Relaties
alle pijlers
Ik weet niet hoe ik nu verder moet..
maandag 5 januari 2009 om 11:33
Hallo,
Ik heb 2 jr een relatie.
Een tijd geleden zat onze relatie echt in een dip.
Na veel praten, ruzie's, tranen zijn we er toch uitgekomen.
Hij wilde me niet kwijt, ik hem niet.
Tijdens de ruzie's zijn er echter wel veel nare dingen gezegt vanaf zijn kant, hij heeft me heel erg veel pijn gedaan en heeft me ook uitgescholden. Ik was erg onzeker door al die ruzie's.
Dit hebben we dus allemaal besproken en hij heeft echt naar me geluisterd.
Nu gaat het alweer een tijdje een stuk beter.. maar nu zit ik met het volgende..
Al sinds het begin van onze relatie heb ik het gevoel dat er iets is wat ik niet weet. Hij zegt me dat ik hem volledig kan vertrouwen en ik heb nooit iets gevonden/gezien/gehoord waardoor ik zou moeten twijfelen. Maar ik heb een onderbuik gevoel en ik zit daar best wel mee, hier wordt ik ook iets onzeker van.
Ik ben van mening dat je je intuïtie niet moet negeren maar je moet wel reëel zijn.. daarom vroeg ik me af wat ik hiermee moet doen..
Verder is mijn seksuele lust bij hem verdwenen.
Ik ben qua seks spontaan, hou van experimenteren etc.
Maar seks met hem voelt niet.. alsof we één zijn.
Ik hem seks met hem maar daar is alles mee gezegt.
Ook in het dagelijkse leven is hij anders qua lichamelijk contact en flirten/uitdagen enzo. Dit mis ik best wel.
Ook hierbij vroeg ik me af wat ik ermee moet doen..
Heb wel veel met hem gesproken over ons seksleven, hij vind het niet prettig om te horen dat ik het niet zo super vind en omdat hij me niet echt kan verwennen ben ik ook minder spontaan geworden qua seks omdat t voor mij niet zo hoeft.
Ik mis het contact, het intieme..
Ik mis het knusse, het vertrouwen en dat ik mezelf kan zijn.. helemaal.. Nu het beter gaat kan ik beter mezelf zijn maar het is ook een kwestie van wennen misschien.
Ik ben echt een romanticus en hij is meer nuchter, dit mis ik best wel. Na alle ruzie's is er best een groot gat ontstaan.
Misschien heeft het tijd nodig om weer naar elkaar toe te groeien maar ik weet niet of dit lukt en wat ik kan doen om gevoelsmatig weer dichterbij te komen.. als bepaalde gevoelens voor hem minder zijn geworden..
We wonen niet samen, we hebben een lange afstands relatie.
Ik zie hem dus alleen in het weekend.
Ik heb 2 jr een relatie.
Een tijd geleden zat onze relatie echt in een dip.
Na veel praten, ruzie's, tranen zijn we er toch uitgekomen.
Hij wilde me niet kwijt, ik hem niet.
Tijdens de ruzie's zijn er echter wel veel nare dingen gezegt vanaf zijn kant, hij heeft me heel erg veel pijn gedaan en heeft me ook uitgescholden. Ik was erg onzeker door al die ruzie's.
Dit hebben we dus allemaal besproken en hij heeft echt naar me geluisterd.
Nu gaat het alweer een tijdje een stuk beter.. maar nu zit ik met het volgende..
Al sinds het begin van onze relatie heb ik het gevoel dat er iets is wat ik niet weet. Hij zegt me dat ik hem volledig kan vertrouwen en ik heb nooit iets gevonden/gezien/gehoord waardoor ik zou moeten twijfelen. Maar ik heb een onderbuik gevoel en ik zit daar best wel mee, hier wordt ik ook iets onzeker van.
Ik ben van mening dat je je intuïtie niet moet negeren maar je moet wel reëel zijn.. daarom vroeg ik me af wat ik hiermee moet doen..
Verder is mijn seksuele lust bij hem verdwenen.
Ik ben qua seks spontaan, hou van experimenteren etc.
Maar seks met hem voelt niet.. alsof we één zijn.
Ik hem seks met hem maar daar is alles mee gezegt.
Ook in het dagelijkse leven is hij anders qua lichamelijk contact en flirten/uitdagen enzo. Dit mis ik best wel.
Ook hierbij vroeg ik me af wat ik ermee moet doen..
Heb wel veel met hem gesproken over ons seksleven, hij vind het niet prettig om te horen dat ik het niet zo super vind en omdat hij me niet echt kan verwennen ben ik ook minder spontaan geworden qua seks omdat t voor mij niet zo hoeft.
Ik mis het contact, het intieme..
Ik mis het knusse, het vertrouwen en dat ik mezelf kan zijn.. helemaal.. Nu het beter gaat kan ik beter mezelf zijn maar het is ook een kwestie van wennen misschien.
Ik ben echt een romanticus en hij is meer nuchter, dit mis ik best wel. Na alle ruzie's is er best een groot gat ontstaan.
Misschien heeft het tijd nodig om weer naar elkaar toe te groeien maar ik weet niet of dit lukt en wat ik kan doen om gevoelsmatig weer dichterbij te komen.. als bepaalde gevoelens voor hem minder zijn geworden..
We wonen niet samen, we hebben een lange afstands relatie.
Ik zie hem dus alleen in het weekend.
maandag 5 januari 2009 om 11:45
Dat weet ik dus niet.. door de ruzie's en drama ben ik me daar op gaan concentreren, ik wilde dat het weer goed kwam.
Nu is het dus goed en rustig en nu zien we "elkaar" weer ipv diegene waarop we kwaad waren zegmaar.
Nu is het dus rustig en nu is er een last van mn schouders gevallen, het voelt alleen zo leeg.
Ik ben altijd bang geweest voor het "is dit het?" gevoel.
Omdat hij best gemoedelijk is, als er geen ruzie is, je kunt wat met elkaar praten, je doet je ding en je hebt zo af en toe seks is het voor hem wel oké.
Ik heb meer uitdaging nodig, iemand die me uitdaagd en die het beste uit me haalt en ik heb die pieken nodig..
Ik heb meer nodig, maar soms vraag ik me af of ik niet teveel wil en teveel vraag, en waarom doe ik het dan zelf niet (meer)?
Ik wil weer spontane dingen doen, hem spontaan verwennen en al die dingen doen wat ik zo leuk vind.
Het komt er alleen niet meer uit, ik vind het soms zo saai.
Terwijl ik zelf ook niets meer onderneem.. omdat ik die behoefte qua seks niet meer heb omdat die keren dat we seks hebben gehad ik het niet super prettig vond.. en ik voelde me niet samen.
