Relaties
alle pijlers
Ik maak met iedereen ruzie
zaterdag 4 oktober 2008 om 22:33
Ik heb al vaker een vriendschap beëindigd, maar nu begin ik te twijfelen. Doen andere mensen dit ook? En ook net zo vaak als ik? Ik heb bijvoorbeeld een week terug een vriendin gezegd dat ik geen contact meer met haar wil. Zij heeft zelf duidelijk psychische problemen, maar kan of wil dit niet onder ogen zien. Ik kon het zelf niet meer aanhoren, normaal contact was met haar niet meer mogelijk. Ze zat heel vaak in zichzelf gekeerd als ik 'gezellig' even langskwam. Ik verveelde me vaak te pletter en kon nooit meer leuk met haar uit eten of stappen. Dus uiteindelijk heb ik gezegd dat ik geen contact meer met haar wil zolang ze zo blijft.
Ook heb ik tweemaal een vriendschap met een man beëindigd. Beide hadden ze gevoelens voor mij en ik wees hen af. De laatste man die zijn gevoelens bekende, heb ik behoorlijk hard de waarheid verteld. Hij drong nogal erg aan vond ik. Ik beantwoordde één dag zijn telefoontjes niet (Ook niet goed, maar ik had even genoeg van hem. Hij belde overigens 15x achterelkaar wat ik ook niet normaal vind als je gewoon vrienden bent) en toen stond hij opeens s'avonds voor mijn deur. Dit kon ik absoluut niet waarderen. Ik vind mijn privacy enorm belangrijk. Wanneer iemand over die grens gaat, dan heb je het eigenlijk verknald.
Ook een vriendin waarmee ik op vakantie ben geweest heb ik het contact mee verbroken. Ze was enorm dominant en ik kon daar niet mee omgaan. Ik kom wel voor mijzelf op, maar tegen zo'n iemand kon ik niet op. Zij had een enorm kort lontje, dus tegen haar durfde ik ook niet snel in te gaan. Ook niet de perfecte basis voor een vriendschap en haar hoefde ik dus niet meer te zien.
Ligt het nu aan mij of aan de andere personen? Ik heb ook andere vriendschappen die wel goed verlopen. Ik merk wel dat ik niet de allermakkelijkste ben. Ik heb grenzen die je niet moet overschrijden. Anderen zullen dat ook vast hebben. Iedereen weet dat toch? En sowieso voel je dat toch aan? Dus ligt het nu aan mij of heb ik gewoon toevallig veel pech met mijn vriendschappen?
Ook heb ik tweemaal een vriendschap met een man beëindigd. Beide hadden ze gevoelens voor mij en ik wees hen af. De laatste man die zijn gevoelens bekende, heb ik behoorlijk hard de waarheid verteld. Hij drong nogal erg aan vond ik. Ik beantwoordde één dag zijn telefoontjes niet (Ook niet goed, maar ik had even genoeg van hem. Hij belde overigens 15x achterelkaar wat ik ook niet normaal vind als je gewoon vrienden bent) en toen stond hij opeens s'avonds voor mijn deur. Dit kon ik absoluut niet waarderen. Ik vind mijn privacy enorm belangrijk. Wanneer iemand over die grens gaat, dan heb je het eigenlijk verknald.
Ook een vriendin waarmee ik op vakantie ben geweest heb ik het contact mee verbroken. Ze was enorm dominant en ik kon daar niet mee omgaan. Ik kom wel voor mijzelf op, maar tegen zo'n iemand kon ik niet op. Zij had een enorm kort lontje, dus tegen haar durfde ik ook niet snel in te gaan. Ook niet de perfecte basis voor een vriendschap en haar hoefde ik dus niet meer te zien.
Ligt het nu aan mij of aan de andere personen? Ik heb ook andere vriendschappen die wel goed verlopen. Ik merk wel dat ik niet de allermakkelijkste ben. Ik heb grenzen die je niet moet overschrijden. Anderen zullen dat ook vast hebben. Iedereen weet dat toch? En sowieso voel je dat toch aan? Dus ligt het nu aan mij of heb ik gewoon toevallig veel pech met mijn vriendschappen?
