos.
Echt veranderen kan hij dus niet, maar hij kan wel rekening houden met hoe jij dingen ervaart. Dat is echter iets dat hij zelf ook moet willen. Als dat niet het geval is, zou ik ook eens heel goed nadenken of je zo nog jaren verder wilt gaan en dus nog ongelukkiger gaat worden.
Kort samengevat: hij heeft geen respect (meer) voor jou. Dat hij op het begin anders was kan. Op het begin zet je altijd je beste beentje voor en doe je je altijd wat beter voor dan je bent.
Kijk, als hij nooit een romanticus geweest is, kan je dat nu niet veranderen. Maar me dunkt dat er nog meer dingen zijn die je ongelukkig maken in deze relatie, nl. zijn egoïsme, zijn oneerlijkheid, ... Dat heeft niets met romantiek te maken.
Wat vies is, en ik helaas ook herken, is dat hij weet dat hij je met een feit kan kwetsen en het toch blijft doen. Nogmaals = respectloos.
Echt veranderen kan hij dus niet, maar hij kan wel rekening houden met hoe jij dingen ervaart. Dat is echter iets dat hij zelf ook moet willen. Als dat niet het geval is, zou ik ook eens heel goed nadenken of je zo nog jaren verder wilt gaan en dus nog ongelukkiger gaat worden.
zondag 7 december 2008 om 15:50
Hm ja aan de ene kant wil je hem natuurlijk niet kwijt maar doordat jij alles maar pikt krijgt hij ook steeds minder respect voor jou.
Laat duidelijk merken dat jij je zo niet laat behandelen! Dat ben je niet waard! Jij gaat je hierdoor steeds ongelukkiger voelen en hij sterker. Zeg dat je het gevoel wilt op nummer 1 te staan en je niet geliefd voelt, als hij dat negeert dan zou ik echt vertrekkken hoe rot ook! Als hij van je houdt zal hij schrikken en inzien dat hij moet veranderen. Misschien denkt hij ook ze gaat toch nooit weg en dat kan ervoor zorgen dat iemand steeds gemener gaat worden gewoon om iemand uit te testen. Dus verlies jezelf aub niet! Je bent te goed om je zo te laten behandelen, zijn genoeg mannen die dat wel voor je over zouden hebben. De enige optie is echt voor jezelf opkomen denk ik...succes.
Laat duidelijk merken dat jij je zo niet laat behandelen! Dat ben je niet waard! Jij gaat je hierdoor steeds ongelukkiger voelen en hij sterker. Zeg dat je het gevoel wilt op nummer 1 te staan en je niet geliefd voelt, als hij dat negeert dan zou ik echt vertrekkken hoe rot ook! Als hij van je houdt zal hij schrikken en inzien dat hij moet veranderen. Misschien denkt hij ook ze gaat toch nooit weg en dat kan ervoor zorgen dat iemand steeds gemener gaat worden gewoon om iemand uit te testen. Dus verlies jezelf aub niet! Je bent te goed om je zo te laten behandelen, zijn genoeg mannen die dat wel voor je over zouden hebben. De enige optie is echt voor jezelf opkomen denk ik...succes.
zondag 7 december 2008 om 17:32
quote:Ikketje schreef op 07 december 2008 @ 14:35:
Ik verlang misschien ook te veel van hem:
- ik verlang eens naar een lieve streling en dan niet savonds in bed omdat hij iets goed te maken heeft.
- ik verlang er eens naar om verrrast te worden
- gewoon eens een spontaan kusje
- een complimentje
maar zo is hij gewoon niet, kan ik dan verlangen dat hij wel zo is?
Ach lieve Ikketje, ik krijg er tranen van in mijn ogen, zo herkenbaar is je probleem voor mij. Die tranen zijn er omdat ik het zo erg voor je vind, want ikzelf ben nu heel gelukkig.
Ik ben namelijk zelf heel lange tijd getrouwd geweest met iemand als je partner (ik weet niet meer of het je vriend of man is). Het is honderd procent herkenbaar. Ik heb uiteindelijk besloten te scheiden, ben nu al vele jaren heel gelukkig getrouwd met mijn huidige man en kan daarom met stellige zekerheid zeggen: NEE!!! Je verlangt niet te veel van hem! Of beter gezegd: je verlangt niet te veel van een relatie. Want in je partner zit het kennelijk niet, lieve dingen zeggen of doen.