Ik wil het wel oplossen met hem.. maar ik weet niet hoe..
en hoe krijg ik weer behoefte om die dingen te doen..
want ik wil het wel, ik mis het.
Of zijn deze gevoelens een teken dat het niet meer goedkomt..?
Nu is het dus goed en rustig en nu zien we "elkaar" weer ipv diegene waarop we kwaad waren zegmaar.
Nu is het dus rustig en nu is er een last van mn schouders gevallen, het voelt alleen zo leeg.
Ik ben altijd bang geweest voor het "is dit het?" gevoel.
Omdat hij best gemoedelijk is, als er geen ruzie is, je kunt wat met elkaar praten, je doet je ding en je hebt zo af en toe seks is het voor hem wel oké.
Ik heb meer uitdaging nodig, iemand die me uitdaagd en die het beste uit me haalt en ik heb die pieken nodig..
Ik heb meer nodig, maar soms vraag ik me af of ik niet teveel wil en teveel vraag, en waarom doe ik het dan zelf niet (meer)?
Ik wil weer spontane dingen doen, hem spontaan verwennen en al die dingen doen wat ik zo leuk vind.
Het komt er alleen niet meer uit, ik vind het soms zo saai.
Terwijl ik zelf ook niets meer onderneem.. omdat ik die behoefte qua seks niet meer heb omdat die keren dat we seks hebben gehad ik het niet super prettig vond.. en ik voelde me niet samen.
Ik wil het wel oplossen met hem.. maar ik weet niet hoe..
en hoe krijg ik weer behoefte om die dingen te doen..
want ik wil het wel, ik mis het.
Of zijn deze gevoelens een teken dat het niet meer goedkomt..?
maandag 5 januari 2009 om 11:47
quote:marie_liselotte1981 schreef op 05 januari 2009 @ 11:43:
En wat nu als jouw liefde voor hem gewoon niet meer is?
Weet hij van je twijfels?
Waarom heb je het nog niet uitgemaakt?
Ja ik begin nu dus ook te twijfelen of er nog wel liefde is...
Aan de andere kant vind ik hem nog wel erg leuk en ik wil m ook niet missen, het is zo dubbel.
Ja hij weet van mijn twijfels en hij doet erg zijn best om naar me te luisteren en dat soort dingen.
Waarom ik het nog niet heb uitgemaakt.. omdat ik hem niet kwijt wil.
Het gevoel dat er zo'n gat tussen ons is doet me pijn, en ik wil het repareren.
De vraag is alleen of dat nog kan en hoe..
En wat nu als jouw liefde voor hem gewoon niet meer is?
Weet hij van je twijfels?
Waarom heb je het nog niet uitgemaakt?
Ja ik begin nu dus ook te twijfelen of er nog wel liefde is...
Aan de andere kant vind ik hem nog wel erg leuk en ik wil m ook niet missen, het is zo dubbel.
Ja hij weet van mijn twijfels en hij doet erg zijn best om naar me te luisteren en dat soort dingen.
Waarom ik het nog niet heb uitgemaakt.. omdat ik hem niet kwijt wil.
Het gevoel dat er zo'n gat tussen ons is doet me pijn, en ik wil het repareren.
De vraag is alleen of dat nog kan en hoe..
maandag 5 januari 2009 om 11:52
Heel veel dingen die je schrijft (onderbuikgevoel, niet vertrouwen, sex die niet voelt als één zijn, daardoor geen zin, goed praten maar gevoelsmatig toch blijvende afstand) herken ik van mijn vorige relatie van 7 jr, die ik in maart uitgemaakt heb.
Ik heb daarvan nu geleerd dat ik veel te lang ben blijven hangen in iets wat eigenlijk niet goed voelde.
Waarom wil je hem eigenlijk niet kwijt? Echt om hem? Is hij echt de persoon die jou gelukkig maakt en kan maken? Of meer omdat jullie nu zoveel delen, gewend zijn aan elkaar, het eng is om weer alleen te zijn? (en dan moet je heeeeel eerlijk zijn tegen jezelf)
Ik heb daarvan nu geleerd dat ik veel te lang ben blijven hangen in iets wat eigenlijk niet goed voelde.
Waarom wil je hem eigenlijk niet kwijt? Echt om hem? Is hij echt de persoon die jou gelukkig maakt en kan maken? Of meer omdat jullie nu zoveel delen, gewend zijn aan elkaar, het eng is om weer alleen te zijn? (en dan moet je heeeeel eerlijk zijn tegen jezelf)
maandag 5 januari 2009 om 11:56
quote:marie_liselotte1981 schreef op 05 januari 2009 @ 11:51:
Hoe lang zit je hier eigenlijk al mee?
Pfff ... sinds augustus ongeveer.
We hadden veel ruzie's en discussies, ik voelde me niet gewaardeerd en het gat werd steeds groter. Toch heb ik mijn best gedaan om het goed te krijgen en uiteindelijk zitten we meer op 1 lijn en voel ik me gehoord.
Door alles ben ik mijn eigen gevoel wat uit het oog verloren zegmaar..
Hoe lang zit je hier eigenlijk al mee?
Pfff ... sinds augustus ongeveer.
We hadden veel ruzie's en discussies, ik voelde me niet gewaardeerd en het gat werd steeds groter. Toch heb ik mijn best gedaan om het goed te krijgen en uiteindelijk zitten we meer op 1 lijn en voel ik me gehoord.
Door alles ben ik mijn eigen gevoel wat uit het oog verloren zegmaar..
maandag 5 januari 2009 om 11:59
Het is natuurlijk ook niet eerlijk voor hem..kort door de bocht gezegd, houd jij hem aan het lijntje. Daarnaast, een dipje is prima maar zulke twijfels hebben na een relatief korte tijd..jullie moeten nog minstens 40 jaar met elkaar door..
Het is niets om je voor te schamen, je hebt het geprobeerd en nu wil je er (misschien) mee stoppen. Dat is pijnlijk maar niet zo pijnlijk als nog jaren zo doormodderen..
Het is niets om je voor te schamen, je hebt het geprobeerd en nu wil je er (misschien) mee stoppen. Dat is pijnlijk maar niet zo pijnlijk als nog jaren zo doormodderen..
maandag 5 januari 2009 om 11:59
quote:Mozzarella schreef op 05 januari 2009 @ 11:52:
Heel veel dingen die je schrijft (onderbuikgevoel, niet vertrouwen, sex die niet voelt als één zijn, daardoor geen zin, goed praten maar gevoelsmatig toch blijvende afstand) herken ik van mijn vorige relatie van 7 jr, die ik in maart uitgemaakt heb.
Ik heb daarvan nu geleerd dat ik veel te lang ben blijven hangen in iets wat eigenlijk niet goed voelde.
