Relaties
alle pijlers
Ik ben een ramp met relaties
woensdag 6 mei 2009 om 15:05
Beste forummers,
Ik ben nieuw hier maar lees vaak actief mee. Heb de laatste tijd veel zitten nadenken en heb sterk de behoefte om mijn gedachten hier is te posten. Hoop dat het niet te warrig gaat worden...
Enkele weken geleden heb ik een aantal avonden/nachten met een man doorgebracht. Werd zeer snel helemaal verliefd op hem, maar hij moest terug naar New York waar hij woont. Hij beloofde te bellen maar hefet hij nooit meer gedaan ( ik heb zijn nummer niet). Ik zit hier dus nu nog helemaal stuk van. Wat ik zo erg vind is dat ik niks van hem heb, hem nooit kan bereiken en ik hem nooit meer zal zien. De onmacht vind ik zo erg. Als ik wel zijn nummer had zou ik me al een stuk beter voelen, als ik maar iets meer macht had over de situatie. Nu voel ik me ronduit erg slecht, denk bijna de gehele dag aan hem en vind verder op dit moment ongeveer niks leuk. Iets voor deze man heb ik een relatie van een half jaar gehad met een lieve man. Deze was/is echt ontzettend gek van me, is leuk, aantrekkelijk, lief en doet echt alles voor me. Met hem heb ik dus onlangs gebroken, gevoel was grotendeels weg. Bij relatie die ik voor hem had hetzelfde en eigenlijk is dit een vast patroon in al mijn lange serieuze relaties: Man is heel erg gek op mij en bij mij verdwijnt mijn gevoel zo langzaam aan. Heb dus ook nog nooit spijt gehad van een verbroken relatie. Ja voel me wel eens een paar dagen wat minder, omdat ik man in kwestie vaak wel aardig vind en mis als een vriend, maar is dan snel weer over. Gebroken harten op relatie gebied heb ik dus niet maar dan de scharrels:
Mijn eerste grote verliefdheid was op mijn 15e. Was totaal van slag, kon niet meer eten, niet slapen alleen aan hem denken. Met hem is het nooit wat geworden, wel een aantal dates maar hij was een echte player. Maar maanden heb ik om hem zitten treuren.
Volgende verliefdheid was op mijn zeventiende. Was op vakantie (Terschelling). Ik was helemaal weg van hem. Hij wa smijn vakantievriendje daar en ik gaf hem bij vertrek mijn telefoonnummer. er vervolgens heeft hij nooit meer gebeld. Ik heb echt anderhalf jaar aan hem zitten denken, Tuurlijk werd dat na verloop van tijd wel iet sminder maar als maanden na dato nog de telefoon ging kreeg ik nog steeds hartkloppingen. Het is uiteindelijk overgegaan omdat ik hem ben tegengekomen dus 1,5 jaar later. Toen twee keer een dat emet hem gehad en het was toen wel klaar, voor beiden was het alleen een vakantieliefde. Maar goed dus wel 1,5 jaar hartepijn.
Volgende hevige verliefdheid is op mijn 20ste. In het begin was alles nog wel leuk en aardig maar hij was gewoon niet into een relatie. Mijn verliefdheid was ontzettend heftig. We zagen elkaar onregelmatig, heeft 1,5 jaar geduurd en toen is het langzaam gaan doodbloeden. Maar in dat 1,5 jaar wilde ik alleen maar hem terwijl echt duidelijk was dta hij niks meer wilde dan soms een beteje gescharrel.
Volgende was weer op vakantie, leuk vakantievriendje geweest, hij had mijn nummer, Bij thuiskomst ook constant in spanning gezeten, hij liet uiteindelijk wel wat horen. Maar ik geloofde als romanticus nog wel in sprookjes en dat we elkaar nog wel konden opzoeken. Hij maakte meteen duidleijk dat dat niet kon (wat ook echt zo was), maar goed ook hier heb ik heel wat nachtjes om gehuild.
Heb 1 keer een relatie gehad van 2,5 jaar en drie keer van een jaar. En nog een stuk of wat van enkele maanden. Alle relaties hadden in principe korter kunnen duren, mijn gevoel was namelijk eerder weg. Mijn grote vraag is dus: Waarom gaat tijdens iedere relatie mijn gevoel weg? Enkel bij de hierboven beschreven verliefdheden daar heb ik een gigantisch gebroken hart van gehad (en nog!). Waarom ben ik al 2 weken verdrietig om een man die ik drie keer heb gezien? Val ik alleen op het onbereikbare in het leven?
