Relaties
alle pijlers
Ik kan zoons geaardheid niet aanvaarden
zaterdag 7 november 2015 om 12:11
Ongeveer anderhalf jaar geleden vertelde mijn zoon voor het eerst dat hij denkt dat hij homoseksueel is. Hij was toen 19 jaar en we vonden dit nog veel te vroeg om zo’n dingen zeker te weten. Vooral mijn man vindt dit niet bespreekbaar. We hebben toen heel intensief gesproken over wat in hem omging en na een tijdje gaf zoon aan dat hij er niet helemaal over uit was en nog niet helemaal zeker was wat zijn geaardheid was. De relatie tussen zoon en zijn vader is hierdoor wel sterk bekoeld, alsof er toch een afstand is gekomen. We hebben het onderwerp in de maanden die erop volgde laten rusten. Zoon kreeg in die periode ook een vriendin.
Een tijdje geleden gaf zoon aan dat hij nog steeds denkt homo te zijn. Hij is verliefd op een vriend en hij ook op hem, ze hebben dit al tegen elkaar uitgesproken en hebben al gekust. Ik ben kwaad dat hij ons een jaar heeft voorgelogen, dat hij ons voorgehouden heeft dat zijn gevoelens veranderd waren. Hoe hard ik ook probeer, ik kan dit niet gewoon aanvaarden. Ik wil beter voor mijn kind. Tegenwoordig lijkt homo/bi zijn wel een modeverschijnsel. Je ‘moet’ wel eens experimenteren met iemand van het zelfde geslacht, anders tel je niet meer mee. Zoon is een harde bikkel, een doorzetter. Ik zie hem helemaal niet als homoseksueel. Ik zie zo’n levensstijl ook gewoon niet passen bij mijn zoon en als ik eerlijk ben vind ik het vies. Zoon heeft al een paar keer over zijn “vriend” verteld, over hoe graag hij bij hem is, maar dit wil ik helemaal niet weten. Ik kan er niet met hem niet over spreken.
Ik hou zielsveel van mijn zoon, maar dit deel kan ik echt niet aanvaarden. Ik wil hem hierover niet verliezen. Zijn er hier ouders die hetzelfde hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Weet iemand een manier om hier samen met mijn zoon door te komen?
Een tijdje geleden gaf zoon aan dat hij nog steeds denkt homo te zijn. Hij is verliefd op een vriend en hij ook op hem, ze hebben dit al tegen elkaar uitgesproken en hebben al gekust. Ik ben kwaad dat hij ons een jaar heeft voorgelogen, dat hij ons voorgehouden heeft dat zijn gevoelens veranderd waren. Hoe hard ik ook probeer, ik kan dit niet gewoon aanvaarden. Ik wil beter voor mijn kind. Tegenwoordig lijkt homo/bi zijn wel een modeverschijnsel. Je ‘moet’ wel eens experimenteren met iemand van het zelfde geslacht, anders tel je niet meer mee. Zoon is een harde bikkel, een doorzetter. Ik zie hem helemaal niet als homoseksueel. Ik zie zo’n levensstijl ook gewoon niet passen bij mijn zoon en als ik eerlijk ben vind ik het vies. Zoon heeft al een paar keer over zijn “vriend” verteld, over hoe graag hij bij hem is, maar dit wil ik helemaal niet weten. Ik kan er niet met hem niet over spreken.
Ik hou zielsveel van mijn zoon, maar dit deel kan ik echt niet aanvaarden. Ik wil hem hierover niet verliezen. Zijn er hier ouders die hetzelfde hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Weet iemand een manier om hier samen met mijn zoon door te komen?
zaterdag 7 november 2015 om 12:31
quote:dienbladoptafel schreef op 07 november 2015 @ 12:30:
[...]
dat haal ik niet uit TO's bericht is dat ze moeite heeft met de maatschappelijke vooroordelen.
het zijn haar vooroordelen en ik heb het idee dat TO zelf bang is voor gezichtsverlies, maar dat is uiteraard gissen.Dat hoeft ook niet. Ik geef alleen aan dat ik zelf ook niet direct intens gelukkig zou zijn als mijn zoon homo zou zijn. Mijn beweegredenen kunnen anders zijn dan die van TO, maar ik snap echt wel dat ouders er niet blij mee zijn, terwijl ze wel van hun kinderen houden.