Waarom wil je hem eigenlijk niet kwijt? Echt om hem? Is hij echt de persoon die jou gelukkig maakt en kan maken? Of meer omdat jullie nu zoveel delen, gewend zijn aan elkaar, het eng is om weer alleen te zijn? (en dan moet je heeeeel eerlijk zijn tegen jezelf)
Misschien ook wel omdat ik gewend aan hem ben geraakt..
Ik ben mezelf niet meer en ik mis mezelf. En ik mis hem ook zoals hij altijd voor me was (voor de dip) en nu is het weer wat zoals vroeger en nu voelt het alsof er echt een gat zit tussen ons.
Ik mis het intieme zo
het gevoelsmatige intieme, ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen.
Als hij me aanraakt voelt het gewoon niet zo prettig, dan draai ik het liefste om zegmaar (de seksuele aanrakingen)
Ik weet niet of hij diegene is voor mij.. maar ik had altijd gedacht van wel, en ik wil het ook wel.
Er zijn alleen dingen die niet prettig zijn.. en misschien valt het wel niet te repareren maar soms wil je het zo graag.
Heel veel dingen die je schrijft (onderbuikgevoel, niet vertrouwen, sex die niet voelt als één zijn, daardoor geen zin, goed praten maar gevoelsmatig toch blijvende afstand) herken ik van mijn vorige relatie van 7 jr, die ik in maart uitgemaakt heb.
Ik heb daarvan nu geleerd dat ik veel te lang ben blijven hangen in iets wat eigenlijk niet goed voelde.
Waarom wil je hem eigenlijk niet kwijt? Echt om hem? Is hij echt de persoon die jou gelukkig maakt en kan maken? Of meer omdat jullie nu zoveel delen, gewend zijn aan elkaar, het eng is om weer alleen te zijn? (en dan moet je heeeeel eerlijk zijn tegen jezelf)
Misschien ook wel omdat ik gewend aan hem ben geraakt..
Ik ben mezelf niet meer en ik mis mezelf. En ik mis hem ook zoals hij altijd voor me was (voor de dip) en nu is het weer wat zoals vroeger en nu voelt het alsof er echt een gat zit tussen ons.
Ik mis het intieme zo
het gevoelsmatige intieme, ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen. Als hij me aanraakt voelt het gewoon niet zo prettig, dan draai ik het liefste om zegmaar (de seksuele aanrakingen)
Ik weet niet of hij diegene is voor mij.. maar ik had altijd gedacht van wel, en ik wil het ook wel.
Er zijn alleen dingen die niet prettig zijn.. en misschien valt het wel niet te repareren maar soms wil je het zo graag.
maandag 5 januari 2009 om 12:02
Nog even een aanvulling:
Wil je niet te graag dat het goedkomt? Dat je het als een doel ziet om het op te lossen, het te laten werken. Omdat het anders 'mislukt' is, al die moeite die je erin hebt gestoken voor niks? Maar dat het eigenlijk niet zozeer om hem gaat?
En qua seks: ik dacht op een gegeven moment zelfs dat het aan mijn pil/stress etc lag dat ik gewoon nooit meer zin had. Maar heb net een korte relatie met iemand gehad en de spetters vlogen eraf in bed! Wist niet dat ik zo'n geil ding was, en dat seks zo lekker en leuk kon zijn (die relatie heb ik nu ook uitgemaakt helaas, maar da's een heel ander verhaal, aan de seks lag het iig niet)
Wil je niet te graag dat het goedkomt? Dat je het als een doel ziet om het op te lossen, het te laten werken. Omdat het anders 'mislukt' is, al die moeite die je erin hebt gestoken voor niks? Maar dat het eigenlijk niet zozeer om hem gaat?
En qua seks: ik dacht op een gegeven moment zelfs dat het aan mijn pil/stress etc lag dat ik gewoon nooit meer zin had. Maar heb net een korte relatie met iemand gehad en de spetters vlogen eraf in bed! Wist niet dat ik zo'n geil ding was, en dat seks zo lekker en leuk kon zijn (die relatie heb ik nu ook uitgemaakt helaas, maar da's een heel ander verhaal, aan de seks lag het iig niet)
maandag 5 januari 2009 om 12:02
quote:marie_liselotte1981 schreef op 05 januari 2009 @ 11:59:
Het is natuurlijk ook niet eerlijk voor hem..kort door de bocht gezegd, houd jij hem aan het lijntje. Daarnaast, een dipje is prima maar zulke twijfels hebben na een relatief korte tijd..jullie moeten nog minstens 40 jaar met elkaar door..
Het is niets om je voor te schamen, je hebt het geprobeerd en nu wil je er (misschien) mee stoppen. Dat is pijnlijk maar niet zo pijnlijk als nog jaren zo doormodderen..
Nee ik denk ook aan hem, ik voel me ook schuldig en ik ben eerlijk over mijn gevoelens. Ik zou ook nooit tegen hem willen liegen. Hij vind het ook moeilijk maar hij wil voor 100% voor me gaan en hij wil er voor me zijn enzo. En ik wil dat ook voor hem, ergens. Maar ik weet niet hoe ik mijn gevoel weer op orde krijg.. en of 't gewoon tijd nodig heeft.
Daar heb je gelijk in, daar ben ik ook bang voor, dat het dus zo blijft en dat hij niet alles krijgt wat hij verdiend..en andersom.
Dat zou ik hem niet willen aandoen..maar wil hem ook niet kwijt.
Het is natuurlijk ook niet eerlijk voor hem..kort door de bocht gezegd, houd jij hem aan het lijntje. Daarnaast, een dipje is prima maar zulke twijfels hebben na een relatief korte tijd..jullie moeten nog minstens 40 jaar met elkaar door..
Het is niets om je voor te schamen, je hebt het geprobeerd en nu wil je er (misschien) mee stoppen. Dat is pijnlijk maar niet zo pijnlijk als nog jaren zo doormodderen..
Nee ik denk ook aan hem, ik voel me ook schuldig en ik ben eerlijk over mijn gevoelens. Ik zou ook nooit tegen hem willen liegen. Hij vind het ook moeilijk maar hij wil voor 100% voor me gaan en hij wil er voor me zijn enzo. En ik wil dat ook voor hem, ergens. Maar ik weet niet hoe ik mijn gevoel weer op orde krijg.. en of 't gewoon tijd nodig heeft.
Daar heb je gelijk in, daar ben ik ook bang voor, dat het dus zo blijft en dat hij niet alles krijgt wat hij verdiend..en andersom.
Dat zou ik hem niet willen aandoen..maar wil hem ook niet kwijt.
maandag 5 januari 2009 om 12:06
quote:Mozzarella schreef op 05 januari 2009 @ 12:02:
Nog even een aanvulling:
Wil je niet te graag dat het goedkomt? Dat je het als een doel ziet om het op te lossen, het te laten werken. Omdat het anders 'mislukt' is, al die moeite die je erin hebt gestoken voor niks? Maar dat het eigenlijk niet zozeer om hem gaat?
