Relaties
alle pijlers
Ik maak met iedereen ruzie
zaterdag 4 oktober 2008 om 22:33
Ik heb al vaker een vriendschap beëindigd, maar nu begin ik te twijfelen. Doen andere mensen dit ook? En ook net zo vaak als ik? Ik heb bijvoorbeeld een week terug een vriendin gezegd dat ik geen contact meer met haar wil. Zij heeft zelf duidelijk psychische problemen, maar kan of wil dit niet onder ogen zien. Ik kon het zelf niet meer aanhoren, normaal contact was met haar niet meer mogelijk. Ze zat heel vaak in zichzelf gekeerd als ik 'gezellig' even langskwam. Ik verveelde me vaak te pletter en kon nooit meer leuk met haar uit eten of stappen. Dus uiteindelijk heb ik gezegd dat ik geen contact meer met haar wil zolang ze zo blijft.
Ook heb ik tweemaal een vriendschap met een man beëindigd. Beide hadden ze gevoelens voor mij en ik wees hen af. De laatste man die zijn gevoelens bekende, heb ik behoorlijk hard de waarheid verteld. Hij drong nogal erg aan vond ik. Ik beantwoordde één dag zijn telefoontjes niet (Ook niet goed, maar ik had even genoeg van hem. Hij belde overigens 15x achterelkaar wat ik ook niet normaal vind als je gewoon vrienden bent) en toen stond hij opeens s'avonds voor mijn deur. Dit kon ik absoluut niet waarderen. Ik vind mijn privacy enorm belangrijk. Wanneer iemand over die grens gaat, dan heb je het eigenlijk verknald.
Ook een vriendin waarmee ik op vakantie ben geweest heb ik het contact mee verbroken. Ze was enorm dominant en ik kon daar niet mee omgaan. Ik kom wel voor mijzelf op, maar tegen zo'n iemand kon ik niet op. Zij had een enorm kort lontje, dus tegen haar durfde ik ook niet snel in te gaan. Ook niet de perfecte basis voor een vriendschap en haar hoefde ik dus niet meer te zien.
Ligt het nu aan mij of aan de andere personen? Ik heb ook andere vriendschappen die wel goed verlopen. Ik merk wel dat ik niet de allermakkelijkste ben. Ik heb grenzen die je niet moet overschrijden. Anderen zullen dat ook vast hebben. Iedereen weet dat toch? En sowieso voel je dat toch aan? Dus ligt het nu aan mij of heb ik gewoon toevallig veel pech met mijn vriendschappen?
Ook heb ik tweemaal een vriendschap met een man beëindigd. Beide hadden ze gevoelens voor mij en ik wees hen af. De laatste man die zijn gevoelens bekende, heb ik behoorlijk hard de waarheid verteld. Hij drong nogal erg aan vond ik. Ik beantwoordde één dag zijn telefoontjes niet (Ook niet goed, maar ik had even genoeg van hem. Hij belde overigens 15x achterelkaar wat ik ook niet normaal vind als je gewoon vrienden bent) en toen stond hij opeens s'avonds voor mijn deur. Dit kon ik absoluut niet waarderen. Ik vind mijn privacy enorm belangrijk. Wanneer iemand over die grens gaat, dan heb je het eigenlijk verknald.
Ook een vriendin waarmee ik op vakantie ben geweest heb ik het contact mee verbroken. Ze was enorm dominant en ik kon daar niet mee omgaan. Ik kom wel voor mijzelf op, maar tegen zo'n iemand kon ik niet op. Zij had een enorm kort lontje, dus tegen haar durfde ik ook niet snel in te gaan. Ook niet de perfecte basis voor een vriendschap en haar hoefde ik dus niet meer te zien.
Ligt het nu aan mij of aan de andere personen? Ik heb ook andere vriendschappen die wel goed verlopen. Ik merk wel dat ik niet de allermakkelijkste ben. Ik heb grenzen die je niet moet overschrijden. Anderen zullen dat ook vast hebben. Iedereen weet dat toch? En sowieso voel je dat toch aan? Dus ligt het nu aan mij of heb ik gewoon toevallig veel pech met mijn vriendschappen?
zondag 5 oktober 2008 om 07:39
Ik denk dat je vooral niet zoveel energie in vriendschappen moet steken. Ze lopen vanzelf of ze lopen niet (meer). Toen ik zelf nog de instelling had dat ik veel over moest hebben voor vriendschappen werd ik vaker gekwetst. Sinds ik het allemaal 'n beetje op z'n beloop laat merk ik dat anderen juist harder voor mij gaan lopen. Dat geeft 'n goed gevoel.
