Relaties
alle pijlers
Ik weet niet hoe ik nu verder moet..
maandag 5 januari 2009 om 11:33
Hallo,
Ik heb 2 jr een relatie.
Een tijd geleden zat onze relatie echt in een dip.
Na veel praten, ruzie's, tranen zijn we er toch uitgekomen.
Hij wilde me niet kwijt, ik hem niet.
Tijdens de ruzie's zijn er echter wel veel nare dingen gezegt vanaf zijn kant, hij heeft me heel erg veel pijn gedaan en heeft me ook uitgescholden. Ik was erg onzeker door al die ruzie's.
Dit hebben we dus allemaal besproken en hij heeft echt naar me geluisterd.
Nu gaat het alweer een tijdje een stuk beter.. maar nu zit ik met het volgende..
Al sinds het begin van onze relatie heb ik het gevoel dat er iets is wat ik niet weet. Hij zegt me dat ik hem volledig kan vertrouwen en ik heb nooit iets gevonden/gezien/gehoord waardoor ik zou moeten twijfelen. Maar ik heb een onderbuik gevoel en ik zit daar best wel mee, hier wordt ik ook iets onzeker van.
Ik ben van mening dat je je intuïtie niet moet negeren maar je moet wel reëel zijn.. daarom vroeg ik me af wat ik hiermee moet doen..
Verder is mijn seksuele lust bij hem verdwenen.
Ik ben qua seks spontaan, hou van experimenteren etc.
Maar seks met hem voelt niet.. alsof we één zijn.
Ik hem seks met hem maar daar is alles mee gezegt.
Ook in het dagelijkse leven is hij anders qua lichamelijk contact en flirten/uitdagen enzo. Dit mis ik best wel.
Ook hierbij vroeg ik me af wat ik ermee moet doen..
Heb wel veel met hem gesproken over ons seksleven, hij vind het niet prettig om te horen dat ik het niet zo super vind en omdat hij me niet echt kan verwennen ben ik ook minder spontaan geworden qua seks omdat t voor mij niet zo hoeft.
Ik mis het contact, het intieme..
Ik mis het knusse, het vertrouwen en dat ik mezelf kan zijn.. helemaal.. Nu het beter gaat kan ik beter mezelf zijn maar het is ook een kwestie van wennen misschien.
Ik ben echt een romanticus en hij is meer nuchter, dit mis ik best wel. Na alle ruzie's is er best een groot gat ontstaan.
Misschien heeft het tijd nodig om weer naar elkaar toe te groeien maar ik weet niet of dit lukt en wat ik kan doen om gevoelsmatig weer dichterbij te komen.. als bepaalde gevoelens voor hem minder zijn geworden..
We wonen niet samen, we hebben een lange afstands relatie.
Ik zie hem dus alleen in het weekend.
Ik heb 2 jr een relatie.
Een tijd geleden zat onze relatie echt in een dip.
Na veel praten, ruzie's, tranen zijn we er toch uitgekomen.
Hij wilde me niet kwijt, ik hem niet.
Tijdens de ruzie's zijn er echter wel veel nare dingen gezegt vanaf zijn kant, hij heeft me heel erg veel pijn gedaan en heeft me ook uitgescholden. Ik was erg onzeker door al die ruzie's.
Dit hebben we dus allemaal besproken en hij heeft echt naar me geluisterd.
Nu gaat het alweer een tijdje een stuk beter.. maar nu zit ik met het volgende..
Al sinds het begin van onze relatie heb ik het gevoel dat er iets is wat ik niet weet. Hij zegt me dat ik hem volledig kan vertrouwen en ik heb nooit iets gevonden/gezien/gehoord waardoor ik zou moeten twijfelen. Maar ik heb een onderbuik gevoel en ik zit daar best wel mee, hier wordt ik ook iets onzeker van.
Ik ben van mening dat je je intuïtie niet moet negeren maar je moet wel reëel zijn.. daarom vroeg ik me af wat ik hiermee moet doen..
Verder is mijn seksuele lust bij hem verdwenen.
Ik ben qua seks spontaan, hou van experimenteren etc.
Maar seks met hem voelt niet.. alsof we één zijn.
Ik hem seks met hem maar daar is alles mee gezegt.
Ook in het dagelijkse leven is hij anders qua lichamelijk contact en flirten/uitdagen enzo. Dit mis ik best wel.
Ook hierbij vroeg ik me af wat ik ermee moet doen..
Heb wel veel met hem gesproken over ons seksleven, hij vind het niet prettig om te horen dat ik het niet zo super vind en omdat hij me niet echt kan verwennen ben ik ook minder spontaan geworden qua seks omdat t voor mij niet zo hoeft.
