Relaties
alle pijlers
ik ben vreemd gegaan...
maandag 30 maart 2009 om 16:45
Bedenk bij jezelf wanneer je meer verdriet zal hebben, als je bij je vriend weg gaat of als je bij hem zal blijven...
Jullie relatie klinkt niet geweldig meer, nu lijkt het gras aan de andere kant altijd groener, dus zou niet zomaar voor een andere man je relatie opzij zetten... dat kan namelijk flink tegenvallen...
Je geeft aan dat jullie erg veel van elkaar houden, maar toch zijn er vele dingen die in jullie ogen beter/anders zouden kunnen...
Ik vind het lastig wat je moet doen,, aan de ene kant ben ik van mening dat eerlijkheid erg belangrijk is en dat je het hem moet vertellen. aan de andere kant ben ik van mening dat als je bij je vriend wil blijven en alle energie in je relatie wilt steken je het beter niet kan vertellen...
lastige en moeilijke situatie... wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen...
Jullie relatie klinkt niet geweldig meer, nu lijkt het gras aan de andere kant altijd groener, dus zou niet zomaar voor een andere man je relatie opzij zetten... dat kan namelijk flink tegenvallen...
Je geeft aan dat jullie erg veel van elkaar houden, maar toch zijn er vele dingen die in jullie ogen beter/anders zouden kunnen...
Ik vind het lastig wat je moet doen,, aan de ene kant ben ik van mening dat eerlijkheid erg belangrijk is en dat je het hem moet vertellen. aan de andere kant ben ik van mening dat als je bij je vriend wil blijven en alle energie in je relatie wilt steken je het beter niet kan vertellen...
lastige en moeilijke situatie... wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen...
maandag 30 maart 2009 om 16:47
weg gaan, als relatietherapie niet helpt, hij al verliefd is geweest en nu jij?
Ik heb in dezelfde situatie gezeten en 1,5 jaar getwijfeld en tegen de beslissing aangehikt. Ook ik zei dat ik mega veel nog van hem hield en niet zonder hem kon.
Nu heb ik de knoop doorgehakt en geloof me (denk ik in jouw geval) dat houden van is niet meer het houden van wat je denkt. Ik ben er achtergekomen dat ik dus niet meer van hem hield maar meer van het feit dat ik een relatie had.
Heel goed nadenken wat je wilt met je leven
Ik heb in dezelfde situatie gezeten en 1,5 jaar getwijfeld en tegen de beslissing aangehikt. Ook ik zei dat ik mega veel nog van hem hield en niet zonder hem kon.
Nu heb ik de knoop doorgehakt en geloof me (denk ik in jouw geval) dat houden van is niet meer het houden van wat je denkt. Ik ben er achtergekomen dat ik dus niet meer van hem hield maar meer van het feit dat ik een relatie had.
Heel goed nadenken wat je wilt met je leven
maandag 30 maart 2009 om 16:49
quote:toverkol schreef op 30 maart 2009 @ 16:35:
Hallo iedereen,
Ik weet dat ik een hoop ellende van het forum over me heen ga krijgen...
Kort samengevat: Vriend en ik zeven jaar samen, we leven zo goed als broer en zus samen, zeer weinig sex, al jaren lang. Ik ben 32, hij 35.
Wij zijn sinds een tijdje in relatietherapie omdat we een en ander echt moeten veranderen in onze relatie, niet alleen op sexueel gebied, maar ook communicatie en sleur en afhankelijkheid naar elkaar toe. Wij houden enorm veel van elkaar, maar of het genoeg is voor een echte relatie weet ik niet.
Hij is verliefd geweest op een ander, maar dat is bij verliefdheid gebleven en een beetje op en neer gesms.
Ik ben sinds kort verliefd op een ander, en hij op mij, en het allerergste is gebeurd. Na een eerste zoen met die andere man heb ik afgelopen weekend sex met hem gehad. Tja, en nu? Vreselijk schuldgevoel natuurlijk en ik weet niet wat ik moet doen. Vertellen of niet? Blijven of niet? Ik heb me zelden zo ellendig gevoeld. Ik hou nog zo veel van vriend en zet door deze geile wip alles op het spel...