Een van mijn vriendinnen is 'n paar jaar geleden in 'n burnout terecht gekomen, die is ook 'n tijd niet/nauwelijks aanspreekbaar geweest en had nooit energie om een keer bezoek te ontvangen. Dat hebben wij (uit 'n zelfde vriendenclubje) gewoon op z'n beloop gelaten, af en toe een mail of kaart gestuurd en uiteindelijk na 'n paar jaar zit zij weer lekker in d'r vel en is ze van 't voorjaar zelfs met ons mee op reis geweest. Niet zo trekken of pushen aan mensen die 't (psychisch) moeilijk hebben, gewoon 'n tijdje afstand nemen en tegen de tijd dat ze weer opkrabbelen zoeken ze zelf wel weer contact.
Een van mijn vriendinnen is 'n paar jaar geleden in 'n burnout terecht gekomen, die is ook 'n tijd niet/nauwelijks aanspreekbaar geweest en had nooit energie om een keer bezoek te ontvangen. Dat hebben wij (uit 'n zelfde vriendenclubje) gewoon op z'n beloop gelaten, af en toe een mail of kaart gestuurd en uiteindelijk na 'n paar jaar zit zij weer lekker in d'r vel en is ze van 't voorjaar zelfs met ons mee op reis geweest. Niet zo trekken of pushen aan mensen die 't (psychisch) moeilijk hebben, gewoon 'n tijdje afstand nemen en tegen de tijd dat ze weer opkrabbelen zoeken ze zelf wel weer contact.
zondag 5 oktober 2008 om 10:07
Hai Lilian,
Ik heb ook wel eens de tijd genomen voor het het-is-uit-onze-vriendschap-gesprek.
En ik kan me een beetje voorstellen hoe je je voelt. Ook ik denk wel eens ben ik nou zo gek. Maar ook al zou je een trut zijn, wat ik niet hieruit kan halen, dan wil je kennelijk trutvriendinnen. Snap je wat ik bedoel? Voor iedereen zijn er vrienden, denk ik, en sommige mensen passen gewoon niet bij je. En dan kan je beter je energie steken in andere vrienden. Ik had zoveel vrienden(dacht ik) en toen mijn broertje overleed waren ze bijna allemaal weg, op 2 na. En dat zijn nog steeds, nu 6 jaar later, ware vriendinnen. Liever 2 goede vrienden, dan een hele hoop mafkezen. En tuurlijk, heb ik ook wel gedacht van, ja maar ze wisten vast niet wat ze moesten zeggen bladibladibla.Dus...Ik ook niet, en ik had dus genoeg verdriet, en daarnaast echt geen zin en tijd om me daar ook nog druk om te gaan maken. Dan maar hard, sommigen van hen vondne mij daarom hard, maar het gaat uiteindelijk wel om JOUW leven, en jij wilt omringd zijn met mensen die lief voor je zijn en waar je een echte vriendschap mee kunt hebben. Wat je denkt dat daar voor nodig is, dat is volgens mij voor iedereen anders. Jij hebt je grenzen, die zijn naar mijn inziens niet totaal belachelijk, en dus heb je een idee van wat je verwacht in een vriendschap. Prima toch. En natuurlijk mag je je wel lullig voelen over alles, dat spreekt toch alleen maar voor je, dat je nog heus wel aan je vriendin denkt. Maar op dit moment heb jij gegeven wat je kon geven, en werkt het niet . Misschien later weer.
Ik heb ook wel eens de tijd genomen voor het het-is-uit-onze-vriendschap-gesprek.
En ik kan me een beetje voorstellen hoe je je voelt. Ook ik denk wel eens ben ik nou zo gek. Maar ook al zou je een trut zijn, wat ik niet hieruit kan halen, dan wil je kennelijk trutvriendinnen. Snap je wat ik bedoel? Voor iedereen zijn er vrienden, denk ik, en sommige mensen passen gewoon niet bij je. En dan kan je beter je energie steken in andere vrienden. Ik had zoveel vrienden(dacht ik) en toen mijn broertje overleed waren ze bijna allemaal weg, op 2 na. En dat zijn nog steeds, nu 6 jaar later, ware vriendinnen. Liever 2 goede vrienden, dan een hele hoop mafkezen. En tuurlijk, heb ik ook wel gedacht van, ja maar ze wisten vast niet wat ze moesten zeggen bladibladibla.Dus...Ik ook niet, en ik had dus genoeg verdriet, en daarnaast echt geen zin en tijd om me daar ook nog druk om te gaan maken. Dan maar hard, sommigen van hen vondne mij daarom hard, maar het gaat uiteindelijk wel om JOUW leven, en jij wilt omringd zijn met mensen die lief voor je zijn en waar je een echte vriendschap mee kunt hebben. Wat je denkt dat daar voor nodig is, dat is volgens mij voor iedereen anders. Jij hebt je grenzen, die zijn naar mijn inziens niet totaal belachelijk, en dus heb je een idee van wat je verwacht in een vriendschap. Prima toch. En natuurlijk mag je je wel lullig voelen over alles, dat spreekt toch alleen maar voor je, dat je nog heus wel aan je vriendin denkt. Maar op dit moment heb jij gegeven wat je kon geven, en werkt het niet . Misschien later weer.
zondag 5 oktober 2008 om 10:57
Hoi Lilian, ik herken wat je zegt, maak ook zulke dingen mee.