En qua seks: ik dacht op een gegeven moment zelfs dat het aan mijn pil/stress etc lag dat ik gewoon nooit meer zin had. Maar heb net een korte relatie met iemand gehad en de spetters vlogen eraf in bed! Wist niet dat ik zo'n geil ding was, en dat seks zo lekker en leuk kon zijn (die relatie heb ik nu ook uitgemaakt helaas, maar da's een heel ander verhaal, aan de seks lag het iig niet)
Misschien wel.. het voelt zo naar allemaal.
Ik geef echt om hem en ik wil het liefst dat alle gevoelens weer in orde zijn.,. dat ik me weer op mn gemak voel enzo.
haha leuk zo'n ervaring , ik weet uit eerdere relaties dat ik een geil sexy ding ben die voor veel in is
en ook voor elke dag, uren achter elkaar om het maar even te verwoorden. Bij hem is het extreem minder en daar baal ik zo van, ik genoot er vroeger zo van.
Ik heb het vaak aangegeven dat ik het niet zo prettig vind en ik dingen mis, hier reageerde hij kwaad op en wilde er niet over praten, terwijl ik hem niets verweet maar ik vond het normaal om erover te praten zodat je van elkaar leert en je samen op elkaar ingespeelt bent om het maar zo te zeggen..
Ik mis dat wel.
Nog even een aanvulling:
Wil je niet te graag dat het goedkomt? Dat je het als een doel ziet om het op te lossen, het te laten werken. Omdat het anders 'mislukt' is, al die moeite die je erin hebt gestoken voor niks? Maar dat het eigenlijk niet zozeer om hem gaat?
En qua seks: ik dacht op een gegeven moment zelfs dat het aan mijn pil/stress etc lag dat ik gewoon nooit meer zin had. Maar heb net een korte relatie met iemand gehad en de spetters vlogen eraf in bed! Wist niet dat ik zo'n geil ding was, en dat seks zo lekker en leuk kon zijn (die relatie heb ik nu ook uitgemaakt helaas, maar da's een heel ander verhaal, aan de seks lag het iig niet)
Misschien wel.. het voelt zo naar allemaal.
Ik geef echt om hem en ik wil het liefst dat alle gevoelens weer in orde zijn.,. dat ik me weer op mn gemak voel enzo.
haha leuk zo'n ervaring , ik weet uit eerdere relaties dat ik een geil sexy ding ben die voor veel in is
en ook voor elke dag, uren achter elkaar om het maar even te verwoorden. Bij hem is het extreem minder en daar baal ik zo van, ik genoot er vroeger zo van.Ik heb het vaak aangegeven dat ik het niet zo prettig vind en ik dingen mis, hier reageerde hij kwaad op en wilde er niet over praten, terwijl ik hem niets verweet maar ik vond het normaal om erover te praten zodat je van elkaar leert en je samen op elkaar ingespeelt bent om het maar zo te zeggen..
Ik mis dat wel.
maandag 5 januari 2009 om 12:09
Ik begrijp heel goed dat het moeilijk is..je houdt vast nog van hem. Maar is dat genoeg?
Misschien kan je afstand nemen; elkaar 3 maanden niet zien, bellen of smsen.
Misschien kan je voor jezelf een dode lijn stellen; als ik over X maanden nog steeds zulke twijfels heb, dan zet ik hier definitief een punt achter?
Nog een vraag...verwijt je hem dingen?
(Onvoldoende aandacht, bevestiging, lijdzaam afwachten etc)
Misschien kan je afstand nemen; elkaar 3 maanden niet zien, bellen of smsen.
Misschien kan je voor jezelf een dode lijn stellen; als ik over X maanden nog steeds zulke twijfels heb, dan zet ik hier definitief een punt achter?
Nog een vraag...verwijt je hem dingen?
(Onvoldoende aandacht, bevestiging, lijdzaam afwachten etc)
maandag 5 januari 2009 om 12:10
quote:Karin24 schreef op 05 januari 2009 @ 11:59:
[...]
Ik mis het intieme zo het gevoelsmatige intieme, ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen.
Als hij me aanraakt voelt het gewoon niet zo prettig, dan draai ik het liefste om zegmaar (de seksuele aanrakingen)
.
Moeilijk uit te leggen inderdaad, maar ik herken precies wat je bedoelt. Met die 7jr ex voelde het net zo. Niet als WIJ.
Niet als WIJ in het met elkaar omgaan, ondanks de goede gesprekken, en niet als WIJ in bed.
Alsof je een soort verbindingslijntje mist tijdens de seks.
En ik had dat met aanraken ook: zodra hij me streelde of aanraakte met vrij-intentie kreeg ik eerder een 'rot op' gevoel dan 'kom hier!'
Ik kan niet in je hoofd kijken, en ik ken jullie niet, ik kan alleen uit eigen ervaring zeggen dat ik achteraf blij ben dat ik eruit gestapt ben. Dat het me minder pijn deed, en minder moeite kostte om te wennen aan het níet met hem zijn, dan ik dacht.
[...]
Ik mis het intieme zo
het gevoelsmatige intieme, ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen. Als hij me aanraakt voelt het gewoon niet zo prettig, dan draai ik het liefste om zegmaar (de seksuele aanrakingen)
.
Moeilijk uit te leggen inderdaad, maar ik herken precies wat je bedoelt. Met die 7jr ex voelde het net zo. Niet als WIJ.
Niet als WIJ in het met elkaar omgaan, ondanks de goede gesprekken, en niet als WIJ in bed.
Alsof je een soort verbindingslijntje mist tijdens de seks.
En ik had dat met aanraken ook: zodra hij me streelde of aanraakte met vrij-intentie kreeg ik eerder een 'rot op' gevoel dan 'kom hier!'
Ik kan niet in je hoofd kijken, en ik ken jullie niet, ik kan alleen uit eigen ervaring zeggen dat ik achteraf blij ben dat ik eruit gestapt ben. Dat het me minder pijn deed, en minder moeite kostte om te wennen aan het níet met hem zijn, dan ik dacht.
maandag 5 januari 2009 om 12:18
quote:Karin24 schreef op 05 januari 2009 @ 12:06:
[...]ik weet uit eerdere relaties dat ik een geil sexy ding ben die voor veel in is en ook voor elke dag, uren achter elkaar om het maar even te verwoorden. Bij hem is het extreem minder en daar baal ik zo van, ik genoot er vroeger zo van.
Ik heb het vaak aangegeven dat ik het niet zo prettig vind en ik dingen mis, hier reageerde hij kwaad op en wilde er niet over praten, terwijl ik hem niets verweet maar ik vond het normaal om erover te praten zodat je van elkaar leert en je samen op elkaar ingespeelt bent om het maar zo te zeggen..