Hallo iedereen,
Ik weet dat ik een hoop ellende van het forum over me heen ga krijgen...
Kort samengevat: Vriend en ik zeven jaar samen, we leven zo goed als broer en zus samen, zeer weinig sex, al jaren lang. Ik ben 32, hij 35.
Wij zijn sinds een tijdje in relatietherapie omdat we een en ander echt moeten veranderen in onze relatie, niet alleen op sexueel gebied, maar ook communicatie en sleur en afhankelijkheid naar elkaar toe. Wij houden enorm veel van elkaar, maar of het genoeg is voor een echte relatie weet ik niet.
Hij is verliefd geweest op een ander, maar dat is bij verliefdheid gebleven en een beetje op en neer gesms.
Ik ben sinds kort verliefd op een ander, en hij op mij, en het allerergste is gebeurd. Na een eerste zoen met die andere man heb ik afgelopen weekend sex met hem gehad. Tja, en nu? Vreselijk schuldgevoel natuurlijk en ik weet niet wat ik moet doen. Vertellen of niet? Blijven of niet? Ik heb me zelden zo ellendig gevoeld. Ik hou nog zo veel van vriend en zet door deze geile wip alles op het spel...
maandag 30 maart 2009 om 16:50
maandag 30 maart 2009 om 16:52
Ik denk niet dat het vreemdgaan het probleem is hier, ik denk dat dit vooral het resultaat is van het probleem dat je er geen vertrouwen meer in hebt dat het tussen jou en je vriend nog goed komt. Wil je je vriend echt niet kwijt, of ben je gewoon bang voor wat er gaat gebeuren wanneer je er zometeen weer alleen voor komt te staan?
Mocht je hem echt niet kwijt willen, dan zal je er heel hard aan moeten werken om het weer op de rit te krijgen. En heb je spijt van het vreemdgaan zelf? Of heb je juist spijt ervan dat je je vriend hiermee zal kwetsen?
Mocht je hem echt niet kwijt willen, dan zal je er heel hard aan moeten werken om het weer op de rit te krijgen. En heb je spijt van het vreemdgaan zelf? Of heb je juist spijt ervan dat je je vriend hiermee zal kwetsen?
maandag 30 maart 2009 om 16:54
Een met Dopey. En ok uit eigen ervaring.
Zo te horen ben je bang alles wat je samen hebt opgebouwd (maar waar inmiddels dus nog maar weinig van over is) overboord te gooien. Alsof je bang bent oude schoenen weg te gooien voor je nieuwe hebt. Tijd voor verandering. De eerste stap heb je (overduidelijk!) gezet. Trek de stekker uit de relatie. Spring in het diepe en neem het heft weer in eigen handen.
Zo te horen ben je bang alles wat je samen hebt opgebouwd (maar waar inmiddels dus nog maar weinig van over is) overboord te gooien. Alsof je bang bent oude schoenen weg te gooien voor je nieuwe hebt. Tijd voor verandering. De eerste stap heb je (overduidelijk!) gezet. Trek de stekker uit de relatie. Spring in het diepe en neem het heft weer in eigen handen.
maandag 30 maart 2009 om 16:56
Ik zou het wel vertellen....
Het hoort bij jullie proces waar jullie inzitten. En dat jullie allerlei dingen af wegen of jullie wel of niet samen verder gaan.
Bovendien als het later uitkomt.. is dat nog veel lulliger dat je al zolang zoiets voor hem verzwijgt. Neem het nu mee in al jullie overwegingen, anders blijft het als een spook rond jullie zweven....
Het hoort bij jullie proces waar jullie inzitten. En dat jullie allerlei dingen af wegen of jullie wel of niet samen verder gaan.