Ik word hier zo ongelukkig van want ik weet dat ik hiermee de kans op een normale relatie verpest.... ben altijd zo bang dat zodra een man 100% voor mij gaat, ik dan afkap. Dus dat het mij voornamelijk om de jacht gaatt. dit wil ik niet en zou dit zo graag willen veranderen maar weet niet hoe...
Voor nu laat ik het hierbij het is al zo'n lap tekst geworden. Bedankt voor het lezen in ieder geval!
Ik ben nieuw hier maar lees vaak actief mee. Heb de laatste tijd veel zitten nadenken en heb sterk de behoefte om mijn gedachten hier is te posten. Hoop dat het niet te warrig gaat worden...
Enkele weken geleden heb ik een aantal avonden/nachten met een man doorgebracht. Werd zeer snel helemaal verliefd op hem, maar hij moest terug naar New York waar hij woont. Hij beloofde te bellen maar hefet hij nooit meer gedaan ( ik heb zijn nummer niet). Ik zit hier dus nu nog helemaal stuk van. Wat ik zo erg vind is dat ik niks van hem heb, hem nooit kan bereiken en ik hem nooit meer zal zien. De onmacht vind ik zo erg. Als ik wel zijn nummer had zou ik me al een stuk beter voelen, als ik maar iets meer macht had over de situatie. Nu voel ik me ronduit erg slecht, denk bijna de gehele dag aan hem en vind verder op dit moment ongeveer niks leuk. Iets voor deze man heb ik een relatie van een half jaar gehad met een lieve man. Deze was/is echt ontzettend gek van me, is leuk, aantrekkelijk, lief en doet echt alles voor me. Met hem heb ik dus onlangs gebroken, gevoel was grotendeels weg. Bij relatie die ik voor hem had hetzelfde en eigenlijk is dit een vast patroon in al mijn lange serieuze relaties: Man is heel erg gek op mij en bij mij verdwijnt mijn gevoel zo langzaam aan. Heb dus ook nog nooit spijt gehad van een verbroken relatie. Ja voel me wel eens een paar dagen wat minder, omdat ik man in kwestie vaak wel aardig vind en mis als een vriend, maar is dan snel weer over. Gebroken harten op relatie gebied heb ik dus niet maar dan de scharrels:
Mijn eerste grote verliefdheid was op mijn 15e. Was totaal van slag, kon niet meer eten, niet slapen alleen aan hem denken. Met hem is het nooit wat geworden, wel een aantal dates maar hij was een echte player. Maar maanden heb ik om hem zitten treuren.
Volgende verliefdheid was op mijn zeventiende. Was op vakantie (Terschelling). Ik was helemaal weg van hem. Hij wa smijn vakantievriendje daar en ik gaf hem bij vertrek mijn telefoonnummer. er vervolgens heeft hij nooit meer gebeld. Ik heb echt anderhalf jaar aan hem zitten denken, Tuurlijk werd dat na verloop van tijd wel iet sminder maar als maanden na dato nog de telefoon ging kreeg ik nog steeds hartkloppingen. Het is uiteindelijk overgegaan omdat ik hem ben tegengekomen dus 1,5 jaar later. Toen twee keer een dat emet hem gehad en het was toen wel klaar, voor beiden was het alleen een vakantieliefde. Maar goed dus wel 1,5 jaar hartepijn.
Volgende hevige verliefdheid is op mijn 20ste. In het begin was alles nog wel leuk en aardig maar hij was gewoon niet into een relatie. Mijn verliefdheid was ontzettend heftig. We zagen elkaar onregelmatig, heeft 1,5 jaar geduurd en toen is het langzaam gaan doodbloeden. Maar in dat 1,5 jaar wilde ik alleen maar hem terwijl echt duidelijk was dta hij niks meer wilde dan soms een beteje gescharrel.
Volgende was weer op vakantie, leuk vakantievriendje geweest, hij had mijn nummer, Bij thuiskomst ook constant in spanning gezeten, hij liet uiteindelijk wel wat horen. Maar ik geloofde als romanticus nog wel in sprookjes en dat we elkaar nog wel konden opzoeken. Hij maakte meteen duidleijk dat dat niet kon (wat ook echt zo was), maar goed ook hier heb ik heel wat nachtjes om gehuild.
