Relaties
alle pijlers
Ik kan niet loskomen
maandag 6 oktober 2008 om 14:53
Beste mensen, en heren die dit lezen:
Het kost mij heel veel moeite om los te komen van mijn ex-vriendin. Heel vaak vraag ik haar om een tweede kans, maar ik doe haar alleen maar verdriet door te hopen dat het weer goed kan komen. Zij wil mij echt niet meer, na bijna 7 jaar. Ik ben een man van 30, maar gisteren heb ik weer gehuild als een kind, uit pure wanhoop. Alleen thuis, ’s avonds koud, en mijn CV ketel was stuk.
Elke keer wanneer we elkaar weer eens zien, is het zo leuk, en zij ervaart dat ook zo.
Het probleem is dat zij het alleen maar vriendschappelijk heel leuk vind, en ik leg het altijd uit als een nieuwe ingang. Wij zijn nog steeds heel erg op elkaar ingespeeld, en ik voel haar heel goed aan in een normale situatie.
Zij wordt heel boos op mij, als ik door dit gevoel weer om een mogelijkheid vraag, en verwijt het zichzelf heel erg dat zij “te aardig” is geweest. Het is dan fout om met mij om te gaan omdat ik dat gevoelsmatig uitleg als een opstapje naar een hernieuwde relatie. Ik vind het zo erg om haar zo boos te zien, omdat dat mijn schuld is.
Door haar terug te willen (wat niet kan) doe ik haar veel verdriet. Ik begrijp onze situatie rationeel, maar ik kan mijn gevoel niet uitschakelen. Ik heb de afgelopen tijd dates gehad, gesport, en gedanst, heel veel leuke dames ontmoet. Mijn werk gaat goed, ik heb mogelijkheden voor mijn eigen bedrijfje, alleen mis ik haar zo erg. Ik mis onze humor, leuke plannen maken en uitvoeren, stabiliteit, het samen eten, samen slapen, het voetjes masseren. Vooral het laatste was altijd zo ongedwongen maar toch zo intiem. Ik weet dat dit met ieder ander kan, maar met haar krijgt het pas betekenis. Is er dan niemand die ik wil?
Ik weet dat ik niet de makkelijkste ben geweest. Zij had niet het idee dat ze op mij kon steunen, ik was niet altijd de rots in de branding. Ik ben in onze relatie niet altijd even eerlijk geweest, en dat is zo ontzettend belangrijk. Dat kwam door mijn eigen angst haar te verliezen. Ik gaf haar soms niet het gevoel de enige speciale te zijn. Dat is emotioneel vreemdgaan, en dat weegt net zo zwaar als fysiek vreemdgaan.
Zij wantrouwde mij zo, dat het haar op een gegeven moment bijna geen moeite en gevoel kostte om het uit te maken. Ik heb in de relatie in mijn ogen zo veel geprobeerd om het weer leuk te maken, maar het lukte gewoon niet. Ik kon haar vertrouwen niet meer terug laten komen, hoe graag ik het nu zou willen.
Door mijn eigen angst leek het gras groener, maar ik ben nooit werkelijk vreemdgegaan. Hierdoor ben ik mijn beste vriendje tevens vriendinnetje voor altijd kwijtgeraakt. Ik heb haar heel veel pijn gedaan, en zelfs nu doe ik dat nog steeds, door keihard te knokken voor een “mirage”.
Hoe kom ik van de hoop af? Hoe kan ik het gevoel voor ons wegkrijgen? Zeker nu de dagen korter worden, doet alles pijn. Ik ben te gevoelig geworden. “Ik wil vluchten maar weet niet waarheen, het is als constant vallen zonder neer te komen, als stuurloos drijven in een storm op een tranenzee.”
Ik ben zooooo enorm aan vakantie toe. Ben al meer dan twee jaar niet vrij geweest door allerlei banen, pas een huis gekocht en weinig geld om gewoon op adem te komen. Op die stresspunten schaal ben ik al zo ver over de honderd-grens heen gedenderd. Ik sta gewoon op barsten. Het enige positieve is dat ik geen opgever ben en naar oplossingen blijf zoeken.
Wat kan ik doen om voor ons allebei tot rust te komen? Ik wil niet meer naar haar verlangen, want ik doe haar en mij zoveel verdriet.