Ik mis dat wel.
Alsof ik mezelf hoor praten (alleen dan 'latere' ipv 'eerdere')
Ik merk heel erg aan je posts dat je vooral heel graag WIL dat je het weer helemaal voor hem gaat voelen. Maar je voelt het niet.
Als je nou heel diep graaft, is er dan een vermoeden waardoor dat nou precies komt? Zoals Marie Liselotte ook zegt: verwijt je hem dingen? Hoe komt het dat je niet je (spontane) zelf kunt zijn? Wat houdt je daarin tegen? Wat mis je precies in de relatie?
[...]ik weet uit eerdere relaties dat ik een geil sexy ding ben die voor veel in is
en ook voor elke dag, uren achter elkaar om het maar even te verwoorden. Bij hem is het extreem minder en daar baal ik zo van, ik genoot er vroeger zo van.Ik heb het vaak aangegeven dat ik het niet zo prettig vind en ik dingen mis, hier reageerde hij kwaad op en wilde er niet over praten, terwijl ik hem niets verweet maar ik vond het normaal om erover te praten zodat je van elkaar leert en je samen op elkaar ingespeelt bent om het maar zo te zeggen..
Ik mis dat wel.
Alsof ik mezelf hoor praten (alleen dan 'latere' ipv 'eerdere')
Ik merk heel erg aan je posts dat je vooral heel graag WIL dat je het weer helemaal voor hem gaat voelen. Maar je voelt het niet.
Als je nou heel diep graaft, is er dan een vermoeden waardoor dat nou precies komt? Zoals Marie Liselotte ook zegt: verwijt je hem dingen? Hoe komt het dat je niet je (spontane) zelf kunt zijn? Wat houdt je daarin tegen? Wat mis je precies in de relatie?
maandag 5 januari 2009 om 12:28
Even wat dingen op een rij die je zegt:
Hij heeft me heel erg veel pijn gedaan en heeft me ook uitgescholden. Ik was erg onzeker door al die ruzie's.
Al sinds het begin van onze relatie heb ik het gevoel dat er iets is wat ik niet weet. (dit is belangrijk! waardoor komt dit? heb je het hier wel eens met hem over gehad? vertrouwen is DE basis van een relatie, als die er niet is... )
Ik ben qua seks spontaan, hou van experimenteren etc.
Maar seks met hem voelt niet.. alsof we één zijn.
Ook in het dagelijkse leven is hij anders qua lichamelijk contact en flirten/uitdagen enzo. Dit mis ik best wel.
Ik heb meer uitdaging nodig, iemand die me uitdaagd en die het beste uit me haalt en ik heb die pieken nodig..
Ik ben echt een romanticus en hij is meer nuchter, dit mis ik best wel.
Ik mis het knusse, het vertrouwen en dat ik mezelf kan zijn.. helemaal..
We hadden veel ruzie's en discussies, ik voelde me niet gewaardeerd en het gat werd steeds groter.
Dit zijn al een hoop dingen waardoor je zou kunnen zeggen: past hij echt wel bij haar? Wil je niet iets van hem dat hij niet is of kan geven? Het zou zomaar kunnen dat er genoeg anderen zijn die je dit wel kunnen geven, en kunnen laten voelen (hoe hard dat misschien nu ook klinkt)
Hij heeft me heel erg veel pijn gedaan en heeft me ook uitgescholden. Ik was erg onzeker door al die ruzie's.
Al sinds het begin van onze relatie heb ik het gevoel dat er iets is wat ik niet weet. (dit is belangrijk! waardoor komt dit? heb je het hier wel eens met hem over gehad? vertrouwen is DE basis van een relatie, als die er niet is... )
Ik ben qua seks spontaan, hou van experimenteren etc.
Maar seks met hem voelt niet.. alsof we één zijn.
Ook in het dagelijkse leven is hij anders qua lichamelijk contact en flirten/uitdagen enzo. Dit mis ik best wel.
Ik heb meer uitdaging nodig, iemand die me uitdaagd en die het beste uit me haalt en ik heb die pieken nodig..
Ik ben echt een romanticus en hij is meer nuchter, dit mis ik best wel.
Ik mis het knusse, het vertrouwen en dat ik mezelf kan zijn.. helemaal..
We hadden veel ruzie's en discussies, ik voelde me niet gewaardeerd en het gat werd steeds groter.
Dit zijn al een hoop dingen waardoor je zou kunnen zeggen: past hij echt wel bij haar? Wil je niet iets van hem dat hij niet is of kan geven? Het zou zomaar kunnen dat er genoeg anderen zijn die je dit wel kunnen geven, en kunnen laten voelen (hoe hard dat misschien nu ook klinkt)
maandag 5 januari 2009 om 12:37
Het duurt best wel een tijdje voordat je elkaar goed leert kennen. Na twee jaar weet je het wel.
Eigenlijk zeg je in alles: 'hij is het niet'
Als na twee jaar de twijfel toeslaat, zeg ik: niet doen!
Je noemt het onderbuikgevoelens, maar ondertussen som je wel een aantal feiten op zoals: het is saai met hem, ik raak niet meer opgewonden van hem, vind het niet prettig als hij me (seksueel aanraakt), hij zegt dingen die mij vreselijk pijn doen en die ik niet makkelijk kan vergeten. En dat al na twee jaar! Dat moet jou toch iets zeggen hoop ik, wil jij hier een langdurige relatie op baseren? ik wens je veel succes, want echt leuk zal het niet meer worden.
Denk eens na: stel jullie krijgen een kind, hij wordt ontslagen of erger invalide. Hoe gaat hij dan met spanningen om? en in hoeverre krijg jij weer de volle laag met kwetsende opmerkingen?
In ruzies kun je zien hoe de ander met spanningen omgaat. Blijft hij respectvol naar jou toe : omarm die man en laat hem nooit meer gaan! Maar schuift hij al zijn ongenoegen naar jou toe: wegwezen, dit is een heilloze weg.
Misschien stel ik het wat simpel voor, maar misschien is het wel zo simpel en denk je er teveel bij. Liefde moet goed voelen, en dat voelt het niet bij jou, dus trek je conclusies.
Eigenlijk zeg je in alles: 'hij is het niet'
Als na twee jaar de twijfel toeslaat, zeg ik: niet doen!
Je noemt het onderbuikgevoelens, maar ondertussen som je wel een aantal feiten op zoals: het is saai met hem, ik raak niet meer opgewonden van hem, vind het niet prettig als hij me (seksueel aanraakt), hij zegt dingen die mij vreselijk pijn doen en die ik niet makkelijk kan vergeten. En dat al na twee jaar! Dat moet jou toch iets zeggen hoop ik, wil jij hier een langdurige relatie op baseren? ik wens je veel succes, want echt leuk zal het niet meer worden.