Wat je verlangt is heel normaal. Met de levenservaring die ik nu heb, zou ik zeggen: ontzeg jezelf de liefde niet in je leven. Geef jezelf de kans om iemand te ontmoeten met wie je wél gelukkig kunt zijn.
Liefs,
Reiger
Ik verlang misschien ook te veel van hem:
- ik verlang eens naar een lieve streling en dan niet savonds in bed omdat hij iets goed te maken heeft.
- ik verlang er eens naar om verrrast te worden
- gewoon eens een spontaan kusje
- een complimentje
maar zo is hij gewoon niet, kan ik dan verlangen dat hij wel zo is?
Ach lieve Ikketje, ik krijg er tranen van in mijn ogen, zo herkenbaar is je probleem voor mij. Die tranen zijn er omdat ik het zo erg voor je vind, want ikzelf ben nu heel gelukkig.
Ik ben namelijk zelf heel lange tijd getrouwd geweest met iemand als je partner (ik weet niet meer of het je vriend of man is). Het is honderd procent herkenbaar. Ik heb uiteindelijk besloten te scheiden, ben nu al vele jaren heel gelukkig getrouwd met mijn huidige man en kan daarom met stellige zekerheid zeggen: NEE!!! Je verlangt niet te veel van hem! Of beter gezegd: je verlangt niet te veel van een relatie. Want in je partner zit het kennelijk niet, lieve dingen zeggen of doen.
Wat je verlangt is heel normaal. Met de levenservaring die ik nu heb, zou ik zeggen: ontzeg jezelf de liefde niet in je leven. Geef jezelf de kans om iemand te ontmoeten met wie je wél gelukkig kunt zijn.
Liefs,
Reiger
zondag 7 december 2008 om 18:56
[quote]Reiger100 schreef op 07 december 2008 @ 17:32:
[...]
Ach lieve Ikketje, ik krijg er tranen van in mijn ogen, zo herkenbaar is je probleem voor mij. Die tranen zijn er omdat ik het zo erg voor je vind, want ikzelf ben nu heel gelukkig.
Ik ben namelijk zelf heel lange tijd getrouwd geweest met iemand als je partner (ik weet niet meer of het je vriend of man is). Het is honderd procent herkenbaar. Ik heb uiteindelijk besloten te scheiden, ben nu al vele jaren heel gelukkig getrouwd met mijn huidige man en kan daarom met stellige zekerheid zeggen: NEE!!!
Zoals je ziet kan het inderdaad anders,alleen moet jij de stap zetten om het te veranderen en niet alle mannen zijn zo,er zijn ook hele lieve mannen die het wel in zich hebben!!
[...]
Ach lieve Ikketje, ik krijg er tranen van in mijn ogen, zo herkenbaar is je probleem voor mij. Die tranen zijn er omdat ik het zo erg voor je vind, want ikzelf ben nu heel gelukkig.
Ik ben namelijk zelf heel lange tijd getrouwd geweest met iemand als je partner (ik weet niet meer of het je vriend of man is). Het is honderd procent herkenbaar. Ik heb uiteindelijk besloten te scheiden, ben nu al vele jaren heel gelukkig getrouwd met mijn huidige man en kan daarom met stellige zekerheid zeggen: NEE!!!
Zoals je ziet kan het inderdaad anders,alleen moet jij de stap zetten om het te veranderen en niet alle mannen zijn zo,er zijn ook hele lieve mannen die het wel in zich hebben!!
kijk altijd wat je hebt en niet wat je niet hebt...
maandag 8 december 2008 om 21:04
quote:Reiger100 schreef op 07 december 2008 @ 17:32:
[...]
Ach lieve Ikketje, ik krijg er tranen van in mijn ogen, zo herkenbaar is je probleem voor mij. Die tranen zijn er omdat ik het zo erg voor je vind, want ikzelf ben nu heel gelukkig.
Ik ben namelijk zelf heel lange tijd getrouwd geweest met iemand als je partner (ik weet niet meer of het je vriend of man is). Het is honderd procent herkenbaar. Ik heb uiteindelijk besloten te scheiden, ben nu al vele jaren heel gelukkig getrouwd met mijn huidige man en kan daarom met stellige zekerheid zeggen: NEE!!! Je verlangt niet te veel van hem! Of beter gezegd: je verlangt niet te veel van een relatie. Want in je partner zit het kennelijk niet, lieve dingen zeggen of doen.