Heb 1 keer een relatie gehad van 2,5 jaar en drie keer van een jaar. En nog een stuk of wat van enkele maanden. Alle relaties hadden in principe korter kunnen duren, mijn gevoel was namelijk eerder weg. Mijn grote vraag is dus: Waarom gaat tijdens iedere relatie mijn gevoel weg? Enkel bij de hierboven beschreven verliefdheden daar heb ik een gigantisch gebroken hart van gehad (en nog!). Waarom ben ik al 2 weken verdrietig om een man die ik drie keer heb gezien? Val ik alleen op het onbereikbare in het leven?
Ik word hier zo ongelukkig van want ik weet dat ik hiermee de kans op een normale relatie verpest.... ben altijd zo bang dat zodra een man 100% voor mij gaat, ik dan afkap. Dus dat het mij voornamelijk om de jacht gaatt. dit wil ik niet en zou dit zo graag willen veranderen maar weet niet hoe...
Voor nu laat ik het hierbij het is al zo'n lap tekst geworden. Bedankt voor het lezen in ieder geval!
woensdag 6 mei 2009 om 15:18
Je houdt je eigen patroontje in stand.
Heb ik goed begrepen dat eigenlijk de mannen waar je wel een relatie mee hebt gehad, als het ware jou hebben uitgekozen, en jij eigenlijk nooit echt verliefd op hen was, maar vooral er in meeging omdat je ze wel aardig vond?
Terwijl de mannen waar jij echt voor viel, en die jij uitkoos, nooit meer wilden dan alleen een sexrelatie, of nooit meer iets lieten horen?
De reden waarom je alleen valt voor het onbereikbare weet je alleen zelf. Dom naiefmutsje heeft in een ander topic iets heel moois geschreven over uiterlijkheden en bevestiging. dat komt er op neer dat ls je puur op uiterlijk valt of zelf mooi en onzeker bent, je valt voor degene die je besvestiging geeft en complimentjes. Omdat dat echter alleen over uiterlijkheden gaatr, krijg je nooit diepgang, en wordt e.e.a een soort van verslaving.
misschien zinvol om eens met een psycholoog te gaan paten.
praktische tips voor nu: begin geen relatie als je niet verliefd bent, ookal is die ander nog zo gek op jou. Punt twee, vraag eerst een achternaam en telefoonnummer van iemand, voor je je kleren uittrekt. Kun je altijd zelf het initiatief nemen tot contact. tenslotte, heb geen sex meer op de eerste date, maar wacht daar een paar weken mee. players zijn dan al afgehaakt, dus de mannen die alleen sex willen en niet sex met JOU, ben je dan al kwijt.
Heb ik goed begrepen dat eigenlijk de mannen waar je wel een relatie mee hebt gehad, als het ware jou hebben uitgekozen, en jij eigenlijk nooit echt verliefd op hen was, maar vooral er in meeging omdat je ze wel aardig vond?
Terwijl de mannen waar jij echt voor viel, en die jij uitkoos, nooit meer wilden dan alleen een sexrelatie, of nooit meer iets lieten horen?
De reden waarom je alleen valt voor het onbereikbare weet je alleen zelf. Dom naiefmutsje heeft in een ander topic iets heel moois geschreven over uiterlijkheden en bevestiging. dat komt er op neer dat ls je puur op uiterlijk valt of zelf mooi en onzeker bent, je valt voor degene die je besvestiging geeft en complimentjes. Omdat dat echter alleen over uiterlijkheden gaatr, krijg je nooit diepgang, en wordt e.e.a een soort van verslaving.
misschien zinvol om eens met een psycholoog te gaan paten.
praktische tips voor nu: begin geen relatie als je niet verliefd bent, ookal is die ander nog zo gek op jou. Punt twee, vraag eerst een achternaam en telefoonnummer van iemand, voor je je kleren uittrekt. Kun je altijd zelf het initiatief nemen tot contact. tenslotte, heb geen sex meer op de eerste date, maar wacht daar een paar weken mee. players zijn dan al afgehaakt, dus de mannen die alleen sex willen en niet sex met JOU, ben je dan al kwijt.
woensdag 6 mei 2009 om 15:26
woensdag 6 mei 2009 om 15:38
Bedankt voor de reacties. Had inderdaad die woorden van domnaiefmutsje al gelezen in andere topic en herken er wel iets in. Die mannen van de relaties daar was ik in het begin wel verliefd op, alleen verdween mijn gevoel naar verloop van tijd. Maar het waren geen verliefdheden zoals bij die andere, die onbereikbare.