Ik mis het contact, het intieme..
Ik mis het knusse, het vertrouwen en dat ik mezelf kan zijn.. helemaal.. Nu het beter gaat kan ik beter mezelf zijn maar het is ook een kwestie van wennen misschien.
Ik ben echt een romanticus en hij is meer nuchter, dit mis ik best wel. Na alle ruzie's is er best een groot gat ontstaan.
Misschien heeft het tijd nodig om weer naar elkaar toe te groeien maar ik weet niet of dit lukt en wat ik kan doen om gevoelsmatig weer dichterbij te komen.. als bepaalde gevoelens voor hem minder zijn geworden..
We wonen niet samen, we hebben een lange afstands relatie.
Ik zie hem dus alleen in het weekend.
donderdag 8 januari 2009 om 01:25
Ik begrijp het. Misschien kun je voorstellen dat jullie elkaar elke dag op een vast moment even bellen. Even de dag doorspreken, dat is zo fijn, bij ons duren die gesprekjes soms maar een paar minuten, soms langer. Als je samen zou wonen zou je dat ook elke dag doen, nu je niet altijd bij elkaar bent moet je toch een manier vinden om jullie ervaringen te delen, dat schept toch meer een band dan als je bijna niets aan elkaar laat horen. Smsjes zijn hier niet geschikt voor want die kunnen een kort gesprekje nooit vervangen.
donderdag 8 januari 2009 om 02:16
Dat hij die dingen deed voor jou in het begin, dat zegt in feite heel veel. Betrokkenheid, attentheid, aan je denken, bij je willen zijn, dat zijn dingen die jij graag wil ervaren bij hem. Hij heeft je dat gevoel gegeven in het begin, niet omdat hij dat verlangen had het zo te delen met jou blijkbaar maar omdat hij wist dat je dat graag wilde.
Ik denk dat wanneer je daar belang aan hecht, het ook belangrijk is een partner te vinden die daar ook van nature belang aan hecht. Dat het een intrinsieke motivatie is, niet iets wat een ander je op moet leggen. Om te leren van elkaar moet je ook willen leren. Het verlangen hebben je partner beter te begrijpen.
Ik begrijp je gevoel heel goed. Ik had dit 4 jaar terug kunnen schrijven. Dat vreemde gevoel dat dat "wij" mist. Je gevoelens daarbij. En er niet lekker je vinger op kunnen leggen. Vertrouw dat gevoel en vertrouw ook dat het belangrijk is voor jou. Luister ernaar.
Ik denk dat wanneer je daar belang aan hecht, het ook belangrijk is een partner te vinden die daar ook van nature belang aan hecht. Dat het een intrinsieke motivatie is, niet iets wat een ander je op moet leggen. Om te leren van elkaar moet je ook willen leren. Het verlangen hebben je partner beter te begrijpen.
Ik begrijp je gevoel heel goed. Ik had dit 4 jaar terug kunnen schrijven. Dat vreemde gevoel dat dat "wij" mist. Je gevoelens daarbij. En er niet lekker je vinger op kunnen leggen. Vertrouw dat gevoel en vertrouw ook dat het belangrijk is voor jou. Luister ernaar.
donderdag 8 januari 2009 om 09:55
Hoi karin,
Ik herken je hele verhaal. Mijn vriend deed eerst ook de "moeite" voor mij die ik zocht en nu heeft hij het ook laten verwateren. Ik mis ook het gevoel speciaal te zijn. Ik heb enorm veel stress om onze relatie omdat ik ook meer geef dan krijg van hem. Hij leunt bij wijze van achterover en ik werk me suf voor ons...Dit heeft mij enorm uit balans gebracht. Nu heb ik hem letterlijk voorgekauwd wat ik mis. Heb letterlijk gezegd wat hij moet doen,iemand is misschien niet zo maar kan wel zijn best doen voor de ander. Wij passen ons toch ook aan aan de ander? Hem gezegd: als ik bij je kom, vind ik het fijn dat je me een kus geeft of een knuffel (heb avonden geen kus gekregen als ik niks deed), als ik je een sms stuur, vind ik het fijn als je me even een sms terug stuurt, ook al is het een paar uur later..Maar even die reactie en belangstelling van hem vind ik ook heel belangrijk. Hij deed er eerst weinig mee totdat ik echt letterlijk tegen hem zei: als jij je best niet voor me doet, dan zijn er voor jou anderen die wel mij de aandacht geven die ik zoek.. die wel de moeite voor mij doen. Toen schrok hij en had hij door dat dit voor mij wel heel belangrijk is...Hij houdt van mij en wil met mij verder en heeft door dat ik dat echt nodig heb...En hij hoeft er niet voor te veranderen, wil ik ook niet want hij is goed zoals hij is, maar ik wil wel dat hij moeite voor me doet en voor ons. Het gaat niet vanzelf (wat mijn vriend wel dacht) en er moet aan gewerkt worden...Ik ben net als jij het vertrouwen in de relatie kwijt en de veiligheid. Ik merk dat als ik thuis ben, dat ik dan rustig ben. Ga ik naar hem toe, ben ik gestressed. Dit omdat ik me niet veilig en op mijn gemak voel. Probeer dat weer terug te krijgen zou ik zeggen en dan komt (dnek ik) het goede ook weer wat je nu mist, het fijne gevoel van toen.