Wat je verlangt is heel normaal. Met de levenservaring die ik nu heb, zou ik zeggen: ontzeg jezelf de liefde niet in je leven. Geef jezelf de kans om iemand te ontmoeten met wie je wél gelukkig kunt zijn.
Liefs,
Reiger wat kan het een mens goed doen om te lezen dat ze toch de goede beslissing heeft genomen. En als ik jouw verhaal zo lees dan weet ik dat ik vd week een goede (hele goede) beslissing heb genomen. Thanks!
[...]
Ach lieve Ikketje, ik krijg er tranen van in mijn ogen, zo herkenbaar is je probleem voor mij. Die tranen zijn er omdat ik het zo erg voor je vind, want ikzelf ben nu heel gelukkig.
Ik ben namelijk zelf heel lange tijd getrouwd geweest met iemand als je partner (ik weet niet meer of het je vriend of man is). Het is honderd procent herkenbaar. Ik heb uiteindelijk besloten te scheiden, ben nu al vele jaren heel gelukkig getrouwd met mijn huidige man en kan daarom met stellige zekerheid zeggen: NEE!!! Je verlangt niet te veel van hem! Of beter gezegd: je verlangt niet te veel van een relatie. Want in je partner zit het kennelijk niet, lieve dingen zeggen of doen.
Wat je verlangt is heel normaal. Met de levenservaring die ik nu heb, zou ik zeggen: ontzeg jezelf de liefde niet in je leven. Geef jezelf de kans om iemand te ontmoeten met wie je wél gelukkig kunt zijn.
Liefs,
Reiger wat kan het een mens goed doen om te lezen dat ze toch de goede beslissing heeft genomen. En als ik jouw verhaal zo lees dan weet ik dat ik vd week een goede (hele goede) beslissing heb genomen. Thanks!
maandag 8 december 2008 om 22:35
quote:Ikketje schreef op 07 december 2008 @ 14:35:
het probleem is echter dat er met hem niet te praten valt, dat het altijd uitdraaid op ruzie. en zijn antwoord is steeds ik ben wie ik ben, en als ge daar niet mee kunt leve dan moet ge maar ne andere zoeke.
Hij is het probleem niet, JIJ bent het probleem.
Waarom accepteer jij dat gedrag? Waarom vreet jij dat?
JIJ leert hem door jou houding en gedrag hoe hij jou kan behandelen, en dat jij daar geen gevolgen aan verbind.
En als je kiest voor het gedrag, dan kies je ook voor de consekwenties..
En ja, hij mag een kloothommel zijn, en niet kunnen communiceren en wat nog meer, en je mag ook veel van hem houden, maar nogmaals... Hij is het probleem niet. Dat ben JIJ.
JOjanneke
het probleem is echter dat er met hem niet te praten valt, dat het altijd uitdraaid op ruzie. en zijn antwoord is steeds ik ben wie ik ben, en als ge daar niet mee kunt leve dan moet ge maar ne andere zoeke.
Hij is het probleem niet, JIJ bent het probleem.
Waarom accepteer jij dat gedrag? Waarom vreet jij dat?
JIJ leert hem door jou houding en gedrag hoe hij jou kan behandelen, en dat jij daar geen gevolgen aan verbind.
En als je kiest voor het gedrag, dan kies je ook voor de consekwenties..
En ja, hij mag een kloothommel zijn, en niet kunnen communiceren en wat nog meer, en je mag ook veel van hem houden, maar nogmaals... Hij is het probleem niet. Dat ben JIJ.
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
maandag 8 december 2008 om 23:31
dinsdag 9 december 2008 om 12:07
Lieve ikketje, van hem verlangen dat ie je liefde geeft werkt dus niet, hij doet zelfs het tegenovergestelde.
Ben eerst eens lief voor jezelf.
Ik probeer ook los te laten en eerst en vooral goed voor mezelf te zijn, en dat is lastig, moeilijk en pijnlijk, maar ik ben dat zeker waard, en jij ongetwijfeld ook!
Ben eerst eens lief voor jezelf.
Ik probeer ook los te laten en eerst en vooral goed voor mezelf te zijn, en dat is lastig, moeilijk en pijnlijk, maar ik ben dat zeker waard, en jij ongetwijfeld ook!
dinsdag 9 december 2008 om 17:00
quote:Ikketje schreef op 07 december 2008 @ 14:03:
Hallo,
Ik en mijn vriend zijn 5 jaar samen.
In het begin was hij wel lief, als ik bij hem langskwam stonden er kaarsjes op tafel, hij masseerde mij, ...
