Relaties
alle pijlers
Ik wil een omgangsregeling...hij niet!
dinsdag 22 juli 2008 om 00:27
Ben benieuwd of er hier nog mensen zijn die geen officiele omgangsregeling voor hun kind hebben en hoe zij hun zaakjes regelen als de vader nog in beeld is.
Ik erger me steeds vaker aan het gedrag van de vader van mijn kind. Jaaaaren geleden uit elkaar gegaan maar hij heeft nog nooit een omgangsregeling voorgesteld. Tis altijd zoals het hem uitkomt. Dus een dag vooraf of op de dag zelf, wanneer het hem uitkomt, vragen of onze dochter naar hem toe kan.
Kan niet meer tellen hoe vaak ik een regeling heb voorgesteld maar kreeg altijd 0 op request...dan geen tijd, kijken hoe het met zijn werk ging, druk druk druk. Behhh, kots ervan.
Heb hem eigenlijk altijd zijn zin gegeven, hem tegemoet gekomen hierin omdat ik vind dat mijn kind hem al te vaak moet missen en ik het contact voor haar belangrijk vindt. Misschien ook niet goed, had wellicht eerder mijn grenzen moeten stellen. De laatste x ook al aangegeven dat dochterlief zo niet weet waar ze aan toe is en wel die structuur en duidelijkheid nodig heeft.
Komt dus ook voor dat ik al dingen voor en met haar gepland heb en haar dan toch gewoon naar haar vader laat gaan. Zeker omdat er soms weken en maanden tussen zit voordat hij weer eens initiatief toont.
Maar komt zich erop neer dat ik dus altijd mijn hele planning daardoor om moet gooien. Laatst heb ik geweigerd toen ie weer op de dag zelf belde om haar te komen halen. Ik heb vakantie en wilde ook vanalles met haar ondernemen. Dan issie ook nog beledigd als ik eens nee zeg.
Ik heb er gewoon geen zin meer in op deze manier. Lijkt me zelf wenselijk en logisch dat je de tijd samen verdeelt, ook vakanties.
Geeft ook nooit door wanneer hij vak heeft zodat we die kunnen opsplitsen. Dus dan maak ik gewoon mijn eigen planning.
Vind het maar lastig zo hoor, ik wil het gewoon anders en in het belang van mijn kind. En eens tijd voormezelf is ook niet mis natuurlijk, want ben eigenlijk nooit eens alleen. Ik begrijp het ook niet want hij heeft na onze dochter nog een dochter gekregen...ga ervan uit dat hij daar wel tijd voor heeft. Krijg zo de indruk dat hij het alleen maar als een last ervaart en denk automatisch dat hij niets voor onze dochter overheeft.
Ik erger me steeds vaker aan het gedrag van de vader van mijn kind. Jaaaaren geleden uit elkaar gegaan maar hij heeft nog nooit een omgangsregeling voorgesteld. Tis altijd zoals het hem uitkomt. Dus een dag vooraf of op de dag zelf, wanneer het hem uitkomt, vragen of onze dochter naar hem toe kan.
Kan niet meer tellen hoe vaak ik een regeling heb voorgesteld maar kreeg altijd 0 op request...dan geen tijd, kijken hoe het met zijn werk ging, druk druk druk. Behhh, kots ervan.
Heb hem eigenlijk altijd zijn zin gegeven, hem tegemoet gekomen hierin omdat ik vind dat mijn kind hem al te vaak moet missen en ik het contact voor haar belangrijk vindt. Misschien ook niet goed, had wellicht eerder mijn grenzen moeten stellen. De laatste x ook al aangegeven dat dochterlief zo niet weet waar ze aan toe is en wel die structuur en duidelijkheid nodig heeft.
Komt dus ook voor dat ik al dingen voor en met haar gepland heb en haar dan toch gewoon naar haar vader laat gaan. Zeker omdat er soms weken en maanden tussen zit voordat hij weer eens initiatief toont.
Maar komt zich erop neer dat ik dus altijd mijn hele planning daardoor om moet gooien. Laatst heb ik geweigerd toen ie weer op de dag zelf belde om haar te komen halen. Ik heb vakantie en wilde ook vanalles met haar ondernemen. Dan issie ook nog beledigd als ik eens nee zeg.
Ik heb er gewoon geen zin meer in op deze manier. Lijkt me zelf wenselijk en logisch dat je de tijd samen verdeelt, ook vakanties.