Is het een idee om hem een brief te schrijven en letterlijk op te schrijven wat hij "moet doen"zodat jij je fijn voelt in de relatie?
Mannen snappen niet altijd wat je bedoelt totdat je ze letterlijk zegt wat je bedoeld (net een kind wat leren haha) En lees het boek Mannen komen van Mars eens..ook heel herkenbaar.
Net als jij geef ik het niet op en wil ik echt alles er aan doen om het goed te krijgen...
Laat hem ook merken dat je niet afhankelijk van hem bent...hij moet ook gaan inzien dat als hij niet zijn best doet voor jou, hij je kwijt kan raken, en dat wil hij ook niet....Ga leuke dingen doen met vriendinnen..gaat hij ruzie maken en behandeld hij je zonder respect? Gewoon weggaan en laat hem maar..hij moet leren dat jij bijzonder bent, iets waard bent om voor te vechten!! Mannen kunnen zo enorm makkelijk zijn totdat ze doorhebben wat ze gaan verliezen....
Sterkte meid XX
Ik herken je hele verhaal. Mijn vriend deed eerst ook de "moeite" voor mij die ik zocht en nu heeft hij het ook laten verwateren. Ik mis ook het gevoel speciaal te zijn. Ik heb enorm veel stress om onze relatie omdat ik ook meer geef dan krijg van hem. Hij leunt bij wijze van achterover en ik werk me suf voor ons...Dit heeft mij enorm uit balans gebracht. Nu heb ik hem letterlijk voorgekauwd wat ik mis. Heb letterlijk gezegd wat hij moet doen,iemand is misschien niet zo maar kan wel zijn best doen voor de ander. Wij passen ons toch ook aan aan de ander? Hem gezegd: als ik bij je kom, vind ik het fijn dat je me een kus geeft of een knuffel (heb avonden geen kus gekregen als ik niks deed), als ik je een sms stuur, vind ik het fijn als je me even een sms terug stuurt, ook al is het een paar uur later..Maar even die reactie en belangstelling van hem vind ik ook heel belangrijk. Hij deed er eerst weinig mee totdat ik echt letterlijk tegen hem zei: als jij je best niet voor me doet, dan zijn er voor jou anderen die wel mij de aandacht geven die ik zoek.. die wel de moeite voor mij doen. Toen schrok hij en had hij door dat dit voor mij wel heel belangrijk is...Hij houdt van mij en wil met mij verder en heeft door dat ik dat echt nodig heb...En hij hoeft er niet voor te veranderen, wil ik ook niet want hij is goed zoals hij is, maar ik wil wel dat hij moeite voor me doet en voor ons. Het gaat niet vanzelf (wat mijn vriend wel dacht) en er moet aan gewerkt worden...Ik ben net als jij het vertrouwen in de relatie kwijt en de veiligheid. Ik merk dat als ik thuis ben, dat ik dan rustig ben. Ga ik naar hem toe, ben ik gestressed. Dit omdat ik me niet veilig en op mijn gemak voel. Probeer dat weer terug te krijgen zou ik zeggen en dan komt (dnek ik) het goede ook weer wat je nu mist, het fijne gevoel van toen.
Is het een idee om hem een brief te schrijven en letterlijk op te schrijven wat hij "moet doen"zodat jij je fijn voelt in de relatie?
Mannen snappen niet altijd wat je bedoelt totdat je ze letterlijk zegt wat je bedoeld (net een kind wat leren haha) En lees het boek Mannen komen van Mars eens..ook heel herkenbaar.
Net als jij geef ik het niet op en wil ik echt alles er aan doen om het goed te krijgen...
