Relaties
alle pijlers
Ik ga stuk aan de rouw.
woensdag 19 januari 2022 18:01
Hallo forummers
Vorig jaar was een naar jaar. Ik heb 2 geliefden en een vriend verloren. Om herkenning te voorkomen ga ik niet vertellen wie. Maar ik merk dat ik vastzit en dat ik eigenlijk alles best vind. Ik ben op de wachtlijst voor hulp maar dat duurt nog een tijdje.
Ik merk dat ik meer met de doden dan de levenden praat, in het geval van mijn geliefden. Ik heb een foto en een elektrisch kaarsje voor allebei. De manier waarop zij allebei aan hun eind zijn gekomen was bijzonder naar. Eigenlijk dwaal ik rond, ik heb wel contacten en een begeleider maar met dubbele rouw is moeilijk en ik ben al zoekende.
Ik ben op dit moment niet bepaald het vrolijkste gezelschap al vind mijn omgeving mij strijdbaar en dapper. Ik doe mijn best ga naar buiten, terwijl ik liever binnen ben. Maar de dingen die ik voorheen leuk vond, aan bepaalde programma's , boeken of muziek het boeit mij niet zo erg meer. Het zal ooit over gaan, maar het lijkt wel of ik niet vooruit kom, ik weet eigenlijk zelf niet meer wat ik met mij zelf aan moet. Hebben jullie tips?
Lieve Groet
George Sand.
Vorig jaar was een naar jaar. Ik heb 2 geliefden en een vriend verloren. Om herkenning te voorkomen ga ik niet vertellen wie. Maar ik merk dat ik vastzit en dat ik eigenlijk alles best vind. Ik ben op de wachtlijst voor hulp maar dat duurt nog een tijdje.
Ik merk dat ik meer met de doden dan de levenden praat, in het geval van mijn geliefden. Ik heb een foto en een elektrisch kaarsje voor allebei. De manier waarop zij allebei aan hun eind zijn gekomen was bijzonder naar. Eigenlijk dwaal ik rond, ik heb wel contacten en een begeleider maar met dubbele rouw is moeilijk en ik ben al zoekende.
Ik ben op dit moment niet bepaald het vrolijkste gezelschap al vind mijn omgeving mij strijdbaar en dapper. Ik doe mijn best ga naar buiten, terwijl ik liever binnen ben. Maar de dingen die ik voorheen leuk vond, aan bepaalde programma's , boeken of muziek het boeit mij niet zo erg meer. Het zal ooit over gaan, maar het lijkt wel of ik niet vooruit kom, ik weet eigenlijk zelf niet meer wat ik met mij zelf aan moet. Hebben jullie tips?
Lieve Groet
George Sand.
woensdag 19 januari 2022 19:40
Wat erg voor je. Ik kan me best voorstellen dat het voelt alsof je hier nooit uitkomt. Mij hielp het om de maanden voor het overlijden in romanvorm op te schrijven. Misschien helpt een ander het om het te tekenen ofzo. Ik reserveerde er een half uur per dag voor, en de rest barstte ik toch een stuk minder ineens in huilen uit. En verder, niet wegstoppen je gevoel. Emoties willen gevoeld worden. Verder hoef je er niets mee te doen. Maar benoem ze, in je hoofd of hardop. Dat hielp mij ook om ermee te leren leven.
Want uiteindelijk gaat het gemis niet weg, maar je leert ermee te leven.
'Hoe vaak hoor je niet zeggen bij gemis
Dat iemand zijn verdriet een plek moet geven
Alsof er in de treurnis van het leven
Een plek bestaat voor wat er niet meer is.
Ons rouwen is geruisloos, wezensvreemd.
We zijn op doorreis, thuisloos en ontheemd.
Rikkert Zuiderveld
Want uiteindelijk gaat het gemis niet weg, maar je leert ermee te leven.
'Hoe vaak hoor je niet zeggen bij gemis
Dat iemand zijn verdriet een plek moet geven
Alsof er in de treurnis van het leven
Een plek bestaat voor wat er niet meer is.
Ons rouwen is geruisloos, wezensvreemd.
We zijn op doorreis, thuisloos en ontheemd.
Rikkert Zuiderveld
seroni wijzigde dit bericht op 19-01-2022 19:41
0.23% gewijzigd
Never judge a book by its cover.
woensdag 19 januari 2022 19:40
Ik heb nooit zoiets meegemaakt maar ik denk....
Dit lijkt mij een normale reactie:
die ik voorheen leuk vond, aan bepaalde programma's , boeken of muziek het boeit mij niet zo erg meer.
Dit lijkt mij een beetje zorgwekkend:
Ik merk dat ik meer met de doden dan de levenden praat
Ik weet niet hoe lang geleden ze overleden zijn (vorig jaar is nog geen maand voorbij) maar ik denk dat je een beetje afleiding zoeken moet.
Ik weet niet of dat het beste kan door vrienden op te zoeken, of door te wandelen/sporten.
En ik denk foto's goed zijn, maar kaarsjes trekken misschien te veel uw aandacht.