Geeft ook nooit door wanneer hij vak heeft zodat we die kunnen opsplitsen. Dus dan maak ik gewoon mijn eigen planning.
Vind het maar lastig zo hoor, ik wil het gewoon anders en in het belang van mijn kind. En eens tijd voormezelf is ook niet mis natuurlijk, want ben eigenlijk nooit eens alleen. Ik begrijp het ook niet want hij heeft na onze dochter nog een dochter gekregen...ga ervan uit dat hij daar wel tijd voor heeft. Krijg zo de indruk dat hij het alleen maar als een last ervaart en denk automatisch dat hij niets voor onze dochter overheeft.
donderdag 24 juli 2008 om 00:13
Hi Dubio,
Je hebt het allemaal prima verwoord en ik ga helemaal mee in hetgeen je schrijft.
En inderdaad komt het stukje alcohol ge(mis)bruik er ook nog eens bij. En dat baart me wel zorgen want ik vind dat hij te veel drinkt, kennelijk ook in bijzijn van onze dochter. Aangezien ze vaker zegt dat papa zo hard praat als hij alcohol gedronken heeft. Ik heb niet de behoefte om haar uit te horen als ze bij hem is geweest, maar ik ga er wel op in als ze vertelt dat papa iets had gedronken. Dan hoor ik meestal dat er ook bezoek bij is etc. Dochter heeft het er vaker (te vaak) over en mijn ex neemt minimaal 1x per week contact met mij op als hij gedronken heeft. En dan heeft ie hem echt flink geraakt, stapt dan ook zonder pardon in de auto. Zijn huidige partner heeft dan nachtdienst en ze hebben nog een dochter en ik vraag me serieus af of hij dat kindje niet alleen thuis laat en weet ik veel waar heen gaat. Dat vind ik een afschuwelijk idee, laat staan dat hij mijn eigen kind daar in bed heeft liggen. Ik heb zijn partner in 5-6 jaar tijd nog nooit gesproken maar kan opmaken uit de manier waarop mijn dochter over haar praat dat ze heel goed voor mijn kind is, zij is ook degene die voor haar zorgt en dingen met haar onderneemt als zij bij papa is. Hij doet niks, staat ook nooit op met dochterlief ofzo. Dat doet zijn vriendin allemaal. En daar ben ik haar wel dankbaar voor, dat mag hij ook zijn want anders had hij onze dochter wellicht nooit meer meegekregen.
Dus op je vraag of ik hem met mijn dochter vertrouw kan ik alleen maar antwoorden dat ik het een veilig idee vindt dat zijn vriendin er ook is. Anders zou er wellicht weinig van terecht komen. Gezien zijn levensstijl en gebrek aan interesse. Hij zou nooit een vinger naar haar uitsteken, dat wil ik er wel bij vermelden!
Je hebt het allemaal prima verwoord en ik ga helemaal mee in hetgeen je schrijft.
En inderdaad komt het stukje alcohol ge(mis)bruik er ook nog eens bij. En dat baart me wel zorgen want ik vind dat hij te veel drinkt, kennelijk ook in bijzijn van onze dochter. Aangezien ze vaker zegt dat papa zo hard praat als hij alcohol gedronken heeft. Ik heb niet de behoefte om haar uit te horen als ze bij hem is geweest, maar ik ga er wel op in als ze vertelt dat papa iets had gedronken. Dan hoor ik meestal dat er ook bezoek bij is etc. Dochter heeft het er vaker (te vaak) over en mijn ex neemt minimaal 1x per week contact met mij op als hij gedronken heeft. En dan heeft ie hem echt flink geraakt, stapt dan ook zonder pardon in de auto. Zijn huidige partner heeft dan nachtdienst en ze hebben nog een dochter en ik vraag me serieus af of hij dat kindje niet alleen thuis laat en weet ik veel waar heen gaat. Dat vind ik een afschuwelijk idee, laat staan dat hij mijn eigen kind daar in bed heeft liggen. Ik heb zijn partner in 5-6 jaar tijd nog nooit gesproken maar kan opmaken uit de manier waarop mijn dochter over haar praat dat ze heel goed voor mijn kind is, zij is ook degene die voor haar zorgt en dingen met haar onderneemt als zij bij papa is. Hij doet niks, staat ook nooit op met dochterlief ofzo. Dat doet zijn vriendin allemaal. En daar ben ik haar wel dankbaar voor, dat mag hij ook zijn want anders had hij onze dochter wellicht nooit meer meegekregen.