zaterdag 4 oktober 2008 om 22:37
quote:Llian schreef op 04 oktober 2008 @ 22:33:
Ik heb al vaker een vriendschap beëindigd, maar nu begin ik te twijfelen. Doen andere mensen dit ook? En ook net zo vaak als ik? Ik heb bijvoorbeeld een week terug een vriendin gezegd dat ik geen contact meer met haar wil. Zij heeft zelf duidelijk psychische problemen, maar kan of wil dit niet onder ogen zien. Ik kon het zelf niet meer aanhoren, normaal contact was met haar niet meer mogelijk. Ze zat heel vaak in zichzelf gekeerd als ik 'gezellig' even langskwam. Ik verveelde me vaak te pletter en kon nooit meer leuk met haar uit eten of stappen. Dus uiteindelijk heb ik gezegd dat ik geen contact meer met haar wil zolang ze zo blijft.
dat jij jezelf dan een vriendin durft te noemen als je zo doet... dat je tegen haar zegt moeite te hebben met haar gedrag, daar kan ik inkomen maar op deze manier met mensen omgaan... ik denk dat die vriendin zonder jouw beter af is; de rest van je tekst heb ik al weinig interesse in eigenlijk.
Ik heb al vaker een vriendschap beëindigd, maar nu begin ik te twijfelen. Doen andere mensen dit ook? En ook net zo vaak als ik? Ik heb bijvoorbeeld een week terug een vriendin gezegd dat ik geen contact meer met haar wil. Zij heeft zelf duidelijk psychische problemen, maar kan of wil dit niet onder ogen zien. Ik kon het zelf niet meer aanhoren, normaal contact was met haar niet meer mogelijk. Ze zat heel vaak in zichzelf gekeerd als ik 'gezellig' even langskwam. Ik verveelde me vaak te pletter en kon nooit meer leuk met haar uit eten of stappen. Dus uiteindelijk heb ik gezegd dat ik geen contact meer met haar wil zolang ze zo blijft.
dat jij jezelf dan een vriendin durft te noemen als je zo doet... dat je tegen haar zegt moeite te hebben met haar gedrag, daar kan ik inkomen maar op deze manier met mensen omgaan... ik denk dat die vriendin zonder jouw beter af is; de rest van je tekst heb ik al weinig interesse in eigenlijk.
zaterdag 4 oktober 2008 om 22:39
Sorry maar ik sluit me aan bij Annelinde... Je lijkt wel mijn ex-"beste vriendin"; zodra het even niet allemaal vanzelf ging met onze vriendschap omdat ze het allemaal niet gecombineerd kreeg in haar leven was het wat haar betreft gelijk afgelopen. En dan via email he, niet eens de guts hebben om zelf langs te komen. Kan er nog kwaad om worden, zo laf.
zaterdag 4 oktober 2008 om 22:44
Begrijp mij niet verkeerd, ik ken die meid al jaren. Maar zij lijdt aan schizofrenie. Met zulke personen valt niet te praten, op welke wijze je ze ook probeert te helpen. Ik heb uren met haar gepraat, maar het lijkt alsof ze het de volgende dag alweer was vergeten. Wanneer ik mij dan gebruikt voel (voor geld, drank, vervoer), dan zie ik die vriendschap niet meer zitten. Ik ben geen psychologe, ik ben een vriendin. Op een gegeven moment kun je praten wat je wil, maar een vriendschap is het dan niet meer. Dan leunde ze alleen nog op mij en ik had het ook zwaar. Ik heb duizendmaal gezegd dat ze professionele hulp moest zoeken en dat deed ze dan eenmaal en vervolgens kapte ze ermee. Genoeg is genoeg. Als zij advies wil, dan moet ze dat ook aannemen. Want ik had ook vaak genoeg problemen en dan belde ik haar. Maar luisteren ho maar. Het draaide altijd alleen maar om haar en haar wereldje. Dat is toch geen vriendschap?
zaterdag 4 oktober 2008 om 22:47
zaterdag 4 oktober 2008 om 22:49
Ik heb al vaker een vriendschap beëindigd, maar nu begin ik te twijfelen. Doen andere mensen dit ook? En ook net zo vaak als ik? Ik heb bijvoorbeeld een week terug een vriendin gezegd dat ik geen contact meer met haar wil. Zij heeft zelf duidelijk psychische problemen, maar kan of wil dit niet onder ogen zien. Ik kon het zelf niet meer aanhoren, normaal contact was met haar niet meer mogelijk. Ze zat heel vaak in zichzelf gekeerd als ik 'gezellig' even langskwam. Ik verveelde me vaak te pletter en kon nooit meer leuk met haar uit eten of stappen. Dus uiteindelijk heb ik gezegd dat ik geen contact meer met haar wil zolang ze zo blijft.