Bovendien als het later uitkomt.. is dat nog veel lulliger dat je al zolang zoiets voor hem verzwijgt. Neem het nu mee in al jullie overwegingen, anders blijft het als een spook rond jullie zweven....
maandag 30 maart 2009 om 16:56
quote:Elenas schreef op 30 maart 2009 @ 16:52:
Ik denk niet dat het vreemdgaan het probleem is hier, ik denk dat dit vooral het resultaat is van het probleem dat je er geen vertrouwen meer in hebt dat het tussen jou en je vriend nog goed komt. Wil je je vriend echt niet kwijt, of ben je gewoon bang voor wat er gaat gebeuren wanneer je er zometeen weer alleen voor komt te staan?
Mocht je hem echt niet kwijt willen, dan zal je er heel hard aan moeten werken om het weer op de rit te krijgen. En heb je spijt van het vreemdgaan zelf? Of heb je juist spijt ervan dat je je vriend hiermee zal kwetsen?
Ik denk niet dat het vreemdgaan het probleem is hier, ik denk dat dit vooral het resultaat is van het probleem dat je er geen vertrouwen meer in hebt dat het tussen jou en je vriend nog goed komt. Wil je je vriend echt niet kwijt, of ben je gewoon bang voor wat er gaat gebeuren wanneer je er zometeen weer alleen voor komt te staan?
Mocht je hem echt niet kwijt willen, dan zal je er heel hard aan moeten werken om het weer op de rit te krijgen. En heb je spijt van het vreemdgaan zelf? Of heb je juist spijt ervan dat je je vriend hiermee zal kwetsen?
maandag 30 maart 2009 om 16:56
Wat zet je dan eigenlijk op het spel? Je bent al verliefd op een ander, hij is verliefd geweest op een ander, jij en je vriend hebben geen (heel weinig) sex met elkaar, jullie hebben na 7 jaar al last van sleur, er zijn communicatieproblemen etc..... Waaruit blijkt dan jullie liefde voor elkaar? Ben je niet gewoon bang om alleen te zijn of iets dergelijks. Wil je oud worden met iemand waar je mee samenleeft alsof het je broer is?
Of je het wel of niet moet zeggen? Tja, moeilijk, zelf zou ik het denk ik niet zeggen als ik zeker wist dat ik zoiets nooit, maar dan ook echt nooit meer zou doen (Maar hoe weet je dit zeker?). En als ik zo lees dat jullie behoorlijke relatieproblemen hebben, dan maakt jouw eigen keuze om vreemd te gaan je wel het een en ander duidelijk, toch?
Of je het wel of niet moet zeggen? Tja, moeilijk, zelf zou ik het denk ik niet zeggen als ik zeker wist dat ik zoiets nooit, maar dan ook echt nooit meer zou doen (Maar hoe weet je dit zeker?). En als ik zo lees dat jullie behoorlijke relatieproblemen hebben, dan maakt jouw eigen keuze om vreemd te gaan je wel het een en ander duidelijk, toch?
maandag 30 maart 2009 om 17:09
Ik zou het wel vertellen als ik jou was.
Mijn vriend en ik hebben zo'n beetje hetzelfde meegemaakt. Ik verliefd op iemand anders (niets mee gedaan overigens) en hierdoor veel twijfels of ik verder moest gaan met de relatie. Op een gegeven moment kreeg mijn vriend twijfels, wist niet of ik wel degene was waarmee hij zijn toekomst zag.
Mijn vriend en ik hadden behoorlijke communicatieproblemen, spraken eigenlijk niet over onze gevoelens. We leefden langs elkaar heen, interesseerden ons ook totaal niet meer voor elkaar. Uiteindelijk is mijn vriend ook vreemd gegaan (niet een keer, meerdere keren). Nadat dit was uitgekomen, heb ik direct mijn spullen ingepakt en het huis verlaten.
