Relaties
alle pijlers
Ik wil geen kind
maandag 4 januari 2021 om 07:59
Bericht van de Moderator!
Beste forummers,
Het is niet toegestaan om hier te gaan victim blamen. Ik wil jullie dan ook vragen om nu op te houden met de to de schuld geven van de situatie. Er zijn inmiddels bannen gevallen en dat is nergens voor nodig.
Met vriendelijke groet,
Moderator Viva.
Hi
Ik weet niet zo goed waar te beginnen, ik ben een man van 34 en ik heb al 10 jaar een relatie.
Maar deze relatie wankelt nu want op 1e kerstdag kwam mijn vriendin bij wijze van verassing met een positieve zwangerschapstest aanzetten. En het was zeker een verassing want ik schrok me rot, ik wil helemaal geen kinderen.
Mijn eerste reactie was of ze het nog weg kon laten halen. Vriendin werd eerst boos en ging daarna huilen.
We kregen knallende ruzie en zij is alleen bij haar ouders gaan eten en daar blijven slapen.
Een dag na kerst hebben we gepraat en kwam het hele verhaal eruit hoe al haar vriendinnen een kindje hadden of zwanger waren en dat ze toen besloot om met de pil te stoppen op eigen houtje en dacht dat ik wel bij zou draaien als ze eenmaal zwanger was en het leuk zou vinden.
Maar ik wil helemaal geen kind en ik wil het liefst dat ze het weg laat halen maar dat wil ze niet.
Wat nu?
Groetjes
N.
Beste forummers,
Het is niet toegestaan om hier te gaan victim blamen. Ik wil jullie dan ook vragen om nu op te houden met de to de schuld geven van de situatie. Er zijn inmiddels bannen gevallen en dat is nergens voor nodig.
Met vriendelijke groet,
Moderator Viva.
Hi
Ik weet niet zo goed waar te beginnen, ik ben een man van 34 en ik heb al 10 jaar een relatie.
Maar deze relatie wankelt nu want op 1e kerstdag kwam mijn vriendin bij wijze van verassing met een positieve zwangerschapstest aanzetten. En het was zeker een verassing want ik schrok me rot, ik wil helemaal geen kinderen.
Mijn eerste reactie was of ze het nog weg kon laten halen. Vriendin werd eerst boos en ging daarna huilen.
We kregen knallende ruzie en zij is alleen bij haar ouders gaan eten en daar blijven slapen.
Een dag na kerst hebben we gepraat en kwam het hele verhaal eruit hoe al haar vriendinnen een kindje hadden of zwanger waren en dat ze toen besloot om met de pil te stoppen op eigen houtje en dacht dat ik wel bij zou draaien als ze eenmaal zwanger was en het leuk zou vinden.
Maar ik wil helemaal geen kind en ik wil het liefst dat ze het weg laat halen maar dat wil ze niet.
Wat nu?
Groetjes
N.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 09-01-2021 10:35
Reden: Bericht van Moderator toegevoegd
Reden: Bericht van Moderator toegevoegd
15.69% gewijzigd
maandag 4 januari 2021 om 08:47
Het zou voor mij een absolute vertrouwensbreuk zijn.
Dat gezegd hebbende: je had je al veel eerder moeten laten steriliseren in plaats van dat je haar hoop gaf en haar opzadelde met het moeten nemen van allerlei hormonen. Maar waarschijnlijk had zij dan al veel eerder de relatie gestopt. Het had je wel een hoop kinderalimentatie gescheeld, zullen we maar zeggen.
Dat gezegd hebbende: je had je al veel eerder moeten laten steriliseren in plaats van dat je haar hoop gaf en haar opzadelde met het moeten nemen van allerlei hormonen. Maar waarschijnlijk had zij dan al veel eerder de relatie gestopt. Het had je wel een hoop kinderalimentatie gescheeld, zullen we maar zeggen.
maandag 4 januari 2021 om 08:47
Zij kan niet gedwongen worden tot abortus.
Maar jij kunt ook niet gedwongen worden tot het hebben van een kind.
Als dit verhaal echt waar is: rotsituatie en sterkte, ik zou die vriendin hoe dan ook nooit weer vertrouwen.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)
maandag 4 januari 2021 om 08:47
maandag 4 januari 2021 om 08:47
Hoe zacht je nee ook was.. het is wel een nee.