Toch ben ik me er ook van bewust dat het ook wel aan mezelf ligt en daar probeer ik momenteel meer inzicht in te krijgen. Ik steek namelijk veel energie in een vriendschap, eigenlijk altijd meer als dat ik evoor terugkrijg. Ik doe het graag, maar Miss Moneypenny vroeg of je het wel aangeeft naar de anderen waar jouw grenzen liggen zodat anderen daar rekening mee kunnen houden? Ik heb dat eigenlijk nooit gedaan.
Eerst ga ik er als een sneltrein helemaal in, dan ineens merk ik dat ik word gebruikt, zonder dat ik eerst een paar haltes eerder ben uitgestapt om te kijken hoe de zaken ervoor staan, of alles nog wel in verhouding is. Dus verbreek ik het contact maar ben ik de kwaaie pier, terwijl ik de feiten wel netjes kan weerleggen. Die feiten waaruit blijkt dat men mij gebruikt heeft, maar waarin ik mijn eigen verwachtingen te hoog heb gesteld, zodat dat ook kon gebeuren.
Nu probeer ik eerder grenzen te trekken. Eerder aan de noodrem trekken, uit te stappen en te kijken of de trein nog steeds wel de kant opgaat die ik wil en of de ander ook nog steeds op hetzelfde spoor zit.
4W
Toch ben ik me er ook van bewust dat het ook wel aan mezelf ligt en daar probeer ik momenteel meer inzicht in te krijgen. Ik steek namelijk veel energie in een vriendschap, eigenlijk altijd meer als dat ik evoor terugkrijg. Ik doe het graag, maar Miss Moneypenny vroeg of je het wel aangeeft naar de anderen waar jouw grenzen liggen zodat anderen daar rekening mee kunnen houden? Ik heb dat eigenlijk nooit gedaan.
Eerst ga ik er als een sneltrein helemaal in, dan ineens merk ik dat ik word gebruikt, zonder dat ik eerst een paar haltes eerder ben uitgestapt om te kijken hoe de zaken ervoor staan, of alles nog wel in verhouding is. Dus verbreek ik het contact maar ben ik de kwaaie pier, terwijl ik de feiten wel netjes kan weerleggen. Die feiten waaruit blijkt dat men mij gebruikt heeft, maar waarin ik mijn eigen verwachtingen te hoog heb gesteld, zodat dat ook kon gebeuren.
Nu probeer ik eerder grenzen te trekken. Eerder aan de noodrem trekken, uit te stappen en te kijken of de trein nog steeds wel de kant opgaat die ik wil en of de ander ook nog steeds op hetzelfde spoor zit.
4W
zondag 5 oktober 2008 om 11:02
zondag 5 oktober 2008 om 11:12
quote:Llian schreef op 04 oktober 2008 @ 22:58:
Ik praat genoeg, maar zij willen ook niet altijd meer luisteren. Die twee mannen heb ik netjes afgewezen, maar zij waren gewoon op hun tenen getrapt. Toen ik de laatste man met uitgaan tegen kwam werd ik genegeerd. Dat vond ik juist erg onaardig. Ben ik dan alleen goed genoeg als je mij in bed kan krijgen? Wat vind je dan van hen? Moet ik dan alsnog proberen om daarmee vrienden te zijn? Voor mij hoeft het dan niet meer.
Je hebt gelijk hoor, je hoeft zeker geen vrienden te blijven met die mannen die je afgewezen hebt. Ik denk ook dat dat niet echt werkt.
Het moet van beide kanten klikken, dat geldt ook voor je andere vriendschappen. Soms is de verhouding geven-nemen (tijdelijk) uit balans, omdat iemand ergens mee zit. Blijft die balans naar één kant uitslaan dan zit er iets niet goed, en moet je inderdaad gaan kijken of het niet beter is om de vriendschap op een lager pitje te zetten, of zelfs te beeindigen.