Aangezien wij samen huisdieren hadden (waren van hem, maar ik kon ze niet zo achterlaten), in mijn appartement kon ik de katten nou eenmaal niet meenemen, hadden wij wel regelmatig contact daarover en kwam ik daar (na een maand of 2 helemaal geen contact te hebben gehad), toch weer bij hem over de vloer. Tja, onze gevoelens voor elkaar bleken sterker te zijn dan we aan het eind van de relatie dachten. We bleken elkaar behoorlijk te missen en toch niet zonder elkaar te willen. Een maand daarna kregen we toch weer een relatie met elkaar.
Het begin was zeker niet makkelijk, maar het gaat nu als nooit tevoren. Zijn vreemdgaan heeft onze ogen geopend.
Wat ik wil eigenlijk wil zeggen, bij ons leek het ook uitzichtloos, maar het gaat nu beter dan ooit. Een tijd afstand nemen heeft ons veel goed gedaan, om alles duidelijker te zien.
Mijn vriend en ik hebben zo'n beetje hetzelfde meegemaakt. Ik verliefd op iemand anders (niets mee gedaan overigens) en hierdoor veel twijfels of ik verder moest gaan met de relatie. Op een gegeven moment kreeg mijn vriend twijfels, wist niet of ik wel degene was waarmee hij zijn toekomst zag.
Mijn vriend en ik hadden behoorlijke communicatieproblemen, spraken eigenlijk niet over onze gevoelens. We leefden langs elkaar heen, interesseerden ons ook totaal niet meer voor elkaar. Uiteindelijk is mijn vriend ook vreemd gegaan (niet een keer, meerdere keren). Nadat dit was uitgekomen, heb ik direct mijn spullen ingepakt en het huis verlaten.
Aangezien wij samen huisdieren hadden (waren van hem, maar ik kon ze niet zo achterlaten), in mijn appartement kon ik de katten nou eenmaal niet meenemen, hadden wij wel regelmatig contact daarover en kwam ik daar (na een maand of 2 helemaal geen contact te hebben gehad), toch weer bij hem over de vloer. Tja, onze gevoelens voor elkaar bleken sterker te zijn dan we aan het eind van de relatie dachten. We bleken elkaar behoorlijk te missen en toch niet zonder elkaar te willen. Een maand daarna kregen we toch weer een relatie met elkaar.
Het begin was zeker niet makkelijk, maar het gaat nu als nooit tevoren. Zijn vreemdgaan heeft onze ogen geopend.
Wat ik wil eigenlijk wil zeggen, bij ons leek het ook uitzichtloos, maar het gaat nu beter dan ooit. Een tijd afstand nemen heeft ons veel goed gedaan, om alles duidelijker te zien.
maandag 30 maart 2009 om 17:16
Ik denk dat je een soort proefscheiding moet doen om te zien wat je wil, kijk naar Flomy. Dan zie je snel genoeg wat je gevoelens betekenen.
en geloof me, als ik over mijn te nemen beslissing nadacht, kreeg ik het benauwd, ging helemaal gek bij het idee, maar nu de stap gezet is, heb ik spijt dat ik het niet 1,5 jaar eerder heb gedaan.
Wij (ik dus) hebben er alles aangedaan aangezien wij een dochtertje hebben samen, maar soms moet je toegeven dat het je niet gaat lukken.
Ik weet niet hoe oud je bent, maar bedenk dat je in het slechtste geval nog minstens 40 jaar met hem door moet.
Ik heb makkelijk praten omdat ik al een stap verder ben dan jij, maar ik hoop dat ik je tot nadenken zet.
Bij mij kreeg ik ineens zoiets van "en nu ben ik er klaar mee"
en geloof me, als ik over mijn te nemen beslissing nadacht, kreeg ik het benauwd, ging helemaal gek bij het idee, maar nu de stap gezet is, heb ik spijt dat ik het niet 1,5 jaar eerder heb gedaan.
Wij (ik dus) hebben er alles aangedaan aangezien wij een dochtertje hebben samen, maar soms moet je toegeven dat het je niet gaat lukken.
Ik weet niet hoe oud je bent, maar bedenk dat je in het slechtste geval nog minstens 40 jaar met hem door moet.