Denk eens na: stel jullie krijgen een kind, hij wordt ontslagen of erger invalide. Hoe gaat hij dan met spanningen om? en in hoeverre krijg jij weer de volle laag met kwetsende opmerkingen?
In ruzies kun je zien hoe de ander met spanningen omgaat. Blijft hij respectvol naar jou toe : omarm die man en laat hem nooit meer gaan! Maar schuift hij al zijn ongenoegen naar jou toe: wegwezen, dit is een heilloze weg.
Misschien stel ik het wat simpel voor, maar misschien is het wel zo simpel en denk je er teveel bij. Liefde moet goed voelen, en dat voelt het niet bij jou, dus trek je conclusies.
maandag 5 januari 2009 om 16:39
marie;
Hij is niet iemand die me mist ofzo. Of misschien mist hij me wel maar hij uit het niet en hij heeft dan ook niet echt de behoefte om me op te zoeken of erg veel contact zoeken zegmaar.
Hij is vorige maand 2weken weggeweest en heb m toen wel regelmatig gesproken maar had niet het idee dat hij me echt miste en zo is het doordeweek ook. Hij doet z'n ding..
Ik heb m altijd wel heel erg gemist maar hier besteede hij eigenlijk geen aandacht aan. Hierdoor voelde ik me best wel alleen.
Dingen die ik hem verwijt..
Dat hij er niet voor me was als ik hem nodig had, dat hij me echt heeft afgewezen toen ik heel erg verdrietig was en een arm om me heen nodig had.
Dat hij alle schuld van zich afschoof en mij de schuldige benoemde. Later heeft hij dit allemaal wel terug genomen maar het heeft me wel pijn gedaan.
Dat hij me vaak niet serieus neemt..
Dat hij niet wilde luisteren als ik het had over mijn seksuele wensen en verlangens..
Hij is niet iemand die me mist ofzo. Of misschien mist hij me wel maar hij uit het niet en hij heeft dan ook niet echt de behoefte om me op te zoeken of erg veel contact zoeken zegmaar.
Hij is vorige maand 2weken weggeweest en heb m toen wel regelmatig gesproken maar had niet het idee dat hij me echt miste en zo is het doordeweek ook. Hij doet z'n ding..
Ik heb m altijd wel heel erg gemist maar hier besteede hij eigenlijk geen aandacht aan. Hierdoor voelde ik me best wel alleen.
Dingen die ik hem verwijt..
Dat hij er niet voor me was als ik hem nodig had, dat hij me echt heeft afgewezen toen ik heel erg verdrietig was en een arm om me heen nodig had.
Dat hij alle schuld van zich afschoof en mij de schuldige benoemde. Later heeft hij dit allemaal wel terug genomen maar het heeft me wel pijn gedaan.
Dat hij me vaak niet serieus neemt..
Dat hij niet wilde luisteren als ik het had over mijn seksuele wensen en verlangens..
maandag 5 januari 2009 om 16:56
Mozzarella;
Ja inderdaad.. het samengevoel..
Ik heb het wel gehad maar hij heeft me in de loop van onze relatie duidelijk gemaakt dat hij meer op zichzelf is, terwijl hij in het begin wel meer het "wij" gevoel gaf. Hij vertelde dat hij mee deed met mij zegmaar, wat betreft het contact wat we hadden enzo. Ik mis het echt zo.. ik vind het lekker om veel te bespreken, veel contact te hebben, en ja niet iedereen heeft daar zin in dat snap ik wel, een middenweg is ook oké maar ik mis toch het algemene "wij"..gevoel..
Wat ik mis en wat me tegenhoud..
Ik mis dus vooral het samenzijn en het goede contact.
En het fouten mogen maken. (wat nu alweer wat beter is maar hij verweet me veel en veel was mijn schuld waardoor ik wat vast kwam te zitten want ik was het niet eens met die dingen, ik wilde niet veranderen, ik wilde gewoon mezelf zijn) nu begrijpt hij ook wel dat het een rare periode was en hij heeft ook sorry gezegt voor de rare dingen die hij heeft gezegt en gedaan.. maar toch het heeft wel pijn gedaan.
Ik wil mezelf wel geven maar ik vind niet dat ik genoeg terug krijg zegmaar.. dat ik meer geef dan krijg. En misschien ben ik ook wel kritisch en wil ik veel.. ik weet niet of het teveel gevraagd is maar toch verlang ik er zo naar.
Die band die je met iemand kunt hebben, die geweldige sex, die romantische momenten.. veel en goed contact.. enzo.. ik kan het zo niet omschrijven..
Over vertrouwen; ik heb het er vaak met hem over gehad.
Ik ben jaloers geweest en onzeker en van alles en nogwat, het was allemaal niet nodig want hij doet niets wat me zou kwetsen zegmaar. (dat zegt hij me) hij geeft me ook geen reden om hem te wantrouwen. Ik heb dus geen idee.. heb gecontroleerd.. gepraat..etc etc van alles maar tot nu toe is er nooit een reden geweest om hem niet te vertrouwen zegmaar..
Of hij bij me past daar denk ik ook over na.
Soms zegt hij ook dat hij me niet kan geven wat ik nodig heb zegmaar of wat ik graag zou zien...
Ik ben ergens bang dat ik te kritisch of te veeleisend ben maar aan de andere kant vind ik van niet omdat het vooral gevoelsmatig niet klopt..zegmaar.
Maargoed het is wel goed geweest voor het dipje zegmaar.. dus ik zou zo graag willen dat het weer zo wordt.
Ja inderdaad.. het samengevoel..
Ik heb het wel gehad maar hij heeft me in de loop van onze relatie duidelijk gemaakt dat hij meer op zichzelf is, terwijl hij in het begin wel meer het "wij" gevoel gaf. Hij vertelde dat hij mee deed met mij zegmaar, wat betreft het contact wat we hadden enzo. Ik mis het echt zo.. ik vind het lekker om veel te bespreken, veel contact te hebben, en ja niet iedereen heeft daar zin in dat snap ik wel, een middenweg is ook oké maar ik mis toch het algemene "wij"..gevoel..
Wat ik mis en wat me tegenhoud..
Ik mis dus vooral het samenzijn en het goede contact.
En het fouten mogen maken. (wat nu alweer wat beter is maar hij verweet me veel en veel was mijn schuld waardoor ik wat vast kwam te zitten want ik was het niet eens met die dingen, ik wilde niet veranderen, ik wilde gewoon mezelf zijn) nu begrijpt hij ook wel dat het een rare periode was en hij heeft ook sorry gezegt voor de rare dingen die hij heeft gezegt en gedaan.. maar toch het heeft wel pijn gedaan.
Ik wil mezelf wel geven maar ik vind niet dat ik genoeg terug krijg zegmaar.. dat ik meer geef dan krijg. En misschien ben ik ook wel kritisch en wil ik veel.. ik weet niet of het teveel gevraagd is maar toch verlang ik er zo naar.