[...]
dat haal ik niet uit TO's bericht is dat ze moeite heeft met de maatschappelijke vooroordelen.
het zijn haar vooroordelen en ik heb het idee dat TO zelf bang is voor gezichtsverlies, maar dat is uiteraard gissen.Dat hoeft ook niet. Ik geef alleen aan dat ik zelf ook niet direct intens gelukkig zou zijn als mijn zoon homo zou zijn. Mijn beweegredenen kunnen anders zijn dan die van TO, maar ik snap echt wel dat ouders er niet blij mee zijn, terwijl ze wel van hun kinderen houden.
zaterdag 7 november 2015 om 12:32
Wat erg dat jullie hem niet accepteren zoals hij is! Vind het heel erg voor hem dat hij dus niet zichzelf mag zijn. Hij kwam er notabene zelf mee, wat ik ontzettend dapper van hem vind. Want ook al wordt het steeds meer geaccepteerd, moeilijk blijft het nog steeds jammer genoeg...
Als je écht van je zoon houdt ben je trots op hem! Hij voelt zich nu vast nog veel eenzamer, want het is geen keuze die hij maakt. Hij is homo en hij verdient daarin jullie steun!
Echt onbegrijpelijk dit, juist in deze tijd waarin de media inderdaad steeds meer probeert om homoseksualiteit als normaal te beschouwen. En dat heeft echt niks met mode te maken, maar juist voor mensen die zo bekrompen zijn als jullie.
Wens jullie heel veel wijsheid toe!
Als je écht van je zoon houdt ben je trots op hem! Hij voelt zich nu vast nog veel eenzamer, want het is geen keuze die hij maakt. Hij is homo en hij verdient daarin jullie steun!
Echt onbegrijpelijk dit, juist in deze tijd waarin de media inderdaad steeds meer probeert om homoseksualiteit als normaal te beschouwen. En dat heeft echt niks met mode te maken, maar juist voor mensen die zo bekrompen zijn als jullie.
Wens jullie heel veel wijsheid toe!
zaterdag 7 november 2015 om 12:32
Snap echt echt écht niet waarom je je hier zo druk over maakt. Over 50 jaar kijken mensen terug op deze tijd en verbazen ze zich over het feit dat er ooit zo'n heisa werd gemaakt over homoseksualiteit. Dan vindt men iemands geaardheid net zo interessant als iemands haarkleur of bloedgroep. En zo hoort het ook.
I'm no hero. I put my bra on one boob at a time like everyone else
zaterdag 7 november 2015 om 12:33
quote:Summerdance schreef op 07 november 2015 @ 12:20:
Ik hoop overigens wel dat je zoon ergens een persoon heeft die hem niet veroordeeld. Vrienden, familieleden.
Het lijkt me afschuwelijk om ouders te hebben die je je geluk niet gunnen omdat ze zo kortzichtig zijnDit wilde ik zeggen, maar dan een stuk minder sympathiek.
Ik hoop overigens wel dat je zoon ergens een persoon heeft die hem niet veroordeeld. Vrienden, familieleden.
Het lijkt me afschuwelijk om ouders te hebben die je je geluk niet gunnen omdat ze zo kortzichtig zijnDit wilde ik zeggen, maar dan een stuk minder sympathiek.
Silence is golden. Duct tape is silver.
zaterdag 7 november 2015 om 12:33
zaterdag 7 november 2015 om 12:34
quote:matroesjka_ schreef op 07 november 2015 @ 12:31:
[...]
Dat hoeft ook niet. Ik geef alleen aan dat ik zelf ook niet direct intens gelukkig zou zijn als mijn zoon homo zou zijn. Mijn beweegredenen kunnen anders zijn dan die van TO, maar ik snap echt wel dat ouders er niet blij mee zijn, terwijl ze wel van hun kinderen houden.Zou je er na anderhalf jaar ook nog zo over denken? Ik snap best dat het in eerste instantie een schok kan zijn. Je hebt toch een bepaald beeld van de toekomst van je kind. Dat zal meestal een hetero-toekomst zijn. Als je kind dan opeens iets heel anders wil, kan ik me voorstellen dat je daar even aan moet wennen. Maar het na anderhalf jaar nog niet kunnen accepteren vind ik toch wel erg.
[...]
