Relaties
alle pijlers
Ik ben slecht met/in groepen
dinsdag 22 juli 2025 om 19:04
Ik zit in een soort tweestrijd tussen mijn eigen belangen en FOMO.
Ik sport sinds 3 jaar met een leuke groep dames. Ik vind het heel gezellig, maar ik merk ook dat het voor mij bij sporten blijft en ik niet heel erg behoefte heb aan meer. We spelen samen competitie. Deze winter willen we ons opgeven voor wintercompetitie, alleen andere deelnemers komen niet uit de buurt wat maakt dat we waarschijnlijk over ver moeten. Tot op heden hebben we op zaterdag competitie gespeeld, maar omdat één van de dames voetbalwedstrijden bezoekt, is er een poll aangemaakt waarin ieder haar voorkeur(en) kan aangeven. Ik heb dus de zaterdag aangegeven en zie vrijdagavond of zondag niet zitten, omdat ik de zaterdag echt voor het sporten heb en daarnaast andere leuke dingen met mijn man en vrienden wil doen.
Mijn team is erg hecht. Ze zoeken elkaar veel op. Gaan voor de training thee drinken met elkaar, doen spelletjes. Zij trainen op een ander tijdstip dan dat ik doe. Omdat ik ook graag andere dingen wil plannen (vrijdagavond), heb ik er bewust voor gekozen om eerder te trainen. Ik ben mij ervan bewust dat ik mijzelf afzonder, maar ik voel me fijn bij mijn keuze.
Ik merk dat ik het in groepsverband lastig vind om eerlijk te zijn of om aan te geven waar ik geen behoefte aan heb. Zij gaan spontaan na een training nog door de McDrive. Ik heb het dan gehad en wil het liefste naar huis. Dat maakt dat ik mij heel vaak een vreemde vogel voel.
Ik dacht dat ik sociaal en extravert was, maar in groepsverband voel ik mij toch niet als een vis in het water. En hoe gezellig ik het ook vind, voor mij hoeft alles eromheen niet echt. Ik zit niet te wachten op extra verplichtingen, hoe aardig ik ze ook vind. Daarnaast denk ik dat ik weleens met lompe humor uit de hoek kan komen en zij zijn echt dames-dames, waardoor ik het gevoel heb me altijd in te moeten houden. Ook al weet ik zeker dat ze zouden zeggen dat ik goed ben zoals ik ben.
Vervelend. Ik ben 33, maar voel me nog een jong grietje van 16 wat onzeker is en over iedere uitnodiging etc. na moet denken. Ben ik niet heel vreemd?
Ik sport sinds 3 jaar met een leuke groep dames. Ik vind het heel gezellig, maar ik merk ook dat het voor mij bij sporten blijft en ik niet heel erg behoefte heb aan meer. We spelen samen competitie. Deze winter willen we ons opgeven voor wintercompetitie, alleen andere deelnemers komen niet uit de buurt wat maakt dat we waarschijnlijk over ver moeten. Tot op heden hebben we op zaterdag competitie gespeeld, maar omdat één van de dames voetbalwedstrijden bezoekt, is er een poll aangemaakt waarin ieder haar voorkeur(en) kan aangeven. Ik heb dus de zaterdag aangegeven en zie vrijdagavond of zondag niet zitten, omdat ik de zaterdag echt voor het sporten heb en daarnaast andere leuke dingen met mijn man en vrienden wil doen.
Mijn team is erg hecht. Ze zoeken elkaar veel op. Gaan voor de training thee drinken met elkaar, doen spelletjes. Zij trainen op een ander tijdstip dan dat ik doe. Omdat ik ook graag andere dingen wil plannen (vrijdagavond), heb ik er bewust voor gekozen om eerder te trainen. Ik ben mij ervan bewust dat ik mijzelf afzonder, maar ik voel me fijn bij mijn keuze.
Ik merk dat ik het in groepsverband lastig vind om eerlijk te zijn of om aan te geven waar ik geen behoefte aan heb. Zij gaan spontaan na een training nog door de McDrive. Ik heb het dan gehad en wil het liefste naar huis. Dat maakt dat ik mij heel vaak een vreemde vogel voel.
Ik dacht dat ik sociaal en extravert was, maar in groepsverband voel ik mij toch niet als een vis in het water. En hoe gezellig ik het ook vind, voor mij hoeft alles eromheen niet echt. Ik zit niet te wachten op extra verplichtingen, hoe aardig ik ze ook vind. Daarnaast denk ik dat ik weleens met lompe humor uit de hoek kan komen en zij zijn echt dames-dames, waardoor ik het gevoel heb me altijd in te moeten houden. Ook al weet ik zeker dat ze zouden zeggen dat ik goed ben zoals ik ben.