Als een vrouw zegt ik weet niet hoor en ze vervolgens wel genomen wordt dat heet dat verkrachting. mannen hebben altijd eigen schuld zeker als een vrouw het heeft gedaan vanwege hormonen..
een man moet zijn hormonen toch ook beheersen als een vrouw niet wi
wat is hier het verschil? je wilde dit niet.
je houdt van haar.. tien jaar samen.. ze wist heel goed wat jouw manier van nee zeggen was.. aan jou de keuze maar dat kindje is onschuldig..
ze zou niet eens meer een vriendin van me zijn als een vriendin van me met dit verhaal aankomt.
Je houdt van jaar.. ik denk dat je bij zal draaien. Aan jou welke band je wilt opbouwen met je kind. Ik hoop dat dat alsnog gezond en mooi wordt.
Succes met je relatie.. En het verwerken van de manier waarop je bent gemanipuleert.
Als een vrouw zegt ik weet niet hoor en ze vervolgens wel genomen wordt dat heet dat verkrachting. mannen hebben altijd eigen schuld zeker als een vrouw het heeft gedaan vanwege hormonen..
een man moet zijn hormonen toch ook beheersen als een vrouw niet wi
wat is hier het verschil? je wilde dit niet.
je houdt van haar.. tien jaar samen.. ze wist heel goed wat jouw manier van nee zeggen was.. aan jou de keuze maar dat kindje is onschuldig..
ze zou niet eens meer een vriendin van me zijn als een vriendin van me met dit verhaal aankomt.
Je houdt van jaar.. ik denk dat je bij zal draaien. Aan jou welke band je wilt opbouwen met je kind. Ik hoop dat dat alsnog gezond en mooi wordt.
Succes met je relatie.. En het verwerken van de manier waarop je bent gemanipuleert.
maandag 4 januari 2021 om 08:47
Wat een ontzettende vervelende situatie, en absoluut geen goede beslissing van je vriendin om zonder overleg te stoppen met de pil.
Het feit is nu wel dat ze zwanger is. Of jij nu wel of geen kinderen wilt, de kans is erg groot dat jij over 9 maanden wel vader bent. Je kan daar je handen niet vanaf trekken. Dit kind verdient beide ouders, in welke vorm dan ook.
Omdat jij een slechte jeugd hebt gehad en voor je werk steeds 2 weken op de Noordzee zit, betekent dit niet automatisch dat je een slechte vader zal zijn.
Een goed gesprek met je vriendin is wel op zijn plaats. En de vraag is dan of dat je samen met je vriendin en deze zwangerschap verder wilt gaan. Of dat jullie wegen gaan scheiden. Vertrouwen is geschaad of dat de zwangerschap nu eindigt in een kind of niet.
Het feit is nu wel dat ze zwanger is. Of jij nu wel of geen kinderen wilt, de kans is erg groot dat jij over 9 maanden wel vader bent. Je kan daar je handen niet vanaf trekken. Dit kind verdient beide ouders, in welke vorm dan ook.
Omdat jij een slechte jeugd hebt gehad en voor je werk steeds 2 weken op de Noordzee zit, betekent dit niet automatisch dat je een slechte vader zal zijn.
Een goed gesprek met je vriendin is wel op zijn plaats. En de vraag is dan of dat je samen met je vriendin en deze zwangerschap verder wilt gaan. Of dat jullie wegen gaan scheiden. Vertrouwen is geschaad of dat de zwangerschap nu eindigt in een kind of niet.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 4 januari 2021 om 08:49
In een moreel ideale wereld niet nee, maar iedereen wil vooral dat het hemzelf goed gaat. Ik vraag me trouwens af of god haar in het hiernamaals voor gaat straffen en dan komt ze in de hel. Maar met zo'n lief kind op de wereld in haar herinnering zal het daar best wel uit te houden zijn.lollypopje schreef: ↑04-01-2021 08:45Hormonen zijn nooit een excuus om iemand zo zwaar te belazeren. Van hoeveel kanten je het ook bekijkt.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 4 januari 2021 om 08:51
lollypopje schreef: ↑04-01-2021 08:43Dat is makkelijk lullen. Blijkbaar was dat de situatie. Was zijn vriendin er helemaal okee mee de pil te slikken. Dus waarom is het dan TO's schuld?