Ik heb makkelijk praten omdat ik al een stap verder ben dan jij, maar ik hoop dat ik je tot nadenken zet.
Bij mij kreeg ik ineens zoiets van "en nu ben ik er klaar mee"
maandag 30 maart 2009 om 22:26
Ik ben alles behalve een heilig boontje, maar weet wel dat als je écht iets voor elkaar betekent, je vroeg of laat áltijd weer bij elkaar terug komt. Heb ik spijt van de momenten waarop ik vreemd ben gegaan? Nee. Nooit gehad en zal ik niet krijgen ook.
Anyways, om niet af te dwalen van het onderwerp... Het verschil tussen jou en mij is, dat toen ik vreemd ging ik totaal geen schuldgevoel had. Letterlijk nul komma nul. Niet tegenover de vader van ons kind, niet tegenover de liefste man die ik ooit had kunnen krijgen, tegen niemand. (Nu niet meteen denken dat ik te pas en te onpas vreemd ben gegaan, want dat is niet het geval.) Het feit dat jij je wél schuldig voelt zegt meteen iets over je relatie. Wat de rest betreft sluit ik me deels aan bij Flomy.
Deels, omdat het contact na enkele maanden en de gevoelens die het opwekt (je hebt elkaar per slot van rekening een poos niet gesproken/gezien) niet altijd hoeft te betekenen dat je elkaar mist en alles weer goed komt. Ik bedoel, mis(te) je de persoon met wie je was, of mis(te) je hoe de relatie was. De veiligheid, de geborgenheid, of - in haar geval - de huisdieren. Met alle respect, maar dat is toch een behoorlijk verschil. De enige manier om daar achter te komen is, lijkt mij, om elkaar daarna meerdere malen met tussenpozen van maanden elkaar niet te zien en/of spreken. Hoe moeilijk het ook is.
Ik ben er namelijk nog altijd van overtuigd dat je nooit zomaar vreemd gaat. Dan moet er, denk ik, iets behoorlijk scheef zitten in je huidige relatie, anders heb je vroeg of laat dat stemmetje dat zegt "doe het niet!". Hoe zwak je relatie op dat moment ook lijkt. Je doet het altijd met een reden wat niet 1, 2, 3, anders en daarmee opgelost is. Het heeft tijd nodig.
Anyways, om niet af te dwalen van het onderwerp... Het verschil tussen jou en mij is, dat toen ik vreemd ging ik totaal geen schuldgevoel had. Letterlijk nul komma nul. Niet tegenover de vader van ons kind, niet tegenover de liefste man die ik ooit had kunnen krijgen, tegen niemand. (Nu niet meteen denken dat ik te pas en te onpas vreemd ben gegaan, want dat is niet het geval.) Het feit dat jij je wél schuldig voelt zegt meteen iets over je relatie. Wat de rest betreft sluit ik me deels aan bij Flomy.
Deels, omdat het contact na enkele maanden en de gevoelens die het opwekt (je hebt elkaar per slot van rekening een poos niet gesproken/gezien) niet altijd hoeft te betekenen dat je elkaar mist en alles weer goed komt. Ik bedoel, mis(te) je de persoon met wie je was, of mis(te) je hoe de relatie was. De veiligheid, de geborgenheid, of - in haar geval - de huisdieren. Met alle respect, maar dat is toch een behoorlijk verschil. De enige manier om daar achter te komen is, lijkt mij, om elkaar daarna meerdere malen met tussenpozen van maanden elkaar niet te zien en/of spreken. Hoe moeilijk het ook is.
Ik ben er namelijk nog altijd van overtuigd dat je nooit zomaar vreemd gaat. Dan moet er, denk ik, iets behoorlijk scheef zitten in je huidige relatie, anders heb je vroeg of laat dat stemmetje dat zegt "doe het niet!". Hoe zwak je relatie op dat moment ook lijkt. Je doet het altijd met een reden wat niet 1, 2, 3, anders en daarmee opgelost is. Het heeft tijd nodig.
dinsdag 31 maart 2009 om 14:41
quote:toverkol schreef op 31 maart 2009 @ 09:54:
Ik heb gisteren 'de andere man' nog gezien. Ik heb hem gezegd dat ik niets meer met hem kan hebben, dat we elkaar niet meer kunnen zien, omdat ik me zo ongelooflijk schuldig en klote voel.