Dat hoeft ook niet. Ik geef alleen aan dat ik zelf ook niet direct intens gelukkig zou zijn als mijn zoon homo zou zijn. Mijn beweegredenen kunnen anders zijn dan die van TO, maar ik snap echt wel dat ouders er niet blij mee zijn, terwijl ze wel van hun kinderen houden.Zou je er na anderhalf jaar ook nog zo over denken? Ik snap best dat het in eerste instantie een schok kan zijn. Je hebt toch een bepaald beeld van de toekomst van je kind. Dat zal meestal een hetero-toekomst zijn. Als je kind dan opeens iets heel anders wil, kan ik me voorstellen dat je daar even aan moet wennen. Maar het na anderhalf jaar nog niet kunnen accepteren vind ik toch wel erg.
zaterdag 7 november 2015 om 12:34
quote:matroesjka_ schreef op 07 november 2015 @ 12:31:
[...]
Dat hoeft ook niet. Ik geef alleen aan dat ik zelf ook niet direct intens gelukkig zou zijn als mijn zoon homo zou zijn. Mijn beweegredenen kunnen anders zijn dan die van TO, maar ik snap echt wel dat ouders er niet blij mee zijn, terwijl ze wel van hun kinderen houden.ik vind dat stuitend, dat je niet blij zou zijn om wat voor reden dan ook. het lijkt wel dat je denkt dat je recht hebt op dat gevoel, maar dat is m.i. volkomen misplaatst. het gaat namelijk niet om jou of om TO. het gaat om haar kind en dat je hem/haar accepteert .
[...]
Dat hoeft ook niet. Ik geef alleen aan dat ik zelf ook niet direct intens gelukkig zou zijn als mijn zoon homo zou zijn. Mijn beweegredenen kunnen anders zijn dan die van TO, maar ik snap echt wel dat ouders er niet blij mee zijn, terwijl ze wel van hun kinderen houden.ik vind dat stuitend, dat je niet blij zou zijn om wat voor reden dan ook. het lijkt wel dat je denkt dat je recht hebt op dat gevoel, maar dat is m.i. volkomen misplaatst. het gaat namelijk niet om jou of om TO. het gaat om haar kind en dat je hem/haar accepteert .
zaterdag 7 november 2015 om 12:35
Veel vrienden, kennissen en vooral collega's van mij zijn homoseksueel.
Veel van deze mensen hebben daarmee problemen gehad.
Maar de meesten daarvan zijn 40+ en hun comming out was meer dan twintig jaar geleden.
Ook ik vind het moeilijk te begrijpen dat dat nu nog een issue is.
Mijn dochter is elf en zegt dat ze jongens én meisjes leuk vindt. Ik zeg altijd dat ik me laat verrassen als het zover is.
Het kan me geen barst schelen met welke sekse ze thuiskomt, als ze maar dolverliefd op en dolgelukkig met hem of haar is.
Veel van deze mensen hebben daarmee problemen gehad.
Maar de meesten daarvan zijn 40+ en hun comming out was meer dan twintig jaar geleden.
Ook ik vind het moeilijk te begrijpen dat dat nu nog een issue is.
Mijn dochter is elf en zegt dat ze jongens én meisjes leuk vindt. Ik zeg altijd dat ik me laat verrassen als het zover is.
Het kan me geen barst schelen met welke sekse ze thuiskomt, als ze maar dolverliefd op en dolgelukkig met hem of haar is.
zaterdag 7 november 2015 om 12:36
Neem aan van een lesbienne (mij): homo zijn is GEEN KEUZE. Juist als je jong bent is dat het laatste wat je wilt: anders zijn, iets zijn wat veel mensen verafschuwen.
Maar net zoals jij weet dat jij op mannen valt, zo weet jouw zoon het ook van zichzelf.
Ik wist het vanaf mijn 13e.
Als jij van je zoon vraagt om zichzelf te verloochenen, vind ik dat nogal kwalijk. Je claimt dat je van hem houdt. Houden van wil toch zeggen dat je hem neemt zoals hij is? Hij is homo. Get over it.
Je kan je misschien ook wel voorstellen dat ik nogal beledigd ben door jouw opmerking: "ik wil beter voor mijn kind". Hoezo zijn hetero's beter dan homo's? Hoezo is het beter als een man liefdeloos met een vrouw samen leeft dan met een liefhebbende man?
Maar net zoals jij weet dat jij op mannen valt, zo weet jouw zoon het ook van zichzelf.
Ik wist het vanaf mijn 13e.