Laat hem ook merken dat je niet afhankelijk van hem bent...hij moet ook gaan inzien dat als hij niet zijn best doet voor jou, hij je kwijt kan raken, en dat wil hij ook niet....Ga leuke dingen doen met vriendinnen..gaat hij ruzie maken en behandeld hij je zonder respect? Gewoon weggaan en laat hem maar..hij moet leren dat jij bijzonder bent, iets waard bent om voor te vechten!! Mannen kunnen zo enorm makkelijk zijn totdat ze doorhebben wat ze gaan verliezen....
Sterkte meid XX
dinsdag 13 januari 2009 om 21:54
quote:nell schreef op 08 januari 2009 @ 01:25:
Ik begrijp het. Misschien kun je voorstellen dat jullie elkaar elke dag op een vast moment even bellen. Even de dag doorspreken, dat is zo fijn, bij ons duren die gesprekjes soms maar een paar minuten, soms langer. Als je samen zou wonen zou je dat ook elke dag doen, nu je niet altijd bij elkaar bent moet je toch een manier vinden om jullie ervaringen te delen, dat schept toch meer een band dan als je bijna niets aan elkaar laat horen. Smsjes zijn hier niet geschikt voor want die kunnen een kort gesprekje nooit vervangen.Inderdaad, en het is een kleine moeite om elkaar eventjes te bellen.
Ik begrijp het. Misschien kun je voorstellen dat jullie elkaar elke dag op een vast moment even bellen. Even de dag doorspreken, dat is zo fijn, bij ons duren die gesprekjes soms maar een paar minuten, soms langer. Als je samen zou wonen zou je dat ook elke dag doen, nu je niet altijd bij elkaar bent moet je toch een manier vinden om jullie ervaringen te delen, dat schept toch meer een band dan als je bijna niets aan elkaar laat horen. Smsjes zijn hier niet geschikt voor want die kunnen een kort gesprekje nooit vervangen.Inderdaad, en het is een kleine moeite om elkaar eventjes te bellen.
anoniem_76499 wijzigde dit bericht op 13-01-2009 21:57
Reden: uitbreiden van antwoord
Reden: uitbreiden van antwoord
% gewijzigd
woensdag 14 januari 2009 om 17:05
quote:meds schreef op 08 januari 2009 @ 15:24:
hallo karin,
Ik heb je post ook gezien bij psyche. Je moet echt in therapie want jij wantrouwt mensen, niet alleen je vriend maar ook je vader. Neem afstand en ga aan jezelf werken
Ik wantrouw mensen niet, waar staat dat ik mijn vriend niet wantrouw? mijn vriend is in zijn vorige relatie vreemdgegaan, dit heeft hij later toegegeven aan haar. Verder is hij, voor zover ik weet, helemaal betrouwbaar bij mij, hij wil dat ook nooit meer doen en is eerlijk tegen mij over de dingen die hij doet, heb hem eignl nooit op een hele erge leugen betrapt. Ik twijfel ergens wel aan zijn betrouwbaarheid.
Ik denk dat het ook uit zelfbescherming komt. Maar niet in een erg wantrouwende manier. Er zit in deze relatie iets niet helemaal lekker. Hier komt dat onderbuik gevoel ook vandaan. Bij mijn exen had ik dit niet.
Door ruzie's met mn vriend ben ik onzeker geworden (wat nu wat beter wordt, besef me dat ik niet onzeker hoef te zijn) en daardoor vertouwde ik hem ook niet helemaal omdat hij zich anders gedroeg dan normaal zegmaar. (geen lieve dingen meer, geen complimentjes, weinig aandacht, weinig moeite van zijn kant etc)
Het contact met mijn vader voelt niet altijd veilig, daarin zijn er teveel dingen gebeurd, dat is ook een heel ander verhaal qua vertouwen en veilig voelen als je mishandeld bent.
Vind dat niet echt een vergelijkbaar iets hoor.
hallo karin,
Ik heb je post ook gezien bij psyche. Je moet echt in therapie want jij wantrouwt mensen, niet alleen je vriend maar ook je vader. Neem afstand en ga aan jezelf werken
Ik wantrouw mensen niet, waar staat dat ik mijn vriend niet wantrouw? mijn vriend is in zijn vorige relatie vreemdgegaan, dit heeft hij later toegegeven aan haar. Verder is hij, voor zover ik weet, helemaal betrouwbaar bij mij, hij wil dat ook nooit meer doen en is eerlijk tegen mij over de dingen die hij doet, heb hem eignl nooit op een hele erge leugen betrapt. Ik twijfel ergens wel aan zijn betrouwbaarheid.
