Ik voel me in de zeik genomen..

OK mijn laatste topic hierover.

Een tijd geleden heb ik een topic gemaakt over mijn ex die contact zocht. De desbetreffende ex en ik hadden elkaar 2,5 jaar niet gesproken. en 3 jaar niet gezien (real life)
Ik heb deze jongen nooit vergeten. En altijd nog een soort van in de gaten gehouden. (zover dat ging)

Hij had een psychose gehad zat in opname toen hij contact zocht 6 maanden geleden.
We hebben de afgelopen maanden veel gebeld. Ik wachtte steeds tot hij belde zodat ik mezelf niet kon verliezen en door kon slaan. Op zich hielp dat wel aangezien hij meestal wel frequent belde en volgens een bepaald patroon. soms week het iets af dan merkte ik wel wat paniek aan mezelf. Aangezien hij zich zwak voelde en weinig te doen had tijdens herstel denk ik dat dat een van de redenen is hij mij wel een leuke bezigheid vond.


In die maanden heeft hij veel verschillende dingen gezegd over wat ie wilde met zijn leven trouwen/kinderen blabla. (schijnt bij zon psychose te horen je van hak naar tak gaat tijdens herstel ) Voor mij was dit emotioneel wel zwaar omdat ik elk woord wat hij zei serieus nam. Maar goed hij was redelijk afhankelijk naar me dus ik heb me er doorheen weten te slepen.

Alleen sinds vorige maand is er een ommekeer. Hij belt minder. Nu blijkt dat hij verslaafd is aan FIFA20 spelen. op eind is met het herstel (hij mag er weg is even wachten op het vinden van een woning), en wellicht meer prikkels nodig heeft. Nou prima maar toch vind ik het jammer dat het van paar keer per week bellen tot bijna elke dag. naar amper bellen gaat. (1 keer per week) echter kan ik ook zijn FB zien en zie hem dan bijv wel actief meiden hun profielfoto liken die ze net uploaden. Waardoor ik helaas een keer uit mijn slof ben gegaan en hem uitgescholden heb. Helaas is de machtsverhouding toen een soort van omgedraaid en voel ik me nu meer de gene die contact zoekt.

Nu is hij op vakantie, en ipv dat hij mij belt of een bericht stuurt hoor ik niets van ''hey ben aangekomen tis leuk hier'' nee helemaal niets..... wel zie ik hem meiden liken op fb op vakantie dus dan denk ik als je dat meer prioriteit vind hebben dan de meid die jou maanden lang gesteund heeft tijdens je opname tijd ff iets te laten weten van hoe et is. Dat vind ik zeer teleurstellend.

BTW ik weet dat dat stalken heel slecht is wat ik doe en de manier van afmeten.

Vervolgens heb ik hem zelf wat gestuurd en hier reageerde hier op met normale antwoorden. helaas kon ik het niet laten om sneer te zetten en ik zei ''je laat weinig horen wel''
dit las hij en negeerde hij waarop ik expres zei ''je wil geen contact meer?''

Waarop hij chaggerijnig zei: Ik ben op vakantie

Vervolgens zei ik ''ja niet per se nu maar de afgelopen tijd. je zegt nooit wat liefs''
Dat negeert hij ook.

Kijk ik weet dat het kansloos is dat ik zoveel waarde hecht aan contact terwijl ik hem jaren niet gezien heb en gedraag ik me of het 2 maanden geleden is. Maar ik voel me toch van soort bedonderd. Alsof ik alleen goed was om hem te laten herstellen en nu hij bijna uit opname is en nog even een vakantietje pakt etc. Ik ineens naar de achtergrond gesmeten wordt. Dat vind ik gewoon tegenvallen. Anderzijds was ik de gene die niet wilde afspreken. ( angststoornis etc) Dus kan ik ook niet hem gaan claimen.

Enerzijds zou ik het contact zo graag platonisch houden en af en toe elkaar wat laten horen. Anderzijds ga ik er weer zoveel harder in dan hij en is hij een egoïstische klootzak.
Wellicht wordt dit gedrag van hem alleen maar ergens als hij volledig stopt met medicijnen.

Ik vind het zoo jammer dat het nu toch weer zo eindigd ik denk dat ik hoop had dat hij zich altijd afhankelijk (qua frequent contact) naar me op zou stellen. Maar nu blijkt het dus alweer zo klote te gaan dat ik me gebruikt voel voor zijn zwakke periode.

Ik vind dit ook onjuiste moment om contact af te breken aangezien ik hem nu gesteund heb en nu gaat het beter met hem en slechter met mij en nu moet ik dan afstand doen... Qua ego voel ik me dus ook slecht.