Het kost mij heel veel moeite om los te komen van mijn ex-vriendin. Heel vaak vraag ik haar om een tweede kans, maar ik doe haar alleen maar verdriet door te hopen dat het weer goed kan komen. Zij wil mij echt niet meer, na bijna 7 jaar. Ik ben een man van 30, maar gisteren heb ik weer gehuild als een kind, uit pure wanhoop. Alleen thuis, ’s avonds koud, en mijn CV ketel was stuk.
Elke keer wanneer we elkaar weer eens zien, is het zo leuk, en zij ervaart dat ook zo.
Het probleem is dat zij het alleen maar vriendschappelijk heel leuk vind, en ik leg het altijd uit als een nieuwe ingang. Wij zijn nog steeds heel erg op elkaar ingespeeld, en ik voel haar heel goed aan in een normale situatie.
Zij wordt heel boos op mij, als ik door dit gevoel weer om een mogelijkheid vraag, en verwijt het zichzelf heel erg dat zij “te aardig” is geweest. Het is dan fout om met mij om te gaan omdat ik dat gevoelsmatig uitleg als een opstapje naar een hernieuwde relatie. Ik vind het zo erg om haar zo boos te zien, omdat dat mijn schuld is.
Door haar terug te willen (wat niet kan) doe ik haar veel verdriet. Ik begrijp onze situatie rationeel, maar ik kan mijn gevoel niet uitschakelen. Ik heb de afgelopen tijd dates gehad, gesport, en gedanst, heel veel leuke dames ontmoet. Mijn werk gaat goed, ik heb mogelijkheden voor mijn eigen bedrijfje, alleen mis ik haar zo erg. Ik mis onze humor, leuke plannen maken en uitvoeren, stabiliteit, het samen eten, samen slapen, het voetjes masseren. Vooral het laatste was altijd zo ongedwongen maar toch zo intiem. Ik weet dat dit met ieder ander kan, maar met haar krijgt het pas betekenis. Is er dan niemand die ik wil?
Ik weet dat ik niet de makkelijkste ben geweest. Zij had niet het idee dat ze op mij kon steunen, ik was niet altijd de rots in de branding. Ik ben in onze relatie niet altijd even eerlijk geweest, en dat is zo ontzettend belangrijk. Dat kwam door mijn eigen angst haar te verliezen. Ik gaf haar soms niet het gevoel de enige speciale te zijn. Dat is emotioneel vreemdgaan, en dat weegt net zo zwaar als fysiek vreemdgaan.
Zij wantrouwde mij zo, dat het haar op een gegeven moment bijna geen moeite en gevoel kostte om het uit te maken. Ik heb in de relatie in mijn ogen zo veel geprobeerd om het weer leuk te maken, maar het lukte gewoon niet. Ik kon haar vertrouwen niet meer terug laten komen, hoe graag ik het nu zou willen.
Door mijn eigen angst leek het gras groener, maar ik ben nooit werkelijk vreemdgegaan. Hierdoor ben ik mijn beste vriendje tevens vriendinnetje voor altijd kwijtgeraakt. Ik heb haar heel veel pijn gedaan, en zelfs nu doe ik dat nog steeds, door keihard te knokken voor een “mirage”.
Hoe kom ik van de hoop af? Hoe kan ik het gevoel voor ons wegkrijgen? Zeker nu de dagen korter worden, doet alles pijn. Ik ben te gevoelig geworden. “Ik wil vluchten maar weet niet waarheen, het is als constant vallen zonder neer te komen, als stuurloos drijven in een storm op een tranenzee.”
Ik ben zooooo enorm aan vakantie toe. Ben al meer dan twee jaar niet vrij geweest door allerlei banen, pas een huis gekocht en weinig geld om gewoon op adem te komen. Op die stresspunten schaal ben ik al zo ver over de honderd-grens heen gedenderd. Ik sta gewoon op barsten. Het enige positieve is dat ik geen opgever ben en naar oplossingen blijf zoeken.
Wat kan ik doen om voor ons allebei tot rust te komen? Ik wil niet meer naar haar verlangen, want ik doe haar en mij zoveel verdriet.
maandag 6 oktober 2008 om 15:03
Wow, wat een hartekreet.
Allereerst, jij schrijft dat zij een rots in de branding wil en dat jij dat niet bent. Dat klopt met je posting, want jij klinkt meer als een zielig hoopje ellende. Dus in je huidige staat kan je haar per definitie niet terug krijgen. Of je nou alleen verder wil of haar weer terug wil worden, je zal eerst sterk moeten worden en op eigen benen gaan staan, dus de richting van je ontwikkeling is duidelijk.