Ik denk dat het ook uit zelfbescherming komt. Maar niet in een erg wantrouwende manier. Er zit in deze relatie iets niet helemaal lekker. Hier komt dat onderbuik gevoel ook vandaan. Bij mijn exen had ik dit niet.
Door ruzie's met mn vriend ben ik onzeker geworden (wat nu wat beter wordt, besef me dat ik niet onzeker hoef te zijn) en daardoor vertouwde ik hem ook niet helemaal omdat hij zich anders gedroeg dan normaal zegmaar. (geen lieve dingen meer, geen complimentjes, weinig aandacht, weinig moeite van zijn kant etc)
Het contact met mijn vader voelt niet altijd veilig, daarin zijn er teveel dingen gebeurd, dat is ook een heel ander verhaal qua vertouwen en veilig voelen als je mishandeld bent.
Vind dat niet echt een vergelijkbaar iets hoor.
woensdag 14 januari 2009 om 17:16
quote:Feliciaatje schreef op 08 januari 2009 @ 02:16:
Dat hij die dingen deed voor jou in het begin, dat zegt in feite heel veel. Betrokkenheid, attentheid, aan je denken, bij je willen zijn, dat zijn dingen die jij graag wil ervaren bij hem. Hij heeft je dat gevoel gegeven in het begin, niet omdat hij dat verlangen had het zo te delen met jou blijkbaar maar omdat hij wist dat je dat graag wilde.
Ik denk dat wanneer je daar belang aan hecht, het ook belangrijk is een partner te vinden die daar ook van nature belang aan hecht. Dat het een intrinsieke motivatie is, niet iets wat een ander je op moet leggen. Om te leren van elkaar moet je ook willen leren. Het verlangen hebben je partner beter te begrijpen.
Ik begrijp je gevoel heel goed. Ik had dit 4 jaar terug kunnen schrijven. Dat vreemde gevoel dat dat "wij" mist. Je gevoelens daarbij. En er niet lekker je vinger op kunnen leggen. Vertrouw dat gevoel en vertrouw ook dat het belangrijk is voor jou. Luister ernaar.
Inderdaad! Dat vind ik ook belangrijk. Het zit echt in mij om altijd die moeite te blijven doen in een relatie. Bij mijn vorige langdurige relatie heb ik eigenlijk tot het einde van de relatie moeite gedaan, hebben we het leuk gehouden en deed hij ook die moeite uit zichzelf. Dit voelde erg goed.
Dit mis ik nu wel.. het is wel zo dat iedereen anders is en ik hem ook niet met mijn ex moet vergelijken maargoed sommige dingen mis je nu eenmaal.
Ik heb het afgelopen weekend veel met hem gesproken en deze week lijkt het iets beter te gaan maar op langer termijn moet ik dit ook maar zien.. als hij van mening is dat het genoeg is om weinig van elkaar te horen etc oke is dan wil ik dit echt niet.
Ik zie het al voor me, over een jaartje samenwonen en dan nogsteeds niet weten hoe hij precies is en waar hij aan denkt enzo. Ik weet wel hoe hij is maar door het weinige contact heb ik geen idee wat er allemaal speelt en wat hij op n dag doet, wat hij belangrijk vind in bv het huishouden ofzo, simpele dingen.
Dat hij die dingen deed voor jou in het begin, dat zegt in feite heel veel. Betrokkenheid, attentheid, aan je denken, bij je willen zijn, dat zijn dingen die jij graag wil ervaren bij hem. Hij heeft je dat gevoel gegeven in het begin, niet omdat hij dat verlangen had het zo te delen met jou blijkbaar maar omdat hij wist dat je dat graag wilde.
Ik denk dat wanneer je daar belang aan hecht, het ook belangrijk is een partner te vinden die daar ook van nature belang aan hecht. Dat het een intrinsieke motivatie is, niet iets wat een ander je op moet leggen. Om te leren van elkaar moet je ook willen leren. Het verlangen hebben je partner beter te begrijpen.
Ik begrijp je gevoel heel goed. Ik had dit 4 jaar terug kunnen schrijven. Dat vreemde gevoel dat dat "wij" mist. Je gevoelens daarbij. En er niet lekker je vinger op kunnen leggen. Vertrouw dat gevoel en vertrouw ook dat het belangrijk is voor jou. Luister ernaar.
Inderdaad! Dat vind ik ook belangrijk. Het zit echt in mij om altijd die moeite te blijven doen in een relatie. Bij mijn vorige langdurige relatie heb ik eigenlijk tot het einde van de relatie moeite gedaan, hebben we het leuk gehouden en deed hij ook die moeite uit zichzelf. Dit voelde erg goed.