En ik heb me ook echt ontzettend laten kennen want sta weer als een puppy te kwispelen voor zijn aandacht terwijl hij me afwijst. Andersom stond ik afgelopen maanden altijd voor hem klaar. (online gezien dan wel afspraakje durfde ik nog niet aan )

Verder spelen er nog andere dingen die me stress opleveren in mijn leven waardoor ik extra vatbaar ben voor zijn gedrag.

Ik weet dat ik het hem ook moet gunnen om zijn leven op te bouwen. Maar toch voel ik me weer zo verdomd triest en heb ik het idee ik me laten kennen heb. Ook ben ik idd nog jaloers. Vandaar ik die facebook acties ''afmeet''

Sorry ik klink misschien wat verward maar voel me ontzettend uitgebrand qua emoties door de hele situatie. Wat kan ik nu het beste doen? En snappen jullie mijn gevoel of loop ik te dramatiseren.

Het heeft ook zon openeind, waarin hij weer de macht heeft en ik de kansloze ben. Terwijl ik hem door deze tijd heb proberen heen te slepen. Nu zit ik weer in de afwachtende positie terwijl hij verder leeft...…..

S-Meds schreef: ↑

23-10-2019 20:30

nee het zit niet in hem, het is jouw stoornis daar mag je hem niet verantwoordelijk voor houden. Jij hebt een probleem en jij weigert daar hulp voor te zoeken. Daarmee val je hem, een zieke jongen, ook nog lastig. Egocentrisch gedrag is dat en nul zelfinzicht

Ik geef toe dat ik in die positie ook egoïstisch word. Maar geloof me dat hij dat ook van nature is. Daardoor gedraag ik me zo.


Klopt dat ik mezelf zo martel met een minder goede man is volledig aan mezelf. Zegt veel over dat ik erg zwak ben en mentaal niet gezond in elkaar steek.

S-Meds schreef: ↑

23-10-2019 20:34

nee je bent egoistisch, alles staat in het teken van jou, jij kan niet accepteren dat die psychoot je niet wil.

ja vraag me wel af waarom hij me niet wil of mijn waarde niet in ziet. dat zit me idd ook dwars.

blijfgewoonbianca schreef: ↑

23-10-2019 20:39

Welke waarde ? Je bent zelf hartstikke labiel.

de manier dat ik hem wil, zou ik willen dat hij mij wil. de zelfde passie en aandacht.

De waarde van dat er erkend wordt dat ik een leuk, en knap meidje ben.

Nu voel ik me gewoon niet echt wat waard als ik hem op fb meiden zie liken en mij niets laat horen.

S-Meds schreef: ↑

23-10-2019 20:43

heb je je wel eens afgevraagd wat jouw ex heeft aan iemand die zo extreem reageert, de deur niet uitdurft, geen hulp vraagt, steeds in herhaling valt, alleen maar bezig is met haar zelf en geld verdient met cammen? waarom denk je dat je op dit moment een aantrekkelijke partner bent?

Ja heel soms denk ik val wil je nu serieus iets claimen terwijl je zelf niet eens weg kan geven door al die angsten. Ik weet dat ik mezelf ook moeilijk kan openstellen door die angststoornis.

Anderzijds is dat ook manier van de boel te neutraliseren en zijn afwijzing goed te praten. Want ik weet ook best dat al zou ik afspreken hij me nog steeds zou bedonderen met niet monogaam zijn,. en me niet de aandacht zou geven die ik verwacht.

maar eerlijk gezegd denk ik dat hij mij niet eens een ideaal slachtoffer zou vinden als ik wel heel erg stabiel was. dan zou hij wel een tienermeisje zoeken die lekker labiel is. dat macht uitoefenen vond hij vroeger althans erg leuk. tegenwoordig geen idee.


En ook andersom hoor als hij nu echt zo ideaal was, lief en mij alle aandacht en bevestiging gaf zou ik het dan interessant hebben gevonden van begin af aan? nee denk het niet hoor.

Het is zeg maar een soort wisselwerking. Wij wij beiden ons aandeel in hebben alleen ik vind wel dat ik harder lijd door ''hem'' (door mij in dit contact)

El4ra schreef: ↑

23-10-2019 20:47

Kan het zijn dat je een leegte voelt bij jezelf en dat je die dacht te kunnen opvullen met iemand met nog meer problemen?
En kan het zijn dat diegene met nog meer problemen ( die knul bijv.) dat op een zeker moment goed kon gebruiken en nu je als een last ziet omdat hij zijn leven weer redelijk op de rail heeft?
m.a.w. jullie kwamen elkaar op een zeker moment goed uit maar dat is veranderd en nu voel je die leegte weer en voel je je ondankbaar aan de kant geschoven.
Die knul moet je nu zien als bijzaak, niet belangrijk meer want daar valt voor jou niets meer te winnen. Waar wel wat te winnen valt is kijken waar die leegte bij jou vandaan komt en dat helen ( zonder probleemgevallen aan te trekken ).