Ik praat genoeg, maar zij willen ook niet altijd meer luisteren. Die twee mannen heb ik netjes afgewezen, maar zij waren gewoon op hun tenen getrapt. Toen ik de laatste man met uitgaan tegen kwam werd ik genegeerd. Dat vond ik juist erg onaardig. Ben ik dan alleen goed genoeg als je mij in bed kan krijgen? Wat vind je dan van hen? Moet ik dan alsnog proberen om daarmee vrienden te zijn? Voor mij hoeft het dan niet meer.
Je hebt gelijk hoor, je hoeft zeker geen vrienden te blijven met die mannen die je afgewezen hebt. Ik denk ook dat dat niet echt werkt.
Het moet van beide kanten klikken, dat geldt ook voor je andere vriendschappen. Soms is de verhouding geven-nemen (tijdelijk) uit balans, omdat iemand ergens mee zit. Blijft die balans naar één kant uitslaan dan zit er iets niet goed, en moet je inderdaad gaan kijken of het niet beter is om de vriendschap op een lager pitje te zetten, of zelfs te beeindigen.
zondag 5 oktober 2008 om 11:18
Soms betekent het dat je iemand moet teleurstellen, terwijl je zelf het liefst dat niet had gedaan. Maar ik leg dan ook wel uit dat ik er vervelende ervaringen mee heb gehad en dat ik ook wil zien wat ik ervoor terugkrijg.
Momenteel heb ik één vriendschap in opbouw waarbij ik voor mezelf steeds moet opletten waar we staan. Ik reageer dan misschien niet meer spontaan met: "Oh, kom maar naar mij"of "Dat doe ik wel voor je.", maar probeer nu te zien wat de ander voor mij doet en zet daar dan wat tegenover. Gelukkig begrijpt ze het en heb ik wel de indruk dat ze zich ook voor mij in wil zetten. Voorheen was dat andersom, dan deed ik eerst vanalles en keek dan pas wat er terugkwam. Dat was dan niet zoveel (bijna niks in verhouding), vervolgens kropte ik mijn verwachtingen op en uiteindelijk barst dan toch de bom.
Momenteel heb ik één vriendschap in opbouw waarbij ik voor mezelf steeds moet opletten waar we staan. Ik reageer dan misschien niet meer spontaan met: "Oh, kom maar naar mij"of "Dat doe ik wel voor je.", maar probeer nu te zien wat de ander voor mij doet en zet daar dan wat tegenover. Gelukkig begrijpt ze het en heb ik wel de indruk dat ze zich ook voor mij in wil zetten. Voorheen was dat andersom, dan deed ik eerst vanalles en keek dan pas wat er terugkwam. Dat was dan niet zoveel (bijna niks in verhouding), vervolgens kropte ik mijn verwachtingen op en uiteindelijk barst dan toch de bom.
zondag 5 oktober 2008 om 11:39
Bij drie van de voorbeelden die je geeft, kan ik me goed voorstellen dat je de vriendschap verbreekt. Een man die je privacy niet respecteert, een vrouw die veel te dominant is en een vrouw met psychische problemen. Die andere man vertel je niks over, dus dat weet ik niet.
Je houdt je eigen grenzen in de gaten en dat is goed. Wat ik me wel afvraag, kun jij tijdens de vriendschap ook aangeven wat je wel wilt? Zeg je waar je behoefte aan hebt en waaraan niet, of is het ineens - pats - afgelopen als iemand jouw grenzen niet vanzelf aanvoelt?
Je houdt je eigen grenzen in de gaten en dat is goed. Wat ik me wel afvraag, kun jij tijdens de vriendschap ook aangeven wat je wel wilt? Zeg je waar je behoefte aan hebt en waaraan niet, of is het ineens - pats - afgelopen als iemand jouw grenzen niet vanzelf aanvoelt?
zondag 5 oktober 2008 om 13:07
Ik denk dat ik het zelf ook vaak te ver laat komen. Tijdens een vriendschap probeer ik wel duidelijk te maken wat ik wil en ook heel belangrijk, wat ik niet wil. Maar met mijn huidige vrienden waar het goed mee klikt heb ik dat probleem eigenlijk niet. Het lijkt alsof je dan meer respect voor elkaars mening hebt. Als zij of ik iets niet leuk vinden, dan kunnen we dat gewoon tegen elkaar zeggen.
De anderen waarmee ik het contact heb verbroken gingen eigenlijk altijd over grenzen heen. Ze namen teveel en gaven niets terug. Misschien had ik het eerder moeten aangeven, maar omdat het zo vaak voorkwam had ik al geen zin meer om er energie in te steken.
De anderen waarmee ik het contact heb verbroken gingen eigenlijk altijd over grenzen heen. Ze namen teveel en gaven niets terug. Misschien had ik het eerder moeten aangeven, maar omdat het zo vaak voorkwam had ik al geen zin meer om er energie in te steken.