Dit mis ik nu wel.. het is wel zo dat iedereen anders is en ik hem ook niet met mijn ex moet vergelijken maargoed sommige dingen mis je nu eenmaal.
Ik heb het afgelopen weekend veel met hem gesproken en deze week lijkt het iets beter te gaan maar op langer termijn moet ik dit ook maar zien.. als hij van mening is dat het genoeg is om weinig van elkaar te horen etc oke is dan wil ik dit echt niet.
Ik zie het al voor me, over een jaartje samenwonen en dan nogsteeds niet weten hoe hij precies is en waar hij aan denkt enzo. Ik weet wel hoe hij is maar door het weinige contact heb ik geen idee wat er allemaal speelt en wat hij op n dag doet, wat hij belangrijk vind in bv het huishouden ofzo, simpele dingen.
woensdag 14 januari 2009 om 17:27
quote:shiningday schreef op 08 januari 2009 @ 09:55:
Hoi karin,
Ik herken je hele verhaal. Mijn vriend deed eerst ook de "moeite" voor mij die ik zocht en nu heeft hij het ook laten verwateren. Ik mis ook het gevoel speciaal te zijn. Ik heb enorm veel stress om onze relatie omdat ik ook meer geef dan krijg van hem. Hij leunt bij wijze van achterover en ik werk me suf voor ons...Dit heeft mij enorm uit balans gebracht. Nu heb ik hem letterlijk voorgekauwd wat ik mis. Heb letterlijk gezegd wat hij moet doen,iemand is misschien niet zo maar kan wel zijn best doen voor de ander. Wij passen ons toch ook aan aan de ander? Hem gezegd: als ik bij je kom, vind ik het fijn dat je me een kus geeft of een knuffel (heb avonden geen kus gekregen als ik niks deed), als ik je een sms stuur, vind ik het fijn als je me even een sms terug stuurt, ook al is het een paar uur later..Maar even die reactie en belangstelling van hem vind ik ook heel belangrijk. Hij deed er eerst weinig mee totdat ik echt letterlijk tegen hem zei: als jij je best niet voor me doet, dan zijn er voor jou anderen die wel mij de aandacht geven die ik zoek.. die wel de moeite voor mij doen. Toen schrok hij en had hij door dat dit voor mij wel heel belangrijk is...Hij houdt van mij en wil met mij verder en heeft door dat ik dat echt nodig heb...En hij hoeft er niet voor te veranderen, wil ik ook niet want hij is goed zoals hij is, maar ik wil wel dat hij moeite voor me doet en voor ons. Het gaat niet vanzelf (wat mijn vriend wel dacht) en er moet aan gewerkt worden...Ik ben net als jij het vertrouwen in de relatie kwijt en de veiligheid. Ik merk dat als ik thuis ben, dat ik dan rustig ben. Ga ik naar hem toe, ben ik gestressed. Dit omdat ik me niet veilig en op mijn gemak voel. Probeer dat weer terug te krijgen zou ik zeggen en dan komt (dnek ik) het goede ook weer wat je nu mist, het fijne gevoel van toen.
Is het een idee om hem een brief te schrijven en letterlijk op te schrijven wat hij "moet doen"zodat jij je fijn voelt in de relatie?
Mannen snappen niet altijd wat je bedoelt totdat je ze letterlijk zegt wat je bedoeld (net een kind wat leren haha) En lees het boek Mannen komen van Mars eens..ook heel herkenbaar.
Net als jij geef ik het niet op en wil ik echt alles er aan doen om het goed te krijgen...
Laat hem ook merken dat je niet afhankelijk van hem bent...hij moet ook gaan inzien dat als hij niet zijn best doet voor jou, hij je kwijt kan raken, en dat wil hij ook niet....Ga leuke dingen doen met vriendinnen..gaat hij ruzie maken en behandeld hij je zonder respect? Gewoon weggaan en laat hem maar..hij moet leren dat jij bijzonder bent, iets waard bent om voor te vechten!! Mannen kunnen zo enorm makkelijk zijn totdat ze doorhebben wat ze gaan verliezen....
Sterkte meid XX
@sunny: weet nu wel wat ik wil maar nog niet of ik het écht niet bij hem kan krijgen zegmaar.
@shiningday;
Fijne reactie dankjewel!