Die band die je met iemand kunt hebben, die geweldige sex, die romantische momenten.. veel en goed contact.. enzo.. ik kan het zo niet omschrijven..
Over vertrouwen; ik heb het er vaak met hem over gehad.
Ik ben jaloers geweest en onzeker en van alles en nogwat, het was allemaal niet nodig want hij doet niets wat me zou kwetsen zegmaar. (dat zegt hij me) hij geeft me ook geen reden om hem te wantrouwen. Ik heb dus geen idee.. heb gecontroleerd.. gepraat..etc etc van alles maar tot nu toe is er nooit een reden geweest om hem niet te vertrouwen zegmaar..
Of hij bij me past daar denk ik ook over na.
Soms zegt hij ook dat hij me niet kan geven wat ik nodig heb zegmaar of wat ik graag zou zien...
Ik ben ergens bang dat ik te kritisch of te veeleisend ben maar aan de andere kant vind ik van niet omdat het vooral gevoelsmatig niet klopt..zegmaar.
Maargoed het is wel goed geweest voor het dipje zegmaar.. dus ik zou zo graag willen dat het weer zo wordt.
maandag 5 januari 2009 om 17:00
Bedankt voor je reactie nell.
Wat je zegt vind ik erg opvallend.. hoe iemand is in ruzie's enzo.
Ik vind het erg moeilijk want aan de ene kant voelt het heel erg fijn.. en op bepaalde dingen niet.. aanraken en 't intieme enzo..
Ik moet er goed over nadenken of de liefde er nog is..
En wat marie_liselotte zei.. een datum in mn hoofd vaststellen, als het dan nog zo voelt dan wordt het nooit beter..
Misschien is dat wel goed..
Wat je zegt vind ik erg opvallend.. hoe iemand is in ruzie's enzo.
Ik vind het erg moeilijk want aan de ene kant voelt het heel erg fijn.. en op bepaalde dingen niet.. aanraken en 't intieme enzo..
Ik moet er goed over nadenken of de liefde er nog is..
En wat marie_liselotte zei.. een datum in mn hoofd vaststellen, als het dan nog zo voelt dan wordt het nooit beter..
Misschien is dat wel goed..
dinsdag 6 januari 2009 om 18:16
Kleine update..
We waren beide rond de feestdagen vrij en hebben deze fijn samen doorgebracht. Nu ben ik weer thuis en hij in zijn eigen huis.. en nu is het weer net zoals voordat we onze gesprekken hadden gehad. Ik mis het zo verschrikkelijk dat hij er echt is ookal is hij niet bij me zegmaar, heb het zo vaak uitgelegd..
En hij luisterd ook maar er veranderd niks. Ik heb het druk met mijn werk en hij met zijn werk maar als we niet bij elkaar zijn hoor ik gewoon helemaal niks van hem. Hij is wat meer op afstand en zo staat hij emotioneel gezien ook van me af, want ik deel mijn belevenissen niet met hem omdat ik niet achter hem aan wil lopen, heb dit wel gedaan maar hierdoor werd hij juist afstandelijker.
Het gat word zo groot en ik heb het hem in gesprekken al een paar x aangegeven.. waarom gebeurd er dan niks mee?
Ik heb het ook druk.. maar als we niet samen zijn hebben we toch ook een relatie? Ik zie hem alleen als we vrij hebben.. en dan is het wel goed en fijn samen..
Ik mis het "samen" gevoel hoe kan ik dit ooit oplossen of verbeteren?
En ja, ik wil hém wel.. ik mis alleen een aantal dingetjes en ik had zo gehoopt na onze fijne dagen samen dat, dat contact wat doorging en dat hij me zou missen..maar hij mist me niet echt.
Toen hij op reis was, 2 weken lang, miste hij me wel zei hij maar dat heb ik totaal niet gemerkt. Ik voel het echt als ik hem mis en word hier ook verdrietig van, hij zegt dan dat, dat niet hoeft enzo.. en dat ik mn eigen ding lekker moet doen.
Ik werk, heb een sociaal leven etc maar dan mis ik hem nog wel..
Hoe kan ik beter contact met hem krijgen??
We waren beide rond de feestdagen vrij en hebben deze fijn samen doorgebracht. Nu ben ik weer thuis en hij in zijn eigen huis.. en nu is het weer net zoals voordat we onze gesprekken hadden gehad. Ik mis het zo verschrikkelijk dat hij er echt is ookal is hij niet bij me zegmaar, heb het zo vaak uitgelegd..
En hij luisterd ook maar er veranderd niks. Ik heb het druk met mijn werk en hij met zijn werk maar als we niet bij elkaar zijn hoor ik gewoon helemaal niks van hem. Hij is wat meer op afstand en zo staat hij emotioneel gezien ook van me af, want ik deel mijn belevenissen niet met hem omdat ik niet achter hem aan wil lopen, heb dit wel gedaan maar hierdoor werd hij juist afstandelijker.
Het gat word zo groot en ik heb het hem in gesprekken al een paar x aangegeven.. waarom gebeurd er dan niks mee?
Ik heb het ook druk.. maar als we niet samen zijn hebben we toch ook een relatie? Ik zie hem alleen als we vrij hebben.. en dan is het wel goed en fijn samen..
Ik mis het "samen" gevoel
hoe kan ik dit ooit oplossen of verbeteren?En ja, ik wil hém wel.. ik mis alleen een aantal dingetjes en ik had zo gehoopt na onze fijne dagen samen dat, dat contact wat doorging en dat hij me zou missen..maar hij mist me niet echt.
Toen hij op reis was, 2 weken lang, miste hij me wel zei hij maar dat heb ik totaal niet gemerkt. Ik voel het echt als ik hem mis en word hier ook verdrietig van, hij zegt dan dat, dat niet hoeft enzo.. en dat ik mn eigen ding lekker moet doen.
Ik werk, heb een sociaal leven etc maar dan mis ik hem nog wel..
Hoe kan ik beter contact met hem krijgen??
dinsdag 6 januari 2009 om 18:48
Ik zit even in een dipje dus typ het in mijn eigen topic maar even van me af..zodat ik hem niet ga mailen/smsen enzo..
Ik had gisteravond nog ff met m gemaild, hij weet dat ik vandaag een belangrijk gesprek op het werk heb gehad en ik heb helemaal niets van m gehoord! (als hij iets belangrijks heeft gehad vraag ik altijd even hoe t ging enzo..lijkt me ook wel normaal) en gisternacht even een weltrusten sms gestuurd en kreeg een korte terug. Het voelt zo naar, na die leuke dagen samen, zo koud en zo leeg. Hij weet toch dat ik dat niet prettig vind? Ik dacht dat hij het wel begreep en ik had die hoop zo.