Ja die obsessies zijn sowieso ontstaan uit extreme leegte ja. Ik voel me leeg. En ik denk dat hij de enige is die dat kan opvullen met die bevestiging en aandacht.

Ook de angst dat hij idd mij niet nodig heeft en gelukkiger word dan ik komt er bij te kijken ( terwijl ik juist van nature toaal geen afgunstig type ben maar denk dat ik die denkwijze heb omdat ik in zijn geval weet dat hoe zwakker hij is hoe meer hij me nodig heeft of ''wil'' )_

als hij me net zo zou behandelen als hij zich lekker en goed voelt dan zou ik die angst niet hebben., Dus heeft niet met misgunnen te maken want dat zit normaalgesproken ook niet in me karakter maar vooral de angst dat ik overbodig wordt en geen waarde heb. En hij knappere en leukere meisjes dan mij krijgt.

S-Meds schreef: ↑

23-10-2019 20:43

heb je je wel eens afgevraagd wat jouw ex heeft aan iemand die zo extreem reageert, de deur niet uitdurft, geen hulp vraagt, steeds in herhaling valt, alleen maar bezig is met haar zelf en geld verdient met cammen? waarom denk je dat je op dit moment een aantrekkelijke partner bent?

Ik gaf hem wel veel aandacht en seks en liet hem belangrijk voelen, Verder voel ik me vaak genoeg lelijk en niets waard. Dus dat voel ik meer als hij me afwijst hij zal me wel lelijk en triest vinden.

uiterlijke obsessie is er namelijk ook nog.

yette schreef: ↑

23-10-2019 20:55

Waarom heb je die erkenning van hem nodig?

Verzin eens iets dat je morgen kan doen zodat je 's avonds trots op jezelf kan zijn. Daar heb je hem niet voor nodig. Ga bijvoorbeeld een flink stuk wandelen, een achterstallig klusje doen, schrijf een gedicht, zet wat rommel op 'gratis af te halen' of maak een afspraak met een psycholoog.

En dan geef je jezelf 's avonds een schouderklopje en een mok chocolademelk met slagroom, want dat heb je maar mooi gedaan. Of je beloont jezelf met een internetloos avondje en een feel-good film. Of beide.

Nogmaals, je hebt hem niet nodig om jezelf wat waard te vinden.

Dat weet ik niet dat is zo gegroeid in de loop der tijd hij wist altijd precies de dingen in me triggeren die me het meest dwars zitten in dit leven. Hij maakte me het onzekerst en labielst. Dus wellicht een uitdaging of zo? Dat ik het idee heb als ik dit weet te overwinnen ik de leegte in mezelf heb opgevuld.

S-Meds schreef: ↑

23-10-2019 20:58

hij heeft je niet nodig
hij wil je niet

Toen ik iets meer dan 5 weken geleden was uitgelogd op skype zonder dat ik het wist. 2 dagen lang was ik een beetje treurig aangezien ik dacht van hij belt niet. Vervolgens krijg ik een telefoontje via fb Messenger en zei hij in paniek '' ik dacht dat je me geblokt had''

vervolgens meld ik me aan op skype en zie een hele lijst aan gemiste oproepen van hem en paar berichten met vraagtekens. Alleen dat was net de tijd ik me nog kon beheersen. nu heeft hij meer macht dus minder investering nodig. of gewoon afgeknapt. maar lijkt me sterk want dit is precies hoe ik me vroeger ook gedroeg.

en sommige mannen willen je soms pas als je afstand doet natuurlijk of laat zien dat je emotioneel onafhankelijk bent.

maar misschien is dat dan ook nep ''willen''

en zo was hij vroeger. is geen garantie voor nu.

S-Meds schreef: ↑

23-10-2019 21:08

je kan ook niet echt met jou een gesprek voeren he? je houdt gewoon een monoloog en als ik iets vraag zie je dat gewoon als aanleiding om je eigen verhaal neer te zetten.

omdat ik dat niet helemaal vind kloppen, niet wil en niet nodig althans.


hij zocht zelf contact etc. en hij zegt nu ook niet ja we verbreken het contact wel.


vroeger liet hij pas wanhopigheid zien als ik daadkrachtig liet zien dat ik hem ook niet wilde en dat ik wel zonder hem ging leven.

(nu wellicht niet meer of in mindere maten omdat ik dus niet afspreek ben ik niet een mega toevoeging)

ik voer geen monoloog maar ik vind dat niet helemaal kloppen.