Goed dat je vriend nu moeite doet
Het vertrouwen kwijtraken doet echt pijn want het is echt een goed vriendje alleen hij doet zijn best niet voor me en dat mis ik zo. Hij heeft het idee dat als de 'verliefdheid' wat over is en het 'houden van' wordt je minder je best hoeft te doen omdat je diegene al veroverd hebt zegmaar. Daar ben ik het gewoon niet mee eens. Je kunt er wel vanuit gaan dat diegene bij je blijft en anders twijfels bespreekt enzo dat heet vertrouwen maar ervanuit gaan dat iemand wel blijft vind ik niet oké
Ik heb het al een aantal keer letterlijk gezegt dat ik vind dat ik 'meer' verdien (en dan wat + waarom) heb ook een brief geschreven.. maar dit hielp minimaal.
Het gesprek van dit weekend hielp wel wat maar hij heeft niet echt het gevoel van: ik kan dr kwijt raken.
Zondag toen hij me thuis bracht zei hij wel opeens dat hij ontzettend veel van me houd etc etc en hij werd emotioneel.
hij zei dat ik nog niet volledig voor hem heb gekozen omdat ik bang ben dat hij niet goed voor me is enzo. En dat is ook zo, heb m toen gezegt dat ik graag wil dat hij goed voor me is en voor me zorgt. (wat ik versta onder "goed voor mij zijn" dat weet hij wel, dat is duidelijk voor hem)
Ik spreek ook af met vrienden en dat doet mij heel veel goed.
Mijn vriend wordt er niet echt bewuster van ofzo. Ook niet als
ik een week niets van me laat horen. Dit vind ik wel jammer maargoed kan hem ook niet veranderen.
Ik wil gewoon dat hij weet wat hij heeft, dit ook toont en laat zien dat ik de moeite waard ben. Dit mis ik.
Ik weet dat hij het denkt en dat moet genoeg zijn volgens hem, en ergens is dat ook wel zo misschien maar ik mis het gewoon.
Hoi karin,
Ik herken je hele verhaal. Mijn vriend deed eerst ook de "moeite" voor mij die ik zocht en nu heeft hij het ook laten verwateren. Ik mis ook het gevoel speciaal te zijn. Ik heb enorm veel stress om onze relatie omdat ik ook meer geef dan krijg van hem. Hij leunt bij wijze van achterover en ik werk me suf voor ons...Dit heeft mij enorm uit balans gebracht. Nu heb ik hem letterlijk voorgekauwd wat ik mis. Heb letterlijk gezegd wat hij moet doen,iemand is misschien niet zo maar kan wel zijn best doen voor de ander. Wij passen ons toch ook aan aan de ander? Hem gezegd: als ik bij je kom, vind ik het fijn dat je me een kus geeft of een knuffel (heb avonden geen kus gekregen als ik niks deed), als ik je een sms stuur, vind ik het fijn als je me even een sms terug stuurt, ook al is het een paar uur later..Maar even die reactie en belangstelling van hem vind ik ook heel belangrijk. Hij deed er eerst weinig mee totdat ik echt letterlijk tegen hem zei: als jij je best niet voor me doet, dan zijn er voor jou anderen die wel mij de aandacht geven die ik zoek.. die wel de moeite voor mij doen. Toen schrok hij en had hij door dat dit voor mij wel heel belangrijk is...Hij houdt van mij en wil met mij verder en heeft door dat ik dat echt nodig heb...En hij hoeft er niet voor te veranderen, wil ik ook niet want hij is goed zoals hij is, maar ik wil wel dat hij moeite voor me doet en voor ons. Het gaat niet vanzelf (wat mijn vriend wel dacht) en er moet aan gewerkt worden...Ik ben net als jij het vertrouwen in de relatie kwijt en de veiligheid. Ik merk dat als ik thuis ben, dat ik dan rustig ben. Ga ik naar hem toe, ben ik gestressed. Dit omdat ik me niet veilig en op mijn gemak voel. Probeer dat weer terug te krijgen zou ik zeggen en dan komt (dnek ik) het goede ook weer wat je nu mist, het fijne gevoel van toen.
Is het een idee om hem een brief te schrijven en letterlijk op te schrijven wat hij "moet doen"zodat jij je fijn voelt in de relatie?
Mannen snappen niet altijd wat je bedoelt totdat je ze letterlijk zegt wat je bedoeld (net een kind wat leren haha) En lees het boek Mannen komen van Mars eens..ook heel herkenbaar.
Net als jij geef ik het niet op en wil ik echt alles er aan doen om het goed te krijgen...
Laat hem ook merken dat je niet afhankelijk van hem bent...hij moet ook gaan inzien dat als hij niet zijn best doet voor jou, hij je kwijt kan raken, en dat wil hij ook niet....Ga leuke dingen doen met vriendinnen..gaat hij ruzie maken en behandeld hij je zonder respect? Gewoon weggaan en laat hem maar..hij moet leren dat jij bijzonder bent, iets waard bent om voor te vechten!! Mannen kunnen zo enorm makkelijk zijn totdat ze doorhebben wat ze gaan verliezen....