Wat kan ik er nu nog aan doen?
Ik had gisteravond nog ff met m gemaild, hij weet dat ik vandaag een belangrijk gesprek op het werk heb gehad en ik heb helemaal niets van m gehoord! (als hij iets belangrijks heeft gehad vraag ik altijd even hoe t ging enzo..lijkt me ook wel normaal) en gisternacht even een weltrusten sms gestuurd en kreeg een korte terug. Het voelt zo naar, na die leuke dagen samen, zo koud en zo leeg. Hij weet toch dat ik dat niet prettig vind? Ik dacht dat hij het wel begreep en ik had die hoop zo.
Wat kan ik er nu nog aan doen?
woensdag 7 januari 2009 om 00:38
Ik ben bang dat je er weinig aan kunt doen. Jouw vriend is weinig attent, dat zal hij niet zo gauw veranderen want zo is hij nou eenmaal, dat zijn dingen die erg moeilijk aan te leren zijn omdat het een bepaalde alertheid vereist om attent te kunnen zijn, en inlevingsvermogen.
Ik zal je schetsen hoe het bij mij gaat.
Ik heb zelf al jaren een lat-relatie en als mijn geliefde er niet is belt hij elke avond op om me even een goede nacht te wensen. Heb ik iets belangrijks, dan belt hij ook overdag (omgekeerd ook, ik vind dat normaal). Heb ik een vervelende afspraak bij de dokter, dan doet hij er alles aan om met me mee te kunnen etc. Ik voel dat hij met mij meeleeft, hij is betrokken bij mij en mijn kinderen ook al kan hij niet altijd bij mij zijn, ik voel hem toch dichtbij ook al zit het halve land tussen ons.
Dat gevoel van nabijheid mis jij bij jouw vriend, en dat begrijp ik wel naar aanleiding van wat jij schrijft over zijn initiatiefloze houding. Hij is geen slecht mens, het is zelfs geen onwil. Hij is zichzelf, hij is wie hij is, met een paar beperkingen op het gebied van communicatie waar jij tegenaan loopt en daar zul je het mee moeten doen. Zijn onmacht op communicatiegebied uit zich ook in jullie ruzies. Hij is vast in het normale 'gebruik' een aardige vent, maar is hij wel de juiste vent voor jou vraag ik mij steeds af als ik jouw stukjes lees. Dit gedrag van hem, zijn passiviteit is het beste wat hij jou te bieden heeft, kon hij beter, dan deed hij het wel, meer dan dit zit er voor jou niet in.
Alleen in sprookjes veranderen kikkers in prinsen, in de werkelijke wereld blijven kikkers altijd kikkers hoe vaak je ze ook kust.
Ik zal je schetsen hoe het bij mij gaat.
Ik heb zelf al jaren een lat-relatie en als mijn geliefde er niet is belt hij elke avond op om me even een goede nacht te wensen. Heb ik iets belangrijks, dan belt hij ook overdag (omgekeerd ook, ik vind dat normaal). Heb ik een vervelende afspraak bij de dokter, dan doet hij er alles aan om met me mee te kunnen etc. Ik voel dat hij met mij meeleeft, hij is betrokken bij mij en mijn kinderen ook al kan hij niet altijd bij mij zijn, ik voel hem toch dichtbij ook al zit het halve land tussen ons.
Dat gevoel van nabijheid mis jij bij jouw vriend, en dat begrijp ik wel naar aanleiding van wat jij schrijft over zijn initiatiefloze houding. Hij is geen slecht mens, het is zelfs geen onwil. Hij is zichzelf, hij is wie hij is, met een paar beperkingen op het gebied van communicatie waar jij tegenaan loopt en daar zul je het mee moeten doen. Zijn onmacht op communicatiegebied uit zich ook in jullie ruzies. Hij is vast in het normale 'gebruik' een aardige vent, maar is hij wel de juiste vent voor jou vraag ik mij steeds af als ik jouw stukjes lees. Dit gedrag van hem, zijn passiviteit is het beste wat hij jou te bieden heeft, kon hij beter, dan deed hij het wel, meer dan dit zit er voor jou niet in.
Alleen in sprookjes veranderen kikkers in prinsen, in de werkelijke wereld blijven kikkers altijd kikkers hoe vaak je ze ook kust.
woensdag 7 januari 2009 om 16:17
Nell, dankjewel voor je reactie.
Hoe jij het contact met jou vriend omschrijft klinkt erg goed.
Mijn vriend was in het begin echt super attent. Restaurant reserveren en dan naar de bios en dan weer dit en dan weer dat, een mailtje hier en smsje daar. Onthield t ook wel als ik iets belangrijks had enzo. Maar dat is minder geworden onder t mom van; zo gaat dat, in t begin hevige verliefdheid later word t normaal dus doe je minder moeite dan in t begin.
Dat snap ik ook wel maar dat je om elkaar denkt en dat je goed contact hebt enzo heeft weinig te maken met hevige verliefdheid. Wel dat je die behoefte hebt om elkaar continue te spreken maar op een bepaalde manier is contact ook belangrijk in de relatie, voor mij.
Ja het is ook een goede vent, aardig, sociaal etc alleen dat "extra" mis ik zo.. extra moeite, extra aandacht, het gevoel dat ik speciaal ben, dat hij me mist en dat hij me wil spreken en om me denkt enzo..
Hij houdt heel erg van me en wil me echt niet kwijt en is helemaal gek op mij dat zegt ie ook, alleen als ik hem niet zie dan laat hij dit niet zien, dan gaat hij helemaal zijn eigen gang.
Hoe jij het contact met jou vriend omschrijft klinkt erg goed.
Mijn vriend was in het begin echt super attent. Restaurant reserveren en dan naar de bios en dan weer dit en dan weer dat, een mailtje hier en smsje daar. Onthield t ook wel als ik iets belangrijks had enzo. Maar dat is minder geworden onder t mom van; zo gaat dat, in t begin hevige verliefdheid later word t normaal dus doe je minder moeite dan in t begin.
Dat snap ik ook wel maar dat je om elkaar denkt en dat je goed contact hebt enzo heeft weinig te maken met hevige verliefdheid. Wel dat je die behoefte hebt om elkaar continue te spreken maar op een bepaalde manier is contact ook belangrijk in de relatie, voor mij.
Ja het is ook een goede vent, aardig, sociaal etc alleen dat "extra" mis ik zo.. extra moeite, extra aandacht, het gevoel dat ik speciaal ben, dat hij me mist en dat hij me wil spreken en om me denkt enzo..
Hij houdt heel erg van me en wil me echt niet kwijt en is helemaal gek op mij dat zegt ie ook, alleen als ik hem niet zie dan laat hij dit niet zien, dan gaat hij helemaal zijn eigen gang.