Hij begrijpt dat, pusht niet, maar zet wel dingen voor me op een rijtje. Hij zegt niet te begrijpen dat ik gevoelens kan hebben voor een ander en dan toch bij mijn vriend kan blijven. Hij zegt me dat ik te veel nadenk (helemaal gelijk!) en dat ik eindelijk mijn gevoel heb gevolgd bij hem, afgelopen weekend, en dat gevoel nou weer intrek.terecht
Deze andere man respecteert mijn beslissing, maar zegt duidelijk dat als ik nu wel weer contact met hem opneem hij niet meer verder wil op deze manier, dat ik dan wel voor hem moet kiezen en niet half half. terecht
Ik vond het vreselijk gisteren om bji hem weg te gaan, ik ben zo bang dat ik verkeerde beslissingen neem. Ik voel me zo op mijn gemak bij deze man. Toen ik naar huis ging heb ik echt een potje moeten huilen, gewoon liefdesverdriet! Ik heb eigenlijk een beete het gevoel alsof ik de man van mijn leven laat lopen, om maar eens lekker dramatisch te doen. Dit begrijp ik niet hoor, als jij een relatie hebt waar je keihard voor aan het vechten bent, dan heb je geen liefdesverdriet maar ben je blij dat het is opgelost
En het rare is dat deze man mij zo weet op te vrolijken, heb nu ook helemaal geen last meer van schuldgevoel tov mijn vriend. Ik snap het allemaal even niet meer zo goed. Ik wel, kappen met die relatie, en misschien moet je even stoppen met beide mannen, als je echt voor elkaar geschapen bent, kom je wel weer bij elkaar, hetzij met de 1 hetzij met de ander
Misschien is een 'proefscheiding' inderdaad een idee. Aanstaande donderdag gaan we weer naar de relatietherapeut, misschien dat die nog een idee heeft.Dan zal je op zijn minst eerlijk moeten zijn tegen hem en tegen de relatietherapeut anders heeft die hele therapie geen zin aangezien deze gebasseerd is op een complete leugen
Ik heb gisteren 'de andere man' nog gezien. Ik heb hem gezegd dat ik niets meer met hem kan hebben, dat we elkaar niet meer kunnen zien, omdat ik me zo ongelooflijk schuldig en klote voel.
Hij begrijpt dat, pusht niet, maar zet wel dingen voor me op een rijtje. Hij zegt niet te begrijpen dat ik gevoelens kan hebben voor een ander en dan toch bij mijn vriend kan blijven. Hij zegt me dat ik te veel nadenk (helemaal gelijk!) en dat ik eindelijk mijn gevoel heb gevolgd bij hem, afgelopen weekend, en dat gevoel nou weer intrek.terecht
Deze andere man respecteert mijn beslissing, maar zegt duidelijk dat als ik nu wel weer contact met hem opneem hij niet meer verder wil op deze manier, dat ik dan wel voor hem moet kiezen en niet half half. terecht
Ik vond het vreselijk gisteren om bji hem weg te gaan, ik ben zo bang dat ik verkeerde beslissingen neem. Ik voel me zo op mijn gemak bij deze man. Toen ik naar huis ging heb ik echt een potje moeten huilen, gewoon liefdesverdriet! Ik heb eigenlijk een beete het gevoel alsof ik de man van mijn leven laat lopen, om maar eens lekker dramatisch te doen. Dit begrijp ik niet hoor, als jij een relatie hebt waar je keihard voor aan het vechten bent, dan heb je geen liefdesverdriet maar ben je blij dat het is opgelost
En het rare is dat deze man mij zo weet op te vrolijken, heb nu ook helemaal geen last meer van schuldgevoel tov mijn vriend. Ik snap het allemaal even niet meer zo goed. Ik wel, kappen met die relatie, en misschien moet je even stoppen met beide mannen, als je echt voor elkaar geschapen bent, kom je wel weer bij elkaar, hetzij met de 1 hetzij met de ander
Misschien is een 'proefscheiding' inderdaad een idee. Aanstaande donderdag gaan we weer naar de relatietherapeut, misschien dat die nog een idee heeft.Dan zal je op zijn minst eerlijk moeten zijn tegen hem en tegen de relatietherapeut anders heeft die hele therapie geen zin aangezien deze gebasseerd is op een complete leugen
dinsdag 31 maart 2009 om 14:57
Vreemdgaan en er dan spijt van hebben is suf. Dan had je het niet moeten doen. Doe zoiets als je er helemaal achter staat of hou je broek aan.