Het gaat niet om schuld, het gaat om verantwoordelijkheid.
maandag 4 januari 2021 om 08:51
Hij kan er wel z'n handen vanaf trekken. Zij kan hem wel geld aftrochelen, maar niet dwingen dat hij zorgtaken op zich neemt.hamerhaai schreef: ↑04-01-2021 08:47Wat een ontzettende vervelende situatie, en absoluut geen goede beslissing van je vriendin om zonder overleg te stoppen met de pil.
Het feit is nu wel dat ze zwanger is. Of jij nu wel of geen kinderen wilt, de kans is erg groot dat jij over 9 maanden wel vader bent. Je kan daar je handen niet vanaf trekken. Dit kind verdient beide ouders, in welke vorm dan ook.
Omdat jij een slechte jeugd hebt gehad en voor je werk steeds 2 weken op de Noordzee zit, betekent dit niet automatisch dat je een slechte vader zal zijn.
Een goed gesprek met je vriendin is wel op zijn plaats. En de vraag is dan of dat je samen met je vriendin en deze zwangerschap verder wilt gaan. Of dat jullie wegen gaan scheiden. Vertrouwen is geschaad of dat de zwangerschap nu eindigt in een kind of niet.
Zij is verantwoordelijk voor leven dat ze dat kind aan doet.
maandag 4 januari 2021 om 08:53
Dat kan hij inderdaad, maar dan is hij nog steeds een vader. Een waardeloze ook nog.redbulletje schreef: ↑04-01-2021 08:51Hij kan er wel z'n handen vanaf trekken. Zij kan hem wel geld aftrochelen, maar niet dwingen dat hij zorgtaken op zich neemt.
Zij is verantwoordelijk voor leven dat ze dat kind aan doet.
maandag 4 januari 2021 om 08:56
Ik weet niet hoor, als je afspraken maakt met elkaar dan ga je er niet onderhuids vanuit dat iemand die je 10 jaar lang vertrouwt die afspraken niet na gaat komen, ineens, op eigen houtje, met verregaande gevolgen.
Ik vind het ongelofelijk dom van haar hoe ze dit aanpakt, ik kan me werkelijk niet voorstellen dat iemand op deze manier een kind op de wereld zet en dan verwacht dat man zijn schouders wel ophaalt en denkt 'prima dan ben ik wel papa'. Dat ze het stiekem heeft gedaan, stoppen met de pil, geeft voor mij al aan dat ze zeker wel wist dat TO niet wilde maar gewoon de moeilijke gesprekken uit de weg is gegaan op een hele slinkse en achterbakse manier. Wat bezielt iemand.
suusje666 wijzigde dit bericht op 04-01-2021 08:56
3.22% gewijzigd
maandag 4 januari 2021 om 08:56
TO, wat een rotstreek van je vriendin.
Over je angst, jij denkt nu al enorm in het belang van jouw kind. Je vraagt je af of je wel een goede vader kan zijn vanwege je eigen jeugd, of het wel kan met je werk. Je vriendin daarentegen denkt alleen aan haar eigen belang, dat gaat blijkbaar voor op het belang van haar kind. Ik zou eerder bang zijn dar zij geen goede moeder is.
Over je angst, jij denkt nu al enorm in het belang van jouw kind. Je vraagt je af of je wel een goede vader kan zijn vanwege je eigen jeugd, of het wel kan met je werk. Je vriendin daarentegen denkt alleen aan haar eigen belang, dat gaat blijkbaar voor op het belang van haar kind. Ik zou eerder bang zijn dar zij geen goede moeder is.
anoniem_394973 wijzigde dit bericht op 04-01-2021 08:57
1.33% gewijzigd
maandag 4 januari 2021 om 08:56
Ten eerste, wat een rotstreek van je vriendin. Het is echt niet jouw schuld dat je geen condoom hebt gebruikt. Kom nou, na tien jaar? Natuurlijk vertrouwde je haar.
Maar dan nu, wat moet je doen? Als je ons advies dan vraagt, hier mijn mening.
Ik zou voor nu in ieder geval bij haar blijven. Je kunt over een jaar ook nog bij haar weg. Kijk eerst even een beetje hoe het loopt, zeker aangezien verder jullie relatie hartstikke goed zat. Het kan zomaar zijn dat als de baby er (bijna) is, jij helemaal bijdraait. Misschien dat je nooit meer anders wilt als je het meisje/jongetje in je armen hebt. Je verwacht het niet, maar mensen veranderen echt! Je geeft ook aan dat het met jouw jeugd te maken heeft en dat je niet goed weet hoe je een goede vader moet zijn. Misschien verdwijnen die gevoelens als de baby er eenmaal is.