Brrr, met zulke zogenaamde vrienden heb je geen vijanden meer nodig. Moet je even lezen hoe vaak je 'ik' hebt neergezet. Gaat het nu om jou of niet?
Brrr, met zulke zogenaamde vrienden heb je geen vijanden meer nodig. Moet je even lezen hoe vaak je 'ik' hebt neergezet. Gaat het nu om jou of niet?
zaterdag 4 oktober 2008 om 22:51
Nou nou nou Annelinde, dat is ook niet bepaald aardig.
Ik heb in de loop van jaren ook wat vriendschappen beeindigd, en dat is ook normaal, denk ik. Als je jong bent weet je nog niet precies met welke types je bevriend kunt zijn en welke je beter kunt mijden, daar kom je vaak al doende achter. Dat is een stukje levenservaring die je opbouwt en waar je vaak door schande en schade achter komt.
Ik weet nu wat voor soort persoonlijkheden bij mij passen en zoek die alsware ook uit als vrienden, maar dat had ik vroeger niet altijd in de gaten. (Klink misschien allemaal wat vaag als ik dit zo zeg)
Ik vind zelf dat een vriendschap je geen negatieve energie moet kosten, je moet er juist energieker en vrolijker van terugkomen dan je er heen gaat (ook al worden er problemen besproken over van alles en nog wat, dat heeft er niks mee te maken: dan juist hoor je met een fijn gevoel weg te kunnen gaan, zo van: ik heb lekker mijn hart kunnen luchten/ik heb een luisterend oor kunnen bieden). Als iemand energie uit je zuigt, is de vriendschap niet goed. Een vriendschap hoort een aanvullig te zijn, geen last. Dit ligt in de persoonlijkheid van iemand en de klik die er tussen beide is.
Kortom, de ik denk dt je op zoek moet gaan naar vrienden die beter bij je passen, de relatie moet gelijkwaardig zijn, net zoals bij je partner en je hoort elkaar geen ongemakkelijk gevoel te geven oid. Je hebt het zelf al over die basis.
Ik weet niet of ik het zo duidelijk uit gelegd heb wat ik bedoel, Ik denk dat jij gewoon nog moet ontdekken met welke types jij goed op kan schieten.
Ik heb in de loop van jaren ook wat vriendschappen beeindigd, en dat is ook normaal, denk ik. Als je jong bent weet je nog niet precies met welke types je bevriend kunt zijn en welke je beter kunt mijden, daar kom je vaak al doende achter. Dat is een stukje levenservaring die je opbouwt en waar je vaak door schande en schade achter komt.
Ik weet nu wat voor soort persoonlijkheden bij mij passen en zoek die alsware ook uit als vrienden, maar dat had ik vroeger niet altijd in de gaten. (Klink misschien allemaal wat vaag als ik dit zo zeg)
Ik vind zelf dat een vriendschap je geen negatieve energie moet kosten, je moet er juist energieker en vrolijker van terugkomen dan je er heen gaat (ook al worden er problemen besproken over van alles en nog wat, dat heeft er niks mee te maken: dan juist hoor je met een fijn gevoel weg te kunnen gaan, zo van: ik heb lekker mijn hart kunnen luchten/ik heb een luisterend oor kunnen bieden). Als iemand energie uit je zuigt, is de vriendschap niet goed. Een vriendschap hoort een aanvullig te zijn, geen last. Dit ligt in de persoonlijkheid van iemand en de klik die er tussen beide is.
Kortom, de ik denk dt je op zoek moet gaan naar vrienden die beter bij je passen, de relatie moet gelijkwaardig zijn, net zoals bij je partner en je hoort elkaar geen ongemakkelijk gevoel te geven oid. Je hebt het zelf al over die basis.
Ik weet niet of ik het zo duidelijk uit gelegd heb wat ik bedoel, Ik denk dat jij gewoon nog moet ontdekken met welke types jij goed op kan schieten.
zaterdag 4 oktober 2008 om 22:51
zaterdag 4 oktober 2008 om 22:53
quote:Gaeta schreef op 04 oktober 2008 @ 22:49:
Ik heb al vaker een vriendschap beëindigd, maar nu begin ik te twijfelen. Doen andere mensen dit ook? En ook net zo vaak als ik? Ik heb bijvoorbeeld een week terug een vriendin gezegd dat ik geen contact meer met haar wil. Zij heeft zelf duidelijk psychische problemen, maar kan of wil dit niet onder ogen zien. Ik kon het zelf niet meer aanhoren, normaal contact was met haar niet meer mogelijk. Ze zat heel vaak in zichzelf gekeerd als ik 'gezellig' even langskwam. Ik verveelde me vaak te pletter en kon nooit meer leuk met haar uit eten of stappen. Dus uiteindelijk heb ik gezegd dat ik geen contact meer met haar wil zolang ze zo blijft.