En nu?
Omdat jij stukgaat van het schuldgevoel en dat geen leven is zou ik je vriend er maar bij betrekken. Dan kun je in ieder geval je spijt betuigen en bekijken of er nog een toekomst is voor jullie samen. Maar ik denk, dat als je eerlijk bent en je je relatie een beetje van een afstandje kunt bekijken, je tot de conclusie zult komen dat er geen muziek meer zit in je huidige relatie, hoe lief je vriend ook is, lief alleen is niet genoeg en dat heb jij nu pijnlijk aan den lijve ondervonden. Je ging vreemd omdat je relatie niet goed was.
Tijd om daar eens heel eerlijk en serieus naar te gaan kijken dus en niet te blijven hangen in het 'ik hou zo van 'm' en 'ik kan me mijn leven zonder hem niet voorstellen'. Als dat zo is dan zou je dat vreemdgaan ook wel gelaten hebben. Je hormonen wijzen je de weg die je moet gaan in jouw geval en ik denk dat ze niet wijzen naar je vriend maar naar een leven zonder hem. Onbewust ben je je al aan het losmaken van hem.
Luister maar heel goed naar je innerlijke stem en niet naar je hart, je hart heeft pijn om een verloren liefde en heeft spijt, je onderbewuste vertelt je een heel ander verhaal.
Het is tijd om te stoppen met doen alsof het allemaal nog wel goed kan gaan komen. Je hebt gedaan wat je dacht nooit en te nimmer te zullen doen. Dan weet je genoeg denk ik zo.
En nu?
Omdat jij stukgaat van het schuldgevoel en dat geen leven is zou ik je vriend er maar bij betrekken. Dan kun je in ieder geval je spijt betuigen en bekijken of er nog een toekomst is voor jullie samen. Maar ik denk, dat als je eerlijk bent en je je relatie een beetje van een afstandje kunt bekijken, je tot de conclusie zult komen dat er geen muziek meer zit in je huidige relatie, hoe lief je vriend ook is, lief alleen is niet genoeg en dat heb jij nu pijnlijk aan den lijve ondervonden. Je ging vreemd omdat je relatie niet goed was.
Tijd om daar eens heel eerlijk en serieus naar te gaan kijken dus en niet te blijven hangen in het 'ik hou zo van 'm' en 'ik kan me mijn leven zonder hem niet voorstellen'. Als dat zo is dan zou je dat vreemdgaan ook wel gelaten hebben. Je hormonen wijzen je de weg die je moet gaan in jouw geval en ik denk dat ze niet wijzen naar je vriend maar naar een leven zonder hem. Onbewust ben je je al aan het losmaken van hem.
Luister maar heel goed naar je innerlijke stem en niet naar je hart, je hart heeft pijn om een verloren liefde en heeft spijt, je onderbewuste vertelt je een heel ander verhaal.
Het is tijd om te stoppen met doen alsof het allemaal nog wel goed kan gaan komen. Je hebt gedaan wat je dacht nooit en te nimmer te zullen doen. Dan weet je genoeg denk ik zo.