Maar goed, dan is er ook nog de optie dat je er hetzelfde over blijft denken. Dan kun je alsnog je spullen inpakken, toch? Jullie zijn niet getrouwd dus volgens mij is het kind niet automatisch juridisch van jou. Je hoeft het niet te erkennen geloof ik. Zoek dit voor de zekerheid nog even uit.
En naast of je van gedachten veranderd over de baby, moet je ook bepalen of je je vriendin nog kunt vertrouwen. Hoe groot is deze 'leugen' voor jou? Dat moet je echt zelf bepalen, wij op een forum hebben natuurlijk makkelijk praten. Dat is ook bij vreemdgaan zo, veel mensen (inclusief ikzelf) zouden adviseren direct te vertrekken en toch ken ik veel koppels die eraan hebben gewerkt en het vertrouwen hebben weten te herstellen.
Veel succes in ieder geval!
Maar dan nu, wat moet je doen? Als je ons advies dan vraagt, hier mijn mening.
Ik zou voor nu in ieder geval bij haar blijven. Je kunt over een jaar ook nog bij haar weg. Kijk eerst even een beetje hoe het loopt, zeker aangezien verder jullie relatie hartstikke goed zat. Het kan zomaar zijn dat als de baby er (bijna) is, jij helemaal bijdraait. Misschien dat je nooit meer anders wilt als je het meisje/jongetje in je armen hebt. Je verwacht het niet, maar mensen veranderen echt! Je geeft ook aan dat het met jouw jeugd te maken heeft en dat je niet goed weet hoe je een goede vader moet zijn. Misschien verdwijnen die gevoelens als de baby er eenmaal is.
Maar goed, dan is er ook nog de optie dat je er hetzelfde over blijft denken. Dan kun je alsnog je spullen inpakken, toch? Jullie zijn niet getrouwd dus volgens mij is het kind niet automatisch juridisch van jou. Je hoeft het niet te erkennen geloof ik. Zoek dit voor de zekerheid nog even uit.
En naast of je van gedachten veranderd over de baby, moet je ook bepalen of je je vriendin nog kunt vertrouwen. Hoe groot is deze 'leugen' voor jou? Dat moet je echt zelf bepalen, wij op een forum hebben natuurlijk makkelijk praten. Dat is ook bij vreemdgaan zo, veel mensen (inclusief ikzelf) zouden adviseren direct te vertrekken en toch ken ik veel koppels die eraan hebben gewerkt en het vertrouwen hebben weten te herstellen.
Veel succes in ieder geval!
maandag 4 januari 2021 om 08:56
Wat een drama TO, en totaal respectloos ook!
Dit soort beslissingen maak je samen. Je geeft met Kerst ook niet de sleutel van het nieuwe huis dat je even geregeld hebt om samen te wonen. Zelfs een hond schaf je niet aan zonder dat je even iets zegt tegen je partner. Het is níet jouw schuld. Achteraf is makkelijk lullen (je had je moeten laten steriliseren), maar jullie afspraak was dat zij de pil slikte. Je zou toch mogen vertrouwen op je levenspartner.
En je zal de eerste vent niet zijn ook hoor, die op deze manier voor het blok wordt gezet. Sommige vrouwen zullen zelfs nog beweren dat het 'per ongeluk' was en dat ze heus wel de pil slikten. Enorm egoïstisch en naar van je vriendin.
Dat hele biologieverhaal schijnt trouwens flauwekul te zijn, no such thing as 'rammelende eierstokken'. Het is de maatschappij die ons allerlei normen oplegt (en al haar vriendinnen kregen baby's) en waardoor jouw vriendin waarschijnlijk ook denkt dat je diep in je hart heus wel een kind wil. Want dat is zogenaamd normaal en 'onze natuur'.