Sterkte meid XX
@sunny: weet nu wel wat ik wil maar nog niet of ik het écht niet bij hem kan krijgen zegmaar.
@shiningday;
Fijne reactie dankjewel!
Goed dat je vriend nu moeite doet
Het vertrouwen kwijtraken doet echt pijn want het is echt een goed vriendje alleen hij doet zijn best niet voor me en dat mis ik zo. Hij heeft het idee dat als de 'verliefdheid' wat over is en het 'houden van' wordt je minder je best hoeft te doen omdat je diegene al veroverd hebt zegmaar. Daar ben ik het gewoon niet mee eens. Je kunt er wel vanuit gaan dat diegene bij je blijft en anders twijfels bespreekt enzo dat heet vertrouwen maar ervanuit gaan dat iemand wel blijft vind ik niet oké
Ik heb het al een aantal keer letterlijk gezegt dat ik vind dat ik 'meer' verdien (en dan wat + waarom) heb ook een brief geschreven.. maar dit hielp minimaal.
Het gesprek van dit weekend hielp wel wat maar hij heeft niet echt het gevoel van: ik kan dr kwijt raken.
Zondag toen hij me thuis bracht zei hij wel opeens dat hij ontzettend veel van me houd etc etc en hij werd emotioneel.
hij zei dat ik nog niet volledig voor hem heb gekozen omdat ik bang ben dat hij niet goed voor me is enzo. En dat is ook zo, heb m toen gezegt dat ik graag wil dat hij goed voor me is en voor me zorgt. (wat ik versta onder "goed voor mij zijn" dat weet hij wel, dat is duidelijk voor hem)
Ik spreek ook af met vrienden en dat doet mij heel veel goed.
Mijn vriend wordt er niet echt bewuster van ofzo. Ook niet als
ik een week niets van me laat horen. Dit vind ik wel jammer maargoed kan hem ook niet veranderen.
Ik wil gewoon dat hij weet wat hij heeft, dit ook toont en laat zien dat ik de moeite waard ben. Dit mis ik.
Ik weet dat hij het denkt en dat moet genoeg zijn volgens hem, en ergens is dat ook wel zo misschien maar ik mis het gewoon.
donderdag 15 januari 2009 om 13:32
mmm wat me de laatste tijd opvalt is dat hij veel beloftes maakt maar deze niet nakomt. Wat hij zelf zegt is dat hij t zegt en t dan vanzelf wel een x doet, dan maar na 2 maanden.
Maar vaak vergeet hij al deze (leuke) dingen en komt er nooit iets van, ook niet als ik er zelf gewoon helemaal niet over begin.
Ook als hij zegt dat hij t goedmaakt dan doet hij dat ook niet.
Of als hij zegt dat hij foto's besteld via hema.nl ofzo omdat hij in een ruzie foto's heeft verscheurd.. wat inmiddels 4mnd geleden is.. die dingen vergeet hij.
Simpele dingen maar heel veel beloftes bij elkaar en die hij dan niet doet dat irriteert wel. En hij komt er zelf mee, belooft zelf dingen of zegt zelf dingen toe en doet dit niet.
Heb m gezegt dat hij me niets meer moet beloven want dan heb ik zin om bv naar de bios te gaan maar als er niets van komt dan baal ik gewoon. En om zelf elke x om alles te vragen daar heb ik ook geen behoefte aan, dat maakt de spontaniteit minder..
Maar vaak vergeet hij al deze (leuke) dingen en komt er nooit iets van, ook niet als ik er zelf gewoon helemaal niet over begin.
Ook als hij zegt dat hij t goedmaakt dan doet hij dat ook niet.
Of als hij zegt dat hij foto's besteld via hema.nl ofzo omdat hij in een ruzie foto's heeft verscheurd.. wat inmiddels 4mnd geleden is.. die dingen vergeet hij.
Simpele dingen maar heel veel beloftes bij elkaar en die hij dan niet doet dat irriteert wel. En hij komt er zelf mee, belooft zelf dingen of zegt zelf dingen toe en doet dit niet.
Heb m gezegt dat hij me niets meer moet beloven want dan heb ik zin om bv naar de bios te gaan maar als er niets van komt dan baal ik gewoon. En om zelf elke x om alles te vragen daar heb ik ook geen behoefte aan, dat maakt de spontaniteit minder..