Dit lijkt mij een normale reactie:
die ik voorheen leuk vond, aan bepaalde programma's , boeken of muziek het boeit mij niet zo erg meer.
Dit lijkt mij een beetje zorgwekkend:
Ik merk dat ik meer met de doden dan de levenden praat
Ik weet niet hoe lang geleden ze overleden zijn (vorig jaar is nog geen maand voorbij) maar ik denk dat je een beetje afleiding zoeken moet.
Ik weet niet of dat het beste kan door vrienden op te zoeken, of door te wandelen/sporten.
En ik denk foto's goed zijn, maar kaarsjes trekken misschien te veel uw aandacht.
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
woensdag 19 januari 2022 19:57
woensdag 19 januari 2022 20:08
Verdriet, hoe diep ook, slijt, dat wil niet zeggen dat het een makkelijke weg is en het kost tijd. Het begin is het ergst, je weet niet waar je het zoeken moet en niks lijkt troost te geven. En toch is de enige oplossing om je dingen te blijven doen, ook al lijkt het er niet toe te doen. Op één of andere manier helpt dat het beste op termijn maar ook belangrijk, iemand die je begrijpt en snapt waar je behoefte aan hebt. Het is elke keer zo rot om te horen dat er wachttijden, heb je vrienden en/of familie waar je bij terecht kan?
woensdag 19 januari 2022 21:18
Dank jullie voor de reacties. Ik zoek wel afleiding, ik ga naar buiten en heb nog contacten.
Het is nog vers allemaal , niemand weet zo niet zo goed om er mee om te gaan. Als iemand gewoon om 1 persoon rouwt is dat begrijpelijk maar met 2 dan schieten woorden te kort.
Mijn huisarts doet al haar best maar omdat ik een stoornis heb is het een probleem. Het is gewoon sh*t op dit moment. Ik kijk wel naar documentaires, films of ik zet rustige muziek op. Het is niet alleen kommer en kwel want ik heb heus wel plezier. Maar ik vraag mij af waarom ik nog op sta elke dag. Waarom ik er nog ben?
Ik heb een prima begeleider maar die kan mij aanhoren, en doet ook zijn best. Het is wachten tot er een behandelaar vrij komt.
Het is nog vers allemaal , niemand weet zo niet zo goed om er mee om te gaan. Als iemand gewoon om 1 persoon rouwt is dat begrijpelijk maar met 2 dan schieten woorden te kort.
Mijn huisarts doet al haar best maar omdat ik een stoornis heb is het een probleem. Het is gewoon sh*t op dit moment. Ik kijk wel naar documentaires, films of ik zet rustige muziek op. Het is niet alleen kommer en kwel want ik heb heus wel plezier. Maar ik vraag mij af waarom ik nog op sta elke dag. Waarom ik er nog ben?
Ik heb een prima begeleider maar die kan mij aanhoren, en doet ook zijn best. Het is wachten tot er een behandelaar vrij komt.
donderdag 20 januari 2022 04:20
Ik heb tijdens het rouwen om een dierbare veel gehad aan het boek Rouw op je dak van Jos Brink. Een heel toegankelijk, warm en troostend boek dat ik vaak herlezen heb. Het was alsof iemand die het snapte en aanvoelde tegen me sprak.
Heel veel sterkte George.
Heel veel sterkte George.
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
donderdag 20 januari 2022 11:39
Ze kunnen nu geen wachttijd aangeven zeker. Heb je eerder verlies meegemaakt ? Was er toen iets wat jou erg hielp?GeorgeSand schreef: ↑20-01-2022 09:58Dat was vorig jaar al bekend 8 a 9 maanden. Ik had ze nog aan de lijn en voorlopig blijft het duren.
vrijdag 21 januari 2022 16:39
De wachttijd duurt nog minstens 4 maanden. Ik heb eerder verlies meegemaakt maar dat was meer in de orde van bekenden en ook familie. Maar dit is een andere orde en zo onrechtvaardig. De dood is altijd onrechtvaardig, maar het lijden was het ergste.
vrijdag 21 januari 2022 22:16
Wat enorm verdrietig.
Ik heb er geen ervaring mee, maar kan me wel indenken dat je niet meer weet waarom je opstaat sochtends.
Kan je je verdriet uiten, op welke manier dan ook?
Zijn er dingen waar je momenteel wat plezier aan beleefd of troost uit haalt?
Want het klinkt alsof je het 'doorgaan' al probeert te doen, en alle verstandige dingen.
Je schrijft stoornis, heb je een stoornis, al uit de tijd voor je je geliefden verloor?
En is dat iets wat emoties en rouw extra lastig maakt om me te dealen?
Ik heb er geen ervaring mee, maar kan me wel indenken dat je niet meer weet waarom je opstaat sochtends.
Kan je je verdriet uiten, op welke manier dan ook?
Zijn er dingen waar je momenteel wat plezier aan beleefd of troost uit haalt?
Want het klinkt alsof je het 'doorgaan' al probeert te doen, en alle verstandige dingen.
Je schrijft stoornis, heb je een stoornis, al uit de tijd voor je je geliefden verloor?
En is dat iets wat emoties en rouw extra lastig maakt om me te dealen?