Dus op je vraag of ik hem met mijn dochter vertrouw kan ik alleen maar antwoorden dat ik het een veilig idee vindt dat zijn vriendin er ook is. Anders zou er wellicht weinig van terecht komen. Gezien zijn levensstijl en gebrek aan interesse. Hij zou nooit een vinger naar haar uitsteken, dat wil ik er wel bij vermelden!
donderdag 24 juli 2008 om 00:40
Pff, heftig hoor. Vooral dat hij rijdt met drank op. Dat doet mijn ex ook. Hij komt ook onder invloed de kinderen ophalen. Ik kan me voorstellen dat het je veel rust geeft dat zijn vriendin wel verantwoordelijkheid neemt voor je dochter, maar kun je daar helemaal op vertrouwen? Als zij nachtdienst heeft en hij heeft geen drank meer in huis, zal hij dan niet in dronken toestand naar een tankstation rijden terwijl jouw dochter thuis ligt te slapen? Zal hij nooit met drank op met haar in de auto stappen? Zij is aanwezig maar het is maar de vraag of zij zo'n invloed op hem heeft dat ze hem dat kan verbieden.
Mijn ex had ook nooit een vinger naar de kinderen uitgestoken, althans voor zover ik weet. Toch heeft hij mijn dochter op een bepaald moment een blauwe plek geslagen. Zij zegt dat dit vaker gebeurd is. Ik zou dus zeker bijzonder alert zijn en je dochter spelenderwijs vragen over de gebeurtenissen toen ze bij papa was. Ik heb dit gedaan door dagelijks een gesprekje te voeren over wat er die dag gebeurd is: heb je je pijn gedaan, heb je gehuild, heb je ruzie gehad, ben je boos geweest op iemand of iemand op jou? Dan komt elke val van het klimrek, schram en ruzie op het schoolplein voorbij. En het geeft mij inzicht in hoe het gegaan is op dagen dat ze bij hun vader waren, zonder dat het hun opvalt dat ik ze 'uithoor'.
De desinteresse voor zijn dochter kan trouwens samenhangen met zijn alcoholisme. Dat leidt tot apathie, luiheid en algemene ongeïnteresseerdheid.
sterkte,
dubio
Mijn ex had ook nooit een vinger naar de kinderen uitgestoken, althans voor zover ik weet. Toch heeft hij mijn dochter op een bepaald moment een blauwe plek geslagen. Zij zegt dat dit vaker gebeurd is. Ik zou dus zeker bijzonder alert zijn en je dochter spelenderwijs vragen over de gebeurtenissen toen ze bij papa was. Ik heb dit gedaan door dagelijks een gesprekje te voeren over wat er die dag gebeurd is: heb je je pijn gedaan, heb je gehuild, heb je ruzie gehad, ben je boos geweest op iemand of iemand op jou? Dan komt elke val van het klimrek, schram en ruzie op het schoolplein voorbij. En het geeft mij inzicht in hoe het gegaan is op dagen dat ze bij hun vader waren, zonder dat het hun opvalt dat ik ze 'uithoor'.
De desinteresse voor zijn dochter kan trouwens samenhangen met zijn alcoholisme. Dat leidt tot apathie, luiheid en algemene ongeïnteresseerdheid.
sterkte,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 25 juli 2008 om 11:54
Wat een nare situaties. Op "moeten" komen draven als hij er zin in heeft? Of klaar staan met een weekendtasje en dan horen dat pa er toch vanaf ziet. Pfff, welke boodschap krijgt zo'n kind van de vader?
TO, ik denk dat het afdwingen van een omgangsregeling zeker wel een mogelijkheid is. Het kan zijn dat pa dan wel zijn verantwoordelijkheid neemt en gaandeweg ook een betere band op bouwt met zijn kind. Maar het kan ook een andere uitwerking hebben; een verplichting die voor het kind ook niet fijn voelt omdat pa tegen wil en dank "opgescheept" zit met zijn kind. Lastig. Maar ik denk dat het de moeite waard is om dat een proefperiode te gaan ondervinden. Hoe meer hij zijn kind ziet, hoe groter de kans dat hij er meer gevoel bij gaat krijgen. Het schept in ieder geval duidelijkheid en dus rust. Als dat niet werkt, kun je altijd weer terug naar af-en-toe-als-het-uitkomt. Tegen die tijd kan je kind er zelf misschien ook meer over zeggen. Je stelt het belang van jullie dochter voorop, en dat zou ik ook blijven doen. Ik weet niet hoe oud ze is, maar misschien kun je erover praten met haar om erachter te komen wat zij het liefste wil?