Ik moet wel zegge hij is nooit een echte romanticus geweest.
ondertussen wonen we ook al meer dan 3 jaar samen. maar ik voel mij steeds ongelukkiger en ongelukkiger in onze relatie omdat ik er echt wel aan twijfel of dat hij wel echt van mij houdt, of dat hij gewoon bij mij blijft uit gewoonte, medelijden, ... waarom zou iemand uit medelijden bij jou blijven? Vind je jezelf iemand om medelijden voor te hebben? Dat lijkt me namelijk al ten eerste iets om aan te werken... je zou jezelf moeten zien als iemand waar een ander blij over mag zijn als hij/zij daar samen mee mag wonen...
hij zegt nooit eens iets lief tege mij jij wel tegen hem? En je bent er toch wel al 5 jaar bij? Bij iemand die nooit iets liefst tegen je zegt?, hij vindt het maar normaal dat ik alles achter hem opkuis, en als ik er iets van zeg ben ik een zaag. we hebben ook net een klein huisje gekocht, ik dacht misschien dat het hierdoor allemaal beter gaat gaan hmmm.. das niet zo slim... das net zo iets als denken dat je relatie beter gaat worden van een bruiloft... je moet het samen doen, een huis kopen of huren, vriend en vriendin of man en vrouw zijn... je relatie zelf doet t niks hoor... als we iets hebben van ons samen (hiervoor huurden we). maar eigenlijk is het allemaal nog erger geworden verhuizen geeft stess, dat zou een reden kunnen zijn, als er bij de verbouwingen iets misloopt begint hij meteen te schreeuwen, en roept dat het allemaal mijn schuld is, dat ik hem deze rotzooi allemaal heb aangedaan. dat ik hem geplunderd heb. hij zegt het, jij slikt het (IK wou namelijk en klein huisje met tuin, en hij wou een appartement, maar dat huisje was een koopje en hij ging er mee akkoord) Hij weet echt hoe dat hij mij moet kwetsen en zegt dan ook heel lelijke dinge. hij lijkt je niet (meer?) te waarderen.... heeft hij dat zelf ook door?
ik ben hem altijd 100% trouwe geweest en zie hem nog steeds heel graag, maar het maakt me allemaal heel ongelukkig dat er helemaal geen tekenen is dat hij mij graag ziet. trouw zijn en iemand graag zien zijn nou niet echt redenen om een leven met iemand te delen, ik lees uit jouw verhaal eigelijk net zo goed geen waardering voor hem
daar tegenover heb ik moeite om hem te vertrouwen omdat hij al meermaals gelogen heeft tege mij.
Hij houdt helemaal geen rekening met mij en doet echt heel egoistisch, bij de verbouwingen spreekt hij maar vanalles af met stielmannen en ik weet er helemaal niets van. als ik een ideetje heb voor de verbouwingen dan wordt dat met allerlei smoesjes van de baan geveegd. we hebben thuis ook een poes, en daar kan hij wel heel lief tegen zijn en haar aanhalen en koosnaampjes tegen zeggen, maar tegen mij niet, als ik hem er over aanspreek dat ik het bv niet normaal vintd at hij tege onze kat schatteke zegt en tege mij niet, of dat ik jaloers ben op onze kat, dan vindt hij dat grappig en lacht er mee.
ook zijn fout toegeven of nadien zijn excuses aanbieden kan hij niet, als we een stevige ruzie hebben gehad dan komt hij de dag nadien gewoon thuis van zijn werk en doet hij alsof er niets gebeurd is, ookal heeft hij mij dan enorm gekwetst. geef ik dan niet toe en zeg ik dat het voor mij allemaal nog niet inorde is dan onstaat er weer een stevige ruzie. dus in de meeste gevallen laat ik het dan maar zo.
wat denken jullie hier van?Ik denk dat jullie elkaar niet meer waarderen en overlopen van frustratie zowel richting elkaar als de situatie (verbouwing, eventueel nog andere dingen zoals werk ofzo?) waar jullie in zitten. Kan je 2 dingen doen, kijken of je elkaar weer terug kan vinden, de reden waarom jullie voor elkaar gekozen hebben en wat jullie elkaar waard zijn, of er de brui aan geven. Waarom accepteer je de manier waarop hij jou behandeld? Er zijn er 2 nodig om een slechte relatie in stand te houden....
Hallo,
Ik en mijn vriend zijn 5 jaar samen.