Het lijkt me een vreselijke situatie. Zelfs als de relatie uitgaat en je afstand neemt van de beslissing van je vriendin, dan blijft er altijd iemand in de wereld wiens vader je bent. Desondanks: blijf bij jezelf. Als een vaderrol niet bij je past, doe het dan ook niet half. Het kind zal het altijd doorhebben en daar een klap van de molen van krijgen. Ik kende een vrouw die twee kinderen heeft gekregen voor haar man ('ik doe de eerste 9 maanden, jij doet de rest') en dat lijkt me een enorm ongezonde situatie voor kinderen.
Dit soort beslissingen maak je samen. Je geeft met Kerst ook niet de sleutel van het nieuwe huis dat je even geregeld hebt om samen te wonen. Zelfs een hond schaf je niet aan zonder dat je even iets zegt tegen je partner. Het is níet jouw schuld. Achteraf is makkelijk lullen (je had je moeten laten steriliseren), maar jullie afspraak was dat zij de pil slikte. Je zou toch mogen vertrouwen op je levenspartner.
En je zal de eerste vent niet zijn ook hoor, die op deze manier voor het blok wordt gezet. Sommige vrouwen zullen zelfs nog beweren dat het 'per ongeluk' was en dat ze heus wel de pil slikten. Enorm egoïstisch en naar van je vriendin.
Dat hele biologieverhaal schijnt trouwens flauwekul te zijn, no such thing as 'rammelende eierstokken'. Het is de maatschappij die ons allerlei normen oplegt (en al haar vriendinnen kregen baby's) en waardoor jouw vriendin waarschijnlijk ook denkt dat je diep in je hart heus wel een kind wil. Want dat is zogenaamd normaal en 'onze natuur'.
Het lijkt me een vreselijke situatie. Zelfs als de relatie uitgaat en je afstand neemt van de beslissing van je vriendin, dan blijft er altijd iemand in de wereld wiens vader je bent. Desondanks: blijf bij jezelf. Als een vaderrol niet bij je past, doe het dan ook niet half. Het kind zal het altijd doorhebben en daar een klap van de molen van krijgen. Ik kende een vrouw die twee kinderen heeft gekregen voor haar man ('ik doe de eerste 9 maanden, jij doet de rest') en dat lijkt me een enorm ongezonde situatie voor kinderen.
maandag 4 januari 2021 om 08:56
Dit. Ik zou de relatie direct verbreken maar het kind wel erkennen en aan mijn verplichtingen voldoen.In_Tenebris schreef: ↑04-01-2021 08:04Vriendin bepaalt uiteindelijk zelf of ze het houdt of niet. Relatie is over wegens niet te vertrouwen. Gaat hier om een kind wat ze besluit te krijgen. Zou er wel zijn voor het kind.
En hopen op een leuke nieuwe man voor je ex die het kind als het zijne op gaat voeden zodat jij alleen de boeken in gaat als de verwekker.
Chocolade, altijd goed!
maandag 4 januari 2021 om 08:57
Hi,
Mij is min of meer het zelfde overkomen. Vriendin en ik waren na ruim 7 jaar relatie een paar maanden uit elkaar (5), om andere redenen overigens dan het topic kinderen. Zijn weer gaan latten (ongeveer 8 maanden) daarna en in februari van 2020 kreeg ik out of the blue te horen dat ze zwanger is. Dit terwijl ik eigenlijk net helemaal mijn draai in mijn "nieuwe" leven had gevonden wat prima beviel. Mijn kinderwens was vrijwel 0 en die van haar, zoals ze het zelf zei ook. Ik weet eigenlijk nog steeds niet of het opzet is geweest of niet... wat opviel is dat ze aangaf het graag te willen houden (voorheen zei ze altijd dat ze geen kinderen wilde), maar het graag samen te willen doen. Ze bood me dus in tegenstelling tot jouw situatie wel de ruimte, al ging dat met veel tranen omdat ik ook behoudend reageerde. Naja ik kreeg ook van meerdere kanten te horen, je bent genaaid, ze wilt je binden...enzovoort enzovoort. Het zal wel, maar je moet de ruimte pakken om er over na te denken tenzij je er echt heel zeker van bent en voelt dat je het echt niet wilt.
Om een kort verhaal lang te maken ik heb 3 of 4 weken uitgetrokken, veel gelezen en nagedacht...en ben nu sinds een week of 12 de trotse vader van een prachtige zoon. En ja in de 9 maanden heb ik ook vaak nog mijn twijfels gehad over van alles en nog wat, want je moet het niet onderschatten., het is gewoon zwaar en de overrompeling van de zwangerschap mag geen sta in de weg meer zijn, want dan trek je het niet.