Brrr, met zulke zogenaamde vrienden heb je geen vijanden meer nodig. Moet je even lezen hoe vaak je 'ik' hebt neergezet. Gaat het nu om jou of niet?Het is toch haar verhaal? Dus wat is dan het probleem?
Ik heb al vaker een vriendschap beëindigd, maar nu begin ik te twijfelen. Doen andere mensen dit ook? En ook net zo vaak als ik? Ik heb bijvoorbeeld een week terug een vriendin gezegd dat ik geen contact meer met haar wil. Zij heeft zelf duidelijk psychische problemen, maar kan of wil dit niet onder ogen zien. Ik kon het zelf niet meer aanhoren, normaal contact was met haar niet meer mogelijk. Ze zat heel vaak in zichzelf gekeerd als ik 'gezellig' even langskwam. Ik verveelde me vaak te pletter en kon nooit meer leuk met haar uit eten of stappen. Dus uiteindelijk heb ik gezegd dat ik geen contact meer met haar wil zolang ze zo blijft.
Brrr, met zulke zogenaamde vrienden heb je geen vijanden meer nodig. Moet je even lezen hoe vaak je 'ik' hebt neergezet. Gaat het nu om jou of niet?Het is toch haar verhaal? Dus wat is dan het probleem?
zaterdag 4 oktober 2008 om 22:53
quote:TheEmpress schreef op 04 oktober 2008 @ 22:51:
Nou nou nou Annelinde, dat is ook niet bepaald aardig.
Ik heb in de loop van jaren ook wat vriendschappen beeindigd, en dat is ook normaal, denk ik. Als je jong bent weet je nog niet precies met welke types je bevriend kunt zijn en welke je beter kunt mijden, daar kom je vaak al doende achter. Dat is een stukje levenservaring die je opbouwt en waar je vaak door schande en schade achter komt.
Ik weet nu wat voor soort persoonlijkheden bij mij passen en zoek die alsware ook uit als vrienden, maar dat had ik vroeger niet altijd in de gaten. (Klink misschien allemaal wat vaag als ik dit zo zeg)
Ik vind zelf dat een vriendschap je geen negatieve energie moet kosten, je moet er juist energieker en vrolijker van terugkomen dan je er heen gaat (ook al worden er problemen besproken over van alles en nog wat, dat heeft er niks mee te maken: dan juist hoor je met een fijn gevoel weg te kunnen gaan, zo van: ik heb lekker mijn hart kunnen luchten/ik heb een luisterend oor kunnen bieden). Als iemand energie uit je zuigt, is de vriendschap niet goed. Een vriendschap hoort een aanvullig te zijn, geen last. Dit ligt in de persoonlijkheid van iemand en de klik die er tussen beide is.
Kortom, de ik denk dt je op zoek moet gaan naar vrienden die beter bij je passen, de relatie moet gelijkwaardig zijn, net zoals bij je partner en je hoort elkaar geen ongemakkelijk gevoel te geven oid. Je hebt het zelf al over die basis.
Ik weet niet of ik het zo duidelijk uit gelegd heb wat ik bedoel, Ik denk dat jij gewoon nog moet ontdekken met welke types jij goed op kan schieten.Maar wel eerlijk.
Nou nou nou Annelinde, dat is ook niet bepaald aardig.
Ik heb in de loop van jaren ook wat vriendschappen beeindigd, en dat is ook normaal, denk ik. Als je jong bent weet je nog niet precies met welke types je bevriend kunt zijn en welke je beter kunt mijden, daar kom je vaak al doende achter. Dat is een stukje levenservaring die je opbouwt en waar je vaak door schande en schade achter komt.