Als jij van je zoon vraagt om zichzelf te verloochenen, vind ik dat nogal kwalijk. Je claimt dat je van hem houdt. Houden van wil toch zeggen dat je hem neemt zoals hij is? Hij is homo. Get over it.
Je kan je misschien ook wel voorstellen dat ik nogal beledigd ben door jouw opmerking: "ik wil beter voor mijn kind". Hoezo zijn hetero's beter dan homo's? Hoezo is het beter als een man liefdeloos met een vrouw samen leeft dan met een liefhebbende man?
You can never have too many hats, gloves and shoes
zaterdag 7 november 2015 om 12:37
Hij kan/mag wel weten op zn 19e dat hij hetero is maar homo niet.
Ik lees veel vooroordelen en angsten.
Laat je eens goed voorlichten, verdiep je er eens in. Via COC bijvoorbeeld er zij ook diverse werkgroepen door en voor ouders.
En onthoud dit: dit is jouw zoon.
Dat verandert niet. Maar jouw gedrag kan de band wel voorgoed veranderen.
Wil je dat ?
Ik lees veel vooroordelen en angsten.
Laat je eens goed voorlichten, verdiep je er eens in. Via COC bijvoorbeeld er zij ook diverse werkgroepen door en voor ouders.
En onthoud dit: dit is jouw zoon.
Dat verandert niet. Maar jouw gedrag kan de band wel voorgoed veranderen.
Wil je dat ?
zaterdag 7 november 2015 om 12:37
quote:nerdopviva schreef op 07 november 2015 @ 12:34:
[...]
Zou je er na anderhalf jaar ook nog zo over denken? Ik snap best dat het in eerste instantie een schok kan zijn. Je hebt toch een bepaald beeld van de toekomst van je kind. Dat zal meestal een hetero-toekomst zijn. Als je kind dan opeens iets heel anders wil, kan ik me voorstellen dat je daar even aan moet wennen. Maar het na anderhalf jaar nog niet kunnen accepteren vind ik toch wel erg.
ik vind dat zo bekrompen, dat je er vanuit gaat/beeld hebt, dat de toekomst van je kind maar hetero toekomst is en dat je dan moet wennen. dat doe jezelf aan, maar daar hoef je je kind niet in te betrekken.
we leven in 2015, niet meer in de jaren 50!
[...]
Zou je er na anderhalf jaar ook nog zo over denken? Ik snap best dat het in eerste instantie een schok kan zijn. Je hebt toch een bepaald beeld van de toekomst van je kind. Dat zal meestal een hetero-toekomst zijn. Als je kind dan opeens iets heel anders wil, kan ik me voorstellen dat je daar even aan moet wennen. Maar het na anderhalf jaar nog niet kunnen accepteren vind ik toch wel erg.
ik vind dat zo bekrompen, dat je er vanuit gaat/beeld hebt, dat de toekomst van je kind maar hetero toekomst is en dat je dan moet wennen. dat doe jezelf aan, maar daar hoef je je kind niet in te betrekken.
we leven in 2015, niet meer in de jaren 50!
zaterdag 7 november 2015 om 12:38
quote:dienbladoptafel schreef op 07 november 2015 @ 12:34:
[...]
ik vind dat stuitend, dat je niet blij zou zijn om wat voor reden dan ook. het lijkt wel dat je denkt dat je recht hebt op dat gevoel, maar dat is m.i. volkomen misplaatst. het gaat namelijk niet om jou of om TO. het gaat om haar kind en dat je hem/haar accepteert .En waarom MOET TO dan blij zijn dat haar kind homo is? Haar zoon is zo geboren. Dat is niks om verdrietig over te zijn, en ook niks om per se blij over te moeten zijn. Het is gewoon zo, en dat mag. Maar dat verplicht ouders niet om er blij mee te zijn.
[...]
ik vind dat stuitend, dat je niet blij zou zijn om wat voor reden dan ook. het lijkt wel dat je denkt dat je recht hebt op dat gevoel, maar dat is m.i. volkomen misplaatst. het gaat namelijk niet om jou of om TO. het gaat om haar kind en dat je hem/haar accepteert .En waarom MOET TO dan blij zijn dat haar kind homo is? Haar zoon is zo geboren. Dat is niks om verdrietig over te zijn, en ook niks om per se blij over te moeten zijn. Het is gewoon zo, en dat mag. Maar dat verplicht ouders niet om er blij mee te zijn.