Wat ik je mee wil geven, pak even de tijd voor jezelf, maar jou leven staat voorop , neem geen kind voor een ander of om haar te behouden, maar doe het als je het aan gaat echt voor jezelf. Blijf het wat je ook beslist of wat er ook gebeurt niet zien als een 'naaistreek', zoals het hier wordt genoemd, dat is verspilde energie. Ze zal niet de eerste zijn die 2 liefdes heeft, een voor jou, maar ook de wens om een kindje te hebben met haar levenspartner....en dan wint soms het gevoel het van het hoofd.
Veel wijsheid en sterkte gewenst, maar zet jezelf in je beslissing op de eerste plaats.
Mij is min of meer het zelfde overkomen. Vriendin en ik waren na ruim 7 jaar relatie een paar maanden uit elkaar (5), om andere redenen overigens dan het topic kinderen. Zijn weer gaan latten (ongeveer 8 maanden) daarna en in februari van 2020 kreeg ik out of the blue te horen dat ze zwanger is. Dit terwijl ik eigenlijk net helemaal mijn draai in mijn "nieuwe" leven had gevonden wat prima beviel. Mijn kinderwens was vrijwel 0 en die van haar, zoals ze het zelf zei ook. Ik weet eigenlijk nog steeds niet of het opzet is geweest of niet... wat opviel is dat ze aangaf het graag te willen houden (voorheen zei ze altijd dat ze geen kinderen wilde), maar het graag samen te willen doen. Ze bood me dus in tegenstelling tot jouw situatie wel de ruimte, al ging dat met veel tranen omdat ik ook behoudend reageerde. Naja ik kreeg ook van meerdere kanten te horen, je bent genaaid, ze wilt je binden...enzovoort enzovoort. Het zal wel, maar je moet de ruimte pakken om er over na te denken tenzij je er echt heel zeker van bent en voelt dat je het echt niet wilt.
Om een kort verhaal lang te maken ik heb 3 of 4 weken uitgetrokken, veel gelezen en nagedacht...en ben nu sinds een week of 12 de trotse vader van een prachtige zoon. En ja in de 9 maanden heb ik ook vaak nog mijn twijfels gehad over van alles en nog wat, want je moet het niet onderschatten., het is gewoon zwaar en de overrompeling van de zwangerschap mag geen sta in de weg meer zijn, want dan trek je het niet.
Wat ik je mee wil geven, pak even de tijd voor jezelf, maar jou leven staat voorop , neem geen kind voor een ander of om haar te behouden, maar doe het als je het aan gaat echt voor jezelf. Blijf het wat je ook beslist of wat er ook gebeurt niet zien als een 'naaistreek', zoals het hier wordt genoemd, dat is verspilde energie. Ze zal niet de eerste zijn die 2 liefdes heeft, een voor jou, maar ook de wens om een kindje te hebben met haar levenspartner....en dan wint soms het gevoel het van het hoofd.
Veel wijsheid en sterkte gewenst, maar zet jezelf in je beslissing op de eerste plaats.
bubbel92 wijzigde dit bericht op 04-01-2021 09:00
0.92% gewijzigd
maandag 4 januari 2021 om 08:58
Dit. Wat Een Kreng!redbulletje schreef: ↑04-01-2021 08:55De moeder is in elk geval vele malen waardelozer want dat is een onbetrouwbaar loeder.
Chocolade, altijd goed!
maandag 4 januari 2021 om 08:58
Echt een rotstreek TO. Je vriendin had dit natuurlijk nooit mogen doen. Bij mij zou t vertrouwen weg zijn. Maar je kan haar niet dwingen tot een abortus.
Los van dit verhaal:
Voor toekomstige relaties wil ik wel meegeven dat ik het dom vind om op de pik te vertrouwen. De pil is op zich betrouwbaar. Maar door fouten in het innemen (en dan heb ik het niet over expres fouten maken) echt lang geen 100%. Als je echt zo stellig geen kinderen wil is alleen daarop vertrouwen niet voldoende. Ik heb dat in relaties waar condooms de deur uit gingen zelf ook altijd uitgesproken. Ik ben heel secuur met de pil en nooit onbedoeld zwanger geworden, maar het gebeurt wel.