Ik denk dat macht inderdaad een (te) grote rol speelt. Het draait ouders volgens mij vaak niet om de wens of het belang van de kinderen, maar om het gevoel dat ex-en op geen enkele manier het gevoel willen hebben rekening met elkaar te moeten houden. Dat de kinderen daar tussen zitten, is dieptriest.
Zeggen dat vaders die nieuwe vrijheid wel prettig vinden, gaat mij overigens te ver. Er zullen gerust vaders zijn die het zo zien, maar hier is het dus precies andersom (zie topic moeder treitert - kinderen zijn de dupe). Mijn vriend gaat tot het uiterste om meer zorg voor zijn kinderen af te dwingen. Het werd hierboven al gezegd; meestal gaat de zorg automatisch naar de moeder. En dat vind ik een belachelijk gegeven. We zijn allemaal zó geëmancipeerd met z'n allen, vrouwen moeten ook carrière kunnen maken, vaders moeten meer vaderen. Maar het rechtssyteem dateert uit het jaar kruik en gaat er klakkeloos van uit dat moeders toch gewoon de zorg krijgen en vaders maar genoegen nemen met af en toe een weekendje.
TO, ik denk dat het afdwingen van een omgangsregeling zeker wel een mogelijkheid is. Het kan zijn dat pa dan wel zijn verantwoordelijkheid neemt en gaandeweg ook een betere band op bouwt met zijn kind. Maar het kan ook een andere uitwerking hebben; een verplichting die voor het kind ook niet fijn voelt omdat pa tegen wil en dank "opgescheept" zit met zijn kind. Lastig. Maar ik denk dat het de moeite waard is om dat een proefperiode te gaan ondervinden. Hoe meer hij zijn kind ziet, hoe groter de kans dat hij er meer gevoel bij gaat krijgen. Het schept in ieder geval duidelijkheid en dus rust. Als dat niet werkt, kun je altijd weer terug naar af-en-toe-als-het-uitkomt. Tegen die tijd kan je kind er zelf misschien ook meer over zeggen. Je stelt het belang van jullie dochter voorop, en dat zou ik ook blijven doen. Ik weet niet hoe oud ze is, maar misschien kun je erover praten met haar om erachter te komen wat zij het liefste wil?
Ik denk dat macht inderdaad een (te) grote rol speelt. Het draait ouders volgens mij vaak niet om de wens of het belang van de kinderen, maar om het gevoel dat ex-en op geen enkele manier het gevoel willen hebben rekening met elkaar te moeten houden. Dat de kinderen daar tussen zitten, is dieptriest.
Zeggen dat vaders die nieuwe vrijheid wel prettig vinden, gaat mij overigens te ver. Er zullen gerust vaders zijn die het zo zien, maar hier is het dus precies andersom (zie topic moeder treitert - kinderen zijn de dupe). Mijn vriend gaat tot het uiterste om meer zorg voor zijn kinderen af te dwingen. Het werd hierboven al gezegd; meestal gaat de zorg automatisch naar de moeder. En dat vind ik een belachelijk gegeven. We zijn allemaal zó geëmancipeerd met z'n allen, vrouwen moeten ook carrière kunnen maken, vaders moeten meer vaderen. Maar het rechtssyteem dateert uit het jaar kruik en gaat er klakkeloos van uit dat moeders toch gewoon de zorg krijgen en vaders maar genoegen nemen met af en toe een weekendje.
vrijdag 25 juli 2008 om 11:59
PS Ik bedenk me net iets dat ik even wil toetsen. Misschien dat sommige vaders zich laten ontmoedigen door het rechtssysteem. Aangezien moeders vaak de verzorging toebedeeld krijgen en vaders de kinderen maar een paar uurtjes per x periode te zien krijgen, kan dat ook een reden zijn voor sommige vaders om een defaitistische houding aan te nemen ("laat maar, heeft toch geen zin"). Niet dat ik dat goedpraat! Maar ik denk wel dat het een rol kan spelen. Een band opbouwen met een kind waarvan je weet dat je rol marginaal zal zijn, is met oog op zelfbescherming misschien een risico voor sommige vaders. Wat denken julllie?