Overigens heb ik eigenlijk noot sex de eerste avond dus dat is het probleem niet. Sterker nog heb dus 5 van die onbereikbare verliefdheden gehad maar met maar 1 van hun sex, dus dat is het niet. Ik duik er dan wel weer met hele ziel en zaligheid in ja, klopt. Verliefd op het verliefd zijn, ja dat klopt zeker deels uit.
En Marie Liselotte, ik een dramaqueen? Denk dat iedereen die mij kent daar heel hard om zou moeten lachen. Ben normaal namelijk een van de meest nuchtere personen op aarde...
Overigens heb ik eigenlijk noot sex de eerste avond dus dat is het probleem niet. Sterker nog heb dus 5 van die onbereikbare verliefdheden gehad maar met maar 1 van hun sex, dus dat is het niet. Ik duik er dan wel weer met hele ziel en zaligheid in ja, klopt. Verliefd op het verliefd zijn, ja dat klopt zeker deels uit.
En Marie Liselotte, ik een dramaqueen? Denk dat iedereen die mij kent daar heel hard om zou moeten lachen. Ben normaal namelijk een van de meest nuchtere personen op aarde...
woensdag 6 mei 2009 om 15:50
quote:Barcelona30 schreef op 06 mei 2009 @ 15:38:
En Marie Liselotte, ik een dramaqueen? Denk dat iedereen die mij kent daar heel hard om zou moeten lachen. Ben normaal namelijk een van de meest nuchtere personen op aarde...Ok! Ik kan natuurlijk alleen maar je verhaal lezen en dat is nogal drama wat eigenlijk niet zo'n drama is. Vervelend dat het je niet lukt, gelukkig kan je veranderen!
En Marie Liselotte, ik een dramaqueen? Denk dat iedereen die mij kent daar heel hard om zou moeten lachen. Ben normaal namelijk een van de meest nuchtere personen op aarde...Ok! Ik kan natuurlijk alleen maar je verhaal lezen en dat is nogal drama wat eigenlijk niet zo'n drama is. Vervelend dat het je niet lukt, gelukkig kan je veranderen!
woensdag 6 mei 2009 om 16:08
Ik denk dat je bij onbereikbare mannen verliefd bent op het idee dat je van hen hebt. Je schrijft ook dat de werkelijkheid er soms voor zorgde dat de onbereikbare liefde soms overging als je hem weer gezien had.
De praktijk van een relatie is minder leuk dan de fantasie, maar misschien is het ook gewoon simpelweg zo dat je exen niet echt bij je pasten. Als je verliefd werd omdat de man je verovert en verliefd op jou is dan kun je je afvragen of je dat uit jezelf ook was geworden.
Neemt niet weg dat een relatie niet vanzelf gaat. Vechten zou niet nodig moeten zijn, maar je moet er wel aan werken.
De praktijk van een relatie is minder leuk dan de fantasie, maar misschien is het ook gewoon simpelweg zo dat je exen niet echt bij je pasten. Als je verliefd werd omdat de man je verovert en verliefd op jou is dan kun je je afvragen of je dat uit jezelf ook was geworden.
Neemt niet weg dat een relatie niet vanzelf gaat. Vechten zou niet nodig moeten zijn, maar je moet er wel aan werken.
woensdag 6 mei 2009 om 17:07
Ja je zou kunnen zeggen dat nu ik weet wat het is er er wat mee zou moeten doen. Probleem is, weet alleen niet goed hoe. Denk zeker dat ik onbereikbare mannen idealiseer, zoals ook bij die ene gebleken is die vond ik toen niet leuk meer en dat is bij een ander ook gebeurt. In mijn ogen zijn ze perfect en omdat ik ze niet zie en spreek blijven ze dat uiteraard ook...
Zal best is kunnen dat ik met die mannen eigenlijk alleen een relatie heb gehad omdat ze mij hebben verovert en niet omdat ik ze zelf gekozen heb.
Hang naar aandacht ja, maar waarom kan ik die aandacht niet uit een relatie zelf halen? Daarbij ik ben 30 lijkt mij toch wel de leeftijd om een keer volwassen relaties te hebben...
Het is ook nooit goeddenk ik zo vaak en dat mijn type niet bestaat...
Zal best is kunnen dat ik met die mannen eigenlijk alleen een relatie heb gehad omdat ze mij hebben verovert en niet omdat ik ze zelf gekozen heb.