Ik weet nu wat voor soort persoonlijkheden bij mij passen en zoek die alsware ook uit als vrienden, maar dat had ik vroeger niet altijd in de gaten. (Klink misschien allemaal wat vaag als ik dit zo zeg)
Ik vind zelf dat een vriendschap je geen negatieve energie moet kosten, je moet er juist energieker en vrolijker van terugkomen dan je er heen gaat (ook al worden er problemen besproken over van alles en nog wat, dat heeft er niks mee te maken: dan juist hoor je met een fijn gevoel weg te kunnen gaan, zo van: ik heb lekker mijn hart kunnen luchten/ik heb een luisterend oor kunnen bieden). Als iemand energie uit je zuigt, is de vriendschap niet goed. Een vriendschap hoort een aanvullig te zijn, geen last. Dit ligt in de persoonlijkheid van iemand en de klik die er tussen beide is.
Kortom, de ik denk dt je op zoek moet gaan naar vrienden die beter bij je passen, de relatie moet gelijkwaardig zijn, net zoals bij je partner en je hoort elkaar geen ongemakkelijk gevoel te geven oid. Je hebt het zelf al over die basis.
Ik weet niet of ik het zo duidelijk uit gelegd heb wat ik bedoel, Ik denk dat jij gewoon nog moet ontdekken met welke types jij goed op kan schieten.Maar wel eerlijk.
zaterdag 4 oktober 2008 om 22:56
quote:Llian schreef op 04 oktober 2008 @ 22:44:
Begrijp mij niet verkeerd, ik ken die meid al jaren. Maar zij lijdt aan schizofrenie. Met zulke personen valt niet te praten
Dat is echt onzin. Ook met mensen die lijden aan schizofrenie valt te praten. Je moet er soms wat meer moeite voor doen. Uit eigen ervaring kan ik je verzekeren dat extra moeite doen in deze wel degelijk de moeite is.
En verder? Joh, als jij vindt dat je goede redenen én het recht hebt om anderen de waarheid te zeggen en je relatie met hen te verbreken, prima toch? Wat is je probleem?
Begrijp mij niet verkeerd, ik ken die meid al jaren. Maar zij lijdt aan schizofrenie. Met zulke personen valt niet te praten
Dat is echt onzin. Ook met mensen die lijden aan schizofrenie valt te praten. Je moet er soms wat meer moeite voor doen. Uit eigen ervaring kan ik je verzekeren dat extra moeite doen in deze wel degelijk de moeite is.
En verder? Joh, als jij vindt dat je goede redenen én het recht hebt om anderen de waarheid te zeggen en je relatie met hen te verbreken, prima toch? Wat is je probleem?
zaterdag 4 oktober 2008 om 22:58
quote:Miss Moneypenny schreef op 04 oktober 2008 @ 22:49:Waarom praat je niet met je vrienden?Ik praat genoeg, maar zij willen ook niet altijd meer luisteren. Die twee mannen heb ik netjes afgewezen, maar zij waren gewoon op hun tenen getrapt. Toen ik de laatste man met uitgaan tegen kwam werd ik genegeerd. Dat vond ik juist erg onaardig. Ben ik dan alleen goed genoeg als je mij in bed kan krijgen? Wat vind je dan van hen? Moet ik dan alsnog proberen om daarmee vrienden te zijn? Voor mij hoeft het dan niet meer.
zaterdag 4 oktober 2008 om 23:00
Wat zijn we lekker snel met een oordeel/conclusie....
Ben het met Sensy eens dat TO het allemaal wat ongenuanceerd brengt. Zoals dat eerste voorbeeld van die vriendin met psychische problemen, maar na je uitleg kan ik me wel voorstellen dat je er op een gegeven moment klaar mee bent. En die andere voorbeelden kan ik ook wel inkomen.
Ik interpreteer je voorbeelden als vriendschappen die niet gelijkwaardig zijn.
Ik vraag me af of er ook zo snel geoordeeld zou worden als je de genoemde vriendschappen zou vervangen met ex partners. Want dan wordt het beëindigen van een relatie ivm ongelijkwaardigheid geloof ik wel algemeen geaccepteerd.
Ben het met Sensy eens dat TO het allemaal wat ongenuanceerd brengt. Zoals dat eerste voorbeeld van die vriendin met psychische problemen, maar na je uitleg kan ik me wel voorstellen dat je er op een gegeven moment klaar mee bent. En die andere voorbeelden kan ik ook wel inkomen.
Ik interpreteer je voorbeelden als vriendschappen die niet gelijkwaardig zijn.
Ik vraag me af of er ook zo snel geoordeeld zou worden als je de genoemde vriendschappen zou vervangen met ex partners. Want dan wordt het beëindigen van een relatie ivm ongelijkwaardigheid geloof ik wel algemeen geaccepteerd.