Dat doe je niet door het bij andere vrouwen te zoeken. En ook niet door in je ellende te blijven hangen. Dus zet je leven opnieuw op de rails. Maak die cv-ketel, kom in een ritme waarin je naar je werk gaat, je eten kookt, je huis opruimt en schoonmaakt en jezelf onderhoudt, ga sporten en doe iets waar je van moet lachen (funniest home video's vind ik een aanrader). Lachen helpt om je beter te voelen. En doe dat een paar weken. Of een paar maand. Tot je weer in je nieuwe leven past en ruimte krijgt voor iets erbij.
Allereerst, jij schrijft dat zij een rots in de branding wil en dat jij dat niet bent. Dat klopt met je posting, want jij klinkt meer als een zielig hoopje ellende. Dus in je huidige staat kan je haar per definitie niet terug krijgen. Of je nou alleen verder wil of haar weer terug wil worden, je zal eerst sterk moeten worden en op eigen benen gaan staan, dus de richting van je ontwikkeling is duidelijk.
Dat doe je niet door het bij andere vrouwen te zoeken. En ook niet door in je ellende te blijven hangen. Dus zet je leven opnieuw op de rails. Maak die cv-ketel, kom in een ritme waarin je naar je werk gaat, je eten kookt, je huis opruimt en schoonmaakt en jezelf onderhoudt, ga sporten en doe iets waar je van moet lachen (funniest home video's vind ik een aanrader). Lachen helpt om je beter te voelen. En doe dat een paar weken. Of een paar maand. Tot je weer in je nieuwe leven past en ruimte krijgt voor iets erbij.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
maandag 6 oktober 2008 om 15:14
Verrassend om te merken dat je verwijderde topic over een tweede kans je blijkbaar toch aan het denken heeft gezet...
Je eigen leven zonder haar weer op de rails zetten. Zonder iemand die haar vervangt. Blij worden van jezelf en je eigen leven en wat je voor elkaar hebt gekregen.
Hoe pijnlijk ook is het misschien beter voor jou om geen vrienden meer te zijn en contact te houden en echt los van haar te komen.
succes
Je eigen leven zonder haar weer op de rails zetten. Zonder iemand die haar vervangt. Blij worden van jezelf en je eigen leven en wat je voor elkaar hebt gekregen.
Hoe pijnlijk ook is het misschien beter voor jou om geen vrienden meer te zijn en contact te houden en echt los van haar te komen.
succes
maandag 6 oktober 2008 om 15:44
Meissie: Het is een half jaar uit.
Liselore: Ik probeer inderdaad veel mogelijkheden, en ben geen opgever.
Beste Int: Lees mijn topic nog maar eens goed. Zoals ik al zei doe ik zeer regelmatige dingen, elke week. Ik werk 6 dagen in de week, dans elke donderdag, ben inderdaad bij een psycholoog.
Ik weet niet goed waarom ik het zo erg vind....kijk eens naar jullie eigen relatie. Jullie houden toch ook heel veel van vriend of vriendin? Dat gevoel heb ik nog steeds...
Ik ben niet aan het "wachten" totdat het over is, maar probeer er overheen te komen. Alleen merk ik dat het niet makkelijk weg gaat. Zouden antidepressiva helpen?
Beste Isabon: Met een advocatentitel kan je tellen, neem ik aan. Mijn 5 topics staan toch niet in verhouding tot jouw 830 reacties? Of moet ik 'u' zeggen?
Liselore: Ik probeer inderdaad veel mogelijkheden, en ben geen opgever.
Beste Int: Lees mijn topic nog maar eens goed. Zoals ik al zei doe ik zeer regelmatige dingen, elke week. Ik werk 6 dagen in de week, dans elke donderdag, ben inderdaad bij een psycholoog.
Ik weet niet goed waarom ik het zo erg vind....kijk eens naar jullie eigen relatie. Jullie houden toch ook heel veel van vriend of vriendin? Dat gevoel heb ik nog steeds...
Ik ben niet aan het "wachten" totdat het over is, maar probeer er overheen te komen. Alleen merk ik dat het niet makkelijk weg gaat. Zouden antidepressiva helpen?
Beste Isabon: Met een advocatentitel kan je tellen, neem ik aan. Mijn 5 topics staan toch niet in verhouding tot jouw 830 reacties? Of moet ik 'u' zeggen?
maandag 6 oktober 2008 om 15:55
Beste Jack
Welkom in de wereld van liefdesverdriet!