Hang naar aandacht ja, maar waarom kan ik die aandacht niet uit een relatie zelf halen? Daarbij ik ben 30 lijkt mij toch wel de leeftijd om een keer volwassen relaties te hebben...
Het is ook nooit goeddenk ik zo vaak en dat mijn type niet bestaat...
woensdag 6 mei 2009 om 20:50
quote:domnaiefmutsje schreef op 06 mei 2009 @ 17:16:
Je wil iets uit een relatie halen wat je alleen uit jezelf kunt halen en wat een ander jou nooit zal kunnen geven. Vind je dat bij jezelf, dan kijk je waarschijnlijk heel anders naar mannen en zijn jouw type nu waarschijnlijk een verschrikking dan.
Amen
Je wil iets uit een relatie halen wat je alleen uit jezelf kunt halen en wat een ander jou nooit zal kunnen geven. Vind je dat bij jezelf, dan kijk je waarschijnlijk heel anders naar mannen en zijn jouw type nu waarschijnlijk een verschrikking dan.
Amen
woensdag 6 mei 2009 om 23:28
"Val ik alleen op het onbereikbare in het leven?"
Ja. Is ook een manier van leven. Dromen van hoe het had kunnen zijn maar de droom moet nooit waarheid worden want dan is het zo afgelopen en heb je een nieuwe illusie nodig. Toch vind ik dit soort mensen vaak boeiend. Ze kleuren je leven in kleuren die je anders nooit gezien zou hebben. Mijn man was zo'n type, een soort drama-king.
Ja. Is ook een manier van leven. Dromen van hoe het had kunnen zijn maar de droom moet nooit waarheid worden want dan is het zo afgelopen en heb je een nieuwe illusie nodig. Toch vind ik dit soort mensen vaak boeiend. Ze kleuren je leven in kleuren die je anders nooit gezien zou hebben. Mijn man was zo'n type, een soort drama-king.
donderdag 7 mei 2009 om 00:46
Mutsje: Je hebt echt gelijk ik denk dat ik iets bij die mannen zoek wat ik eigenlijk in mezelf moet zoeken. Pas dan zal ik echt een normale relatie kunnen hebben.
Borderline achtig, nou een goede vriend van mij is een borderliner en geloof dat ik daar toch niet op lijk, maar zal het is nagaan...
Dromen van het onbereikbare en dat je daar juist op kan vallen, ja zeker. Als je het eenmaal hebt is de droom voorbij en wil je weer een nieuwe droom. Het is een vermoeiende manier van leven dat zeker. Dat het ook een sterke aantrekkingkracht heeft op veel mensen is ook zo. Misschien stom om over jezelf te zeggen maar doorgaans vinden veel mannen mij ook echt leuk en dat heeft echt niet alleen met mij looks te maken,. Zie er ok uit maar er zijn zat mooiere meiden. maar dat ongenaakbare, verlangen naar een droom is iets wat veel mensen aantrekt. Het trekt mij ook aan bij mensen en tegelijkertijd is het iets wat je juist veel pijn oplevert op den duur.
Echt nogmaals iedereen bedankt voor jullie reacties en de moeite die jullie erin stoppen, dat waardeer ik echt ontzettend!!!! Ik weet dat ik het zelf moet doen en dingen moet veranderen maar jullie berichten steunen mij enorm!
Borderline achtig, nou een goede vriend van mij is een borderliner en geloof dat ik daar toch niet op lijk, maar zal het is nagaan...
Dromen van het onbereikbare en dat je daar juist op kan vallen, ja zeker. Als je het eenmaal hebt is de droom voorbij en wil je weer een nieuwe droom. Het is een vermoeiende manier van leven dat zeker. Dat het ook een sterke aantrekkingkracht heeft op veel mensen is ook zo. Misschien stom om over jezelf te zeggen maar doorgaans vinden veel mannen mij ook echt leuk en dat heeft echt niet alleen met mij looks te maken,. Zie er ok uit maar er zijn zat mooiere meiden. maar dat ongenaakbare, verlangen naar een droom is iets wat veel mensen aantrekt. Het trekt mij ook aan bij mensen en tegelijkertijd is het iets wat je juist veel pijn oplevert op den duur.
Echt nogmaals iedereen bedankt voor jullie reacties en de moeite die jullie erin stoppen, dat waardeer ik echt ontzettend!!!! Ik weet dat ik het zelf moet doen en dingen moet veranderen maar jullie berichten steunen mij enorm!