Vervelend. Ik ben 33, maar voel me nog een jong grietje van 16 wat onzeker is en over iedere uitnodiging etc. na moet denken. Ben ik niet heel vreemd?
dinsdag 18 november 2025 om 04:27
Je vind het sporten leuk. Het team is leuk. Dat zij wat socialer zijn na het sporten is hun keuze. Jij kiest wat anders. Dat maakt je in mijn ogen niet raar.
Wat iemand anders al zei, je kan na het sporten gewoon even wat aardigs zeggen, lekker gespeeld of zoiets, en dan lekker naar huis.
In 15 jaar tijd ben ik nooit naar een werkuitje gegaan. Na een tijdje wisten mijn collega's dat. En nu krijg ik nog wel een uitnodiging, maar ze weten dat ik waarschijnlijk toch niet kom.
Niet zo twijfelen aan jezelf hoor. Gewoon jezelf blijven.
Wat iemand anders al zei, je kan na het sporten gewoon even wat aardigs zeggen, lekker gespeeld of zoiets, en dan lekker naar huis.
In 15 jaar tijd ben ik nooit naar een werkuitje gegaan. Na een tijdje wisten mijn collega's dat. En nu krijg ik nog wel een uitnodiging, maar ze weten dat ik waarschijnlijk toch niet kom.
Niet zo twijfelen aan jezelf hoor. Gewoon jezelf blijven.
Ik heb geen motto.
dinsdag 18 november 2025 om 10:22
dinsdag 18 november 2025 om 11:00
Oh, ik ben precies hetzelfde als jij! Ik weet precies hoe je je voelt!
Ik hecht ook heel veel waarde aan het trekken van mijn eigen plan en zou er ook heel erg van balen als het sporten dan (voor een ander) verplaatst wordt naar een voor mij minder handige dag.
Ik heb het gevoel dat je meer afstand wel nemen van je team, maar dat je niet weet hoe. Maar ook dat je het vaak wel leuk vindt, als je er eenmaal bent.
Ik zou toch proberen om dat niet te doen. Ik denk dat je het sporten anders teveel gaat missen. Dat zou toch zonde zijn? Een ander team heeft ook weer wat.
Ik ben iets ouder dan jij en terugkijkend zou ik nu bepaalde situaties nu toch iets anders/opener aanpakken en vraag ik mezelf af waarom ik 'zo moeilijk deed'. Het is me nooit gelukt om een onderdeel van een groep te blijven (sport, werk, studie, middelbare school), omdat het, net als bij jou, altijd teveel was voor me. Maar nu vind ik dat best wel jammer, want mijn wereldje is zo wel klein geworden. Comfortabel, dat wel. Maar toch.
Probeer zo'n jurkje te relativeren. Het zit in je allergiezone, maar probeer het toch. Het is goed bedoeld. Probeer de kleine dingen te accepteren en de grote te laten gaan.
Succes...
Ik hecht ook heel veel waarde aan het trekken van mijn eigen plan en zou er ook heel erg van balen als het sporten dan (voor een ander) verplaatst wordt naar een voor mij minder handige dag.
Ik heb het gevoel dat je meer afstand wel nemen van je team, maar dat je niet weet hoe. Maar ook dat je het vaak wel leuk vindt, als je er eenmaal bent.
Ik zou toch proberen om dat niet te doen. Ik denk dat je het sporten anders teveel gaat missen. Dat zou toch zonde zijn? Een ander team heeft ook weer wat.
Ik ben iets ouder dan jij en terugkijkend zou ik nu bepaalde situaties nu toch iets anders/opener aanpakken en vraag ik mezelf af waarom ik 'zo moeilijk deed'. Het is me nooit gelukt om een onderdeel van een groep te blijven (sport, werk, studie, middelbare school), omdat het, net als bij jou, altijd teveel was voor me. Maar nu vind ik dat best wel jammer, want mijn wereldje is zo wel klein geworden. Comfortabel, dat wel. Maar toch.
Probeer zo'n jurkje te relativeren. Het zit in je allergiezone, maar probeer het toch. Het is goed bedoeld. Probeer de kleine dingen te accepteren en de grote te laten gaan.
Succes...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