Los van dit verhaal:
Voor toekomstige relaties wil ik wel meegeven dat ik het dom vind om op de pik te vertrouwen. De pil is op zich betrouwbaar. Maar door fouten in het innemen (en dan heb ik het niet over expres fouten maken) echt lang geen 100%. Als je echt zo stellig geen kinderen wil is alleen daarop vertrouwen niet voldoende. Ik heb dat in relaties waar condooms de deur uit gingen zelf ook altijd uitgesproken. Ik ben heel secuur met de pil en nooit onbedoeld zwanger geworden, maar het gebeurt wel.
maandag 4 januari 2021 om 08:58
Bizar is het zeker. Het is wel iets dat vaker voorkomt en het resulteert vaak in dat de man toch kiest om in de relatie te blijven. Het is namelijk kiezen tussen twee kwaden: je kind in de steek laten, maar er wel voor blijven betalen, of proberen het beste te maken van een relatie waarin het vertrouwen enorm geschaad is.
Het is een flinke naaistreek die mannen vaker overkomt.
Het is een flinke naaistreek die mannen vaker overkomt.
maandag 4 januari 2021 om 08:59
Dat maakt iemand nog geen onbetrouwbare moeder. Net als dat een vreemdganger of oplichter geen slechte ouder hoeft te zijn.redbulletje schreef: ↑04-01-2021 08:55De moeder is in elk geval vele malen waardelozer want dat is een onbetrouwbaar loeder.
maandag 4 januari 2021 om 09:00
maandag 4 januari 2021 om 09:03
Hij is helemaal geen waardeloze vader. Zij is een waardeloze moeder! Als je je vriend tegen zijn wil babytrapped, heb je als vrouw de egoistische keuze gemaakt om een kind in de wereld te zetten wat zonder vader op zal groeien. Dat is haar verantwoording. Wat een partijtje victim blaming hier.
Walgelijk, zulk soort vrouwen. Wat ben je voor vrouw als je de wensen van je scharrel/ vriendje of 10jarige relatie niet respecteert? Het doet er echt niet toe hoelang de relatie al duurt en of hij zich wel/ niet had moeten steriliseren. Vrouwen die zulke grappen uithalen kiezen er dan ook maar voor om de consequenties op zich te nemen wanneer ze besluiten het kind, tegen de zin van de verwekker, te houden en het dus alleen op te voeden zonder aanspraak te maken op alimentatie.
Sterkte met je besluit TO, erg naar dat je er zo ingeluisd bent.
maandag 4 januari 2021 om 09:04
Wat een heftige actie van jouw vriendin!
Mocht je besluiten om er toch voor te gaan: je groeit vanzelf in jouw rol als vader. Ook als je een slechte jeugd hebt gehad of regelmatig weken weg moet voor je werk. Misschien kost het wat tijd, maar je gaat heus je draai wel vinden op den duur. Ik denk dat het een goed moment is om jouw eigen jeugd en de pijn die het heeft nagelaten onder ogen te zien en te gaan verwerken, wellicht met wat hulp.
Als je ervoor gaat, is het denk ik ook belangrijk om met jouw vriendin iets te ondernemen om deze hele kwestie te verwerken, want het is nogal iets! Kan me voorstellen dat jouw vertrouwen een deuk heeft opgelopen.
Hoop wel dat je inziet dat jullie kindje hier niets aan kan doen. Het zijn/haar vader ontnemen puur uit boosheid is totaal irrelevant. Doe gewoon je stinkende best.
Mocht je besluiten om er toch voor te gaan: je groeit vanzelf in jouw rol als vader. Ook als je een slechte jeugd hebt gehad of regelmatig weken weg moet voor je werk. Misschien kost het wat tijd, maar je gaat heus je draai wel vinden op den duur. Ik denk dat het een goed moment is om jouw eigen jeugd en de pijn die het heeft nagelaten onder ogen te zien en te gaan verwerken, wellicht met wat hulp.
Als je ervoor gaat, is het denk ik ook belangrijk om met jouw vriendin iets te ondernemen om deze hele kwestie te verwerken, want het is nogal iets! Kan me voorstellen dat jouw vertrouwen een deuk heeft opgelopen.
Hoop wel dat je inziet dat jullie kindje hier niets aan kan doen. Het zijn/haar vader ontnemen puur uit boosheid is totaal irrelevant. Doe gewoon je stinkende best.