Die hormoonslavernij!!
zaterdag 4 oktober 2008 om 23:00
quote:Annelinde schreef op 04 oktober 2008 @ 22:35:
Misschien komt het door jouw manier van schrijven, maar je komt op mij over als een trut.In eerste instantie dacht ik beetje botte reactie, maar eigenlijk ben ik het helemaal met je eens, Annelinde. Zodra het niet gaat zoals jij wil, gooi je het bijltje erbij neer.... Je komt nogal dominant over in je openingspost 'It's my way, or no way'. Het is nu eenmaal geven en nemen in vriendschappen....
Misschien komt het door jouw manier van schrijven, maar je komt op mij over als een trut.In eerste instantie dacht ik beetje botte reactie, maar eigenlijk ben ik het helemaal met je eens, Annelinde. Zodra het niet gaat zoals jij wil, gooi je het bijltje erbij neer.... Je komt nogal dominant over in je openingspost 'It's my way, or no way'. Het is nu eenmaal geven en nemen in vriendschappen....
zaterdag 4 oktober 2008 om 23:08
quote:wuiles schreef op 04 oktober 2008 @ 22:56:
Ook met mensen die lijden aan schizofrenie valt te praten. Je moet er soms wat meer moeite voor doen. Uit eigen ervaring kan ik je verzekeren dat extra moeite doen in deze wel degelijk de moeite is.
Ik heb moeite gedaan, geloof mij. Ik ben echt geen persoon die zomaar iemand laat stikken wanneer zij problemen hebben. Bij mij kun je altijd terecht met alles, maar wanneer ik problemen heb wil ik ook bij mijn vrienden terecht kunnen. Maar bij haar gaat dat niet. En wanneer iemand niet luistert, dan kun je toch praten tot je een ons weegt?
Ik heb het ook met een andere vriendin erover gehad en zij heeft hetzelfde probleem met deze meid. Wij zijn samen naar een psycholoog geweest om te bespreken hoe we met haar moeten omgaan en hoe we haar kunnen helpen. De psycholoog raadde ons alsnog aan om haar naar een professioneel iemand door te sturen, aangezien je als vriendin dit soms niet meer aan kunt. Het is heel moeilijk en keihard om te zeggen dat iemand professionele hulp nodig heeft. Dat zeg je niet zomaar. Maar soms is het echt nodig. Sowieso zei de psycholoog ook dat je niet met haar mee moest praten, maar dan moet je alles aanhoren en je weet zelf dat het niet waar is. Continu moet je dan proberen haar uit te leggen dat het niet waar is. Maar wanneer dat iemands waarheid is, hoe pak je dat aan? En zo ging elk gesprek met haar. Je kon niet meer 'normaal' met haar kletsen over alledaagse dingen. Hoe ver moet je dan gaan?
Ook met mensen die lijden aan schizofrenie valt te praten. Je moet er soms wat meer moeite voor doen. Uit eigen ervaring kan ik je verzekeren dat extra moeite doen in deze wel degelijk de moeite is.
Ik heb moeite gedaan, geloof mij. Ik ben echt geen persoon die zomaar iemand laat stikken wanneer zij problemen hebben. Bij mij kun je altijd terecht met alles, maar wanneer ik problemen heb wil ik ook bij mijn vrienden terecht kunnen. Maar bij haar gaat dat niet. En wanneer iemand niet luistert, dan kun je toch praten tot je een ons weegt?
Ik heb het ook met een andere vriendin erover gehad en zij heeft hetzelfde probleem met deze meid. Wij zijn samen naar een psycholoog geweest om te bespreken hoe we met haar moeten omgaan en hoe we haar kunnen helpen. De psycholoog raadde ons alsnog aan om haar naar een professioneel iemand door te sturen, aangezien je als vriendin dit soms niet meer aan kunt. Het is heel moeilijk en keihard om te zeggen dat iemand professionele hulp nodig heeft. Dat zeg je niet zomaar. Maar soms is het echt nodig. Sowieso zei de psycholoog ook dat je niet met haar mee moest praten, maar dan moet je alles aanhoren en je weet zelf dat het niet waar is. Continu moet je dan proberen haar uit te leggen dat het niet waar is. Maar wanneer dat iemands waarheid is, hoe pak je dat aan? En zo ging elk gesprek met haar. Je kon niet meer 'normaal' met haar kletsen over alledaagse dingen. Hoe ver moet je dan gaan?