Klinkt lullig maar heb verdriet,huil,wordt boos,stomp een kussen in elkaar maar laat haar los
Verbreek alle banden TOT je weer op vriendschappelijke basis met elkaar om kunt gaan
Dat kan jij nu gewoon nog niet
Je blijft alles zien als een opening
Daar doe je jezelf EN haar verdriet mee.
Banden verbreken is dus de meest logische opmerking
Niet zeggen dat je dat niet kan want dat kun je wel
Accepteren dat het over is
Er IS geen weg terug
Acceptatie is de eerste stap om over je verdriet heen te komen
De rest (vriendschap) is pas iets voor veel later!
Enne.,...antidepressiva lijkt me niet nodig hoor, gewoon een zelf gegeven schop onder den kont en wat doorzettingsvermogen van jou
Lukt je best wel, maar je moet het wel een kans geven
Welkom in de wereld van liefdesverdriet!
Klinkt lullig maar heb verdriet,huil,wordt boos,stomp een kussen in elkaar maar laat haar los
Verbreek alle banden TOT je weer op vriendschappelijke basis met elkaar om kunt gaan
Dat kan jij nu gewoon nog niet
Je blijft alles zien als een opening
Daar doe je jezelf EN haar verdriet mee.
Banden verbreken is dus de meest logische opmerking
Niet zeggen dat je dat niet kan want dat kun je wel
Accepteren dat het over is
Er IS geen weg terug
Acceptatie is de eerste stap om over je verdriet heen te komen
De rest (vriendschap) is pas iets voor veel later!
Enne.,...antidepressiva lijkt me niet nodig hoor, gewoon een zelf gegeven schop onder den kont en wat doorzettingsvermogen van jou
Lukt je best wel, maar je moet het wel een kans geven
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 6 oktober 2008 om 15:55
maandag 6 oktober 2008 om 16:08
Zo te zien ben je hard aan vakantie toe.
Misschien kun je proberen een weekje weg te gaan, alleen? Dat hoeft echt niet duur te zijn en dan kun je misschien de boel wat op een rijtje krijgen.
Want zo te zien moet je gaan accepteren dat het echt uit is...
Sterkte!
Misschien kun je proberen een weekje weg te gaan, alleen? Dat hoeft echt niet duur te zijn en dan kun je misschien de boel wat op een rijtje krijgen.
Want zo te zien moet je gaan accepteren dat het echt uit is...
Sterkte!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 6 oktober 2008 om 16:09
Mag ik vragen waarom "men" een vrij snelle conclusies trekt?
Wuiles: Komt dat omdat ik als man mijn zwakte eens goed toegeef?
Kom op jongens, ik lees als man hier zoveel gelijksoortige verhalen van vrouwen, en dan wordt er van alle kanten bijval gegeven.
Het is en wijdverbreid probleem waar ik mee zit, en ik ben niet te trots om hulp te zoeken itt andere "mannetjes- mensen."
Beste summerdance: dank je wel
Wuiles: Komt dat omdat ik als man mijn zwakte eens goed toegeef?
Kom op jongens, ik lees als man hier zoveel gelijksoortige verhalen van vrouwen, en dan wordt er van alle kanten bijval gegeven.
Het is en wijdverbreid probleem waar ik mee zit, en ik ben niet te trots om hulp te zoeken itt andere "mannetjes- mensen."
Beste summerdance: dank je wel
maandag 6 oktober 2008 om 16:13
Kom op Jack....eigen initiatief....gewoon googelen op vakantie en gaan!
Denk dat het daar een beetje aan ontbreekt
Doorzettingsvermogen, maar dat kan te trainen hoor
Stap1 vakantie boeken!
En ook de anderen waarvan we zien dat ze er heel lang in blijven hangen krijgen het advies om zichzelf eens bij kop en kont te pakken hoor Jack.
Ik verpak het wat liever misschien maar zeg niet zo heel veel anders dan de rest hoor.
Denk dat het daar een beetje aan ontbreekt
Doorzettingsvermogen, maar dat kan te trainen hoor
Stap1 vakantie boeken!
En ook de anderen waarvan we zien dat ze er heel lang in blijven hangen krijgen het advies om zichzelf eens bij kop en kont te pakken hoor Jack.
Ik verpak het wat liever misschien maar zeg niet zo heel veel anders dan de rest hoor.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