In het begin was hij wel lief, als ik bij hem langskwam stonden er kaarsjes op tafel, hij masseerde mij, ...
Ik moet wel zegge hij is nooit een echte romanticus geweest.
ondertussen wonen we ook al meer dan 3 jaar samen. maar ik voel mij steeds ongelukkiger en ongelukkiger in onze relatie omdat ik er echt wel aan twijfel of dat hij wel echt van mij houdt, of dat hij gewoon bij mij blijft uit gewoonte, medelijden, ... waarom zou iemand uit medelijden bij jou blijven? Vind je jezelf iemand om medelijden voor te hebben? Dat lijkt me namelijk al ten eerste iets om aan te werken... je zou jezelf moeten zien als iemand waar een ander blij over mag zijn als hij/zij daar samen mee mag wonen...
hij zegt nooit eens iets lief tege mij jij wel tegen hem? En je bent er toch wel al 5 jaar bij? Bij iemand die nooit iets liefst tegen je zegt?, hij vindt het maar normaal dat ik alles achter hem opkuis, en als ik er iets van zeg ben ik een zaag. we hebben ook net een klein huisje gekocht, ik dacht misschien dat het hierdoor allemaal beter gaat gaan hmmm.. das niet zo slim... das net zo iets als denken dat je relatie beter gaat worden van een bruiloft... je moet het samen doen, een huis kopen of huren, vriend en vriendin of man en vrouw zijn... je relatie zelf doet t niks hoor... als we iets hebben van ons samen (hiervoor huurden we). maar eigenlijk is het allemaal nog erger geworden verhuizen geeft stess, dat zou een reden kunnen zijn, als er bij de verbouwingen iets misloopt begint hij meteen te schreeuwen, en roept dat het allemaal mijn schuld is, dat ik hem deze rotzooi allemaal heb aangedaan. dat ik hem geplunderd heb. hij zegt het, jij slikt het (IK wou namelijk en klein huisje met tuin, en hij wou een appartement, maar dat huisje was een koopje en hij ging er mee akkoord) Hij weet echt hoe dat hij mij moet kwetsen en zegt dan ook heel lelijke dinge. hij lijkt je niet (meer?) te waarderen.... heeft hij dat zelf ook door?
ik ben hem altijd 100% trouwe geweest en zie hem nog steeds heel graag, maar het maakt me allemaal heel ongelukkig dat er helemaal geen tekenen is dat hij mij graag ziet. trouw zijn en iemand graag zien zijn nou niet echt redenen om een leven met iemand te delen, ik lees uit jouw verhaal eigelijk net zo goed geen waardering voor hem
daar tegenover heb ik moeite om hem te vertrouwen omdat hij al meermaals gelogen heeft tege mij.
Hij houdt helemaal geen rekening met mij en doet echt heel egoistisch, bij de verbouwingen spreekt hij maar vanalles af met stielmannen en ik weet er helemaal niets van. als ik een ideetje heb voor de verbouwingen dan wordt dat met allerlei smoesjes van de baan geveegd. we hebben thuis ook een poes, en daar kan hij wel heel lief tegen zijn en haar aanhalen en koosnaampjes tegen zeggen, maar tegen mij niet, als ik hem er over aanspreek dat ik het bv niet normaal vintd at hij tege onze kat schatteke zegt en tege mij niet, of dat ik jaloers ben op onze kat, dan vindt hij dat grappig en lacht er mee.
ook zijn fout toegeven of nadien zijn excuses aanbieden kan hij niet, als we een stevige ruzie hebben gehad dan komt hij de dag nadien gewoon thuis van zijn werk en doet hij alsof er niets gebeurd is, ookal heeft hij mij dan enorm gekwetst. geef ik dan niet toe en zeg ik dat het voor mij allemaal nog niet inorde is dan onstaat er weer een stevige ruzie. dus in de meeste gevallen laat ik het dan maar zo.
wat denken jullie hier van?Ik denk dat jullie elkaar niet meer waarderen en overlopen van frustratie zowel richting elkaar als de situatie (verbouwing, eventueel nog andere dingen zoals werk ofzo?) waar jullie in zitten. Kan je 2 dingen doen, kijken of je elkaar weer terug kan vinden, de reden waarom jullie voor elkaar gekozen hebben en wat jullie elkaar waard zijn, of er de brui aan geven. Waarom accepteer je de manier waarop hij jou behandeld? Er zijn er 2 nodig om een slechte relatie in stand te houden....
